24 uur van Jezus’ Lijden – Luisa Piccarreta

18^de uur : van 10 tot 11 uur op goede vrijdag

Ik dank U, O mijn Jezus, dat U mij door gebed tot eenheid met U hebt geroepen. En om U meer te plezieren, neem ik Uw gedachten, Uw tong, Uw Hart, en hiermee wil ik bidden, waarbij ik mijzelf versmelt met Uw Wil en met Uw liefde; en mijn armen uitstrekkend om U te omhelzen, leg ik mijn hoofd op Uw Hart. Ik overweeg nu de 24 uur van lijden die U vanwege Uw liefde voor ons wilde lijden tot Uw dood op het Kruis. Geef me alstublieft de hulp, genade, liefde, diep medelijden en begrip van Uw lijden.

Jezus neemt het Kruis op en loopt naar de Berg Calvarie waar Hij wordt ontdaan van Zijn gewaad

Mijn Jezus, onverzadigbare liefde, ik zie dat U Zichzelf geen vrede schenkt, ik voel uw zenuwachtigheid van liefde en uw pijnen. Uw Hart bonkt; in elke hartslag voel ik uitbarstingen, martelingen, gewelddadigheden van liefde; en niet in staat om het vuur te bedwingen dat U verslindt, hijgt U, kreunt U, zucht U, en bij elk gekreun hoor ik U zeggen: 'Kruis!' Elke druppel van Uw bloed herhaalt: 'Kruis!' Al uw pijnen, waardoor U als in een eindeloze zee zwemt, herhalen zich onderling: 'Kruis!' En U roept uit: "O Kruis, mijn geliefde, Ik heb naar U verlangd, U alleen zal mijn kinderen redden, en ik richt op U al mijn liefde!"

Tweede kroning met doornen

Ondertussen nemen Uw vijanden U mee naar het Praetorium en verwijderen ze de paarse mantel, ze willen U opnieuw kleden met Uw gewaden. Maar helaas, hoeveel pijn! Het zou beter zijn voor mij als ik zou sterven dan dat ik U zoveel zie lijden! Het gewaad blijft aan de kroon hangen en ze kunnen het niet aftrekken. Met een nooit eerder gezien wreedheid, trekken ze alles af, het gewaad en de kroon. Bij het wrede trekken breken veel doornen, die blijven steken in Uw heiligste Hoofd. Bloed stroomt langs U naar beneden en Uw pijn is zodanig hevig dat U kreunt. Maar de vijanden, die niet op de folteringen letten, kleden U met uw eigen gewaad, zetten de kroon terug op, en duwen die met geweld op uw Hoofd. De doornen worden in Uw ogen gedreven en in Uw oren. Er is niet één deel van Uw heiligste Hoofd dat niet doorboord wordt. U hebt zodanig veel pijn dat U wankelt onder die wrede handen, rillend van kop tot teen. U staat op het punt om te sterven onder afschuwelijke pijnkrampen, en met Uw wegkwijnende ogen, gevuld met Bloed, kijkt U met moeite, naar hulp vragend bij zoveel pijn!

Mijn Jezus, Koning der Smarten, laat me U ondersteunen en dicht aan mijn hart vasthouden. Ik zou het vuur willen nemen dat U verslindt om uw vijanden tot as te verbranden en U te redden; maar U wilt het niet, omdat uw verlangens naar het Kruis vuriger worden en U wil zich snel op erop opofferen - ook voor uw vijanden! Maar terwijl ik U stevig vasthoud en aan mijn hart drukt, houdt U mijn stevig vast aan Uw Hart en zegt: "Mijn kind, laat Mij mijn liefde uitstorten; en bied samen met Mij eerherstel voor diegenen die goed doen en toch Mij onteren. Deze Joden bekleden Mij met mijn eigen gewaad om Mij nog meer voor het volk in diskrediet te brengen, om het volk ervan te overtuigen dat Ik een misdadiger ben. De daad om Mij te kleden was uiterlijk goed, maar in wezen slecht. Ach, hoeveel mensen doen goede werken, bedienen Sacramenten of wonen ze bij, met menselijke of zelfs kwade bedoelingen. Maar het goede dat slecht gedaan wordt, leidt tot hardheid; en daarom wil Ik voor de tweede keer gekroond worden, met pijn die scherper is dan de eerste keer, om deze hardheid te vernietigen, en met mijn doornen, trek ze naar Mij. Ach, mijn kind, deze tweede kroning is veel pijnlijker. Ik voel mijn hoofd zwemmen temidden van doornen; bij elke beweging die ik maak, of klap die ze Mij geven, lijd ik veel wrede doodservaringen. Op deze manier bied Ik eerherstel voor de boosaardigheid van de misdaden; Ik bied eerherstel voor diegenen, die, in welke innerlijke staat ze zich ook bevinden, in plaats van te denken aan hun eigen heiliging, mijn genade verspillen en afwijzen. Zo geven ze Mij opnieuw doornen die Mij doorboren, terwijl ik gedwongen ben te klagen, bloedtranen te storten en te zuchten om hun redding.

Ach, Ik doe er alles aan om van ze te houden, en de schepselen doen er alles aan om Mij te beledigen! Jij - laat me tenminste niet alleen in mijn pijnen en eerherstel.

Jezus omhelst het Kruis 

Mijn gemartelde Goedheid, met U bied ik eerherstel, met U lijd ik. Maar ik zie dat Uw vijanden U van de trap gooien; de mensen wachten op U met woede en gretigheid. Zij zorgen ervoor dat U het kruis gereed vindt, waarnaar U met veel zuchten verlangt. En U - met liefde kijkt U naar het Kruis, en met vaste stap nadert U het Kruis en omhelst het. Maar eerst, kust U het, en als een rilling van vreugde die door Uw Allerheiligste Mensheid stroomt, kijkt U opnieuw met de hoogste tevredenheid naar het Kruis, en neemt de lengte en breedte in U op. Daarin vestigt U alvast het deel voor elk schepsel. U geeft aan allen een deel, genoeg om ze met een goddelijke huwelijksband aan de Godheid te binden en ze tot erfgenamen van het Koninkrijk der Hemelen te maken. Niet in staat om de liefde waarmee U van de schepselen houdt in bedwang te houden, kust U het Kruis opnieuw en zegt:

"Aanbeden Kruis, ten slotte omhels Ik jou. Jij was het verlangen van mijn Hart, het martelaarschap van mijn liefde. Maar jij, O Kruis, hebt het tot nu toe uitgesteld, terwijl mijn stappen altijd op jou gericht waren. Heilig Kruis, jij was het doel van mijn verlangens, het doel van mijn bestaan ​​hier beneden. In jou richt Ik mijn hele wezen, in jou plaats Ik al mijn kinderen, en jij zult hun leven zijn, hun licht, hun verdediging, hun bewaring en hun kracht. Je zult ze in alles helpen en ze glorierijk naar Mij in de Hemel brengen. O Kruis, Preekstoel van Wijsheid, jij alleen zult ware heiligheid onderwijzen; jij alleen zal de helden vormen, de atleten, de martelaren, de Heiligen. Mooi Kruis, jij bent mijn Troon en omdat Ik de aarde moet verlaten, blijf jij in mijn plaats. Aan jou geef ik alle zielen als bruidsschat: bewaar ze, red ze; Ik vertrouw ze toe aan jou!

Door dit vol verlangen te zeggen, laat U het Kruis op uw heiligste schouders worden gelegd. Ach, mijn Jezus, het Kruis is te licht voor je liefde, maar het gewicht van onze zonden verenigt zich met dat van het Kruis - enorm en immens, als het uitspansel van de hemelen. En jij, mijn vermoeide Goedheid, U voelt u verpletterd onder het gewicht van zoveel zonden. Uw ziel is met afschuw vervuld bij het zien van de zonden en ze voelt de pijn van elke zonde. Uw Heiligheid blijft geschokt door zoveel lelijkheid, en terwijl het Kruis op uw schouders weegt, wankelt U, U hijgt, en een dodelijk zweet breekt U in uw Allerheiligste Mensheid. O alstublieft, mijn lieveling, ik heb niet het hart om U alleen te laten - ik wil het gewicht van het kruis met U delen; en om U van het gewicht van zonden te verlossen, blijf ik mij aan uw voeten klampen. Ik wil U, in naam van alle schepselen, liefde geven voor hen die niet van U houden, lofprijzen voor degenen die U verachten. Zegeningen, dankwoorden en gehoorzaamheid bieden namens iedereen. Ik beloof dat ik, in elke overtreding die U ontvangt, mij helemaal aan U zal aanbieden als eerherstel, om de tegengestelde daden te doen die de schepselen U geven, en U te troosten met mijn kussen en voortdurende daden van liefde.

Maar ik zie dat ik te onwaardig ben; Ik heb U nodig om U echt eerherstel te kunnen bieden. Daarom verenig ik mezelf met Uw Allerheiligste Mensheid, en samen met U verenig ik mijn gedachten met de Uwe om eerherstel te bieden voor de kwade gedachten – de mijne den degene van allen; mijn ogen met de Uwe verenig om eerherstel te bieden voor de kwade blikken; mijn mond met de Uwe verenig, om eerherstel te bieden voor godslasteringen en de boze redevoeringen; mijn hart met het Uwe verenig, om eerherstel te bieden voor slechte neigingen, verlangens en genegenheden. In één woord, ik wil eerherstel bieden voor alles dat Uw Allerheiligste mensheid herstelt, mij verenigen met de onmetelijkheid van uw Liefde voor alles, en met het immense goed dat U allemaal doet. Maar ik ben nog niet tevreden. Ik wil me verenigen met uw Goddelijkheid en ik smelt mijn nietigheid erin en op deze manier geef ik U alles. Ik geef U uw liefde om uw bitterheid te lessen. Ik geef U uw Hart om U te verlossen van onze koelheid, ons gebrek aan overeenstemming met U, onze ondankbaarheid en onze kleine liefde.

Ik geef U uw Harmonieën om uw gehoor te verheffen van de oorverdovende godslasteringen die uw gehoor ontvangt. Ik geef U uw Schoonheid om U te ontheffen van de lelijkheid van onze zielen, wanneer wij ons besmeuren met modder in zonde. Ik geef U uw Zuiverheid om U te ontheffen van het gebrek aan rechtvaardige intenties, en van de modder en de verrotting die U ziet in vele zielen. Ik geef U uw immensiteit om U te bevrijden van de vrijwillige beperkingen waarin zielen zich bevinden. Ik geef U uw Vurigheid om alle zonden en alle harten te ontvlammen, zodat iedereen van U kan houden en niemand U ooit nog kan beledigen. Kortom, ik geef U alles wat U bent, om U oneindige voldoening, eeuwige, immense en oneindige liefde te geven.

De pijnlijke Weg naar de Berg Calvarie

Mijn meest geduldige Jezus, ik zie dat U de eerste stappen zet onder het enorme gewicht van het Kruis. Ik verenig mijn stappen met de uwe, en wanneer U, zwak, doodbloedend en wankelend, op het punt staat te vallen, zal ik aan uw zijde staan ​​om U te ondersteunen. Ik zal mijn schouders onder het Kruis plaatsen, om het gewicht van het Kruis met U te delen. Minacht me niet, maar accepteer me als uw trouwe metgezel. O Jezus, U kijkt naar mij, en ik zie dat U eerherstel biedt voor degenen die hun kruisen niet met berusting dragen, maar eerder vloeken, geïrriteerd worden, zelfmoord plegen of moorden plegen. En voor allen smeekt U om liefde en berusting voor hun kruisen. Maar uw pijn is zodanig hevig dat U zich verpletterd voelt onder het Kruis. U hebt alleen de eerste stappen genomen en valt er al onder. Als U valt, val je op de grond. De doornen worden meer in uw hoofd gedreven, terwijl al uw wonden opnieuw geopend zijn en er nieuw bloed vloeit. En omdat U niet de kracht hebt om op te staan, proberen uw vijanden geïrriteerd te stampen en duwen om U te doen rechtstaan.

Mijn gevallen Liefde, laat me U helpen recht te staan, laat me U kussen, uw Bloed afdrogen en eerherstel bieden samen met U voor degenen die zondigen uit onwetendheid, kwetsbaarheid en zwakheid. Ik smeek U om deze zielen te helpen.

Jezus, mijn Leven, uw vijanden zijn erin geslaagd om U op uw voeten te doen staan, ondanks de felle pijnkrampen die U lijdt. Terwijl U wankelend loopt, hoor ik uw hijgende ademhaling. Uw Hart bonkt en nieuwe pijn doordringt het met hevigheid. Je schudt je hoofd om je ogen te zuiveren van het Bloed dat hen vult, en je kijkt angstig rond. Ach, mijn Jezus, ik begrijp alles - uw Moeder, die als een treurend duifje op zoek is naar U, wil U nog één laatste woord zeggen, en uw laatste blik zien; en U voelt Haar pijnen. Haar hart is verscheurd in het Uwe, ontroerd en verwond door Haar en Uw liefde. U ziet Haar een weg banen door de menigte, om U kost wat kost te zien, om U te omhelzen, om U een laatste vaarwel te zeggen. Maar U bent meer ontdaan door het zien van Haar dodelijke bleekheid, en al uw pijnen die in Haar opnieuw gebeuren door de kracht van de liefde. Als zij leeft, is het alleen maar door een wonder van uw almacht. U richt uw stappen naar Haar, maar U kunt nauwelijks elkaar zien!

O, pijnlijke steken in Uw twee Harten! De soldaten merken het op en met slagen en duwen voorkomen ze dat Moeder en Zoon het laatste vaarwel uitwisselen. De kwelling van beiden is zodanig fel dat uw Moeder verstijfd blijft door de pijn en op het punt staat te sterven. De trouwe Johannes en de vrome vrouwen ondersteunen Haar, terwijl U weer onder het Kruis valt. Dan doet uw smartelijke Moeder met Haar ziel wat zij niet met Haar lichaam kan doen, omdat Zij wordt tegen gehouden: Zij komt in U, maakt de Wil van de Eeuwige Haar eigen, en verbindt zich met al uw pijnen, neemt Haar taak van Moeder op, kust U, herstelt U, kalmeert U, en giet de balsem van Haar smartelijke liefde in al uw wonden!

Mijn lijdende Jezus, ik verenig me met de doorboorde Mama. Ik maak al uw pijnen, en elke druppel van uw Bloed de mijne; in elke wond wil ik optreden als een mama voor U, en samen met Haar en met U bied ik eerherstel voor alle gevaarlijke ontmoetingen, en voor degenen die zichzelf blootstellen aan gelegenheden tot zonde, of, gedwongen door noodzaak om blootgesteld te zijn, verstrikt blijven in zonde.

Ondertussen, kreunt U en bent U gevallen onder het Kruis. De soldaten vrezen dat U zult sterven onder het gewicht van zoveel martelingen en door het vergieten van zoveel Bloed. Ondanks alles slagen ze met moeite erin, door zweepslagen en trappen, om U weer op de been te houden. En U biedt eerherstel voor het herhaalde vervallen in zonder, voor begane doodzonden door elke klasse van mensen, en U bidt voor hardnekkige zondaars. Terwijl U bloedtranen vergiet voor hun bekering.

Mijn Lieveling, U bent overweldigd door pijn, terwijl ik je volg in dit eerherstel. Ik zie U wankelen onder het enorme gewicht van het Kruis. U rilt helemaal. Bij het voortdurend geduw dat U krijgt, dringen de doornen steeds dieper door in uw allerheiligste Hoofd. Het Kruis, met zijn zware gewicht, drukt zodanig op je schouder, dat het een wond vormt die zo diep is dat de botten zichtbaar zijn. Bij elke stap lijkt het erop dat U sterft en niet verder kunt gaan. Maar uw liefde, die alles kan, geeft U kracht en als U voelt dat het Kruis op uw schouder doordringt, biedt U eerherstel voor de verborgen zonden. Zonden die niet worden hersteld en zo de bitterheid van uw pijnkrampen vergroten. Mijn Jezus, laat mij mijn schouder onder het Kruis plaatsen om U te verlichten en samen met U eerherstel te bieden voor alle verborgen zonden.

Maar uw vijanden dwingen degene uit Cyrene om U te helpen met het Kruis dragen, uit angst dat U eronder zou kunnen sterven. Onwillig en klagend, helpt hij U – niet uit liefde, maar door geweld. Dan weerklinken alle klachten van hen die lijden, het gebrek aan berusting, de rebellie, de woede en verachting van het lijden, in je Hart. Maar U wordt nog meer doorboord in het zien vluchten van die zielen die U toegewijd zijn, degenen die U roept om uw hulp en metgezellen te zijn in uw lijden. En als U ze omhelst door lijden – dan wringen ze zich los uit uw armen om te zoeken naar genoegens, en zo laten ze U alleen in uw lijden!

Mijn Jezus, terwijl ik met U eerherstel bied, bid ik U om mij in uw armen te houden, maar zo stevig dat er geen pijn meer is dat U lijdt, waarin ik geen deel aan heb, om zo omgevormd te worden in hen en eerherstel te bieden voor het in de steek laten van alle schepselen. Mijn Jezus, overmand door vermoeidheid, loopt helemaal gebogen. U kunt nauwelijks lopen. Maar ik zie dat U stopt en probeert te kijken. Mijn Hart, wat is er? Waar zoekt U naar?

Ach, het is Veronica, die onbevreesd en moedig, met een doek je gezicht afdroogt, dat helemaal bedekt is met bloed, en U laat uw gezicht erop drukken als een teken van dankbaarheid. Mijn milde Jezus, ook ik wil U afdrogen, maar niet met een doek. Ik wil mij helemaal blootstellen om U te verlichten, ik wil in uw binnenste komen en U, O Jezus, hartslag na hartslag geven, adem na adem, genegenheid na genegenheid, verlangen na verlangen. Ik ben van plan om in Uw Heiligste Intelligentie te duiken, en al deze hartslagen, ademhalingen, genegenheden en verlangens te laten vloeien in de onmetelijkheid van uw Wil. Ik ben van plan ze te vermenigvuldigen tot in het oneindige. Ik wil, O mijn Jezus, golven van hartslagen vormen, zodat geen enkele slechte hartslag weerklinkt in uw Hart, en al uw innerlijke bitterheid gesust wordt. Ik ben van plan golven van genegenheid en verlangens te vormen om alle kwade gevoelens en verlangens weg te werpen die je Hart misschien zelfs maar enigszins zouden verdriet doen. Nog meer zelfs, mijn Jezus, ik ben van plan golven van ademhaling en gedachten te vormen, om elke ademhaling of gedachte die U enigszins onaangenaam zou kunnen zijn, weg te werpen. Ik zal op mijn hoede zijn, O Jezus, zodat niets anders U kan kwellen, of meer bitterheid aan uw innerlijke pijnen kan toevoegen. O mijn Jezus, alstublieft, laat mijn hele innerlijk zwemmen in uw onmetelijkheid. Op die manier zal ik in staat zijn om genoeg liefde en goede wil te vinden, zodat er geen slechte liefde in uw innerlijk kan binnendringen, noch een slechte wil U kan mishagen.

O mijn Jezus, om er zeker van te zijn, smeek ik U om mijn gedachten te verzegelen met de Uwe, mijn wil met de Uwe, mijn verlangens met de Uwe, mijn genegenheden en hartslagen met de Uwe; zodat ze, verzegeld, geen ander leven dan het Uwe kunnen nemen. Ik vraag U nogmaals, O mijn Jezus, om mijn arm lichaam te accepteren dat ik zou willen verscheuren uit liefde voor U, in kleine stukjes om over elke wonde aan te brengen. Op die wonde, O Jezus, die U pijn geef van zovele godslasteringen, breng ik een klein stukje van mijn lichaam aan. Ik wil dat het voortdurend tot U zegt: “ik zegen U”. Op die wonde dat U zoveel pijn geeft van de vele ondankbaarheid, wil ik, O Jezus een deel van mijn lichaam aanbrengen, om mijn dankbaarheid aan U te bewijzen. Op die wonde, O Jezus, die U zoveel koelheid en gebrek aan liefde doet lijden, wil ik vele kleine stukjes van mijn vlees aanbrengen die voortdurend tot U zeggen: “ik houd van U, ik houd van U, ik houd van U!” Op die wonde die U zoveel pijn bezorgt door de vele oneerbiedigheden van uw Allerheiligste Persoon, wil ik een deel van mijzelf aanbrengen, om U altijd te vertellen: “ik aanbid U, ik aanbid U, ik aanbid U!” O mijn Jezus, ik wil mezelf in alles verspreiden, en in die wonden die verbitterd zijn door de vele misvattingen, verlang ik dat de flarden van mijn lichaam U altijd zeggen: "Ik geloof - ik geloof in U, O mijn Jezus, mijn God, en ik geloof in uw heilige Kerk, en ik wil mijn leven geven om mijn Geloof in U te bewijzen! O mijn Jezus, ik stort mij in de onmetelijkheid van uw Wil en het tot mijn eigen wil makend, wil ik voor allen compensaties bieden en de zielen van allen insluiten in de kracht van uw Allerheiligste Wil.

O Jezus, ik heb nog steeds mijn bloed over, dat ik over uw wonden wil gieten als balsem en kalmerende zalf, om U te verlichten en U volledig te genezen. Ik wil, O Jezus, mijn gedachten doen vloeien in het hart van elke zondaar, om hem voortdurend te berispen, opdat hij U niet durft te beledigen. En ik bid tot U met de stem van uw Bloed, zodat iedereen zich overgeeft aan mijn arme gebeden. Op deze manier zal ik hen in uw Hart kunnen brengen! Ik vraag U nog een genade, O mijn Jezus: dat ik in alles wat ik zie, aanraak en hoor, ik U altijd kan zien, aanraken en naar U luisteren; en dat uw Heiligste Beeld en uw Heiligste Naam altijd ingeprent zijn in elk deeltje van mijn arme wezen.

Intussen slaan en duwen de vijanden U op weg, omdat ze deze daad van Veronica fel afkeuren. Nog een paar stappen en U stopt weer. Zelfs onder het gewicht van zoveel lijden, houdt uw liefde niet op en als U de vrome vrouwen ziet wenen vanwege uw pijnen, vergeet U zichzelf en troost hen, zeggende: "Dochters, huil niet over mijn pijnen, maar over uw zonden en over uw kinderen”. Wat een sublieme leer, hoe zoet is uw woord! O Jezus, met U bied ik eerherstel voor het gebrek aan naastenliefde, en ik vraag U om de genade om mijzelf te vergeten, om niets anders te onthouden dan U alleen.

Als ze U horen spreken, worden uw vijanden woedend. Ze trekken U bij de touwen en duwen U met een zodanige woede verder dat U valt. U valt op de stenen. Het gewicht van het Kruis verplettert U en U voelt dat U gaat sterven! Laat me U ondersteunen en uw heilig Gezicht beschermen met mijn handen. Ik zie U op de grond vallen en naar adem snakken. Maar uw vijanden willen dat U rechtstaat. Ze trekken aan uw touwen. Ze trekken aan uw haar. Ze geven U stampen, maar allemaal tevergeefs. U gaat dood, mijn Jezus! Wat een pijn - mijn hart breekt van verdriet! Ze slepen U verder en brengen U naar de Berg Calvarie. Terwijl zij U slepen, hoor ik U eerherstel bieden voor alle overtredingen van de zielen die U zijn toegewijd. Ze wegen zoveel op U dat, zelfs als U probeert recht te staan, U niet kunt! En zo bereikt U, gesleept en vertrapt, Golgotha, terwijl U een rood spoor van uw Kostbaar Bloed achterlaat.

Jezus wordt ontdaan van Zijn gewaad en Hij wordt voor de derde keer gekroond met doornen

Maar hier wacht U opnieuw lijden. Ze ontdoen U weer van Uw gewaad, en trekken zowel uw gewaad als uw doornenkroon af. Ach, U kreunt als U de doornen uit uw Hoofd worden getrokken. En als zij aan uw gewaad trekken, trekken ze ook aan het verscheurde vlees dat erin is gedroogd. De wonden scheuren open, uw bloed stroomt naar beneden. De pijn is zodanig hevig dat U bijna dood bent en U valt.

Maar niemand is bewogen door medelijden, mijn Goedheid! Integendeel, met beestachtige razernij zetten ze de doornenkroon opnieuw op. Ze slaan er hevig op, en de marteling die ze veroorzaken vanwege de rijtwonden en het trekken aan uw haar dat in het gestolde bloed hangt, is zodanig hevig dat alleen de Engelen kunnen vertellen wat U lijdt. Ze draaien met afschuw vervuld hun Hemels hoofd weg om de marteling niet te zien en wenen!

Mijn uitgeklede Jezus, sta mij toe om U bij mijn hart te houden om U te verwarmen, want ik zie dat U bibbert en een ijskoud dodelijk zweet dringt uw Allerheiligste Mensheid binnen. Wat zou ik U mijn leven willen geven - mijn bloed om de plaats van Uw Bloed in te nemen, dat U hebt verloren om mij leven te geven!

Intussen lijkt Jezus me nauwelijks te zien met Zijn smachtende en stervende ogen, en Hij lijkt te zeggen: "Mijn kind, hoeveel zielen heeft Mij dit gekost! Dit is de plaats waar Ik op iedereen wacht om hen te redden, waar Ik eerherstel wil bieden voor de zonden van degenen die zichzelf verlagen en erger zijn dan beesten, en zo hardnekkig zijn om Mij te beledigen dat ze het punt bereiken dat ze niet in staat zijn te leven zonder zonden te begaan. Hun geest blijft verblind en ze zondigen maar op. Dit is de reden waarom zij Mij voor de derde keer kronen met doornen. En door te worden ontdaan van kleren, bied Ik eerherstel voor degenen die luxueuze en onfatsoenlijke kleding dragen, voor de zonden tegen bescheidenheid, en voor degenen die zo gebonden zijn aan rijkdom, eer en plezier, dat ze er hen tot god maken van hun hart.

Ach ja, elk van deze overtredingen is een doodservaring dat Ik voel; en als Ik niet sterf, komt dat omdat de Wil van mijn Eeuwige Vader het moment van mijn dood nog niet heeft verordend!"

Mijn ontklede Goedheid, terwijl ik met U eerherstel bied, bid ik U om me van alles te ontdoen met uw allerheiligste handen, en niet toe te staan ​​dat enige slechte genegenheid in mijn hart kan binnendringen. Waak over mijn hart; omring mijn hart met uw pijnen; vul mijn hart met uw liefde. Moge mijn leven niets anders zijn dan een herhaling van het Uwe. Versterk het ontdoen van slechte genegenheden met uw zegen. Zegen mij vanuit uw Hart en geef mij de kracht om aanwezig te zijn bij uw smartelijke kruisiging, om met U gekruisigd te blijven!

Overweging

Jezus draagt het Kruis. De liefde van Jezus voor het Kruis en Zijn bezorgde ijver om op het Kruis te sterven voor de redding van zielen, zijn immens! En wij - houden we van lijden zoals Jezus? Kunnen we zeggen dat onze hartslagen een weerklank vinden in Zijn goddelijke hartslag en dat ook wij om ons kruis vragen?

Wanneer we lijden, hebben we dan de intentie om metgezellen van Jezus te worden om Hem te verlichten van het gewicht van Zijn Kruis? Hoe begeleiden we Hem? Als Hij beledigingen ontvangt, staan we dan altijd klaar om Hem ons kleine leed als verlichting van Zijn pijnen te geven?

Als we werken, bidden en lijden onder het gewicht van innerlijke pijnen, laten we dan onze pijn opstijgen naar Jezus, dat als een doek Zijn zweet kan afdrogen en Hem kan aanmoedigen, terwijl we Zijn ontbering ons eigen maken?

Allen: O mijn Jezus, roep mij altijd om dicht bij U te zijn, en blijf altijd bij mij in de buurt, zodat ik U altijd met mijn pijnen kan troosten.

Dankzegging

Mijn lieve Jezus, U hebt me in dit uur van Uw Lijden geroepen om U gezelschap te houden. Ik heb U horen bidden, eerherstel bieden en lijden, in angst en verdriet, smekend om het heil van de zielen in de meest ontroerende stem. Ik heb geprobeerd U in alles te volgen. Ik bied U Mijn dankzegging en zegening aan. Ik zeg U dank duizenden en duizenden keren, en ik zegen U voor alles wat U gedaan en geleden hebt voor mij en voor allen. Ik dank U en zegen U voor elke druppel Bloed die U vergoten hebt, voor elke adem, voor elke hartslag, voor elke stap, woord, blik, bitterheid en belediging die U hebt doorstaan. In alles, O mijn Jezus, wil ik U bezegelen met een “dank U” en “Ik zegen U”. Laat mij alstublieft, O Jezus, mijn hele wezen U een voortdurende stroom van dankzeggingen en zegeningen aanbieden om op mij en op allen Uw zegeningen en dankzeggingen te doen neerkomen. Alstublieft, O Jezus, druk mij aan Uw Hart, en bezegel met Uw allerheiligste handen elk deeltje van mijn wezen met Uw “Ik zegen je” zodat ik niets anders dan een doorlopende hymne voor U uit. Amen.

Via Dolorosa

Kaart van de traditionele Kruisweg:

3^e statie : Jezus valt voor de eerste maal onder het kruis:

4^e statie : Jezus ontmoet Zijn Heilige Moeder Maria:

5^e statie : Simon van Cyrene helpt Jezus het Kruis te dragen:

6^e statie : Veronica droogt het gezicht af van Jezus:

7^e statie : Jezus valt voor de tweede maal:

8^e statie : Jezus troost de wenende vrouwen:

9^e statie : Jezus valt voor de derde maal:

10^e statie : Jezus wordt van Zijn kleren ontdaan: