Nu bereikten de verbittering en geldgierigheid in Judas hun toppunt. Hij kon zo’n verkwisting die werd goedgepraat niet verdragen terwijl hij met het beheer van de gelden belast was. Zonder zijn bedoeling te laten merken, legde hij zijn feestkleed af en nam de schijn aan, als moest hij zich verwijderen om in het huis waar zij gegeten hadden, het overschot van de maaltijd in bewaring te plaatsen voor de armen. Maar in de plaats daarvan liep hij in allerijl naar Jeruzalem. Judas komt in het gerechtshuis waar Jezus later bespot en door Kaïfas veroordeeld zal worden. Jezus’ vijanden waren er in een raadsvergadering bijeengekomen.

De Farizeeën en hogepriesters waren er nog verzameld, maar Judas verscheen niet in hun vergadering. Twee mannen spraken met hem beneden in het huis, en toen hij zei dat hij hun Hem wilde overleveren en vroeg wat zij hem daarvoor wilden geven, gingen zij dit zeer blij aan de anderen zeggen. Toen kwam er een derde bij, die hem dertig zilverlingen bood. Judas verlangde deze onmiddellijk, maar zij wilden hem die niet geven, zeggend dat hij hier al eens geweest was en zolang was weggebleven. Hij moest het eerst doen, en dan zouden zij hem de prijs uitbetalen. Ik zag hen nu het akkoord maken met in elkaars hand te slaan, en ook, naar ik zag, met aan de ene zijde van elkanders kleed iets af te rukken.

Zij verlangden nog dat Hij hun zou zeggen hoe en wanneer? Maar hij wilde niet langer blijven om geen achterdocht te wekken. Hij antwoordde dat hij eerst nog alles nauwkeurig moest nagaan en dat het dan morgen wel zonder opzien zou kunnen geschieden. Nu haastte Judas weer naar Betanië, trok zijn feestkleed aan en voegde zich weer bij de anderen.

Dag van het Laatste Avondmaal

De leerlingen hadden Jezus reeds gevraagd waar Hij voornemens was het paaslam te eten, en vóór het aanbreken van de dag, riep Jezus Petrus en Joannes tot zich en gaf hun aanwijzingen over alles wat zij zich in Jeruzalem aan te schaffen en voor het paasmaal in gereedheid te brengen hadden en een zaal te vinden voor het avondmaal. Jezus nam te Betanië nog een ontroerend afscheid van de H. Vrouwen, van Lazarus en van zijn Moeder. Hij zei haar zei, dat Hij Petrus, het geloof, en Joannes, de liefde, naar Jeruzalem vooruit had gezonden, om alles tot het paasmaal voor te bereiden. Hij sprak ook van Magdalena die buiten zichzelf was van droefheid. Hij zei dat haar liefde onbeschrijfelijk groot was, maar nog niet van alle lichamelijkheid ontdaan, er kleefde nog te veel menselijks aan en daarom had de smart nog zoveel pak op haar, bij zover dat de smart haar van streek bracht. Hij maakte tegen zijn Moeder ook gewag van het verraderlijk gedrag en plan van Judas en de goede heilige Maagd sprak nog ten beste voor hem.

Het huidig cenakel

Het avondmaal werd voorzien in het Cenakel. Na zijn verrijzenis verscheen Jezus er aan zijn verzamelde apostelen: een eerste maal in afwezigheid van de H. Tomas, een tweede maal in diens bijzijn. Tijdens de eerste verschijning stelde Hij het sacrament van de biecht in; tijdens de tweede berispte Hij Tomas wegens zijn traag geloof en gaf hem in zijn behouden wonden het onmiskenbaar bewijs van zijn verrijzenis. Dezelfde zaal was 50 dagen na de verrijzenis, het toneel van de neerdaling van de H. Geest over de apostelen, leerlingen en de H. Vrouwen. Het huis in zijn geheel diende hun tot verblijf na de verrijzenis en hemelvaart van Jezus en was het centrum van hun werking.

Petrus en Johannes gingen nog door Ofel in de stad inkopen doen. Zij bezochten ook het huis van Serafia (Veronica) om daar nog het een en ander te bestellen. Serafia’s man was een raadsheer (Sanhedrist). Hij leefde meestal buitenshuis om reden van zijn zaken, en zelfs wanneer hij thuis was, bracht hij zijn tijd niet bij haar door. Serafia heeft ongeveer de leeftijd van de H. Maagd en reeds vroeg was zij met de H. Familie bekend. Inderdaad, toen Jezus als knaap op het paasfeest in Jeruzalem achter gebleven was, ontving Hij van Serafia zijn onderhoud. De apostelen namen allerlei gerei in ontvangst, dat voor een deel in gesloten korven door leerlingen naar het Cenakel werd gedragen. Ze ontvingen er ook de kelk die Jezus zou gebruiken voor de instelling van het H. Sacrament.

Onder voorwendsel van allerlei aankopen en betalingen was Judas weerom van Betanië naar Jeruzalem gelopen en Jezus informeerde deze morgen nog bij de 9 apostelen naar hem, hoewel Hij goed wist wat hij in het schild voerde en aan het uitrichten was. Judas liep hele dag bij de Farizeeën in en uit en besprak met hen de maatregelen voor de gevangenneming van Jezus. Men liet hem zelfs de soldaten zien, die Onze Heer gevangen moesten nemen. Zijn loop heen en weer wist hij zo te regelen, dat hij voor elke uitstap en afwezigheid en voorwendsel had. Eerst kort vóór het paasmaal keerde hij bij de Heer terug. Van aard was hij werkzaam, bedrijvig en dienstvaardig, maar vol gierigheid, eerzucht, nijd en afgunst en deze hartstochten en neigingen bekampte hij niet. Zelfs heeft hij wonderen gedaan en in Jezus’ afwezigheid zieken genezen.

Toen de Heer aan de H. Maagd bekend maakte wat Hem op het punt stond over te komen, smeekte zij Hem zo hartroerend om toch met Hem te mogen sterven. Maar Hij moedigde haar aan om in haar droefheid rustiger te zijn dan de overige vrouwen en Hij voorzegde haar ook dat Hij zou verrijzen en op welke plaats Hij haar zou verschijnen. Maria matigde haar droefheid en weende nu minder, maar toch bleef zij door smart overstelpt en verzonken in een ontzettende ernst. De Heer bedankte haar als een erkentelijke, liefhebbende Zoon voor haar liefde en zorgen. Hij legde zijn rechterarm om haar en hield haar alzo gedrukt aan zijn Hart. Hij zegde haar verder dat Hij zijn avondmaal op geestelijke wijze met haar zou houden en bepaalde het uur, waarop zij het zou ontvangen (de H. Communie). Zijn afscheid van allen was zeer innig en ontroerend en Hij hield hun nog leerrijke waarheden voor. Jezus wandelde met zijn gezellen van Betanië naar de Olijfberg om, ging door het Kedrondal en tot tegen de Calvarieberg, heen en terug.Tot de apostelen sprak Hij onder andere, dat Hij hen tot nog toe had gevoed met zijn brood en zijn wijn, maar dat Hij hun vandaag zijn vlees en zijn bloed wilde geven. Alles wat Hij bezat wilde Hij hun nu geven en nalaten.

Laatste avondmaal

Jezus en de zijnen aten het paaslam in drie gescheiden groepen. Ieder van deze groepen bestond uit 12 personen en een van hen zal te tafel als huisvader voor. De eerste groep waren de 12 apostelen met Jezus, 12 leerlingen met Natanael, en nog een groep van 12 met Eliakim. Voor hen werden 3 paaslammeren in de tempel geslacht en besprenkeld. Maar, daar was nog een 4e lam, dat men in het Cenakel geslacht en besprenkeld had en dit zou genuttigd worden door Jezus en de 12 apostelen, doch deze omstandigheid was Judas onbekend, omdat hij door allerlei zorgen en geloop in beslag genomen, niet bij de slachting tegenwoordig was geweest en reeds verraad was gaan plegen. Hij kwam pas kort vóór het eten van het paaslam terug. De H. Vrouwen bevonden zich in een bijgebouw.

Het paaslam van Jezus was niet in de tempel geslacht, al het overige deed Hij streng naar de Wet. Achteraf heeft Hij ook hierover gesproken; het lam was een voorafbeelding. Hijzelf zou morgen het ware Paaslam zijn. Zij trokken feestklederen aan.

Jezus zegende de wijn en dronk; de apostelen dronken met tweeën uit één beker. De Heer sneed en verdeelde het paaslam en de apostelen reikten Hem in de orde waarin zij geplaatst waren, hun broodkoek toe, zich hiertoe bedienend van een soort knijper; zij ontvingen elk hun deel en aten het zeer haastig op. Met hun benen messen krabden zij het vlees van de beenderen, die daarna verbrand werden. Jezus brak ook één van de paasbroden, legde een deel ervan ter zijde en bedekte dit met een doek, terwijl Hij het ander stuk verdeelde. Zij nuttigden nu ook de broodkoeken. Vervolgens werd opnieuw een beker wijn gebracht. Jezus echter dankte en dronk er niet van. Hij sprak: “Neemt en verdeelt hem onder u, want Ik zeg u, Ik zal voortaan niet meer drinken van de vrucht van de wijnstok, totdat het Rijk Gods komt.” Nadat zij twee en twee gedronken hadden, zongen zij. Dan bad en leerde Jezus weer en daarop volgde nog een handwassing. En nu eerst gingen zij op hun zitplaatsen neerliggen. Al het overige hadden zij in staande houding verricht en in grote haast en slechts aan het einde een weinig geleund. De Heer heeft nog een ander lam in delen gesneden. Dit droeg men naar de H. Vrouwen die in een zijgebouw hun maal hielden.

Gedurende de eigenlijke maaltijd was Jezus in het begin onder zijn spreken zeer hartelijk met hen. Maar daarna werd Hij overvallen door ernst en weemoed. Hij sprak: “Één onder u zal Mij verraden, een wiens hand met Mij aan dezelfde tafel is.” Jezus deelde op dit ogenblik aan zijn kant een van de kruiden rond, nl. latuw, waarvan maar één schotel voorhanden was en aan Judas, die schuin tegenover Hem aangelegen was, had Hij bevolen de rest van de latuw aan de andere zijde van de tafel uit te delen. Vervolgens zegde Jezus nog: “Wel moet de Mensenzoon heengaan, gelijk het over Hem geschreven staat, doch wee de mens door wie Hij verraden wordt. Die mens ware het beter geweest nooit te zijn geboren.” Joannes nu lag aan de rechterzijde van de Heer, en daar allen op hun linkerarm leunden en met hun rechterhand aten, lag Joannes met het hoofd het dichtst bij Jezus’ borst. Hij kwam met zijn hoofd nu heel dicht bij Jezus’ borst en vroeg Hem: “Heer, wie is het?” Toen werd het hem duidelijk dat Judas door Jezus bedoeld was. Ik zag Jezus niet met de lippen zeggen: “Hij, aan wie Ik het ingedoopte stuk brood overreik.” Maar Joannes begreep alles, toen Jezus het stuk brood met latuw omwond, in de saus doopte en het met grote liefde overreikte aan Judas, die juist ook vroeg: “Heer, ben ik het?”

Jezus keek hem vriendelijk aan en gaf hem een algemeen antwoord. Jezus’ gebaar jegens Judas, dit aanreiken was een gebruikelijk teken van vriendschap en vertrouwelijkheid en Jezus gaf hem dit teken uit oprechte liefde om hem te waarschuwen zonder hem aan anderen te verraden. Judas echter was inwendig toornig en verbitterd.

De voetwassing

Na de maaltijd waste Jezus achtereenvolgens de voeten van alle apostelen. Hij verrichtte deze daad niet als een soort ceremonie, naar van harte als een heilige liefdeshandeling, zodat ze de vertolking was van zijn innigste gevoelens, van zijn oprechte liefde. Bij Petrus gekomen voegde Jezus eraan toe: “Simon, ge zijt zo begenadigd geweest van mijn Vader te vernemen wie Ik ben, vanwaar Ik kom en waarheen Ik terugkeer. Gij alleen hebt het ingezien en uitgesproken en Ik wil op u mijn Kerk bouwen en de poorten van de hel zullen haar niet overweldigen. Ook zal mijn macht bij uw opvolgers blijven tot het einde van de wereld.” Op Petrus wijzend zei Jezus ook nog tot de anderen: “Petrus zal mijn plaats innemen, wanneer Ikzelf van U zal zijn weggegaan, hij zal het bestuur van de Kerk waarnemen, de missionering regelen en u uitzenden.” In zijn onderrichting had Jezus over de voetwassing gesproken als over een reiniging van dagelijkse zonden, daar de voeten noodzakelijk met de vuile en stofferige aarde in aanraking komen en zich telkens opnieuw bezoedelen. De voetwassing was zinnebeeldig, had een geestelijke kracht en was een soort absolutie. Hij wist nog niet dat de Heer om hem te helpen en zalig te maken zichzelf tot de smadelijke kruisdood zou vernederen.

De instelling van de H. Eucharistie

Daarna werd een tafel in het midden geplaatst. Hij bedekte haar met een doek, waarop hij eerst een rood en dan een als kant opengewerkt wit kleed openspreidde. Hierna zette hij een kruik met water en een kruik met wijn onder de tafel. Petrus en Joannes gingen de kelk halen. Daarnaast stond een bord met 3 dunne, witachtige paasbroden. Er lag een doek over en de Heer had het reeds onder het paasmaal de helft van het toen gebroken brood onder de doek gelegd.

Daar stonden ook nog 3 dozen, waarvan de ene dikke olie, de andere vloeibare olie en de derde leeg was. Er lag een spatel bij. Jezus bad zeer plechtig en leerde op een ernstige wijze. Uit het blad of voetvlak, waarop de drinkbekers stonden, trok Jezus nu een schuifplankje, nam de witte doek die over de kelk hing en spreidde hem uit op het uitgetrokken plankje. Ik zag Hem dan een soort van pateen van de kelk afnemen en neerzetten op het overdekte plankje. Vervolgens nam Hij de broden van de nabij staande schotel van onder de doek en legde die vóór zich op de pateen. Hierna zette Hij de kleine vaas die in de kelk stond, eruit en de 6 kleine bekers. Toen zegende Hij het paasbrood en ook de oliën, hief nu de pateen met de paasbroden met zijn beide handen omhoog, sloeg zijn ogen ten hemel, bad, offerde en zette de plaat neer en overdekte ze. Hierop nam Hij de kelk, liet er zich door Petrus wijn en door Joannes water, dat Hij eerst zegende, in gieten, en met de kleine lepel schepte Hijzelf nog een weinig water er bij. Nu zegende Hij de kelk en hief ook deze biddend en offerend omhoog en zette hem weer neer.

Boven de schotel waarop de paasbroden gelegen hadden, liet Hij door Petrus en Joannes water op zijn handen gieten en met de lepel die Hij uit de voet van de kelk nam, schepte Hij van het water dat over zijn handen was gevloeid, op de hunne. Toen werd de schotel van man tot man in de kring doorgegeven en allen wasten er hun handen in. Jezus zei dat Hij alles wilde geven wat Hij bezat, nl. zichzelf. Toen was het alsof Hij zich geheel in liefde uitstortte en ik zag Hem helemaal doorzichtig worden: Hij was een gedaante van licht. Terwijl geheel zijn voorkomen deze innigheid uitstraalde, brak Hij onder gebed het brood en legde het op de pateen. Met zijn vingertoppen brak Hij nog een weinig van het eerste stuk en liet het in de kelk vallen. Op dit ogenblik ontving de H. Maagd het H. Sacrament op geestelijke wijze.

Hij nam nu de pateen met de stukken brood en sprak: “Neemt en eet, dit is mijn Lichaam dat voor U geleverd wordt.” Als zegenend bewoog Hij hierbij zijn rechterhand boven de pateen, en terwijl Hij dit deed, ging een glans van Hem uit. Zijn woorden waren lichtend en ook de stukken brood die zich glanzend in de mond der apostelen stortten; het was of Hijzelf in hen binnenstroomde, allen zag ik van licht doordrongen, behalve Judas. Jezus gaf het sacrament eerst aan Petrus, dan aan Johannes en dan aan Judas. Jezus echter voegde Judas deze woorden toe: “Wat gij van plan zijt te doen, doe dat spoedig!” Jezus gaf daarna het sacrament aan de rest en ze naderden twee aan twee en de ene hield voor de andere onder de kin een kleine stijve, gefestonneerde doek die op de kelk gelegen had. Jezus hield nu ook de kelk omhoog ter hoogte van zijn aangezicht en sprak de woorden der instelling erover uit als sprak Hij IN de kelk. Onder deze handeling was Hij geheel lichtend, verheerlijkt en als doorschijnend: Hij ging over in datgene wat Hij gaf. Hij liet Petrus en Joannes drinken uit de kelk, die Hijzelf in zijn handen hield en zette hem daarna neer.

Joannes schepte nu met de kleine lepel van het H. Bloed uit de kelk in de kleine bekers, die door Petrus aan de overige apostelen toegereikt werden; elke kleine beker diende voor 2 van hen en zo nuttigden zij het H. Bloed. Judas vertrok hierop uit het Cenakel. In de kelk was nog een deel van het H. Bloed overgebleven en de Heer goot dit over in de kleine vaas die in de kelk had gestaan. Dan hield Hij zijn vingeren boven de kelk en liet Petrus en Joannes er water en wijn over gieten. Hiervan liet Hij beiden uit de kelk drinken, het overige opnieuw in de kleine bekers over scheppen en aan de andere apostelen geven. Hierop droogde de Heer de kelk uit, zette er de vaas met het overschot van het H. Bloed in en plaatste de pateen met de rest van de geconsacreerde stukken paasbrood er op. Nu plaatste Hij het deksel op de kelk, hing de doek of het kleedje er weer overheen en plaatste hem opnieuw tussen de bekers op zijn voetvlak. Door Jezus werd ook vuur gewijd in een koperen ketel. Van dit ogenblik af doofde het nooit uit, maar bleef gloeien, ook wanneer zij lange tijd afwezig waren. Telkens als zij voor geestelijke doeleinden vuur nodig hadden, gingen zij het in het Cenakel halen.

Daarna zalfde Jezus nog Petrus en Johannes als eerste bisschoppen, en nog 4 andere apostelen kregen wijdingen. Na de lofzang gingen ze naar de voorzaal. Hier traden zijn Moeder, Maria van Kleofas en Magdalena op Hem toe en smeekten Hem dringend niet naar de Olijfberg te gaan, daar het gerucht liep dat men Hem gevangen wilde nemen. Jezus echter sprak hun enige troostwoorden toe en liep tussen hen door, haastig naar buiten.