Op de zevende dag van deze voorbereiding op het naderbij komend sacrament werd Maria door haar H. Engelen naar de hoogste Hemel gevoerd terwijl eer in haar plaats een Engel van hen achterbleef om Haar lichamelijk te vervangen. De Allerhoogste beval twee serafijnen uit degenen die het meest nabij de troon stonden en de hoogste in waardigheid waren, deze Hemelse Maagd te dienen. Vergezeld van anderen traden zij in zichtbare vorm voor de troon en omringden daar de heiligste Maria, die hen allen in goddelijke liefde ver overtrof. Er was nieuwe verbazing en jubel van alle Engelen om in deze Hemelse plaats waar nooit iemand anders was geweest, een nederig Meisje te zien, gewijd als hun Koningin en opgeheven tot de innigste verbondenheid met God, welke ooit een schepsel had ondervonden, die Vrouwe te zien die de wereld stilzwijgend voorbijging en veronachtzaamde, maar daar zo hoog gewaardeerd werd en onze menselijke natuur te zien in haar eerste vruchten, de belofte van oppermacht over de Hemelse koren ontvangend en reeds haar plaats innemend onder hen. De serafijnen kleedden de heiligste Maria in een wijde staatsiemantel als een symbool van Haar zuiverheid en genade.

Zij kreeg van de Allerhoogste een diep inzicht in de verplichtingen, welke deze mantel met zich bracht. Zij moet haar trouwe liefde en de verheven volmaaktheid van haar daden hieraan aanpassen. Ze kreeg ook een gordel met edelstenen die het symbool was voor de heilige vreze. Ze kreeg ook een gouden kam in Haar haar. Ze zou Haar hele leven door mogen brengen in verheven en goddelijke gedachten, ontvlamd door de naastenliefde. Ze kreeg sandalen zodat haar stappen en bewegingen steeds gericht zouden zijn op de meerdere eer van de Allerhoogste. En die schoenen werden samengehouden door de bijzondere genade van zorgvolle ijver om goed te doen voor God en de mensen. Haar armen werden gesierd met armbanden, die Haar vervulden met grootmoedigheid tot het ondernemen van grote werken samen met de goddelijke grootheid. Haar vingers werden getooid door ringen, opdat Zij ook in kleinere zaken zou kunnen optreden op de allerhoogste wijze. Ze kreeg ook een halsketting met juwelen die geloof, hoop en liefde voorstelden, een afstraling van de drie goddelijke Personen.

Aan Haar oren werden gouden ringen, ingelegd met zilver gehangen. Zo werd Ze gereed gemaakt om de Boodschap van de aartsengel Gabriel te kunnen ontvangen. Zo zou dan het zuivere zilver van haar onschuld kunnen klinken in de oren van de heer en opgevangen worden in het Hart van de Godheid, deze lieflijke en heilige woorden: “Fiat mihi secundum verbum tuum – Mij geschiedde naar Uw woord.” Bovendien werden inscripties aan haar gegeven die dienden als borduurwerk en randen van de fijnste kleuren gemengd met goud. Enige droegen het opschrift: Maria, Moeder van God, andere: Maria, Maagd en Moeder. Zij begreep de inscripties nog niet. De kleuren waren de gewoonten van alle deugden. De H. Drie-eenheid schonk Haar een heerlijke gelaatskleur die door het licht kwam van de nabijheid en de deelhebbing van de volmaaktheid van God. Er was een oceaan van volmaaktheid in de heiligste Maria.

Maria : Hoewel God geen enkel schepsel evenveel zal geven als ik van Hem mocht ontvangen, gebeurt dit niet, omdat Hij dat niet kan of niet zou wensen, maar slechts omdat er niemand is die zich in dezelfde mate openstelde als ik voor zijn genade. Je kunt dit verkrijgen door aardse dingen te ontzeggen, en alle neiging tot aardse dingen uit te bannen. Je moet alleen vooruitgang boeken in goddelijke liefde. Was u in het Bloed van uw Verlosser, Christus, en vernieuw uw liefdevolle smart over uw zonden. Dan zal je genade ontvangen.

Op de achtste dag smeekte Maria steeds om de Menswording van de Zoon. De Allerhoogste ontving Maria, zijn heilige en uitverkoren Bruid opnieuw in de hoogste Hemel. God sprak tot Haar: “Laat mijn Hemelse geesten nu zien, hoe juist het was, dat Ik U heb willen kiezen en nog immer kies tot mijn Bruid en tot Koningin van al het geschapene. Laat hen nu zien, dat Ik goede gronden heb om Mijzelf te verheugen in deze, mijn bruidskamer, waaraan Mijn Eniggeborene, naast de glorie van Mijn eigen hart, de grootste glorie zal ontlenen. Laat allen begrijpen, dat indien Ik in mijn rechtvaardigheid Eva, de eerste koningin der aarde, verstootte wegens haar ongehoorzaamheid, Ik U nu in de hoogste waardigheid plaats en bevestig en daardoor mijn grootheid en macht duidelijk tentoon spreidt door Uw zuiverste deemoed en zelfvernedering naar waarde te schatten. Mijn uitverkoren Bruid, nu gij genade gevonden heb in mijn ogen, vraag Mij zonder beperking, wat gij wenst, en Ik verzeker U als de getrouwste God en machtige Koning, dat Ik Uw smeekbeden niet zal weigeren, noch U zal ontzeggen waar Gij om vraagt.”

De Heilige Maria vroeg daarop het hele koninkrijk voor heel het menselijk geslacht en de zending van de Verlosser opdat Hij genoegdoening zou geven voor de zonden van de wereld om de vrijheid te mogen bereiken en dat door deze genoegdoening van Gods rechtvaardigheid er vrede zou heersen op aarde en dat de poorten van de Hemel die door de zonde gesloten waren opnieuw zouden geopend worden voor al haar bewoners. Ze vroeg ook dat alle mensen Gods heil zouden aanschouwen. Zij vroeg ook dat deze Verlosser bovendien de Messias zou zijn die een Leraar, een Gids en een Hoofd zou zijn die onder de mensen zou leven en onder hen zou wonen. God gaf Haar zijn bevestiging en Maria dankte Hem zonder ophouden zowel uit Haar eigen naam als uit naam van alle mensen.

Maria : Begrijp de grootte van Zijn goddelijke Liefde en Zijn bereidheid om zijn vrienden en geliefden, die Hij wenst op te heffen uit het stof en wenst te verrijken op verschillende wijze, met weldaden te overstelpen. Zodra jullie overtuigd zijn van deze waarheid, zal zij u verplichten Hem daarvoor te danken. In verhouding met hun vooruitgang in de deugd, vermenigvuldigt de Heer zijn gunsten en gaven. Indien de mensen, die het geloof ontvangen hebben, deze waarheid zouden doorgronden, dan zouden zij niet alleen zich behoeden voor zonde, maar zouden zij zich bezig houden met grote werken en hun liefdevolle dienstbaarheid graag aan Hem tonen. Hij is zo vrijgevig in het belonen en zo royaal in zijn gunsten.

Op de laatste dag van de novene als voorbereiding van het tabernakel dat Hij door Zijn komst zou heiligen, besloot de Allerhoogste zijn wonder te vernieuwen en zijn liefdetekenen te vermenigvuldigen. Het was nodig dat een vrouw van deze aarde moest stijgen tot een dusdanige hoogte, dat God Zich met Haar zou kunnen verbinden en mens zou kunnen worden uit haar substantie. Zij moest dus een oneindige afstand afleggen en zo ver mogelijk boven ander schepselen verheven worden, dat zij Gods oneindig wezen nabij zou kunnen komen. Op deze dag werd Zij opnieuw in de nabijheid van de koninklijke troon van de Allerhoogste gebracht en Zijn goddelijke Majesteit richtte Haar op en liet Haar aan Zijn zijde plaatsnemen. Hij wees haar de plaats en troon aan welke Zij voor altijd in Zijn aanwezigheid zou behouden. Volgend op de troon bestemd voor het mensgeworden Woord was het hoogste en de de zetel die het dichtst bij God stond, want hij overtrof op onvergelijkelijke wijze de tronen van de andere uitverkorenen en die van allen tezamen. Het stelsel van het heelal dat Zij tot nu toe slechts in delen kende, verscheen Haar nu in zijn geheel met alle schepselen, welke het bevatte.

De Almachtige zei onder andere: “Uit alle zielen, welke Ik tot nu toe geschapen heb en ook uit degenen die reeds voorzien zijn om geschapen te worden tot het einde der wereld, zal Ik de broederschap van de getrouwen kiezen, die bestemd zal worden om gewassen te worden in het Bloed van het Lam, in de Verlossing van de wereld. Zij zullen de bijzondere vrucht van Zijn Verlossing zijn en zij zullen haar zegeningen genieten door de nieuwe wet van genade en de sacramenten, die zullen ingesteld worden door de Verlosser en later zullen zij die volharden, delen in mijn eeuwig glorie en vriendschap. Voor deze uitverkorenen heb ik allereerst deze bewonderenswaardige werken geschapen!” Daarop plaatste de Heilige Drie-eenheid een kroon op het hoofd van de heilige Maria en wijdde Hij Haar als de Koningin van de hele schepping. Er stond opgeschreven de titel ‘Moeder van God’, maar de bedoeling was Haar toen nog niet bekend. Maar de Engelen wisten het wel en brachten Haar eerbewijzen als hun wettige Koningin en Soeverein van de hele schepping. Voordat de Allerhoogste zou neerdalen om het vlees aan te nemen in de maagdelijke schoot van deze Vrouwe, was het passend dat al zijn hovelingen zijn Moeder als hun Koningin en Meesteres zouden erkennen en Haar als zodanig eerbied zouden betonen. Het was rechtvaardig dat God Haar eerst tot Koningin zou verheffen, voordat Hij Haar tot Moeder van de Prins der eeuwigheden zou maken, want Zij die een Prins onder haar hart zou dragen moest  eerst Koningin zijn en als Koningin erkend worden door haar vazallen. Toch bleef dit Meisje, de allerheiligste Maria, nederig en deemoedig. Hoe hoger Zij opsteeg door de werking van Gods rechterhand, des te lager achtte Zij Zichzelf in haar gedachten.

De aankondiging van de Aartsengel Gabriël

Oneindig veel eeuwen geleden was het geschikte moment in de tijd bepaald waarop de goddelijke wijsheid tevoorschijn zou treden om op passende wijze geopenbaard te worden in het vlees. De volheid van de tijd was aangebroken, welke tot dan toe dor en leeg was geweest, want er ontbrak de volheid van de heiligste Maria, door wier wil en toestemming alle eeuwen hun vervulling zouden verkrijgen nl. het eeuwig vleesgeworden Woord in staat om te lijden en de mensheid te verlossen. De Allerhoogste oordeelde dat alle omstandigheden gunstig waren voor de verheffing van zijn heilige naam, en dat de uitvoering van Zijn eeuwige wil en Zijn decreet geopenbaard kon worden aan de Engelen en door hen daar een begin mee kon worden gemaakt. Hoewel God in de regel de heilige Engelen inlicht van Zijn wil door te beginnen met de hogere Engelen, die op hun beurt de anderen zuiveren en verlichten in juiste volgorde tot aan de minste onder hen, waardoor de openbaringen van de Godheid aan allen bekend worden, werd deze gewoonte bij deze gelegenheid niet gevolgd want de H. Aartsengel ontving zijn boodschap direct uit Gods mond.

Op bevel van de goddelijke Wil stelde de H. Gabriël zich op aan de voet van de troon, helemaal gericht op het onveranderlijk wezen van de Allerhoogste. Hij kreeg de exacte woorden waarmee hij Haar moest groeten. Tegelijk openbaarde de Heer vele verborgen geheimen die betrekking hadden op de Menswording. De H. Drie-eenheid beval hem naar het hemelse Meisje te gaan en Haar aan te kondigen dat de Heer Haar onder alle vrouwen had uitverkoren om de Moeder te worden van het eeuwig Woord, dat Zij Hem zou ontvangen in haar maagdelijke schoot door de werking van de H. Geest, zonder inbreuk op Haar maagdelijkheid. Daarna verkondigde de Allerhoogste aan alle andere Engelen dat de tijd voor de Verlossing gekomen was en dat Hij bevolen had deze nu zonder uitstel naar de wereld te brengen, want in hun aanwezigheid was de heiligste Maria reeds voorbereid en getooid om Zijn Moeder te worden en was Zij opgeheven tot de hoogst mogelijke waardigheid. De Hemelse Engelen hoorden de stem van hun Schepper en in onvergelijkelijke vreugde en dankbaarheid voor de vervulling van Zijn eeuwige en volmaakte wil zetten zij nieuwe lofgezangen in: “Heilig, heilig, heilig zijt Gij, God en Heer Sabaoth. Rechtvaardig en machtig zijt Gij, Heer, onze God, die in den hoge woont en op de geringste der aarde neerziet. Bewonderenswaardig zijn al Uw werken, allerhoogste en verheven Uw plannen.”

De H. Aartsengel Gabriël gehoorzaamde met uitgelezen vreugde het goddelijk bevel en vergezeld van vele duizenden wonderschone Engelen, in zichtbare vormen, daalde hij af uit de hoogste Hemel. Het voorkomen van de H. Aartsengel was als van een uiterst knappe jongeling van zeldzame schoonheid, zijn gezicht scheen schitterende lichtstralen af te geven, zijn houding was ernstig en majestueus, zijn woorden waren gewichtig en krachtig, zijn hele aanwezigheid straalde een vriendelijke, lieftallige ernst uit en had meer op God gelijkende kwaliteiten dan alle andere Engelen die door de heilige Maria tot dan toe in zichtbare vorm waren gezien. Hij droeg een diadeem van uitgezochte pracht en zijn gewaden straalden in verschillende kleuren vol van stralende schoonheid. Op zijn borst droeg hij een wondermooi geciseleerd kruis dat het mysterie van de Menswording, waarvoor hij gekomen was als boodschapper tentoon spreidde. Het hele hemelse leger samen met zijn leider, de heilige Aartsengel richtte hun vlucht naar Nazareth, in Galilea, het woonhuis van de heiligste Maria. Ze bevond zich in haar slaapkamer dat ontdaan was van alle huisraad en versiering. De hemelse Meesteres was op dat moment 14 jaar. (Haar verjaardag was op 8 september)

Maria was groter dan normaal voor meisjes van haar leeftijd en elegant. Haar gelaat was minzaam en mooi. Ze had een iets gebruinde huidskleur. Ze had een hoog, symmetrisch voorhoofd, gebogen wenkbrauwen, grote zwarte ogen met een groene mengeling, een welgevormde neus, een kleine mond, rode lippen. Men werd blij, als men Haar zag, maar ook ernstig, liefdevol en vervuld van eerbiedige vrees. Zij bracht ieders hart in beweging. In allen die Haar naderden veroorzaakte Zij moeilijk te verklaren goddelijke werkingen. Zij vervulde de harten met Hemelse inwerkingen en liet ze openbloeien voor daden, die op God gericht waren. Haar kleding was eenvoudig en armelijk, maar mooi. Er lag een donkerzilveren schijn over. Ze was nederig en zedig. Ze was verdiept in de hoogste contemplatie over de mysteries die de Heer door zoveel gunsten in de voorgaande negen dagen, in Haar vernieuwd had. En omdat de Allerhoogste Haar verzekerd had dat Zijn Eniggeborene spoedig zou neerdalen om de menselijke vorm aan te nemen, was zij vol innige en blijde genegenheid in de verwachting van de vervulling daarvan.

Ze was in een smeekbede tot de Allerhoogste op het moment waarop de H. Aartsengel Gabriël zijn intrede deed. Zij was de zuiverste ziel, het volmaaktst naar lichaam, het edelste in haar gevoelens, verheven in heiligheid, vol van genade en zo vergoddelijkt en aangenaam in Gods ogen, dat Zij geschikt werd bevonden om Zijn Moeder te worden en het passende instrument om Hem van het hart van Zijn Vader naar Haar maagdelijke schoot te doen afdalen. Zij was het machtige middel voor onze Verlossing en aan Haar danken wij die. Het is daarom rechtvaardig, dat alle generaties Haar voor altijd zalig zullen prijzen en Haar zullen zegenen. De Allerhoogste liet Haar handelen zondig enige andere hulp dan de middelen van haar gewone menselijke natuur en door de vermogens en deugden van haar normale gesteldheid. Het moest een sacrament van geloof zijn, verenigd met hoop en liefde. Hij liet Haar over aan Haar vertrouwen en hoop op Zijn goddelijke beloften.

Maria : Toon berouw over jullie zonden. Blijf jullie richten op God en doe afstand van alle zichtbare aardse dingen. Bedenk, dat ik in de verste verte niet dacht, dat de Allerhoogste mij voor de waardigheid van Moeder van God had aangewezen. Hoewel Hij reeds beloofd had spoedig in de wereld te komen, en Hij mij had bevolen met een dusdanige liefde naar Hem te verlangen. Mijn nederigheid deed mij tot de vrees neigen dat mijn aanwezigheid in de wereld wellicht zijn komst zou vertragen.

God heeft in zijn oneindige voorzienigheid en wijsheid van alle eeuwigheid beschikt en de hele schepping geleid tot vervulling van dit mysterie. Al zijn werken en al zijn schepselen waren slechts goed toegepaste middelen om te komen tot dit hoogtepunt van zijn oogmerk, de neerbuigende minzaamheid van een God, die de menselijke natuur aannam. Het eeuwige Woord had het meest passende tijdstip en uur voor de neerdaling vanuit het hart van de Vader afgewacht en gekozen: het middernachtelijk uur van de dodelijke afdwaling, toen het hele nageslacht van Adam werd begraven en ondergedompeld in de slaap van vergetelheid en onwetendheid van hun ware God en toen er geen meer was om zijn mond te openen om Hem te belijden en te zegenen, behalve enige uitverkoren zielen uit zijn eigen volk. De rest van de wereld was verloren in zwijgende duisternis, na een langgerekte nacht van meer dan 5000 jaar. De eeuwen hadden zich opgevolgd, en de ene generatie volgde op de anderen, elk in de tijd, welke voorzien was door de eeuwige Wijsheid. De dag was dan aangebroken waarop de Allerhoogste, de langdurige periode van deze duistere onwetendheid te doorbreken en besloot Zich aan de mensen kenbaar te maken en de Verlossing van het menselijk geslacht te beginnen door hun natuur, in de schoot van de heiligste Maria, die nu helemaal voorbereid was op deze gebeurtenis, aan te nemen.

Er is in de godheid een wezenlijk persoonlijk onderscheid tussen de drie Personen, maar geen ongelijkheid in wijsheid, almacht of andere vermogens en ook niet in de goddelijke natuur. Zij zijn gelijk in waardigheid en oneindige volmaaktheid, en zo gelijk zijn zij in de werkingen die uitgaan van God zelf in de vorming van een schepsel of tijdelijk voorwerp. Deze werkingen worden ondeelbaar door de drie goddelijke Personen volbracht, want het is niet één Persoon, die zoiets bewerkstelligt, maar alle Drie, één en dezelfde God, die één en dezelfde Wijsheid bezit, één en hetzelfde begrip en één en dezelfde Wil. Wat de Zoon kent en wenst, kennen en wensen ook de Vader en de H. Geest. In deze ondeelbaarheid van handelen, door één en dezelfde daad, bewerkstelligden de drie Personen het mysterie van de Menswording, hoewel alleen de Persoon van de Zoon voor Zich de menselijke natuur aanvaardde, waar Hij Zich hypostatisch mee verbond. Daarom zeggen wij, dat de Zoon door de eeuwige Vader, uit wiens verstand Hij voortkomt, gezonden werd, en dat de Vader Hem zond door tussenkomst van de H. Geest. De Persoon van de Zoon stelde voordat Hij uit het hart van de Vader neer zou dalen, in naam van deze menselijkheid, een voorwaardelijk verzoek dat zijn toekomstige  verlossing en voldoening aan de goddelijke rechtvaardigheid door de zonden, zou worden uitgebreid over het hele menselijk ras.

Hij wenste het “fiat” of de bekrachtiging van de heiligste wil van de Vader, die Hem zond, voor de aanvaarding van deze Verlossing door middel van zijn heiligste werken en zijn Lijden, en door de geheimen die Hij zou bewerkstelligen in de nieuwe Kerk en in de wet van genade. De eeuwige Vader nam deze bede en de toekomstige verdiensten van het Woord aan. Hij stond alles toe, wat voorgesteld en gevraagd werd voor de stervelingen en Hij bevestigde de uitverkoren en voorbeschikte zieken als de erfenis en het altijddurende bezit van Christus. Vandaar dat Christus, onze Heer zegt dat Hij degenen die de Vader Hem heeft gegeven, noch verloren heeft, noch toegestaan heeft om verloren te gaan. Johannes 18:9 : Vervuld moest worden, wat Hij gezegd had: “Niemand van hen, die Gij Mij gegeven hebt, liet Ik verloren gaan.” Hij zegt ook dat niemand zijn schapen uit zijn handen, of uit die van de Vader zal wegnemen. Johannes 17:12 Toen Ik bij hen was, bewaarde Ik in uw Naam hen die Gij Mij hebt gegeven. Ik heb over hen gewaakt en niemand van hen is verloren gegaan, behalve de man des verderfs, want de Schrift moest vervuld worden. Het is voor allen die geboren worden, indien zij zich de Verlossing ten nutte maken. Zijn goddelijk mededogen wenste niemand uit te sluiten, indien zij allen zich geschikt maken om de zegeningen daarvan door de Verlosser te ontvangen. Dit alles gebeurde in de Hemel bij de troon van de heiligste Drie-eenheid, als voorspel op het “fiat” van de heiligste Maria.

Op het moment, waarop de Eniggeborene van de Vader neerdaalde naar haar maagdelijke schoot, waren alle hemelen en hun bewoners in beroering. Wegens de onverbrekelijke eenheid van de goddelijke Personen daalden Zij met drieën met het Woord af, hoewel het Woord alleen mens zou worden. En met de Heer, hun God, traden de heirscharen van het Hemelse leger, vol onoverwinnelijke kracht en in grote statie, uit de Hemelen. Hoewel het niet noodzakelijk was de weg te banen, omdat de Godheid het hele heelal vult, aanwezig is op alle plaatsen en door niets gehinderd kan worden, toonden toch alle elf Hemelen hun eerbied voor hun Schepper en tezamen, met de lagere schepselen, lieten zij de weg vrij. De mensen zagen deze beroering en vernieuwing van al het geschapene niet, omdat dit in de nacht gebeurde, maar ook omdat de Heer dit uitsluitend ter aanschouwing van de Engelen bestemd had. Deze loofden Hem onder nieuwe verbazing, wetende dat deze diepe en eerbied afdwingende geheimen voor de mensen verborgen waren. Want zij wisten dat mensen deze heerlijke weldaden, welke zelfs voor de Engelen zo bewonderenswaardig waren, niet zouden kunnen begrijpen. Een God die waarlijk Mens was. Opdat het mysterie van de Allerhoogste zou vervuld worden, trad de H. Aartsengel Gabriel in gezelschap van ontelbare Engelen in zichtbare menselijke gestalde binnen in de kamer waar de heiligste Maria bad. Het was een donderdag, 18u, bij het naderen van de nacht. De grote nederigheid van Maria liet Haar niet toe meer naar Hem te kijken dan nodig was om hem te herkennen als een Engel van de heer. Toen Zij hem herkend had, wilde Zij hem in de voor Haar normale nederigheid eerbied betuigen, maar de Aartsengel liet dit niet toe, integendeel hij boog diep voor Haar, zoals hem betaamde tegenover zijn Koningin en Meesteres, waarin hij de Hemelse mysteries van zijn Schepper aanbad. Op hetzelfde moment begreep de Engel dat vanaf die dag de oude tijd en de gewoonten van vroeger, waaruit voortkwam, dat de mensen de Engelen moesten vereren, zoals Abraham gedaan had, veranderd waren. Want omdat de menselijke natuur in de Persoon van het Woord was opgeheven tot de waardigheid van God zelf, bekleedden de mensen nu de positie van aangenomen kinderen, van metgezellen en broeders van de Engelen, zoals de Engel tegen de H. Johannes, de Evangelist had gezegd, toen hij weigerde om vereerd te worden. De H. Aartsengel groette onze en zijn Koningin en sprak :

Ave gratie plena, Dominus tecum, benedicta tu in mulieribus. Verheug u, Begenadigde, de Heer is met u!

Toen Maria dit hoorde, verontrustte dit Haar, maar Haar geest bleef helder. Ze was verontrust door haar nederigheid, want Zij dacht dat Zij de minste der schepselen was en in die nederigheid kon Zij niet begrijpen, dat Zij op deze wijze begroet werd en genoemd werd “Gezegende onder alle vrouwen”. Bovendien toen Zij deze begroeting hoorde en overwoog, liet de Heer Haar innerlijk begrijpen dat Hij Haar had uitverkoren tot Zijn Moeder en dit verwarde Haar nog meer, omdat Zij immer een nederige opvatting over Zichzelf had gehad. Haar verontrusting ziende begon de Engel Haar het decreet van de Heer uit te leggen en zei :

Vrees niet, Maria, want Gij hebt genade gevonden in Gods ogen: zie, Gij zult een Zoon in Uw schoot ontvangen en Hem ter wereld brengen, en Gij zult Hem Jezus noemen. Hij zal groot zijn en Hij zal genoemd worden: Zoon van de Allerhoogste. God de Heer zal Hem de troon van zijn vader David schenken en Hij zal in eeuwigheid koning zijn over het huis van Jakob en aan zijn koningschap zal nooit een einde komen.

Onze nederigste Koningin alleen, onder alle schepselen, had voldoende intelligentie en grootmoedigheid om dit nieuwe en ongehoorde sacrament op juiste waarde te schatten en naarmate Zij de grootte daarvan begreep, steeg ook Haar bewondering daarvoor. Maar Zij hief Haar nederig hart op tot de Heer, die Haar geen bede kon weigeren, en uit de diepte van Haar gemoed vroeg Zij nieuw licht en nieuwe hulp om Zich te kunnen beheersen bij deze zware verrichting, want de Heer had Haar, opdat Zij Zelf in dit mysterie uitsluitend door geloof, hoop en liefde zou geleid worden, in Haar normale staat gelaten en alle soorten gunsten en innerlijke verlichtingen, die Zij zo veel keer en bij herhaling ondervonden had, opgeschort. In deze gesteltenis antwoordde Zij de H. Gabriël :

Hoe kan zoiets gebeuren, dat Ik zal ontvangen en een kind baren, omdat ik geen man beken en ook niet kan bekennen?