Pater Pio en zijn ontmoetingen met zijn Engelbewaarder

Pater Pio had het voorrecht om zijn Engelbewaarder zichtbaar te zien naast hem heel zijn leven. Hij speelde met hem toen hij nog een kind was, en zijn Engelbewaarder zong voor hem als hij triest was.

Pater Pio over zijn Engelbewaarder: Kleine metgezel van sinds mijn kindertijd, angioletto, mijn secretaries, onafscheidelijke metgezel, hemelse persoon, hemelse boodschapper, broer, vriend, degene die gevaar voorkomt, lid van de familie, vertaalt voor mij brieven in andere talen, ik zend hem om het lijden van mensen te troosten, zorgt ervoor dat ik niet val, laat me geen seconde alleen, van de wieg tot het graf, zelfs wanneer we zingen.

“Het zal een grote vreugde zijn op het moment van onze dood wanneer we onze engelbewaarder zullen zien.” 

"Mijn engelbewaarder is mijn vriend sinds mijn kindertijd.” 

"De taak van mijn Engelbewaarder is onder andere mij andere talen uitleggen.”

"Zend de engelbewaarder. Hij moet geen treinticket betalen en verslijt geen schoenen.”

"Voor eenieder die alleen is, is er zijn Engelbewaarder.” 

"Je Engelbewaarder bidt voor jou; offert aan God alle goede werken die je voltooit; je heilige en zuivere verlangens.”

"Oh als alle mensen maar deze grote gave, deze hemelse geest, dat God ons heeft toevertrouwd zouden begrijpen.”

"Moge het verlangen om deze onafscheidelijke metgezel te zien je ertoe aanzetten de dood niet erg te vinden.”

"Wanneer je lijkt alleen te zijn, is er een vriendelijke ziel tot wie je je zorgen kunt vertellen.”

"Vergeet deze onzichtbare metgezel niet, die altijd aanwezig is om naar jou te luisteren; altijd klaar om je te troosten.”

"Aanroep dikwijls deze Engelbewaarder, en herhaal dikwijls het mooie gebed: ‘O Engel van God, die mijn bewaarder zijt en aan wie de Goddelijke Goedheid mij heeft toevertrouwd, verlicht, bewaar, geleid en bestuur mij. Heilige Engelbewaarder, wil altijd voor mij en met mij bidden tot God. Ik dank u voor uw bescherming, bijstand, leiding en voorspraak. Amen.’

"Wat een troost wanneer we op het moment van de dood, deze Engel zien die je door het leven heeft vergezeld en zo vrij was de moederlijke zorgen over te nemen.”

"Gedenk dikwijls zijn aanwezigheid; dank hem; bid tot hem; respecteer hem; wees in voortdurende angst om de zuiverheid van zijn blik te beledigen.”

"Hoe zorg je voor de zovele brieven die je krijgt?” “De Engel doet zijn job.”

"Al die Engelen rond je, storen ze je niet?” “Nee. Ze zijn zo gehoorzaam.”

Een man uit California bad tot zijn Engelbewaarder om zijn noden aan Pater Pio te vertellen. Op een dag, na de biecht, vroeg hij Pater Pio of hij echt zijn Engelbewaarder hoorde. “Denk je dat ik doof ben?”  En hij herhaalde wat hij recent had verteld aan zijn Engelbewaarder om aan Pater Pio te vertellen.

Pater Lino Barbati zond zijn Engelbewaarder om aan Pater Pio te vragen om de genezing van een persoon. Die persoon werd niet beter. Hij vroeg Pater Pio: Zou het kunnen zijn dat bij tijden de Engelbewaarder niet doet wat we vragen? Pater Pio: “Wat? Denk je dat hij ongehoorzaam is zoals ik en jou?”

Een advocaat van Fano reed terug naar huis van Bologna met zijn vrouw en kinderen. Gedurende de trip viel hij in slaap achter het stuur. Hij werd wakker een paar km van huis. Hij zei: “Wie bestuurde mijn auto?” De vrouw zei: “Je was stil en antwoordde niet, en je vermeed verschillende aanrijdingen op het laatste moment. Je reed anders dan gewoonlijk.” Twee maand later bezocht hij Pater Pio, die hem van ver zei: “Je was aan het slapen en de Engelbewaarder reed met je auto.” Het mysterie was opgelost. 

“Vader, mijn inkomen laat mij niet toe om zo dikwijls te komen als ik zou willen.” “Wie zei je naar hier te komen? Heb je geen Engelbewaarder? Zeg hem wat je wil, zend hem naar hier, en je zult direct een antwoord krijgen.”

Pater Alessio vroeg Pater Pio het volgende: “Man, laat me nu, zie je niet dat ik het druk heb?” Later bood Pater Pio zijn excuses aan en legde uit: “Zag je al die Engelen niet die bij me waren? Het waren de Engelbewaarders van mijn geestelijke kinderen, die mij hun boodschappen brachten. Ik moest hen eerst een antwoord geven.”

Cecil Humphrey-Smith van Canterbury, Engeland, ging op verschillende keren op bezoek bij Pater Pio. Op een dag stond hij klaar om te vertrekken en hij zei Pater Pio dat hij hem spoedig ging schrijven. “Zoon, ik krijg meer brieven dan ik kan lezen. Zend je Engelbewaarder in de plaats.”

In 1912 passeerde Pater Agostino op een trip naast Pio’s huis in Pietrelcina om drie uur ‘s morgens. In die tijd leefde Pater Pio nog thuis. Pater Agostino was blij dat de deur open was. Hij besliste binnen te gaan. Pater Pio was in bed maar sliep niet. “Waarom laat je de deur open?” “Ik heb de Engelbewaarders die mij bewaken in de nacht.”

GEBED TOT PATER PIO OM GENEZING

Lieve Pater Pio, vandaag kom ik om mijn gebed te voegen aan de duizende gebeden die elke dag aan u aangeboden worden door degenen die u liefhebben en vereren. Ze vragen om genezingen, aardse en geestelijke zegeningen, en vrede voor lichaam en ziel. En omwille van uw vriendschap met de Heer, geneest Hij degenen die u vraagt dat ze worden genezen en Hij vergeeft degenen die u vergeeft.

Door uw zichtbare wonden van het Kruis, die u vijftig jaar hebt gedragen, werd u gekozen in onze tijd om de gekruisigde Jezus te verheerlijken. Het Kruis werd vervangen door andere symbolen, help ons alstublieft om het Kruis terug in ons midden te plaatsen, want we erkennen dat het het enige ware teken van redding is.

Als we met liefde de wonden herinneren die uw handen, voeten en zijde hebben doorboord, herinneren we niet alleen het bloed dat u in pijn hebt vergoten, maar ook uw glimlacht en de onzichtbare aureool van zoetgeurende bloemen die u omringden, het parfum van heiligheid.

Help me alstublieft in uw goedheid, met mijn eigen bijzonder verzoek: 
[noem het verzoek, en maak het Kruisteken]
 
Zegen mij en mijn geliefden. 

In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.

GEBED TOT PATER PIO 

O God, U hebt ons de H. Pater Pio van Pietrelcina, Kapucijn, het grote voorrecht gegeven om deel te nemen op een unieke manier in het Lijden van Uw Zoon, verleen me door zijn voorspraak de genade van (noem verzoek) waar ik vurig om smeek; en verleen me vooral de genade van in overeenstemming te leven met de dood van Jezus, om in de heerlijkheid van de verrijzenis te komen.  

3 x Glorie zij 

Pater Pio en zijn ontmoetingen met de duivel

Duivel, 'Barbablú', 'cosaccio', satana, zo noemde Pater Pio de duivel. Soms gaf hij hem de naam 'Barbablu'.

"Satan regeert over de wereld."

"De duivel wil mij voor zichzelf ten alle koste".

"De duivel probeert me te ontrukken uit de armen van Jezus".

"De naam van de duivel is ‘ik, ik kan, ik moet, ik, ik, ik.’ Dat is de duivel.”

"Wat van Satan komt begint met kalmte en eindigt in storm, onverschilligheid en apathie.”

"Laat het duivelse beest je niet beangstigen. God zal samen met jou en voor jou tegen het beest vechten.”

"Als de duivel lawaai maakt is het een zeer goed teken. Wat beangstigend is, is zijn vrede.”

De duivels vielen Pater Pio bijna dagelijks aan. 

"De mensenziel is het slagveld tussen God en Satan.”

"De duivel is zoals een razende hond die aan een ketting ligt; buiten de lengte van zijn ketting kan hij niemand aanvallen. En jij: hou je op afstand. Als je te dicht nadert, laat je jezelf vangen.”

In Venafro kwam een op Pater Agostino lijkende persoon binnen in de cel van Pater Pio. ‘Ik ben hier om je biecht af te nemen’. Pater Pio dacht dat er iets niet in orde was en zei: “Herhaal wat ik zeg: Lang Leve Jezus”. De duivel schreeuwde ‘Nee!’ en verdween.

Priester Francesco stond op het punt om de cel van Pater Pio te verlaten. “Ga niet weg anders komen de duivels (cosacci).” Hij ging na een tijdje buiten maar na een paar passen hoorde hij een verschrikkelijk geluid en kwam terug. Pater Pio was aangevallen. 

Als hij de brieven van zijn geestelijke leidsman Pater Agostino opende waren ze soms helemaal blanco. Hij moest dan wat wijwater op de brieven sprenkelen en dan pas kon het handschrift terug gelezen worden. "Barbablu' maakte ze onzichtbaar zodat ik ze niet zou kunnen lezen.”

Pater Pio werd vele keren door de duivels geslagen.

Op 9 augustus 1912 schreef Pater Pio aan Pater Agostino: 'Barbablu' zorgt ervoor dat ik niet naar je kan schrijven. Elke keer dat ik probeer, krijg ik een verschrikkelijke hoofdpijn, en de arm is verlamd en ik kan de pen niet in mijn hand vasthouden.”

Op 3 december 1912 schreef Pater Pio aan Pater Agostino: “Ik kreeg je brief op 29 november. Het bevatte een blanco blad. Het zal de ‘cosaccio’ geweest zijn.” 

In een brief aan priester Benedetto op 3 juni 1919: “Ik heb geen minuut vrij. De hele tijd moet ik mijn broeders uit de greep van satan houden.”

Omdat Pater Pio’s gezondheid niet goed was, werd hij in oktober 1911 na een onderzoek door dr. Antonio Cardarelli in Napels door zijn Oversten naar Venafro gezonden voor een herstelperiode. Volgens de diagnose van de dokter, waren de jonge broeder zijn dagen geteld, en kon hij geen lange afstanden afleggen. Daarom werd hij naar Venafro gezonden, het dichtst bijgelegen convent. Gedurende de anderhalve maand dat hij daar bleef noteerde de gemeenschap de eerste bovennatuurlijke fenomenen: goddelijke extases die een uur duurden, en duivelse verschijningen die enkele minuten konden duren.

In Venafro uit het dagboek van Priester Agostino: ‘Het begon in November 1911, toen ik aanwezig was met Pater Evangelista, de overste van het convent, voor een aantal extases en veel demonische onderdrukking.” “Satan kon zich voordoen als een naakte vrouw die wellustig danste, als zijn geestelijke vader, als zijn overste, als paus Pius X, als zijn engelbewaarder, de H. Franciscus, de Maagd Maria, en ook als zijn afschuwelijke zelf, met een leger van demonische geesten. Soms waren er geen verschijningen, maar werd hij geslagen tot hij bloedde, gekweld met oorverdovende geluiden, bedekt met spuug. Hij was in staat om zich te bevrijden van de kwellingen door de naam van Jezus te aanroepen.”

De duivels tot Pater Pio: “Je stoort ons meer dan de H. Michael”. “Als je geen zielen van ons wegneemt dan zullen we je niet storen.”

In 1964 werd Pater Pio aangevallen door de duivel die hem een verschrikkelijke klap op de rug gaf, en hij viel en had een blauw oog en gezwollen gezicht.

Op een nacht was Pater Alessio van dienst om in Pater Pio’s noden te voorzien. Pater Pio riep hem op de bel, maar wanneer hij kwam lachte hij juist zonder een woord te zeggen. Dit gebeurde drie keer. De vierde keer vroeg Pater Alessio waarom hij hem belde zonder klaarblijkelijke reden. Pater Pio: “Alsjeblieft mijn zoon, zit hier op mijn leunstoel en blijf hier bij mij, omdat de duivels mij geen seconde gerust laten.”

In 1964 schreeuwde een 18 jarige vrouw van Bergamo onder de gelovigen die voor 5 uur in de morgen aan het wachten waren om Pater Pio’s Mis te begeleiden: “Ik sloeg de oude man vorige nacht. Hij zal niet in staat zijn om naar beneden te komen en de Mis op te dragen.” Haar ouders waren extreem beschaamd. Wanneer Pater Pio pas drie dagen erna de Mis kon opdragen, was ze daar ook. Wanneer ze hem zag schreeuwde ze luid en viel flauw. Wanneer ze terug tot bewustzijn kwam was ze perfect normaal. De duivel had haar verlaten.

Blijf bij mij, Heer – gebed van Pater Pio

Blijf bij me, Heer, want het is belangrijk dat U aanwezig bent zodat ik U niet vergeet. U weet hoe gemakkelijk ik U in de steek laat. 

Blijf bij me, Heer, want ik ben zwak, en ik heb Uw kracht nodig zodat ik niet zo dikwijls in zonde val.

Blijf bij me, Heer, want U bent mijn licht, en zonder U vertoef ik in duisternis.

Blijf bij me, Heer, om mij Uw Wil te tonen.

Blijf bij me, Heer, zodat ik Uw stem hoor en U volg. 

Blijf bij me, Heer, want ik verlang U zeer te beminnen en altijd in Uw gezelschap te zijn.

Blijf bij me, Heer, als U wenst dat ik trouw aan U ben. 

Blijf bij me, Heer, want ondanks dat mijn ziel zo arm is, wil ik een plaats van troost zijn voor U, een nest van liefde.

Blijf bij me, Jezus, want het wordt laat en de dag is bijna ten einde, en het leven gaat voorbij; de dood, het oordeel, de eeuwigheid komt naderbij. Het is noodzakelijk dat ik mijn kracht hernieuw, zodat ik niet stop langs de weg en daarvoor heb ik U nodig. Het wordt laat en de dood komt naderbij, ik vrees de duisternis, de verleidingen, de dorheid, het kruis, de smarten. O wat heb ik U nodig, mijn Jezus, in deze nacht van ballingschap!

Blijf bij me vannacht, Jezus, in het leven met al zijn gevaren. Ik heb U nodig.

Laat me U herkennen zoals uw discipelen bij het breken van het brood, zodat de Eucharistische Communie het Licht is dat de duisternis verdrijft, de kracht dat me ondersteunt, de unieke vreugde van mijn hart.

Blijf bij me, Heer, omdat in het uur van mijn dood, ik wil verenigd blijven met U, en als het niet in vereniging is, dan tenminste door genade en liefde.

Blijf bij me, Jezus, ik vraag niet om Goddelijke troost, omdat ik ze niet verdien, maar de gave van Uw Aanwezigheid, o ja, ik vraag het U!

Blijf bij me, Heer, want het is U alleen dat ik zoek, uw Liefde, uw Genade, uw Wil, uw Geest omdat ik U bemin en om geen andere beloning vraag dan U steeds meer lief te hebben.