Een paar jaar geleden, tijdens de nacht, voelde ik de aanwezigheid van de Heer en zag ik een beeld. Het leek op veelkleurige stukken die verschoven en elkaar overlapten. Het beeld leek geen duidelijke  orde te hebben. Het was erg chaotisch. Deze woorden kwamen bij mij op: "Dingen zullen snel achter elkaar gebeuren." In het beeld leek het alsof er overal dingen gebeurden die schijnbaar niet verbonden waren, maar toch waren ze allemaal verbonden in het grote geheel. Toch kon ik het niet begrijpen. Het was als een levend lappendeken.

In de droom had ik het gevoel dat, hoewel de dingen me chaotisch toonden, dat God het zeker goed begreep en dat Gods plan er altijd zo uitziet. We snappen het gewoon niet. Het goede nieuws is dat we het niet hoeven te begrijpen. We moeten gewoon doen wat God ons dagelijks voorlegt en voor alles op Hem vertrouwen.

Een goede inschatting ervan is dat Jezus alles wegneemt waar we ons aan vastklampen, zodat we ons alleen aan Hem kunnen hechten, wetend dat als we Hem bezitten we alles bezitten. We realiseren ons meestal achteraf dat wat er gebeurt is, goed en noodzakelijk was voor onze spirituele groei. Laten we dan met beide handen aan Jezus vasthouden en erop vertrouwen dat alles inderdaad goed zal zijn.

Toen het Lam het zevende zegel opende, was er ongeveer een half uur stilte in de hemel. (Openbaring 8: 1)

Stilte betekent niet inactiviteit of instemming met het status-quo. Het betekent dieper gaan en een kanaal worden voor de Goddelijke Stilte, de kracht van God, die alle volheid bevat, en die elk woord vasthoudt dat je tot Christus richt. We kunnen over het aardse leven van de H. Maagd Maria zeggen volgens de geschriften van Anna Katarina Emmerick en Maria van Agreda dat ze altijd bedachtzaam was in gedachten, woorden en daden. Laten we Haar navolgen. (zie artikel hieronder over bedachtzaamheid)

De wereld heeft grote behoefte aan leiding van de goddelijke kracht, die alleen kan komen door gebed, meditatie, het lezen van de H. Schrift, het bijwonen van de Sacramenten en gehoorzaamheid aan de juiste autoriteit. Denk aan de contemplatieven die, zoals ik al eerder zei, degenen zijn die ervoor zorgen dat deze planeet niet uit zijn baan komt!

Als deze stilte inderdaad een teken van de tijd is, kunnen we er troost uit putten dat God een einde wil maken aan deze slechte tijd. Wat dat ook inhoudt, laten we God onze duidelijke en standvastige FIAT geven!

Jezus, ik geef mezelf aan U over. Zorg voor alles. Ik houd van U en ik dank U met Uw eigen Goddelijke Wil. Fiat!

"En daarom, mijn goede dochter, laat je geest niet verontrust zijn over iets dat mij in deze wereld zal overkomen. Niets kan komen dan enkel wat God wil. En ik ben er heel zeker van dat wat dat ook is, hoe slecht het ook mag lijken, het inderdaad het beste zal zijn. "- H. Thomas More

Ik laat jullie de antifonen lezen van afgelopen dinsdag uit de getijdengebeden:

Antifoon 1 - Geef je over aan God en Hij zal alles voor je doen. Alleluia.

Antifoon 2 - Wend je af van het kwaad en leer Gods wil te doen 'de Heer zal je sterken als je Hem gehoorzaamt’. Alleluia.

Antifoon 3 - Wacht tot de Heer je leidt en volg dan zijn weg. Alleluia.

Amen. Fiat!

Kardinaal Sarah daagt de wereld uit tot stilte – 5/5/2017

“Als we deze stilte niet cultiveren, hoe kunnen we dan God vinden?”

Onze tijd is er een van lawaai... onze tijd is er een van rusteloosheid.

Dit is het landschap: het rauwe mediacircus dat de grens tussen machtspolitiek en kijkplezier vervaagt; de wemelende internetjungle van tweets over gejammer en gejammer over tweets; en een digitale aanwezigheid die zich exponentieel vermeerdert, zonder einde. We maken het ons zelfs eigen totdat we niet alleen lawaai maken, maar lawaai zijn verbonden met het rumoer van de wereld en niet in staat zijn om eruit te raken.

Is er iets anders?

In dit milieu komt de Kracht van de Stilte op tegen de dictatuur van Lawaai, een krachtig nieuw boek met een revolutionaire boodschap: dat wat onze wereld het meest nodig heeft, rust en stilte.

Kardinaal Robert Sarah van Guinea sprak over het onderwerp in zijn eerste interview met Nicolas Diat, waarin hij concludeerde dat voor velen van ons het "verontrustende" geluid van stilte gewoon geen optie is. "We moeten onophoudelijk het lawaai van de wereld horen: vandaag is ziekelijke praatzucht en soort ‘must’ en stilte wordt als een mislukking beschouwd." De Kracht van Stilte, pakt de filosofische en spirituele dimensies van stilte uit, inclusief onze terughoudendheid om er zelfs mee aan de slag te gaan.

Het interview ontvouwt zich met een reeks van filosofische fragmenten, net als Pensées van de filosoof Blaise Pascal (die door Sarah wordt geciteerd). "Wat zal er van onze wereld worden als het geen intervallen van stilte zoekt?" vraagt ​​Sarah zich af. "Rust en harmonie in het innerlijke kunnen alleen uit de stilte voortvloeien. Zonder dat bestaat het leven niet. De grootste mysteries van de wereld worden geboren en ontvouwen zich in stilte. "In stilte, waar zovelen van ons een verontrustende afwezigheid zien, daagt Sarah zijn lezers uit om in plaats daarvan de aanwezigheid te ontdekken van het grootste mysterie dat er is, één die, net als de blik van een minnaar, de groei van een plant, of de beweging van de sterren, communiceert door Zijn eigen stilte. "Niets zal ons God beter laten ontdekken dan Zijn stilte gegrift in de kern van ons wezen," schrijft Sarah. "Als we deze stilte niet cultiveren, hoe kunnen we dan God vinden?"

De postmoderne wereld snijdt zichzelf af van God precies in de mate waarin het zichzelf afsnijdt van stilte en eenzaamheid. "Zonder stilte", schrijft hij, "verdwijnt God in het lawaai." Maar Sarah maakt ook duidelijk dat het cultiveren van stilte niet alleen een kwestie is van het stil maken van spraak en geluiden; het betekent ook dat we onze oordelen, hartstochten en gedachten tot rust brengen. In feite kan het pad van uitwendige stilte op pijnlijke wijze de diepten van innerlijk geluid onthullen waarin we zijn ondergedompeld. En dat is precies waarom we de neiging hebben om de stilte te vermijden. "Met zijn feestelijke uitstraling is lawaai een wervelwind die een confrontatie met zichzelf vermijdt", schrijft hij. "Onrust wordt een kalmeringsmiddel, een morfinepomp, een onsamenhangende droomwereld. Maar dit geluid is een gevaarlijk, bedrieglijk medicijn, een duivelse leugen die de mens helpt zichzelf te vermijden in een confrontatie met zijn innerlijke leegte. Het ontwaken zal noodzakelijk en brutaal zijn.”

Sarah roept verschillende prachtige beelden op - een tempel, een melodie, een licht en een vlam - om de glorie van stilte vast te leggen, maar roept ook verontrustende beelden op om de kracht ervan vast te leggen - een brandend offer, een schaduw, een golf, een gewelddadige aanval . De noodzakelijke zwijgzaamheid betekent een ontmoeting met God, en de ontmoeting kan ons naar 'angstaanjagende kusten' brengen. Maar Sarah moedigt ons aan om verder te gaan en dezelfde grote vrede en standvastigheid te ontdekken die zoveel Heilige mannen en vrouwen in hun stilte hebben gevonden .

Het zou gemakkelijk zijn geweest als Sarah overging in een aanklacht tegen politieke, economische en sociale macht - en hoewel Sarah zeker niet zwijgt over hun schuld, richt zijn aandacht zich meer op het openbaren en uitnodigen van de grote bronnen van stilte in de wereld. In de Katholieke traditie. Hij keert keer op keer terug naar het Oude Testament, maar vindt de grootste Bijbelse lofprijzing om te zwijgen in het leven van de Heilige Familie. Jozef spreekt geen enkel woord in het Evangelie en Maria's woorden zijn zeldzaam. Haar hele leven is verzwolgen in trouwe gehoorzaamheid en gebedsvolle aandacht. Maar het is in het leven van Haar Zoon dat stilte een geheel nieuwe betekenis krijgt. "Het hele leven van Jezus is omhult in stilte en mysterie", schrijft Sarah. "Als de mens Christus wil navolgen, is het genoeg voor hem om zijn stiltes te observeren. De stilte van de wieg, de stilte van Nazareth, de stilte van het Kruis en de stilte van het afgesloten graf zijn er enige. De stiltes van Jezus zijn stiltes van armoede, nederigheid, zelfopoffering en vernedering; het is de bodemloze afgrond van zijn kenosis, zijn zelflediging of zelfverloochening.”

Voor Sarah, die ook prefect is van de Congregatie voor Goddelijke Aanbidding, moet de Kerk deze stilte beschermen en koesteren in haar gebeden, in haar sacramenten en in haar liturgie. De kardinaal haalde vorig jaar de krantenkoppen toen hij opriep tot een terugkeer naar "ad orientem" viering van de mis (waarin de priester dezelfde kant opkijkt als de congregatie). En in ‘De Kracht van de stilte’ aarzelt hij niet om opnieuw op te roepen voor een "hervorming van de hervorming" van de liturgie, eraan toevoegend dat "de toekomst van de Kerk op het spel staat." Het is duidelijk dat hij niet gedreven wordt door enige ideologische verbintenis, maar door een brandende liefde voor de Kerk en de heilige stilte, "een kleine anticipatie op de eeuwigheid" die op unieke wijze een hart voor God kan openen.

Na een indringende discussie over Gods ogenschijnlijke stilte tegenover het kwaad hamert Sarah met verschillende voorbeelden op de horror die zich in verschillende delen van de wereld afspeelt. Hij sluit het boek waar het zich opende: in het kartuizerklooster van La Grande Chartreuse in Frankrijk, die herdacht werd in de documentaire Into Great Silence. De kartuizers worden niet afgebeeld als een universele standaard van stilte, maar als voorbeelden van het vitale belang ervan - en Sarah roept zijn lezers niet noodzakelijk op om spraak en actie te elimineren, maar door ze integendeel meer diepgang te geven door ze te aarden in die stilte.

De Kracht van Stilte is een bij uitstek wijs en passend boek over iemand die de geest ontmoet zowel in een rustige nachtelijke meditatie als in een opwindende oproep tot revolutie. Sarah's stem heeft de frisheid en levendigheid van een lentetijd van het geloof en weerspiegelt de aanhoudende bloei van het katholicisme in Afrika. Het is een stem die het Westen hard nodig heeft om te horen. Het daagt ons uit om terug te keren naar de essentie van het christelijke leven, waar ons leven niet ligt in de kunstmatigheid, het egoïsme en het eindeloos geklets van de wereld, maar de woordeloosheid, nederigheid en eeuwige stilte is van God.

Daar vinden we ons geluk, omdat we daar onze grootste schat vinden.

14/7/2017 Over bedachtzaamheid

Johannes 15:4-5 Blijft in Mij, zoals Ik in u. Zoals de rank geen vrucht kan dragen uit zichzelf, maar alleen als zij blijft aan de wijnstok, zo gij evenmin, als gij niet blijft in Mij. Ik ben de wijnstok, gij de ranken. Wie in Mij blijft, zoals Ik in hem, die draagt veel vrucht, want los van Mij kunt gij niets.

Eén woord blijft de laatste tijd voor me opduiken. Het woord is "doelbewust" in de context van meer bedachtzaamheid in mijn handelingen. Zo vaak doen we onze handelingen gedurende de dag automatisch. We zijn niet geestelijk aanwezig bij onze acties, en dwalen onze gedachten af naar andere dingen. We doen dingen impulsief of onbezonnen, we denken er niet bij na. En daarom verliezen we de vreugde en genade die uniek zijn voor elk moment.

Het is een vergissing te denken dat de gewone handelingen van ons dagelijks leven ‘slechts’  gewoon zijn. Omdat we in Christus verblijven en Hij in ons verblijft, heeft elke handeling die we stellen buiten de zonde, het potentieel om een ​​daad te zijn die overvloedig vruchten draagt. We kunnen geestloos eten, of we kunnen bidden voor de maaltijd, een zegen uitspreken over het voedsel en degenen die het hebben bereid, genietend van elke hap met diepe dankbaarheid aan onze liefhebbende Vader, die weet hoe Hij goede dingen aan Zijn kinderen kan geven. Terwijl we met mensen omgaan, is het gemakkelijk om ons antwoord van tevoren te formuleren zonder echt te luisteren. We kunnen daarentegen aandachtig zijn voor degenen bij wie we zijn en Christus in hen zien, ongeacht wie ze zijn. We kunnen mopperen over de eentonigheid van onze dagelijkse plicht of we kunnen meerdere keren per dag zeggen: "Heer, als u wilt dat ik dit doe, laten we het dan samen doen." Of "Dank U Heer dat ik goede benen en armen heb om een wasmand op deze drie trappen te dragen." Of "Heer, dit is een zeer onaangename taak. Ik verenig deze taak aan Uw Heilig Kruis en vraag U om het te gebruiken voor de redding van een ziel die het op dit moment broodnodig heeft.” Of “Heer, ik neem dit moment van pure vreugde en leg het in Uw Heilig Hart."

Door de Regel van de Derde Orde der Franciscanen te beleven, disciplineren we ons lichaam door te vasten en door gebed. De logische volgende stap is om onze geest te disciplineren door bewust te zijn van onze daden, door erin aanwezig te zijn en door elke dag in heilige vreugde te leven. Hoe vaak is een uur voorbij en weten we niet hoe het voorbij is gegaan. Zoveel dagelijkse vreugden gaan onopgemerkt voorbij. Hoeveel verspilde minuten waarover we verantwoording zullen moeten afleggen in ons oordeel?

Het woord, doelbewust wordt soms gebruikt als het gaat in een rechtszaak of een daad  opzettelijk is gebeurd of onopzettelijk. Dit is een andere aanwijzing over wat het betekent om doelbewust te zijn in onze acties. We piekeren over dingen, en dat vertraagt ons en maakt ons bewust dat zelfs kleine daden gevolgen hebben. Maar als we soms niet helemaal zeker zijn van wat Gods wil voor ons op dat moment is, kunnen we handelen naar de woorden van Teddy Roosevelt: "Doe wat je kunt, waar je ook bent, met wat je hebt."

Onze H. Moeder Maria is ons perfecte voorbeeld voor een bedachtzaam leven. Zij handelde doelbewust en bedachtzaam. Jezus was vóór haar geboorte op een unieke, fysieke manier bij Haar. Toch was dit slechts een voorbespeling van Haar verlangen en belofte dat Hij altijd bij Haar zou blijven. Ik ben momenteel een boekje aan het lezen met de titel: "De Maagd Maria in het Koninkrijk van de Goddelijke Wil" (van Luisa Piccarreta). Hierin staan enkele prachtige inzichten van de Onbevlekte Ontvangenis van OLVrouw en Haar leven die ze totaal leefde in de Goddelijke Wil.

Ik begin te begrijpen dat bedachtzaam zijn een weg is naar het leven in de Goddelijke Wil. Door de plicht of de vrije tijd, het verdriet of de vreugde van elk moment te aanvaarden en God daarin aan te moedigen, leren we om Jezus in ons te laten VERBLIJVEN - elk moment in ons te blijven. We ontvangen Hem zo vaak als we kunnen in de Heilige Eucharistie. Onze harten zijn dan als glinsterende koetsen die de opdracht hebben gekregen om een ​​grote Koning te vervoeren. Laten we niet uit schaamte voor onze eigen armoede de gordijnen dicht trekken, zodat Hij niet kan deelnemen aan ons dagelijks leven. Laten we de gordijnen wijd openzetten en samen genieten van de dagelijkse avonturen die een bedachtzaam leven met zich meebrengen. Laten we ons altijd bewust zijn van wie er in onze koets rijdt, gericht op de Koning, niet op de koets, op de glorieuze Goddelijke Wil, niet op onze eigen wil. Laten we onze Hemelse Mama navolgen, die nooit een moment de Goddelijke Wil heeft verlaten, die op elk moment van Haar leven Haar eigen wil kruisigde als een volmaakt offer aan God. Fiat!

4/4 Gemeenschappelijke goederen

Handelingen 4:32 De menigte die het geloof had aangenomen, was een van hart en een van ziel en er was niemand die iets van zijn bezittingen zijn eigendom noemde; integendeel zij bezaten alles gemeenschappelijk.

Gezegende Pasen voor iedereen!

De Schrift is als een roos die zich eeuwig ontvouwt. Toen ik een Schriftgedeelte als startpunt voor dit artikel koos, voelde ik dat deze tekst betrekking had op de geestelijke goederen van de leden van het Mystieke Lichaam van Christus en hoe, in Christus, ze gemeenschappelijk worden gehouden voor allen om te gebruiken voor hun bestwil, het welzijn van anderen en de glorie van God.

De Katechismus legt in de paragrafen 1474-1477 uit:

“De christen die zich van zijn zonde wil zuiveren en zich met de hulp van Gods genade wil heiligen, staat niet alleen. “Het leven van elk van de kinderen Gods is in en door Christus op wondere wijze verbonden met het leven van alle andere christenbroeders in de bovennatuurlijke eenheid van het mystieke lichaam van Christus, als in één mystieke persoon”.

In de gemeenschap van de heiligen “bestaat er tussen de gelovigen, die ofwel het hemels vaderhuis bereikt hebben, ofwel tot het vagevuur toegelaten werden om boete te doen, ofwel op aarde nog onderweg zijn, inderdaad een bestendige liefdesband en een overvloedige uitwisseling van allerlei goederen”. In deze wonderlijke uitwisseling komt dus de heiligheid van de één ten goede aan de anderen, ver boven de schade die de zonde van de één heeft kunnen berokkenen aan anderen. Zo kan de rouwmoedige zondaar, door beroep te doen op de gemeenschap van de heiligen, eerder en doeltreffender van zondestraffen gezuiverd worden.

Deze geestelijke goederen van de gemeenschap van de heiligen worden ook de genadeschat van de kerk genoemd. “Dit is niet een geheel van goederen, die zich als materiële rijkdommen in de loop der eeuwen opgestapeld hebben. Ze bestaat veeleer in de oneindige en onuitputtelijke waarde die de uitboeting en de verdiensten van Christus onze Heer, opgedragen om heel de mensheid van de zonde te verlossen en haar te brengen tot gemeenschap met de Vader, voor God vertegenwoordigen. De schat van de kerk is Christus zelf, onze Verlosser, in wie de genoegdoening en de verdiensten van zijn verlossingswerk voortduren en waarde hebben”.

“Bovendien behoort tot deze schat ook de werkelijk onmetelijke, onuitputtelijke en steeds nieuwe waarde die de gebeden en goede werken van de H. Maagd Maria en van alle heiligen voor God vertegenwoordigen. Door de genade van de Heer zelf zijn zij zijn voetspoor gevolgd, hebben zij zich geheiligd en het werk volbracht dat door de Vader aanvaard werd. Door aan hun eigen heil te werken, hebben zij ook bijgedragen tot het heil van hun broeders in de eenheid van het mystieke lichaam”.

Dit zou ons natuurlijk grote hoop en vreugde moeten geven als boetelingen en als zielen die verlangen naar de komst van het Koninkrijk van de Goddelijke Wil.

Ik wordt sterk aangetrokken door de diepe spiritualiteit van de leringen van de Goddelijke Wil (zoals jullie ongetwijfeld weten). En ik vroeg me af of ik de derde orde van de Franciscanen moest verlaten en me moest concentreren op de sublieme waarheden zoals Jezus die aan Luisa Piccarreta openbaarde.

Ik had eerder met mijn geestelijke leider gesproken over de reden dat ik tot de BSP werd aangetrokken. In 1997 had ik een diepgaande ervaring van de Heer in de Eucharistie, waarna ik een diepe roep voelde tot meer gebed en vasten. Ik probeerde dit alleen te doen en miste de goede begeleiding. Toen pakte ik op een dag een boek dat al 15 jaar geduldig op mijn boekenplank zat te wachten en las het. Het werd "God's Fool" genoemd door Julien Green, een biografie van St. Franciscus van Assisi. Ik was zo aangetrokken tot de eenvoudige heiligheid van de Heilige dat ik onmiddellijk op internet op zoek ging naar de Franciscaanse Derde Ordes. Toen ik de regel las, barstte ik in tranen uit. Het was precies waar ik me toe geroepen voelde.

Een paar jaar later, terwijl ik met mijn spirituele leider besprak hoe de leringen van de Goddelijke Wil mij aantrokken, raadde hij me wijselijk aan om mijn formatie bij de Derde Orde van de Franciscanen te voltooien.

Deze week, toen ik de tekst in de Schrift las, begon ik op een nieuwe manier de verbondenheid te zien van het leven van boetedoening en alle heilige manieren van leven, hoe zij hun oorsprong hebben in Jezus Christus, en hoe ieder van ons een plicht heeft en een verplichting om bij te dragen aan de geestelijke goederen van het Lichaam. En hoewel de leringen van de Goddelijke Wil misschien verhevener zijn dan zelfs de Regel van Franciscus, is het leven van boetedoening meer dan waarschijnlijk één van de instrumenten die God gedurende de millennia heeft gebruikt om het mogelijk te maken dat de leringen van de Goddelijke Wil wortel schieten en vrucht dragen. De gebeden, boetedoeningen en heilige daden hebben het onkruid uitgetrokken, de rotsen verwijderd, de compost verspreid en de grond bewerkt, totdat het eindelijk klaar was om het zaad te laten zaaien door de nederige dienares van God, Luisa Piccarreta.

We doen allemaal ons deel voor het welzijn van iedereen. Luisa's geschriften brengen het 'goede van alles' naar een heel nieuw niveau - van Adam tot de laatste man! Jezus vertelde Luisa dat vóór de gave van de Goddelijke Wil de goede daden van een persoon alleen effectief waren op een bepaalde tijd en plaats. Maar in de Goddelijke Wil zijn tijd en plaats niet relevant, zodat deze gave ervoor zorgt dat alle acties die erin worden gedaan - zelfs gewone handelingen - voorgoed in alle tijden en plaatsen werken. Waarachtig: "Waar de zonde overvloedig is, is de genade des te overvloediger!" (Rom 5,20)

Onze God is onpeilbaar, ongelooflijk, geweldig! Moge Zijn Koninkrijk komen en Zijn Wil geschieden op aarde zoals in de hemel! Fiat!