Ik ben mij van bewust dat niet iedereen dagelijks de Heilige Mis kan bijwonen wegens andere verplichtingen, maar twee of drie keer in de week moet toch haalbaar zijn, of niet? Bovendien zijn er zoveel mensen die de zondagsmis verzuimen met een armzalig excuus. Maar wanneer het gaat om een of andere gewichtige verplichting, een etentje of een bioscoopbezoek dan kan alles geregeld worden. Als je kinderen hebt kun je de kinderen naar de H. Mis meenemen of de ouders kunnen elkaar afwisselen. De man gaat bijvoorbeeld naar de mis en de echtgenote bezoekt een mis op een ander tijdstip. Maar voldoe alstublieft uw plicht tegenover uw Heer, God en Schepper. Wij hebben tijd om te studeren, om te werken, om televisie te kijken, om te gaan wandelen met de hond, om de kranten en tijdschriften te lezen, maar we hebben geen tijd om op zondag de Heilige Mis te bezoeken.

Jezus vroeg mij op het einde van de Heilige Mis nog enige minuten bij Hem te blijven. Hij zei: “Ga toch niet haastig op het einde van H. Mis de kerk uit, blijf toch een paar minuten in mijn gezelschap. Geniet toch van mijn tegenwoordigheid en laat Mij vreugde beleven dat jullie bij Mij zijn”. Ik had in mijn jeugd iemand horen zeggen dat de Heer na de communie vijf tot tien minuten in onze aanwezigheid blijft. En zo vroeg ik de Heer:  “Heer, is dit waar? Hoe lang blijft U na de Heilige Communie bij ons? Ik denk dat de Heer heeft geglimlacht. Hij zei: “Ik blijf de hele tijd zolang je wilt. Als je met Mij de hele dag wilt spreken, of wanneer je slechts enige woorden tijdens je werk tot Mij richt, zal Ik steeds naar je luisteren.

Ik ben altijd bij jullie, maar jullie zijn het die Mij verlaten en Mij alleen laten. De mis is uit en jullie gaan de kerk uit en het is meteen het einde van de christelijke levenshouding en voornemens, het is afgelopen, uit met Jezus. Jullie hebben het zondagsgebod vervuld en daarmee is alles gedaan en jullie denken niet één keer eraan, dat het Mij vreugde brengt het familieleven met jullie te delen op deze dag van de Heer. Jullie hebben in jullie huizen en woningen een plaats voor al het mogelijke en vaak zelfs een eigen kamer voor iedere activiteit: een slaapkamer, een keuken, een eetkamer, enz. enz. En wat is nu de plaats die jullie voor Mij hebben bestemd? Dat is geen plaats waar jullie een beeld hebben hangen dat onder het stof zit, maar het moet een plaats zijn, waar het hele gezin 5 minuten tezamen is om voor de dag, voor het geschenk van het leven dank te zeggen en om voor de behoeften van de dag en de gezondheid de zegen en bescherming te vragen.

Alles heeft zijn plaats in de woning, alleen Ik niet! De mensen plannen hun dag, hun werk, hun maanden, hun vakantie, enz. Zij weten precies op welke dag zij uitrusten; op welke dag zij naar de bioscoop of zo gaan; wanneer zij de grootmoeder of de kleinkinderen, de kinderen of vrienden zullen bezoeken; zij weten precies wanneer zij op vakantie gaan. Maar hoeveel gezinnen zijn er die zeggen: “Vandaag is de dag dat we Jezus in het Tabernakel bezoeken met het hele gezin”, om bij Mij te zitten en tegen Mij te praten. Mij te vertellen hoe het hen de laatste tijd is vergaan. Mij hun problemen en de moeilijkheden die ze hebben daar neer te leggen en Mij te vragen wat ze nodig hebben. Mij laten deelnemen aan hun aangelegenheden!  Hoe vaak gebeurt zo iets? Ik weet alles, Ik lees in het diepste van jullie harten en ken jullie meest verborgen gedachten, maar het bevalt Mij als je Mij, van jullie hart de dingen vertelt. Het verheugt me wanneer jullie Mij laat deelnemen aan jullie leven zoals gezinsleden, als jullie meest intieme en beste Vriend! Hoeveel genaden verliest de mens daardoor omdat hij voor Mij in zijn leven geen plaats heeft!”

Toen ik met Hem samen was heeft Hij mij onderricht en vandaag mag ik deze onderrichtingen met jullie delen in het volbrengen van mijn missie die mij werd toevertrouwd. Jezus zegt: “Ik wilde mijn schepselen redden  op het ogenblik waarop Ik voor jullie de Hemelpoort opende. Toen was Ik ondergedompeld in bovenmatige en onvoorstelbare pijn. Denk daaraan, geen enkele moeder heeft tot op vandaag haar kind met het eigen vlees gevoed. Ik echter ben tot deze uiterste liefde gegaan om jullie in mijn verdiensten te kunnen doen delen. Het Heilig Misoffer ben Ik, omdat Ik mijn leven en mijn Kruisoffer voor altijd onder jullie laat voortduren!  Zonder die verdiensten van mijn leven en mijn Bloed, wat hebben jullie dan nog, als jullie voor mijn Vader staan? Helemaal niets, armzaligheid en zonde.

Jullie moesten eigenlijk de Engelen en Aartsengelen in deugdzaamheid overtreffen, want zij hebben niet het genot en de gelukzaligheid om Mij als voedsel te kunnen ontvangen, maar jullie wel. Zij drinken slechts een druppeltje uit de Bron van het Levend Water, maar jullie hebben de genade gekregen Mijzelf te ontvangen, jullie hebben de hele oceaan van het Levend Water, om daaruit te drinken!” Bij een andere gelegenheid vertelde de Heer met grote pijn in het Hart over personen die een ontmoeting met Hem tot een gewoonte en alledaagsheid maken. Hij sprak over diegenen die ieder gevoel van verbazing en verwondering over een ontmoeting met Hem verloren hebben.

En deze ‘routine’  -deze alledaagse ervaring-  maakt bepaalde mensen zó lauw en zó onverschillig, dat ze bijna vergeten om het Jezus te zeggen wanneer ze Hem in de Heilige Communie ontmoeten.

En Hij sprak over hoeveel gewijde zielen de begeestering verloren hebben om zich helemaal aan de Heer in liefde te geven en die van hun geestelijke roeping slechts een job maken. Men vervult zelfs zijn levensplicht zonder enig gevoel van smaak voor het bovennatuurlijke gebeuren. Dan sprak de Heer over de vruchten die iedere Communie in ons voortbrengt. Er zijn namelijk mensen die de Heer dagelijks ontvangen en dat er niets in hun leven verandert. Er zijn mensen die vele uren in gebed doorbrengen en die vele goede werken doen, maar hun leven verandert niet. En een leven dat niet verandert, dat kan voor de Heer geen ware vruchten voortbrengen. De genaden die wij in de Eucharistie verkrijgen moeten in onszelf de vrucht van bekering voortbrengen en in onze houding tot onze naaste in de Heer moet de vrucht van christelijke naastenliefde en barmhartigheid te voorschijn komen.

Wij, als leken, spelen een belangrijke rol binnen onze Kerk, wij hebben geen recht om deze zending te weigeren, die de Heer aan iedere gedoopte gegeven heeft, namelijk: de “Blijde Boodschap” te verkondigen en te verspreiden. Wij hebben het recht niet om al deze kennis voor onszelf te houden en niet aan de wereld door te geven. Wij hebben het recht niet om onze broeders van de honger te laten sterven terwijl wij zoveel brood in onze handen hebben!  Wij mogen niet toekijken hoe onze Kerk afbrokkelt. Wij hebben zoveel van onze Heer ontvangen en krijgen nog steeds zoveel van Hem: zijn Woord, de preken van de priesters, bedevaarten, de barmhartigheid van God in het sacrament van de biecht, de wonderbare vereniging in de Heilige Communie.

Met andere woorden: wij krijgen zoveel en wij hebben niet de moed uit onze onverschilligheid te breken, om naar een gevangenis of met de armen te spreken, hen te zeggen dat zij niet mogen opgeven, dat zij als katholiek gedoopten in de wereld staan, dat onze en hun kerk hen nodig heeft zoals ze nu zijn, in hun leed en in hun nood, want al hun pijnen en noden dienen ertoe anderen te verlossen. Door dit offer en deze zware tijd zullen zij het eeuwige leven verdienen. Wij zijn niet in staat naar de sterfkamers in de hospitalen te gaan en bij hen de rozenkrans van de goddelijke barmhartigheid te bidden, hen met ons gebed in dit moment van de strijd tussen het goede en het kwade bij te staan, door ze van de aanvallen van de demonen te bevrijden. Iedere stervende heeft angst en door zijn hand vast te houden en hem van de onmetelijke liefde van God te vertellen, door tot hem te spreken van het wonderbare dat hen in de Hemel te wachten staat, -bij Jezus en Maria in de gemeenschap met de Zijnen, die al uit deze wereld werden teruggeroepen-, dát troost en sterkt de stervenden.

De wereld waarin wij leven laat niet meer toe dat wij gedachten en krachten verspillen en verliezen. Lauwheid is voor God onverdraaglijk. Wij moeten de verlengde arm van onze priesters zijn om daarheen te gaan waar zij niet kunnen heengaan, om het werk te doen dat zij niet meer kunnen verrichten, zodat zij met hun volmacht tot de toediening van de sacramenten zich helemaal daarop kunnen concentreren. Maar om dat te kunnen volbrengen is het noodzakelijk Jezus te ontvangen en in ons op te nemen, met Jezus te leven en ons door Jezus te laten voeden. Wij zijn echter bevreesd dit in ons toe te laten en ons te zeer te verplichten, maar als de Heer zegt: “Zoek eerst het Rijk Gods, dan zal al het andere je gegeven worden” (Mat 6:33; Lc 12:31). Zoek eerst het Rijk Gods, en dan zullen de noden die je hebt ook verdwijnen. Want Jezus is de Huisheer. Hij is de Patroon die het beste betaalt en de Enige die ook op jouw kleine behoeften let en zich daarom bekommert.

Lieve broeder, lieve zuster in de Heer, ik dank jullie dat jullie dit gelezen hebben en dat ik deze missie die mij werd opgedragen kon volbrengen. De volgende keer wanneer jullie een Heilige Mis bijwonen, beleef de H. Mis. Ik weet zeker dat de Heer ook bij jullie zijn belofte zal waarmaken: “Het H. Misoffer zal nooit meer zijn zoals voordien” en als jullie Hem ontvangen: bemin Hem! Onderga de ervaring van tederheid en zachtmoedigheid die men bespeurt wanneer jullie uitrusten in het wondteken van zijn zijde, die ook voor jullie geopend werd en waaruit ook voor jullie stromen ‘Levend Water’ vloeien. Hij laat jullie het geschenk na van zijn Kerk en zijn Moeder, die Hij ook ons tot Moeder gaf!  Hij opende voor jullie de deuren tot het huis van zijn Vader en maakte jullie bekwaam voor zijn barmhartige Liefde. Beantwoord Hem ook door de viering van het H. Misoffer met jullie kinderlijke liefde.  

God zegent jullie op dit Paasfeest van de Verrijzenis van de Heer.