Suggesties

De Pan-Amazone is overvloedig multicultureel, en daarom is de grootste bijdrage te blijven strijden om zijn schoonheid te bewaren door de gemeenschaps-familie structuur van zijn volkeren te versterken. Daartoe moet de Kerk de culturele identiteiten waarderen en respecteren. In het bijzonder moet de Kerk:

a)   De gepaste vorm van gemeenschapsorganisatie respecteren. Vet openbare beleid beïnvloedt het gezin en de collectieve identiteit, en daarom is het noodzakelijke processen te initiëren en begeleiden die beginnen van het gezin/ clan/ gemeenschap om het gemeenschappelijk goed te promoten, en helpen de structuren die zorgen voor vervreemding te overwinnen: “w moeten ons organiseren vanuit onze thuis.”

b)   Luisteren naar liederen die in het gezin en de familie worden geleerd als een manier om de profetie in de wereld van de Amazone uit te drukken.

c)   Het promoten van de rol van vrouwen, het erkennen van hun fundamentele functies in de vorming en continuïteit van culturen, in spiritualiteit, in gemeenschappen en gezinnen. Vrouwen moeten een leidende rol binnen de Kerk opnemen.

d)   Elementen van gezinswerking tot uitdrukking brengen die de raad van de Apostolische Exhortatie Amoris laetitia weerspiegelen:

·        Een gezinspastoraal van integrale begeleiding, die het gewonde gezin niet uitsluiten

·        Een sacramentele pastorale werking die iedereen versterkt en troost en niemand uitsluit

·        Een voortdurende vorming van pastorale bedienaars die rekening houden met de recente synoden en de realiteit waar de gezinnen uit de Amazone in leven

·        Een pastorale werking voor het gezin waarin het gezin zowel het onderwerp van uitmaakt als de hoofdfiguur is

De socialistische agenda van Paus Franciscus : Hij heeft meer radicale ideeën dan dat de meeste mensen zich realiseren. Hij is een extreme socialist. Hij heeft veel negatieve uitlatingen over het kapitalisme (“de mest van de duivel”), maar geen kritiek op het socialisme. Zijn ideeën werden gevormd door Marxistische denkers en activisten. Hij probeert de Kerk naar de linkse zijde te schuiven. Het valt ook niet te ontkennen dat het Vaticaan het goed kan vinden met de Chinese overheid: het zijn de beste uitvoerders van de sociale doctrine van de Kerk. Het Vaticaan heeft een deal gesloten met de Chinese regering waarbij het communistische regime de macht kreeg om bisschoppen aan te stellen. Ook werden onder het pausschap van Bergoglio verschillende bevrijdingstheologen in ere hersteld en blijft de Paus de zaak van de globale linkse agenda stimuleren.

Wat hoort er onder deze linkse agenda: pro-abortus, stimuleren van homoseksualiteit, transgenderisme, in de doofpot steken van seksueel misbruik, pornografie, grenzeloze maatschappijen, klimaatterrorisme enz. Onder dat klimaatterrorisme is het pauselijk dogma dat de klimaatverandering door de mens wordt veroorzaakt en dat het uitdunnen van de bevolking de oplossing is. Bisschop Sorondo, uit de achterban van Paus Franciscus suggereerde dat de Katholieke gezinnen niet meer dan twee kinderen zouden mogen hebben, en dat het wettelijk is dat de staat tussenkomt om de demografie van de bevolking op “koers te houden”. Voor Paus Franciscus is de politieke agenda een substituut geworden voor religie. Zijn progressieve “religie” gaat niet om de bekommernis om zielen te redden”, maar veeleer de “redding van de mensheid”. Hij en zijn achterban denken dat zij de verlossers zijn, niet God. De Kerk onder Paus Franciscus wordt steeds meer een linkse politieke partij. Het progressieve geloof van Franciscus “humanistische” Kerk lijkt steeds minder bezorgt om de redding van zielen en meer bezorgd om de creatie van een egalitaire utopische maatschappij hier op aarde, met de elite aan het roer. – 11/3/2019 William Kilpatrick

Paus Franciscus steekt niet onder stoelen of banken dat hij fan is van Dom Helder Camara (Braziliaanse aartsbisschop van 1964-1985) en Oscar Romero (El Salvador). Paus Franciscus combineert net als Dom Helder een agressieve linkse politiek samen met modernistische theologie. Hij zei eens: “Ik heb veel respect voor priesters met wapens rond hun schouders; ik heb nooit gezegd dat wapens gebruiken tegen een verdrukker immoreel of antichristelijk is. Maar het is niet mijn keuze, niet mijn weg, niet mijn manier om het Evangelie toe te passen.” Dom Helder steunde de Orthodoxe traditie dat echtscheiding toelaat en het opnieuw huwen. Hij steunde ook vrouwelijke priesters en omschreef het verbod van de Kerk voor voorbehoedsmiddelen als “een dwaling dat bestemd is om vrouwen te martelen en de vrede van vele gezinnen te verstoren”, hoewel hij later beweerde Paus Paulus VI toe te juichen met zijn encycliek Humanae Vitae. Hij speelde een hoofdrol in de politisering van de Latijns-Amerikaanse bisschoppen en drong aan dat ze de socialistische bevrijdingstheologie zouden omarmen, in een conferentie in Medellin, Colombia in 1968.

Het stokpaardje van Paus Franciscus en waar hij zoveel bewondering voor heeft : de bevrijdingstheologie – in het kort : is vooral in Latijns-Amerikaanse landen een populaire theologie. In de bevrijdingstheologie staat de bevrijding van de zonde centraal. In de ogen van de bevrijdingstheologen is in het begrip "zonde" de westerse benadering aan de orde bij de problematiek van het vergeven van bepaalde verkeerde handelingen van de gelovige, zoals bij leugen, seksuele misdraging, oplichterij, overspel en moord. Het begrip "zonde" is volgens de bevrijdingstheologen veeleer te vinden in sociale onderdrukking, slavernij, ongelijkheid, economische onrechtvaardigheid enzovoort. Vaak sluiten bevrijdingstheologen het concept van individuele zonde zelfs uit; enkele onder hen zijn overtuigde deterministen en stonden van begin af op gespannen voet met de Rooms-katholieke geloofsleer. De radicaliteit van het Evangelie is het uitgangspunt: Christus' menslievendheid en zijn inzet voor de armen, zoals beschreven in de Bergrede en in Mattheüs 25 en de eerste christengemeenten/kerken en hun solidariteit staan centraal in de bevrijdingstheologie. Bevrijdingstheologen stonden zeer kritisch ten opzichte van de gevestigde orde en de Zuid-Amerikaanse dictaturen. Niet zelden namen zij de wapens op om de zogenaamde volksonderdrukkers te bestrijden. Hierbij stonden zij vaak aan de zijde van radicaal-marxistische guerrillastrijders. De later sterk geworden pacifistische stroming binnen de bevrijdingstheologie wijst echter gewelddadige acties af. Ook binnen het jodendom, het Palestijnse christendom en de islam is er de laatste jaren sprake van een eigen bevrijdingstheologie.

Kunnen Katholieken uiteindelijk socialisten zijn? – Dr Christopher Manion Ph D – ChurchMilitant.com 6/6/2019

Vorige maand, vond de Vaticaanse prelaat, Kardinaal Peter Turkson het nodig om openbaar te verkondigen dat Paus Franciscus geen socialist is. Paus Franciscus is voorstander van “de sociale economie”, legde Turkson uit, en dat mag “niet verward worden met socialistische economie.”

Wat Franciscus voor ijvert “is niet Adam Smith’s onzichtbare hand,” het concept dat aan de basis ligt van de vrije markteconomie; maar eerder is wat de Paus promoot “de sociale doctrine van de Katholieke Kerk,” en dat houdt in “de zeer zichtbare hand van broederlijkheid, solidariteit en het gemeenschappelijk goed” zijn.

Hoe kan deze “zeer zichtbare hand” verschillend zijn van de zware hand van het socialisme, gesteund door de sterke arm van de regering? Eenvoudig, je noemt het gewoon “Katholiek” – het heeft zelfs een imprimatur!

Franciscus riep op voor ‘een bijzonder door de wet ingestelde autoriteit’ zoals de Verenigde Naties die wat hij ‘het supranationaal gemeenschappelijk goed’ noemde zou kunnen vergemakkelijken – een ongetwijfeld seculiere autoriteit.

"Ongelijkheid van inkomen is de wortel van sociaal kwaad,” schreef Paus Franciscus in Evangelium Gaudium (No. 202). Als “ongelijkheid van inkomen” de wortel van alle sociale kwaad is, dan moeten we het “gemeenschappelijk goed” definiëren als gelijkheid van inkomen.

En hoe bereiken we deze gelijkheid? “Solidariteit,” antwoord Paus Franciscus. En het “moet beleefd worden als de beslissing om terug te geven aan de armen wat aan hen toebehoort.”

Maar wacht, hoe moeten we aan de armen geven wat nooit van hen was in de eerste plaats? Het antwoord komt van Pierre-Joseph Proudhon, Karl Marx's tijdgenoot, en zijn vurige tegenstrever in het intellectuele slagveld dat onder de socialisten leefde in de jaren 1840.

"Bezit is diefstal," beweerde — ah, het was gestolen van de armen. Het was dus van hen, uiteindelijk! En je hebt het recht even kwaad te zijn zoals Alexandria Ocasio-Cortez omdat je bent beroofd, en je het niet meer kan hebben! Zo verkopen de socialisten hun boodschap: door het aanwakkeren van de doodzonde van afgunst, de zonde van Satan en de motor van het socialisme.

De economist Thomas Sowell, zelf een Marxist in zijn jeugd, legt uit hoe het zo goed werkt: “Het sterkste argument voor socialisme is dat het goed klinkt,” zegt hij. “Het sterktste argument tegen socialisme is dat het niet werkt.”

Waarom dan het socialisme verkopen als je weet dat het niet werkt? Wel, het maakt niet uit of het niet werkt.

"Wat socialisme, fascisme en andere ideologieën van links gemeenschappelijk hebben is de veronderstelling dat sommige zeer wijze mensen – zoals zij – beslissingen uit handen van minderwaardige mensen, zoals de rest van ons, moeten nemen en deze beslissingen door de goedkeuring van de regering moeten opleggen,” schrijft Sowell.

Het is dus niet “rechtvaardigheid” — zelfs geen sociale gerechtigheid – dat uitmaakt; het is macht, macht in handen van de regering.

En wat soort van regering? Paus Franciscus zei recent tegen de Pontificale Academie van Sociale Wetenschappen dat hij opriep voor “en bijzonder door de wet ingestelde autoriteit” zoals de Verenigde Naties die wat hij het “supranationale gemeenschappelijk goed” zou kunnen vergemakkelijken – dat dat zou ongetwijfeld een seculiere autoriteit zijn.

De Paus bevestigde een doelstelling dat de Internationale Socialisten reeds decennia voor ijveren – en toch, is hij “niet een socialist”.

Kardinaal Turkson heeft wel een moeilijke taak. Hij klaagt dat “elke keer hij naar de VS gaat, de sociale agenda van de Paus verkeerd wordt begrepen als het adopteren van ofwel een socialistische ofwel een communistische benadering van de economie.”

Verkeerd begrepen? De meest notoire socialist is het niet ermee eens. De Paus is een socialist, vertelde Bernie Sanders aan zijn interviewer, Pr. Thomas Rosica, in 2016.

Als ongelijkheid van inkomen het grootste sociale kwaad is, wat dan met het materialisme? Wat is er gebeurd met de zonde?

“Zo weinig mensen zouden niet zoveel mogen hebben, en ik denk dat dit hetgeen is waarover de Paus spreekt,” zei hij, en wakkerde jaloersheid aan met woede en wrok bij elke kans.

Het is niet toevallig dat sinds dat interview, Pr. Rosica aan de kaak wordt gesteld als een notoire seriële plagiator. En bemerk wat plagiators doen: ze stelen wat anderen hebben gecreëerd en kleven er hun naam op.

Wel, is dat niet wat socialisten doen? Ze nemen wat aan iemand anders toebehoort en “herverdelen het”, en houden altijd het goede stuk voor zich.

Plagiaat is diefstal, en ook socialisme.

Het is duidelijk dat Kardinaal Turkson geërgerd is dat zoveel Amerikanen tegen het socialisme zijn, zelfs als het aangeboden wordt in een Katholieke verpakking. En Paus Franciscus zal ook wel geergerd zijn. Hij zet zijn nu en dan zijn socialische zeilen bij om de wateren te kalmeren en bezoedeld ze ook.

“Ik ben conservatief” zei hij recent in een uitvoerig interview.

Kunnen Katholieken socialisten zijn? Ja, zolang als we het “Katholiek” noemen. Maar er blijft een beklemmende vraag. Als ongelijkheid van inkomen het grootste sociale kwaad is, is dat het materialisme tolereren? En wat gebeurde er met zonde?

Stop met vragen stellen.

Corruptie

Corruptie in het Amazonegebied

Corruptie in de Amazone beïnvloedt ernstig het leven zijn volkeren en gebieden. Er zijn ten minste twee types van corruptie: de eerst die zich buiten de wet bevindt en de andere die beschermd wordt door de wetgeving die het gemeenschappelijk goed verraadt.

In de laatste decennia is de investering voor de ontginning van de rijkdom van het Amazonegebied door grote bedrijven steeds toegenomen. Velen onder hen jagen winst na ten koste van alles, zonder bekommerd te zijn over de schade op sociaal vlak en het milieu dat ze veroorzaken. De regeringen die dergelijke praktijken autoriseren omdat ze buitenlandse deviezen nodig hebben om hun openbaar beleid te promoten, vervullen niet altijd hun taak om het milieu en de rechten van hun volkeren te beschermen. Vandaar dat corruptie de politieke, gerechtelijke, wettelijke, sociale, kerkelijke en religieuze autoriteiten in verlokking brengt, die voordelen ontvangt in ruil voor het toelaten van acties van deze bedrijven. Er zijn gevallen waarin grote maatschappijen en regeringen corruptiesystemen hebben in het leven geroepen. Sommige individuen die in openbare dienst waren zijn veroordeeld, in de gevangenis of zijn gevlucht. Zoals het Aparecida-document vermeldt: “Het niveau van corruptie in de economieën is ook alarmerend, en zowel de openbare als de private sectoren zijn erbij betrokken, waaraan ruim gebrek is aan transparantie en aansprakelijkheid tegenover de burgers. In veel gevallen is corruptie verbonden aan de gesel van drugshandel en heeft het de sociale en economische structuur van hele gebieden vernietigd.

Een structurele morele gesel

Een cultuur van corruptie is zo gecreëerd dat het de staat en zijn instellingen vergiftigd, en alle sociale voorzieningen doordringt, waaronder ook de inheemse gemeenschappen. Dit is werkelijk een morele gesel; met als resultaat dat het vertrouwen in instellingen en hun vertegenwoordigers zoek is en de politiek en sociale organisaties totaal in diskrediet zijn gebracht. De volkeren uit de Amazone zijn gewoon aan corruptie, en ze worden zijn voornaamste slachtoffers.

Suggesties

Als men ziet dat er een duidelijk gebrek aan economische middelen van de Kerken in het Amazonegebied is, zou er bijzondere aandacht moeten geschonken worden aan de oorsprong van de donaties of andere soorten voordelen, evenals investeringen die door kerkinstellingen of Christenen worden gedaan. De Bisschoppelijke Conferenties zouden een adviesorgaan kunnen aanbieden en begeleiding, consultatie en promotie van strategieën om de wijdverspreide corruptie tegen te gaan en ook om tegemoet te komen aan de nood om bronnen te genereren om pastoraal werk te steunen. Een voorzichtige analyse is nodig in verband met drugshandel: