Radicale moslim overtuigd door Jezus’ liefde

Nadat Walid dagenlang moet aanhoren hoe zijn collega Haytham christelijke liedjes zingt tijdens hun schilderwerk in een huis in Cairo is Walid het beu. Zijn ultraconservatieve moslimvader heeft hem al jong geleerd dat hij alle christenen moet haten. Walid besluit dat hij Haytham voorgoed het zwijgen zal opleggen.

Op een avond na het werk neemt Walid een mes mee en volgt hij Haytham op weg naar huis. Als hij ziet dat ze alleen zijn, valt hij Haytham van achteren aan en steekt hem in zijn zij. Terwijl Haytham kronkelend van de pijn op de grond valt, kijkt hij Walid recht in de ogen. Walid slaat op de vlucht. Ongerust verstopt Walid zich  in het huis van zijn tante. Hij verwacht elk moment de politie om hem te arresteren. Tot zijn verbazing hoort Walid dat Haytham nog leeft en geen aangifte tegen hem heeft gedaan. Terwijl hij zeker weet dat Haytham hem heeft herkend.

Een aantal weken na het incident wordt Walid aangereden en ligt hij in het ziekenhuis. Op een ochtend ziet Walid vanuit zijn ziekenhuisbed Haytham en enkele van zijn christelijke vrienden verschijnen. Ze hebben fruit en frisdrank bij. Walid schreeuwt omdat hij denkt dat ze hem komen vermoorden. “Waarom schreeuw je?” vraagt Haytham. “Ik kom alleen om te zeggen dat ik het erg vind dat je bent aangereden.” Haytham ziet de angst in Walids ogen. “Maak je geen zorgen”, zegt hij geruststellend. “Ik zou je nooit iets aandoen. Je bent me echt dierbaar en ik zie je graag.” “Waarom?” vraagt Walid nerveus. “Ik heb je aangevallen en jij houdt van mij?” “Mijn God zegt me dat ik je moet beminnen, wat je mij ook aandoet”, antwoordt Haytham.

De haat die Walid voor Haytham voelt, verandert in bewondering als hij beseft dat hij nog nooit iemand heeft onmoet zoals deze christen. Overweldigd door schuldgevoel herinnert Walid zich de keren dat hij Haytham pijn heeft gedaan, terwijl hij alleen liefde teruggaf. Vanaf dat moment beschouwt Walid Haytham als zijn vriend.

Een droom

Walid en Haytham werken weer samen op het schilderbedrijf en krijgen een dringende opdracht. Na een late avond werken heeft Walid geen trein meer terug en Haytham nodigt hem uit om te blijven slapen. Die nacht krijgt Walid een droom. Hij ziet twee engelen die hem een geslacht lam laten zien. Plotseling druipt het bloed van het lam over zijn ogen. Als Walid het bloed wegveegt, ziet hij dat het lam helemaal genezen is en leeft. “Ik voelde dat het lam me riep en me vroeg hem te volgen”, zegt Walid. “Toek ik wakker was, wilde ik zo snel mogelijk weg uit het huis van Haytham.”

De volgende ochtend bezoekt hij de moskee. Walid doet zijn best om een goede moslim te zijn, maar de droom laat hem niet los. Hij deelt die uiteindelijk met een christelijke collega. Die geeft hem zijn voorganger aan de telefoon. De voorganger zegt hem eenvoudigweg te bidden. “Roep het uit naar God, dan zal Hij je antwoorden.”

Walid hangt op en rent naar het dak van het gebouw waar hij aan het schilderen is. In een worsteling om zijn gedachten en gevoelens te begrijpen, roept hij: “God, maakte U mij alleen om te lijden? Bent U echt?” Op dat moment ziet hij Jezus in een visioen vol licht. Walid voelt zich voor het eerst in zijn leven vervuld van vreugde en troost. “Ik voelde dat ik was veranderd”, vertelt hij. Daar op het dak geeft Walid zijn leven aan Christus en bidt voor het eerst als christen.

Mishandeld

Walid houdt zijn nieuwe geloof zo lang mogelijk geheim voor zijn familie. Maar na een jaar wordt ontdekt dat hij christen is geworden. Zijn broers mishandelen hem totdat hij het bewustzijn verliest. Terwijl Walid bijkomt van de pijnlijke mishandeling komt de tekst van Mattheus 10:33 in zijn gedachten: ‘Maar wie Mij verloochenen zal voor de mensen, die zal Ik ook verloochenen voor Mijn Vader, Die in de hemelen is.’ Walid zegt tegen zijn broers: “Ik geef toe dat ik de ware God heb leren kennen. Ik hou van Hem,  ik ben  christen!”

Onmiddellijk wordt hij weer geslagen. Ook binden ze hem aan handen en voeten zodat hij niet kan bewegen, en laten ze hem zo urenlang liggen. Ze voeten hem met de restjes van hun eigen eten alsof hij een hond is. Ook nemen ze zijn telefoon en andere bezittingen af. Uiteindelijk besluit Walids familie hem mee te nemen op een pelgrimstocht naar Mekka. Tijdens de reis kan Walid echter ontsnappen en keert hij terug naar Egypte. “In die tijd was ik niet alleen. Jezus was bij me. Hij troostte en bemoedigde mij”, vertelt Walid. “God hielp me te overleven.”

Walid leeft nu ondergedoken bij een christen in Cairo. Hij verbergt zich nog steeds voor zijn familieleden, omdat hij verwacht dat ze hem zullen doden als ze hem zien. Ondanks alles is Walid dankbaar dat hij omringd is door christenen die voor hem zorgen, inclusief de man die hij ooit probeerde te doden.

Uit : De Stem der martelaren – maandelijkse uitgave van hulp aan de verdrukte Kerk, sept 2018

Zie ook : www.vervolging.be