Waarom zou God de Vader zoveel moeite gedaan hebben om het perfecte schepsel dat Maria is voort te brengen als een Onbevlekte Ontvangenis en conceptie, als perfect zuiver tabernakel voor Jezus die dit eiste als God en mens als zij zou voortkomen van een aap? En dat Jezus in een dierlijk tabernakel zou moeten huizen hebben voor 9 maand? Ik ben blij dat ik afstam van een geschapen mens. En jij?

Als u wil weten wil weten hoe Adam tot stand is gekomen kunt u het verhaal lezen van Don Guido Bortoluzzi (1907-1991) in het boek ‘De Schepping’. In een 8-tal visioenen van de Heer tussen 1968 en 1974 ziet hij de schepping van de kosmos, de aarde, de maan, de Mens en zijn vrouw, de geboorte van Abel en Seth, de erfzonde, de dood van Abel door Cain en de opstand van Adam die deze gewelddadige en voortijdige dood niet aanvaardde. Don Bortoluzzi kreeg ook andere visioenen te zien : de Vajont-ramp (18 jaar van tevoren) en Paus Johannes Paulus I.

De visioenen van Guido Bortoluzzi (in het kort)

De alfa en de 6 stadia van de schepping

Het virtuele scherm is nu helemaal zwart, terwijl linksboven een grote A staat, verlicht met zijn eigen licht, symbool van God de Schepper, gevolgd door zes verlichte punten van gereflecteerd licht: de zes dagen, of stadia van de schepping. ‘In het begin – voor deze punten – was er een oneindige leegte, donker, koud, stil, ondoordringbaar voor licht, warmte of geluid. Enkel God bestond, zoals het altijd was, een Zuivere Gedachte, onvoorstelbaar.

De Heer voegt eraan toe: " Alfa ". Don Guido voegt zelf eraan toe: "En Omega". De Heer legt uit: “Maak onderscheid tussen de twee concepten: het Alfa is het Eeuwige, het Almachtige, het Absolute, het Noodzakelijke en is er altijd geweest; het Omega is de Mens en met hem de Vrouw, Zijn laatste meesterwerk”.

Don Guido interpreteert de zes punten als volgt: een symbool van de schepping: op de eerste dag waren er subatomische deeltjes, die ‘licht’ worden genoemd in Genesis en door ons ‘energie’ worden genoemd, en die ondersteunen de schepping van tijd en ruimte. Deze deeltjes komen als een stroom van vonken uit de palm van een open, roze-kleurige en transparante hand, symbool van Gods scheppende actie. Ze bepalen de voorwaarden voor de schepping om te bestaan.

Op de tweede dag vindt de transformatie van energie in materie plaats, die wij de ‘big bang’ noemen, die begint vanaf het atoom om de kosmos te bevatten.

Op de derde is er de vorming van het zonnestelsel, en dus ook van de aarde.

Op de vierde dag is de geboorte van de maan aan de beurt.

Na een kort interval verschijnen de laatste twee punten. Op de vijfde dag komt het leven van planten en dieren tot stand die gegroepeerd zijn in één enkel punt. Op de zesde dag worden de Man en de Vrouw geschapen die in tegenstelling tot alle wezens in de natuur, begiftigd zijn met de Geest van God. Don Guido zegt hierover: de Mens kan geen doel zijn op zichzelf, hij zou te ongelukkig zijn. Hij is gemaakt uit liefde, en daarom is hij bestemd voor geluk. En God wil zoveel mogelijk mensen laten deelnemen aan Zijn geluk. De Mens moet zijn toewijding betuigen, met de hulp van God.

Het universum en de botsing tussen een ster en een komeet

Uit een wit en helder middelpunt, splitsen zich identieke punten af, draaien rond het middelpunt en draaien in een spiraal verder af. Deze punten die onderling als de stralen van een bol op orde blijven, vermenigvuldigen zich en zetten hun baan voort. Ze worden progressief steeds groter en worden oneindige bollen. Elke bol die een bepaalde grootte bereikt, splitst zich af in twee gelijke delen, die draaien en worden groter en delen zich opnieuw op in geometrische delen. Het was alsof ze de omgeving vulden. Het leek op vuurwerk. Het zou lijken op de omschrijving van de big bang in vertraagde beweging. Einde van de tweede dag.

Een witte bol komt voorbij op de voorgrond wanneer een andere bol verschijnt. Deze bol is helder en rood stralend, gevolgd door een helder wit spoor, een komeet. Wanneer de komeet de eerste bol bereikt, verdwijnen de twee bollen in een zwart stof die zich in de lucht verspreidt en de andere sterren verbergt.

Don Guido vraagt: "Een fout in de baan van de bollen?".

OLVrouw antwoord hem: “God de Schepper weet wat Hij doet!”

Don Guido zegt hierover: dan is het geen toevallig feit! Het was voorbeschikt! Er is geen toevallige evolutie, zelfs niet in de Hemel!

Uit deze botsing wordt het zonnestelsel geboren: de zon met al zijn planeten. In die wolk bevinden zich al de eenvoudige natuurlijke elementen waaruit ze gevormd zijn. De meest radioactieve en de zwaarste worden eerst naar elkaar toe getrokken en vormen de centrale kern van de zon en de planeten.

Vervolgens vergroot de oorspronkelijke aantrekkingskracht van elk van de fragmenten, die zich verzameld hebben rond de kern, waarna ze fijner poeder aantrekken die zoals op vele bollen, op hun oppervlakte wordt afgezet om planeten te vormen. Einde van de derde dag.

De geboorte van de aarde

De aarde verschijnt op de achtergrond van een sterrenhemel. Het is droog, zonder water en er is nog geen vegetatie. Ze maakt omwentelingen en in haar baan, de kern bedekt zichzelf met puin en poeder. De aarde verdikt en de vele overlappende rotslagen worden gevormd: de aardkorst. Het calcium, silicium, magnesiumpoeder die verhit worden door interne verbranding worden gecementeerd om rotsen te vormen die de aarde omhullen. 

In tegenstelling tot wat men zou denken, was de oorspronkelijke vorm van de aarde niet bolvormig, maar peervormig, omdat de kern niet gesitueerd was in het middelpunt, maar zich enigszins in het zuidelijk halfrond bevond. De hitte van de kern, die op het zuiden drukte, vergrootte het oppervlak van het zuidelijk halfrond, waardoor de aarde het uiterlijk van een peer kreeg. De aardkorst was nog steeds zonder dalen of zonder reliëf.

De noordpool had een kleine ijskap die glinsterde in de zon en twee halfcirkelvormige wolken die de aanwezigheid van waterdamp aanduidden. Ook op de zuidpool was er een gelijkmatige ijskap, maar minder uitgebreid. Aan de andere kant scheen er geen symmetrie-wolk te zijn met die van de noordpool.

De geboorte van de maan

Plots begint de aarde te beven. Een gigantische zwarte wolk rijst op aan de horizon. De aarde was geëxplodeerd in het deel dat nu de Stille Oceaan uitmaakt. Er kwam een enorme hoeveelheid gloeiend materiaal uit. Terwijl de enorme kloof die door het gelekte materiaal was achtergelaten enorme delen van de aarde opzoog, was de aardkorst gespleten langs de Atlantische Rug van vandaag. Grote scheuren verschenen op de rotsachtige korst, waaruit grote zwarte rook kwam.

De breedste scheur wordt gevormd van het noorden tot het zuiden en heeft een S-vormige spleet. Het waren de Amerikaanse continenten die zich snel van Afrika en Europa verwijderden en het bekken vormden waar later, met de aanwezigheid van water, de Atlantische Oceaan zou verschijnen.

Intussen vormen zich vele immense blokken steen die snel opstijgen boven de dikke wolk die werd gevormd door de explosie. De zwarte rook heeft een schaduw over de aardbol geworpen.

Het centrale deel van deze blokken, bestaande uit de immense aardkorst, stijgt tot een hoogte en begint de maan te vormen. Door elkaar aan te trekken beginnen deze blokken, die rond de aarde cirkelen en rond hun as, een centrale kern te vormen waarrond andere kleinere rotsblokken zich zullen nestelen om de maan te vormen.

Enkel de perifere fragmenten, die door de immense krater in de ruimte werden geworpen, bleven in het gebied van aantrekking van de aarde. Na het voltooien van een traject in de lucht, vielen ze terug op aarde die intussen was omgedraaid en die, vanwege de terugslag, was gekanteld om zijn as. Dit is de oorsprong van de grote monolithische bergen. Einde van de vierde dag.

De oorsprong van de maan werd lang in vraag gesteld. Maar ze bestaat uit dezelfde elementen als de aarde omdat het de dochter is van de aarde. De verschillende concentratie van mineralen op de maan hangt enkel af van de diepte van de aarde vanwaar ze komen.

Andere scène. Nu is het land bedekt met vegetatie en de oceanen en blauwe zeeën stralen in de zon. Plots begint de aarde opnieuw te beven. Een tweede explosie doet zich voor op dezelfde plaats als de eerste omdat de aardkorst er dunner was en breekbaarder. Er werden enorme stukken van de aardkorst in de ruimte geworpen, die na een grote paraboolvormige baan terug op de aarde vallen die intussen was omgedraaid. De val van deze gigantische massieve blokken vormen vele andere grote bergen die deze keer rijk zijn aan fossielen omdat deze blokken uit oceaanstranden bestonden die rijk zijn aan weekdieren. Andere korsten aarde waren bedekt door dichte bossen en zullen bij de terugkeer in de atmosfeer olie-afzettingen vormen door hun verbranding.

De schepping die onrechtstreeks gebeurde

Alle soorten, met inbegrip van de mensen, werden niet als volwassenen geschapen, maar als zaad. Dat wil zeggen de eerste cel van de eerste en dan van het tweede exemplaar. Dit was hoe de Heer alle soorten van levende wezens heeft geschapen. Daarom is het altijd noodzakelijk geweest om een plaats te hebben waar deze cellen konden ontkiemen en tot een foetus konden groeien en dan geboren worden. Om dit resultaat te bereiken heeft de Heer altijd de uterus van een vrouwelijk exemplaar gebruikt van een soort die reeds bestond.  Deze bestaande soort was het meest vergelijkbaar met de soort die Hij wilde enten en dit vrouwelijk specimen werd gebruikt als een biologische broedmachine. 

Dit vereiste twee stappen:

1 Eerst moest de zygote gecreëerd worden, dat wil zeggen de vrouwelijke gameet  (voortplantingscel) en de mannelijke samen, van het eerste exemplaar van de nieuwe soort.

2 Dan werd enkel de mannelijke gameet gecreëerd dat de gameet bevruchtte, dat deze nieuwe soort op natuurlijke wijze zou geproduceerd hebben van zodra het geslachtsrijp was. 

Geen enkel vrouwelijk gen dat werd gebruikt als biologische broedmachine, is ooit aan de foetus van de nieuwe soort doorgegeven, maar er werd enkel voedsel doorgegeven. Dit concept is zeer belangrijk. God heeft dus altijd de directe schepping voor elke soort gebruikt. Eens de eerste twee exemplaren werden geschapen, werd de soort gemaakt en moest deze soort zich voortplanten volgens zijn soort. Als logisch gevolg was er in de eerste generaties incest noodzakelijk om het karakter van de soorten intact te houden. Dit was de vijfde dag. 

Terwijl God voor alle dieren altijd eerst het vrouwelijke dier schiep en dan het mannelijk dier, was dit voor de mensen anders. Hij schiep eerst Adam, om de Vrouw in haar jonge leeftijd te beschermen. Dit was de zorgzame aandacht van God.

Voor de schepping van de eerste man en de eerste vrouw, was er daarom een biologische broedmachine nodig. En omdat hun eerste cel zou overleven en voedsel nodig had gebruikte de Heer de uterus van een vrouwelijk, reeds bestaande soort als broedmachine. Het was een tussensoort tussen de aap en de Mens. De leden van deze tussensoort waren voorouders. Het waren geen mensen, maar dieren met een rechte houding, intelligenter dan de hond. Maar het waren nog steeds dieren, en zonder gebruik van het woord.

Het uiterlijk van de voorouders was nogal onbevallig. Ze waren ongeveer een meter groot, zowel mannen als vrouwen. Ze liepen op twee zeer korte benen. Het leek dat ze op hun knieën liepen. Ze waren harig met een donkere vacht en hadden een gepolijst koper-kleurige huid. Ze hadden een platte snuit met een mond die zo wijd was, dat die tot de oren reikte. Ze hadden dunne koppen, hoektanden die langer waren dan de andere tanden en platte schedel, en ze een neus met onbedekte neusopeningen. De mannetjes hadden lange puntige verticale oren die ongeveer 5 cm boven het hoofd uitstaken, terwijl de vrouwtjes oren hadden die horizontaal waren en neerhingen als die van schapen. Ze hadden brede, gedrongen benen en heel lange armen tot midden van de kuit. De handen waren lang met een duim die zich op de tegengestelde positie van de andere vingers bevond. Ze hadden sterke, gebogen nagels. Volgens Don Guido hadden ze 48 chromosomen zoals apen omdat ze genetisch onverenigbaar waren met de Mens. Ze werden door God gewild om een hulp te zijn voor de Mens in het werk op het veld, het vervoer van stenen of een andere taak waar ook een beetje vindingrijkheid voor nodig was. Deze soort in de zuivere staat is verdwenen omdat hij in de mensen gesmolten is en leeft.

Het voorouderlijk vrouwtje dat door de Heer werd voorbeschikt om de broedmachine te zijn voor het eerste menselijke paar, was uitzonderlijk geelachtig en haarloos, misschien om de borstvoeding te vergemakkelijken. Daarom leek ze minder lelijk dan de andere vrouwtjes van haar soort. Ze had een vrouwelijk torso, maar haar hoofd en ledematen leken op deze van de voorouderlijke zusters, behalve het gebrek aan vacht.

Ze had uitzonderlijk 47 chromosomen (1 minder dan de individuelen van haar soort en 1 meer dan de menselijke soort). Ze werd door God geschapen met genen die compatibel waren met het menselijk DNA, wat nodig was om de afstoting van de menselijke foetus tijdens de zwangerschap te voorkomen. Deze bijzonderheid maakte het vrouwtje geschikt voor zowel de man (mens) als van de man van haar soort te verwekken. En Don Guido zag zoals een verlicht punt de zygote, of de eerste complete cel die de eerste Mens deed ontstaan.

Het witte punt was verlicht, maar niet helder. Dit betekent dat het zijn eigen licht niet had, maar dat het licht nam van een externe bron, dat God is. Het was echter verlicht, en niet gewoonweg gekleurd, om ons te laten begrijpen dat het een leven had dat niet alleen lichamelijk was, maar ook geestelijk: er was in dat punt ook de Geest van God aanwezig.