DE WONDERDADIGE MEDAILLE

De verschijningen en de Miraculeuze Medaille

De kapel werd gebouwd in 1815 in de Rue du Bac te Parijs en werd toegewijd aan het Heilig Hart van Jezus. In 1830 kreeg ze het privilege onderscheiden te worden met verschillende verschijningen van de H. Maagd Maria aan zuster Catherine Labouré die voor eeuwig de kapel zouden sieren.

Catherine

De verschijningen

De Hemel daalde neer op aarde. Tussen juli en december 1830 ontving de jonge novice zuster Catherine van de Dochters van Naastenliefde, de buitengewone gunst met de H. Maagd te spreken op drie verschillende gelegenheden. Vooraleer dit gebeurde kreeg Catherine eerst verschijningen van H. Vincentius a Paulo die haar zijn hart toonde in drie verschillende kleuren.

Vincentius

Het hart was eerst wit: het kleur van vrede, dan rood: het kleur van vuur, en dan zwart: een aanwijzing dat het ongeluk Frankrijk en vooral Parijs zou treffen. Daarna kreeg zij de verschijning van Christus die aanwezig is in de geconsacreerde hostie. “Ik zag gedurig Onze Heer in het H. Sacrament tijdens mijn opleiding, behalve in tijden dat ik twijfelde.” Op 6 juni 1830, het feest van de H. Drie-eenheid, verscheen Christus als een gekruisigde Koning, ontdaan van al zijn goddelijke luister.

18 juli 1830

Op de vooravond van het feest van H. Vincentius a Paulo, die zij zo beminde, bad Catherine dat door zijn voorspraak, haar verlangen om de H. Maagd Maria te zien zou vervuld worden. Die nacht werd ze geroepen bij haar naam. Een mysterieus kind stond aan haar bed en vroeg haar op te staan. “De H. Maagd Maria wacht op jou.” Catharine kleedde zich aan en volgde het kind die heldere stralen scheen overal waar het kind voorbij ging. In de kapel hoorde zij een geluid als het ritselen van een zijden gewaad. Haar kleine gids zei: “Hier is de H. Maagd Maria.” In een beweging bevond ze zich aan de voeten van de H. Maagd, die op een stoel zat. Ze legde haar handen op de knieën van Gods Moeder.

“Er ging een tijdje voorbij. Het waren de zoetste van mijn leven. Het is onmogelijk om te beschrijven wat ik ervaarde. De H. Maagd vertelde mij hoe ik mij moest gedragen tegenover mijn geestelijke leidsman en ze had het ook over andere zaken.” De H. Maagd wees naar het altaar waar het tabernakel zich bevond en zei: “Kom aan de voet van dit altaar. Hier zullen genaden verspreid worden aan allen die ernaar vragen in vertrouwen en met vurigheid.” Ze kreeg ook de zware taak een Broederschap van het Kind van Maria op te richten. Priester Aladel zou dit verzoek op 2 februari 1840 inwilligen.

27 november 1830

De H. Maagd verscheen opnieuw in de kapel. Deze keer was het vroeg in de morgen, gedurende de meditatie onder het schilderij van de H. Jozef. (nu bevind zich daar het beeld van OLVrouw van de Aardbol).

Catherine zag twee levende schilderijen die in elkaar vervaagden. In het beeld zag ze de H. Maagd die op een halve aardbol stond, met haar voeten die de slang verpletterden. Eerst zag Catherine de H. Maagd die een kleine gouden aardbol vasthield met een kruis erbovenop en die ze optilde naar de Hemel. Catherine hoorde zeggen: “Deze aardbol vertegenwoordigt de hele wereld, waaronder Frankrijk, en elke persoon.”

Daarna zag ze de mooie lichtstralen die uit de open handen kwamen van Maria. Ze droeg ringen die bezet waren met juwelen. Op dat moment hoorde Catherine: “Deze stralen zijn het symbool van de genaden die Ik stort over degenen die deze genaden aan mij vragen.” Er vormde zich een ovale vorm waarin in gouden letters stond: O MARIA, ZONDER ZONDE ONTVANGEN, BID VOOR ONS, DIE ONZE TOEVLUCHT TOT U NEMEN. Dan hoorde ze een stem: “Laat een medaille maken volgens dit model. Degenen die dit in vertrouwen dragen zullen overvloedige genaden ontvangen.” Erna kreeg zij de achterkant van de medaille te zien: de letter M met een klein kruis erboven en eronder twee Harten, de ene gekroond met doornen en de andere doorboord met een zwaard.

December 1830

In die maand hoorde Catherine opnieuw het ritselende geluid tijdens de meditatie en deze keer kwam het achter het achter vandaan. Hetzelfde beeld van de medaille verscheen bij het tabernakel. “Deze stralen zijn het symbool van de genaden dat de H. Maagd heeft verkregen voor degenen die om deze genade vragen. Jullie zullen mij niet meer zien.” Dit was het einde van de verschijningen. Catherine bracht deze over haar haar biechtvader, Pr Aladel, maar deze stond er niet voor open en beval haar niet erover te spreken. Dit trof haar pijnlijk. Op 30 januari 1831 ontving ze het habijt van de Dochters van Naastenliefde. De volgende dag vertrok ze naar het Verpleeghuis van Enghien, in het oostelijk deel van Parijs gelegen. Het was een arme wijk waar ze 46 jaar lang de ouderen en armen verpleegde in volledige anonimiteit.

De medaille

Maar de aanroeping die in 1830 een begin had gemaakt werd duizenden keren in de harten van duizenden Christenen over de hele wereld gebeden en stegen op ten Hemel, op het verzoek van de Moeder Gods. Wat een effect hadden deze! Op 8 december 1854 kondigde Paus Pius IX het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis aan. Door het unieke privilege en de genade verkregen door God, met het oog op de verdiensten van Jezus Christus, de Redder van het menselijk ras, is Maria ontvangen zonder zonde vanaf het moment van haar conceptie.

Vier jaar later (1854) werd door de verschijningen in Lourdes het privilege van de Moeder Gods bevestigd. Met haar Onbevlekte Har is Maria de eerste mens die werd verlost door de verdiensten van Jezus Christus op het Kruis. Zij is het licht van onze wereld. We zijn allen, net zoals zij, voorbestemd voor het eeuwig geluk in de Hemel.

Zuster Catherine bleef een innerlijke stem horen die erop stond dat de Medaille moest gemaakt worden. Catherine sprak er opnieuw over met haar biechtvader Pr Aladel. In februari 1832 brak een verschrikkelijke cholera-epidemie uit in Parijs en eiste een dodentol van meer dan 20000 mensen. In juni begonnen de Dochters van Naastenliefde de eerste 2000 medailles op het verzoek van Pr Aladel. De genezingen namen toe en vormende een bescherming tegen de ziekte en brachten vele bekeringen teweeg. De inwoners van Parijs noemden haar de “wonderdadige” medaille. Toen zuster Catherine stierf in 1876 waren reeds meer dan een miljard medailles verspreid over de hele wereld.

Betekenis

Op de voorkant :

·        O MARIA ZONDER ZONDE ONTVANGEN, BID VOOR ONS, DIE ONZE TOEVLUCHT TOT U NEMEN : de identiteit van Maria wordt hier expliciet aan ons onthuld. Ze is Onbevlekt gebleven vanaf het moment van haar conceptie. De kracht achter haar machtige voorspraak ligt erin dat degenen die tot haar bidden door dit privilege meedelen in de verdiensten van het Lijden van haar Zoon. Daarom nodigt de H. Maagd Maria iedereen uit om zijn toevlucht tot haar te nemen in de moeilijkheden van dit leven.

·        Haar voeten die zich op de aardbol bevinden, verpletteren de kop van de slang: voor Joden en Christenen is de slang het symbool van satan en de machten van het kwaad. De OLVrouw is in een geestelijke strijd gewikkeld, net zoals wij: de strijd tegen het kwaad. Het slagveld bevindt zich in onze wereld. Zij roept ons op het wereldse denken te verlaten en ons te bekeren. De genade van bekering moeten we aan Maria vragen zodat ze het voor ons en de hele wereld kan doorgeven. Wij moeten ons volledig overgeven aan God, onze wil overgeven aan Zijn Wil. God weet wat voor ons het beste is, en daarom moeten we Hem niet tegenwerken door onze wil te doen.

·        Haar geopende handen en vingers met ringen van edelstenen: de edelstenen geven lichtstralen die de aarde bereiken. De helderheid van deze stralen zijn zoals de schoonheid van de verschijning.  Wij moeten ons vertrouwen stellen in Maria’s geloof en trouw in haar Schepper en in haar kinderen (de ringen), in de efficiëntie van haar voorspraak (de stralen van genade die vallen op aarde), en in de uiteindelijke zege (het licht). Zij is als de eerste leerling de eerste die gered werd.

Op de achterkant :

·        De letter M met een kruis erboven: het initiaal van de naam Maria met het Kruis van Christus. Deze zijn onderling verweven en tonen de onafscheidelijke relatie aan tussen Christus en Zijn Heilige Moeder. Maria heeft als missie de redding van de mensen gekregen door haar Zoon Jezus en door haar mede-lijden is zij de medeverlosseres geworden, in het verlossend offer van Christus.

·        De twee harten: Het ene hart dat omgeven is door de doornenkroon is het Heilig Hart van Jezus. Het brengt een wrede episode in herinnering aan het Lijden van Christus en het vertegenwoordigt Zijn passionele liefde voor de mensheid. Het andere hart is doorboord door een zwaard en is het Onbevlekt Hart van Maria. Het brengt de profetie van Simeon in herinnering. De dag waarop Maria en Jozef het kind Jezus opdroegen in de Tempel kreeg ze van de H. Simeon te horen dat haar Hart zou doorboord worden. Het vertegenwoordigt de liefde van Christus die Maria vervult en haar liefde voor ons. Omwille van onze Redding heeft ze het offer van haar eigen Zoon aanvaard. Deze twee Harten zijn nauw aan elkaar verbonden en tonen aan de Maria’s leven geleid werd in intimiteit met Jezus.

·        12 sterren: Ze vertegenwoordigen de twaalf apostelen en de Kerk. Als men tot de Kerk behoort dan bemint men Christus en neemt men deel aan Zijn lijden voor de redding van de wereld. Elke gedoopte persoon wordt uitgenodigd om een deel van de missie van Christus te worden door zijn hart te verenigen met de Harten van Jezus en Maria. De medaille roept ons op her pad van liefde te kiezen zoals Christus en zijn Moeder, zelfs tot de volledige overgave van zichzelf.

In de kapel

In de kapel bevindt zich nu nog het ongeschonden lichaam van zuster Catherine Labouré onder het altaar van de OLV met de gouden aardbol.

Dit is een breedbeeld van het hoofdaltaar en zijaltaren van de kapel.

Boven het hoofdaltaar is te lezen op 3 verschillende bogen:

Kom aan de voet van dit altaar waar de genaden zullen verspreid worden op jullie. – Ik geloof en belijd uw Heilige en Onbevlekte Ontvangenis. – O Maria, zonder zonde ontvangen, bid voor ons, die onze toevlucht tot u nemen.

H. Vincentius a Paulo

Vincentius a Paulo werd geboren in 1581 in het stadje dat sinds 1828 Saint-Vincent-de Paul heet. Het ligt op 50 km van Bayonne, in de provincie Landes-Frankrijk. In 1600 werd hij tot priester gewijd. Vanaf 1605 verbleef hij in Rome, waar hij in handen viel van Turkse zeerovers die hem in Tunis als slaaf verkochten. In 1607 wist Vincent te ontvluchten aan de slavenhandelaars.

In 1612 werd hij pastoor in Clichy en een jaar later huiskapelaan en leraar van de gegoede familie Gondi. In 1617 stichtte hij een vrouwenvereniging die zich wijdde aan de zorg voor armen en zieken.

In 1619 kreeg hij de moeilijke taak om als hoofdaalmoezenier te zorgen voor de galeislaven. Hij voelde zich met deze mensen, die onmenselijk hard moesten werken op de galeien, zeer verbonden en hij deed er alles aan om hun lot, waar mogelijk, te verbeteren.

Ook trok hij van parochie naar parochie en preekte hij daar gedurende drie dagen om de gelovigen de kans te geven om orde op geloofszaken te stellen, de zogenaamde volksmissies. Tevens verbeterde hij de organisatie en opleiding van de priesters.

In 1625 stichtte hij de Congregatie der Missie, vanwege de naam van hun eerste klooster (het voormalige melaatsenhuis St. Lazare) ook wel de lazaristen genoemd. Leden van deze congregatie werden uitgezonden om in verre landen, waaronder China en Brazilië, het evangelie te prediken.

En in 1633 stichtte hij samen met de H. Louise Legras-de Marillac een zustercongregatie ‘Dochters van Liefde van Vincentius a Paulo’, die nog altijd een grote congregatie is. In de loop der tijd ontstonden er ook andere door de vincentiaanse spiritualiteit geïnspireerde ordes.

Van 1643 tot 1652 was hij lid van een raad die ook medezeggenschap had bij het benoemen van bisschoppen. Maar hij werd door kardinaal Mazarin uit die raad gezet, omdat hij het niet eens was met diens politieke invloed, die er onder andere voor zorgde dat Mazarin aan de macht kwam.

Hij stond koning Lodewijk XIII van Frankrijk bij aan diens sterfbed.

Hij zei tegen zijn volgelingen: "Ik geef je als klooster de straat, als cel de ziekenkamers, als kapel de parochiekerk, als slot de gehoorzaamheid en als sluier de ingetogenheid." En ook: " Je verliest er niets bij zusters, wanneer je het gebed of de Eucharistie moet verlaten om naar de armen te gaan, want je gaat naar God als je de armen gaat dienen."