Een arm dienstmeisje in Frankrijk hoorde eens een preek over de Heilige Zielen dat indruk maakt op haar. Ze was diep ontroerd bij de gedachte van het intense en onophoudelijke lijden dat de zielen te verduren hebben. Ze was ontzet bij de gedachte dat ze genegeerd waren en vergeten door hun vrienden op aarde. De priester benadrukte ook dat er vele zielen waren die in werkelijkheid bijna bij hun bevrijding zijn gekomen en dat er 1 Mis voldoende is om hen te bevrijden. Ze blijven dikwijls lang in gevangenschap en het kan jaren duren voor ze bevrijd worden, hoewel soms maar de laatste smeekbede nodig is die vergeten wordt of nagelaten. Maar haar eenvoudig geloof besliste Jean Marie dat ze kost wat kost een Mis elke maand zou laten opdragen vooral voor degenen die het dicht bij de Hemel zijn gekomen. Ze verdiende weinig en het was soms moeilijk om haar belofte te houden, maar ze faalde nooit. Op een gelegenheid ging ze naar Parijs met haar meesteres en daar werd ze ziek.

Ze was gedwongen om haar een ziekenhuis te gaan. Helaas was haar ziekte van lange duur en haar meesteres moest naar huis terugkeren, hopend dat haar meid spoedig haar zou vergezellen. Wanneer ze eindelijk het ziekenhuis kon verlaten had ze maar 1 frank over van haar loon. Wat moest ze nu doen. Plotseling dacht ze eraan dat ze haar gewone maandelijkse Mis nog niet had laten opdragen. Maar ze had maar 1 frank. Dat was amper genoeg om haar eten te betalen. Maar ze had het volste vertrouwen dat de Heilige Zielen haar niet in de steek zouden laten. Ze ging een kerk binnen en vroeg de priester om een Mis te laten opdragen voor de Heilige Zielen. Maar hij wist niet dat het haar laatste geld was. Na de Mis verliet de meid de kerk. Ze was door droefheid overmand. Een jonge man zag dat ze zo triest was en vroeg haar of alles OK was. Ze vertelde hem kort haar verhaal en hoezeer ze wilde werk vinden.

De jonge man kende een vrouw die een meid zocht en ze gingen samen naar de vrouw. De vrouw deed open en was verbaasd haar verhaal te horen. Ze wist niet hoe ze kon weten dat ze een meid zocht. Haar vorige meid was pas vertrokken en er was niemand anders op de hoogte dat ze een meid zocht. Maar de meid wees naar een foto aan de muur: Dat was de jongeman die haar had verteld dat ze een meid zocht. Het was de overleden zoon van de vrouw. Hij was reeds meer dan een jaar geleden gestorven. De vrouw luisterde naar het verhaal van de Heilige Zielen en ze ontving de meid met open armen. Ze wilde haar zelfs niet als meid maar als haar dochter. Haar zoon was naar de Hemel gegaan en het was zonder twijfel hij die haar gestuurd had.

Petrus Damiani verloor zowel zijn vader als zijn moeder kort na zijn geboorte. Hij werd opgevoed door een familielid maar werd onheus behandeld. Weinig voedsel, hard werk. Op een dag vond hij een zilverstuk dat voor hem als een klein fortuin was. Een vriend van hem zei dat hij het best iets voor zichzelf kon doen. Peter kon niet beslissen wat hij eerst nodig had. Hij had zoveel nodig. Maar hij vond het verstandig om eerst een Mis te laten opdragen voor zijn lieve ouders en de Heilige Zielen in het Vagevuur. De zielen gaven zijn offer overdadig terug. Er kwam een complete ommekeer in zijn leven. Een ander familielid was op de hoogte gebracht van de toestand van Peter en haalde hem weg bij degene die hem zo slecht behandelde. Hij werd behandeld als kind ten huize en Peter mocht studeren. Hij werd priester. Later bisschop en zelfs Kardinaal. Hij bewerkte vele mirakels en na zijn dood werd hij kerkleraar.

De H. Petrus Damiani kreeg vele genaden die allemaal het gevolg waren van zijn ene Mis. Ik zal jullie vertellen over een avonturier in de Apennijnen. Een groep priesters werd opgeroepen naar Rome om een zaak op te lossen. Ze hadden belangrijke documenten en een grote som geld bij zich dat bedoeld was voor de Paus. Maar ze moesten de bergen over en ze wisten dat het er vol bandieten zat. Ze besloten elk uur een de profundis gebed te zeggen voor de Heilige Zielen als bescherming op hun tocht.

De profundis gebed is psalm 130 uit de Bijbel : Uit de diepten roep ik tot U, O Heer. Heer, hoor naar mijn stem. Laat uw oor mijn geroep om genade begrijpen. Als U de ongerechtigheden had onthouden, wie zou dan standhouden in Uw oordeel? Maar er is vergeving bij U, want zo wilt U gevreesd zijn. Ik wacht op U, O Heer. Ik hoop op zijn belofte: stil verwacht ik de Heer, meer dan wachters de morgen. Meer dan Israël, hoop ik op de Heer; want bij de Heer is een niet aflatende genade en verlossing. Hij is het dat Israël verlost van al zijn ongerechtigheden.

De koetsier die de priesters vervoerde sloeg alarm. Hij spoorde de paarden aan in galop. Er waren woeste bandieten aan elke kant van de weg met pistolen. De priesters waren compleet overgelaten aan de genade van de bandieten. Maar er werden geen schoten gelost. Na een half uur rijden hield de koetsier halt. Er was geen spoor meer te bekennen van de bandieten. De koetsier was ervan overtuigd dat de bandieten zouden geschoten hebben en de achtervolging hadden ingezet. De priesters bevestigden dat het te danken was aan de Heilige Zielen dat ze ontsnapt waren.

Nadat hun zaak geregeld was, moest een priester van de groep in Rome blijven. Hij werd aangeduid als aalmoezenier van een gevangenis. Niet lang erna werd een beruchte bandiet gevangen gezet en ter dood veroordeeld voor een lange reeks van moorden. De aalmoezenier vertelde aan de bandiet dat hij zelf wat avonturen had meegemaakt en van zijn recente ontsnapping in de Apennijnen. De bandiet toonde grote interesse in dat verhaal. Daarna verklaarde hij dat hij de leider was van die groep bandieten. Hij dacht dat de priesters geld hadden en wilde hen beroven en doden. Een onzichtbare macht had hen echter tegen gehouden om te vuren. De aalmoezenier vertelde hem over de bescherming van de Heilige Zielen. De beruchte bandiet was onder de indruk en als hij stierf was hij bekeerd en vol berouw over zijn daden.

Paus Pius IX wees een heilige bisschop aan in het diocees, maar de priester smeekte om deze opdracht niet te moeten vervullen. Hij wilde deze verantwoordelijkheid liever niet. De Paus wilde er echter niet van horen omdat hij geloofde in de verdiensten van de priester. De priester vroeg om een audiëntie bij de Paus en werd liefdevol ontvangen. Hier pleitte hij opnieuw om deze functie niet te moeten aanvaarde. Ten laatste wendde priester Tommaso zich opnieuw tot de Paus en vertelde dat hij een slecht geheugen had. Maar de Paus zei lachend dat het diocees klein was in vergelijking met de universele Kerk die hij op zijn schouders moest dragen. Ook hij had een slecht geheugen maar hij had beloofd om dagelijks een vurig gebed te richten tot de Heilige zielen. In ruil had de Paus een excellent geheugen gekregen. De Paus raadde de priester aan hetzelfde te doen.

Een zakenman in Boston werd lid van het broederschap van de Heilige Zielen en hij gaf jaarlijks een grote som geld zodat gebeden en Missen werden opgedragen voor dat doel. De voorzitter van het broederschap was verrast door de vrijgevigheid van de zakenman, want hij wist dat de zakenman niet steenrijk was. Hij vroeg de zakenman waarom hij zo vrijgevig was en of het zijn geld was, of giften dat hij van anderen had verzameld. De zakenman zei: “Beste man, het is mijn eigen geld dat ik offer. Je weet dat ik niet rijk ben, en je denkt dat ik meer geld uitgeef dan ik heb. Maar de Heilige Zielen zorgen ervoor dat ik altijd meer geld verdien dan ik uitgeef. Zij zijn degenen die vrijgevig zijn.”

Boekdrukker William F. vertelt hoe zijn vrouw en kind werden genezen door de Heilige zielen. William moest een klein werkje drukken over het Vagevuur. Hij moest het proefschrift corrigeren en zijn aandacht werd getrokken door feiten die werden verteld in het boek. Hij las welke wonderen de Heilige zielen kunnen bewerken voor hun vrienden. In die tijd was zijn zoon juist ernstig ziek en spoedig werd de zaak hopeloos. William had gelezen wat de Heilige Zielen konden doen en hij beloofde op eigen kosten 100 kopieën van het boek te drukken. Om de belofte plechtig te maken ging hij naar de Kerk om zijn belofte te doen. Zijn ziel werd gevuld met een gevoel van rust en vertrouwen. Toen hij naar huis terugkeerde, vroeg zijn zoon, die eerst niet in staat was om een druppel water in te slikken om eten. De volgende dag was hij buiten gevaar en spoedig was hij helemaal genezen.

Hij besloot het boek te drukken omdat hij vond dat het de beste manier was om de lijdende zielen te helpen. Zo kon hij 100 mensen warm maken voor de devotie. Als de mensen weten hoeveel de zielen moeten lijden, kunnen ze niet weigeren om voor hen te bidden. De tijd ging voorbij en de drukker had een nieuwe zorg te verwerken. Deze keer werd zijn vrouw getroffen door een ziekte en ondanks alle zorgen werd ze met de dag slechter. Ze geraakte bijna helemaal verlamd, en de dokter had alle hoop opgegeven. De drukker dacht terug aan de Heilige Zielen en ging naar de kerk en beloofde 200 boeken te drukken over het Vagevuur. Zijn vrouw werd nadien terug beter, zodanig dat ze na een tijd helemaal hersteld was.

Een genezing van kanker : Johanna M. vertelt over haar genezing. Ze had een kankergezwel in haar been. Ze wist hoezeer de Heilige zielen konden helpen en stelde haar vertrouwen op hen. Ze liet 9 Missen opdragen voor hen en beloofde haar genezing te publiceren als het werd verleend. Geleidelijk aan verminderde de zwelling van de kanker en de tumor verdween.

Priester Louis Menosti, een ijverige missionaris had een grote devotie voor de zielen in het Vagevuur. Op een dag moest hij op een gevaarlijke tocht. Hij vroeg de Heilige zielen om hulp en bijstand. Hij moest door een woestijn en hij wist dat er rovers waren. Hij had de rozenkrans gebeden voor de Heilige zielen en tot zijn verbazing werd hij omringd door gezegende geesten. Hij zag waarom: hij was in een hinderlaag gelopen van rovers die het op zijn leven hadden gemunt. De geesten verdreven de rovers en bleven bij de priester tot hij buiten gevaar was.

De overste van St Fontaine gaf ons het volgende verhaal. Een jongen uit de parochie werd ziek van een buiktyfus. Zijn ouders waren zeer bedroefd en vroegen gebeden voor hem aan het broederschap van Heilige zielen uit het Vagevuur. Het was zaterdag en de jongen was stervende. De dokters hadden alles geprobeerd, maar tevergeefs. Ik alleen was degene die nog hoop had, omdat ik de macht kende van de Heilige zielen. De zondag smeekte ik de leden van het broederschap om vurig te bidden tot de Heilige zielen voor de zieke jongen. Op maandag verkeerde de jongen buiten levensgevaar. Hij herstelde na een tijdje.

Iedereen die verlangt om een gelukzalige dood te sterven moet zeker dit boekje lezen om het verschrikkelijk vuur van het Vagevuur te vermijden. De meeste zielen gaan na hun dood naar het Vagevuur omdat ze nooit hoorden hoe gemakkelijk het is om het verschrikkelijk vuur te vermijden. Of toch tenminste de periode te verkorten. Hoe je het Vagevuur moet vermijden maakt het zeer duidelijk. We gaan met dit boekje verder. Het werd ook geschreven door priester Paul O’Sullivan.

Onze Heer kwam speciaal naar de aarde om ons een perfecte verlossing te geven. Hij gaf ons een wet van liefde, een religie op maat gemaakt om bij onze menselijke harten te passen. Het heeft als doel om ons heilig te maken en gelukkig. Zijn geboden, raadgevingen en beloften ademen allen vrede, vreugde, barmhartigheid en liefde uit. Het idee dat we bijna allen een periode zullen moeten doorbrengen in het verschrikkelijk vuur van het Vagevuur na de dood lijkt in tegenspraak in het barmhartige en liefdevolle plan van Onze Heer. Het is waar dat we zwak zijn en dat we vele keren vallen. Gods gerechtigheid is streng, maar Gods barmhartigheid en liefde staan boven al zijn werken. Bovendien geeft Onze Heer ons overvloedige genade en kracht om ons te redden van zonde en de meest effectieve middelen om eerherstel te bieden voor de zonden die we hebben gepleegd.

Dit laatste feit lijkt bijna volledig over het hoofd te worden gezien of wordt door de meerderheid van Katholieken verkeerd begrepen. Degenen die natuurlijk moedwillig blijven zondigen en die geen inspanning doen om hun zonden te verbeteren, en weigeren om de vele prachtige middelen te gebruiken die God ons ter beschikking heeft gesteld als eerherstel veroordelen zichzelf tot het Vagevuur. Het doel van dit boekje is te tonen hoe we het Vagevuur kunnen vermijden door de middelen te gebruiken die God ons zo vrijgevig heeft aangeboden. Bovendien is het gebruik van deze middelen binnen het bereik van elke gewone Christen. Het lezen van deze bladzijden zal een bron zijn van veel troost zijn voor allen. De auteur biedt het aan het liefdevolle Hart van Jezus aan en vraagt Hem de mensen te zegenen.

Kunnen we het Vagevuur vermijden? Ja. Velen denken dat het praktisch onmogelijk is voor de gewone Christen om het Vagevuur te vermijden. Ze zeggen dat wij allemaal langs daar moeten passeren. Daardoor maken er weinig ernstige inspanningen om het Vagevuur te vermijden, of zelfs de periode te verkorten. God zij dank hebben niet allen zo’n pessimistisch vooruitzicht. We zullen tonen hoe allen hun periode van uitboeting kunnen verkorten en zelfs helemaal vermijden. Het feit is dat vele zielen naar het Vagevuur gaan en daar lange jaren blijven, gewoonweg omdat niemand hen heeft verteld hoe ze het konden vermijden. De middelen die we aanraden zijn gemakkelijk, praktisch en binnen de mogelijkheden van iedereen. Het zal ertoe dienen dat onze levens op aarde heiliger en gelukkiger worden. Ze zullen ook de overdreven angst voor de dood wegnemen, die velen zo bang maakt.

De reden waarom we langs het Vagevuur moeten na de dood is omdat we zonden hebben begaan en geen eerherstel of verzoening ervoor hebben geboden. Elke afzonderlijke zonde moet uitgeboet worden in dit leven of in het volgende. Zelfs niet de minste schaduw van zonde of kwaad kan in de allerheiligste aanwezigheid van God binnenkomen. Hoe ernstiger de zonden, hoe meer de zonden werden gepleegd, hoe langer de periode van uitboeting zal zijn en hoe intenser de pijn. Het is niet Gods fout of Zijn wens dat we naar het Vagevuur gaan. Het is onze eigen fout. We hebben gezondigd en geen voldoening geboden. Zelfs na onze zonde heeft God in Zijn oneindige Goedheid vele gemakkelijke en efficiënte middelen ter onze beschikking gesteld om onze tijd van uitboeting aanzienlijk te verminderen of zelfs helemaal op te zeggen.

De meeste Christenen met onbegrijpelijke ondoordachtheid negeren deze middelen en moeten dus hun schulden uitboeten in de verschrikkelijke gevangenis van het Vagevuur. We zullen in het kort sommige van de hoofdmiddelen opsommen waardoor we het Vagevuur kunnen vermijden of tenminste zijn strengheid en duur verminderen.

1 Duidelijk de oorzaak verwijderen, dat zonde is. Het is misschien niet eenvoudig om alle zonden te vermijden, zelfs niet de kleinere zonden, maar elke gewone Christen kan door het veelvuldig gebruik van de sacramenten (biecht en H. Mis) gemakkelijk doodzonden vermijden.

2 We kunnen allen moedwillige en zware dagelijkse zonden vermijden. Het is een verschrikkelijke zaak om de goede God moedwillig te beledigen. Bewust en moedwillig zonden plegen versterkt enorm de kwaadwilligheid van zonde en beledigt God veel meer dan zonden van zwakheid of zonden gepleegd wanneer we er niet op hebben gelet.

3 We moeten ons best doen om met slechte gewoonten te breken. Gewoonten ondersteunen moedwilligheid en versterken de kwaadaardigheid van zonde. Een moedwillige leugen is veel erger dan een leugentje om bestwil. En een leugen dat het resultaat is van de verstokte gewoonte van liegen is veel erger dan een occasionele leugen.

Een jonge vrouw vertelde eens dat wanneer ze jonger was ze de gewoonte had van voortdurend kwaad te spreken van haar naasten. Ze hoorde een preek daarover en ze nam het besluit nooit meer te roddelen en ze deed het niet meer. Het vast voornemen zorgde ervoor dat haar hele leven veranderde. Het redde haar van zoveel meer zonden en zeker en vast van een lang en pijnlijk Vagevuur. Wie kan er geen voornemen maken en zich eraan houden?

Wanneer een Christen deze drie klassen van zonde kan vermijden: doodzonden, moedwillige en ernstige dagelijkse zonden en zondige gewoonten is het relatief gemakkelijk om eerherstel te brengen voor zonden uit zwakheid. Dit zijn methodes van eerherstel :

1 We moeten speciale nadruk leggen en vurigheid tentoon spreiden elke keer we het Onze Vader bidden : vergeef ons onze zonden zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren. Dit zijn de eigen woorden van God. Dit herhaaldelijk en met vurigheid bidden zal zeker vergeving voor onze zonden met zich meebrengen.

2 Het tweede middel om eerherstel te brengen voor onze zonden in dit leven is door boete te doen. Doe boete of anders zullen jullie allemaal vergaan. Doe boete of anders zullen jullie lange jaren branden in het Vagevuur. Dit is een vaststaand feit, omdat je er niet kunt weg geraken. Mensen hebben angst om boete te doen. Het is een ongegronde vrees.