Melchisedek uit de geschriften van A. Katarina Emmerick

Jezus over Melchisedek : Deze moest mijn offer voorbereiden (voorafbeelden), maar Ik zal het offer zelf zijn.

Joannes de Doper had zijn hut te Ennon op de oude grondmuren van een oud, groot gebouw gevestigd. De grondmuren waren het fundament van een oud tentkasteel, dat Mechisedek hier had gehad.

Ennon en de eerste doopvijver van Johannes de Doper

Abraham had daar een visioen gehad en twee stenen opgericht, een om op te knielen en een ander om tot altaar te dienen. Katarina kreeg ook zijn visioen te zien: het was een stad van God, gelijk het Hemelse Jeruzalem en er vloeiden stromen van water uit neer. Er werd hem ook bevolen te bidden voor de komst van die stad Gods, het water dat uit de stad neerstroomde, vloeide naar alle zijden. Abraham kreeg dit visioen vijf jaar eerder vooraleer Melchisedek daar zijn tentkasteel begon te bouwen. Het was een soort van tent met gaanderijen en trappen rondom in de trant van het kasteel van Mensor (een van de drie Wijzen/Koningen) in Arabië. Slechts de grondslagen waren van steen gemaakt en zeer sterk.

Het tentkasteel was een plaats waar vele vreemdelingen zich op hun doorreis ophielden, een soort van open, vrije en schone herberg bij het aangename water. Melchisedek was een gids en raadsman voor de zwervende, en trekkende stammen. Het kasteel werd gebruikt om ze daar te herbergen of te onderrichten. Toen had het reeds betrekking op de doop.

Melchisedek had daar zijn hoofdverblijf, van waaruit hij naar zijn gebouwen te Jeruzalem en tot Abraham of elders ging. Hij verzamelde en verdeelde hier ook families en mensen aan wie hij hier of daar hun plaats van nederzetting aanwees. Dit was nog voor de offerande van brood en wijn, die in een dal ten zuiden van Jeruzalem plaats had. (nl. bij de samenloop van de Kedron- en de Geënnomvallei)

Melchisedek bouwde dit kasteel vooraleer in Jeruzalem te bouwen.

Melchisedek zag eruit als een jongeman van 25 jaar. Zijn voorkomen leek minder op dit van mensen, dan dat van Jezus. Katarina zei dat hij een priesterlijke engel was en een voorafbeelding van Jezus Christus als priester op aarde. . Hij droeg nooit een hoofdbedekking, zijn blonde haren waren achter de oren gestreken, waar hij kwam, was hij al de meester van de plaats. Hij was dikwijls afwezig en dan scheen hij ergens anders op aarde te zijn, hetzij in het paradijs, hetzij en een ander gelukzalig verblijf. Dikwijls zag Katarina hem alleen op zijn weg en andere keren met mensen die beladen dieren meeleidden. Hij hielp ook families en volksstammen te verzoenen, te splitsen en te leiden naar een geschikt land of woongewest. Melchisedek trof voorbereidingen, legde fundamenten, bouwde, verspreidde mensenfamilies en gidste. Ze heeft nooit bloedverwanten of priesters zoals hij gezien. Waar hij werkte en bouwde, was het als legde hij daar de grondsteen van een toekomstige genade, als vestigde hij de aandacht op een plaats, als begon hij iets dat in de toekomst voltooid moest worden. Hij voerde ook de tarwe- en wijnteelt in het land.

Katarina zei ook: lang voor de tijden van Semiramis en Abraham, was hij in het Beloofde Land, toen het nog woest en eenzaam was, en verscheen hij er om het land te ordenen. Hij regelde, bestemde en bereidde plaatsen. Hij opende ook de hoofdbron van de Jordaan.

Christus is priester volgens de orde van Melchisedek (Ps 110). Als Melchisedek een engel is dan is Jezus’ priesterschap van hemelse oorsprong, en komt het uit dezelfde bron als het priesterschap van Melchisedek. Het ontleent niet zijn kracht en gezag aan het priesterschap van Aaron. Paulus leidt hieruit de grootheid van Jezus’ priesterschap af, en ook uit het feit dat Melchisedek de meerdere is van Abraham, hoewel deze de stamvader is van het uitverkoren godsvolk. Abraham betaalde hem de tienden en ontving van hem de zegen.

Paulus : Overweeg nu eens hoe groot hij is, daar zelfs Abraham, de aartsvader, hem tiende gaf uit het beste van de buit, en hij die de Belofte bezat, heeft de zegen van hem ontvangen. Welnu het is duidelijk dat het mindere gezegend wordt door het meerdere.

Ook wordt van Melchisedek, die tiende van alles ontving, gezegd dat hij leeft. Ook was hij zonder vader, zonder moeder, zonder geslachtslijst (zonder menselijk afstamming) zonder begin van dagen en einde van leven en zo is hij op de Zoon van God volkomend gelijkende geworden (een treffende voorafbeelding), en blijft hij priester voor eeuwig.

In de 3^de eeuw werd hij als een engel beschouwd door Origenes en Dydimus. Melchisedek is in de Bijbel een mysterieuze figuur, en Katarina zegt dat hij bv. grondlegger is van stenen en planten. In de Bijbel staat dat de Verbondsarkdragers stenen gebruikten bij de doortocht door de Jordaan in het midden van de bedding van de stroom en ze waren een gevolg van Melchisedeks ingrijpen.

In de doopvijver waar Jezus later zou gedoopt worden lagen onder de waterspiegel vierhoekige rode stenen, waarop de Ark van het Verbond had gerust. Melchisedek had op meerdere plaatsen een soort eerste steenlegging gedaan, en later werd het een heilige plaats, waar zich een heilsgebeuren voordeed. Melchisedek nam vele plaatsen als het ware in bezit door een teken of steen aan te brengen. Hij nam de afmetingen op van de latere Bethesda, grondvestte een steen waar de tempel moest oprijzen, nog eer Jeruzalem bestond. Hij bracht 12 edelstenen aan waarop de priesters met de Verbondsark bij de doortocht van de Israëlieten gingen staan. (latere stenen voor het borstschild van Johannes de Doper)

doopvijver op eilandje in de Jordaan waar Jezus werd gedoopt

Bij een doop te Soekkot gebeurde dit aan een bron in een rotsgewelf, dat westwaarts uitzicht op de Jordaan had (tell Malahah). Het water van de bron kwam nochtans uit de Jordaan, zo diep lag deze bron. Door een opening van boven in de rots viel er licht binnen. Voor het rotsgewelf strekte zich een mooie, ruime lustplaats uit met sierboompjes, reukplanten, struiken en grasperken. Daar lag een oude gedenksteen die herinnerde aan een verschijning van Melchisedek aan Abraham. Jezus sprak over de doop van Johannes de Doper, die er een was van boetvaardigheid, maar die moest vervangen worden door de doop van de H. Geest en van de zondenvergiffenis. Hij eiste een algemene zondenbekentenis, in de zin van alle zware zonden met getal en verzwarende omstandigheden. Elke dopeling beleed al hun driften en gebreken. Hij zei aan enige mensen hun zonden, waardoor Hij hen tot vermorzeling stemde. Daarna vergaf Hij hun die zonden door handenoplegging als absolutieteken. De dopelingen werden niet ingedompeld. Op de gedenksteen van Abraham stond een groot bekken, waarboven de dopelingen zich met ontblote schouders bogen; de dopende schepte met de hand driemaal water op hun hoofd. Ook te Soekkot heeft Abraham met zijn voedster Maraha gewoond, hij had hier op drie plaatsen landerijen, reeds hier deed hij een verdeling met Lot.

Hier kwam Melchisedek een eerste keer tot hem op de wijze zoals er dikwijls engelen naar Abraham kwamen. Hij beval hem een drievoudig offer van duiven te brengen, van vogels met lange bekken en andere dieren. Hij zei hem nog dat hij later tot hem zou komen om brood en wijn te offeren en hij gaf hem verschillende intenties op, waarvoor hij moest bidden, ook voorspelde hij hem het lot van Sodom en van Lot. Melchisedek was toen niet meer op een aardse wijze te Salim woonachtig.

Het priesterschap van Melchisedek werd vervuld door Jezus. Melchisedek had alle wegen en plaatsen gemeten en gegrondvest waar God de Vader wilde dat Zijn Zoon Jezus zou wandelen.

Melchisedek behoort tot de engelenkoren die met allerlei boodschappen tot de oudvaders kwamen, bv. tot Abraham. Zij staan op gelijke voet als de aartsengelen Gabriel, Rafael en Michael.

Salim (3u ten oosten van de voet van de Gerizzimberg) is een mooie stad en heeft een prachtige bron, die ook als heilig wordt aanzien. In dit gewest heeft Melchisedek zich opgehouden en toen heette een hele landstreek Salim. Tijdens zijn verblijf daar, strooide hij er zijn weldaden uit. Salem en Jeruzalem waar hij bouwde en grondvesten legde, behielden tot in Christus’ tijd hun naam. Hij woonde het meest in de streek ten westen van de Jordaan, waar deze stroom in de later ontstane Dode Zee uitmondde. Toen was daar in de plaats van de Dode Zee een ruime en bekoorlijke bergvallei met mooie steden, tuinen, steendammen en ze was dooraderd, doorsneden en omgeven met waterlopen en riviervertakkingen.

Soenem : In de vroegste tijd, lang voor Abrahams komst zag Katarina in de spelonken drie mannen wonen, die van een bruiner kleur dan Abraham waren. Voor kledij drongen zij slechts huiden en zij bonden tegen de zon een groot blad op hun hoofd. Zij waren er reeds ten tijde van de torenbouw te Babel. Zij waren afkomstig van het land van de grote jager (Nimrod of Belus). Het waren mensen van het type van Henoch. Zij leidden een heilig leven, hadden een eenvoudige geheime godsdienst en bezaten allerlei openbaringen en zij verrichtten eenvoudige bezigheden. In hun godsdienst wilde God zich met de mensen verenigen en moesten zij hem tot dat doel zoveel mogelijk uitbreiden. Zij offerden ook met het derde deel van hun spijzen in de zon te laten verteren, of wellicht legden zij die spijzen daar voor hongerigen, die ze konden wegnemen. Deze mensen leefden volslagen eenzaam, afgezonderd van de nog niet talrijke landbewoners. Deze woonden verre van elkaar in enige steden, die op de wijze van de vaste tentsteden gebouwd waren. Katarina zag die mannen in de verschillende gewesten van het land rondgaan, bronnen graven, enige wildernissen vruchtbaar maken en op enig plaatsen grondstenen leggen, waar later steden werden gebouwd. Katarina zag hen boven ganse gewesten de boze geesten uit de lucht verdrijven en ze naar andere slechte, zompige, nevelige plaatsen verbannen. De boze geesten hielden zich meestal in zo’n onvruchtbare gewesten op. Ze zag die mannen vaak tegen die geesten worstelen en strijd leveren. (Jezus zei over de duivels : als de duivel van iemand is uitgegaan, zwerft hij rond in onvruchtbare plaatsen.) Vele steden werden boven hun stenen gebouwd. Steden zoals Safed, Betsaida, Nazareth, Gat-Hefer, Sefforis, Megiddo, Naim, en oor de spelonk waar de boodschap van de Engel Gabriel tot Maria zou gebeuren, de bron te Ennon, de spelonken te Bethlehem. Er werden ook stenen gelegd bij Hebron en Mikmetat. Er werden ook nog vele andere steden gegrondvest door het leggen van stenen.

Maar om de maand kwamen deze mannen samen met Melchisedek en deze bracht hen dan een groot, vierhoekig brood. Dit brood was ongeveer 1m2 groot en tamelijk dikt en had regelmatige kerven zodat het in vele gelijke stukken kon verdeeld worden, het was bruinachtig en onder de asse gebakken. Katarina zag Melchisedek altijd alleen tot hen komen. Deze mannen gedroegen zich tegen hem zeer eerbiedig en wierpen zich neer. Melchisedek bezocht hen met het brood om de maand en telkens alleen. Ook toen woonde Melchisedek reeds in een tentkasteel aan de Jordaan. Ook legde hij later de grondstenen en bouwde hij enige muurwerk op de Tempelberg te Jeruzalem. Melchisedek leerde deze mannen de wijnteelt die zij op de Tabor uitoefenden, en zij strooiden op vele plaatsen van het land verschillende zaadsoorten van gewassen uit, die hij hun gaf en die nu nog daar in het wild groeien. Ze gebruikten een spade waarmee zij werkten, om dagelijks een deel van het brood af te snijden. Zij aten ook vogels die in benden tot hen gevlogen kwamen. Zij hadden feest- en vierdagen en kenden de sterren. Zij vierden de achtste dag met offer en gebed en enige dagen bij de jaarwisseling. Katarina zag hen ook in het nog zeer ongebaande land verscheidenen wegen banen naar de plaatsen, waar zij de stenen hadden gegrondvest, de bronnen hadden gegraven en de planten hadden gezaaid, zodat de latere inwijkelingen, die deze wegen volgden, van zelf bij de bronnen, op de vruchtbaar en bewoonbaar gemaakte plaatsen kwamen en zich daar vestigden.

Ze waren bij hun werk dikwijls door scharen van boze geesten omringd. Zij konden ze waarnemen en ze brachten ze door gebed en bevel naar moerassige, wilde plaatsen en de geesten weken. Zo konden die mannen hun ontginningen rustig voortzetten, alles opruimen en reinigen. Naar Kana, Megiddo en Naim baanden zij wegen, ook bereidden zij op die manier het ontstaan voor van de geboortesteden van de meeste profeten. Van Abel-Mehola en Dotaim legden zij de grondvesting en maakten de mooie badvijver van Betulie.

Melchisedek trok toen nog als een vreemde alleen door het land en men wist niet waar hij zich ophield. Deze mensen waren oud, maar nog zeer levenskrachtig. Aan de latere Dode Zee en in Judea bestonden al steden, ook enige bovenin, maar nog geen in het midden. Deze mannen legden zelf hun graf aan en hebben zich er in neergelegd: de ene bij Hebron, de andere aan de Tabor, en de derde in de spelonken niet ver van Safed. Zij waren in het algemeen hetzelfde voor Abraham, wat Johannes voor Jezus is geweest : zij maakten door reiniging en bewerking het land en de wegen gereed, zaaiden goede vruchten en leidden het water uit de grond voor de stamvader van Gods volk, maar Johannes bereidde de harten voor tot de boetvaardigheid en tot hun wedergeboorte in Jezus Christus. Zij deden voor Israël wat Joannes deed voor de Kerk. Enige zo’n mannen waren er ook nog op ander plaatsen en zij werden door Melchisedek daarheen gezonden.

De H. Hieronymus vestigde reeds omstreeks 400 n. Chr. de aandacht op de ruinen van het paleis van Melchisedek te Salem. Hij zegt: Salem is een stad nabij Skytopolis en daar ziet men het paleis van Melchisedek. Uit de grootheid van de ruine kan men opmaken welk een groot bouwwerk het moet zijn geweest. De afstand die Hieronymus aangeeft vanaf Skytopolis brengt ons te el-Amdam.

plaats El-Amdam

Jezus vertelde over Melchisedek: God zond Melchisedek tot de beste families om ze te leiden, te verenigen, hun landen en woonplaatsen te bereiden en aan te wijzen, opdat ze onbedorven zouden blijven en volgens de maat van hun verdienste meer of minder geschikt zouden zijn om de genade van de Belofte te benaderen en te verkrijgen. In die verre tijd is hij een voorafbeelding van de Messias, een aankondiger van de toen nog zo verwijderde, maar nu zo nabije genade van de Belofte. Zijn voorafbeeldend offer van brood en wijn (Gen 14,18-20) dat hij opdroeg, staat op het punt zijn vervulling te krijgen. De verwezenlijking van dit beeld zal blijven bestaan tot het einde van de wereld.

De grote kelk van het Laatste Avondmaal was reeds in het bezit van Abraham, Melchisedek bracht hem mee uit het land van Semiramis waarheen hij verzeild was, naar het land van Kanaän, toen hij te Jeruzalem de grondvesten van allerhande plaatsen kwam leggen. Hij heeft van die kelk gebruik gemaakt bij het offer waarin hij in de tegenwoordigheid van Abraham brood en wijn opdroeg en daarna heeft hij hem aan Abraham nagelaten. De beker is zelfs reeds bij Noah geweest. Hij stond in de Ark, geheel van boven.

De kelk was ook in het bezit van een stam van goede nakomelingen van Noah, die nabij Babylon woonden. Zij werden als slaven door Semiramis verdrukt. Melchisedek leidde hen van daar weg naar Kanaän en bracht de kelk met zich mee. Melchisedek had een tent in de buurt van Babylon en dat hij daar brood voor hen zegende en brak, vooraleer hen weg te brengen, anders zou hen de nodige kracht ontbroken hebben om weg te trekken en zo’n weg af te leggen. Die mensen hadden een naam die ongeveer luidt als ‘Samanen’. Melchisedek bediende zich van hen en van enige grotbewoners in Kanaän om op de nog wilde bergen van het later Jeruzalem de grondslagen van verscheidene gebouwen te leggen. Hij legde diepe grondvesten waar later het Cenakel en de tempel stonden, ook op een plaats naar de Kalvarieberg toe. Na het offer van Melchisedek bleef de kelk bij Abraham. Hij is ook in Egypte geweest en eveneens in het bezit van Mozes.

Toen Melchisedek brood en wijn offerde, nuttigde hij er niet van en ook Jezus deed het niet. Maar de priesters moesten het wel doen omdat het anders reeds lang had opgehouden te bestaan. Nu zij het nuttigen blijft het priesterschap behouden. (Zonder dit brood der engelen, zouden de priesters niet als priester kunnen leven, het priesterschap zou spoedig uitgestorven zijn.)

Op het ogenblik dat bij de instelling van het H. Sacrament onze Heer Jezus de kelk opnam, verscheen Katarina in een visioen een tafereel uit het Oude Testament. Ze zag Abraham knielen voor een altaar. In de verte zag ze allerhande volk met kamelen en andere dieren als een krijgsbende aangestapt komen. Ze zag een majestatische man statig naast Abraham treden. Hij zette dezelfde kelk, die Jezus later in zijn handen had, voor Abraham op het altaar neer. Ze zag dat die man een lichtschijn als vleugels aan de schouders had. Hij had in feite geen vleugels, maar het was maar schijn, om Katarina verstaan te geven dat hij een Engel was. Voor de eerste maal zag Katarina hier een Engel vleugels hebben. Het was Melchisedek. Achter het altaar van Abraham stegen drie rookwolken omhoog. Er waren dan 2 rijen figuren, die zich verlengden tot aan Jezus, ook David en Salomo waren eronder, dit was de stam op Jezus. Het offer van Melchisedek greep plaats in het dal van Josafat op een heuvel. Melchisedek bezat reeds de kelk. Abraham was reeds op de hoogte dat Melchisedek op komst was om te offeren, want hij bouwde een mooier en steviger altaar dan dat Katarina tot nog toe had gezien, met een loofhut zoals een tent eroverheen. Er stond op het altaar onder de tent een soort van tabernakel waar Melchisedek de kelk in plaatste. De bekers die bij de grote kelk hoorden, waaruit hij te drinken gaf, waren als van edelsteen. Het altaar had van boven ook een opening, voor het offer. Toen hij het geheim van de belofte ontving, werd hem meteen geopenbaard dat de priester van de Allerhoogste in zijn bijzijn het offer zou opdragen, dat dat de voorafbeelding was van het offer dat door de Messias zou ingesteld worden en eeuwig zou blijven bestaan. Daarom was hij zo vol eerbied en verwachting, toen Melchisedek hem door een paar boden zijn komst liet melden.

Katarina zag ook dat Abraham toen, zoals telkens bij het offeren, enkele beenderen van Adam op het altaar plaatste. Deze beenderen waren reeds bij Noah in de Ark geweest. Hierbij smeekten zij God de belofte te vervullen die Hij gedaan had aan de eerste vader, van wie deze beenderen waren, de Messias te zenden. Abraham verlangde vurig naar de zegen van Melchisedek. De vlakte om het altaar wemelde van mensen en dieren, ladingen en reisgoed. De koning van Sodoma was bij Abraham in de tent. Er heerste een plechtige stilte. Melchisedek kwam van de plaats waar later Jeruzalem lag. Hij had in die omgeving bossen gerooid en meerdere gebouwen gegrondvest.  Hij kwam op een grauw lastdier dat leek op een ezel. Het was breed beladen, aan zijn ene zijde hing een grote zak wijn, en aan de andere kant van het dier hing een kist, met tegen elkaar rechtstaande broden en ook allerleid vaatwerk. Abraham trad Melchisedek tegemoet. Melchisedek trad in de loofhut achter het altaar, en nam brood en wijn, en hief dit omhoog, offerde, zegende en brak het brood. De plechtigheid had iets weg van de heilige mis.

Het brood dat Abrahem te nuttigen kreeg, was witter dan dat van de anderen en hij dronk uit de kelk, die nu de kelk was van de instelling van het H. Sacrament, maar nog zonder voet. Daarna werd door de voornaamsten onder de aanwezigen aan het volk wijn in kleine bekers rondgedeeld en ook stukken brood. Dit brood was niet geconsacreerd, Engelen kunnen niet consacreren, doch het was gezegend en ik zag het schitteren. Allen die ervan ontvingen, werden verkwikt en zij voelden hun ziel tot God aangetrokken worden. Bij deze gelegenheid werd Abraham door Melchisedek ook gezegend. Deze handeling was een voorafbeelding als wijdde Melchisedek Abraham tot priester.

Abraham was het geheim van de belofte toevertrouwd, dat de Messias aan hem zijn vlees en bloed zou ontlenen. Katarina ontving herhaaldelijk de verklaring dat Melchisedek bij het geven van de zegen als profeet op de Messias en diens offer de woorden toepaste die Hij tot Abraham sprak: “De heer zegde tot mijn Heer: zit neer aan mijn rechterhand tot Ik uw vijand tot skabel (= voetbankje waarop vroeger de misdadigers te pronk zaten) onder uw voeten leg. De Heer heeft gezworen en het zal Hem niet berouwen: Gij zijt priester in eeuwigheid naar het priestertype van Melchisedek.”

Katarina zag ook dat David bij het opnemen van deze woorden in psalm 110 een visioen had van de zegening van Abraham door Melchisedek.

Psalm 110 :  Van David. Een psalm.

Zo zegt het Jahwe tot mijn heer: 'wees gezeten aan mijn rechterhand: welhaast doe ik uw vijanden zijn een voetschabel voor uw voeten.'

Want Jahwe strekt uw heersersstaf vanuit Sion: gebieden zult gij tot diep in vijandelijk land.

U toegewijd is uw volk als de dag aanbreekt van uw heerban. Getooid als gold het een feest, uit de schoot van de dageraad zie! als schitterdauw uw jonge krijgers.

Jahwe zwoer het - Hij neemt het niet terug: 'gij zult priester zijn, de eeuwen door, krachtens mijn uitspraak: Melchisedek.' 

Mijn heer zetelt aan uw rechterhand: koningen slaat hij neer als hij toornt, ​​​​​​​richt over de heidenen, velt hen ongeteld, verplettert hun sterkte zover de aarde reikt, lest zijn dorst onderweg uit de beek. Hoog mag hij het hoofd heffen.