Franse president Macron pleit voor Eurafrika: 200 miljoen migranten naar Europa - Xander 19-04-2018

‘We staan nog maar aan het prille begin van ongekende volksverplaatsingen, die paradoxaal genoeg het gevolg zijn van de Westerse ontwikkelingshulp aan Afrika’ – ‘Europeanen moeten door kruising met Afrikanen gemengd ras worden’ – ‘Dit betekent wel het einde van de sociale zekerheid in Europa’

De Franse president Macron, één van de topfiguren van de extreemlinkse globalistische kabaal, heeft opnieuw zijn ware kleuren laten zien door afgelopen zaterdag in een TV interview te zeggen dat Europa zich moet opmaken voor een ‘ongekend aantal’ migranten uit Afrika, omdat het lot van Europa en Afrika ‘met elkaar verbonden zijn’. Kortom: Macron wil ‘Eurafrika’ creëren, en wees in dat kader op de Frans-Amerikaanse journalist Stephen Smith, die volgens de president ‘geweldig goed beschrijft’ hoe er in de komende 30 jaar tussen de 150 en 200 miljoen Afrikanen naar Europa zullen emigreren. 

‘Het migratie fenomeen dat op ons afkomt zal historisch zijn,’ aldus Macron, die stelde dat de grote armoede, klimaatverandering en geopolitieke conflicten honderden miljoenen Afrikanen naar Europa zullen drijven. En dat is volgens hem prima en zelfs gewenst.

‘Ongekende volksverplaatsingen nog maar net begonnen’

‘Afrikanen gaan vooral naar Europa, omdat het continent geen eiland is, vanwege onze locatie, en omdat het lot van Europa en Afrika met elkaar verbonden zijn.’ Macrons grote voorbeeld is Stephen Smith, auteur van ‘The Rush to Europe’, waarin deze professor aan de Duke University schrijft dat we in Europa nog maar aan het prille begin staan van ongekend grote volksverplaatsingen, die volgens hem ‘paradoxaal genoeg’ voornamelijk het gevolg zijn van de Westerse ontwikkelingshulp aan Afrika.

Gemengd ras, einde sociale zekerheid

Smith voorziet een aantal mogelijke scenario’s, waarbij hij het ontstaan van ‘Eurafrika’ nog het ‘meest optimistische’ noemt. In dat geval omarmt de Europese bevolking de massale immigratie, en wordt het een ‘welkom, multicultureel Europa, dat volledig een gemengd-ras door immigratie en (rassen)kruising accepteert’.

Dit betekent volgens hem wel het einde aan de sociale zekerheid in Europa, want die wordt door de komst van zo ongelooflijk veel kansarme Afrikanen onbetaalbaar. Dit houdt tevens in dat de levensstandaard in Europa fors zal dalen en armoede wijd verspreid zal worden, iets waar wij op deze site ook al jaren voor waarschuwen, maar wat door veel mensen nog steeds niet geloofd wordt, omdat ze zich niet kunnen voorstellen dat ‘onze’ politici dit hun eigen kiezers zullen aandoen.

Fort Europa ‘niet te winnen gevecht’

Een ander mogelijk scenario is ‘Fort Europa’, de grenzen die worden gesloten, wat Smith een ‘niet te winnen, of zelfs schaamtevol’ gevecht noemt. Daarom zal ‘Eurafrika’ er moeten komen, vinden hij en dus ook Macron, en zal dat volgens hen ook gaan lukken, omdat de migrantendeals van de EU met Turkije en Libië ook zo goed zouden functioneren. Daarbij willen wij aantekenen dat –zoals we al eerder schreven- deze deals in tegenstelling tot wat wordt beweerd niet zijn bedoeld om de migranten toestroom te beperken, maar ‘in goede banen’ te leiden, dus te bevorderen.

EC-president Jean-Claude Juncker onderstreepte dat eind vorig jaar nog maar eens, toen hij zei dat Europa ‘een duidelijke behoefte’ heeft aan deze massale immigratie uit Afrika, en de EU er daarom alles aan zal doen om zoveel mogelijk Afrikanen legaal naar Europa te kunnen laten komen.

Gemiddelde Europeaan laat Umvolkung gelaten gebeuren

De conclusie is andermaal dat er in Brussel, Parijs, Londen en Rome (het Vaticaan) virulent anti-Europese regimes zitten, die vast van plan zijn om zich niets te blijven aantrekken van de zorgen van de autochtone Europeanen, omdat die inderdaad zullen moeten verdwijnen, en plaats moeten maken voor de nieuwkomers uit met name Afrika en het Midden Oosten. Oftewel: Umvolkung is het devies, en dat wordt nu zelfs steeds openlijker toegegeven, vooral omdat deze politieke kliek in de gaten krijgt dat de gemiddelde burger niet van plan is om zich er massaal tegen te verzetten, al was het alleen maar in het stemhokje.

En daarom krijgen zij het lot dat zij verdienen. Of onze (klein)kinderen straks blij zullen zijn dat wij ons stabiele en welvarende continent zo zonder slag of stoot hebben prijsgegeven aan deze totalitaire, Europa-hatende linksdictatuur, en onze straks totaal geïslamiseerde, sterk verarmde landen dankzij hen zullen zijn afgezakt naar Tweede- en zelfs Derde Wereldstatus, is echter maar zeer de vraag.

God beware ons!!!!

Het ontstaan van de EU's 'Eurafrika' (de echte reden om Eurafrika te stichten)

De Europese Unie heeft recentelijk een "pan-Afrikaans initiatief" van 1,1 miljard dollar aangekondigd, gericht op de integratie van Afrikaanse landen met Europa. Zoals het EU-persbericht aangeeft, gaat het geld naar programma's die de handel verbeteren, verkiezingswaarnemingsmissies opzetten, academische uitwisselingen tot stand brengen en regeringsinitiatieven ontplooien.

Op het eerste gezicht lijkt dit een goede deal voor Afrika. PanAf zal bijdragen tot meer mobiliteit binnen het continent, maar ook tussen Europa en Afrika. Studentenuitwisselingsprogramma's stellen Afrikaanse studenten bijvoorbeeld in staat wetenschappelijke belangen in Europa na te streven. Afrikaanse landen zullen gemakkelijker toegang hebben tot wetenschap, technologie en innovatie en de arbeidsmobiliteit zal worden vergemakkelijkt.

En waarom zou Afrika een partner afwijzen die een Nobelprijs voor de vrede heeft gewonnen voor zijn 'streven naar vrede en menselijke waardigheid', zoals de voorzitter van de Europese Raad Van Rompuy het in zijn dankwoord voor de Nobelprijs voor de vrede voor de supranationale organisatie noemde? Waarom zou Afrika zich niet willen associëren met een politieke unie die op de voorgrond staat van de ontwikkelingen in actie tegen de klimaatverandering, medisch onderzoek en versterking van de democratie?

Het probleem is dat de EU een bepaald beeld promoot dat niet noodzakelijk in overeenstemming is met zijn acties. Zoals Desmond Tutu in een protestbrief schrijft aan het Nobelcomite : “De EU is duidelijk geen ‘vredeskampioen’ dat Alfred Nobel in gedachten had toen hij zijn testament heeft opgemaakt.”

Gezien de lange koloniale geschiedenis van haar leidende leden, moeten de Afrikanen wat sceptisch zijn over het "vredes"-deel van het EU-imago. Het is niet moeilijk om je voor te stellen dat Afrikanen wantrouwig staan tegenover de zogenaamd onschuldige intenties van de EU om Afrika nu te 'integreren'. De EU was tenslotte niet opgericht om  welvaart in de wereld te bevorderen, maar om vrede en welvaart voor Europa te bewerkstelligen.

Een lange geschiedenis van misbruik

In de afgelopen tien jaar heeft de EU gepoogd haar economische belangen in Afrika veilig te stellen, waarbij sommigen beweren dat het streven doet denken aan het koloniale verleden. Het streven van de EU naar geopolitieke ambities en economische belangen is zelfs zichtbaar onder het mom van "een partnerschap van gelijken" in het overkoepelende langetermijnkader voor de betrekkingen tussen de EU en Afrika, de gezamenlijke Afrika-EU-strategie. De economische partnerschapsovereenkomsten van de EU (EPA) met Afrikaanse landen weerspiegelen nauwelijks een overeenkomst die voor beide partijen voordelig is. In plaats daarvan moedigen ze Afrikaanse staten aan een  schadelijk beleid te ondertekenen en 80 procent van hun markten aan Europa te binden in ruil voor kortetermijnwinsten. Ghana kan bijvoorbeeld meer dan 300 miljoen dollar per jaar verliezen als de EPA in West-Afrika van kracht wordt. Nigeria kan 1,300 miljard dollar verliezen. Het is dan ook geen verrassing dat de landen zich verzetten tegen de ratificatie van de West Afrikaanse EPA.

De Europese exploitatie van de grondstoffen van Afrika blijft verregaande gevolgen hebben op verschillende aspecten van de levens van de Afrikanen, waaronder arbeidsrechten, voedselonzekerheid, en gewapende conflicten. Neem bijvoorbeeld de Britse firma Lonmin die platinum produceert, wiens samenspanning met de Zuid-Afrikaanse politie leidde tot een gewelddadige aanpak tegen stakende Marikana-mijnwerkers, ongeveer 39 mijnwerkers werden tijdens de staking doodgeschoten. Of uit een studie van 2004 van Science, werd betoogd dat de hoge visconsumptie van Europa de overbevissing in West-Afrika in de hand werkt en als gevolg daarvan buitensporige jacht op wildvlees veroorzaakt. Een van de leidende leden van de EU, Frankrijk, is er ook niet voor teruggeschrokken om zijn belangen in Afrika ook op militair vlak veilig te stellen. In de afgelopen jaren heeft het troepen naar zowel Mali als de Centraal-Afrikaanse Republiek gestuurd om zijn mijnbelangen veilig te stellen.

De EU werd in de eerste plaats opgericht om de koloniale belangen te beschermen. Het idee van een Europese Unie ontwikkelde zich nadat Europese machten door de VS en Rusland werden aan de kant gezet werden na de Suez Kanaal crisis. De stichters van de EU wisten dat Europa zich moest verenigen om relevant te blijven. Het enige wat ontbrak waren natuurlijke rijkdommen, maar Afrika, of beter “Eurafrika” had er in overschot.

Zoals de schrijvers van Eurafrika, Peo Hansen en Stefan Jonsson  schrijven, een boek dat de geopolitieke wortels van de vorming van de Europese Unie weergeeft, zou de EU er niet gekomen zijn als het in die tijd niet aanzien was als een Eurafrikaanse onderneming waarin het kolonialisme was geëuropeaniseerd. Al de documentatie betreffende de stichting van de EU in de ‘50iger jaren weerspiegelt het feit dat Europa zijn greep op de natuurlijke rijkdommen van Afrika moest versterken.

Dit blijft het geval. Zoals de EU zelf verklaart : “Grondstoffen zijn fundamenteel voor de economie, groei en jobs van Europa en ze zijn essentieel om onze levenskwaliteit te behouden en te verbeteren.” De relatie tussen de EU en Afrika vandaag is een voortzetting van een lange en dikwijls pijnlijke zwarte bladzijde in de geschiedenis van de exploitatie en medeafhankelijkheid.

Toch zijn de hindernissen van een gelijkwaardig partnerschap tussen de EU en de Afrikaanse naties niet onoverkomelijk. De twee continenten zijn tenslotte tezamen historisch, economisch, cultureel en zelf militair verbonden. Dit betekent ook niet dat Afrikaanse naties niet medeplichtig zijn aan subimperialistische agenda's. Zoals EU-Afrika-relatiedeskundige Ida Horner schrijft met betrekking tot het onvermogen van Afrika om zijn inzet voor wederzijdse overeenkomsten te versterken, “de middelen worden niet altijd op de juiste manier gebruikt of gelijkmatig verdeeld" als gevolg van straffeloosheid.

In zijn Nobelprijs voor Vrede voor de EU zei Van Rompuy dat "symbolische gebaren zijn geen bindmiddel voor vrede”. Misschien moet de EU dit tot motto maken. Het is onmogelijk om een kenmerk van vrede te zijn terwijl het een onethische agenda nastreeft zoals de EU dat doet in Afrika. De EU is misschien welwillend in theorie, maar in de praktijk is het in veel opzichten een neo-koloniale dwingeland.

6/9/2014 Al Jazeera - Minna Salami