|
Sedert dan heeft Jezus in Zijn boodschappen eeuwenlang het
gebruik gevolgd om de Geest ziel te noemen, misschien omdat de tijd nog niet
was aangebroken om preciezere uitleg te geven over de kennis van de Zonen van
God. In feite is het zo dat we in de Katholieke Katechismus van de Kerk soms de
term ziel of levende ziel vinden om de term Geest aan te duiden. Enkel
als we de kennis van de openbaring van de Zonen van God bezichtigen, in de
openbaring die aan Don Guido werd gegeven, heeft de H. Geest de Vernieuwing
van de Geest geïnspireerd om de Derde Persoon van de Allerhoogste met grotere
klaarheid te benaderen. De Drie-eenheid. En Jezus wilde Zijn Lessen over de
Brief van de H. Paulus aan de Romeinen die Hij gedicteerd heeft aan Maria
Valtorta duidelijkheid geven. Hij legde onder andere uit dat terwijl de ziel,
die aanwezig is vanaf de conceptie, dezelfde corrupties van het lichaam heeft
ondergaan wegens de erfzonde. De Geest, die ingeprent is in de mens door het
doopsel, is van dezelfde Substantie als de Vader en kan groeien, verkleinen of
zelfs verloren gaan, maar kan nooit corrupt zijn.
Met deze uitleg van Jezus wordt alles duidelijk en
eenvoudig: Jezus kwam de eerste van allen om degenen de Geest terug te geven
die Hem ontvangen als de Zoon van God, en als God Zelf, want de Geest was
verloren gegaan door de erfzonde. Het beschrijft een kind van God, wettelijk of
geadopteerd, als drie concentrische cirkels en in het midden is er de Geest met
Zijn gaven: de zeven gaven van de Heilige Geest. De Geest verlicht de
omringende ziel die erdoor wordt begunstigd en straalt op zijn beurt zijn
positieve invloed uit op het lichaam dat dikwijls fysieke of morele genezing
ontvangt. Elke goede inspiratie, of verlichting, of gebed of gevoel van
naastenliefde, of liefdadigheidswerk, passeert door deze drie niveaus vooraleer
het effect heeft.
Bij de fysieke dood vervolgt de Geest, die verenigd is met
de ziel, zijn weg en draagt die ziel zodat hij, gezuiverd, toegang heeft tot de
aanwezigheid van God. De taak van de Geest is daarom, de ziel te vergoddelijken
en doen rijzen uit het natuurlijk koninkrijk naar het bovennatuurlijke
koninkrijk. Daarom is het Doopsel zo belangrijk, omdat het ons de Geest van God
geeft. Voor het Doopsel zijn we enkel Gods schepselen, hoewel we allen een
onsterfelijke ziel bezitten. Daarom zijn alle zielen, met of zonder de Geest,
onsterfelijk maar volgen ze verschillende wegen.
Het Doopsel is een daad van geestelijke adoptie voor de
kinderen van God door de Kerk, maar het kan ook toegepast worden door het
directe initiatief van Jezus wanneer er bepaalde karakteristieken zijn in de
mens dat we opgesomd zien in de Zaligheden. Als een mens die niet Christelijk
is, volgzaam, zuiver van hart is en niet kan liegen, is hij een liefhebber van
gerechtigheid en waarheid. Als hij naastenliefde beoefent en niet rancuneus is
tegenover zijn naaste en hij trouw is aan zijn geloofsovertuiging, dan is het
Jezus Zelf die hem doopt. Omdat Jezus, die het mandaat aan de Kerk gaf om in
Zijn Naam te handelen voor de redding van de zielen, zich niet onthouden heeft
van deze macht, want het is de Mandataris van de Kerk. Hij, Jezus, is de
Afgevaardigde, de Kerk is de vrouwelijke Afgevaardigde.
De
twee halfbroers, Kain en Abel, bieden gaven aan, aan hun heer-vader-meester
Adam.
Het kleine meisje is ongeveer drie jaar wanneer Kain wordt
geboren. Kain groeit en wordt opgevoed door Adam als een zoon.
Nadat de Vrouw de puberteit had bereikt, baarde zij uit
Adam haar eerste kind, Abel, die even mooi en perfect was als zijn ouders.
Zoals hen is hij een Zoon van God, omdat hij niet genetisch bezoedeld is door
de erfzonde. Dit is het eerste gezin van de Zonen van God.
Kain, aan de andere kant, zal enkel de zoon van de Mens
zijn, omdat de Mens-Adam God moedwillig had buitengesloten van zijn conceptie
om zijn eigen kinderen te hebben. Kain is het eerste slachtoffer van zijn
vaders zonde omdat, naast het dierlijk aspect, zijn ziel geestelijk dood is, dat
wil zeggen dat ze verstoken is van de Geest van God. In feite is Kain, in zijn
dierlijkheid, niet in staat om de Geest van God te behouden. Hij is er niet schuldig
aan, maar zijn ongeschiktheid is zijn de facto staat. Hij was slecht, stiekem,
ondeugend en kon plotselinge impulsen niet tegenhouden.
Kain heeft geen schuld aan zijn toestand, maar toch wordt
hij buitengesloten van het Koninkrijk van de Geest. Het lijkt een
onrechtvaardigheid van God, maar het is niet zo. De onwettige zonen van de
Mens, hoewel niet schuldig, hebben geen recht op God omdat Adam, naast de
vrijheid, van God de macht over elk schepsel heeft ontvangen (Gen 2:19). De
term Adam betekent de Heer van de aarde, de Dominus Terrae, de Meester van
de Aarde. Daarom heeft Adam ze voor zichzelf opgeëist. Dus de eigendom en de
jurisdictie van hybride mensen is overgegaan op Adam. Wij, en Kain in de eerste
plaats, zijn kinderen van ongehoorzaamheid, we zijn het eigendom van de Ongehoorzame,
en we zijn ontzegd van rechten, zelfs bij hem. We zijn echt onterfd.
Het is enkel uit Genade, dat wil zeggen als gratis geschenk
dat God ons opnieuw de Geest geeft door Zijn Barmhartigheid, wiens betekenis gave
van het hart aan de armen is. En aangezien het Hart van God de Geest zelf is,
geeft God door Barmhartigheid aan de ellendige mens Zijn Geest. De Genade, deze
Stroom van Geest die het Goddelijke Leven is, is niet ons recht: het is Zijn
gave! Ons enig recht en macht is om deze Genade te verwelkomen door ons in
overeenstemming te brengen met Zijn Wil. Daarom gaf Jezus Zijn leven in ruil
voor onze vrijheid: Hij heeft ons verlost, Hij heeft ons geestelijk gekocht
zoals de H. Paulus zegt. Jezus kocht ons van Adam door dezelfde straf te ondergaan
die Adam zou krijgen! Zodoende verloste Hij ons. Maar opgelet! We worden niet
automatisch verlost: enkel degenen die Jezus ontvangen als hun Heer, Koning en
Redder worden verlost.
Nooit is er een grotere liefde geweest dan deze van Jezus,
zowel tegenover de Vader, zowel tegenover ons als tegenover Adam. Door Zichzelf
te offeren heeft Jezus de overtreding die aangedaan was aan de goddelijke
gerechtigheid terug in evenwicht gebracht. Het tijdperk van Adam als Heer van
de Aarde en zijn hegemonie over al de volkeren van de planeet staat op het
punt te eindigen. Gehoorzaamheid zal terugkeren in gehoorzaamheid aan God, maar
men moet op de hoogte zijn van de economie van de Verlossing door gehoorzaam te
willen zijn!
En omdat we tegenwoordig allen afstammen van Kain, hebben
we allen verlossing nodig om een relatie van kinderen met God op te bouwen,
zelfs als we geadopteerd zijn door Hem. Hoewel we gedeeltelijk hernieuwd zijn door
de reconstructie die God heeft bewerkt in de mens doorheen de eeuwen door
perfecte gameten in te planten, één per keer, hebben we de oorspronkelijke
perfectie van de Zonen van God nog niet bereikt om de Geest van God op het
moment van onze conceptie te ontvangen. Enkel Maria ontving direct van God
beide perfecte gemeten in haar conceptie, waardoor ze zichzelf legitiem als Onbevlekte
Ontvangenis kan uitroepen. Onbevlekt zoals al de Zonen van God uit de tak
van Seth, omdat er geen aangetaste gen van de erfzonde in haar is
binnengedrongen. Onschuldig omdat ze nooit heeft gezondigd. En zoals al de
zuivere Zonen van God is Maria ook de Dochter van God. In haar conceptie is
Maria, die direct door God is geschapen, volgens de situatie van Adam. Ze is psychologisch
en fysiek perfect.
Maria baarde Jezus die van Haar zijn perfecte Menselijke
Natuur erfde. Als een Mens ontving Jezus van Maria de vrouwelijke gameet en van
God de mannelijke gameet, die geschapen werd voor de gelegenheid door de Vader.
Als God was Jezus gegenereerd in de Geest door God, en ontving Hij Zijn
Goddelijke Natuur van God de Vader.
Daarom was Jezus de enige die een gepaste titel had om Adams
schuld te betalen. Hij kwam ook naar de aarde om ons te leren hoe te leven als
een geadopteerde zoon van God en om ons, als we Hem verwelkomden, het zaad van
Zijn eigen Geest te geven. Niet alleen dat: Hij kwam om onze voorouderlijke
wonden van de ziel te genezen, wonden die we hadden geërfd van het
voorouderlijk dier, dat we Eva noemen: de instincten van het beest dat
samengevat zijn in de zeven hoofdzonden. Om ons op te voeden, stelde Hij de
sacramenten in, ware geestelijke medicijnen die na het Doopsel dienen om de
mens herop te bouwen en te genezen. Hij gaf on de Eucharistie, die een echte
transfusie is van het volmaakte en gezonde Bloed en Lichaam van Jezus en Maria
in onze zieke lichamen en geesten, en Hij heeft het Huwelijk hersteld als een
sacrament waarin God opnieuw wordt uitgenodigd om deel te nemen met Zijn
genezende kracht aan de heropbouw van het geconcipieerde handelen in hun
psychologische en fysieke eenheid. Met andere woorden, Jezus heeft geen
genetische ziektes geëlimineerd, maar maakte ze geestelijk onmachtig om ons uit
te sluiten van Genade. Hij heeft ons geschikt gemaakt, hoewel niet perfect, om
de Geest van God opnieuw te verwelkomen, na onze verwelkoming. En dit alles met
terugwerkend effect op vorige generaties. Abraham bijvoorbeeld werd verlost met
terugwerkende kracht.
Het
eerste gezin verzamelt zich bij de maaltijd
Het voorkomen van de Zonen van God was indrukwekkend en
harmonieus tegelijk. De volwassen Mens was twee en een halve meter groot, de
volwassen Vrouw kwam tot aan zijn schouder. Ze hadden een roze huidskleur,
waren mooi, met donkere ogen, een rechte gezichtshoek, zwart haar, glad en glanzend.
Het haar van de Man reikte tot op de schouders, het haar van de Vrouw kwam tot aan
de taille, achter de nek vastgebonden en toen los. Ze hadden hele lange benen
die de helft van hun totale lengte waren. Ze genoten ook alle bovennatuurlijke
gaven. Ze hadden een koninklijke houding.
In de Bijbel staat dat de twee broeders hun gaven aan de
Heer aanboden. De heer was niet de Heer God was, maar de heer-vader-meester
Adam. Abel, die houder was van het kippenhok, biedt zijn vader de eieren aan,
Kain die fruit verzameld, brengt appels.
De scène speelt zich af op de gebruikelijke binnenplaats
voor de kamer waar de open haard is. De volwassenen dragen leren tunieken
ondersteund op de schouder. De Vrouw, die achttien is, verwacht haar tweede
kind, Seth. Ze is mooi, vorstelijk en tegelijk bescheiden en zorgzaam. Ze
brengt gekookte gerechten naar haar man, maar voordat ze het hem aanbiedt,
maakt ze een dubbele knieval voor de zittende man die, zeker van zichzelf, geen
enkele aanstalte maakt om haar te helpen opstaan, ook al is ze in een
vergevorderde staat van zwangerschap. Zelfs de twee zonen van de Mens knielen
voor hun vader en bieden hem hun geschenken aan. Daarna gaan ze aan beide
kanten van hen zitten. Kain, de zoon van Adam en het voorouderlijke vrouwtje is
vijftien jaar. Abel, de zoon van Adam en de Vrouw, de echte Eva, is drie. De
hoogte van de twee halfbroers verschilt niet veel, omdat ze somatisch tot twee
verschillende soorten behoren. Hun moeders zijn anders. Het voorouderlijke
vrouwtje, is de partner van Adam in erfzonde, en in de Hebreeuwse traditie
draagt zij de naam Lilith. Ze is in deze scènes niet langer aanwezig. Blijkbaar
was ze na het spenen van Kain weggehaald. Zo erkent de joodse traditie, zelfs
in de tijd van Mozes en verzameld in de Bereshit Rabba, dat Adam twee vrouwen
had: de eerste Lilith, die monsters en duivels voortbracht, en de tweede die
mensen verwekte.
Abel is een levendig kind, heeft een roze huid, is mollig,
naakt en heeft een mooi gezichtje en is perfect gevormd. Na het aanbieden van
zijn gave aan de vader, springt hij behendig op de bank, waar de Mens zit. Hij
bijt de eerste appel in het midden die rot is en hij gooit de appel weg. De
valt vlug neer en hij neemt er een tweede, bijt erin en ziet dat de appel ook
rot is vanbinnen. Dan klimt hij met de appel in zijn hand op zijn vaders dij,
hij wordt op zijn schouder vastgehouden. Abel gooit de appel weg op het hoofd
van zijn halfbroer die, zijn hoofd bedekt met zijn lange armen. Hij grinnikt
met een boosaardige en geamuseerde blik. De appel komt neer op de grond, bonst,
en valt in vier of vijf stukken uiteen. Dan springt Abel op de grond en rent
naar de uitgang van de binnenplaats, misschien is hij op zoek naar een rijpe
appel.
Kain denkt dat Abel wegloopt uit angst. Hij rent achter hem
door zijn linkerhand eerst op de grond te plaatsen, en dan zijn rechterhand
zoals een paal. Met een paar sprongen komt hij ook aan de uitgang en verdwijnt
achter Abel. In een moment wordt het geschreeuw van het kind gehoord. De Vrouw
springt recht in opwinding en dringt er bij haar man op aan om te gaan kijken.
Maar hij beweegt niet waardoor ze begrijpt dat hij moe is van het gedane werk.
De
dood van Abel
Met de wanhopige kreten van Abel en de weigering van haar
man om zich te haasten om hem te helpen, rent de jonge moeder naar hem, maar na
een paar stappen stopt ze met duidelijke tekenen van pijn. Dan buigt ze zich en
ondersteunt haar buik met haar handen. Ze stort in en heft dan haar armen naar
de Hemel op in smeekbede. Ze staat op het punt Seth te baren. Haar man treedt
dan toe en ondersteunt haar.
Don Guido zag de Vrouw lijden van barensweeën. Voor de
erfzonde waren de pijnen van het baren ook natuurlijk voor de Dochters van God,
alleen maakten ze deel uit van een meer normale, acceptabele soort lijden. De
bevestiging van de Bijbel dat de geboorte pijnlijk zal zijn verwijst alleen
naar de dochters van de mensen, dat wil zeggen de vrouwelijke hybride
nakomelingen van Kain die naar verhouding met de schouders een smaller bekken
hadden geërfd van de anatomische vorm van de voorouders. Ze kenden meer
problemen, pijn en risicos bij de geboorte van hybride kinderen met een hoofd
dat groter was dan het geboortekanaal, omwille van de verschillende dimensies die
de ongeboren kinderen erfden uit het geslacht van de Zonen van God.
De tragische scène van de volgende aflevering had Don Guido
erg getroffen. Bij de schreeuw van het kind kwamen sommige voorouderlijke pups,
die kleiner waren dan Abel hem te hulp. Ze waren erg opgewonden en probeerden
Abel uit de greep van Kain, die Abel misbruikte, te bevrijden. Maar de kleine
redders, die aan Abels armen trokken om hem te bevrijden, ontwrichten ze zo
pijnlijk. Op dat moment kwam een volwassen voorouder en trouw aan de meesters,
stootten en trapten ze met een paar bewegingen en konden Abel bevrijden. Ze
dwongen Kain om weg te gaan. Maar de kleine Abel valt en blijft levenloos op de
grond liggen. De wanhopige puppies proberen verschillende keren hem weer op de
been te krijgen in de hoop hem te doen herleven, omdat ze van hun
speelkameraadje hielden. Maar het kleine lichaam valt elke keer zonder leven op
de grond. Toen kwam de volwassen voorvader, die eindelijk was aangekomen, en
hield Abel teder vast in zijn lange armen. Hij legde Abel op zijn rug op het
gras bij het kippenhok.
De vader komt erbij. Hij was later omdat hij zijn vrouw had
geholpen die, in angst van Abel in gevaar te vinden, intussen Seth had gebaard.
Wanneer hij aankomt, vindt Adam zijn zoon reeds dood en de wanhopige pups. Bij
het zicht blijft hij bewegingsloos, verstijfd, geschokt en een grote lok zwart
haar verblindt hem plotseling.
|
