Opbouw van het Lichaam van Christus

Efeziers 4:1-4, 14-16 : Ik, de gevangene in de Heer, vraag u met aandrang: leidt een leven dat beantwoordt aan de roeping die gij van God ontvangen hebt, in alle deemoed en zachtheid, in lankmoedigheid, liefdevol elkaar verdragen. Beijvert u de eenheid des Geestes te behouden door de band van de vrede, een lichaam en een Geest, zoals gij ook geroepen zijt tot een en dezelfde hoop waarvoor Gods roeping borg staat.

Dan zullen wij niet langer onmondig zijn, heen en weer geslingerd en meegesleurd door elke windvlaag, ik bedoel, elke leer die door het valse spel van sluwe mensen wordt uitgedacht om tot dwaling te verleiden. Neen, laten wij de waarheid spreken in liefde en zo geheel naar Christus toegroeien. Hij is het hoofd waaruit het hele lichaam kracht put. Als een welsluitend geheel bijeen gehouden door de steun van al zijn gewrichten bereikt het zijn volle wasdom door de werkzaamheid die ieder deel is toegemeten en bouwt het zichzelf op in liefde.

De natuur van God is eenheid. Bij het Laatste Avondmaal, smeekte Jezus de Vader “opdat zij allen één mogen zijn zoals Gij, Vader, in Mij en Ik in U: dat ook zij in Ons mogen zijn opdat de wereld gelove, dat Gij Mij gezonden hebt.” (Joh 17:21). Eenheid is niet onbelangrijk noch optioneel. Het was een laatste verzoek van Jezus aan de Vader, waar de apostelen getuige van waren bij het Laatste Avondmaal. We begrijpen misschien niet alles wat er gaande is in de Kerk, maar dit gebed is zeer duidelijk. We worden tot eenheid geroepen.

Gods Heilige Kerk heeft in elk tijdperk beproevingen ondergaan, aanvallen van buitenaf en van binnenuit. Vandaag escaleren de aanvallen van buiten de Kerk op een manier die nooit eerder werd gezien. En ook de aanvallen van binnenuit. De sluwe vijand van de Kerk heeft een wapen dat rechtstreeks gericht is op “goede Katholieken”. Het is de bekoring van een schisma. Ik lees niet dikwijls commentaren op Katholieke websites, maar wanneer ik het doe, ben ik geschokt door de kritiek die gespuwd wordt tegen de Heilige Vader door mensen die zich beschouwen als goede, trouwe Katholieken. Ik heb uit persoonlijke ervaring geleerd dat zelfgerechtigheid een vorm is van trots die de duivel reserveert voor goede mensen. Nederigheid is de enige manier om het kwaad te verdelgen.

Jezus gaf een structuur aan zijn Kerk om ons te beschermen, en waar we het grootste respect moeten voor hebben. We weten dat de hele geestelijkheid menselijke zwakheden heeft, zoals iedereen, maar laat ons het verhaal van de H. Franciscus voor de geest halen waar hij tot een confrontatie kwam met een priester die in een aanstootgevende relatie leefde met een vrouw. De H. Franciscus “viel op zijn knieën, nam de handen van de priester vast in zijn eigen gestigmatiseerde handen, kuste ze en zei “Al wat ik weet en al wat ik wil weten is dat deze handen mij Jezus geven”. Daarna bekeerde de priester zich.

Onze taak bestaat er niet in de geestelijkheid te bekritiseren, en vooral niet de Heilige Vader, maar hun dienst te respecteren, onophoudelijk voor hen te bidden, en hen op alle manieren te steunen. De H. Franciscus vertelde tot zijn broeders: “Als jullie zonen van vrede willen zijn, zullen jullie de geestelijkheid en de mensen winnen voor de Heer, en de Heer oordeelt dat het meer aanvaardbaar is dan de mensen te winnen en over de geestelijkheid kwaad te spreken. Reken hun misstappen niet aan, vergeef hun vele tekorten; en wanneer jullie dit hebben gedaan, wees nog meer nederig.” (Celano, Second Life 146)

Wanneer we beproevingen kennen, is het goed om ons af te vragen of we op de proef gesteld worden, en te overwegen hoe we het best onze liefde en vertrouwen in de Heer kunnen tonen. God is schoon schip aan het houden en hij begint met het Zijne. Om Pr Altier aan te halen: wanneer Jezus de tempel reinigde, reinigde hij zoals een man, hij verplaatste enkel de grote zaken. Maar nu doet Zijn Moeder de reiniging, en zij reinigt zoals een vrouw, en reinigt in alle hoeken en kantjes. God zuivert zijn Bruid. Wat er nu gebeurt is pijnlijk, maar zo noodzakelijk!

Zoals de H. Paus Johannes Paulus II drukte dit profetisch uit gedurende het Eucharistisch Congres in Philadelphia in 1976:

“We staan nu op de drempel om geconfronteerd te worden met de grootste historische confrontatie die ooit werd ervaren. Ik denk niet dat de wijde kring van de Amerikaanse Maatschappij, of de wereldwijde kring van de Christelijke Gemeenschap dit ten volle beseft. We staan nu op de drempel van de confrontatie tussen de Kerk en de anti-kerk, tussen het Evangelie en het anti-evangelie, tussen Christus en de antichrist. De confrontatie ligt in de plannen van de Goddelijke Voorzienigheid. Omdat het in Gods Plan berekend is, moet de Kerk deze beproeving opnemen, en ze moedig aangaan.”

Meer dan ooit worden we geroepen om samen aan een zeel te trekken en God te laten zijn machtig werk doen door zijn verenigde Kerk, hoe onvolmaakt het ook moge zijn. Aartsbisschop Chaput zei gedurende een recente synode: “We moeten ook God danken voor de gaven van deze huidige, moeilijke moment. Omdat conflict altijd twee dingen doet: het zuivert de kerk, en het verduidelijkt het karakter van de vijanden die haar haten.”

Het brengt in herinnering wat Simeon zei bij de Presentatie van de Heer: Lukas 2:34-35 : Daarop sprak Simeon over hen een zegen uit en hij zei tot Maria, zijn moeder: ‘Zie, dit kind is bestemd tot val of opstanding van velen in Israël, tot een teken dat weersproken wordt, opdat de gezindheid van vele harten openbaar moge worden; en uw eigen ziel zal door een zwaard worden doorboord.'

Dit moet overwogen worden. Wat ik bemerk is dat de wereld meer gepolariseerd wordt, de innerlijke gedachten van de mensen komen aan het licht. Denk aan al de polariserende figuren van tegenwoordig in de wereld, mensen die onze veronderstellingen uitdagen en dikwijls tot verhitte discussies leiden: Paus Franciscus, President Trump, en nog andere figuren: talloze andere wereldleiders en bewegingen. Onze innerlijke gedachten komen aan het licht en bijna niemand houdt zich in.

Laat ons de boodschappen van OLVrouw herinneren, dat de enige gepaste reactie op al deze beroering gebed, boete, nederigheid en vertrouwen in God is. Het is nog altijd Gods Kerk, en ongeacht hoe de dingen lijken: Haar Onbevlekt Hart ZAL triomferen. Ik houd van deze uitspraak van Andrew van der Bijl, stichter van Open Doors: “Gebed is geen voorbereiding voor de strijd; gebed IS de strijd.” Als we meer praten dan bidden, vechten we voor de vijand, niet tegen hem. Laten we karig zijn met onze woorden en afgemeten. Onthoud wat Jezus vertelde tot zijn leerlingen: Als men u ergens niet ontvangt en niet naar uw woorden luistert, verlaat dan dat huis of die stad en schudt het stof van uw voeten. (Matt 10:14) Er is een tijd voor elk doel onder de hemel – een tijd om te argumenteren, en een tijd om te zwijgen en op onze knieën te vallen. Moge God ons wijsheid verlenen (om het onderscheid te kennen)!

We moeten onthouden altijd te vertrouwen op God, te geloven in zijn beloften en trouw te zijn aan onze missie – dat is, ONZE missie en niet deze van iemand anders. Het is aanlokkelijk te handelen als kritikasters wanneer er zoveel is om over te praten en iedereen zijn mening heeft, en het leidt ons af van de kern van de zaak. Onze voornaamste taak in deze wereld, en vooral als boetelingen, is en zal altijd zijn om heilig te worden en de missie te vervullen die ons werd toevertrouwd. Als we verwachtingen hebben die niet worden ingevuld door de Paus of de Kerk als een geheel, moeten we denken aan de geschiedenis van het volk van God, waar de verwachtingen van de mensen niet werden vervuld. Dat is de manier waarop God werkt. Als Hij voorspelbaar was, zou Hij God niet zijn.

Het is zo gemakkelijk om ons te laten meeslepen door de negatieve stemmen in de wereld. Hier zijn een paar uitspraken om ons hoop te geven en een reden om standvastig en onwankelbaar te zijn op het dek van het Schip van Petrus, trouw op onze positie op het schip.

Uitspraken van Mark Mallett op zijn blog “Over het bekritiseren van de geestelijkheid”:

Kardinaal Sarah: “We moeten de Paus helpen. We moeten bij hem staan net zoals we onze eigen vader zouden bijstaan.” (16/8/2016 Brieven van Robert Moynihan)

Kardinaal Raymond Burke: “Absoluut niet. Ik zal nooit de Katholieke Kerk verlaten. Ongeacht wat er gebeurt ben ik van plan te sterven als een Rooms Katholiek. Ik zal nooit deel uitmaken van een schisma. Ik zal het geloof behouden zoals ik het ken en reageren op de best mogelijke manier. Dat is wat de Heer van mij verwacht. Maar ik kan je verzekeren: Je zult mij niet vinden als deel van enige schismatieke beweging, of, God verhoede mij, mensen aan te voeren om zich af te scheuren van de Katholieke Kerk. Wat mij betreft, is het de kerk van onze Heer Jezus Christus en de paus is zijn plaatsvervanger op aarde en ik ga mij niet afscheiden ervan.” (LifeSiteNews 22/8/2016)

Kardinaal Gerhard Müller: “Er is een front van traditionalistische groepen, net zoals er een is van progressieven, die mij zouden willen zien als hoofd van een beweging tegen de Paus. Maar ik zal dit nooit doen… Ik geloof in de eenheid van de Kerk en ik zal niet toelaten dat iemand mijn negatieve ervaringen van deze laatste paar maanden uitbuit. Kerkautoriteiten, aan de andere kant, moeten luisteren naar degenen die ernstige vragen hebben of gerechtvaardigde klachten. Je mag ze niet negeren, of erger, ze geringschatten. Anders, zal men zonder het te willen, het risico lopen een trage afscheiding te bewerkstelligen die als gevolg heeft dat er een schisma komt van een deel van de Katholieke wereld, die gedesoriënteerd en gedesillusioneerd is. (Corriere della Sera, 26/11/2017, Brieven van Moynihan 64)

Van Aartsbisschop Fulton Sheen:

“De openbaring van Fatima is een herinnering dat we in een moreel universum leven, dat het kwaad zichzelf vernietigt, dat het goede zichzelf in stand houdt, dat de basisproblemen van de wereld niet op politiek of economisch vlak liggen, maar in ons hart en onze ziel, en dat geestelijke heropleving de voorwaarde is van sociale verbetering.”

Van het Evangelie:

Psalm 46:7 : de Heer der heerscharen – Hij is met ons, een burcht is ons de God Jakobs.

Psalm 37:10-11 : Nog kort - en wie kwaad zaait is heen, zoekt gij naar zijn standplaats - verdwenen! De ootmoedigen beerven het aardrijk, laven zich aan de volheid des vredes. 

Kom Goddelijke Wil! Kom heersen op de aarde! Mogen uw koninkrijk komen en vlug.