Jezus in de werkplaats van Jozef

Van zodra de Goddelijke jongen opgroeide tot een helper van Jozef, wilde Hij graag Jozef meehelpen in zijn werk en hem blij maken met Zijn aanwezigheid. De gelukkige Jozef had er nooit bij stilgestaan dat Jezus zich wilde vernederen tot het doen van dit inspannende werk en wanneer Jezus bereid was Hem mee te helpen, was de Heilige diep geroerd en verklaarde dat hij het nooit zou toelaten tenzij de Hemelse Vader het had bevolen.

Hij keerde zich tot Jezus en zei: “O Eeuwige Wijsheid, waarom wens Jij je in zo’n mate te vernederen? Hoe kan ik, als Jouw dienaar, erin toestemmen Je toe te laten dit werk te doen? Je bent zo teer en Je onderhoudt je voortdurend met Je Hemelse Vader betreffende de levensbelangrijke taak om de mens te verlossen. Hoe kan ik toekijken en Je op deze manier zien vernederen?”

De heilige jongen had Jozef gerust gesteld door te verklaren dat dit de wil van Zijn Hemelse Vader was, en dat Hij in werkelijkheid in de wereld was gekomen niet om gediend te worden, maar eerder om te dienen. Het was daarom noodzakelijk dat Hij een voorbeeld van minachting voor uiterlijk vertoon en wereldse waardering stelde. Jozef onderwierp zich aan de wil van de Hemelse Vader en maakte geen bezwaar meer. In de plaats overwoog Hij de vreugde dat hij zou ervaren door zijn geliefde Jezus in de timmermanszaak te hebben. Hij was uitermate blij, en drukte zijn grenzeloze geluk uit. Tegenover Maria drukte hij zijn spijt uit dat Zij de liefdevolle aanwezigheid van Jezus zou moeten missen in de uren waarin hij nu bij Hem zou zijn. Maria leefde steeds in overeenstemming met de Goddelijke Wil en met een hart boordevol liefde, verzekerde ze hem dat Zij gelukkig was over de troost die hij zou ontvangen en dat op die manier de goddelijke wil zou vervuld worden.

Men kan zich levendig voorstellen welke geestelijke vreugde de gelukkige Jozef moet hebben ervaren, en hoe hij getroost werd, als hij zijn geliefde Jezus meenam naar de timmermanszaak. Wanneer hij zijn werk begon, leek het alsof hij zich in het Paradijs bevond. Was de Zoon van God niet naast hem om hem te helpen? Soms reikte de jongen gereedschap aan en soms stukken hout. Hoewel de jongen maar vijf of zes jaar was wilde hij zich gedragen als een sterke, volwassen man, en deed hij inspanningen om de zwaardere stukken hout op te tillen. De Heilige was diep geroerd en probeerde op elke mogelijke manier deze inspanningen te beperken. Naast dit alles, bewees Jezus altijd zijn vader een dienst om vooruit te lopen op zijn noden en voerde hij alles uit in een beminnelijke geest. 

Als Jozef nadacht over de jonge Jezus, was hij altijd vol aandacht voor Jezus’ goddelijkheid, die uitermate verborgen was, maar er waren toch  bepaalde uiterlijke indicaties zichtbaar die zijn goddelijkheid aantoonden. Wanneer Jezus hem de dingen die hij nodig had in zijn werk aanreikte,  greep hij Hem soms bij de hand en als hij dan voor Hem stond, keek hij in Zijn ogen en was hij zo met liefde overstelpt dat hij zijn werk moest onderbreken en neerzitten op een bank. De goddelijke jongen nam dan Jozefs hand vast en streelde hem. Op een van deze gelegenheden, na moe gewerkt zijn, vertelde hij Jezus: “O mijn geliefde Jezus, mijn kostbare en geliefde Zoon! Vanwaar deze grote zegen om Jouw gezelschap te kunnen ervaren? Ah, mijn ziel kan niet langer de immense vreugde dragen die Jouw aanwezigheid mij brengt!’

Jezus antwoordde hem dat deze vreugde maar een voorsmaak was van het onmetelijk geluk dat voor hem was voorbereid in Zijn Vaders huis. Bij deze woorden, werd de Heilige in het vooruitzicht van zegeningen en vertroostingen nog meer getroost, die hij voor eeuwig zou ervaren. Het ging zijn menselijke geest te boven.

De inwoners van de Egyptische stad merkten dat de jongen nu bij Zijn vader aan het werk was. Ze waren verrast dat Jezus hem werkelijk kon helpen op zo’n jonge leeftijd. Vele van hen, die de zaak binnengingen, waren verwonderd over Zijn bevalligheid, Zijn majesteit, vriendelijkheid en bescheidenheid. De geest van dienstvaardigheid sierde Hem en uitte zich door Zijn onmiddellijk handelen als Jozef iets vroeg. Ze prezen Jezus en vertelden Jozef dat hij geluk had om Zijn vader te zijn.

Er waren er echter ook die de Heilige bekritiseerden en hem beschuldigden weinig begrip aan de dag te leggen omdat hij zijn kleine jongen in de zaak aan het werk liet en hij van Hem verwachtte werk uit te voeren die Zijn fysieke vermogens te boven gingen. Deze opmerkingen waren pijnlijk voor Jozef, maar hij was niet in staat zijn onschuld te verdedigen in dit opzicht en daarom bleef hij stil, en offerde hij al zijn pijn aan God.

De beminnelijke Jezus was goed en vriendelijk voor iedereen, en tegelijk ging Hij door met Zijn offers aan de Hemelse Vader. Ook andere kinderen kwamen in de werkplaats samen omdat ze graag in het gezelschap van de beminnelijke Jezus doorbrachten, die op Zijn beurt Zich graag met hen onderhield en hen onderwees in de mysteries van het ware geloof. Soms brachten de mensen verschillende soorten voedsel voor de jonge Jezus, en Hij aanvaardde deze met goedheid en verdeelde ze onder de armen.

Anderen kwamen met werkprojecten, omdat ze zo de kans zagen om de Goddelijke jongen te ontmoeten, en misschien zelfs met Hem te praten. Dit zorgde ervoor dat Jozef veel werk had en hij zich inspande om het werk bij te houden. Jezus hielp hem en onder de leidende inspiratie van liefde bediende Jezus hem in vele van zijn noden. Met Zijn kleine gezegende handjes veegde Hij het zweet van Jozefs gezicht. Door hem al zijn hulp te bieden, was Jezus in staat veel van zijn last te verlichten. Maar wegens de intense handelingen van goddelijke liefde in Jozef, was hij desondanks dikwijls uitgeput, maar de genade die hij ontving van Jezus zorgde steeds opnieuw voor de nodige kracht.

De heilige Jozef voerde al zijn werk buitengewoon goed uit, en iedereen was tevreden en onder de indruk. Als betaling voor zijn arbeid aanvaardde Jozef wat ze hem bereid waren te bieden, en daar behield hij enkel wat hij nodig had. De rest verdeelde hij onder de armen. Dit deed Jezus veel plezier, en Hij moedigde Jozef aan in zijn inspanningen omdat hij in de mogelijkheid was meer voor de behoeftigen te doen. Jozef had een zwak voor deze mensen.

Er waren een aanzienlijk aantal vooraanstaanden van de stad die naar Jozefs zaak kwamen om hem te vragen om zijn Zoon aan hun zorg over te laten. “Deze jongen heeft een zeer opmerkelijk voorkomen en is ook zeer teer,” verklaarden ze, “en dat maakt het zeer ongepast om Hem hier zomaar in de werkplaats te laten. We zouden zeer goed voor Hem kunnen zorgen en zouden voor Zijn intellectuele opvoeding kunnen zorgen. Hij zou het zeer goed hebben bij ons, en omdat je arm bent, zouden we vrijgevig zijn om je met aalmoezen te voorzien. Vertrouw je Kind aan ons toe. We zullen ervoor zorgen dat Hij een uitgebreide educatie krijgt.”

Deze opmerkingen zorgden ervoor dat Jozef beefde en getroffen werd door onrust. Hoewel hij hen dankte voor hun bezorgdheid, verklaarde hij hen dat precies in Jezus al zijn troost lag. Jezus was zijn enige nalatenschap en zijn hele schat. Hij zou eerder zijn eigen leven geven, dan beroofd te worden van zijn geliefde Zoon. Daarop gaven ze toe: “Inderdaad, we moeten je dit idee niet opdringen.”

Jozef was daarom opgelucht en zei daarna tot Jezus: “ O mijn kostbare, geliefde Zoon! Laat het nooit zover komen dat Je van mij wordt weggenomen. Ik zou het zeker verdienen, omdat ik niet gepast Jouw liefde voor mij beantwoord. Maar laat mij desondanks liever sterven dan Je te verliezen. Ik besef dat als Je bij deze mensen zou zijn Je inderdaad het beste zou krijgen. Maar sinds Je niet zoekt naar plezier en comfort, en eigenlijk armoede liefhebt, koester ik de hoop dat Je bij Jouw ellendige dienaar zult blijven.”

Als reactie monterde Jezus Jozef op en verzekerde hem dat Hij altijd en in alle dingen hem zou gehoorzamen als een Zoon. Deze troostende woorden bewogen Jozef tot tranen toe en hij dankte Jezus. Van zodra hij Maria terugzag vertelde hij Haar alles. En zoals gewoonlijk luisterde Ze met interesse, zelfs al was Ze reeds op de hoogte van het gebeurde.

Hoewel de jongen het gewoon was om samen met Jozef naar zijn timmermanszaak te gaan, bleef Hij ook regelmatig thuis bij Zijn geliefde Moeder om Haar op te beuren met Zijn aanwezigheid. Daar was Hij verwikkeld in heilige gesprekken met Haar. Jozef werd intussen op deze gelegenheden vervuld van een enorm verlangen naar Jezus, zelfs al was het maar een glimp van Zijn verschijning, en vandaar mompelde hij in sympathie met zijn echtgenote: “Oh, wat moet Gods eigen Moeder dan verdragen van liefdesklachten, wanneer Jezus bij mij is in de werkplaats en Zijn kostbare aanwezigheid en voldoening moet missen! Het is niet meer dan rechtvaardig dat Jezus met Haar praat en Haar opbeurt met Zijn aanwezigheid.”

Het gebeurde soms dat hij zo opging in zijn gedachten dat hij onbewust zijn werk in de steek liet en zich terug naar huis begaf bij Jezus en Maria. Maar van zodra hij zich realiseerde wat er gebeurd was, smeekte hij Hen om vergeving. Hij verzekerde dat het verlangen van liefde hem naar huis voerde, zonder dat hij er zich zelfs van bewust was. Bij deze gelegenheden verwelkomden Maria en Jezus hem hartelijk en nodigden hem uit om bij Hen te komen zitten en zich in hun gesprek te mengen. Jozef was elke keer buitengewoon blij en liet zich wegvoeren met een heilige liefde.

Na God te hebben dank gezegd om de zaken te regelen voor zijn welzijn, en de troost voor zijn ziel, keerde hij terug naar zijn werk. In zijn gedachten overwoog hij de zaken die werden gezegd en wanneer hij moe werd, voelde hij het niet eens meer. Bovendien liet zijn liefde hem niet toe nog ongerust te zijn, integendeel, hij verheugde zich temidden van zijn inspanningen. Hij had de voldoening dat hij alles deed met als doel de wil van de Hemelse Vader te vervullen. Hij was zich bewust van het feit dat door de vruchten van zijn arbeid hij voorzag in de noden van het Goddelijk Kind en van zijn geliefde echtgenote, en bovendien ook de armen kon helpen met wat er over was tot grote vreugde van Jezus en Maria.

De Moeder van God bewees Haar liefde voor Jozef op vele manieren en was hem dankbaar voor al de inspannende arbeid die hij verrichtte. Jozef was hierom zeer verlegen. Deze oprechte verklaringen van liefde waren hem zeer aangenaam, maar in zijn nederigheid beschouwde hij zich te onwaardig ervoor. Hij vertelde Maria dat hij niet zoveel krediet verdiende, noch zo’n aandacht en mildheid van Haar kant, en dat hij zich nu gedwongen voelde om veel meer voor Haar en voor Jezus te doen. Gewoonlijk nam Jozef elke gelegenheid te baat om nederigheid in praktijk te brengen en wenste hiervoor geen krediet te krijgen. Hij waardeerde reeds de grote zegen om in het levensonderhoud van Jezus en Maria te kunnen voorzien.

Telkens wanneer hij thuis kwam met fruit en kruiden, rende zijn Jezus naar hem toe en omhelsde hem zo liefdevol met Zijn gezegende handjes dat Jozef verwonderd was. Jezus zei hem: “Mijn Hemelse Vader zal je zeker belonen voor al jouw liefde.” Jozef kon dan zijn tranen niet bedwingen en op deze gelegenheden ervaarde hij troost en verrukking.