Armoede en ontbering wachten Jozef in Egypte

Jozef leefde in extreme armoede in dit vreemde land. Zijn inkomsten bestonden enkel uit zijn handenarbeid en het handwerk van Maria die in hun levensonderhoud moesten voorzien. Het gebeurde dat degenen voor wie Jozef wat werk had verricht niet betaalden, en in deze momenten dwong de Heilige niet om de vergoeding waarop hij recht had. Op deze manier voorzag God zijn dienaar met een andere kans om deugd in praktijk te brengen.

Wanneer hun noden extreem werden, ging Jozef naar zijn schuldenaren en deed hen een oproep om te betalen voor wat ze hem schuldig waren. Hij deed dit echter op een bescheiden manier. Toch werd hij gewoonlijk afgescheept met bijtende opmerkingen, die hij allemaal met geduld accepteerde. Het was precies omwille van deze gemoedelijke instelling en onoverwinnelijke toegeeflijkheid, dat vele van deze Egyptenaren, die afgodendienaars waren, zo schaamteloos waren om hun beschimpingen te uiten en hem enige aandacht te schenken.

Op deze gelegenheden, keerde Jozef naar huis met verdriet, hoewel zijn wil in overeenstemming was met de goddelijke wil. Maria voelde met hem mee en troostte hem door hem aan te moedigen om te vertrouwen op de goddelijke voorzienigheid. Samen aanriepen ze God om hen te hulp te komen, en Hij zond hen voedsel door middel van een engel. Als regel, deed God dit enkel nadat de Heilige voldoende bewijs had geleverd van zijn geduld.

Het was Gods wil dat Jozef soms de vernedering van het bedelen voor zijn levensonderhoud onderging, en Hij was verheugd met de manier waarop Jozef deze terughoudendheid overwon en dit in het openbaar deed om gehoorzaam te zijn aan het goddelijk plan. Het Kind Jezus werd toegelaten om Zijn liefde voor Jozef nog meer te tonen in deze perioden. Dit gaf Jozef veel vreugde en hij prees en dankte God samen met Maria.

Soms zag Jozef verschillende soorten fruit die verkocht werden en die Maria graag at, en hij verlangde zo om ze voor Haar te kopen. Maar hij had niet het nodige geld en was hierover mistroostig. In zijn grote liefde voor zijn heilige echtgenote wenste hij heel graag om Haar te voorzien met alles wat Ze nodig had.

Gedurende de maanden met een guur klimaat moest Jozef veel lijden. Wat was hij terneergeslagen. Naast de koude dat hij moest lijden, hadden ook zijn heilige echtgenote en Jezus het koud, en hij wist niet wat te doen om Hen verlichting te brengen in Hun uiterste nood. Soms, als hij zijn mantel uitdeed om het Goddelijk Kind te bedekken tegen de koude, richtte hij zich tot Maria in zijn leed. “Het is rechtvaardig dat ik moet lijden,” zei hij, “maar dat Jullie zo moeten lijden… ah, nee, dit zou niet mogen! Oh, wat een kwelling is dit voor mijn hart!” De Moeder van God stelde hem gerust en riep hem op, zich over te geven aan dit alles en het moedig te doorstaan omdat het Gods wil was, en omdat zowel Jezus als Zij bereid om te lijden.

Het gebeurde soms dat wanneer de Heilige in het bijzonder door de koude werd getroffen en terneergeslagen was, Maria Jezus in zijn armen plaatste in overeenstemming met Jezus’ verlangen. Jozef drukte Hem dan aan zijn borst, en hoewel het Kind het koud had en beefde van de koude, kon Hij de ontroostbare Jozef verwarmen door de vlam van Zijn goddelijke liefde, die in Jozefs ziel zo’n vuur deed ontbranden dat zijn warmte door zijn hele lichaam ging.

Het feit dat ze, gedurende de winter, vele keren over geen enkel brandhout beschikten, woog zwaar op Jozef, vooral met het oog op zijn gewetensvolle overwegingen, gedurende dewelke hij tegen zichzelf sprak: “God heeft mij aangewezen om voor Zijn Goddelijke Zoon te zorgen en voor Zijn moeder, en ook om in Hun noden te voorzien. Het is aan mij om alles te voorzien wat Ze nodig hebben. Ik kom mijn verplichting niet na. Ik laat zelfs toe dat Zij deze ontberingen moeten doorstaan.”

Dan richtte hij zijn hart tot God, en zei: “O mijn God, U ziet in welk een situatie ik mij bevind. Ik kan mijn verplichtingen niet vervullen tenzij U voor mij voorziet. Verleen mij de middelen om mijn plichten te vervullen. Hoe kan ik ze vervullen, als U mij niet te hulp komt? Ik zie hoeveel Uw Eniggeboren Zoon en mijn heilige echtgenote moeten doorstaan, en toch weet ik niet hoe ik hen beter zou kunnen voorzien in Hun noden. Degenen die mij iets schuldig zijn, als compensatie voor mijn werk, verwijten mij en weigeren om mij te betalen. Waar kan ik dan op hopen als U mij niet helpt?” Zo formuleerde Jozef zijn klachten op liefdevolle wijze en God kwam hem bijstand verlenen.

Eigenlijk was het lijden van Jozef even groot gedurende het warme seizoen van het jaar, omdat de tropische hitte hem zwaar trof. Zijn werk vereiste zware inspanningen, en het zorgde ervoor dat hij veel dorst had. Maar zelfs al was hij in staat om aan water te geraken, zou hij het nog steeds geweigerd hebben, want de Heilige was vurig in de deugd en de zelfverloochening, die God hem voorzag door Maria.

Hij streefde er zodanig naar om Maria na te volgen, dat Zij soms genoodzaakt was om hem wat verfrissing te brengen als Ze zag hoezeer Haar lieve echtnoot het nodig had. Jozef aanvaarde verheugd de verfrissing met dankzegging – eerst tot God en dan tot Haar. “Wat is onze God goed,” zei hij tot Haar, “in het kenbaar maken van mijn noden aan Jou, en in het verzien van verlichting door Jou.”

Hij weigerde niets dat Maria hem gaf, integendeel, hij aanvaarde alles met vreugde en waardering. Het was genoeg dat de dingen die aan hem aangeboden werden, uit de welwillende handen kwamen van Maria. Elke keer hij iets ontving van Haar, bracht het hem altijd een grote innerlijke troost en materiële voldoening. Zelfs het water dat Maria hem bracht, leek voor hem een soort magische drank.

Op een keer vroeg hij Haar de reden voor dit fenomeen, waar ze antwoorde met Haar gewoonlijke bevalligheid en voorzichtigheid, dat het gewoon God was die Zijn zegen op hem stortte, en dat de Allerhoogste op deze wijze wenste hem troost te schenken. Samen danken ze God als de schenker van al het goede.

Jozef wenste dat hij iets kon voorzien als verlichting en troost voor Maria, maar hij wist niet wanneer en hoe hij dit kon doen. Vandaar dat hij God smeekte om Zijn goedheid, dat Hij iets kenbaar zou maken over Haar noden en verlangens. Hij vroeg of dit op een of ander manier aan hem zou duidelijk gemaakt worden. Opnieuw verleende God Zijn trouwe dienaar de voldoening die hij zocht. Verschillende keren, werd Jozef zich bewust dat Maria ook water nodig had om te drinken en dan gaf Jozef wat water voor haar brandende dorst. Hij smeekte nederig dat Zij het zou aannemen, en dan nam Maria het aan. Dit deed Jozef veel plezier en gaf vurige dankzegging aan God. Maria was zeer gelukkig voor de opmerkzaamheid van Jozef, en ze poogde hem te belonen voor alles, door voor hem altijd nog meer genaden en gunsten te verkrijgen van Haar Goddelijke Zoon. 

Op deze wijze brachten Maria en Jozef wederzijdse naastenliefde in praktijk. Ze kwamen tot elkaars bijstand wanneer ze de nood zagen. Jozef was buitengewoon bezorgd over Maria. Maar Zij overtrof hem in Haar attenties. Ze zorgde voor elke mogelijke zorg voor hem, en toonde altijd dat ze zeer dankbaar was tegenover hem. Ze zag dat hij moe was en uitgeput door zijn inspannend werk. Daarom besteedde ze bijzonder veel aandacht aan het bereiden van zijn maaltijden, zodat door middel van smakelijk voedsel, hij kracht zou opbouwen om verder te werken en te zorgen voor de noodzakelijkheden van het leven. De Heilige waardeerde de liefde dat zijn echtgenote hem toedroeg, en hij dankte Haar erom. Zijn respect voor Haar nam voortdurend toe, en hij drukte zijn dankbaarheid tegenover God uit, die Haar aan hem had gegeven.