Een Ignatiaans Gebedsavontuur

Vooraleer je Ignatiaans gebedsavontuur te starten zijn hier een paar aanbevelingen om jezelf voor te bereiden: 

Bereid je voor op de bezinning

Als je kiest om deze bezinning te beginnen bevat deze bundel materiaal voor acht weken elke dag ongeveer 30-40 minuten door te brengen in privaat en persoonlijk gebed. Je hebt een uitgebreide periode nodig om je in het gebedsmateriaal te verdiepen en de geboden genaden te smaken. Als je geen gewoonte hebt om in een relatie met God te treden, begin dan langzaam de tijd op te bouwen. Om je te helpen een gebedsleven op te bouwen, probeer elke dag op hetzelfde tijdstip te bidden.

Zoek een plaats om te bidden

Een stille kamer in je woning met een gemakkelijke stoel, of een kerk of kapel waar je tot bezinning kunt komen, en zelfs een afgezonderde plaats in open lucht volstaan. Het helpt om dezelfde plaats te behouden gedurende de bezinning: deze regelmaat kan je helpen gemakkelijker tot gebed te komen. Om je eraan te herinneren dat deze plaats heilig is, kun je er een kaars, icoon, schilderij, afbeelding, rozenkrans of kruisbeeld plaatsen.

Je hebt elke dag materiaal om je te verdiepen in gebed: stukken uit de Bijbel, meditaties van Ignatius en overwegingen, of andere oefeningen. Je kunt vooraleer te starten eens een blik werpen op de aangeboden teksten en gebeden.

Bid om genade

Bij het begin van elke gebedsperiode geeft Ignatius de raad dat we bidden om een bepaalde genade of gave van God: “vraag God, Onze Heer voor wat ik verlang”. Je hoeft alleen te vragen wat je vanuit het diepste van je hart wenst en dat opent je om de gave te ontvangen die God je wil geven.

Elke week zullen we de specifieke genaden suggereren om voor te bidden. Je bent vrij een andere genade te vragen of andere woorden te gebruiken als de Geest je ertoe beweegt. Beeld je in dat God je vraagt: “Wat wil je dat Ik voor je doe?”

Hoewel genade geopenbaard wordt in de bijzondere gaven die God je geeft, is Gods aanwezigheid in je leven de voornaamste gave. De Gever is de gave!

Doe het gebed

Om tot een ingesteldheid te komen waarbij je jezelf kunt openstellen voor gebed en voor de relatie met God heb je eventjes tijd nodig en je geest en hart erop richten, gebruik het materiaal dat je gepresenteerd wordt. Ignatius laat ruimte om de bezinning aan te passen om je tegemoet te komen waar je je bevindt, emotioneel en geestelijk, gedurende de bezinning. Deze flexibiliteit is vooral belangrijk gedurende een bezinning in het alledaagse leven, wanneer een persoon, probleem of ervaring het middelpunt van je gebed wordt of wanneer je verschillende gebedsperioden hebt doorgebracht en bij één meditatie of overweging hebt stil gestaan.

Besluit je bezinning met een gebed

Je zou je gebed formeel kunnen besluiten met een favoriet gebed, zoals het Onze Vader of een Wees gegroet, of ander gebed naar keuze. Je zou spontaan tot God de Vader, tot Jezus of tot Maria kunnen bidden als in een gesprek. Gebruik je lichaam om het gebed te besluiten: zoals door te knielen, door te buigen en een kruisteken te maken.

Week 1: Liefde, vrijheid en zin van het leven :

We beginnen ons Ignatiaans gebedsavontuur door Gods onvoorwaardelijke liefde voor elke mens te overwegen. Op de 3^de en 4^de dag wordt een thema geïntroduceerd dat dikwijls zal terugkeren nl. het belang van geestelijke vrijheid te bereiken. De weekends bestaan uit drie dagen van overweging over het eerste principe en de basis met de meditatie van de H. Ignatius over de zin van het leven

Begin met het Anima Christi

Het Anima Christi (“Ziel van Christus”) was een populair gebed in de dagen van de H. Ignatius. Ignatius heeft het gebed niet in de oorspronkelijke tekst van zijn Oefeningen vermeld, maar hij verwijst verschillende keren naar dit gebed. Vele latere edities van de Oefeningen bevatten dit gebed in het begin. Het herinnert ons eraan dat Jezus Christus centraal staat in de Oefeningen.

Dag 1 : Liefde : Je begint de bezinning door Gods trouwe en onvoorwaardelijke liefde voor elk van ons te overwegen. We beschouwen wie we fundamenteel zijn – of eerder: Tot wie we behoren. Elk van ons is Gods geliefde zoon of dochter: dit is de kern van onze identiteit.

De Genade die ik zoek : Ik bid voor de volgende genaden: zich meer bewust zijn van de nabijheid van God; te vertrouwen in Gods persoonlijke zorg en liefde voor mij. 

Jesaja 43:1-7 Maar, zo spreekt Jahwe die u geschapen heeft, o Jakob, en die u, Israël, heeft gevormd: Wees nu niet bevreesd, want Ik heb u verlost, u geroepen bij uw naam: gij zijt van Mij. Trekt gij door water, Ik ben bij u, gaat gij door rivieren, zij overspoelen u niet. Moet gij door vuur heen, gij zult u niet branden, en de vlammen deren u niet. Want Ik ben Jahwe, uw God, de Heilige van Israël, uw Redder; Egypte geef Ik om u los te kopen, Kus en Seba geef Ik in uw plaats: zo kostbaar zijt gij in mijn ogen, zo waardevol: Ik heb u lief. Andere mensen geef Ik in uw plaats en volken in ruil voor uw leven. Wees niet bevreesd, want Ik ben bij u. Van het oosten breng Ik uw kroost en van het westen verzamel Ik u. Ik zeg tot het noorden: Geef hier, en tot het zuiden: Houd hen niet vast; breng mijn zonen uit de verte en mijn dochters van de uithoeken der aarde, allen die naar mijn naam zijn genoemd, die Ik tot mijn glorie heb geschapen, heb gevormd en gemaakt.

Bid met aandacht over de verzen. Welke woorden of beelden treffen je? Denk eens na over: Wie God voor je is? Hoe dat God je ziet?

Overweging : Gebed heeft meer van doen met wat God in ons wil verwezenlijken dan met het proberen God in gebed te “bereiken” of “realiseren”, en nog minder “als vermaak”. Deze waarheid elimineert bezorgdheid over het succesvol of niet succesvol zijn van ons gebed, want we kunnen er zeker van zijn dat, als we willen bidden en tijd uittrekken voor gebed, God altijd succesvol is en dat is wat er telt… Wat wij beschouwen als onze zoektocht naar God is in werkelijkheid een reactie op de goddelijke Minnaar die ons tot Zich trekt. Er is nooit een moment wanneer de goddelijke Liefde niet actief is… Dit werk is niets anders dan een gave van het goddelijke Zelf in liefde. Het logisch gevolg moet voor ons zeker zijn dat we ons laten liefhebben, ons openstellen, toelaten dat deze grote God in ons werkt en de totale vereniging met Hem mogelijk maakt.—Ruth Burrows, Essence of Prayer

Dag 2 : Ik moet mij bewust zijn dat God nabij is. Ik moet vertrouwen hebben in Gods persoonlijke zorg en liefde voor mij.

Overweging : Hoe kijkt God naar mij? Hoe open sta ik om deze intimiteit te ontvangen?

Als we ons in de Geestelijke Oefeningen verdiepen, dan denken we soms hier diep over na en proberen we met ons verstand het te begrijpen. Op andere tijdstippen ervaren we veel meer de respons van ons hart, met weinig of niets waar we ons hoofd moeten over breken. Het is goed om eraan te denken dat we ons altijd in de context van gebed bevinden, of het gebed meer meditatief of affectief is. We zouden altijd moeten proberen een geest van diepe eerbied te behouden voor God, vooral wanneer onze gevoelens erbij betrokken zijn.—Kevin O’Brien, SJ

Dag 3 : Spirituele Vrijheid : Spirituele vrijheid is een innerlijke vrijheid, een vrijheid van geest en hart. Mensen die spiritueel vrij zijn weten wie ze zijn—met al hun gaven en beperkingen—en zijn tevreden met wie ze zijn. 

We hebben echter talrijke zorgen die in de weg staan om Gods oproep te horen en te reageren zoals angsten, vooroordelen, hebzucht, controledrang, perfectionisme, jaloersheid, wrok en buitensporige twijfel aan onszelf. Deze neigingen binden ons en houden ons tegen om God, onszelf en anderen lief te hebben, zoals we zouden moeten. Ze creëren chaos in onze ziel en leiden ons ertoe verkeerde keuzes te maken.

Door een gebrek aan spirituele vrijheid raken we buitensporig gehecht aan personen, materiele bezittingen, titels, eerbetuigingen en het beslag leggen op anderen. Deze zaken zijn goed wanneer ze geordend zijn en geleid door liefde voor God. Ze worden ongebreidelde gehechtheden wanneer ze God verdringen uit het centrum van ons leven en de sleutel worden van onze identiteit.

Een gebed voor Spirituele Vrijheid (voor een bijeenkomst)

O Geest van God, we vragen U om al onze acties te leiden door uw inspiratie, draag ze verder door uw genadevolle bijstand, zodat elk gebed en werk dat we doen altijd moge beginnen van U uit en door U leidt tot geluk.

De genade die ik zoek: Ik bid voor de volgende genaden: te groeien in innerlijke vrijheid, om meer bewust te worden van ongebreidelde gehechtheden die hindernissen zijn voor het liefhebben van God, anderen of mijzelf. 

Lukas 1:26-38 : In de zesde maand werd de engel Gabriël van Godswege gezonden naar een stad in Galilea, Nazaret, tot een maagd die verloofd was met een man die Jozef heette, uit het huis van David; de naam van de maagd was Maria. Hij trad bij haar binnen en sprak: 'Verheug u, Begenadigde, de Heer is met u!' Zij schrok van dat woord en vroeg zich af, wat die groet toch wel kon betekenen. Maar de engel zei tot haar: 'Vrees niet Maria, want gij hebt genade gevonden bij God. Zie, gij zult zwanger worden en een zoon ter wereld brengen, die gij de naam Jezus moet geven. Hij zal groot zijn en Zoon van de Allerhoogste genoemd worden. God de Heer zal Hem de troon van zijn vader David schenken en Hij zal in eeuwigheid koning zijn over het huis van Jakob en aan zijn koningschap zal nooit een einde komen.' Maria echter sprak tot de engel: 'Hoe zal dit geschieden, daar ik geen gemeenschap heb met een man?' Hierop gaf de engel haar ten antwoord: 'De heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen; daarom ook zal wat ter wereld wordt gebracht heilig genoemd worden, Zoon van God. Weet, dat zelfs Elisabet, uw bloedverwante, in haar ouderdom een zoon heeft ontvangen en, ofschoon zij onvruchtbaar heette, is zij nu in haar zesde maand; want voor God is niets onmogelijk.' Nu zei Maria: 'Zie de dienstmaagd des Heren; mij geschiede naar uw woord.' En de engel ging van haar heen.

Bid over het verhaal van de Boodschap en sta eens stil bij Maria’s vrijheid om JA te zeggen. Bemerk hoe ze omgaat met haar angsten en haar richt op God alleen. Bid over de woorden van de H. Schrift in overweging of gebruik je verbeelding om jezelf in de scene te plaatsen.

Overweging : Maria bij de boodschap van de H. Aartsengel Gabriel als Voorbeeld om in de deugd van Geloof te groeien – Gerals M. Fagin, SJ

Bij de Boodschap van de Engel aan Maria wordt zij als voorbeeld aan ons gegeven van geloof. Zij toont ons dat geloof meer is dan toestemming geven, maar ook vertrouwen, engagement, gehoorzaamheid en onderwerping betekent. Maria vertrouwde in Gods beloften, was gehoorzaam aan Gods woord van uitnodiging in haar leven, gaf zich over aan het mysterie voor haar, en verbond zich om deel uit te maken van Gods plan van redding in Jezus.

Tegelijk kunnen we gemakkelijk de scene in het Evangelie romantiseren-Maria bevindt zich in gebed, een engel verschijnt en zij zegt een van geloof vervuld JA. De H. Schrift vertelt ons ook dat ze verbaasd was wat de groet van de engel betekende. De uitleg van de engel zal haar zeker alleen met meer vragen en zorgen vervuld hebben. Ze zei geen JA omdat ze het volledig had begrepen of dat al haar vragen waren beantwoord Ze zei JA in geloof en vertrouwen. We doen Maria onrecht als we denken dat ze kennis had ontvangen die al haar twijfels had verdreven. Ze was een jonge vrouw met een buitengewoon geloof. Het JA bij de Boodschap was niet het eerst JA in haar leven en was ook niet het laatste.

De echte betekenisvolle JA’s in ons leven vragen ook een groot deel van vertrouwen en openheid. We kunnen niet al de gevolgen ervan kennen. We reageren op de gave van Gods oproep in ons leven. We zeggen JA in hoop en vertrouwen. Zoals Maria zeggen we JA op iets dat in ons geboren wordt, dat moet groeien en volwassen worden en vorm aannemen dat we niet kunnen voorspellen. We worden geroepen tot dat diepe geloof als we het verhaal van de Boodschap van de engel overwegen en al de verhalen van het leven van Jezus in de rest van de Oefeningen. We zijn geroepen om te vertrouwen, gehoorzamen, overgave en engagement in ons eigen leven. We zullen een uitnodiging horen om deel te nemen aan het werk van Jezus en reageren en leven in geloof.

Leven in geloof vraagt overgave aan de verhalen van God en Jezus die zijn opgenomen in de H. Schrift. Een christelijk geloof vraagt vooral dat we de verhalen van Jezus in onze geest en hart vorm geven. Paul Wadell zegt dat leven in geloof betekent dat we “deze verhalen eigen maken, streven om hun oogpunt te bekijken, hun waarden en visie als de onze te zien. Toestemming geven aan geloofswaarheden die in de H. Schrift zijn opgenomen is toelaten de interpretatie te worden in onze wereld.”

Wadell voelt dat we deze verhalen nodig hebben om ons “te vormen en modelleren, vooral in de houding en deugden van Jezus”. Het verbeeldend gebed van Ignatius over de H. Schrift is een krachtige manier om in geloof te groeien door het hart van Christus in ons te laten werken. Net zoals Jezus vertrouwde, gehoorzaamde, zich overgaf en zijn leven toewijdde aan de Vader, moeten we op dezelfde manier reageren. Al de overwegingen over de H. Schrift in de Oefeningen zorgen voor de groei van de deugd van geloof en dat versterkt ons te vertrouwen op God en ons toe te wijden aan dienstbaarheid.

Dag 4 : Ik bid voor de volgende genaden: te groeien in innerlijke vrijheid, zich meer bewust worden van ongebreidelde gehechtheden die verhinderen dat Ik God, anderen, of mijzelf bemin. 

Filippenzen 3:7-16 : Maar wat winst voor mij was ben ik om Christus gaan beschouwen als verlies. Sterker nog, ik beschouw alles als verlies, want mijn Heer Christus Jezus kennen gaat alles te boven. Om Hem heb ik alles prijsgegeven. Om Christus houd ik alles zelfs voor vuilnis, als het erom gaat Hem te winnen en één te zijn met Hem, niet met mijn eigen gerechtigheid op grond van de wet, maar met de gerechtigheid die verkregen wordt door het geloof in Christus de gerechtigheid die van God komt en steunt op het geloof. Ik wil Christus kennen, ik wil de kracht van zijn opstanding gewaarworden en de gemeenschap met zijn lijden, ik wil steeds meer op Hem lijken in zijn sterven om eens te mogen komen tot de wederopstanding uit de doden. Niet dat ik het al bereikt heb. Ik ben nog niet volmaakt! Maar ik streef er vurig naar het te grijpen, gegrepen als ik ben door Christus Jezus. Nee, broeders, ik beeld mij niet in er al te zijn. Alleen dit: vergetend wat achter me ligt, mij uitstrekkend naar wat voor me ligt, storm ik af op het doel: de prijs van Gods hemelse roeping. Laten wij, ‘volmaakten’, er zo over denken; en als gij op een of ander punt anders denkt, zal God u ook daarin zijn licht geven. Laten wij in ieder geval op de ingeslagen weg voortgaan.

Bid om de focus van de H. Paulus van geest en hart, dat op Christus gericht is, te ontvangen. Vraag: Wanneer heb ik een dergelijke focus ervaren of getuige van geweest, wanneer heb ik een dergelijke vrijheid in mijn leven ervaren of getuige van geweest? We moeten altijd bidden om meer spirituele vrijheid; we kunnen niet uit onszelf vrij worden.

Overweging : De betekenis van onthechting – Margaret Silf

Ignatius dringt erop aan dat we de vrijheid van onthechting zoeken of onverschilligheid. Geen van deze woorden is betekenisvol in de tegenwoordige visie of cultuur. Ze klinken zowel koel als onbezorgd, wat ver van de geest is waarin Ignatius ze gebruikte. Een beter woord zou evenwicht kunnen zijn.

In zijn eerste principe en basis, spreekt Ignatius over “gebruik maken van de dingen die helpen om ons dichter bij God te brengen en de zaken die van geen belang zijn in dat verband opzij te schuiven.”

Op het eerste zicht lijkt het dat de hele schepping er enkel is voor ons om hetgeen te kiezen dat dient om ons doel te bereiken. Maar deze notie kreeg betekenis voor mij toen ik op een zonnige dag op een bank zat in een stil park en keek naar een bosje fuchsia’s. Het was eind augustus en de bijen waren voortdurend bezig de fuchsia te bezoeken. Ze landden op de bloemen die volledig open waren. Ze deden geen poging om een gesloten bloem te bezoeken of de bloemblaadjes te forceren. Wanneer ze een open bloem vonden kropen ze in de bloem om de nectar eruit te halen. Ze droegen op die manier natuurlijk ook de pollen van bloem tot bloem, struik tot struik, en verzekerden op die manier vruchtbaarheid.

Toen ik dit gadesloeg, realiseerde ik mij dat hoewel de bijen de fuchsia bloemen kozen en de andere planten ongemoeid lieten die in het park groeiden, zochten andere insecten hun voedsel van verschillende bronnen. Doordat de insecten kozen was voor hen geschikt was, ontvingen ze niet alleen hun eigen voedsel maar speelden ze ook een essentiële rol in de bevruchting van hun omgeving. En in het kiezen voor de ene plant in plaats van een andere, verwierpen ze de anderen niet of lieten ze deze niet in minachting links liggen. Het geheim van dit harmonieuze, coöperatieve leven lijkt in elk wezen te liggen dat waarheidsgetrouw is aan zijn eigen essentiële natuur. Elk verkreeg hetgeen wat nodig is om te overleven en te groeien gekregen uit de bron dat er geschikt voor is, en het was zonder zichzelf of de bloemen te beschadigen. In feite bevond zich na elke ontmoeting, zowel het insect als de bloem zich in een rijkere staat dan voordien: het insect was gevoed en de bloem was bestoven.

Ik vond dit beeld een zeer levendige illustratie van wat het kan betekenen “gebruik te maken van hetgeen wat tot leven leidt” en achter te laten wat, voor elk individu, niet naar leven leidt. Het was werkelijk een creatieve soort van “onthechting”. Het hielp mij te begrijpen waar God ons toe oproept wanneer Hij ons vraagt onze gehechtheden te laten varen. De bijen deden geen poging om de bloemen “te bezitten”, noch deden de bloemen een poging om de bijen in een val te lokken en ze vast te houden. Dit was een vrije uitwisseling, die perfect de noden van de bijen vervulden, de fuchsia, en de bredere cirkel van schepping rond hen.

Dag 5 : Principe en Basis : Heilige verlangens zijn de kern van de eerste sleuteloverweging van de Oefeningen, het Principe en basis. Het leest als een missie voor de mens: “Ik ben geschapen om God te prijzen, te beminnen, en te dienen.” Natuurlijk is deze roepen specifiek in elk mensenleven. Wanneer we deze roeping beleven, zijn we echt gelukkig en vervuld. Wanneer we ongeordende hartstochten en hoofdbezigheden onze levens in de war laten brengen, bevinden we ons uit evenwicht, ongelukkig en ontevreden. 

De genade die we zoeken is onverschilligheid. In de Ignatiaanse woordenschat betekent deze term niet een gebrek aan bekommernis of ongevoeligheid. In de plaats betekent onverschilligheid dat we al Gods gaven met eerbied, met dankbaarheid aanvaarden maar ook met lichtheid, en ze omarmen of laten varen, allen afhankelijk hoe ze ons helpen onze roeping te vervullen om lief te hebben in het alledaagse leven, in concrete details. 

De genade die ik zoek : Ik bid voor de volgende genaden: een diep bewustzijn van mijn fundamentele roeping om God te prijzen, God en de anderen te beminnen en te dienen. Een verlangen om grotere onverschilligheid in mijn leven; een bereidheid om degene die ik ben te omarmen voor onze liefdevolle God. 

Principe en Basis :  De mens is geschapen om God onze Heer te loven, eerbied te bewijzen en te dienen en aldus zijn ziet te redden. Alle overige dingen op het aardoppervlak zijn geschapen met het oog op de mens, om hem het doel te helpen nastreven waarvoor hij geschapen is. Daaruit volgt dat de mens er gebruik van moet maken voor zover ze hem helpen dat doel na te streven, en dat hij ervan moet afzien voor zover ze daarbij een hinder zijn. Daarom is het nodig dat wij ons onverschillig maken voor alles wat geschapen is, in al wat aan de vrijheid van onze vrije wil wordt toegestaan en niet verboden is. Zozeer dat wij van onze kant gezondheid niet méér verlangen dan ziekte, rijkdom niet méér dan armoede, eerbewijzen niet méér dan verguizing, een lang leven niet méér dan een kort, en zo in al het overige. Het enige wat wij moeten verlangen en kiezen is wat ons dichter brengt bij het doel waarvoor wij geschapen zijn.

Vraag: Hoe prijs, bemin en dien ik God concrete? Welke activiteiten, mensen, of materiële zaken helpen mij dit doel te bereiken?

Overweging : Het is waar te zeggen dat voor mij heiligheid bestaat in het zijn van mijzelf en voor jou heiligheid betekent jijzelf te zijn en dat uiteindelijk, jouw heiliging nooit de mijne zal zijn en de mijne nooit de jouwe, behalve in het delen van naastenliefde en genade. Voor mij is heilig zijn, mijzelf zijn. Daarom is het probleem van heiliging en redding in feite het probleem van zoeken wie ik ben en het ontdekken van mijn ware zelf.—Thomas Merton, New Seeds of Contemplation

Dag 6 : Het doel van mijn leven: Onverschilligheid is nog een manier om spirituele vrijheid te omschrijven. Het is een houding van openheid tot God: we kijken naar God in een persoon, een situatie, en een moment. Onverschilligheid betekent dat we vrij zijn te beminnen en dienen zoals God verlangt. Spirituele vrijheid of onverschilligheid is een gave van God; we kunnen het niet doen gebeuren. Maar we kunnen, met tijd, onverschilligheid koesteren door goede gewoonten van denken, kiezen en handelen te ontwikkelen. 

Zie het als een uitnodiging dat je dieper ervaart hoe intiem verbonden je bent met God en met heel Gods schepping (met inbegrip van personen, andere wezens, en de natuurlijke wereld). Daardoor zullen bepaalde fundamentele waarheden over ons bestaan levend worden: God schept mij uit liefde, in een bepaalde tijd en plaats, met bepaalde talenten, temperament, sterke punten en beperkingen. God blijft scheppen en zich aan mij openbaren en wie ik ben voor Hem. God nodigt mij uit samen te werken met Hem om een betere wereld en meer rechtvaardige wereld te bouwen. Ik leer dat de beste manier om God te prijzen is te zijn zoals Hij mij heeft geschapen en het unieke van andere wezens te eren.

Ik bid voor de volgende genaden: een diep bewustzijn van mijn fundamentele roeping om God te prijzen en aanbidden, God en de anderen te beminnen en te dienen. Een verlangen naar grotere onverschilligheid in mijn leven. Een bereidheid te omarmen wie Ik ben voor onze liefdevolle God.

Eerste Principe en Basis  – uitleg van dit principe volgens David L. Fleming, S.J.

Het doel van ons leven is voor eeuwig bij God te leven.
God, die van ons houdt, gaf ons het leven.
Onze respons van liefde laat toe dat Gods leven in ons stroomt zonder grenzen.

Al de dingen in deze wereld zijn gaven van God, die aan ons worden gepresenteerd zodat we God gemakkelijker kunnen kennen en zijn liefde gemakkelijker en vlugger kunnen beantwoorden.
Als gevolg daarvan, waarderen en gebruiken we al deze gaven van God voor zover ze ons helpen ons te ontwikkelen als liefdevolle personen. Maar als deze gaven het middelpunt van ons leven worden verdrijven ze God en hinderen ze onze groei naar ons doel.

In het leven van elke dag moeten we ons in evenwicht houden voor al deze geschapen dingen voor zover we een keuze hebben en niet gebonden worden door enige verplichting. We zouden ons niet mogen richten op onze verlangens over gezondheid of ziekte, rijkdom of armoede, succes of tegenslag, een lang leven of een kort. Want alles heeft het vermogen om ons op te roepen tot een diepere respons voor ons leven in God.

Ons enige verlangen en onze enige keuze zou deze moeten zijn: ik wil en ik kies wat mij beter tot God brengt die zijn leven in mij verdiept.

Vraag : Hoe ben ik een “goede huisvader” geweest voor de gaven die God mij heeft gegeven, waaronder de geschapen dingen, mijn talenten, en mijn vermogens? Wat hindert mij, uit eigen ervaring, in het prijzen, beminnen en dienen van God? Hoe beïnvloeden de volgende zeken mijn keuzes en handelingen: titels, eerbetuigingen, bezit, carrière, mening van anderen, levensstijl? Wees zo concreet mogelijk.

Overweging : zie de betekenis van onthechting – Margaret Silf

Dag 7 : Ik bid voor de volgende genaden: een diep bewustzijn van mijn fundamentele roeping om God te prijzen en aanbidden, God en de anderen te beminnen en te dienen. Een verlangen naar grotere onverschilligheid in mijn leven. Een bereidheid te omarmen wie Ik ben voor onze liefdevolle God. 

Exodus 3:1-15 : Mozes hoedde de kudde van zijn schoonvader Jetro, de priester van Midjan. Eens dreef hij de kudde tot ver in de woestijn en kwam hij bij de berg van God, de Horeb. Toen verscheen hem de engel van Jahwe, in een vuur dat opvlamde uit een doornstruik. Mozes keek toe en zag dat de doornstruik in lichter laaie stond en toch niet verbrandde. Hij dacht: `Ik ga er op af om dat vreemde verschijnsel te onderzoeken. Hoe komt het dat die doornstruik niet verbrandt?' Jahwe zag hem naderbij komen om te kijken. En vanuit de doornstruik riep God hem toe: `Mozes, Mozes.' `Hier ben ik,' antwoordde hij. Toen sprak Jahwe: `Kom niet dichterbij en doe uw sandalen uit, want de plaats waar gij staat is heilige grond.' En Hij vervolgde: `Ik ben de God van uw vader, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob.'

Toen bedekte Mozes zijn gezicht want hij durfde niet naar God op te zien. Jahwe sprak: `Ik heb de ellende van mijn volk in Egypte gezien, de jammerklachten om zijn onderdrukkers gehoord; ja, Ik ken zijn lijden. Ik daal af om mijn volk te bevrijden uit de macht van Egypte, om het weg te leiden uit dit land naar een land dat goed en ruim is, een land van melk en honing, het gebied van de Kanaänieten, Hethieten, Amorieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten. Het geweeklaag van de Israëlieten is nu tot Mij doorgedrongen en Ik heb ook gezien hoezeer de Egyptenaren hen onderdrukken. Ga er dus heen, Ik zend u naar Farao. Gij moet mijn volk, de Israëlieten, uit Egypte leiden.' Maar Mozes sprak tot God: `Wie ben ik dat ik naar Farao zou gaan en dat ik de Israëlieten uit Egypte zou leiden?' God antwoordde hem: `Ik zal u bijstaan, en dit is het teken dat Ik het ben die u zendt: als gij het volk uit Egypte hebt geleid, zult ge mij vereren op deze berg.' 

Maar Mozes sprak opnieuw tot God: `Als ik nu bij de Israëlieten kom en hun zeg: De God van uw vaderen zendt mij tot u, en zij vragen: Hoe is zijn naam? wat moet ik dan antwoorden?' Toen sprak God tot Mozes: `Ik ben die is.' En ook: `Dit moet gij de Israëlieten zeggen: Hij-is zendt mij tot u.' Bovendien zei God tot Mozes: `Dit moet ge de Israëlieten zeggen: Jahwe, de God van uw vaderen, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob, zendt mij tot u. Dit is mijn naam voor altijd. Zo moet men Mij aanspreken, alle geslachten door. 

Sta een stil bij het feit hoe God Mozes oproept tot medewerking met God in het bevrijdingswerk ”Ik zend u naar Farao. Gij moet mijn volk, de Israëlieten, uit Egypte leiden.” Overweeg dit in je eigen leven: Hoe werk ik mee met God om mensen te helpen, om een betere en rechtvaardige wereld te helpen bouwen, om zorg te dragen voor de schepping?

Overweging van Sam Sawyer, SJ over deze bezinnning:

God is een werk in mij begonnen, heb ik gehoord.

Ik wil geloven, maar ik hoop dat God beter is in het tot een goed einde brengen wat Hij is begonnen, dan ik. Ik heb een deel van een boek gelezen en het ligt hier ergens, en dan heb ik nog was liggen die moet opgevouwen worden.

Of die bezinning die ik ben gestart…

Eigenlijk, wat ik echt moet geloven- en wat ik op mijn beste dagen geloof – is dat God niet alleen beter is dingen af te werken, maar beter om ze te beginnen. Ik kan het moeilijk hebben om op te staan ’s morgens en moeilijk tijd vinden om te bidden, maar het is niet omdat God Zijn beslissing uitstelt om zich in mijn leven te tonen.

Gods werk in mij is in uitvoering, en dat vraagt geduld. Maar het werk is in uitvoering omdat God het reeds begonnen is-en dat is een reden voor hoop.