Waarom zijn jullie bezorgd? – Mark Mallett 5/4/2018 

NA het publiceren van The Shaking of the Church op Heilige Donderdag, was het pas uren later dat een spirituele aardbeving, gecentreerd in Rome, het hele christendom schudde. Krantenkoppen over de hele wereld verschenen met Paus Franciscus die naar verluidt had gezegd: "De Hel bestaat niet."

Wat ik aanvankelijk veronderstelde als "nepnieuws", of misschien een aprilgrap, bleek waar te zijn. Paus Franciscus had opnieuw een interview gegeven met Eugene Scalfari, een 93-jarige atheïst die nooit aantekeningen maakt en de woorden van zijn onderdanen niet vastlegt. Integendeel, zoals hij een keer aan de buitenlandse pers uitlegde: "Ik probeer de persoon te begrijpen die ik interview, en daarna schrijf ik zijn antwoorden met mijn eigen woorden." Scalfari gaf toen de mogelijkheid toe dat "sommige woorden van de Paus dat ik heb gerapporteerd, niet gedeeld werden door Paus Franciscus" in zijn interview in 2013 met de Paus.

Het is moeilijk om te weten wat het meest verrassend is: de erkenning van onethische journalistiek, of het feit dat de Paus deze man opnieuw een interview heeft toevertrouwd (dit is blijkbaar het vijfde).

De reactie die over de hele wereld werd gehoord, varieerde van het juichen van "liberalen" tot verklaringen van "conservatieven" dat de Paus een agent van de Antichrist is. Misschien wordt de stem van rede op het tumult gerepresenteerd door de theoloog en filosoof, Dr. Peter Kreeft. Hij zei: "Ik betwijfel of hij dat zei, omdat het ketterij is." Het bestaan ​​van de Hel is inderdaad een kernleer van het Christendom, onderwezen door Onze Heer, en bevestigd voor 2000 jaar in de heilige traditie. Bovendien heeft Paus Franciscus eerder al het bestaan ​​van de Hel onderwezen en vaak gesproken over de realiteit van Satan als een echte gevallen engel. Zoals oud Vaticaan-correspondent John L. Allen Jr. opmerkte:

Ten eerste is het feitelijk niet mogelijk wat Franciscus over de Hel zei volgens wat Scalfari citeerde, omdat Franciscus een duidelijk openbaar verslag heeft gemaakt over dit onderwerp - hij praat eigenlijk vaker over de Hel dan een vorige Paus, en hij heeft nooit enige twijfel laten bestaan ​​dat hij het als een reële mogelijkheid voor iemands eeuwige bestemming beschouwt.- 30 april 2018, cruxnow.com

Woordvoerder van het Vaticaan, Greg Burke, gaf een verklaring af over het recente interview met Scalfari (dat verscheen in La Repubblica en werd vertaald door Rorate Caeli):

Wat de auteur in het artikel van vandaag rapporteert, is het resultaat van zijn reconstructie, waarin de letterlijke woorden uitgesproken niet door de Paus worden geciteerd. Geen citaat van het voornoemde artikel moet daarom worden beschouwd als een getrouwe transcriptie van de woorden van de Heilige Vader. -Catholic News Agency, 29 maart 2018

Helaas werd niets gezegd om de katholieke doctrine te bevestigen. En tot nu toe is de Paus stil gebleven.

Dus de "schade", zo lijkt het, is geschied. Of de Paus het zei of niet, kan niets ter zake doen. Miljarden mensen hebben nu gehoord, zogezegd uit de mond van de belangrijkste vertegenwoordiger van het Christendom, dat de Hel niet bestaat. Sommigen hebben het nieuws toegejuicht dat de kerk "eindelijk" zo'n "onbarmhartige" doctrine laat vallen. Evangelische Christenen en schismatieken zijn in een hoge versnelling gegaan en bevestigen hun vermoedens dat Franciscus een "antipaus" of "valse profeet" is. Trouwe katholieken, uitgeput door de ene pauselijke controverse na de andere, hebben publiekelijk hun ontsteltenis geuit op sociale media, sommigen hebben Franciscus zelfs een "verrader" en een "Judas" genoemd. Een lezer zei tegen mij: "Ik bid voor de Paus. Maar ik vertrouw hem niet langer. 'Kardinaal Raymond Burke, die zijn ergernis uitdrukte, reageerde op deze laatste blunder:

Het was een bron van groot schandaal, niet alleen voor veel katholieken, maar ook voor veel mensen in de seculiere wereld die respect hebben voor de Katholieke Kerk en haar leringen, zelfs als ze die niet delen... Dit spelen met geloof en doctrine, op het hoogste niveau van de Kerk, is terecht schandalig voor predikanten en gelovigen. -La Nuova Bussola Quotidiana, 5 april 2018

De Kerk beeft inderdaad… maar is niet vernietigd. 

JEZUS IS VERREZEN, NIET?

De verrezen Heer komt de kamer binnen waar de apostelen zijn verzameld en vraagt hen:

Waarom zijn jullie bezorgd? En waarom rijzen er vragen in jullie hart?

De laatste keer dat Jezus hen deze vraag stelde was toen ze zich te midden van een grote storm bevonden. Ze wekten Hem en schreeuwden:

"Heer, red ons! Wij vergaan!" Hij zei tegen hen: "Waarom zijn jullie bang, o kleingelovigen?" (Matt 8: 25-26)

Wat Jezus aan de Apostelen vroeg voor en na Zijn opstanding was totaal vertrouwen in Hem. Ja, Jezus zou Zijn Kerk bouwen op Petrus, "de rots", maar hun geloof moest alleen in God zijn - in Zijn beloften - niet in menselijke vermogens.

De Heer verkondigde het in het openbaar: ‘Petrus, Ik heb voor je gebeden dat je geloof niet zou bezwijken; als je eenmaal tot inkeer bent gekomen, sterk dan op jouw beurt je broeders'. Daarom heeft het Geloof van de Apostolische Stoel nooit gefaald, zelfs niet in turbulente tijden, maar is intact en ongedeerd gebleven, zodat het voorrecht van Petrus onwrikbaar blijft bestaan. 

Stuk uit Can a Pope be a heretic? – Pr. Joseph Iannuzzi 20/10/2014

De hierboven genoemde sedeϊstische-opvattingen in de richting van het leergezag van de Paus, zelfs wanneer hij niet ex cathedra spreekt, is gebrekkig en zelfs geestelijk schadelijk, omdat het het gevaar met zich meebrengt de Paus te beoordelen volgens zijn eigen normen en niet te voldoen aan de gevraagde gehoorzaamheid van hen door Christus.

Zulke mensen die deze bewering ondersteunen, weerspiegelen een fundamentalistische benadering van de Schrift en het Katholicisme door de teksten en uitdrukkingen van het geloof te interpreteren die gescheiden zijn van hun historische context en zichzelf als de hoogste rechter beschouwen van wat katholiek is en wat niet. Deze benadering spreekt de hoogmoed aan en, zoals de geschiedenis keer op keer heeft bewezen, leidt dit subtiel tot een verderfelijke fout; zaken die in feite heel klein zijn, worden vergroot tot grote zaken, en verdeeldheid volgt binnen de kerk.

De katholieke benadering van de Paus die ik in dit artikel heb geïllustreerd is er een van trouwe aanhankelijkheid, niet alleen aan een louter menselijke leraar, maar aan de geïnspireerde Plaatsvervanger van Christus op aarde die door Christus is begiftigd met een speciaal charisma van leergezag dat zal blijven duren in alle eeuwen. Ik herinner u hier aan de woorden van Christus aan Petrus die de enige was onder de Apostelen die directe kennis van boven ontving: "Gezegend zijt u, Simon, zoon van Jona. Want vlees en bloed hebben dit u niet geopenbaard, maar mijn Hemelse Vader. En ik zeg u, u bent Petrus, en op deze rots zal ik Mijn kerk bouwen, en de poorten der onderwereld zullen haar niet overweldigen "(Mt 16.17-18). In deze woorden zegt Christus niet aan Petrus dat hij Zijn Kerk moet bouwen, maar dat Hij Zijn eigen Kerk zal bouwen, waarbij Christus impliceert dat Hij door middel van Petrus (die alle toekomstige Pausen vertegenwoordigt) Zijn goddelijke Wil in Zijn Kerk volbrengt door de kracht van de Heilige Geest, die Hij beloofde naar Zijn Apostelen te sturen om "hen naar alle waarheid te leiden" (Joh. 16:13). Het is juist deze beloofde Heilige Geest die elke Romeinse Paus blijft inspireren om de Kerk in elke generatie te leiden. De katholieke catechismus relateert evenzeer met betrekking tot de Pauselijke onfeilbaarheid, die de Pauselijke definities leidt: "Daarom worden zijn definities, van zichzelf, en niet van de toestemming van de Kerk terecht voor onweerlegbaar gehouden, want ze worden uitgesproken met de hulp van de Heilige Geest, als hulp beloofd aan hem in de persoon van de Heilige Petrus zelf ".

Het 5de Lateraans Concilie (1512-1517) vat het als volgt samen:

"De Eeuwige Vader, die Zijn kudde nooit zal verlaten tot het einde van het tijdperk, hield zo van gehoorzaamheid ... dat ... toen Hij [Zijn geliefde Zoon] op het punt stond te vertrekken van deze wereld naar de Vader, Hij Petrus en zijn opvolgers als Zijn eigen vertegenwoordigers aanstelde met de stevigheid van een rots. Het is noodzakelijk om hen te gehoorzamen, het boek der koningen getuigt, zodat wie niet gehoorzaamt, zich de dood op de hals haalt. "

Het 1ste Vaticaans Concilie (1869-1870) vat het als volgt samen:

"Dat wat Onze Heer... gevestigd heeft in de H. Apostel Petrus, voor de voortdurende redding en ten gunste van de Kerk, moet noodzakelijkerwijs voor altijd blijven, door het gezag van Christus. Hij heeft de Kerk gesticht zoals op een rots die standvastig zal blijven tot het einde der tijden...  

De H. Petrus heeft de sleutels van het koninkrijk van Onze Heer Jezus Christus ontvangen. Tot op de dag van vandaag en voor altijd leeft Christus en is Hij voorzitter van de Kerk en oefent Hij het oordeel uit in de opvolgers van de H. Petrus. Wie op de Heilige Stoel van Petrus plaats neemt verkrijgt het primaatschap van Petrus over de hele Kerk. Zodat wat de waarheid heeft verordend, standvastig blijft, en de H. Petrus volhardt in de rotsachtige kracht die hem werd verleend, en niet de leiding van de Kerk verlaat die hij ooit heeft ontvangen...

Voor de Paus, in de H. Petrus, heeft Onze Heer Jezus Christus volledige macht gekregen om de universele Kerk te bewaren, te regeren en te besturen... Maar geestelijken en gelovigen, ongeacht rituelen en waardigheid, zowel afzonderlijk als collectief, zijn gebonden om zich aan deze macht te onderwerpen door de plicht van hiërarchische ondergeschiktheid en ware gehoorzaamheid, en dit niet alleen in zaken betreffende geloof en moraal, maar ook in diegenen die de discipline en regering van de Kerk over de hele wereld in handen hebben... Hij is de hoogste rechter van de gelovigen...

De Paus bezit de allerhoogste macht om te onderwijzen... volgens de uitspraak van Onze Heer Jezus Christus: 'Jij bent Petrus, en op deze rots zal ik mijn kerk bouwen', kan niet falen in zijn effect... De katholieke religie is altijd ongeschonden bewaard gebleven..."

Het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) bevestigt nog eens:

"De bisschoppen moeten, wanneer zij in gemeenschap met de Paus onderwijzen, door allen worden gerespecteerd als getuigen van de goddelijke en katholieke waarheid ... De religieuze instemming van de wil en het intellect moet op een speciale manier worden gegeven aan het authentieke leergezag van de Paus, zelfs wanneer hij niet ex cathedra spreekt.

In zijn leergezag, wat "soeverein, volledige en onmiddellijk van toepassing is", oefent de Paus een gezaghebbend ambt uit zoals geen ander in de Kerk. Inderdaad, toen Christus voor eens en voor altijd Zijn goddelijk geopenbaarde waarheden in zijn ene en onveranderde Openbaring (depositum fidei) vormde, deed Hij dat opdat Petrus, en degenen die zijn apostolisch ambt innemen, deze openbaring zouden overbrengen onder leiding van de Heilige Geest door het college van bisschoppen in eendracht met hem, zelfs wanneer hij niet ex cathedra spreekt. Zo blijven de Paus en de bisschoppen in de loop van de eeuwen Christus' ene Openbaring openbaar maken.”

In één woord, alle leden van de Katholieke Kerk genieten de zekere garantie van de niet-aflatende leiding van Petrus, de rots en zijn opvolgers aan wie Jezus Christus de belofte van overwinning over de leugens van de Hel voor altijd heeft gegeven.“

"Maar", zou je je kunnen afvragen, "heeft de Apostolische Stoel niet gefaald door deze schijnbare ontkenning van de hel?" Het antwoord is nee - de leer van de kerk is niet teniet gedaan, zelfs niet in Amoris Laetitia (hoewel ze als ketters werden geϊnterpreteerd). De Paus kan fouten maken zoals iedereen, behalve wanneer hij ex cathedra-uitspraken doet, dat wil zeggen, onfeilbare verklaringen die de leer bevestigen. Dat is de leer van de kerk en de ervaring van 2000 jaar.

... als u last heeft van sommige verklaringen die paus Franciscus in zijn recente interviews heeft gedaan, is het niet door ontrouw om het niet eens te zijn met de details van sommige van de interviews die voor de vuist weg werden gegeven. Natuurlijk, als we het niet eens zijn met de Heilige Vader, doen we dat met het diepste respect en nederigheid, we zijn ons ervan bewust dat we misschien gecorrigeerd moeten worden. Pauselijke interviews vereisen echter niet de instemming van het geloof zoals dat wordt gegeven aan ex cathedra-uitspraken of niet de innerlijke onderwerping van geest en wil dat gegeven wordt aan verklaringen die deel uitmaken van zijn niet-onfeilbare maar authentieke magisterium.- Tim Finigan, "Assent and Papal Magisterium", 6 oktober 2013

De beloften van Christus aan Petrus zijn nog steeds waar, ook al slaan grote golven tegen de Kerk aan... ook al varen vijandelijke schepen tegen haar romp en lijkt “Petrus” zelf de boot naar rotsachtige klippen te sturen.  Maar we moeten de volgende bedenkingen maken : Wie is de wind in haar zeilen? Is het niet de Heilige Geest? Wie is de admiraal van dit schip? Is het niet Christus? En wie is de Heer van de zeeën? Is het niet de vader?

Waarom zijn jullie bezorgd? En waarom rijzen er vragen in jullie hart?

Jezus is verrezen. Hij is niet dood. Hij is nog steeds de Leider en Meesterbouwer van Zijn Kerk. Ik zeg dit niet om de controverses te verwerpen of de paus te verontschuldigen, noch om de ernstige beproevingen die we tegenkomen te bagatelliseren. Maar ik denk dat degenen die overboord springen, moeten luisteren naar wat Christus zegt - vooral degenen die de paus belasteren of een duidelijk gebrek aan vertrouwen in Jezus verraden. Eerlijk gezegd worden ook zij een "struikelblok" voor anderen en een bron van verdeeldheid. Het is de moeite waard te herhalen wat de Katechismus leert over wat we zouden moeten doen als iemand, zelfs de Paus, schijnbaar faalt: