Satan die zelf besmet is door zonde, streeft om al de zielen te besmetten. Hij haat Maria, want zij is degene die altijd smetteloos en zonder zonde is geweest. Hij ligt op de loer voor haar kinderen die zich aan haar voeten bevinden, maar in zijn gevecht met haar, verplettert ze altijd zijn kop in elke ziel dat zijn toevlucht tot haar neemt. We smeken haar om ons te gebruiken, als ze wil, als een instrument om de trotse kop van de slang te verpletteren in ongelukkige zielen.

Vers in Genesis 3 Vijandschap sticht ik tussen u en de vrouw, tussen uw kroost en het hare. Het zal uw kop bedreigen, en gij zijn hiel!' De geest van het kwaad ondermijnt op een bijzondere manier degenen die toegewijd zijn aan de Onbevlekte Maagd, omdat hij haar wil beledigen door hen. Zijn pogingen tegen trouwe, toegewijde zielen eindigt echter altijd in een nog schandelijker nederlaag. Daarom wordt zijn onmachtige woede nog gewelddadiger.

De woorden “U alleen hebt al de ketterijen in de hele wereld vernietigd” zijn genomen uit de Goddelijke Officie waarin de Kerk de priesters verzoekt om dit te bidden met het oog op de H. Maagd. De Kerk spreekt van “ketterijen”, niet van “ketters”, omdat Maria van hen houdt en omwille van deze liefde hen wil bevrijden van de dwaling van ketterij. Er staat ook “al”, zonder uitzondering. “U alleen”, omdat zij volstaat. God behoort tot haar, met al de schatten van genade, genaden van bekering en de heiliging van de zielen. “In de hele wereld”: er is geen uithoek in de wereld die uitgesloten is. In dit deel van de akte van toewijding, smeken we haar om ons te gebruiken om het hele lichaam van de slang te vernietigen, dat wil zeggen de meest diverse ketterijen die de wereld gevangen houden.

Laat mij een geschikt instrument zijn in uw onbevlekte en barmhartige handen voor de introductie en de vermeerdering van uw glorie in al degenen die zijn afgedwaald en de onverschillige zielen.

Op aarde zien we zovele ongelukkige, op een dwaalspoor levende zielen die zelfs niet weten wat het doel van hun leven is, en die vele tijdelijke goederen liefhebben in plaats van het enige goed : God. Velen onder hen zijn zelfs onverschillig voor de meest sublieme liefde. We willen de glorie van de Onbevlekte Maagd introduceren en haar glorie vermeerderen in deze zielen en we smeken haar om van ons nuttige werktuigen te maken in haar onbevlekte en barmhartige handen, en haar niet te hinderen, om ons zelfs te dwingen in geval we weigeren haar te gehoorzamen.

Verspreid zover mogelijk het Koninkrijk van het Heiligste Hart van Jezus.

Het Heiligste Hart van Jezus is de liefde van God voor de mensheid. Zijn Koninkrijk is het domein van deze liefde in de harten van de mensen, de liefde dat Jezus heeft gemanifesteerd in de kribbe, door Zijn leven, op het Kruis, in de Eucharistie, en in het geven van Zijn Moeder als onze Moeder en Hij wil deze liefde ontsteken in de harten van de mensen. Om de glorie van de Onbevlekte Maagd in te prenten en de glorie te vermeerderen, om zielen te winnen voor haar, betekent het zielen te winnen voor de Moeder van Jezus, die het Koninkrijk van Jezus in hen introduceert.

Waar U ook binnengaat, verkrijgt U de genade van bekering en groei in heiligheid, omdat het door Uw handen is dat alle genaden naar ons komen van het Heiligste Hart van Jezus.

De Onbevlekte Maagd is de “Smekende Almacht”. Elke bekering en elke heiliging is het werk van genaden en zij is de Middelares van alle genaden. Zij alleen is dus genoeg om al de genaden af te smeken en ze te verdelen, wat voor genade het ook is. Gedurende de manifestatie van de Wonderdadige Medaille, zag de H. Catharina Labouré de stralen die uit de kostbare ringen kwamen die de Onbevlekte Maagd kwamen die zij aan haar vingers droeg. Zo’n stralen symboliseren de genaden dat de Onbevlekte Maagd met vrijgevigheid aan al degenen schenkt die ze willen. Zelfs Ratisbonne spreekt in het visioen dat hij had voer de stralen van de genaden.

Laat mij toe U te prijzen, O Heilige Maagd. Geef mij kracht tegen uw vijanden.

De traditie wil dat de Franciscaanse Duns Scotus, terwijl hij op weg was naar een debat, gedurende hij werd verwacht het privilege van de Onbevlekte Ontvangenis te verdedigen, in de Universiteit van de Sorbonne in Parijs, hij een beeld van de H. Moeder voorbijging en haar groette met deze aanroeping. De Heiligste Moeder boog haar hoofd als goedkeuring.

In het eerste deel van dat gebed, richt Duns Scotus zich nederig tot de Moeder van God en vraagt haar nederig om de genade om haar te prijzen, want hij erkent dat hij onwaardig is voor de nobele taak van de verheerlijking van de Allerheiligste Moeder. Hij erkent ook dat zo’n genade afhangt van haar en dat zij het hem moet verlenen voor zijn inspanningen, om er succesvol in te zijn.

Het tweede deel is krachtig, resoluut en moedig. Hij vraagt kracht om de slang te verslaan, om een instrument te zijn in haar handen. Maar wie is haar vijand? Al wat wordt besmet door zonde, en wat niet naar God leidt, hetgeen geen liefde is. Het is al wat komt van de helse slang, die leugen is. Van hem alleen komen al onze fouten en al onze zonden. We smeken haar om ons kracht te geven tegen onze fouten en zonden. In feite bestaan alle devoties voor deze reden, en daarom is er gebed en zijn er H. Sacramenten nl. om de kracht te verkrijgen om alle hindernissen te overwinnen op onze weg naar God. We moeten een nog fellere liefde hebben om te worden zoals God en ons te verenigen met God Zelf.

Net zoals we van God kwamen door schepping, zo moeten we ook terugkeren naar God. De hele natuur spreekt ons ervan, en waar we ook onze blik richten, zien we dat een handeling een gelijke en tegengestelde reactie heeft, als een echo van Gods activiteit, zelfs van Zijn activiteit in de schepping. Op dit terugkerend pad van reactie, komt een wezen die met vrije wil werd voorzien, in moeilijkheden en tegenstand, die God toelaat om nog meer de prikkel die een wezen toont naar Hem toe, te stimuleren. Om genoeg kracht te verkrijgen om dat doel te bereiken moet dat wezen bidden, zo’n kracht afsmeken van Degene die de bron is van alle energie en die liefdevol kijkt naar de inspanning van Zijn eigen wezens en Die wenst dat ze oprecht naar Hem komen. Hij spaart moeite noch bijstand om dit tot stand te brengen. En zelfs als zo’n wezens, zo’n dierbare kinderen voor Hem, struikelen op de weg, vallen, besmet geraken door zonde, blijft deze liefdevolle Vader niet werkloos toekijken naar hun ongeluk.

Hij zend Zijn enig geboren Zoon, die met Zijn leven en Zijn leer hen een duidelijke en veilige weg toont. Met Zijn Allerkostbaarste Bloed, die een oneindige waarde heeft, wat Hij het vuil van de zonden weg en geneest Hij de wonden. En opdat de ziel niet de hoop zou verliezen uit vrees omdat hij de goddelijke gerechtigheid heeft overtreden, zendt God Degenen die de personificatie is van Zijn liefde, de Bruid van de Geest van moederlijke liefde, de Onbevlekte, de prachtige zonder smet (hoewel ze de dochter is van een mens), zuster van de mensen, en stelt haar aan om vrijgevig zijn barmhartigheid te verdelen naar de zielen. Hij stelt haar aan als Middelares van genade dat verdiend werd door Zijn Zoon. Zij is de Moeder van genade, de Moeder van de zielen die wedergeboren zijn door genade, die geregenereerd zijn en onophoudelijk zichzelf regenereren in een nog meer perfecte vergoddelijking. – H. Maximiliaan Kolbe – geschriften 1331

Gebeden van Toewijding

Nadat jullie en je gezin je voorbereid hebben voor de toewijding tot het Onbevlekte Hart van Maria, zijn hier enkele gebeden die jullie kunnen gebruiken. Dikwijls worden deze gebeden gezegd voor een beeld of prent van Maria.

Plechtige Akte van Toewijding aan het Onbevlekte Hart van Maria – Paus Pius XI

Allerheiligste Maagd Maria, tedere Moeder van de mensen, om de wensen van het H. Hart van Jezus en het verzoek van de Plaatsvervanger van Uw Zoon op aarde, te vervullen, wijden wij en onze gezinnen zich toe aan Uw Smartelijk en Onbevlekt Hart, O Koningin van de Allerheiligste Rozenkrans, en we bevelen al de mensen van ons land en de hele wereld aan U toe.

Alstublieft accepteer onze toewijding, lieve Moeder, en gebruik ons zoals U het wenst om Uw plannen in de wereld te verwezenlijken.

O Smartelijk en Onbevlekt Hart van Maria, Koningin van de Allerheiligste Rozenkrans, heerst over ons, samen met het H. Hart van Jezus Christus, Onze Koning. Red ons van de vloedgolf van modern heidendom. Ontsteek in onze harten en huizen de liefde van zuiverheid, de praktijk van een deugdelijk leven, een vurige ijver voor zielen en een verlangen om de Rozenkrans met meer geloof te bidden.

We komen met vertrouwen naar U, O Troon van Genade en Moeder van Zuivere Liefde. Ontsteek ons met hetzelfde Goddelijk Vuur waarmee Uw eigen Smartelijk en Onbevlekt Hart brandde. Maak van onze harten en huizen Uw Heiligdom, en zorg dat door ons het Hart van Jezus, samen met uw heerschappij, triomfeert in elk hart en huis. Amen.

Gezinstoewijding aan Maria in de geest van de H. Maximiliaan Kolbe

O Onbevlekte Maagd, Koningin van Hemel en aarde, ons leven, onze zoetheid en onze hoop, op deze dag wijden wij ons toe als gezin  (namen van het hele gezin) en komen we voor U om ons toe te wijden aan U als Uw bezit en eigendom. We prijzen God omdat hij ons samen heeft gebracht om ons aan U te geven die onze Moeder zijt. We doen dit omdat Jezus op het Kruis heeft gezegd: “Ziehier uw Moeder.”

We hebben U nodig, Moeder Maria, om ons te helpen om een echte Katholiek gezin te zijn. Kom binnen in ons gezinsleven. Herhaal de woorden aan ons die U sprak te Kana: “Doe wat Hij U zegt te doen.” 

Help ons de fouten van elkaar door de vingers te zien, te vergeven net zoals Jezus ons heeft vergeven, en elkaar lief te hebben zoals Onze Heer ons heeft gevraagd lief te hebben.

Gebruik ons gezin alsjeblieft om de kop van de slang te verpletteren. Vraag uw Bruidegom, H. Jozef, Beschermer van de universele Kerk, om ons verenigd te houden in geest en gedachten met de Plaatsvervanger van Uw Zoon, Paus…. Vandaag bent U de Koningin van ons hart en huis geworden. Moge ons huis een “Stad van de Onbevlekte” zijn, waar het Heilligste Hart van Jezus voor altijd heerst. Amen.

Toewijding van de H. Maximiliaan Kolbe aan de Onbevlekte Maria

O Onbevlekte, Koningin van Hemel en aarde, Toevlucht van zondaars en onze meest liefdevolle Moeder, God heeft gewild om de hele orde van barmhartigheid aan U toe te vertrouwen. Ik, een onwaardige zondaar, werp mij aan Uw voeten en smeek U nederig om mij volledig voor Uzelf te nemen, met alles wat ik ben en wat ik bezit, als Uw bezit. Gebruik al mijn krachten in ziel en lichaam, van mijn hele leven, dood, en eeuwigheid, zoals het U aangenaam is. Als het U aangenaam is, gebruik al wat ik ben en bezit zonder voorbehoud en volledig om te voltooien wat aan U werd gezegd: “Zij zal de kop van de slang verpletteren” en “U alleen hebt al de ketterijen in de hele wereld vernietigd.” Laat mij een geschikt instrument zijn in Uw onbevlekte en barmhartige handen om Uw glorie te introduceren en vermeerderen in alle verdwaalde en onverschillige zielen, en zo het H. Koninkrijk van het Heiligste Hart van Jezus helpen verspreiden. Want waar U binnenkomt, verkrijgt U de genade van bekering en heiliging, omdat het door Uw handen is dat alle genaden tot ons komen van het Heiligste Hart van Jezus.

V. Sta mij toe U lof te prijzen, O allerheiligste Maagd.

R. Geef mij de kracht tegen Uw vijanden.

H. Louis Grignion de Montfort : akte van toewijding aan het Onbevlekte Hart van Maria

Ik, (naam), een ongelovige zondaar – vernieuw en bekrachtig vandaag de geloften van mijn Doopsel in uw handen, O Onbevlekte Moeder. Ik verwerp Satan voor altijd, ik verwerp zijn praal en werken en ik geef mij volledig aan Jezus Christus, de Vleesgeworden Wijsheid, om met mijn kruis Hem te volgen alle dagen van mijn leven en Hem meer trouw te zijn dan ik ooit voorheen ben geweest.

In aanwezigheid van het hele Hemels hof kies ik U vandaag als mijn Moeder en Mijn Meesteres. Ik wijd mij aan U toe en geef mij volledig aan U over, als Uw slaaf. Ik geef U mijn lichaam en ziel, mijn goederen, zowel de innerlijke als uiterlijke, en zelfs de waarde van al mijn goede daden, mijn verleden, mijn heden en toekomst. Ik laat U het volledige recht om van mij gebruik te maken en van alles wat mij toebehoort, zonder voorbehoud, volgens uw goeddunken, voor de meerdere glorie van God, in tijd en in eeuwigheid. Amen.

Waarom het Onbevlekte Hart het Heilig Hart volgt, en wat het betekent voor ons – Meg Hunter-Kilmer 9/6/2018

Wanneer we het Heilig Hart overwegen, de diepte van Gods liefde voor ons overwegen, moeten we ook het Onbevlekt Hart overwegen.

Kalender van Rooms-katholieke hoogfeesten, feesten, verplichte en vrije gedachtenissen :

Advent (tussen 27 nov en 3 dec tot 24 dec)

Kerstmis (25 en 26 dec)

Openbaring van de Heer of Driekoningen (6 jan, maar wordt in de liturgie op de zondag na 1 jan gevierd als 6 jan op een weekdag valt)

Vastentijd (40 dagen voor Pasen)

Palmzondag (laatste zondag van de vastentijd)

Witte Donderdag (drie dagen voor Pasen)

Goede Vrijdag (vrijdag voor Pasen)

Stille Zaterdag (dag na Goede Vrijdag)

Pasen (tussen 22 maart en 25 april, zondag na de eerst volle maan in de lente)

Beloken Pasen (Barmhartigheidszondag)

Hemelvaartsdag (donderdag na de 6^e paaszondag = 40 dagen na Pasen)

Pinksteren (7^de zondag na Paaszondag = 50 dagen na Pasen)

Hoogfeest van de H. Drie-eenheid (zondag na Pinksteren)

Onbevlekte Ontvangenis (8 dec)

Maria Moeder van God (1 jan)

Maria Lichtmis (2 febr)

Heilige Jozef (19 maart)

Aankondiging van de Heer/Maria Boodschap (25 maart)

Maria Visitatie of Maria Middelares (31 mei)

Aswoensdag

Onze Heer Jezus Christus, Eeuwige Hogepriester (donderdag na Pinksteren)

Sacramentsdag (2^de donderdag of zondag na Pinksteren)

Heilig Hart van Jezus (3^de vrijdag na Pinksteren)

Geboorte van de H. Johannes de Doper (24 juni)

Heilige Petrus en Paulus, apostelen (29 juni)

Gedaanteverandering van de Heer (6 aug)

Maria Tenhemelopneming (15 aug)

Maria Koningin (Koningin van de engelen, Koningin van de vrede, Koningin van het gezin) (22 aug)

Maria Geboorte (8 sept)

Kruisverheffing (14 sept)

Kerkwijdingsfeest van de eigen kerk (22 okt)

Allerheiligen (1 nov)

Allerzielen (2 nov)

Kerkwijding Lateraanse Basilliek (9 nov)

Christus Koning (eind nov, 34^e en laatste zondag van het liturgisch jaar) 

De maand juni is de maand toegewijd aan het heilig Hart van Jezus, onze Heer en Verlosser. Het is het grote teken van de grenzeloze liefde die Hij voor ons heeft. Op de eerste vrijdag in de week na Sacramentsdag wordt het Heilig Hart van Jezus liturgisch gevierd door de Kerk als een hoogfeest. Op de dag nadien is er een ‘parallelle’ feestdag, namelijk Het Onbevlekt Hart van Maria. Het hart van Onze Lieve Vrouw is vooral een hart van een moeder, de moeder van Jezus en onze moeder. Zoals het hart van haar goddelijke Zoon, is het hart van Maria vereerd als teken van haar grote liefde voor ons, en ook voor God. Maria was helemaal toegewijd aan God, aan zijn dienst en aan de naastenliefde. Haar hart is ‘onbevlekt’, zonder smet, zonder zonde, en zonder de zonde van Adam vanaf haar Onbevlekte Ontvangenis.

Op de Feestdag van het H. Hart overwegen we het doorboorde Hart van Christus dat brandt van liefde voor zijn volk, omringd door een doornenkroon omdat hij blijft lijden voor ons.

De volgende dag wordt het feest van het Onbevlekte Hart van Maria gevierd. Twee vieren die altijd bij elkaar komen, waarbij niets het Hart van Jezus afzondert van het Hart van Zijn Moeder. Hun harten waren verenigd van het moment dat het goddelijk Hart begon te kloppen in Zijn Moeders schoot, genesteld onder haar maagdelijk Hart. Ze waren en zijn verenigd in lijden op Calvarie, verenigd in verheffing op Pasen, en verenigd in eeuwigheid wanneer God het Hart van Zijn Moeder in de Hemel verhief om te kloppen naast het Zijne.

Wanneer we het Heilig Hart overwegen, en de diepte van Gods liefde voor ons proberen voor te stellen, moeten we ook het Onbevlekte Hart overwegen om de respons te zien waartoe we zijn opgeroepen met ons leven.

Op afbeeldingen van het Onbevlekte Hart wordt Maria’s Hart buiten haar lichaam getoond zoals ze toont. Maria’s Hart wordt volledig aan de Heer gegeven, in liefde voor Hem en voor Zijn volk. Haar Hart brandt van liefde voor God, een liefde dat uitgestort wordt over de miljarden kinderen die ze gekregen heeft als Moeder. Wanneer we kijken naar het brandende Hart van Jezus, worden we eraan herinnerd dat onze God een verterend vuur is (Hebr 12:29), en onze fouten en zonden wegbrandt met de kracht van Zijn liefde dat nooit zal afnemen. Wanneer we naar het Hart van Maria kijken, verlangen we de Heer lief te hebben met de overweldigende intensiteit van OLVrouw. We zoeken om naar onze broeders en zusters te kijken met deze liefde, degene die zich niet manifesteert in woorden, maar in daden en waarheid (1 Joh 3:18). 

Dan kijken onze ogen naar de kronen die de Heilige en Onbevlekte Harten omringen. Bij Jezus is dezelfde doornkroon te zien die in zijn wenkbrauw werd geduwd, een teken van de pijn en de spot die hij heeft geleden op Calvarie en dat Hij nog steeds lijdt vandaag. Ook dit spreekt over de liefde die Hij heeft voor Zijn volk, dat Hij zo bereidwillig marteling en oneerbied wilde lijden om zelfs 1 verloren schaap terug te brengen.

Maria’s Hart, is in rozen gehuld, een getuigenis van haar zuiverheid. Maar rozen hebben doornen, en getuigen van de verstervingen die iemand  moet doen om haar zuiverheid na te volgen. Wanneer dit tegen de doornenkroon wordt gehouden, kan men gemakkelijk inzien hoe onze kleine offers van lijden, wanneer ze aanvaard worden uit liefde voor God, getransformeerd kunnen worden in iets prachtigs. Het Onbevlekte Hart nodigt ons uit tot zuiverheid, versterving, en vreugde in ons offer.

Jezus’ Hart is met littekens bedekt, opengerukt waar de soldaat zijn lans Hem doorboorde nadat Hij was gestorven. De Verrijzenis was geen goddelijke  ‘doe het opnieuw’-daad, anders zouden zijn wonden genezen zijn nadat hij was verrezen. En het was niet alleen een teken voor Thomas dat Hij was verrezen en de gaten van de nagels in Zijn handen liet zien. Het was voor elk van ons hoop vanuit zijn ‘nog steeds’ gewond lichaam, dat onze wonden niet enkel genezen maar verheerlijkt worden. Jezus zit aan de rechterhand van de Vader en Hij kijkt naar de gaten in Zijn handen, waarvan Jesaja profeteerde: (Jes 49:16) Zie in mijn handpalmen heb Ik u geschreven, en uw muren staan Mij voortdurend voor ogen. Jezus kijkt naar deze wonden en verheugd erdoor, zijn we genezen. (Jes 53:5) Hij werd doorstoken om onze weerspannigheid, om onze zonden gebroken; hij werd gestraft; ons bracht het vrede, en dank zij zijn striemen is er voor ons genezing. 

In Maria’s Hart is er een zwaard (of zeven zwaarden) te zien. Haar Hart werd doorboord in vervulling van de profetie van Simeon. Deze zwaarden vertegenwoordigen de zeven smarten van Maria, het diep lijden dat haar dreigde te vernietigen. Meer dan de doornen van kleine offers, zijn deze de verschrikkelijke pijnen waar we met worstelen, het verlies, de eenzaamheid, vrees dat ons tot wanhoop drijven. Maar in Maria’s Hart, werden ook deze zwaarden verheerlijkt. Ze schreeuwt niet onder angst en bezorgdheid, ze ontkent haar lijden niet, of doet geen poging om de zwaarden eruit te trekken. Ze kijkt naar haar Zoon die veel meer heeft geleden en verenigd haar Hart met het Zijne, en offert Hem haar pijn. Ook wij moeten de diepe pijn in ons leven erkennen dat soms onmiddellijk een gevolg is van onze beslissing om Jezus te volgen en het aan Hem te offeren, in het vertrouwen wanneer we onze kruisen omarmen, Hij van ons heiligen kan maken.

Zie: www.heiligen.net : de 7 smarten van Maria

1. Een week na Jezus' geboorte moet hij in de tempel aan God worden opgedragen. Op het moment dat Maria en haar man Jozef op het tempelplein arriveren, verschijnt daar de oude Simeon. Hij neemt het kind in zijn armen en dankt God met de woorden: "Laat uw dienaar nu maar, Heer, naar uw woord in vrede gaan. Want op dit moment hebben mijn ogen uw heil aanschouwd, dat U voor alle volken hebt bereid. Een licht dat voor de heidenen straalt; een glorie voor uw volk Israël." En tot de verbaasde Maria sprak hij: "Zie, dit kind is bestemd tot val of opstanding van velen in Israël, tot een teken dat weersproken wordt, opdat de gezindheid van vele harten openbaar mag worden. En ook uw eigen ziel zal door een zwaard worden doorboord." (Lucas 2:22-35)

2. Enige tijd na Jezus' geboorte verschijnen er wijzen uit het oosten. Zij dienen zich aan bij koning Herodes met de vraag, waar de pasgeboren koning van de Joden te vinden is, want - zeggen zij - "wij hebben zijn ster in het oosten gezien". Herodes schrikt en heel Jeruzalem met hem. Hij is niet een geboren koning, hij heeft het koningschap gekocht. Hij besluit het kind te doden en stuurt de wijzen naar het nabijgelegen plaatsje Bethlehem, want daar moet het kind volgens de heilige boeken geboren zijn. En hij vraagt hen, of ze na afloop terug willen komen, "want dan kan ook ik het hulde gaan brengen". De wijzen aanbidden het kind, maar gewaarschuwd door een engel, dat Herodes het kind wil doden, gaan zij niet meer bij hem langs: zij keren langs een andere weg naar huis terug. Herodes bemerkt dat hij bedrogen is en geeft zijn leger bevel alle kinderen onder de twee jaar in en om Bethlehem te doden. Jozef krijgt een droom waarin een engel hem aanspoort het kind en zijn moeder te nemen en te vluchten naar Egypte. Daar moeten ze blijven tot Herodes gestorven is en het gevaar geweken. (Matt 2:1-21)

3. Als Jezus twaalf jaar is, reist hij bij gelegenheid van het paasfeest met zijn ouders mee naar Jeruzalem. Hij wordt zo geboeid door de gesprekken met de leraren en schriftgeleerden, dat Hij alles om zich heen vergeet. Op de terugweg bemerken zijn ouders dat hij niet ergens anders in de karavaan met familieleden meereist, en dodelijk ongerust keren ze terug naar Jeruzalem. Na drie dagen zoeken vinden ze Hem, nog altijd gezeten tussen de leraren, die verbaasd staan over zijn begrip en zijn antwoorden. Zijn ouders stonden perplex en zijn moeder zei: "Maar kind, waarom heb je ons dit aangedaan? Moet je kijken met hoeveel smart je vader en ik naar je hebben gezocht?" Maar hij antwoordde: "Wist u dan niet dat ik in het huis van mijn vader moest zijn?" (Lucas 2:41-52)

4. Omdat Jezus veel kritiek had op de schijnheiligheid van de religieuze leiders van zijn dagen, had Hij zich veel vijanden gemaakt. Uiteindelijk wisten ze Hem te pakken te krijgen en aan de Romeinse overheid voor te geleiden. Ze bewerkten de stadhouder Pilatus, zodat deze besloot Hem te laten kruisigen, ondanks het feit dat hij erkende geen schuld in Hem te vinden. Jezus moest zelf zijn kruis dragen naar de plaats van de terechtstelling even buiten Jeruzalem. Lukas vertelt, dat Jezus zelfs in die situatie kans zag wenende vrouwen te troosten (Lucas 23:27-31) Hoewel geen van de evangelisten het uitdrukkelijk vertelt, heeft Hij volgens de overlevering op die kruisweg ook zijn moeder Maria ontmoet: een smartelijk gebeuren.

5. De evangelist Johannes vermeldt uitdrukkelijk, dat Jezus' moeder onder het kruis stond op het moment dat Hij stierf: "Toen Jezus zijn moeder zag, en naast de leerling die Hij liefhad, zei Hij tot zijn moeder: "Vrouw, ziedaar uw zoon. Vervolgens zei Hij tot de leerling: "Zie daar uw moeder." En van dat ogenblik nam de leerling haar bij zich in huis. (Joh 19:26-27)

6. Toen Jezus na zijn dood van het kruis werd afgenomen, legde men Hem in de schoot van zijn moeder. Ook dit wordt niet verteld door de evangelisten. Maar het tafereel is vooral in de middeleeuwen vaak afgebeeld. Zo'n afbeelding van Maria in droefheid met de dode Jezus op haar schoot noemt men een Pietà.

7. Tenslotte werd Jezus in een nieuw graf gelegd. Als Maria onder het kruis stond, was ze daar natuurlijk ook bij aanwezig. Dat is de zevende smart.