24 uur van Jezus’ Lijden – Luisa Piccarreta

6^de uur : van 22 tot 23 uur op witte donderdag

Ik dank U, O mijn Jezus, dat U mij door gebed tot eenheid met U hebt geroepen. En om U meer te plezieren, neem ik Uw gedachten, Uw tong, Uw Hart, en hiermee wil ik bidden, waarbij ik mijzelf versmelt met Uw Wil en met Uw liefde; en mijn armen uitstrekkend om U te omhelzen, leg ik mijn hoofd op Uw Hart. Ik overweeg nu de 24 uur van lijden die U vanwege Uw liefde voor ons wilde lijden tot Uw dood op het Kruis. Geef me alstublieft de hulp, genade, liefde, diep medelijden en begrip van Uw lijden.

Tweede uur van de doodsstrijd in de Tuin van Gethsemane

O mijn lieve Jezus, er is reeds een uur verstreken sinds je naar deze Tuin bent gekomen. Liefde nam de voorrang boven alles, waardoor U alles in één keer te lijden krijgt, alles waar de beulen U voor laten lijden gedurende het hele verloop van uw bitter Lijden. Meer zelfs, Liefde compenseert het, en bereikt het punt om U te doen lijden wat ze U niet kunnen aandoen, in de meest innerlijke delen van uw Goddelijke Persoon.

O mijn Jezus, ik zie U nu wankelen in uw voetstappen; maar toch wilt U lopen. Vertel mij, O mijn Goedheid, waar wilt U heen? Ach, ik begrijp het. U wilt uw geliefde leerlingen zien. Ook ik wil U vergezellen, zodat als U wankelt, ik U kan ondersteunen.

Maar, O mijn Jezus, er is nog een bitterheid voor uw Hart: ze slapen al. En U, die altijd medelijden hebt, roept hen en maakt hen wakker. Met een vaderlijke liefde raadt U hen aan te waken en te bidden. Dan keert U terug naar de Tuin, maar U draagt nog een andere wonde in uw Hart. In die wonde zie ik, O mijn Lieveling, al de wonden van de godgewijde zielen die, omwille van verleiding, hun gemoedstoestand of gebrek aan versterving, in slaap vallen in plaats van vooruitgang te boeken in Liefde en in vereniging met U. Ze trekken zich terug in plaats van zich vast te klampen aan U en te waken en bidden. Hoeveel medelijden heb ik met U, O hartstochtelijke Minnaar; en ik bied eerherstel aan U voor alle ondankbaarheid van uw vertrouwelingen. Dit zijn de beledigingen die uw aanbiddelijk Hart het meest droevig maken, en hun bitterheid is zodanig dat ze U zinneloos maken.

Maar O Liefde zonder grenzen, uw Liefde die reeds in uw aderen kookt, overwint en vergeet alles. Ik zie U ter aarde werpen terwijl U bidt, Uzelf offert, eerherstel biedt en in alles probeert de Vader te verheerlijken voor de beledigingen die de schepselen Hem hebben aangedaan. Ook ik, O mijn Jezus, werp mij neer samen met U, en ik wil doen wat U doet.

Maar O Jezus, vreugde van mijn hart, ik zie menigten op menigten, alle zonden, onze ellende, onze zwakheden, de meest enorme misdaden, de ernstigste ondankbaarheid op U afkomen, U aanvallen, U verpletteren, U verwonden. En U? Wat doet U? Het Bloed dat kookt in uw aderen komt al deze beledigingen en overtredingen tegen, het doet uw aderen barsten en stroomt eruit in grote stromen; het maakt U helemaal nat. Het stroomt op de grond, en U geeft Bloed voor al deze beledigingen en overtredingen – leven in ruil voor de dood. Ach Lieveling, tot welke staat zie ik je ineenkrimpen! U staat op het punt om uw laatste adem uit te blazen. Oh, mijn Goedheid, mijn lieve Leven, O alstublieft, ga niet dood! Hef uw gezicht van de grond, die U bevochtigt met uw Allerheiligste Bloed! Kom in mijn armen! Laat me sterven in uw plaats!

Maar ik hoor de bevende en stervende stem van mijn lieve Jezus, die zegt: “Vader, als het mogelijk is, laat deze kelk van Mij wijken; maar niet Mijn wil, maar Uw wil geschiede.”

Het is nu de tweede keer dat ik dit hoor van mijn lieve Jezus. Maar wat wilt U mij hieruit laten begrijpen? Vader, als het mogelijk is, laat deze kelk van Mij wijken? O Jezus, alle opstanden van schepselen komen op U af; U ziet dat ‘Fiat Voluntas Tua’ (Uw Wil geschiede), wat het leven van elk schepsel moest zijn, verworpen worden door bijna alle mensen, en in plaats van leven te vinden, vinden ze de dood. En U wilde leven geven aan hen allen, en een plechtig eerbetoon geven aan de Vader voor de opstanden van de schepselen en U herhaalt: “Vader, als het mogelijk is, laat deze kelk van Mij wijken: die zielen, die zich terugtrekken uit Onze Wil, raken verloren. Deze kelk is zeer bitter voor Mij; maar het is echter niet Mijn wil, maar de Uwe die zal geschieden.”

Maar terwijl U dit zegt, is uw bitterheid zo intens en zo groot, dat U het uiterste bereikt – U verkeert in doodsstrijd en staat op het punt uw laatste adem uit te blazen.

O mijn Jezus, mijn Goedheid, aangezien U in mijn armen ligt, wil ook ik mijzelf met U verenigen; ik wil eerherstel bieden en U troosten voor al de tekortkomingen en zonden die begaan werden tegen Uw Allerheiligste Wil, en ik bid ook tot U dat ik altijd uw Allerheiligste Wil mag doen. Moge uw wil mijn adem en mijn lucht zijn. Moge uw wil mijn hartslag, mijn hart, mijn gedachte, mijn leven en mijn dood zijn.

Maar alstublieft, ga niet dood! Waar moet ik heen zonder U? Tot wie moet ik mij wenden? Wie zal mij helpen? Alles zal eindigen voor mij! O alstublieft, laat me niet alleen, houd me zoals U wil, maar houd mij bij U! Altijd bij U! Moge het nooit gebeuren dat ik van U gescheiden wordt, zelfs niet voor een ogenblik! Integendeel, laat me U troosten en eerherstel bieden voor allen, want ik zie dat alle zonden van welke aard ook, op U wegen.

Daarom kus ik uw heiligste Hoofd, mijn Lieveling. Maar wat zie ik? Al de kwade gedachten; en u voelt walging voor hen. Voor uw heiligste Hoofd is elke slechte gedachte een doorn die U bitter prikkelt. Ach, de doornenkroon die de Joden op U plaatsen kan niet met deze vergeleken worden! Hoeveel doornenkronen plaatsen de kwade gedachten van schepselen op uw aanbiddelijk Hoofd, tot het punt dat uw Bloed overall druipt, van uw voorhoofd en van uw haar! Jezus, ik heb medelijden met U, en zou graag op U zoveel kronen van glorie willen plaatsen; en om U te troosten, bied ik U alle engelachtige intelligenties en uw eigen intelligentie, om U een daad van medelijden en eerherstel voor allen te bieden.

O Jezus, ik kus uw medelijdende ogen, en in hen zie ik al de slechte blikken van schepselen, die tranen en bloed over uw gezicht doen stromen. Ik heb medelijden met U, en ik zou graag uw gezicht willen troosten door voor U alle geneugten te brengen die in de Hemel en op aarde te vinden zijn door vereniging van liefde met U.

Jezus, mijn Goedheid, ik kus uw heiligste oren. Maar wat hoor ik? Ik hoor in hen de echo van de gruwelijke godslastering, van wraakkreten, en van kwaadaardig geroddel. Er is niet één stem die niet weerklinkt in uw zuivere gehoor. O onverzadigbare Liefde, ik bemin U en ik wil U troosten door in uw oren alle harmonieën van de Hemel, de zoetste stem van onze lieve Moeder, de vurige accenten van Magdalena en al de liefhebbende zielen te laten weerklinken.

Jezus, mijn Leven, ik wil een vuriger kus op uw gezicht, wiens schoonheid geen gelijke heeft, drukken. Ach, dit is het gezicht waarop de Engelen hun blik richten, zoals cupido’s, voor de grote schoonheid die hen in vervoering brengt. Maar de schepselen bevuilen het met spuug, slaan, en vertrappen het onder hun voeten. Mijn Lieveling, hoe durven ze! Ik zou willen zo hard schreeuwen dat ze op de vlucht gaan! Ik heb medelijden met U, en om eerherstel te bieden voor deze  beledigingen, ga ik naar de Allerheiligste Drie-eenheid, om een kust te vragen van de Vader en de H. Geest, en de goddelijke liefkozingen van Hun scheppende handen. Ik ga ook naar de Hemelse Mama, dat ze mij Haar kussen, de liefkozingen van Haar moederlijke handen, en Haar diepe aanbidding mag geven; en ik zal U alles aanbieden, om eerherstel te bieden voor de beledigingen en overtredingen die uw allerheiligste Gezicht moest ondergaan.

Mijn lieve Goedheid, ik kus uw heiligste mond, verbitterd door de vreselijke godslasteringen, door de misselijkheid van dronkenschap en gulzigheid, door obscene toespraken, door slecht gedaan gebed, door slechte leringen, en door al het kwaad dat de mens doet met zijn tong. Jezus, ik troost U, en ik wil uw mond van alle bitterheid ontdoen door U al de lofprijzingen van engelen en het goed gebruik van de tong door vele heilige Christenen aan te bieden.

Mijn verdrukte Liefde, ik kus uw nek, en ik zie het beladen met touwen en kettingen, door de gehechtheden en zonden van de schepselen. Ik troost U en om U te verzachten bied ik U de onlosmakelijke eenheid van de Goddelijke Personen aan; en door mij in deze verbintenis te versmelten, strek ik mijn armen naar U uit en vorm ik een zoete ketting van liefde rond uw nek. Ik wil de touwen van gehechtheden verwijderen, die U bijna verstikken; en om U te troosten, druk ik U dicht aan mijn hart.

Goddelijke Burcht, ik kus uw heiligste schouders. Ze zijn verwond, en ik zie dat uw vlees bijna verscheurd is door de schandalen en de slechte voorbeelden van de schepselen. Ik troost U, en om U te verachten, bied ik U uw allerheiligste voorbeelden aan: de voorbeelden van de Koningin Moeder en deze van alle heiligen. En ik, O mijn Jezus, druk mijn kussen over elk van deze wonden. Ik wil ze insluiten in de zielen die door schandalen werden weggerukt uit uw Hart, en ze opnieuw aansluiten bij het vlees van uw Allerheiligste Mensheid.

Mijn uitgeputte Jezus, ik kus uw borst, dat verwond is door koelheid, lauwheid, gebrek aan instemming en ondankbaarheid van de schepselen. Ik troost U en om U te verzachten bied ik U de wederzijdse liefde aan van de Vader en de H. Geest – de perfecte overeenstemming van de Drie Goddelijke Personen. En mij in uw liefde stortend, O mijn Jezus, wil ik U een schuilplaats bieden om de nieuwe slagen af te weren die door de zonden van de schepselen worden veroorzaakt. En als ik uw liefde neem, wil ik hen ermee verwonden, zodat ze U nooit meer durven beledigen. En ik wil de liefde op uw borst gieten, om U te troosten en te genezen.

Mijn Jezus, ik uw scheppende handen. Ik zie alle slechte daden van de schepselen die zoals vele nagels uw allerheiligste handen doorboren. Daarom blijf je doorstoken, niet met drie nagels, zoals op het Kruis, maar met evenveel nagels als slechte werken die de schepselen plegen. Ik troost U en om U te verzachten, bied ik U al de heilige werken aan en de moed van de martelaren die hun bloed en leven geven uit liefde voor U. Kortom, O mijn Jezus, zou ik U willen alle goede werken aanbieden, om de vele nagels van de slechte werken te verwijderen.

O Jezus, ik kus uw heiligste voeten, die altijd onvermoeibaar zijn in het zoeken naar zielen. In hen sluit U alle stappen van de schepselen in; maar U voet dat velen van hen weglopen, en U zou hen willen stoppen. Bij elk van hun kwade stappen, voelt U een nagel in U gedreven worden, en U wil hun nagels gebruiken om hen aan uw liefde te spijkeren; en de moeite die U doet om hen op uw liefde te spijkeren is zo intens en zo groot, dat U helemaal beeft. Mijn God en mijn Goedheid, ik heb medelijden met U en om U te troosten bied ik U de stappen van de goede gelovigen en alle trouwe zielen aan, die hun leven blootstellen om zielen te redden.

O Jezus, ik kus uw Hart. U blijft in doodsstrijd, niet om wat de Joden U zullen laten lijden, maar voor de pijn die al de beledigingen van de schepselen veroorzaken.

In deze uren wil U voorrang geven aan liefde, de tweede plaats aan alle zonden, die U uitboet en eerherstel voor biedt. U verheerlijkt door uw doodsstrijd ook de Vader en verzacht de Goddelijke Gerechtigheid. En als laatste biedt U eerherstel voor de Joden. Op deze manier laat U zien dat het Lijden dat de Joden U laten lijden niets is vergeleken met het dubbele, bittere lijden dat liefde en zonde U doen lijden. En daarom zie ik dat alles geconcentreerd is in uw Hart: de lans van liefde, de lans van zonde; en U wacht op de derde lans, deze van de Joden. Uw Hart dat verstikt wordt door liefde, lijdt gewelddadige bewegingen, ongeduldige stromen van liefde, verlangens die U verteren, en brandende hartslagen, die leven zouden willen geven aan elk hart.

En het is exact hier, in uw Hart dat U al de pijn voelt die de schepselen veroorzaken, die met hun slechte verlangens, ongeordende genegenheden, wereldse hartslagen uitkijken naar andere hartstochten in plaats van Uw liefde. Jezus, hoeveel lijdt U! Ik zie Uw onmacht, ondergedompeld in de golven van onze ongerechtigheden. Ik troost U, en ik wil de bitterheid van uw Hart verzachten, door U de eeuwige zoetheden en liefde van uw lieve Moeder Maria, evenals deze van al uw ware geliefden aan te bieden.

En nu, O mijn Jezus, laat mijn arme hart leven krijgen van uw Hart, zodat ik enkel met uw Hart kan leven; en laat me altijd klaarstaan om U verlichting, troost, eerherstel, een daad van liefde aan te bieden in elke belediging die U ontvangt, zonder onderbreking.

Overweging

In het tweede uur in Gethsemane worden alle zonden uit alle tijden, verleden, heden en toekomst gepresenteerd voor Jezus, en Hij laadt al deze zonden op Zich om de Vader de volledige eer te geven. Jezus doet boete, bidt, en voelt al onze gemoedstoestanden in Zijn Hart zonder op te houden met bidden. Bidden we altijd, in welke stemming we ook zijn – koel, hard, verleid? Geven we Jezus de pijn van onze ziel als eerherstel en verlichting om Hem volledig na te volgen? En denken we eraan dat elke gemoedstoestand waarin we verkeren pijn veroorzaakt aan Jezus? We moeten het Hem geven als Zijn pijn, om Hem te troosten en Hem te verlichten. En indien mogelijk moeten we tegen Hem zeggen: “U hebt teveel geleden. Rust uit, en we zullen in uw plaats lijden.”

Laten we de moed zakken of blijven we aan de voeten van Jezus zitten vol goede moed, Hem gevend wat we lijden, zodat Jezus Zijn eigen Mensheid in ons vindt? Wat deed de Mensheid van Jezus? Zijn wij de Mensheid voor Jezus? Wat deed de Mensheid van Jezus? Het verheerlijkte Zijn Vader, deed boete en smeekte om de redding van zielen. En wij – doen wij alles in het vooruitzicht van deze drie intenties van Jezus, zodat we kunnen zeggen: “We omsluiten de Mensheid van Jezus Christus in onszelf?”

Hebben we in onze momenten van duisternis de intentie om het licht van waarheid in anderen te laten schijnen? En wanneer we vurig bidden, hebben we dan de intentie om het ijs van vele harten, die gehard zijn door zonde, te smelten?

Mijn Jezus, om U te bemoedigen en te verlossen van de totale uitputting waarin U zich bevindt, richt ik mij tot de Hemel en maak Uw Goddelijkheid tot de mijne en plaats ik het om U heen. Ik wil alle beledigingen van de schepselen van U wegnemen. Ik wil U uw Schoonheid aanbieden om de lelijkheid van de zonde van U weg te nemen. Ik wil U uw Heiligheid aanbieden om de gruwel weg te nemen van al de zielen die U een afkeer doen voelen, omdat zij dood zijn voor genade. Ik wil U uw Vrede aanbieden om de onenigheden, de opstanden van alle schepselen van U weg te nemen. Ik wil U uw Harmonieën aanbieden om uw gehoor te verlichten van de golven van vele boosaardige stemmen. Mijn Jezus, ik wil U zoveel goddelijke daden van eerherstel aanbieden als er overtredingen zijn tegen U, die U bijna dood willen. Ik wil U leven geven met uw eigen daden. Vervolgens, O Jezus, wil ik een golf van uw goddelijkheid op alle schepselen werpen, zodat zij bij uw goddelijk contact, niet langer U durven te beledigen. 

Alleen op deze manier, O Jezus, zal ik in staat zijn U medelijden te bieden voor al de beledigingen en overtredingen die U ontvangt van schepselen.

O Jezus, Mijn zoete Leven, moge mijn gebeden en mijn pijn altijd naar de Hemel opstijgen, om het licht van genade op allen te laten regenen, en uw Leven in mij op te nemen.  

Dankzegging

Mijn lieve Jezus, U hebt me in dit uur van Uw Lijden geroepen om U gezelschap te houden. Ik heb U horen bidden, eerherstel bieden en lijden, in angst en verdriet, smekend om het heil van de zielen in de meest ontroerende stem. Ik heb geprobeerd U in alles te volgen. Ik bied U Mijn dankzegging en zegening aan. Ik zeg U dank duizenden en duizenden keren, en ik zegen U voor alles wat U gedaan en geleden hebt voor mij en voor allen. Ik dank U en zegen U voor elke druppel Bloed die U vergoten hebt, voor elke adem, voor elke hartslag, voor elke stap, woord, blik, bitterheid en belediging die U hebt doorstaan. In alles, O mijn Jezus, wil ik U bezegelen met een “dank U” en “Ik zegen U”. Laat mij alstublieft, O Jezus, mijn hele wezen U een voortdurende stroom van dankzeggingen en zegeningen aanbieden om op mij en op allen Uw zegeningen en dankzeggingen te doen neerkomen. Alstublieft, O Jezus, druk mij aan Uw Hart, en bezegel met Uw allerheiligste handen elk deeltje van mijn wezen met Uw “Ik zegen je” zodat ik niets anders dan een doorlopende hymne voor U uit. Amen.