God schonk de ziel van de allerheiligste Maria de “gewoonte der deugd”

De onstuimige stromen van de Godheid kwamen in Maria’s gewijde ziel samen. Zij ontsprongen aan het fundament van Zijn Wijsheid en Goedheid, waardoor en waaruit Hij besloten had de grootste gaven en deugden, welke in alle eeuwigheid aan geen ander schepsel gegeven zouden worden, in deze Hemelse Vrouwe te plaatsen. En toen het uur gekomen was om deze deugden aan Haar mee te delen, dus op hetzelfde ogenblik waarop haar natuurlijk leven begon, vervulde de Almachtige naar Zijn welbehagen deze wens, waarvan Hij de realisatie had opgeschort vanaf het allereerste begin, tot de gepaste tijd zou aanbreken. De Heer voerde Zijn plan uit. Hij liet ten tijde van Haar Ontvangenis Zijn gaven en genaden neerdalen in de ziel van Maria in een zodanig overstelpende mate dat geen andere Heilige of allen tezamen ooit zouden kunnen bereiken. Hoewel Zij getooid als de Bruid van de Hemel neerdaalde, begiftigd met alle volmaaktheden en met de hele reeks van ingestorte deugden, was het niet noodzakelijk, dat Zij al deze deugden tegelijk zou beoefenen. Het zou voldoende zijn indien Zij die deugden beoefende, welke pasten bij Haar staat in de schoot van Haar moeder.

Onder de eerste waren de drie theologische deugden: geloof, hoop en liefde, die rechtstreeks betrekking hebben op God. Zij beoefende ze onmiddellijk op de meest verheven wijze, waarbij Zij door een zeer fijnzinnig geloof de Godheid met al Haar volmaaktheden en oneindige eigenschappen, zowel als de Drie-eenheid met Haar onderscheiden Personen erkende. Deze kennis door het geloof werd niet gehinderd door de hogere kennis, welke God Haar gaf. Zij beoefende ook de deugd van hoop, omdat Zij in God het voorwerp van Haar geluk en Haar laatste doel zag. Haar ziel streefde zonder een moment een ander doel voor ogen te hebben, noch aarzelde op Haar naar boven gerichte vlucht, met hevig verlangen naar Haar vereniging met God. Tegelijk beoefende Zij de deugd van liefde. Zij zag in God het oneindige en hoogste Goed en bracht een zodanig diepe waardering voor de Godheid op, dat zelfs alle serafijnen tezamen nooit een dergelijk hoge graad van vervoering en deugd zouden kunnen bereiken.

De andere deugden, die de rede van het schepsel sieren, bezat Zij in verhouding tot de theologische deugden. De zedelijke en natuurlijke deugden bezat zijn in wonderbare en bovennatuurlijke mate en in de orde der genade bezat Zij op nog verhevener wijze de gaven en vruchten van de H. Geest. Zij had een ingestorte kennis en de gewoonte van al deze deugden. De wetten van de natuur hadden geen geheimen voor Haar zodat Zij helemaal vertrouwd was met de natuurlijke en bovennatuurlijke orde van de dingen in hun verhouding tot de grootheid van God. Zodoende was Zijn vanaf Haar eerste ogenblik in de schoot van haar Moeder wijzer, voorzichtiger en helderder van verstand en meer in staat om God en al Zijn werken te begrijpen dan alle schepselen, de er zijn geweest of er ooit nog zullen zijn tot in de eeuwigheid, uitgezonderd natuurlijk Haar allerheiligste Zoon. En al deze volmaaktheden bestonden ook in Haar daden, welke Zij in overeenstemming met de heiligheid van Haar staat en in verhouding met de werkzaamheid van de goddelijke kracht, verrichtte. Daarom was Haar volmaaktheid aan geen andere grenzen gebonden dan Gods allerrechtvaardigst welbehagen.

Bij de beoefening van de theologische deugden, de deugd van godsdienstigheid en de hoofddeugden, die daaruit voortvloeien, nam Zij God waar, zoals Hij is, als de Schepper en de Glorie-brenger. In heldhaftige daden bracht Zij Hem eer, prees Hem en bedankte Hem voor Haar schepping. Zij beminde Hem, vreesde Hem en aanbad Hem, onder het brengen van offers van aanbidding, lof en eer, wegens Zijn onveranderlijk Wezen. Zij erkende de ontvangst van de gaven hoewel nog vele daarvan voor Haar verborgen waren, en Zij dankte daarvoor in diepe nederigheid. Zij verootmoedigde zich onmiddellijk in de schoot van Haar moeder, zelfs in dat zeer kleine lichaam. En door al deze daden waren Haar verdiensten groter dan van alle Heiligen in de hoogste graden van volmaaktheid en heiligheid samen. Haar kennis van het geheim van de Godheid en van de allerheiligste Drie-eenheid was groter dan de geloofswaarheden ons leren.

Hoewel Zij God op het moment van Haar Ontvangenis niet intuïtief zag, zoals de Heiligen Hem zien, zag Zij Hem toch abstract door een licht en inzicht, dat hoewel minder scherp dan het gelukzalig schouwen, toch sterker was dan de andere wijzen, waarop God Zichzelf kan tonen of openbaart aan het geschapen verstand. Haar werden beelden van de Godheid getoond, die zo duidelijk en helder waren dat Zij het onveranderlijk Wezen van God begreep, duidelijker dan ooit twee schepsels elkaar kunnen begrijpen. Deze beelden waren als een uitstralende spiegel, van waaruit de hele Godheid en daarin alle schepselen schitterden. Zo zag Zij in God, door dit licht en deze beelden van de goddelijke natuur, alle dingen met een grotere helderheid en duidelijkheid dan mogelijk was door de beelden, die de ingestorte kennis, welke Zij reeds bezat, Haar toonde.

Door al deze verschillende middelen, werd Haar vanaf het eerste ogenblik van Haar Ontvangenis, het visioen getoond van alle mensen en engelen in de hiërarchie, waardigheden en werkzaamheden evenals van alle schepselen zonder rede met hun natuur en omstandigheden. Zij zag de val van de engelen en hun ondergang; de rechtvaardiging en glorie van de goeden en de verwerping en bestraffing van de slechten; de eerste geluksstaat van Adam en Eva in hun onschuld; hun verleiding, hun schuld en de ellende waarin zij geworpen werden door hun val, en in welk ongeluk het hele menselijk ras door hen werd gestort; het goddelijk besluit om dit weer goed te maken; de voorbeschikking en ondergang van de wereld; de natuur van de Hemelen, de sterren en planeten; de stand en rangschikking van de elementen. Zij zag het vagevuur, het voorgeborchte en de hel. Zij zag hoe al deze dingen met al wat zij bevatten, waren geschapen door de goddelijke kracht en door de oneindige goedheid in stand werden gehouden, zonder dat Hij hen daar zelf bij nodig had. Maar bovenal werd Zij ingelicht over alle geheimen die betrekking hadden op de Menswording, waardoor God mens zou worden tot redding van heel het menselijk geslacht terwijl er voor de gevallen engelen geen geneesmiddel zou zijn.

Voortvloeiend uit deze wondere kennis, welke Haar ziel op het moment van de vereniging met het lichaam bezat, spande Maria zich in tot het verrichten van heldhaftige deugdbeoefening. Zij stelde daden van onvergelijkelijke bewondering, lof, eerbetuiging, aanbidding, nederigheid, liefde voor God en droefheid over de zonden, welke tegen Hem waren begaan, die Zij erkende als de Verwekker en het einddoel van al deze bewonderenswaardige werken. Zij droeg Zich op als een aanvaardbare offerande aan de Allerhoogste. Zij begon, van dat ogenblik af, Hem met innig verlangen te zegenen, Hem lief te hebben en Hem te eren, omdat Zij zag, dat de slechte engelen, en de mensen hadden nagelaten Hem te leren kennen en lief te hebben. Zij verzocht de H. engelen, wier Koningin Zij reeds was, Haar te willen helpen, de Schepper en Heer over allen de eer te brengen, die Hem toekwam, en tevens voor Haar te willen bidden.

De Heer toonde Haar op dit ogenblik, ook Haar engelbewaarders, die Zij erkende en in blijde onderwerping aanvaardde. Zij nodigde hen uit om in beurtgezang met Haar de Allerhoogste in lofzangen te eren. Zij kondigde hem op voorhand aan, dat dit de dienst zou zijn, die zij aan Haar, gedurende de hele tijd van Haar sterfelijk leven, waarin Zij als Haar helpers en bewaarders zouden optreden, moesten bewijzen. Zij werd bovendien ingelicht over haar hele stamboom en die van de rest van het door God gekozen volk, de Patriarchen en Profeten, en hoe bewonderenswaardig God was geweest door gaven, genaden en gunsten in hen te bewerkstelligen. Het dwingt bewondering af, hoewel de uitwendige vormen van haar lichaam bij de schepping van haar ziel, nauwelijks groot genoeg waren om onderscheiden te worden, Hij door de kracht van Zijn rechterhand beval, dat bij het aanschouwen van de val der mensheid Zij, in de schoot van Haar moeder, tranen van droefheid zou storten over de zwaarte van de belediging, die God werd aangedaan. In deze wonderschone droefheid op het moment van haar tot bestaan komen, begon Zij een geneesmiddel te zoeken voor de mensheid, en ving Zij het werk van middelares, voorspreekster en herstelster aan. Zij droeg aan God het luide geroep van haar voorvaders en van de rechtvaardigen op deze aarde op. Zij smeekte dat Zijn barmhartigheid het redden van de stervelingen niet zou uitstellen, die Zij toen reeds beschouwde als haar broeders en zusters.

Voordat Zij een woord met hen had gesproken, hield Zij van hen met de meest brandende liefde, en van het eerste begin van Haar bestaan af, nam Zij de taak van Weldoenster van de mensheid op zich, en beoefende Zij de goddelijke en broederlijke liefde die in Haar hart waren ontstoken. Deze smekingen werden door de Allerhoogste met grote welbehangen ontvangen dan de gebeden van alle Heiligen en Engelen tezamen, en dit welbehagen werd Haar, die geschapen was om de Moeder van God te worden, meegedeeld. Zij bemerkte Gods liefde en Zijn wens van de Hemel neer te dalen om de mensheid te verlossen, al wist Zij niet, hoe dat zou plaatsvinden. Het was passend, dat God Zich als gedwongen voelde Zijn komst te bespoedigen wegens de gebeden en smekingen van dit Schepsel, want het was allereerst uit liefde voor Haar, dat Hij zou komen, en in Haar lichaam het menselijk vlees zou aannemen, Zijn bewonderenswaardigste werk zou volbrengen en het einddoel voor alle schepselen zou waar maken.

Op het ogenblik van haar Ontvangenis bad Zij ook voor haar natuurlijke ouders, Joachim en Anna, die Zij in God kende voordat Zij ze in werkelijkheid had gezien. Zij beoefende de deugden van liefde, eerbied en dankbaarheid, en erkende hen als de tweede oorzaak van haar natuurlijk bestaan. Zij stortte meerdere gebeden. Door de hulp, welke de ingestorte kennis Haar gaf, begon Zij liederen van dankbaarheid in Haar geest en hart samen te stellen omdat Zij reeds bij de poort van het leven, hetgeen wij allen verloren zijn bij ons eerste begin, had gevonden. Zij vond de genade, welke naar Haar stroomde. Zij vond de Godheid, die Haar op de drempel van Haar bestaan opwachtte. De eigenschappen van Haar lichaam en ziel vonden op het moment van Haar schepping het edelste Voorwerp, dat hen aantrok en in geestvervoering bracht, want daarvoor alleen waren ze geschapen en aangezien ze geheel van Haar zouden zijn, was het passend, dat de eerste vruchten van hun werkzaamheid, welke zouden bestaan uit de kennis en liefde van God, geheel aan de Voorwerp gewijd zouden zijn. In deze Koningin bestond geen “zijn” zonder kennis van God, geen kennis zonder liefde, en geen liefde zonder Haar verdienste. Zij had niets kleins in Zich, niets dat uitsluitend werd bepaald door de gewone wetten of de algemene regels.

Zij was helemaal groot, en groot kwam Zij voort uit de Handen van de Allerhoogste, opdat Zij zou kunnen voortgaan in groei en een staat van voortreffelijkheid zou bereiken, die slechts God zou kunnen overtreffen. (…)

Daar sliep dan de bruid van de Koning terwijl Haar hart ontwaakt was. Daar sliepen nog die menselijke ledematen, die nog nauwelijks hun natuurlijke vormen bereikt hadden, en het daglicht nog nooit hadden gezien, en dat Hemelse hart, wonderschoon door de grootte van Zijn gaven, onbeduidend in zijn kleinheid, maar attent in Haar moeders schoot, verlicht door het licht van de Godheid, die het overstroomde en ontstak in het vuur van Zijn onmetelijke liefde. (…)

Zij moest niet onderdoen voor de engelen die onmiddellijk bij het begin van hun schepping gebruik maakten van hun eigenschappen. Integendeel, dit voorrecht was Haar in grotere mate van voortreffelijkheid gegeven omdat Zij werd geschapen als Hun Koningin en Vrouwe. Zij kreeg het in meerdere mate, dat overeenkwam met het verschil tussen Haar naam en Haar taak als Moeder van God, en die van dienaars, met Haar staat als Koningin en die van ondergeschikte; want tegen geen der engelen had het Woord gezegd: “Gij zult Mijn Moeder zijn”; noch kon één van hen tegen Hem zeggen: “Gij zijt mijn Zoon.” Maria alleen kon aanspraak maken op deze omgang en deze verwantschap, welke daarom de werkelijke maatstaf en het fundament is van de grootheid van Maria, op dezelfde wijze als de Apostel de grootheid van Christus afmeet aan Zijn Kindschap van de eeuwige Vader. Maria is de Hemelse zon, waaruit de stralen van de Godheid over de wereld vallen, hoewel Zij nog verduisterd is in de moederschoot van de H. Anna. (…)

De ziel van Maria, zag op het moment van Haar Ontvangenis, het goddelijk wezen abstract, want de wezenlijke Glorie zijn is een voorrecht da kenmerkend was voor de ziel van Christus, hetgeen afgeleid kan worden uit de wezenlijke vereniging van de Godheid in de Persoon van het Woord. Want er zou nooit een moment zijn dat de ziel van Christus en al haar eigenschappen zouden verstoken zijn van de hoogste genade en glorie. Juist zoals Christus begon met tegelijk God en mens te zijn, zo begon Hij ook op datzelfde moment God te kennen en te beminnen zoals iemand die Hem reeds bezit. Maar de ziel van Zijn heiligste Moeder was niet wezenlijk verenigd met de Godheid en daarom bezon Zij haar activiteit niet als bezitter van God maar kwam Zij in dit leven als een pelgrim. Zij verkreeg deze staat van pelgrim echter in zeer nauwe nabijheid van de hypostatische (Goddelijke en menselijke natuur bijeen) vereniging, en daarom werd Haar in evenredigheid daarmee een visie van God geschonken, welke zeer dicht bij het goddelijk schouwen lag. Haar visie was minder dan die, welke bereikt wordt in het gelukzalig schouwen, maar meer dan alle visioenen en openbaringen aan andere schepselen gegeven, met uitzondering van de volheid van aanschouwing van Christus. Het intuïtieve schouwen van andere schepselen werd echter in haar eerste ogenblik door de Moeder van Christus overtroffen, wat betreft de waarneming van God  omdat Zij in bepaalde mysteries in abstracte zin verder doordrong. Hoewel Zij God niet van aangezicht tot aangezicht zag op dat eerste moment van Haar Ontvangenis, werd Haar vele malen gedurende het verloop van haar leven, deze gunst geschonken.

Maria’s onderricht: Het is een rechtvaardige daad, verschuldigd aan de eeuwige God, dat de mens die tot de jaren des verstands is gekomen (7 jaar) zijn eerste bewegingen naar God richt. Door Hem te kennen, zal het kind beginnen Hem lief te hebben, zal het Hem eer bewijzen en Hem aanbidden als zijn Schepper en enigste ware Heer. De ouders zijn natuurlijk verplicht om de kinderen in deze kennis van God vanaf hun kindertijd te onderrichten. Zij moeten hen onderrichten in de kennis van God en Schepper, dan kunnen zij de kinderen later heel gemakkelijk laten wennen om God te kennen en te aanbidden. De ouders moeten met ijver tot God bidden om te vragen dat de zielen van hun kinderen, door zijn Voorzienigheid het Doopsel mogen toegediend krijgen en zodoende verlost mogen worden van de erfzonde. En als de mens de Schepper niet gekend heeft en Hem niet heeft aanbeden vanaf de eerste dageraad van het verstand, dan dient de mens dit te doen zodra hij kennis heeft gekregen van God door het geloof. (…)

Overweeg hoe bij de eerste aanblik van het hoogste Goed, mijn hart door liefde gewond werd en Ik Mij geheel aan Hem gaf, om Mij nooit meer van Hem te scheiden. Mijn hele leven werd daarmee doorgebracht en Ik hiel nooit ermee op om het middelpunt van Mijn wensen en verlangens te bereiken want aangezien het Voorwerp oneindig is, kan de liefde geen rust hebben voordat dit bereikt is. Met de kennis van God en Zijn liefde dient gepaard te gaan de kennis van uzelf. Gedenk uw onbeduidendheid en laagheid. Schenk er aandacht aan dat indien deze waarheden goed begrepen worden, herhaald en overwogen worden, zij goddelijke gevolgen zullen hebben in de ziel. (…)

Uitleg van Openbaring 21 met betrekking tot Maria :

En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde;

Johannes spreekt over de schepping van Maria door de hand van de Almachtige en de vorming van het materiaal, waaruit de heiligste menselijke natuur van het Woord voortkwam. Het is passend dat de goddelijke menselijke natuur en de maagdelijke schoot, waaruit het Woord gevorm zou worden, “een nieuwe Hemel” genoemd wordt, want in die Hemel begon God op nieuwe wijze te wonen, geheel verschillend van de wijze, waarop Hij in de oude Hemel en in welke van zijn schepselen, gewoond had. Maar de oude Hemel kon na het mysterie van de Menswording ook “nieuw” genoemd worden, want daardoor werd iets helemaal nieuws mogelijk, nl. dat sterfelijke mensen daarin zouden kunnen wonen. Bovendien was de vernieuwing, welke veroorzaakt werd door de glorie van de mensheid van Christus en die van Zijn zuiverste Moeder, zo luisterrijk, dat zij boven de vroegere glorie een vernieuwing van ongehoorde schoonheid en pracht aan de Hemel toevoegde.

De goede engelen woonden er reeds maar dat was iets van de zeer oude tijd. Het was een nieuwe gebeurtenis, dat de Eniggeborene van de Vader, bij Zijn dood de verloren glorie, welke door de zonde was teloor gegaan, zou herstellen en voor de mensen de Hemel, waaruit zij verdreven waren, en waarvoor zij zich als bewoners ongeschikt hadden gemaakt, opnieuw toegankelijk zou maken. En omdat al deze vernieuwingen van de Hemel hun begin hadden in de Maagd Maria, zegt Johannes als Hij spreekt over Maria, zonder zonde geboren, dat Hij een nieuwe Hemel zag. Ook zag Hij een nieuwe aarde, want de oude aarde was besmeurd met de schuld van de zonde en de verdoemenis; maar de heilige aarde van de heiligste Maria was een nieuwe aarde zonder de schuld en de vervloeking van Adam; en zij was zo nieuw, dat er sedert de schepping van de eerste aarde geen andere gezien was, totdat de schepping van de heiligste Maria een feit was.

Zij was zo nieuw en vrij van de vervloeking van de oude aarde, dat in deze gezegende aarde alle andere kinderen van Adam zouden vernieuwd worden. Want in, door en wegens deze gezegende aarde van Maria, zou het aardse materiaal van Adam weer gezegend, vernieuwd en bezield worden, terwijl dit tot dat ogenblik vervloekt was en oud was geworden door de vervloeking. Alles werd vernieuwd in de heiligste Maria en in Haar onschuld, en daarom ziet Johannes in Haar de vernieuwing van aarde en menselijke elementen hun opgang naar boven weer kunnen beginnen, en dat in Maria, zonder zonde ontvangen, een nieuwe Hemel en een nieuwe aarde zichtbaar zijn.

de eerste hemel en de eerste aarde waren verdwenen

Zodra de nieuwe aarde en de nieuwe Hemel van Maria en haar Zoon, de Godmens, in de wereld zouden komen, zou de oude Hemel en aarde, oud geworden door het door zonden besmeurde menselijke en wereldlijke materiaal, verdwijnen. Er was nu een nieuwe Hemel voor de Godheid in dat menselijk wezen, helemaal zonder zonde. Zij zou een nieuwe woonplaats voor God zijn door Zijn hypostatische vereniging in de Persoon van het Woord. De eerste Hemel, welke God in Adam had geschapen, was onbruikbaar geworden en niet meer passend voor Gods inwoning; deze Hemel had reeds opgehouden te bestaan. Daarvoor in de plaats was een andere Hemel gekomen, door de komst van Maria. Daar was de nieuwe Hemel der glorie voor de mensen, niet dat de oude Hemel ophield te bestaan, maar er zouden van nu af aan geen mensen die zoveel eeuwen uitgesloten waren ontbreken. Het was nu geen oude Hemel meer, zij werd een nieuwe Hemel door Christus’ verdiensten, welke nu zichtbaar werden in het morgenrood der genade, in de heiligste Maria, Zijn Moeder. Zo verdwenen de eerste Hemel en de eerste aarde, die tot dat moment geen uitkomst hadden kunnen brengen.

en de zee bestond niet meer. 

De zee der gruwelen en zonden, welke de wereld had overspoeld en de aarde van ons wezen had vernietigd, verdween bij de komst van de heiligste Maria en Christus, want de zee van Zijn Bloed verslond de zondenzee met grote overmacht. Zodanig dat geen kwaad hoe groot ook, nog iets daartegen vermocht. Indien de mensen deze zee van goddelijke barmhartigheid en verdiensten van Jezus Christus maar naderden, zouden alle zonden van de wereld ophouden te bestaan omdat het Lam Gods gekomen was om de zonden van de wereld weg te nemen.

En ik zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, van God uit de hemel neerdalen,

Aangezien al deze geheimen hun aanvang hadden in de heiligste Maria, en in Haar gegrondvest waren, zegt Johannes dat hij de heilige stad Jeruzalem zag. Dit is het beeld dat hij voor Haar gebruikt. Het was hem gegeven om Haar zo te zien opdat hij de Schat, die aan zijn zorgen werd toevertrouwd aan de voet van het Kruis, beter kon waarderen. Hoewel niets de leegte, veroorzaakt door de afwezigheid van Haar zoon, kon vullen, was het toch passend dat de H. Johannes ingelicht werd over de waardigheid van de taak die hij op zich zou nemen, namelijk als plaatsvervanger te dienen voor Haar natuurlijke Zoon, Jezus. Het was een uitstekend symbool voor Haar, wegens de wondere werken die Jezus in de stad Jeruzalem had bewerkt want Zij was het middelpunt van alle wonderen van de Almachtige. Het verheven Jeruzalem is het symbool van de heiligste Maria, waarin alle genaden, wonderen, gaven en schitteringen van de strijdende (op aarde) en triomferende (in de Hemel)  Kerk waren afgebeeld en herhaald.

Alles wat tot stand gebracht was in Jeruzalem, de stad in Palestina, en al wat dit met al haar bewoners betekende, is terug te vinden in de zuiverste Maria, de heilige Stad Gods, met groter en prachtiger schittering dan in de rest van Hemel en aarde en hun bewoners mogelijk is. Hier wordt Zij het nieuwe Jeruzalem genoemd omdat al Haar gaven, haar grootte en deugden helemaal nieuw waren en de oorzaak van een nieuwe verbazing van de Heiligen. Ook wordt het woord “nieuw” gebruikt omdat :

·         Zij na alle oude Vaders, Patriarchen en Profeten kwam en in Haar al hun aanroepingen, profetieën en beloften werden vernieuwd.

·         Zij betrad de wereld, triomferend over zonde, de duivel en zijn eerste bedrog.

Haar komst was de grootste nieuwe gebeurtenis sinds het begin der zonde. Van Haar wordt gezegd dat Zij “neerdaalde uit de Hemel”. Hoewel Zij, wat de natuurlijke orde betrof, van Adam afstamde, volgde Zij niet het pad van de zonde bij Haar verschijning zoals alle voorgaande kinderen van de eerste schuldige hadden gedaan. Voor deze Vrouwe was er een bijzonder decreet van goddelijke Voorzienigheid, en een nieuwe weg gemaakt, waardoor Zij kon afdalen in deze wereld met Haar goddelijke Zoon. Zij ging de weg die slechts Zijn en Christus zouden betreden. Zo daalde Zij als een nieuw schepsel vanuit de Hemel van de goddelijke geest, vanuit de verheven sferen van goddelijk overleg en voorbeschikking.

Zoals de andere kinderen van Adam ontleend worden aan de aarde, aards en besmet, zo kwam deze Koningin van de schepping uit de Hemel, aan God ontleend door onschuld en genade. Indien wij de waardigheid van Maria als Moeder van God, met al wat dit meebrengt aan nabijheid van de eeuwige Vader en aan de genade en het deelgenootschap met de Godheid beschouwen, dan komt de natuurlijke substantie van Maria, welke Zij ontleende aan Adam, nauwelijks in aanmerking. Deze grote waardigheid brengt met zich mee dat Haar natuurlijke wezen als bijkomstig en van minder belang beschouwd kan worden.

gereed als een bruid die zich voor haar man heeft getooid. 

Mensen hebben de gewoonte voor een huwelijksdag de kostbaarste sieraden en geschenken, welke maar verkrijgbaar zijn bijeen te brengen om een aardse bruid te tooien. Wij zien dat de zuiverste Maria de Bruid is van de H. Drie-eenheid, en Moeder van de tweede Persoon, en dat Zij voor deze waarheden getooid en gereed gemaakt was door de Almachtige God, die rijk en oneindig is zonder mate of grens, dan zal Hij Haar uitgerust hebben opdat Zij een waardige Bruid en Moeder zou zijn. (…) Laat ons allen met de Heer zeggen, dat Zij alleen de Ene Gekozene is, de Volmaakte, die de rest dient te erkennen, bekend te maken en te verheerlijken als de onbevlekte, allergelukkigste Vrouwe, waarvan wij ons in verwondering en onder dankbare lofprijzingen afvragen: Wie is Zij, die daar verschijnt als de morgen, schoon als de maan en verschrikkelijk als een leger in slagorde geschaard? (Hooglied 6:10)