De H. Familie bezoekt de Tempel

Na hun aankomst in Jeruzalem, gingen de pelgrims rechtstreeks naar de tempel om hun aanbidding tot het Hemelse Vader uit te drukken. Sommige personen waren van vol van bewondering bij het zien van de schoonheid, majesteit en gratie van het Goddelijk Kind, en ook van Zijn heilige Moeder. Zij bezat deze kwaliteiten in toenemende mate naargelang Ze ouder werd. Het was ook duidelijk voor velen dat de leden van de H. Familie zowel behoeftig waren als afgemat, toch was er niemand die hen enige verlichting bracht. Het was een afgematte, hongerige en dorst lijdende Jezus, Maria en Jozef die nu neerknielden om te bidden.

In de heilige tempel, openbaarde God aan Jozef verheven en verborgen mysteries betreffende Zijn goddelijke werkzaamheden. Jozef merkte duidelijk de waarde van al de verdiensten die hij had verkregen door de bevelen van de Allerheiligste uit te voeren met zo’n complete onderworpenheid. Hij realiseerde zich hoe aangenaam dit voor God was. Hoewel dit hem zeker tot de grootste vreugde aanzette, voelde hij zich enigszins verlegen omdat hij zich zo onwaardig voelde voor al deze verdiensten. Vandaar dat hij zich uitermate nederig bleef gedragen, en nadacht over het feit van zijn eigen onvermogen om op gepaste wijze God te danken voor al Zijn gunsten. Hij erkende hoe onmogelijk was om zo’n immense goedheid en liefde te beantwoorden. Hij wierp zich op de grond neer, met zijn gezicht tegen de grond gedrukt, en vernieuwde zijn daden van aanbidding.

Hij bad, bijna in tranen: “O immense en almachtige God! Vanwaar komt zo’n verheven genade tot mij, Uw meest onbeduidende dienaar? Hoe is het mogelijk dat ik zo’n verheven waardigheid kon bereiken? Ah! U, die de Oneindige Goedheid bent, U alleen kunt dit verwezenlijken – niemand anders!” Hij bleef in die zin verder bidden tot Jezus en Zijn heilige Moeder hun eigen gebeden tot de Hemelse Vader hadden beëindigd.

Eens ze de tempel hadden verlaten, was Jozef niet langer in staat om de buitengewone gunsten en genaden die God voor hem had voorzien, te verzwijgen. Van zodra niemand hen nog kon zien, wierp Jozef zich voor de voeten van Jezus en smeekte Hem om in zijn naam tot de Hemelse Vader te spreken en Hem te danken voor Zijn gulle gaven en goedheid tegenover zo’n onbeduidende dienaar. Hij deed een gelijkaardig verzoek tot Maria, en Zij toonde zich bereid om aan zijn smeekbede te voldoen. Jezus gaf Jozef Zijn belofte, en Hij voegde eraan toe: “Mijn lieve Jozef, ben je je niet bewust dat Mijn Hemelse Vader uitermate vrijgevig is? En heb Ik je niet reeds verteld wat een grote beloning Hij voor je in petto heeft? Zou het niet zijn dat je niet wenst hier op aarde beloond te worden voor de vele beproevingen die je had te verdragen op deze tocht? Verheug je nu in deze goddelijke troost, die je hebt verdiend door je lijden, je gehoorzaamheid, je aandacht, je bezorgdheid, en je vurige liefde. Inderdaad, je kunt voortdurend nieuwe genaden en zegeningen verwachten van Mijn Hemelse Vader, die volledig uit goedheid en liefde bestaat.”

Deze woorden hadden opnieuw hun impact op het reeds smeulende hart van Jozef, en hij werd steeds meer ontvlamd door liefde en dankbaarheid aan God. Het leek hem alsof hij werd verteerd door het heilig vuur van liefde in zijn hart, en hij gaf de indruk in vervoering te zijn. Temidden van deze reacties, keerde hij zich tot Jezus en Maria en zei: “O mijn lieve Jezus! Wat is er dat Ik zou kunnen doen om Jou en Je Hemelse Vader kenbaar en geliefd te maken? Helaas! Mijn hart is zeer ongerust hierover.”

Jezus suste Jozefs verlangens door te verklaren: “Mijn lieve vader, wees getroost, want de tijd zal inderdaad aanbreken dat zowel Mijn Hemelse Vader als Ikzelf geliefd zullen worden door vele mensen. De onmetelijke liefde die We hebben voor de mensheid, en de enorme gunsten die We op de mensen storten, zullen dan ook meer uitgebreid erkend worden.” Dit stelde Jozef enorm op zijn gemak. Hij strekte zijn armen uit naar de Hemel, en dankte God voor dit opwekkende nieuws. Hij richtte zich tot Jezus en zei: “O wat een grote vreugde dat mijn ziel nu overspoelt! Nu ik weet dat op een dag mijn vurigste verlangen om een meer uitgebreide manifestatie van liefde voor Jou en Je Hemelse Vader zal gerealiseerd worden!”

Jozef verzocht Jezus en Maria opnieuw om God te prijzen en dank te zeggen in zijn naam, en hij nodigde al de engelenkoren uit om hetzelfde te doen. Tenslotte riep hij alle schepselen op, met als doel hun God te prijzen. Jezus verheugde zich om Zijn lieve Jozef zo in verrukking van liefde voor de Hemelse Vader, te zien. Hij drukte Zijn voldoening uit, door Hem liefdevol te omhelzen.

Hoewel er geen individuele en gedetailleerde beschrijving van het wonderlijk leven van Maria en Haar liefde voor God wordt weergegeven, kan iedereen begrijpen wat het innerlijk leven van Maria moet zijn geweest, als men kijkt naar het innerlijk leven van Jozef. Als God zo’n enorme dingen in de ziel van Jozef bewerkstelligde, wat moet Hij dan van verheven zaken bewerkstelligd hebben in de allerzuiverste en heilige ziel van de Moeder van de Goddelijkheid zelf? Wat een heilig liefdesvuur, wat een hartstocht en vurige verlangens moeten dan in Haar hart aanwezig zijn geweest! Het was hierin dat de Goddelijke Jongen Zijn grootste voldoening vond. Het was in Maria dat Hij Zijn hele troost en gelukzaligheid vond.

Het is niet te verwonderen dat Jozef op gelijkaardige wijze werd ontstoken door liefde, als men bedenkt dat hij verbonden was met twee personen die de verpersoonlijking waren van liefde. O, wat was Jozef gezegend! Inderdaad, Jozef erkende zeer zeker zijn geluk. Hij riep dikwijls uit: “Dit alles voor mij, mijn Heer! Waaraan zal ik dit toeschrijven?” Regelmatig richtte hij zijn blik op de Hemel, en wierp zich daarna ter aarde neer en erkende nederig zijn nietigheid. Het was door middel van zo’n daden als deze, dat hij zijn ziel voorbereidde op het verkrijgen van bijkomende genade.

Jozef vond in de stad een onderkomen voor de nacht en de H. Familie gebruikte daar het avondmaal. Ze aten wat brood en kruiden. Ze brachten de nacht deels in gebed door, deels door te slapen. Vroeg in de morgen keerden ze terug naar de tempel om te bidden. Jozef ontving terug gunsten van hierboven. Al de genaden die God hem in de tempel had geschonken voor zijn verloving met Maria kwamen terug in zijn geheugen, evenals de wonderbaarlijke manifestaties van degenen die het privilege hadden dit te aanschouwen. Voor al deze zaken dankte hij God. Maar Jozef herinnerde zich ook wat de bejaarde Simeon had geprofeteerd aan de Moeder van God betreffende Jezus toekomstig lijden en dit was voor hem als een zwaard dat zijn hart doorboorde.

Dit zorgde ervoor dat tranen, met zijn blijheid gepaard gingen, en dat de Heilige de hele tijd gekweld werd door veel bitterheid, naast de vele vertroostingen van zijn ziel. Hoewel hij de meest verrukkelijke gevoelens van troost ervaarde, waren er ook deze van onbeschrijflijke ongerustheid en verdriet.

Wanneer hun gebeden waren beëindigd, verliet de H. Familie de tempel en ging op weg naar Bethlehem. Jozef zette vaart om de grot te bereiken waar zijn Redder werd geboren. Toen ze op weg waren vertelde hij Jezus van de vele genaden die hij van de Hemelse Vader had ontvangen in de tempel van Jeruzalem, en van de dingen die hem werden geopenbaard in zijn slaap door een engel.

Hij zei: “De engel openbaarde echter niet, waaruit die genaden, die God had beloofd mij te geven, bestonden. Hij vertelde mij slechts dat ze zeer verheven zouden zijn, en gaf mij de raad mij voor te bereiden op het verkrijgen ervan, door middel van gebed en vurige smeekbeden, wat ik deed. Het kwam nooit in mij op dat ze zeer verheven zouden zijn, en ook niet dat ik dit buitengewoon gezegende voorrecht zou hebben om Jouw heilige Moeder tot bruid te hebben en als Jouw vader zou beschouwd worden. O wat een werkelijk verheven genade heeft onze God mij geschonken, om mij toe te laten hier op aarde Zijn vertegenwoordiger te zijn!”

Als reactie riep Jezus uit tot Jozef en Maria: “Laat ons tezamen Mijn Hemelse Vader prijzen en danken om deze immense en onvergelijkelijke gunsten te hebben uitgestort.” Hij vroeg of Maria een hymne kon zingen in lofprijzing, wat Ze met plezier deed. Ze zong met zo’n grote zoetheid en gratie dat zelfs de engelen vol bewondering waren. Jezus zong mee en ook Jozef viel in. Het was een verrukkelijke ervaring voor iedereen die deze heilige personen hoorde zingen. Vogels verzamelden zich opnieuw in zwermen en wervelden rond hen en gaven op hun eigen manier lofprijzing aan de Koning en Koningin van de hele schepping.

Jozef kon, nu en dan, het gezang van de engelen horen. Toen ze de geboorteplaats van de Redder naderden, hoorde hij hen opnieuw. Nu hij gewoon was aan de prachtige verheven liederen van zijn heilige echtgenote, was hij niet bijzonder onder de indruk door het gezang van de engelen, hoewel hij er toch gelukkig mee was en erdoor werd gesterkt. Hij kon hen niet zien, nam aan dat het de engelen waren die op deze manier hun respect uitdrukten voor hun Koning en Koningin, maar hij waagde het niet Maria er vragen over te stellen.

Zij bevestigde zijn geloof wanneer Ze de gelegenheid had hem over de Goddelijke Lofzangen te spreken. “Laat ons leren uit de engelenkoren hoe onze God te prijzen,” merkte ze dan op. “Hoor je niet, Jozef, hoe prachtig en opmerkzaam ze hun Schepper prijzen?”

Deze opmerking overtuigde Jozef dat deze zoete liederen inderdaad door engelen werden gebracht, en hij antwoordde: “ Mijn lieve echtgenote, dit gezang van de engelen brengt mij veel vreugde en troost, maar laat me Je vertellen dat het niet kan vergeleken worden bij de troost die Jouw allerzoetste en tedere gezangen mij brengen. Hoe zou iemand ooit kunnen bevatten welke gelukzaligheid mijn hart ervaart, of welke kracht mijn geest put, wanneer Jij, mijn lieve echtgenote, Jouw zoete stem laat weerklinken in een lied? Ik weet niet met wie ik Jou dan zou kunnen vergelijken, want Jij overtreft ver deze melodieën van de engelen. God heeft Jou werkelijk met elke verheven deugd en voorrecht voorzien, om Je in staat te stellen op waardige wijze de taak van Moeder van de Messias te vervullen. Ik verheug mij enorm met Jou over dit feit, en ik respecteer Je om deze uitverkiezing voor deze sublieme roeping. Bovendien dank ik voortdurend de Allerhoogste voor dit feit. Maar ik vraag Je, mijn Liefste, om dank te zeggen voor de enorme vrijgevigheid die God heeft geschonken, zelfs aan mij, een uiterst onwaardig schepsel, om mij uit te kiezen als Jouw echtgenoot en beschermer. Ik vraag dat Jij, die zo aangenaam bent voor Hem, te bemiddelen voor mij, want ik erken mijn ontoereikendheid en ik weet werkelijk niet hoe de gepaste dank te zeggen voor zo’n enorme gaven en genaden.”

Maria luisterde in alle nederigheid naar de opmerkingen die Jozef maakte. Ze was lovend over de goddelijke vrijgevigheid die God had  geschonken aan Jozef, en Ze verzekerde Haar echtgenoot dat Zij nooit zou nalaten wat hij aan Haar had gevraagd, te volbrengen. Het was de gewoonte dat Jozef zo’n gesprekken voerde met Maria wanneer Jezus in persoonlijke besprekingen was verwikkeld met Zijn Hemelse Vader.

Sinds Jezus herhaaldelijk neerknielde tijdens de reis om Zijn Hemelse Vader te aanbidden en Hem te smeken om de redding van de mens, waren er veel zo’n gelegenheden dat Maria en Jozef zo’n gesprekken konden voeren in afwachting dat Jezus Zijn besprekingen had beëindigd. Jozef vond steeds zijn genoegen om met Maria gesprekken te voeren, omdat het zo gunstig was voor zijn ziel. Op sommige van deze momenten, verenigden ze zich met Jezus in Zijn smeekbeden.