4 De pest in Lissabon: de stad gered door de H. Naam

Een verwoestende pestepidemie brak uit in Lissabon in 1432. Allen die konden, vluchtten in afschuw uit de stad en verspreidden de pest naar elke hoek van heel Portugal.

Duizenden mannen, vrouwen en kinderen uit alle lagen van de bevolking werden door de wrede ziekte geveld. De epidemie was zo besmettelijk en dodelijk dat de mensen overall stierven, aan tafel, in de straten, in hun huis, in de winkel, op de markt, in de kerk. Om de woorden van geschiedschrijvers te gebruiken, het was als een bliksem die insloeg van mens tot mens. Kledij, hoeden die door de besmette personen waren gedragen zorgden voor verdere verspreiding. Priesters, dokters en verpleegsters werden weggedragen in zo’n getale dat de lichamen van velen gewoon op straat lagen, zodat de honden het bloed oplikten en het vlees van de doden aten, en zo ook besmet raakten en de ziekte verspreidden.

Onder degenen die de stervenden bijstonden was een eerwaardige Bisschop, Monseigneur Andre Dias, die in de Abdij van de H. Dominicus leefde. Deze Heilige man, die zag dat de epidemie elke dag groeide, en wanhopig zag dat er niet veel menselijke hulp was, drong bij de mensen aan om de H. Naam van Jezus te aanroepen. Hij werd overal gezien waar de ziekte het hevigst was, en smeekte de zieken en stervenden, evenals degenen die nog niet getroffen waren om “Jezus, Jezus” te herhalen. “Schrijf het op kaarten,” zei hij, “en houd die kaarten bij je; plaats ze ’s nachts onder je kussen; plaats ze op je deur; maar vooral, aanroep deze allermachtigste Naam voortdurend en in je hart.”

Hij ging rond als een engel van vrede en vervulde de zieken en stervenden met moed en vertrouwen. De arme lijdenden voelden in hen een nieuw leven, en beriepen zich op Jezus, ze droegen de kaarten op hun borst en droegen ze in hun zakken.

Hij riep allen op naar de grote Kerk van de H. Dominicus te komen, en hij sprak daar opnieuw tot hen over de kracht van de Naam Jezus en zegende water in Naam van Jezus. Hij beval al de mensen om zich te besprenkelen met het wijwater en ook op de gezichten van de zieken en stervenden. Wonder der wonderen! De zieken werden beter, de stervenden rezen uit hun doodstrijd, de pest stopte en de stad werd bevrijd van de meest verschrikkelijke gesel dat de stad ooit in zijn macht had.

Het nieuws verspreidde zich in het hele land en allen begonnen de Naam Jezus te aanroepen. In een ongelooflijk korte periode werd heel Portugal bevrijd van de dodelijke ziekte.

De dankbare mensen, die de wonderen hadden gezien, bleven hun liefde en vertrouwen stellen in de Naam van onze Redder, zodat in al hun problemen, in alle gevaren, wanneer enig kwaad hen trof, ze de Naam van Jezus aanriepen. Broederschappen werden gevormd in de kerken, processies van de Heilige Naam werden maandelijks gehouden, altaars werden opgericht ter ere van deze Heilige Naam, zodat de grootste vloek dat ooit op het land was gevallen in de grootste zegen werd omgezet.

Eeuwenlang werd dit groot vertrouwen in de Naam van Jezus in Portugal bewaard en verspreidde zich naar Spanje, Frankrijk en de hele wereld.

5 Genseric de Goth

Toen Genseric, de Ariaanse Koning van de Gothen, regeerde, werd één van de favoriete hovelingen van de Koning, de graaf van Armogasto, bekeerd van het Arianisme en werd lid van de Katholieke Kerk.  

De Koning die het feit hoorde, was woedend en riep de jonge edele tot zich. Hij probeerde elk middel dat in zijn macht lag om hem te overhalen terug tot het Arianisme toe te treden. Maar dreigingen noch beloften hielpen. De Graaf weigerde alle voorstellen en hield vast aan zijn nieuwe geloof. Genseric beval toen dat de jongeman moest vastgebonden worden met sterke koorden zo stevig als de gespierde beulen het konden trekken. De marteling was intens, maar het slachtoffer toonde geen teken van pijn. Hij herhaalde drie keer “Jezus, Jezus, Jezus” en de koorden knapten los en vielen op de grond.

De tiran was razend en beval dat de pezen van ossen werden gebracht die stevig waren. De Graaf werd opnieuw vastgebonden en de Koning beval de beulen hun uiterste kracht te gebruiken. Opnieuw aanriep de Graaf de Naam van Jezus en opnieuw knapten de koorden. Genseric, die nu in alle staten was, beval de martelaar aan de voeten op te hangen en aan de takken van een boom te hangen, met het hoofd naar beneden.

De Graaf glimlachte met deze nieuwe marteling en kruiste zijn armen op zijn borst en herhaalde de H. Naam. Hij viel in een rustige slaap, als lag hij op een zachte zetel.

6 D. Melchior glimlacht naar zijn beulen

We hebben een ander incident van een gelijkaardige soort van de Chinese Eerwaardige Dominicaanse Bisschop D. Melchior uit 1861.

In een van de vele vervolgingen die woedden in China en dat zovele Heiligen aan de Kerk schonk, werd deze heilige Bisschop gevangen genomen, en de meest brutale martelingen te hebben ondergaan, veroordeeld tot een wrede dood.

Hij werd naar de marktplaats gesleept temidden van een joelende menigte, die kwamen kijken naar zijn lijden.

Ze ontdeden hem van zijn kleren, en vijf beulen die gewapend waren met tweesnijdende zwaarden, hakten zijn vingers af, dan zijn armen, dan zijn benen en folterden hem met onuitstaanbare pijn. Uiteindelijk hakten ze het vlees van zijn arme lichaam en braken zijn beenderen.

Gedurende deze langdurige marteling, was er geen enkel teken van pijn zichtbaar op het gezicht van de Bisschop. Hij glimlachten en sprak luid en traag “Jezus, Jezus, Jezus” dat hem tot verbazing van zijn beulen, hem wonderbaarlijke kracht gaf.

Geen schreeuw of gekreun kwam uit zijn mond tot hij uiteindelijk na uren marteling, rustig zijn laatste adem blies, met dezelfde liefdevolle glimlach op zijn gezicht.

Wat een wonderbaarlijke troost zouden we niet voelen, wanneer we aan het bed zijn gekluisterd door ziekte of pijn, vroom de Naam van Jezus zouden herhalen.

Vele mensen raken moeilijk in slaap.

Ze zullen hulp vinden en troost door in deze slapeloze momenten de H. Naam te aanroepen, en ze zullen waarschijnlijk in een rustige slaap vallen.

De H. Alexander en de heidense filosofen

Gedurende de heerschappij van Keizer Constantijn, groeide de Christelijke godsdienst voortdurend en maakte vlug vooruitgang.

In Constantinopel voelden de heidense filosofen zich verdrietig als ze zagen dat veel van hun ingewijden de oude religie verlieten en de nieuwe aanhingen. Ze vroegen de Keizer dat ze op hun beurt een publieke conferentie mochten houden met de bisschop van de Christenen. De H. Alexander die in die tijd Bisschop was in Constantinopel, was een heilig man, maar geen geboren redenaar.

Om die reden vreesde hij de vertegenwoordiger van de heidense filosofen te ontmoeten die een scherpzinnige dialecticus was en een welsprekend redenaar. Op de gestelde dag, voor een vergadering van geleerden, begon de filosoof een zorgvuldig voorbereide aanval op de Christelijke leer. De H. Bisschop luisterde een tijd en sprak toen de Naam van Jezus uit, en dat bracht de filosoof in verwarring. Zodanig dat hij niet alleen de draad van zijn betoog kwijt was, maar niet meer in staat was, zelfs niet met de hulp van zijn collega’s om de aanval verder te zetten.

De H. Christiana, een jong Christelijk meisje, woonde in Cappadocië (= midden-Turkije) en werd opgevoed door een oude vrouw uit Grusië (= Georgië). Door haar verhalen droomde ze ervan in dat verre land de leer van Jezus te gaan verkondigen. Tijdens de christenvervolging van Diocletianus (284-305) aan het begin van de 4e eeuw, vluchtte ze erheen en kreeg onderdak bij een vrouw, die omschreven wordt als arbeidster in de wijngaard van de koning. Georgie was een gebied dat bijna volledig heidens was. Het was gebruikelijk in dat land wanneer een kind ernstig ziek was dat de moeder het in de armen nam en naar het huis van haar vriendinnen bracht en ze vroeg of ze enige remedie wisten die de kleine zouden kunnen genezen. Op een van die gelegenheden, bracht een moeder haar ziek kind naar het huis waar Christiana leefde.

De moeder vroeg haar of ze een remedie wist tegen de ziekte, en Christiana keek naar het kind en zei: “Jezus, Jezus”. Het kind begon te glimlachen en er was verlichting op het gezichtje te lezen. Het kind was volledig genezen. Christiana verzorgde er nog zieken. Zo veroverde ze de harten van de mensen. Als ze over Jezus vertelde, hield ze daarbij een kruis vast dat ze gemaakt had uit twee gekruiste wijntakken.

Dit buitengewoon feit werd spoedig bekend en bereikte de Koningin, die zelf invalide was. Ze gaf het bevel dat Christiana bij haar zou worden gebracht.

Toen Christiana bij de koninklijk patiënt kwam gebruikte ze dezelfde remedie om de invalide Koningin te helpen, tot verbazing van de dokters. Opnieuw sprak Christiana met vast vertrouwen: “Jezus, Jezus” en opnieuw werd de goddelijke Naam verheerlijkt. De Koningin kreeg haar gezondheid terug.

Enige tijd later werd de Koning ziek en eraan ontsnappen leek onmogelijk. Hij herinnerde zich de goddelijke kracht van de Heilige Naam die hij had gezien bij zijn vrouw en hij riep uit: “Jezus, Jezus” en hij ontsnapte aan de dood. Hij riep Christiana bij zich en leerde door haar de waarheden van het Christendom kennen. Hij bekeerde zich in 322 en zo kwam het hele land tot geloof. Ook zorgde zij ervoor dat op een keer de in de mist verdwaalde koning veilig thuis kwam. Ze stierf in 337 en werd een bekende heilige. Haar feestdag wordt gevierd op 15 december.

De H. Gregorius van Tours (538-594) was een Gallo-Romeinse bisschop van Tours. Hij schreef boeken over de wonderen van Sint-Maarten van Tours en bevorderde zijn verering. Hij schreef dat wanneer hij een jonge was zijn vader ernstig ziek werd en op sterven lag. Gregorius bad vurig voor zijn herstel. Op een nacht verscheen zijn Engelbewaarder en vertelde hem de Naam van Jezus op een kaartje te schrijven en het onder het kussen van de zieke man te leggen.

‘s Morgens bracht hij zijn moeder op de hoogte van deze boodschap en zij adviseerde hem het op te volgen. En tot opluchting van het hele gezin werd de patiënt spoedig beter.

We zouden bladzijden kunnen vullen met mirakels die bewerkt werden door de Heilige Naam, niet enkel door de Heiligen maar door allen die deze Goddelijke Naam aanroepen met eerbied en geloof.

Kaarten met de H. Naam

Kaartjes met de H. Naam erop werden gebruikt en aanbevolen door de grote liefhebbers van de H. Naam zoals Monseigneur Andre Dias, de H. Leonardus van Port-Maurice en de H. Gregorius van Tours.

Onze lezers doen er goed aan deze kaartjes te gebruiken, en ze bij zich te dragen gedurende de dag, en ze onder hun kussen te plaatsen ‘s nachts en ze op de deuren van de kamers te plaatsen.

JEZUS   JEZUS   JEZUS