De Heer staat Lucifer toe na zijn vasten Hem te bekoren. Christus overwint hem en Maria wordt van alles wat er gebeurd is op de hoogte gehouden – Maria van Agreda, Mystieke stad Gods

Lucifer is uit de hellekrochten tevoorschijn gekomen om Jezus te gaan zoeken en Hem te bekoren. De Heer had zich in de woestijn verborgen en na een vasten van 40 dagen stond Hij toe dat Lucifer Hem benaderde. Toen Lucifer in de woestijn kwam en Jezus alleen aantrof, was hij daarover zeer verheugd. Want Jezus’ Moeder werd door hem en zijn trawanten als hun Vijand beschouwd wegens de nederlagen die zij door Haar toedoen hadden geleden. Omdat hij nog nooit een aanvaring had gehad met de Heer, en bovendien Maria niet aanwezig was, beschouwde de draak zich in zijn hoogmoed reeds als overwinnaar. Maar toen Lucifer en de andere duivels hun Tegenstander nauwkeuriger bestudeerden, werden ze bevangen door grote vrees en een zware ontmoediging. Niet omdat ze een idee hadden van Zijn Godheid, want volgens hen was die niet te combineren met Zijn verlatenheid en armzalige staat, ook niet omdat ze reeds eerder ondervinding hadden opgedaan met Hem, want tot dat moment hadden ze hun krachten alleen met de hemelse Koningin gemeten, maar omdat zij in Zijn uiterlijk een zo grote reserve en een zo grote majesteit zagen, en omdat Zijn daden zo volmaakt en heldhaftig waren, dat deze hen grote angst en vrees inboezemden.

Zijn gedrag en Zijn toestand waren helemaal verschillend van deze van andere mensen die zij bekoord hadden en waarover zij de overwinning hadden behaald. Lucifer beraadslaagde hierover met de andere duivels en vroeg hen: “Wat is dit voor een soort mens, dat zo afkerig is van de bekoringen waarmee we andere mensen aanvallen? Indien Hij werkelijk zo afkerig is van de wereld en zijn vlees zo onder bedwang en controle heeft, hoe zullen we dan een opening vinden om Hem aan te vallen? Hoe kunnen zij op een overwinning hopen, nu Hij ons de wapens waarmee wij gewoonlijk de mensen verslaan, heeft ontnomen? Ik zie dit geval zeer donker in.”

Zo groot is de waarde en de kracht van de minachting van de wereld en de onderwerping van het vlees, dat ze de duivel en de hele hel met angst vervullen. De duivels zouden nooit zo zelfverzekerd op ons afkomen, indien ze wisten dat wij niet onderworpen waren aan dit soort tirannen. Christus stond Lucifer toe de verkeerde opvatting te huldigen, dat Hij een gewone mens was, dat alleen zeer heilig en zeer rechtvaardig was. Hij wilde dat zijn moed en zijn boosaardigheid zouden toenemen voor de aanvaring, want zo is nu eenmaal de uitwerking van elke voordeel, dat de duivel opmerkt, voordat hij zijn slachtoffers met zijn bekoringen overvalt. De duivel sprak zich moed in door zijn eigen arrogantie en begon aan deze strijd met grote overmoed en onstuimigheid dan ooit in de strijd met mensen werd aangewend. Lucifer en zijn demonen spanden al hun krachten en boosaardigheden in en zweepten zich op tot grote woede tegen de overmacht, die zij meteen in Christus aantroffen.

Jezus had al Zijn handelingen met goddelijke wijsheid en goedheid getemperd, en in gerechtigheid en rechtvaardigheid de geheime bron van Zijn oneindige macht verborgen, en daarvan maar zoveel getoond om het te doen voorkomen, alsof Hij een mens was, die zover gevorderd was op het pad van heiligheid dat Hij in staat was overwinningen te behalen op Zijn helse vijanden. Om de strijd als mens te beginnen richtte Hij een gebed tot de eeuwige Vader vanuit het binnenste van Zijn Ziel, waarin de duivel niet kon binnendringen.

Mijn Vader en eeuwige God, Ik sta op het punt de strijd te aanvaarden met de vijand om zijn kracht te vernietigen, zijn trots te vernederen en zijn boosaardigheid tegen mijn geliefde zielen te bestrijden. Voor Uw glorie en tot voordeel der zielen onderwerp Ik mij aan de gedurfde onbeschaamdheid van Lucifer. Het is Mijn bedoeling in deze strijd zijn kop te vertrappen, opdat wanneer de mensen zonder dat zij daar schuld aan hebben, door zijn bekoringen worden aangevallen, zij zien dat zijn arrogantie reeds gebroken is. Ik smeek U, mijn Vader, mijn gevecht en mijn overwinning indachtig te zijn ten voordele van de stervelingen, die door de duivel belaagd worden. Sterk hun zwakte door mijn overwinning, laat ze overwinnen. Laten zij bemoedigd worden door mijn voorbeeld en laten ze van Mij leren, hoe ze hun vijanden kunnen weerstaan en hoe zij hen kunnen overwinnen.

Gedurende deze strijd waren de engelen, die Christus dienden, verborgen voor Lucifers ogen, opdat hij de goddelijke kracht van Jezus niet zou herkennen. De engelen brachten lof en glorie aan de Vader en de H. Geest, die welbehangen hadden in de werken van Jezus. De Maagd Maria was getuige van de strijd vanuit haar bidvertrek. De bekoring begon op de 35^ste dag van Zijn vasten in de woestijn en duurde tot het einde van de vasten. Lucifer nam de vorm aan van een mens en verscheen voor de Heer als een vreemdeling, die Hem nog nooit had ontmoet. Hij was gekleed in een schitterend licht, gelijk dat van de engelen, en vermoede dat de Heer na Zijn lange vasten wel grote honger zou hebben en zei:

Indien U de Zoon van God bent, beveel dan dat deze stenen brood worden. (Matt 4:3)

Door zijn suggestie te baseren op het Zoon-van-God zijn probeerde de duivel op het punt wat hem de meeste zorg baarde enige informatie te verkrijgen. Maar Jezus antwoordde slechts met weinig woorden:

De mens leeft niet van brood alleen, maar van elk woord dat uit Gods mond tot hem komt.

Christus gebruikte de woorden uit Deuteronomium 8. Maar de duivel drong niet door in de diepste bedoeling, welke Christus aan deze woorden gaf en meende, dat hij bedoelde dat God het leven eens voor de mensen ook zonder brood of welk ander voedsel zou kunnen in stand houden. Maar hoewel dit ook in deze woorden opgesloten lag, wilde Jezus hier toch een veel diepere betekenis aan toevoegen, waardoor hij met deze woorden aan de duivel meedeelde: Deze Man waar je nu met spreekt, leeft in het woord Gods, dat is goddelijk Woord, hypostatisch verenigd met Zijn menselijkheid. Hoewel dit nu juist hetgeen was dat Lucifer zo graag wilde weten, verdiende hij niet de woorden van de Godmens te begrijpen, omdat Hij Hem niet als ware God wilde aanbidden.

Lucifer voelde zich teruggeslagen door de kracht van dit antwoord en door de verborgen macht welke dit vergezelde, maar hij wilde zijn zwakte niet tonen en ook niet afzien van de tweestrijd welke hij was begonnen. Jezus liet toe, dat de duivel doorging met zijn verleiding en Hij liet Zich gewillig door de duivel, in het lichaam, naar Jeruzalem brengen en op de tempel neerzetten. Van deze plek zag de Heer veel volk, maar Hij werd door niemand gezien. Lucifer probeerde in Jezus de ijdele mens te doen ontwaken om Zich vanaf die hoge plaats naar beneden te werpen, zodat de massa’s mensen bemerkten dat Hij zonder letsel beneden aankwam en Hem zouden uitroepen als een grote en wonderdadige man Gods. Lucifer gebruikte terug de woorden van de H. Schrift en zei:

Indien U de Zoon van God bent, werp U dan naar beneden, want er staat geschreven (Ps 90:11) dat Hij Zijn engelen bevolen heeft om over U te waken. Zij zullen U op de handen dragen, opdat U Uw voet niet zal stoten aan een steen. (Matt 4:6)

De engelen die Jezus begeleidden waren zeer verbaasd, dat Hij Lucifer toestond Hem in zijn handen te dragen, uitsluitend en alleen ten voordele van de mensen. De duivel was omgeven door ontelbare demonen, want bij deze gelegenheid was de hel bijna helemaal leeg gemaakt om zoveel mogelijk hulp te hebben bij deze onderneming. Jezus antwoordde:

Er staat ook geschreven, U zult de Heer Uw God niet op de proef stellen. (Deut 6:16)

Toen deze antwoorden door Christus werden gegeven, vertoonde Jezus een onvergelijkbare nederigheid en een majesteit die zover boven alle krachten van satan waren verheven, dat dit alleen al voldoende was Lucifers arrogantie te verpletteren en hem kwellingen en verwarring te doen doorstaan, zoals hij nog nooit ervaren had. Hij voelde zich gedwarsboomd, maar wilde nog niet inbinden en probeerde de Heer nog op een derde wijze te verleiden. Hij probeerde Zijn begeerte op te wekken door Hem een deel van zijn rijk aan te bieden. Tot dit doel bracht hij de Heer naar een hoge berg, vanwaar men een goed overzicht had over vele landen en hij sprak met grote durf:

Dit alles zal ik U geven, indien U neerknielt en mij aanbidt. (Matt 4:9)

Waanzinnige durf en trouweloze dwaasheid! Hij bood de Heer dingen aan, die hijzelf niet bezat, noch ooit zou kunnen weggeven, omdat de aarde, de sterren, de koninkrijken, prinselijke heerlijkheden, rijkdommen en schatten allemaal van de Heer zijn en Hij alleen kan die uitdelen of weigeren te geven, wanneer het Hem schikt en Zijn welbehagen heeft. Lucifer kan niets geven, zelfs niet de dingen van deze aarde en daarom zijn al zijn beloften waardeloos. De Heer antwoordde met soevereine majesteit:

Ga weg van mij, satan, want er staat geschreven: U zult de Heer Uw God aanbidden en Hem alleen dienen.

Op dit bevel ‘Ga weg, satan’, nam Jezus Lucifer de toestemming af Hem nog ooit te bekoren en slingerde Hij hem met al zijn legioenen in de diepste hellekrochten. Daar verbleven zij totaal verpletterd en begraven in de diepste afgronden, en zij konden zich gedurende drie dagen niet bewegen. Toen werd hen toegestaan zich terug op te richten en zij begrepen dan hoe groot hun nederlaag wel geweest was. Ze begonnen eraan te denken, dat Hij die hen zo overwonnen had wel eens de mensgeworden Zoon van God zou kunnen zijn. Maar deze twijfel werd voor hen niet opgehelderd tot het moment van de dood van Jezus. Lucifer was helemaal terneergeslagen door zijn nederlaag en soms werd hij bijna totaal verteerd door zijn woede.

Onze goddelijke overwinnaar, Christus, zong lofgezangen en dankhymnen tot de eeuwige Vader, omdat Hij Hem de kracht gegeven had over de vijand van allen, van God zowel als de mensen, te zegevieren. Te midden van een grote schare engelen werd Hij teruggebracht naar de woestijn. Zij droegen Hem op hun handen, hoewel Hij hun hulp niet nodig had en Zijn eigen goddelijke kracht had kunnen gebruiken, maar deze dienst van de engelen kwam Hem toe als beloning voor Zijn toestemming aan Lucifer de heilige menselijkheid van Christus naar de tempel en de bergtop te dragen.

Nadat de Heer naar de woestijn was teruggebracht, dienden de engelen Hem, want bij het einde van zijn bekoring en zijn vasten gaven zij Hem hemels voedsel, waardoor Zijn heilig lichaam opnieuw versterkt werd. En niet alleen de engelen waren aanwezig bij dit goddelijk feestmaal, ook de vogels uit de woestijn kwamen en drogen bij tot de ontspanning van Jezus, hun Schepper door hun harmonieuze liedjes en sierlijke bewegingen, en op hun manier toonden ook de wilde beesten uit de woestijn zich verheugd, door hun eigenlijke wildheid te onderdrukken en in vrolijke buitelingen en met allerlei geluiden de overwinning van hun Heer te vieren.

In Nazareth was Maria vanuit haar bidvertrek getuige geweest van de veldslagen van haar Zoon. Zij had alles gezien door het goddelijk licht evenals door de ononderbroken mededelingen van haar engelen, die zich heen en weer bewogen tussen Jezus en Maria. Zij herhaalde dezelfde gebeden als de Heer en deed dit op dezelfde tijd als Hij. Ook Zijn streed met de draak, hoewel dit onzichtbaar en slechts geestelijk gebeurde. Vanuit haar teruggetrokkenheid vervloekte Zij Lucifer en diens demonen en verpletterde Zij hen, steeds met alle handelingen van Christus meewerkend, in ons belang en voor ons heil. Toen Zij gewaar werd dat de duivel de Heer van de ene plaats naar de andere droeg, weende Zij diepbedroefd, omdat de boosaardigheid van de zonde Jezus tot deze dingen dwong. Ter ere van alle overwinningen, welke Hij over de duivel wegdroeg, componeerde Zij lofliederen tot de Godheid en de menselijkheid van Christus, terwijl de engelen die op muziek zetten en tot Hem zonden om Hem geluk te wensen met de zegeningen, welke Hij voor het menselijk ras gewonnen had. Christus zond van Zijn kant de engelen met zoete troostwoorden naar Haar toe en liet Haar meegenieten in Zijn triomfen over Lucifer.

En omdat Zij Zijn trouwe metgezellin en deelgenote was geweest aan zijn zwoegen en vasten, zond de Heer zijn engelen met iets van dat hemelse voedsel om Haar toe te dienen. Het is heerlijk te mogen optekenen, dat de grote menigte vogels, die zich rond Jezus verzameld hadden met deze engelen meevlogen met volle vaart en de woning van Maria binnentrokken. En terwijl Maria iets van het voedsel dat haar Zoon had gezonden, tot Zich nam, zongen en tjirpten zij voor Haar zoals ze voor Jezus hadden gedaan. Maria proefde van het Hemelse voedsel en Zij werd daardoor weer gesterkt met nieuwe kracht na haar lange en strenge vasten. Zij dankte de Almachtige en vernederde zich. Zij verrichtte zoveel heldhaftige daden van deugd, dat onze menselijke woorden bij de beschrijving ervan tekort schieten. We zullen ze waarderen wanneer wij bij de Heer zullen zijn aangekomen en dan zullen wij Hem kunnen danken en Hem eer kunnen bewijzen voor deze onuitsprekelijke zegeningen, zoals het alle mensen betaamt.