De zes zonden tegen de H. Geest, die niet kunnen vergeven worden

Wanhoop om redding te ontvangen

Door wanhoop laat de zondaar de wens om gered te worden varen. Soms wordt ze vergezeld van geloofsafval. De zondaar laat zowel het geloof als de hoop in de goedheid van God varen en in de mogelijkheid van eeuwige redding. Deze zonde is te groot om vergeven te worden, omdat de zondaar de liefde dat God voor hem koestert verwerpt.

Arrogantie om Gods Barmhartigheid als zekerheid te nemen

Door de aanmatiging neemt de zondaar, die gewaarschuwd is voor zijn doodzonde, aan dat God zijn zonde zal toelaten of door de vingers zien, en dat hij ze kan blijven bedrijven. De zondaar begaat uit vrije wil de doodzonde en is zich bewust dat God hem tijd heeft gegeven om berouw te tonen vooraleer hij sterft. De zondaar is van mening dat God dit zal toelaten omdat hij een goed werk heeft gedaan of nog zal doen. Hij denkt dat er nog altijd tijd is tot bekering.

Het in vraag stellen van de waarheid

Dit betekent dat we totaal en actief een geestelijke waarheid aanvallen, tegenspreken, vervalsen of verdraaien, die door God werd geopenbaard aan zijn Kerk met betrekking tot een doctrine of een dogma.

Spirituele jaloersheid

Het benijden van spirituele goederen van een ander, betekent God en Zijn oordeel in vraag stellen met betrekking tot de verdeling van spirituele gaven aan Zijn kinderen. Door spirituele jaloersheid verwerpt de zondaar de gaven die God heeft voor hem heeft voorzien en die perfect voor hem zijn, en verlangt de zondaar op de meest kwade manier de spirituele gaven van anderen te verkrijgen.

Hardnekkig blijven zondigen

Door hardnekkig te blijven zondigen of erdoor vertroebelt te zijn, weerstaat de zondaar de genade van berouw. Koppigheid is een staat van halsstarrigheid of hardheid van het hart waardoor de zondaar de genade van God en de uitnodiging om terug tot vriendschap te komen met Hem, verwerpt.

Weigering van berouw tot de dood toe

Dit is het hoogtepunt van het rampzalig effect van zonden tegen de H. Geest omdat de zondaar zijn dood tegemoet gaat en weigert om berouw te hebben en terug te keren naar God op zijn laatste moment. Hij beslist de liefde van God niet te accepteren en ook niet de genade van God. Het is definitief, het is “nee” voor altijd.