De derde gave is de genieting, voortspruitend uit de liefde, want de liefde eindigt niet, maar wordt in de Hemel tot volmaaktheid gebracht. Genieting bestaat uit het door ons liefhebben van het hoogste Goed. Dit is de liefde van de Hemel dat juist zoals God gekend en in ons bezit is. Wij beminnen Hem dan omdat Hij God in Zichzelf is.

Nu beminnen wij Hem omdat wij naar Hem verlangen, maar wij kennen Hem niet zoals Hij in Zichzelf is, maar slechts zoals Hij ons wordt voorgesteld door met Hem strijdige beelden en uit raadsels. Daarom is onze liefde nu niet volmaakt en vinden wij er geen rust en geen volle genieting in hoewel er veel is at ons opwekt en aanspoort. Maar in de Hemel kunnen wij in het klare schouwen en zullen wij Hem zien zoals Hij in Zichzelf in, en zij zullen Hem zien door Hem, niet meer in raadsels. Dan zullen wij Hem kunnen liefhebben, zoals Hij bemind moet worden en zo zullen wij Hem kunnen beminnen. Onze liefde zal vervolmaakt worden en het genieten van Hem zal volledig zijn zonder enig verlangen in ons over te laten.

Hoewel de vurigste liefde van Maria wellicht minder was dan de liefde van de zaligen in de Hemel, ten tijde dat Zij het zalig aanschouwen van God niet bezat, toch was die liefde groter omdat er geen een ooit grotere goddelijke kennis bezat dan deze Vrouwe en door deze kennis begreep Maria, hoe God moest bemind worden om Hemzelf. Deze kennis werd vervolmaakt door de herinnering aan wat Zij had gezien en in grotere mate genoten had dan de Engelen. En omdat haar liefde gevoed werd door deze kennis van God, steeg zij uit boven die van de zaligen in de Hemel in alles wat niet voortkwam uit de directe genieting en onveranderlijkheid van God. Har brandende liefde was van een volmaakte soort en helemaal op God gericht. Zij veroorzaakte in Haar een onuitsprekelijke vreugde en verrukking.

Wat betreft de gaven die het lichaam ten goede komen, zijn zij het bijkomstig deel van de glorie van de zaligen in de Hemel. Hun lichamen worden aangepast aan de ziel. De lichamen werpen daardoor de belemmeringen van de aardgebondenheid af en kunnen de wensen van de zielen vervullen, die in deze geluksstaat niet onvolmaakt of strijdig met Gods wil kunnen handelen. Daartoe zijn er twee gaven nodig: een om de ontvangst van zintuiglijke beelden te verfijnen en dat is de gave van klaarheid, en een tweede die elke activiteit of passiviteit die schadelijk zou kunnen zijn voor het lichaam afweert en dit is de gave van onkwetsbaarheid. Verder zijn er twee gaven nodig om de voortbewegende kracht te vervolmaken: een overwinning op de zwaartekracht, waartoe zij de gave van lenigheid verkrijgen. Een tweede om de ondoordringbaarheid van de stof te overwinnen, dat door de gave van fijnheid gebeurt. Door deze gaven wordt het lichaam stralend, klaar en bestand tegen elk bederf, lenig en fijn. De heiligste Maria deelde in al deze voorrechten reeds gedurende haar leven hier op aarde.

De gave van klaarheid maakt het lichaam geschikt tot het ontvangen van het licht en tegelijk tot het afgeven van licht. Zij doet de ondoorschijnendheid en de schaduwen ophouden en maakt het lichaam doorzichtiger dan het zuiverste kristal. Telkens wanneer de heiligste Maria het klare, zalige schouwen genoot, deelde haar maagdelijk lichaam in dit voorrecht. Soms waren deze zuiverheid en klaarde zichtbaar in haar allerschoonste gelaat, maar ze werden niet door allen die met Haar praatten opgemerkt, omdat de Heer ze versluierde. Ze had een allerfijnste en vergeestelijkte gelaatskleur als van levend kristal, en de zachtheid van de zuiverste en fijnste zijde. Haar gelaat zou de wereld hebben doen schitteren in het licht van meer dan duizend verenigde zonnen, indien God niet door een bijzondere voorziening de pracht, welke waarlijk aan het gelaat en het lichaam van zijn zuiverste Moeder toekwam, had tegengehouden en verborgen. Geen van de stervelingen zou door natuurlijke krachten, haar schittering verdragen hebben.

De gave van onkwetsbaarheid of onlijdelijkheid brengt in het lichaam van de zaligen in de Hemel een toestand teweeg dat niemand behalve God zelf, door enige activiteit of invloed deze zou kunnen veranderen, hoe krachtig deze ook zou zijn. Ten eerste had de heiligste Maria deel aan deze gave in haar gestel en haar constitutie. Zij had geen ziekten of zwakheden te verduren, noch andere menselijke ongemakken die voortkomen uit de ongelijkheid van de vier samenstellende delen van deze constitutie. In vroegere tijden sprak men over vier lichaamsvochten.

Wikipedia : Men meende dat de mens vier lichaamsvochten (humores) had, namelijk bloed (sanguis), slijm (phlegma), zwarte gal (melainè cholè) en gele gal (xanthè cholè). Ziekten werden veroorzaakt als deze vochten niet in balans waren en als men van een van deze vier vochten te veel had. Ook werden de vier temperamenten aan deze vochten toegeschreven: sanguϊnisch (Een optimistische, vrolijke, populaire  persoonlijkheid die vol zelfvertrouwen is. De persoon kan dromerig zijn, weinig praktisch en impulsief reageren. De persoon beschikt vaak over veel energie, maar heeft moeite die ergens op te richten.), flegmatisch (Hoewel flegmatici rustige, tevreden en aardige mensen zijn kan hun verlegen persoonlijkheid hen hinderen bij het tonen van enthousiasme en bij het zich aanpassen aan nieuwe omstandigheden. Ze zijn consistent, ontspannen, rationeel, nieuwsgierig en oplettend. Evenals de sanguϊnistische persoonlijkheid heeft de flegmaticus veel vrienden. Maar de flegmaticus is daarbij betrouwbaarder en meelevender.), melancholisch (Freud was volgens hem een verminderde energie en zelfbewustzijn, en had het verlies van levenszin & interesse voor de buitenwereld tot gevolg. Het kwam door zelfverwijt en leidde mogelijk tot de verwachting van straf en zelfs tot zelfmoord.) en cholerisch (Het zijn doeners en leiders, met veel ambitie en energie, en ze hebben de behoefte om dat op andere mensen over te dragen. Een negatief aspect is dat ze snel boos of "humeurig" worden.) Maria was wat dit betreft bijna onkwetsbaar.

Ten tweede bezat Zij zeggenschap en bevelende macht over alle schepselen. Geen van deze had de macht om tegen haar wil en toestemming te handelen. Ten derde had de heiligste Maria de hulp van de goddelijke kracht, die evenredig was aan haar onschuld. God droeg er zorg voor dat zij niet gewond zou raken. Onze allernederigste Koningin maakte geen gebruik van deze voorrechten, want Zij deed daar – in navolging van haar heiligste Zoon – afstand van, en eveneens om door haar werken voor ons verdiensten te vergaren. Zij wenste, ondanks deze voorrechten, te lijden en in werkelijkheid leed Zij meer dan de martelaren. Het menselijk verstand kan zich geen juist beeld vormen over de grootte van Haar werken. Maar er moet op twee dingen gewezen worden: ten eerste, dat het lijden van de heiligste Maria geen enkel verband hield met enige zonde, want Zij had geen enkele zonde uit te boeten, zodat Zij ook niet leed onder de bitterheid, welke gemengd is met het doorstane lijden, in herinnering en in de wetenschap van onze door eigen schuld begane zonden. Ten tweede, dat Zij bij Haar lijden, in overeenstemming met haar brandende liefde, ondersteund werd door goddelijke bijstand, want Zij zou nooit op natuurlijke wijze al het lijden hebben kunnen verdragen, waar haar liefde om vroeg, of het vele lijden, dat de Heer Haar, juist om die liefde, toestond te verdragen.

De gave van lenigheid heeft betrekking op het lichaam en maakt het mogelijk zich van de ene plaats naar de andere te begeven zonder gehinderd te worden door de zwaartekracht, op de wijze van zuivere geesten die zich voortbewegen door eigen wilskracht. De heiligste Maria deelde op bewonderenswaardige wijze in deze lenigheid als gevolg van de goddelijke visioenen. Zij voelde in haar lichaam de macht der zwaartekracht niet, en daarom kon zij lopen, zonder daarvan het ongemak daaraan verbonden te ondervinden. Zij kon zich met grote snelheid verplaatsen, zonder enig ongemak of vermoeidheid, zoals wij het kennen, te ondervinden. Hoewel Zij de vermoeienissen toestond om haar deel van de last des levens te dragen.

De gave van fijnheid is het ontbreken van dichtheid dat eigen is aan vaste stoffen en het maakt het mogelijk dat de zaligen andere lichamen kunnen binnendringen en daarmee dezelfde plaats in te nemen. De verfijnde lichamen van de zaligen in de Hemel hebben op deze wijze kwaliteiten, die eigen zijn aan de geest en zij kunnen zonder enig moeite binnendringen in de vaste stof van andere lichamen. Zonder de plaatsen te verdelen of te scheiden kunnen ze dezelfde plaatsen innemen. Zo drong het lichaam van onze Heer, als Hij uit het graf trad door de gesloten deuren. De heiligste Maria kon in haar leven persoonlijk verschijnen aan personen en dan maakte Zij gebruik van Haar gave van fijnheid.

Maria : De Allerhoogste heeft het in Zijn rechtvaardigheid zo beschikt, dat de zaligheid van het eeuwig leven niet in dit sterfelijk leven genoten kan worden en ook niet de voorrechten. De onsterfelijkheid wordt bereikt door het bestaan in een sterfelijk lichaam, waarin verdiensten worden verzameld in lijden en dit maakt deel uit van het huidig menselijk lichaam. Hoewel de dood in alle zonen van Adam de straf van zonde was en Ik geen zonde kende, heeft de Allerhoogste het toch zo beschikt dat Ik, in navolging van mijn heiligste Zoon, het geluk en het eeuwig leven zou binnengaan door de dood van het lichaam. Het verschafte mij vele voordelen, omdat ik de koninklijke weg van alle mensen kon gaan, vele verdiensten en grote glorie kon verzamelen door te lijden en te sterven. Nog een voordeel was voor de mensen, dat zij zagen dat mijn heiligste Zoon en Ik, die Zijn Moeder was, werkelijk mens waren zoals zijzelf en dit bewezen door onze sterfelijkheid. Zo werden de mensen ertoe gebracht het leven dat wij geleefd hadden, na te volgen, dat leven dat zoveel bijdroeg aan de grotere glorie en verheffing van mijn Zoon en van mijzelf. Van dit alles zou niets terecht gekomen zijn, als het visioen van God mij blijvend bij was gebleven. Nadat Ik echter het eeuwig Woord ontvangen had in mijn schoot, werden de gunsten veelvuldiger en groter, omdat Ik toen een zeer intieme omgang met Hem had.

Ik wil u ook uitleg geven over mijn navolging. Indien Ik tot voorbeeld moest dienen door de wijze waarop Ik de komst van God in de ziel en in de wereld beantwoordde, en de passende eerbied, aanbidding, nederigheid en dankbare liefde opbracht dan zal als u mij daarin navolgt, de Allerhoogste zal komen en in u dezelfde uitwerking zal hebben als in mij, maar in mindere mate. Want indien de mens tot de jaren des verstands is gekomen en zich op de Heer richt, zijn voetstappen op de weg van het leven en de verlossing zet, dan zal de Allerhoogste hem ontmoeten, omdat Hij de mens met zijn gunsten en zijn liefde altijd vóór is. Door geloof, hoop en liefde en het waardig ontvangen van de Sacramenten, worden vele goddelijke inwerkingen bewerkstelligt door Zijn liefde en worden deze meegedeeld aan de zielen. Sommige worden meegedeeld volgens de normale loop van de genade, andere langs meer bovennatuurlijke en bewonderenswaardige wegen en elk daarvan zal min of meer in overeenstemming zijn met de instelling van de ziel tegenover het bovennatuurlijke en met het doel dat beoogd wordt door de heer en dat ons op dit moment nog niet bekend is.

En als de zielen Hem geen hindernissen in de weg leggen, zal Hij even royaal met hen zijn als met hen die zich naar Hem schikken en Hij zal hen door een goddelijke instorting van genade herscheppen in op Hem gelijkende zielen. Want als men Hem gevonden heeft, dan laat Hij toe dat er bezit van Hem genomen wordt en dat men Hem kan genieten door die verborgen omhelzing, die de Bruid voelde toen Zij zei: “Ik zal Hem vasthouden en Hem nooit meer loslaten”. Van dit bezit en van zijn aanwezigheid geeft de Heer vele tekenen en waarborgen, zodat de ziel Hem in vrede kan bezitten, zoals de rechtvaardigen, hoewel dit steeds voor een korte tijd zal zijn. In dit zoete geweld van liefde begint de mens af te sterven aan alle aardse dingen en trekt zich er helemaal van terug en daarom wordt de sterkte van de liefde vergeleken van de dood. Uit deze dood stijgt een nieuw geestelijk leven op, dat de ziel in staat stelt opnieuw deel te hebben aan de gaven der zaligen, want zij geniet dan veelvuldiger de overschaduwing van de Allerhoogste en de vruchten van het Hoogste Goed, dat zij lief heeft.

Deze mysterieuze beïnvloeding veroorzaakt een soort doorstroming in het innerlijk deel van de mens. Het zuivert de mens van de gevolgen van de geestelijke duisternis. De mens vat nieuwe moed en wordt onverschillig voor het lijden, de mens wordt bereid om alles te aanvaarden wat tegengestel is aan de verlokkingen van het vlees. Het begint met een soort subtiele dorst te verlangen naar alle moeilijkheden en pijnlijkheden, die eigen zijn aan het veroveren van het Koninkrijk der Hemelen. De mens wordt vurig en niet gehinderd door de gebondenheid aan het aardse, zodat zelfs het lichaam deze zwaarteloosheid ondervindt, het zwoegen, dat als een last ondervonden werd, gemakkelijk wordt.

Zodra de heiligste Maria uit de extase kwam, waarin Zij het eeuwig mensgeworden Woord had ontvangen, wierp Zij Zich neer op de grond en aanbad Hem, die in Haar schoot verbleef. Zij volhardde in deze aanbidding gedurende haar hele leven, en begon daarmee omstreeks middernacht en herhaalde deze kniebuigingen 300 keer, tot aan hetzelfde uur van de volgende nacht en soms nog meer, als Zij daar gelegenheid toe had. Op dit punt was Zij zelfs gedurende haar zwangerschap nog meer toegewijd. Zij richtte helemaal haar aandacht op het veelvuldig en vurig gebed, om haar nieuwe plichten betreffende het bewaken van deze Schat van de eeuwige Vader in de maagdelijke bruidskamer stipt na te komen. Zij richtte vele en herhaalde smeekgebeden tot de Hemel, waarin Zij voeg om deze Hemelse Schat, die Haar was toevertrouwd toch waardig te mogen bewaren. In overeenstemming hiermee wijdde Zij haar ziel en al haar vermogens opnieuw aan de Heer toe. Zij beoefende alle deugden op heldhaftige wijze en in de hoogste graad, zodat de Engelen daarover verbaasd waren. Zij droeg ook alle bewegingen van haar lichaam op, in aanbidding en dienst aan de kleine Godmens in Haar. Of Zij nu at, sliep, zwoegde of rustte, Zij deed dit uitsluitend voor de voeding en bewaring van haar lieflijke Zoon, en in al deze daden werd Zij meer en meer ontvlamd door goddelijke liefde.

De dag na de Menswording van Jezus

De dag erna kwamen alle engelen, die Maria waren toegewezen, in lichamelijk vorm, en zij aanbaden onder diepe nederigheid hun mensgeworden Koning in de schoot van de Moeder. Zij erkenden Haar opnieuw als hun Koningin en Meesteres, gaven Haar de eerbied, die zij Haar verschuldigd waren. Zij zeiden:

Nu, O Vrouwe, bent U de waarachtige Ark van het evangelie, nu U de Wetgever Zelf omvat en het Manna van de Hemel bewaart, dat ons ware brood uitmaakt. Ontvang, O Koningin, onze gelukwensen voor Uw waardigheid en geluk, waarvoor wij allen de Allerhoogste danken, nu Hij U zo passend gekozen heeft tot Moeder en Tabernakel. Wij brengen U opnieuw onze hulde, bieden U onze diensten aan en zijn verlangend U te gehoorzamen als vazallen en dienaren van de opperste en oppermachtige Koning, wiens Moeder U bent.

Deze huldebetuigingen en uitspraken van de Heilige Engelen veroorzaakten in de Moeder van Wijsheid onvergelijkelijke gevoelens van nederigheid, dankbaarheid en liefde voor God. Want in dit voorzichtigste Hart, waarin alle dingen gewogen werden met de weegschaal van het heiligdom en hun waarde en gewicht juist bepaald werden, werd deze eerbetuiging en erkenning door de Engelen, die Haar tot hun Koningin uitriepen, zeer hoog aangeslagen. Hoewel het een grote eer was Zichzelf Moeder van de Koning van de hele schepping te weten, werden toch al haar zegeningen en weldaden duidelijker door deze huldebetuigingen van de Heilige Engelen.

De Engelen brachten deze hulde als uitvoerders en dienaren van de wil van de Allerhoogste. Wanneer hun Koningin alleen was, maakten zij hun opwachting in lichamelijke vorm en hielpen zij Haar met haar uitwendige bezigheden en als Zij met haar handen werkte, reikten Zij Haar aan wat Zij nodig had. Wanneer het, bij afwezigheid van de H. Jozef voorkwam, dat Zij alleen at, bedienden zij Haar aan haar armelijke tafel en hielpen bij de bescheiden maaltijden. Zij volgden Haar overal, ze vormde Haar geleide en hielpen Haar bij de diensten die Zij Jozef bewees. Omringd door al deze gunsten van haar dienaars vergat Maria nooit de Meester aller meesters toestemming te vragen voor al haar daden en ondernemingen en Zijn richtlijnen en hulp af te smeken. Al haar werken waren zo volmaakt dat slechts de Heer Zelf in staat was deze te begrijpen en naar waarde te schatten.

Naast de normale hulp die Zij genoot gedurende de tijd, waarin Zij Jezus in haar schoot droeg, voelde Zij Zijn goddelijke aanwezigheid op verschillende wijze. Soms zag Zij Hem door het abstracte visioen. Soms zag en aanschouwde Zij Hem, zoals Hij aanwezig was in haar schoot, hypostatisch verenigd met de menselijke natuur. En op andere tijden openbaarde Zich Jezus als ingesloten in een kristallen monstrans, bestaande uit haar eigen moederlijke schoot en zuiverste lichaam. Vooral dit soort visioen vertroostte en verheugde Haar op bijzondere wijze. En op andere momenten nam Zij waar, hoe de glorie van Zijn heiligste ziel het lichaam van het goddelijk Kind overspoelde, waardoor enige afstralingen van zijn eigen heiligheid en glorie aan dit lichaam werden meegedeeld en zag Zij hoe de helderheid en het licht van het natuurlijk lichaam van Haar Zoon in Zich op bewonderenswaardige goddelijke wijze overging. Deze gunst herschiep Haar helemaal in een ander soort wezen en ontvlamde haar Hart. Het hele wezen van de heiligste Maria was een verstandelijke en bezielde Hemel en in Haar was de goddelijke glorie en grootte aanwezig in een mate, welke zelfs de uitgestrekte gebieden van de Hemelen niet zouden kunnen omvatten.

Al haar doen en laten of dit nu geestelijk werk was of lichamelijke arbeid, diende haar God of was weldadig voor haar naasten. Ze werden alle ondernomen en volbracht tot het verkrijgen van harmonie, waarin de Heer Zijn welbehagen had en waarvan de Hemelse Engelen de pracht konden aanvoelen. En als door Gods beschikking Zij terugkeerde naar een meer normale staat, dan onderging Zij folterende pijnen, veroorzaakt door de kracht en de hevigheid van haar liefde. Maar de steeds machtige arm van de Allerhoogste sterkte Haar steeds op bovennatuurlijke wijze. Na de menswording werd Zij op bevel van de Heer, bezocht door ontelbare vogels, die Haar verlichting verschaften. De vogels groetten Haar door hun levendige bewegingen en splitsten zich in harmonieuze koren en brachten de mooiste muziek ten gehore. Ze vertrokken pas, nadat zij Haar zegen ontvangen hadden. Ze kwamen haar nog vele keren bezoeken en namen de gewoonte aan Haar bloemen te brengen in hun snaveltjes en ze in haar handen te leggen. Het kwam ook voor, dat ze Haar bescherming zochten bij slecht weer, dan liet de Hemelse Vrouwe hen binnenkomen, voedde hen en verheerlijkte in haar bewonderenswaardige onschuld, de Schepper van alle dingen.

Hoe belangrijk is het niet de Allerhoogste te zoeken en te vinden, te zegenen en te verheerlijken in al zijn schepselen, te weten hoe bewonderenswaardig, hoe krachtig, hoe royaal en heilig Hij daarin te werk gaat? Moeten we niet bewogen worden tot dankbaarheid, daartoe aangezet door redeloze schepselen? Zij verkondigen zijn lof zonder ophouden voor de zeer kleine deelhebbing aan de Godheid, welke bestaat uit het naakte bestaan, terwijl wij mensen, die gemaakt zijn naar Gods beeld en gelijkenis, begiftigd zijn met de mogelijkheden om Hem te kennen en Hem eeuwig te genieten, Hem zo vergeten dat wij Hem niet meer kennen en in plaats van hem te dienen, Hem beledigen! Zo komt het, dat op geen enkele manier aan de mensen de voorkeur moet gegeven worden boven de redeloze dieren, omdat ze slechter zijn dan de wilde beesten.