Briefje vanuit de bejaardenhome op 18/6/1992 geschreven ter gelegenheid van mijn huwelijk. Dit heeft mijn opa geschreven, toen was hij 83 jaar :

Liefste Claudia en Patrick,

Ik wens u vanuit Bredene veel geluk met uw trouw op x juni. Het is een bijzondere gebeurtenis voor u beiden. Het is een Heilig sacrament dat niet kan veranderen tenzij door de dood van een persoon. Moge beiden aan elkander eeuwige trouw wensen. Elkander lief hebben met Gods wil van elkander het goede en het kwade van beiden bereidwillig verdragen. Gelijk ik en Mama het 50 jaar hebben vol houden. Mama is gelukkig gestorven. Nu moet ik nog het einde volgen, hetgeen God zal wensen. Wij moeten allen bidden om gelukkig te zijn en het goede volgen. Dit zijn de eenige goede wensen om gelukkig te leven hier en later voor eeuwig

         Ik ben hier en moet zoo mijn leven voort zetten. Ge beide zijt vrij. Ik niet, ik bid om voort goed te leven. Als ge eens naar x komt kom ook naar mij mogelijk eens telefoneren.

         Nogmaals mijn zelfde wensen (van geluk) aan U beiden en viert deze lang want die komt niet meer terug

         Tot dat ik U eens een liefde kus kan geven van uw Bompa die U gaarne gezien heeft. (nu kan ik niets anders schrijven.)  Tot ziens

         Vraag aan mama 4 timbers van 14 f ik heb er nog van 1f