Inderdaad, zoals velen die bij
exorcismen waren, kunnen getuigen, is er een wonderbaarlijke kracht in
wijwater, relieken, het kruis van de exorcist en de aanraking van de stola van
de exorcist aanwezig die demonen kwellen en hen dwingen om te vertrekken. Toch
zijn er zoveel Katholieken en anderen die deze sacramentaliën (en ook de
Sacramenten) niet naar waarde schatten. Maar die is niet het geval voor
demonen. Het is een schande dat demonen soms meer geloof (uit angst) tentoon
spreiden in deze dingen dan echte gelovigen die deze uit liefdevol geloof
zouden moeten omarmen. Zelfs deze satanist in Oklahoma erkent dat Jezus
werkelijk aanwezig is in de Eucharistie en hij zoekt een geconsacreerde hostie
om die reden, hoewel duidelijk voor perverse doeleinden.
En dat leidt tot een verhaal dat
ik heb meegemaakt en dat ik een lange tijd geleden heb gepubliceerd. Hier is een uittreksel uit
dat artikel:
Het is bijna 15 jaar gelden. Ik
was in de Kerk van de H. Maria, hier in Washington DC en celebreerde de H. Mis
in het Latijn. Het was een plechtige hoogmis. Ik dacht dat het niet anders zou
zijn dan andere zondagen, maar iets wonderbaarlijks zou geschieden.
Zoals jullie misschien weten
wordt de oude Latijnse ritus gecelebreerd ad orientem (naar het Liturgische
Oosten gericht). De Priester en de gelovigen kijken allen in 1 richting. Wat
dit praktisch betekent voor de celebrant is dat de gelovigen achter hem staan.
Het was tijd voor de consecratie. Op dat tijdstip buigt de priester neer met het
voorste van zijn armen op het altaar en de hostie tussen zijn vingers.
Dan worden de gezegende woorden
van de Consecratie uitgesproken in een lage stem, Hoc est enim
Corpus meum (Want dit is mijn Lichaam). De bellen rinkelden toen ik knielde.
Maar achter mij was er beroering. Een
ritselend geluid kwam uit de voorste rijen achter mij aan mijn rechterkant. En dan klonk er een gekreun
of gegrom. Wat was dat? vroeg ik mij af.
Het klonk niet menselijk, meer zoals het gegrom van een groot dier zoals een
beer, zamen met een gekreun dat niet menselijk leek. Wat was dat? Dan volgde er een stilte. Als celebrant in de oude
Latijnse ritus kon ik niet gemakkelijk rondkijken. Maar toch dacht ik, Wat
gebeurt er?
Het was tijd voor de consecratie
van de kelk. Opnieuw boog ik neer en sprak duidelijk met een diepe lage stem, Hic
est enim calix sanguinis mei, novi et æterni testamenti; mysterium fidei; qui
pro vobis et pro multis effundetur in remissionem pecatorum. Haec quotiescumque
feceritis in mei memoriam facietis (want dit is de beker van mijn
Bloed, van het nieuwe altijddurende verbond, het mysterie van het geloof; die
zal vergoten zijn voor velen voor de vergeving van de zonden. Wanneer je dit
doet, doe je het ter mijner gedachtenis.)
Dan hoorde ik nog een geluid,
deze keer was het ontegensprekelijk een gekreun en dan een gil, toen iemand
riep Laat mij gerust, Jezus! Waarom kwel je mij? Plotseling liep iemand met een
kreunend geluid weg. Het was alsof hij gewond was. De deuren achteraan in de Kerk gingen open en dan
terug dicht. Dan was het stil.
Ik kon mij niet omdraaien om te
kijken want ik hield de Kelk hoog boven mijn hoofd. Maar ik wist onmiddellijk
dat een arme ziel die gekweld werd door een demon, Christus had ontmoet in de
Eucharistie en kon Zijn echte aanwezigheid niet verdragen. En ik herinnerde mij
de woorden van de Schrift: Zelfs de demonen geloven en sidderen. (Jacobus 2:19)
Maar net als Jacobus, die deze woorden gebruikte om degenen
met een zwak geloof in zijn kudde aan te manen, moest ook ik berouw hebben. Waarom
was een man die door een demon gekweld werd, meer bewust van de ware aanwezigheid
en meer verbaasd erdoor dan ik? Hij werd bewogen in een negatieve zin en liep
weg. Waarom was ik niet bewogen in een positieve zin die vergelijkbaar was? En
wat met de gelovigen op de banken? Ik twijfel er niet aan dat wij allen
geloofden op een intellectuele manier in de ware aanwezigheid. Maar er is iets
zeer verschillende en meer wonderbaarlijk in het bewogen worden in het diepste
van onze ziel! Het is zo gemakkelijk voor ons om halfhartig aanwezig te zijn
bij het Goddelijke, om te vergeten hoe miraculeus en wonderbaarlijk de
Aanwezigheid is.
Op die dag, ongeveer 15 jaar geleden, was het zeer
duidelijk voor mij dat ik in mijn handen de Heer van Glorie, de Koning van
Hemel en aarde vasthield, de rechtvaardige Rechter en Heerser over de koningen
der aarde. Is de Heer werkelijk aanwezig in de Eucharistie? Geloof het maar,
zelfs de demonen geloven het!
Msgr. Charles Pope
priester van de Kerk van de H. Trooster-H. Cyprianus Washington DC
***
Op
8 december 1991 was er een priester in het Heiligdom van Betania in Cúa, Venezuela,
die een H. Mis opdroeg. Na de consecratie bemerkte hij dat de hostie begon te
bloeden aan een kant. De priester bewaarde vlug de geconsacreerde hostie en
onderzocht het om er zeker van te zijn dat het een mirakel was.
Vervolgens
liet de lokale bisschop een onderzoek doen om er zeker van te zijn dat het niet
kon uitgelegd worden door een natuurlijk fenomeen.
Gedurende
de Mis waren er talrijke pelgrims die rechtstreeks zagen dat de priester geen
wonden had vanwaar het bloed in de Hostie afkomstig kon zijn. Bovendien kwam
uit de onderzoeken naar voor dat het bloed van de priester niet overeen stemde
met dat van het deeltje van de Hostie. De Hostie werd onderzocht op verzoek van
de toenmalige Bisschop van Los Teques, H. E. Eerwaarde Pio Bello Ricardo, en
uit de resultaten bleek dat het bloed menselijk was van het type AB positief,
wat gelijkaardig is aan het bloed dat gevonden wordt in de Lijkwade van Turijn
en in de Hostie van het Eucharistisch Mirakel van Lanciano, dat plaats vond in
750 n. Chr. in Italië en werd onderzocht door 500 commissies van de Wereld
Gezondheidsorganisatie.
De
hostie werd later in een schrijn bewaard in een klooster in Los Teques en
tentoon gesteld voor duizenden pelgrims die elk jaar op bezoek komen. In het
bijzonder, kwam een pelgrim uit New Jersey, Daniel Sanford kijken in 1998 naar
de Hostie. Hij legt uit wat er toen gebeurde:
Nadat
de eucharistieviering was beëindigd, opende de priester de deur van het
Tabernakel, die de Hostie van het Mirakel bevatte. Met grote verbazing zag ik
dat het leek alsof de Hostie zich in vlammen bevond, en er was een kloppend
Hart dat aan het bloeden was in het midden. Ik zag dit ongeveer 30 seconden
lang, en dan keerde de Hostie terug naar zijn normale toestand. Ik was in staat
om een deel van dit mirakel te filmen met mijn videocamera.
De
video werd naar de lokale bisschop gestuurd, die de verspreiding van de video
aanmoedigde met als doel het geloof in de Echte Aanwezigheid van Jezus in de
Eucharistie te verspreiden.
De
miraculeuze hostie kan nog steeds bewonderd worden in het klooster van Los
Teques en het bloed op de hostie is nog altijd vers, net als toen het mirakel
de eerste keer zich voordeed.
