Eucharistische mirakels (uittreksels uit artikels van Aleteia)

Volgens wetenschappers greep het eerste Eucharistisch mirakel, dat door de Katholieke Kerk werd erkend, plaats in Lanciano (Italie) omstreeks het jaar 700. Dit mirakel gebeurde toen een monnik, die twijfelde aan de Echte Aanwezigheid van Jezus in de Eucharistie, de wijn in bloed zag veranderen in de kelk en het brood in vlees. Recent werden de nog bestaande relieken onderzocht en wetenschappers stelden vast dat ze inderdaad van menselijk weefsel waren. Sinds dit eerste mirakel zijn er 134 andere van hetzelfde type erkend door de Kerk.

Dr Pawel Skibinski, directeur van het Johannes Paulus II Museum in Warchau stelde vast dat in de meerderheid van de gevallen deze mirakels gebeuren in een gelijkaardige context: ofwel had de celebrant twijfels over de Echte Aanwezigheid van Jezus in de geconsacreerde hostie (Bolsena, Italie), of de offerande was slecht behandeld (gestolen, weggegooid, verlaten of vergeten). Dit was het geval in Buenos Aires (Argentinie) in 1996, wanneer de toenmalige Bisschop Jorge Bergoglio (nu Paus Franciscus) er hulpbisschop was: een geconsacreerde hostie werd op de grond gevonden. Dagen later was het in bloedig vlees veranderd.

Meer recent was Pr Andrzej Ziombra getuige van een Eucharistisch mirakel in zijn kerk in Legnica (Polen). Op Kerstdag plaatste de priester een hostie die op de grond was gevallen in een glas water. Na enige tijd begon de hostie rood te worden, alsof het aan het bloeden was.

Hij waarschuwde de bisschop, die een analyse liet uitvoeren, vooral mycologisch. Uit de resultaten bleek het te gaan over menselijk vlees, en was het geen roodachtige schimmel.

In de meeste gevallen slaagden de wetenschappers aan te tonen dat het ging over een stukje uit de hartspier. Het onderzoek van de Eucharistische mirakels toonde ook de doodsangst aan van de stukjes vlees: het menselijk weefsel had geen necrosis ondergaan maar blijf in een tussenfase tussen leven en decompositie.

Een ander fenomeen werd in alle gevallen vastgesteld: het blijft op brood en wijn lijken, zelfs als de substantie van het vlees wetenschappelijk werd vastgesteld. Dit doet ons de transsubstantiatie begrijpen. De geconsacreerde elementen worden het Lichaam en Bloed van Christus zonder het uiterlijke beeld en andere zintuigelijke kwaliteiten van brood en wijn te veranderen. Uiteindelijk blijkt het stukje niet te vergaan, zelfs niet na eeuwen te zijn bewaard. Vandaar dat in Bolsena bijvoorbeeld, de bloedvlekken op het marmer nog altijd zichtbaar zijn, alsof het onmogelijk is ze weg te vegen.

Hoewel het vlees en bloed niet altijd zichtbaar zijn in de Eucharistie, besluit Pr Ziombra, is de aanwezigheid van het Lichaam van Christus ontegensprekelijk vaststaand in de ogen van het geloof. “Dit is wat deze mirakels ons doen aan herinneren sinds 1300,” zegt de prelaat: “Het mirakel blijft elke dat zich voordoen op de altaren van al de kerken in de wereld.”

***

Het Eucharistisch mirakel van Sokolka te Polen : De hostie is weefsel van het hart van een stervende man. (23/9/2017)

Het mirakel greep plaats gedurende de H. Mis die opgedragen werd in de parochiekerk van de H. Antonius in Sokolka. Een geconsacreerde hostie viel uit de handen van een van de priesters gedurende de uitdeling van de Communie, naast het altaar. De priester onderbrak de uitdeling van de Communie en nam de hostie en volgens liturgische normen, plaatste hij het in een klein vaatje water – in dit geval stond het naast het tabernakel, waar de priester zijn vingers kan wassen na de uitdeling van de Communie. Normaal zou de hostie oplossen in het water, dat later op gepaste wijze zou weggedaan worden.

Zuster Julia Dubowska, van de Congregatie van de Eucharistische Zusters, was degene die op het einde van de H. Mis, op verzoek van de pastoor Pr Stanislaw Gniedziejko, het water en de hostie in een ander vaatwerk goten. Men wist dat de geconsacreerde hostie tijd nodig had om op te lossen. Ze plaatste het nieuwe vaatwerk in de bewaarplaats die in de parochiesacristie stond. Enkel zij en de pastoor hadden de sleutels tot de bewaarplaats.

Een week later, op 19 oktober, Missiezondag, vroeg de pastoor haar over de toestand van de hostie en zuster Julia ging naar de bewaarplaats. Toen ze de deur opende bemerkte ze een delicaat aroma van ongedesemd brood. Wanneer ze het vaatwerk opende, zag ze in het midden van de hostie – die nog steeds grotendeels intact was – een klare rode vlek, zoals van bloed: een levend deel van een lichaam. Het water was niet verkleurd.

De zuster informeerde onmiddellijk de priester, die de andere priesters naar de parochie liet komen en een missionaris die op bezoek was, Pr Ryszard Gorowski. Ze waren allen verbaasd bij wat ze zagen.

Ze waren discreet en voorzichtig over de gebeurtenis en begrepen het belang. Dit was een geconsacreerde hostie die door de kracht van de woorden van Christus bij het Laatste Avondmaal, werkelijk Zijn Lichaam was. Uit menselijk oogpunt was het moeilijk vast te stellen of de veranderde vorm van de hostie het resultaat was van een soort schimmel, een chemische reactie of een andere oorzaak.

Ze stelden onmiddellijk de metropoliet-aartsbisschop van Bialystok, Edward Ozorowski op de hoogte. Hij vertrok naar Sokolka, samen met de raadsman van de Curie en anderen diocesane functionarissen. Ze waren allen onder de indruk door wat ze zagen. De aartsbisschop beval dat de hostie moest beschermd worden terwijl ze aan het wachten waren om te zien wat er zou gebeuren.

Op 29 oktober werd het vaatwerk met de hostie overgebracht naar de Kapel van de Goddelijke Barmhartigheid in de pastorie, en in het tabernakel geplaatst. De volgende dag werd de hostie met bloed uit het water gehaald en op een kleine corporaal geplaatst, die daarna terug in het tabernakel werd geplaatst. De hostie werd op deze manier 3 jaar lang bewaard, tot het plechtig naar de kerk werd gebracht op 2 oktober 2011. Gedurende het eerste jaar werd het geheim gehouden. Gedurende die tijd dachten de Kerkautoriteiten na over wat ze zouden doen, omdat ze te maken hadden met een teken van God.

Tegen midden januari 2009 was het deeltje van de hostie opgedroogd op natuurlijke wijze, en bleef er een gestolde bloedplek over; sedertdien is de verschijning niet veranderd.

Diezelfde maand verzocht de aartsbisschop om een histopathologische onderzoek op de hostie. Op 30 maart werd een kerkelijke commissie opgericht om het fenomeen te bestuderen. 

Een deeltje van de veranderde hostie werd onderzocht. Dit gebeurde door twee experten die onafhankelijk van elkaar het onderzoek deden: Prof Prof. Maria Sobaniec-Lotowska, MD, en Prof Stanislaw Sulkowski, MD. Dit was om zeker te zijn dat de resultaten geloofwaardig zouden zijn. Beiden zijn histopathologen in de Medische Universiteit te Bialystok. De onderzoeken werden uitgevoerd in het Departement van Pathomorfologie van de universiteit.

De onderzoeken werden uitgebreid beschreven en gefotografeerd. De complete documentatie werd aan de Metropoliet Curie van Bialystok gegeven.

Toen de stukjes werden meegenomen voor onderzoek, was het onopgeloste deel van de geconsacreerde hostie in het doek gedrongen. De rode gestolde bloedplek was echter duidelijker dan ooit te zien. Dit getransformeerde deel van de hostie was droog en fragiel, onlosmakelijk verbonden met de rest van het fragment, die de vorm van brood had behouden. Het deeltje dat werd onderzocht was groot genoeg om al de nodige onderzoeken uit te voeren.

De resultaten van beide onafhankelijke onderzoeken was perfect in overeenstemming. Ze besloten dat de structuur van het getransformeerde fragment van de hostie identiek is aan het hartweefsel van een levende persoon die de dood nadert. De structuur van de vezels van de hartspier zijn diep verbonden met dat van het brood, op een manier dat onmogelijk is om te bereiken met menselijke middelen, volgens de verklaring van Prof Maria Sobaniec-Lotowska.

De studies toonden aan dat er geen vreemde substantie aan de geconsacreerde hostie werd toegevoegd. Het was zelfs zo dat een deel van de hostie de vorm van een hartspier aannam van een persoon die bijna dood is. Dit soort fenomeen valt niet uit te leggen door natuurlijke wetenschappen. Tegelijk leert de kerk ons dat de geconsacreerde hostie het Lichaam van Christus wordt, door de kracht van Zijn woorden op het Laatste Avondmaal, en die door de priester worden herhaald gedurende de consecratie van de H. Mis.

De resultaten van de histopathologische studies dateren van 21 januari 2009, en deze werden toegevoegd aan het dossier dat aan de Metropoliet Curie van Bialystok werden gegeven.

In een officiële verklaring zei de Metropoliet Curie van Bialystok:

“De gebeurtenis te Sokolka is niet tegengesteld aan het geloof van de Kerk. Het is een bevestiging ervan. De Kerk verkondigt dat nadat de woorden van de consecratie worden uitgesproken, door de kracht van de H. Geest, het brood wordt ongevormd in het Lichaam van Christus, en de wijn in Zijn Bloed. Bovendien is het een uitnodiging aan alle bedienaars van de Eucharistie om het Lichaam van de Heer met geloof en zorg uit te delen, en voor de gelovigen Hem te ontvangen met aanbidding.”

***

Demonen geloven en beven voor de Echte Aanwezigheid van Jezus in de geconsacreerde hostie – Msgr Charles Pope (29/8/2014)

Een paar jaar geleden schreef ik over een ongewone ervaring die ik had bij het celebreren van de H. Mis waar een persoon die door een demon werd lasting gevallen, demonen had die zich manifesteerden bij de consacratie, en ervoor zorgden dat de persoon uit de Kerk liep.

Ik dacht aan dat incident dat reeds lang geleden was gebeurd met betrekking tot de huidige gebeurtenissen in Oklahoma Stad, waar een satanische cultus de Eucharistie stal uit een Katholieke parochie en plannen aankondigde om ze te ontwijden in een satanische mis in September. Aartsbisschop Paul Coakley spande een rechtszaak in en vroeg een rechter om de ontwijding te stoppen door de groep te vragen de gestolen eigendom terug te geven. Hij verwees in de rechtszaak dat de Hostie zou ontheiligd worden op de meest gemene manieren denkbaar als offer voor Satan.

Een woordvoerder van de satanische groep, Adam Daniels, zei: “De hele basis van de satanische mis bestaat erin dat we de geconsacreerde hostie nemen en het een zegen geven of offer aan Satan. We bewieroken het, en doen alle zaken die normaal gedaan worden om een offer te zegenen, wat natuurlijk het offerbrood en lichaam van Christus is. Dan nemen we het vast en herconsacreren het, of de Duivel doet het…”

In het licht van de gerechtszaak gaf de groep de geconsacreerde hostie aan de Kerk terug. God zij dank. Maar hebben jullie gelezen wat de satanische woordvoerder zei betreffende de hostie: “wat natuurlijk het offerbrood en het lichaam van Christus is”?

Hoe erg en triestig dit incident ook was (en het was niet het eerste), deze Satanisten beschouwen duidelijk de Katholieke Eucharistie als het Lichaam van Christus. Tenzij ik dit gemist heb, zijn er geen pogingen geweest door Satanisten om een hostie te stelen en gebruiken van een Methodistische, Episcopale of Lutherse Kerk enz. Het is een Katholieke Hostie die ze zoeken. Hier is dan de bevestiging van de H. Schrift dat zegt: Zelfs de demonen geloven- en beven (Jacobus 2:19).

Ergens anders staat in de H. Schrift dat een demon een man kwelde bij de grafspelonken. (Markus 5:2-13) Nauwelijks was Jezus uit de boot gestapt, of daar liep Hem uit de grotspelonken een man tegemoet die in de macht was van een onreine geest. Hij huisde in de graven en niemand was meer in staat hem zelfs met een ketting te boeien, want al meermalen was hij in voet- en handboeien geketend geweest, maar de handboeien had hij uit elkaar getrokken en de voetboeien verbrijzeld. Niemand was dus bij machte hem te overweldigen. Dag en nacht was hij onafgebroken in de grafspelonken en in de bergen aan het schreeuwen en beukte zichzelf met stenen. Toen hij in de verte Jezus zag, snelde hij op Hem toe en viel Hem te voet. Luid schreeuwend riep hij: “Wat hebt Gij met mij te maken, Jezus, Zoon van God, de Allerhoogste! Ik bezweer U bij God, kwel mij niet! Want Hij had hem gezegd: “Onreine geest, ga weg uit die man.” Daarop vroeg Hij hem: “Wat is uw naam?” Hij antwoordde: “Mijn naam is Legioen, want wij zijn met velen.” En hij smeekte Hem met aandrang, dat Hij hem niet uit de streek zou wegjagen. Nu was men daar tegen de berghelling een grote kudde zwijnen aan het hoeden. Zij smeekten Hem: “Stuur ons in die zwijnen en laat ons daarin gaan.” Hij stond het hun toe. De onreine geesten gingen uit de bezetene, voeren in de zwijnen en de troep stortte zich van de steile oever in het meer, ongeveer tweeduizend en ze verdronken. 

En in het Evangelie volgens Lucas: (Lucas 4:41) Uit velen gingen ook duivels weg, die schreeuwden: 'Gij zijt de Zoon van God.' Hij gaf een streng bevel en liet niet toe dat zij spraken, want zij wisten dat Hij de Messias was.