Het einde van het aardse leven van de H. Maagd Maria - Maria van Agreda (Mystieke Stad Gods)

Maria had de leeftijd van 67 jaar bereikt zonder zich rust gegund te hebben in Haar leven, Haar vlucht onderbroken te hebben, de vlam van Haar liefde getemperd te hebben of de toename van Haar verdiensten vanaf het eerste moment van haar Ontvangenis te hebben tegengehouden. Omdat dit alles was toegenomen in elk moment van Haar leven, hadden de giften, weldaden en gunsten van de Heer Haar geheel vergoddelijkt en vergeestelijkt. De liefhebbende neigingen en verlangens van Haar kuise Hart hadden Haar geen rust gegund buiten het middelpunt van Haar liefde. De banden van het vlees waren steeds knellender geworden. De overstelpende aantrekkingskracht van de Godheid die Zich met Haar in eeuwige en nauwe banden wilde verenigen had het toppunt van macht in Haar bereikt.

En de aarde, die onwaardig werd gemaakt door de zonden van de mensen om deze Schat van de Hemel te bevatten, kon de spanning om Haar van Haar Heer af te houden, niet langer verdragen. De Vader verlangde naar Zijn enige, echte Dochter; de Zoon naar Zijn geliefde en liefhebbende Moeder en de H. Geest naar de omarming van Zijn allermooiste Bruid. De Engelen verlangden naar hun Koningin, de Heiligen naar hun grote Vrouwe en alle Hemelen wachtten zwijgend op de tegenwoordigheid van de Koningin die hen met glorie zou vervullen, met Haar schoonheid en Haar vreugde. Het enige wat kon aangevoerd worden om Haar langer te laten verblijven in de wereld en in de Kerk was de behoefte aan deze Moeder en de liefde die God Zelf voor de ongelukkige kinderen van Adam had. De godheid beraadslaagde over de wijze waarop de heilige Maagd Maria zou verheven worden in de glorie en over de soort liefdevolle beloning die Haar toekwam om zo overvloedig alle plannen van de goddelijke barmhartigheid onder de kinderen van Adam te hebben volbracht gedurende de vele jaren waarin Zij de Stichteres en lerares van de H. Kerk van Haar Zoon te zijn geweest.

De Almachtige besloot daarom Haar te verrassen en te troosten door Haar mee te delen hoelang Zij nog op aarde zou verblijven en op welke dag en welk uur Haar verbanning een einde zou nemen. De H. Drie-eenheid zond de aartsengel Gabriël met vele anderen van de Hemelse hiërarchieën naar de Koningin om Haar aan te kondigen hoe en wanneer Haar sterfelijk leven ten einde zou komen en Zij zou overgaan naar de eeuwige zaligheid. De aartsengel daalde met de rest neer in het Cenakel te Jeruzalem. Zij troffen Maria aan, uitgestrekt op de grond in de vorm van een kruis, barmhartigheid afsmekend voor de zondaars. Op het geluid van hun muziek rees Zij op en knielde neer om de boodschap te vernemen en eerbewijs te geven aan de boodschapper uit de Hemel en zijn metgezellen, die Haar vol vreugde en eerbied in witte en schitterende kledij omringden. Zij waren allen met kronen op het hoofd en palmen in hun handen gekomen. Zij allen stelden beloningen voor van onschatbare schoonheid en waarde die aan hun Koningin en Vrouwe zouden worden verleend. Gabriel groette Haar met het Ave Maria en voegde eraan toe:

Onze Koningin en Vrouwe, de Almachtige en de Heilige der heiligen zendt ons vanuit het Hemels hof om U het gelukzalig einde van Uw pelgrimstocht en verbanning op aarde en in het sterfelijk bestaan te melden. Spoedig, O Vrouwe, zal de dag en het uur aanbreken, waarop Gij naar Uw smachtend verlangen, door de natuurlijke dood, tot het bezit van het eeuwige, onsterfelijke leven zult geraken. Dit leven wacht U, in de glorie en aan de rechterhand van Uw goddelijke Zoon, onze God. Over precies drie jaar, gerekend vanaf vandaag zult Gij opgenomen worden en ontvangen worden in de nooit aflatende vreugde van de heer. Daar wachten alle bewoners op U, verlangend naar Uw tegenwoordigheid.

De heiligste Maria hoorde deze boodschap met grote vreugde aan. Zij wierp Zich opnieuw ter aarde en Zij beantwoordde de engel met dezelfde woorden die Zij sprak bij de aankondiging van de Menswording van het Woord: Ecce ancilla Domini, fiat mihi secundum verbum tuum. (Zie de Dienstmaagd des Heren, Mij geschiede naar Uw woord. Daarna vroeg Zij de H. Engelen en bedienaren van de Allerhoogste Haar te helpen dank te brengen voor dit zo welkome en vreugdevolle nieuws. De gezegende Moeder zong een keervers met de serafijnen en andere Engelen, als antwoord op de boodschap. Deze psalm duurde twee uur. Na deze psalm droeg Zij de Engelen op de Heer te willen smeken Haar voor Haar overgang van het sterfelijke naar het eeuwige leven voor te bereiden en alle andere Engelen en Heiligen in de Hemel smeekte Zij voor dezelfde gunst.

Zij boden aan Haar in alles te gehoorzamen, waarop de H. Gabriël afscheid nam en met zijn hele gevolg naar de zevende Hemel vertrok. Maria, de grote Koningin en Vrouwe van het heelal bleef alleen achter in Haar bidvertrek en wierp Zich onder tranen van nederige vreugde op de grond, kuste deze als ons aller Moeder en sprak: Aarde, Ik dank u zoals Ik u moet danken, omdat gij Mij gedurende 67 jaar gevoed hebt. Gij  zijt een schepsel van de Allerhoogste en door Zijn wil hebt gij Mij tot nu toe onderhouden. Ik vraag u nu, Mij te willen helpen gedurende de rest van Mijn sterfelijk leven, opdat Ik juist zoals Ik uit u en op u geschapen ben, Ik door u en uit u moge opgeheven worden tot het gezegende visioen van Mijn Schepper.

Zij richtte Zich ook tot de andere schepselen, en sprak: Gij hemelen, planeten, sterren en elementen, geschapen door de machtige hand van Mijn Geliefde, getrouwe getuigen en uitdragers van Zijn grootte en schoonheid, ook u dank Ik voor het behoud van Mijn leven. Help Mij verder, van nu af aan, opdat Ik met Gods genade opnieuw moge beginnen om Mijn leven te vervolmaken gedurende de tijd die Mij nog rest op aarde, opdat Mijn dankbaarheid moge blijken aan Mijn en uw Schepper.

Vanaf het eerste ogenblik dat Zij de boodschap ontving, werd Zij zo bevangen door de vlammen van goddelijke liefde en vermenigvuldigde Zij Haar geestelijke oefeningen, dat het leek alsof Zij enige verslapping of tekortkoming in Haar ijver tot aan die dag, goed wilde maken. Zij werd bewogen door de liefdevolle verlangens van het eeuwige licht en om rijker en welvarender in de eeuwigdurende vreugden van de Heer aan te komen. Zij schreef de Apostelen en discipelen onmiddellijk om hen aan te moedigen bij hun werken voor de bekering van de wereld en herhaalde daarna, gedurende deze 3 jaar deze aansporingen veelvuldiger. Hoewel Zij Haar geheim voor Zich hield, was Haar gedrag toch als van iemand die begint afscheid te nemen en wenst dat zijn vrienden rijk en welvarend achterblijven en vervuld zouden zijn van Hemelse zegeningen. Zij lichtte de H. Johannes in over de boodschap, want Zij beschouwde hem als Haar zoon die Haar bijstond en op bijzondere wijze hielp.

Zij sprak tot hem: Gij weet reeds Mijn zoon en meester, dat Ik, onder de schepselen van de Allerhoogste, degene ben die Hem het meest verschuldigd is en dat Ik de grootste verplichtingen heb Zijn Heilige Wil te vervullen. Indien alle schepselen Hem onderdanig zijn, moet in Mij Zijn hele welbehagen voor tijd en eeuwigheid vervuld worden en gij, mijn zoon, moet Mij helpen hieraan te voldoen, want gij weet de vele gronden waarop Ik met lichaam en ziel aan Mijn God en Heer toebehoor. In Zijn neerbuigende barmhartigheid heeft hij Mij geopenbaard dat het einde van Mijn sterfelijk leven nabij is en dat er vanaf de dag dat Mij dit is meegedeeld er nog slechts drie jaar verbanning overblijven, totdat Ik het eeuwig leven zal kunnen binnengaan. Ik smeek u, Mijn zoon, Mij gedurende deze korte tijdspanne te willen helpen, opdat Ik verschuldigde dank breng aan de Allerhoogste en Hem iets teruggeef voor de overgrote weldaad die ik van Zijn vrijgevigste liefde mocht ontvangen. Ik vraag u vanuit de diepste diepte van Mijn hart voor mij te willen bidden.

De H. Johannes was niet in staat zijn verdriet en tranen te bedwingen en sprak tot Haar: Mijn Moeder en Vrouwe, ik ben verplicht Uw wil en die van de Allerhoogste in alles wat Gij beveelt te gehoorzamen hoewel mijn verdiensten ver beneden de maat zijn en ver beneden het peil waarop ik ze zou willen hebben. Maar helpt Gij, mijn geliefde Moeder, om Uw arm kind dat als een wees zal achterblijven en die Uw zo gewaardeerd gezelschap zal missen.

Hij lichtte Jacobus de Mindere in die als bisschop van Jeruzalem, de H. Johannes bijstond in de dienst van de Koningin van de wereld. De H. Johannes wilde Haar geen moment alleen laten. Gedurende het verloop van deze laatste drie jaar liet de goddelijke mach toe dat de hele natuur als het ware door een verborgen, zachtwerkende kracht in rouw gedompeld werd in het vooruitzicht van Haar dood, die gedurende Haar leven de hele schepping mooi en volmaakt maakte. De heilige apostelen begonnen, hoewel ze over de aarde verspreid waren, nieuwe zorgen en voorgevoelens te ervaren over het tijdstip dat zij hun Meesteres en Haar bijstand zouden moeten missen, want het goddelijk licht had hen reeds meegedeeld dat zoiets niet meer veraf kon zijn. De anderen, de trouwe gelovige die in Jeruzalem en omstreken woonden, begonnen een voorgevoel te krijgen dat hun schat en vreugde niet langer meer in hun midden zou zijn.

De hemelen, de sterren en planeten verloren veel van hun schittering en schoonheid, zoals de dag dit verliest bij het aanbreken van de avond. De vogels kwamen dikwijls met velen samen waar de H. Maagd Maria was. Rond Haar bidvertrek vliegend, lieten zij in plaats van hun natuurlijke geluiden, droeve tonen klinken alsof zij treurden en bedroefd waren tot Maria hen beval hun Schepper te prijzen met hun natuurlijke, vrolijke klanken. Niet alleen de vogels waren droevig maar ook de wilde dieren van deze aarde, want toen de Koningin van de Hemel zoals Haar gewoonte was, de heilige plaatsen van de Verlossing bezocht en de Calvarieberg besteeg, kwamen veel wilde dieren vanuit de omringende bergen en stelden zich rond Haar op. Zij bogen hun kop en waren droevig over het aanstaande vertrek van degene die zij erkenden als de Vrouwe en de eer van de hele schepping. Het uitzonderlijkste teken van deze algemene rouw onder de schepselen was dat het licht van de zon, de maan en de sterren verminderde op de dag van Haar Overgang, zoals dit ook het geval was bij de dood van de Verlosser van de wereld.

De apostelen en leerlingen die tegenwoordig waren bij Haar zachte, gelukkige dood wisten op dat moment, dat deze tekenen voorboden waren van Haar heengaan. De H. Johannes voelde deze smart eerder dan alle anderen, op bijzondere wijze en dieper dan de rest van de schepselen. Hij kon het verdriet over het komende verlies niet verborgen houden voor de dicht bij hem staande inwoners van het huis. Twee dochters van de heer des huizes, die veel rond Maria waren en enige andere zeer devote personen zagen hem meermaals tranen storten in zijn verdriet. Hij deelde hen mee dat de overgang van hun Moeder en Vrouwe naderbij kwam. Geen van hen kon bij het vernemen van dit onherstelbaar verlies zijn tranen bedwingen. Zij wierpen zich voor Haar neer, vroegen Haar hen te zegenen, hem met Zich mee te nemen en hen niet te vergeten in de glorie van de heer, waarheen zij alle harten van al Haar dienaren mee zou nemen.

Het was een grote barmhartigheid en voorzienigheid van de Heer, dat vele gelovigen van de Kerk uit de eerste tijden op deze wijze tijdig op de hoogte waren van de aanstaande dood van hun Koningin, want zoals dit door de profeet Amos gezegd werd: Hij zendt geen kwellingen en ellende naar Zijn volk zonder dit tevoren aan Zijn dienaren geopenbaard te hebben. Hoewel de getrouwen uit die dagen dit verlies niet bespaard kon worden, regelde de goddelijke barmhartigheid het zo dat de vroege Kerk gecompenseerd zou worden voor het verlies van haar Moeder en dat haar tranen en verdriet de midden zouden zijn Haar te verplichten gedurende de korte tijdspanne die Haar nog restte, hen te begunstigen en te verrijken met de genadeschatten die Zij als Meesteres van alle Genaden kon uitdelen bij Haar vertrek, wat Zij ook daadwerkelijk deed tot hun vertroosting.

Want het moederhart van de heilige Vrouwe was in deze uiterste nood bewogen door de tranen van de gelovigen en gedurende deze laatste dagen van Haar leven verkreeg Zij van Haar goddelijke Zoon voor hen en voor de Kerk nieuwe barmhartigheden en zegeningen van de Godheid. Om de Kerk deze nieuwe genaden niet te onthouden wilde de Heer Zijn heilige Moeder niet zonder waarschuwing wegnemen, want zij vertrouwden op Haar voor hulp, troost, vreugde, bijstand in nood, verlichting van hun moeilijkheden, raad in hun twijfels, steun in hun beproevingen en allerhande zegeningen. Degenen die op de grote Moeder vertrouwden, werden nimmer, bij geen enkele gelegenheid, teleurgesteld. Zij verlichtte en hielp allen die Haar liefdevolle en barmhartig uitgestoken hand niet weigerden.

Maar gedurende de laatste twee jaar van Haar leven kon geen enkele de wonderen van liefdadigheid die Zij over alle mensen van alle lagen van de bevolking, die rond Haar dromden, uitstortte, tellen. Alle zieken die bij Haar kwamen genas Zij in lichaam en ziel. Zij bekeerde velen tot de evangelische waarheid. Zij trok ontelbare zielen uit de zonde in staat van genade. Zij verlichtte de grote ellende van de armen, deelde uit wat Zij bezat of wat haar als gift was gegeven en hielp vele anderen door wonderbaarlijke middelen. Zij bevestigde allen in de vreze Gods, in geloof en gehoorzaamheid tot de kerk en als Meesteres en enige Schatbewaarster van de rijkdommen van de Godheid, van het leven en de dood van Haar goddelijke Zoon, wenste Zij dat al Haar rijkdommen aan barmhartigheid voor Haar dood open te stellen om al Haar kinderen in de heilige Kerk te verrijken. Boven alles troostte Zij hen en bemoedigde hen door Haar belofte dat Zij tot op de huidige dag hen zou gedenken, zetelend aan de rechterhand van Haar goddelijke Zoon.

Maria : Het is noodzakelijk voor de mensen dat ze zich voorbereiden op het vermijden van de eeuwige verdoemenis. Onder de dwaalbegrippen die door de duivel in de wereld zijn gebracht is er geen groter en meer kwaadaardig dat het vergeten van het uur van de dood en van wat er te gebeuren staat aan het hof van de strenge Rechter. Door deze deur kwam de zonde in de wereld, want de slang probeerde de eerste vrouw hoofdzakelijk te overtuigen, dat zij niet zou sterven en niet over die kwestie hoefde na te denken. Op deze wijze, worden er ontelbare dwazen bedrogen, die zonder gedachte aan hun stervensuur leven en sterven zonder aan het ongelukkige lot dat hen wacht, gedacht te hebben. U moet uzelf ervan overtuigen dat je onherroepelijk zal moeten sterven, dat je veel hebt ontvangen en weinig hebt gegeven, dat de rekening des te strenger zal zijn naarmate de Rechter vrijgeviger is geweest en u overladen heeft met giften en talenten. Ik vraag van jullie niet meer en niet minder dan wat jullie aan de Heer verschuldigd zijn en wat jullie de Heer dienen terug te geven, namelijk steeds het beste te doen op elke plaats, op elke tijd en bij alle gelegenheden, zonder vergetelheid, onderbreking of slordigheid een kans te geven.

Wanneer jullie in jullie zwakheid schuldig zijn aan enige nalatigheid, laat dan de dag niet voorbijgaan zonder dat jullie daar berouw hebben over gehad zoals jullie het voor de laatste afrekening zouden hebben gehad. Beloof beterschap, zelfs voor de minste fout, begin te werken met nieuwe ijver en zorgvuldigheid, als iemand wiens tijd kort is voor het verrichten van moeilijk werk zoals het winnen van de eeuwige glorie en het blijvende geluk en het vermijden van de altijddurende dood en eeuwige straf. Dit moet de voortdurende bezigheid zijn van al uw geestelijke en zintuiglijke vermogens opdat jullie niet tevergeefs gewerkt hebben, en niet naar het onzekere zijn gelopen zoals degenen die zich tevreden stellen met enige goede werken die zij vermengen met verwerpelijke en afstotelijke zonden. Raak niet verloren in de dwaze vreugden van het vlees. Laat jullie hart vlam vatten met het verlangen God te zien.

De H. Maagd Maria was altijd een pelgrim in de wereld geweest, maar toen ze gereed was tot vertrek naar de Hemel en verzekerd was van de gelukkige afloop van Haar ballingschap, schoot de vlam van Haar zuiverste liefde met onweerstaanbare vaart naar de sfeer die Haar eigen was, de Godheid hoewel Haar lichaam nog op aarde vertoefde. Zij kon de stuwkracht van haar hart niet terughouden, want Zij had heel Haar vrije wil aan Haar liefdeheerschappij overgegeven en had slechts een verlangen om God, Haar hoogste Goed, te bezitten, waarin Zij hervormd en los van alle aardse dingen leefde. In de laatste dagen, om de uitbarstingen van Haar liefde wat te temperen en Haar hart het breken te beletten, verbrak Zij de vele malen de stilte van Haar bidvertrek en sprak Zij tot de Heer:

Mijn allerzoetste Liefde, hoogste Goed en Schat van Mijn ziel, trek Mij nu naar de zoetheid van Uw zalven, die Gij Uw dienares reeds in deze wereld hebt laten proeven. Mijn wil vond zijn rust steeds in U, de hoogste Waarheid en Mijn ware Goed. Nooit heb Ik een andere liefde gekend dan de liefde van U! O Mijn enige hoop en glorie! Laat Mijn levensloop niet verder verlengd worden, laat het begin van die zo zeer verlangde vrijheid niet uitgesteld worden! Breek nu de ketenen van Mijn sterfelijk leven, dat Mij nu nog vasthoudt! Laat de duur van Mijn leven volbracht zijn. Laat dat einde, waarnaar Ik vanaf het eerste moment dat Ik Mijn zijn van U ontving, verlangd heb, nu komen. (…) Zij vroeg de Engelen om de kwaliteiten van Haar Geliefde op te sommen, om Haar ongeduldige Liefde te bedwelmen.

De Engelen antwoordden Haar als volgt: Onze Koningin en Vrouwe, indien Gij wilt dat wij U nogmaals spreken over de kwaliteiten van Uw Geliefde, die ons bekend zijn, weet dan dat Hij de schoonheid zelf is en dat Hij in Zichzelf alle volmaaktheden die maar mogelijk zijn, bevat. Hij is beminnelijk zonder weerga, verrukkelijk zonder Zijns gelijke te hebben, liefdevol zonder de minste zwakheid. Zijn wijsheid is onschatbaar, Zijn goedheid onmetelijk, in Zijn Wezen onuitputtelijk, in Zijn Majesteit ongenaakbaar en al Zijn kwaliteiten zijn zonder grenzen. In het vellen van Zijn oordelen is Hij verschrikkelijk. Zijn raadsbesluiten zijn ondoorgrondelijk, Zijn gerechtigheid is onpartijdig. Zijn gedachten zijn onnavolgbaar, Zijn woorden zijn slechts waarheid, Zijn werken heilig. Zijn barmhartigheden zijn rijk. Ruimte reikt niet verder dan Zijn Persoon, bekrompenheid is Hem vreemd, Hij kent geen smart. Vreugde brengt geen verandering in Hem teweeg en Hij faalt nooit in Zijn wijsheid en verandert nooit Zijn Wil. Overvloed kan Hem niet verpletteren, armoede komt Hem niet te na, geheugen voegt niets aan Hem toe, vergeetachtigheid kan niets aan Zijn kennis afdoen.

Wat geweest is, is geen verleden tijd voor Hem en wat komen gaat, kan Hem niet overkomen. Het begin was geen oorsprong van Zijn Wezen en tijd zal voor Hem nooit een eind hebben. Zonder Zelf veroorzaakt te zijn, is Hij oorzaak van alle dingen en Hij heeft niets nodig, want alle dingen hebben het nodig om deelgenoot te zijn van Hem. Hij houdt ze in stand zonder te werken. Hij leidt hen zonder in verwarring te raken. Zij die Hem volgen, wandelen niet in duisternis. Zij die Hem kennen zijn gelukkig. Degenen die Hem liefhebben en verheerlijken zijn gezegend, want Hij heft Zijn vrienden omhoog en ten leste zal Hij hen verheerlijken door Zijn eeuwigdurend visioen en Zijn omgang. Dit O Vrouwe, is het Goede dat Gij liefhebt en die U binnenkort zult omarmen zonder onderbreking, en in alle eeuwigheid.

Deze aansporingen tot liefde deden de goddelijke vlam in deze liefhebbende Moeder nog meer verdriet. Gedurende de laatste dagen van Haar leven bezocht Haar goddelijke Zoon Haar meer dan vroeger. Gedurende deze bezoeken onder Hij Haar en troostte haar met wonderschone gunsten en strelingen, waaronder Hij Haar telkens verzekerde dat Haar verbanning nog maar kort zou zijn, dat Hij Haar door de Vader en de H. Geest zou opheffen en Haar aan Zijn rechterhand zou doen plaats nemen, waar Zij Zich zou verliezen in de afgrond van de Godheid.