Global Compact for Migration

Het Global Compact for Safe, Orderly and Regular Migration (GCM), of de Internationale Overeenkomst voor Veilige, Ordelijke en Reguliere Migratie, in het kort Global Compact for Migration, is een voorgesteld verdrag, onderhandeld onder toezicht van de Verenigde Naties, dat alle aspecten van internationale migratie beoogt te omvatten op een holistische en alomvattende manier.

In september 2016 gaf de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties met de New York Declaration for Refugees and Migrants de aanzet tot de onderhandelingen, die in april 2017 werden aangevat, en op 13 juli 2018 resulteerden in een finaal ontwerp, dat op 10-11 december 2018 ter ondertekening wordt voorgelegd op een intergouvernementele conferentie in Marrakesh (vandaar de benaming “Marrakesh-akkoord”).

Het Global Compact for Migration is de allereerste mondiale VN-overeenkomst voor een gemeenschappelijke aanpak van internationale migratie in al zijn dimensies. Het is echter niet juridisch bindend (en daarom ook een “compact” genoemd). De basisprincipes zijn de staatssoevereiniteit, de internationaal gedeelde verantwoordelijkheid, non-discriminatie en mensenrechten. Het erkent dat internationale samenwerking nodig is om de intrinsieke voordelen van migratie te optimaliseren, met oog voor de risico's en uitdagingen voor individuen en gemeenschappen in landen van oorsprong, doorvoer en bestemming van deze migratie.

Onderhandelingen

De finale tekst is het resultaat van maandenlange onderhandelingen tussen de VN-lidstaten onder leiding van Mexico en Zwitserland. Het wordt een “evenwichtig akkoord” genoemd, mede omdat de finale tekst behoorlijk afgezwakt werd ten opzichte van eerdere ontwerpen. Zo werden belangrijke principes als non-refoulement, het recht om niet teruggestuurd te worden naar gevaarlijke landen, in de tekst geschrapt.

Non-refoulement is een basisbeginsel van internationaal recht dat een verbod oplegt aan een land dat asielzoekers of vluchtelingen ontvangt, om deze personen terug te sturen naar een land waar zij vervolging te vrezen hebben vanwege ras, godsdienst of politieke overtuiging, of omdat zij tot een bepaalde sociale groep behoren of een bepaalde nationaliteit hebben. Het principe is neergelegd in artikel 33 van het Vluchtelingenverdrag, en waar het mogelijke foltering betreft, in artikel 3 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens..

Inhoud

Het ontwerpverdrag opent met een verwijzing naar de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en een hele reeks andere toepasselijke of verwante verdragen en afspraken, veelal binnen het kader van de Verenigde Naties.

De afspraken binnen dit Compact steunen op de New York Declaration for Refugees and Migrants uit 2016. Concreet worden dan 23 doelstellingen geformuleerd, gaande van het verzamelen en uitwisselen van objectieve gegevens als steun voor een evidence-based beleid, over een humanitaire aanpak en bescherming van rechten, het bestrijden van mensensmokkel, een veilig en gecoördineerd grenzenbeleid tot een menselijk terugkeerbeleid.

Voorts wordt een kennis- en ervaringsplatform opgericht, meer bepaald binnen de Internationale Organisatie voor Migratie, en wordt de secretaris-generaal verzocht tweejaarlijks verslag uit te brengen aan de Algemene Vergadering van de VN.

Ondertekening

Verschillende landen hebben echter reeds laten weten de ontwerptekst niet te zullen ondertekenen. De Oostenrijkse kanselier Sebastian Kurz wees het ontwerp af, vooral omdat het de nationale souvereiniteit zou ondermijnen. Maar ook Australie, Estland, Israel, Kroatie, Hongarije, Polen en ook Tsjechie staan afwijzend tegenover het akkoord. De Verenigde Staten trokken zich eerder al terug uit het overleg.

Ook in België en Nederland, waar de ondertekening aanvankelijk vanzelfsprekend leek, waren sedert begin november kritische geluiden te horen.

Van doorbraak.be

Om te beginnen, geeft de tekst een totaal nieuwe en bredere dimensie aan migratie. Merkels beruchte ‘Wir Schaffen Das’-uitspraak betekende de aanleiding om migratiestromen (twee derde was migrant en geen vluchteling) ruimer te omschrijven. Hoewel de tekst niet bindend is, gaan de ondertekenende landen uitdrukkelijk akkoord om alles in het werk te stellen om de inhoud ervan te respecteren en zo mogelijk in wetteksten te gieten. Nadien zou de VN om de twee jaar voor elk land een rapport opmaken om na te gaan in hoeverre het verdrag al in de praktijk werd omgezet. Pittig detail: de EU heeft hierover niet als politieke unie kunnen onderhandelen omdat er binnen de EU geen akkoord kon gevonden worden. Elk land moet vervolgens zelf uitmaken of het dit pact zal ondertekenen of niet. Al minstens vijf Europese lidstaten weigeren.

Hoewel de tekst juridisch ‘niet bindend’ is, staat het document bol van de termen als ‘adopt’ (13 keer), ‘agree’ (24 keer), ‘guarantee’ (11 keer) …
Landen die de tekst – die niet meer kan aangepast worden – ondertekenen, verklaren zich akkoord met de inhoud van het verdrag en engageren zich om zich ernaar te gedragen. Binnen de kortste keren zal het pact door slimme advocaten misbruikt worden om onze bestaande wetgeving, die nu al zeer genereus is, verder uit te hollen.

Wat staat er in :

Gezinshereniging versoepelen (art 21 i)

Zelfde arbeidsvoorwaarden voor migranten als voor andere werknemers (die al gans hun leven bijdragen hebben betaald)  (art 22 i)

Meer rechten voor illegale migranten (art 23 h en i)

(Illegale migranten krijgen meer rechten en komen zelfs in aanmerking om gelegaliseerd te worden. Er moet hen duidelijk gemaakt worden waar ze allemaal recht op hebben en op welke wijze ze tegen hun behandeling kunnen procederen.)

Illegaal België bereiken is niet langer strafbaar (art 27 f)

Illegale migranten hebben recht op basisvoorzieningen (art 31 b)

(Wat verstaat men onder basisvoorzieningen? Ook de privacy van de illegale migrant moet volgens dit artikel gerespecteerd worden, geen uitlezen van GSM’s dus.)

Media mogen migratie uitsluitend positief belichten (art 33 c)

(Geen kritiek dus, en de media kan zelfs vervolgd en bestraft worden indien ze zich hier niet aan houdt.)

Wat is het probleem  (door Claudia) :

Het is allemaal met goede bedoelingen. Het is zelfs ideaal als het om vluchtelingen gaat. Maar in de praktijk gaat het in de meeste gevallen om geen vluchtelingen, maar gewoon over migranten die komen omdat ze hier gemakkelijk aan sociale voorzieningen kunnen geraken en omdat ze aangemoedigd worden door hun geloof om hier de boel over te nemen en iedereen te bekeren tot hun godsdienst. Het zou moeten mogelijk zijn om een contingent van migratie in te stellen om zo de migranten (geen vluchtelingen dus) van een bepaalde streek niet meer binnen te laten. Het moet mogelijk zijn om een evenwichtige “korf” van mensen te creëren waar er geen overmacht is van 1 bevolkingsgroep tegenover een andere. Het beste zou zijn een contingent per werelddeel.

Bovendien moet er heel hard opgetreden worden tegen de terroristen, die blijk geven dat ze met niet vreedzaam kunnen samenleven. Bovendien moet een beleid gevoerd worden dat er integratie is van de migranten in de samenleving van het land van woonst. Het kan niet zijn dat je je eigen landje van herkomst bouwt, afgezonderd van de samenleving van het land van woonst.

Hoe kun je nu migranten helpen als ze een gelegenheid zoeken om je keel over te snijden, of een mes in je rug te steken? Jezus wil inderdaad dat we onze vijanden graag zien, maar Hij wil ook dat er vrede is boven alles en dat we Zijn liefde uitdragen en Zijn waarheid. Uiteindelijk zullen degenen die niet in Jezus geloven en Hem verwerpen moeten plooien als ze in Zijn Koninkrijk willen geraken.