24 uur van Jezus’ Lijden – Luisa Piccarreta

het cenakel

3^de uur : van 19 tot 20 uur op witte donderdag

Ik dank U, O mijn Jezus, dat U mij door gebed tot eenheid met U hebt geroepen. En om U meer te plezieren, neem ik Uw gedachten, Uw tong, Uw Hart, en hiermee wil ik bidden, waarbij ik mijzelf versmelt in Uw Wil en in Uw liefde; en mijn armen uitstrekkend om U te omhelzen, plaats ik mijn hoofd op Uw Hart. Ik overweeg nu de 24 uur van lijden die U vanwege Uw liefde voor ons wilde lijden tot Uw dood op het Kruis. Geef me alstublieft de hulp, genade, liefde, diep medelijden en begrip van Uw lijden.

Het avondmaal volgens de Mozaïsche Wet

O Jezus, U komt nu aan bij het cenakel samen met uw geliefde leerlingen en U begint uw avondmaal met hen. Hoeveel genegenheid en liefde gaat door heel uw persoon, terwijl je nog een laatste keer voedsel tot U neemt! Alles straalt liefde in U uit; ook hierin, U biedt niet alleen eerherstel voor de zonden van gulzigheid, maar U heiligt het voedsel.

Jezus, mijn leven, uw lieve en doordringende blik lijkt alle apostelen te doorzoeken; en ook in deze handeling van het nemen van voedsel blijft uw Hart doorboord in het zien van uw geliefde apostelen die nog steeds zwak en lusteloos zijn. Vooral de valse Judas, die al een voet in de Hel heeft gezet. En U zegt vanuit de grond van uw hart bitter: “Wat is het nut van mijn Bloed? Hier is een ziel die zo begunstigd is door Mij, en toch is hij verloren!”

En U kijkt naar hem met ogen van licht en liefde, alsof je hem het grote kwaad wil laten verstaan dat hij op het punt staat te plegen. Maar uw allerhoogste naastenliefde laat U dit verdriet verdragen en U maakt het zelf niet openbaar aan uw geliefde leerlingen.

En terwijl U treurt om Judas, is uw Hart vervuld van vreugde in het zien van uw geliefde leerling Johannes aan uw linkerkant; zozeer zelfs dat U niet in staat bent uw liefde langer te bevatten, en U trekt hem liefelijk naar U toe, en laat hem zijn hoofd op uw Hart leggen, en laat hem van te voren het paradijs ervaren.  

Het is op dit plechtig uur dat de twee volkeren, de verworpenen en de uitverkorenen, worden afgebeeld door de twee leerlingen: de verworpene in Judas, die reeds de hel voelt in zijn hart en de uitverkorene in Johannes, die in U rust en geniet.

O mijn liefste Goedheid, ook ik plaats mij bij U, en tezamen met uw geliefde leerling wil ik mijn vermoeide hoofd op uw aanbiddelijk Hart leggen, terwijl ik U smeek om me de geneugten van de Hemel te laten ervaren, ook op deze aarde; zodat ik in vervoering gebracht door de zoete harmonieën van uw Hart, de aarde misschien niet langer de aarde voor mij is, maar de Hemel.

Maar temidden van de allerliefste en goddelijke harmonieën, hoor ik uw bedroefde hartslagen: deze zijn voor de verloren zielen! O Jezus, alsjeblieft, sta niet toe dat er nog meer zielen verloren gaan. Laat uw hartslag, die door hen klopt, hen de hartslagen van het leven in de Hemel voelen, net zoals uw geliefde leerling Johannes ze voelde; zodat zij, aangetrokken door de zachtheid en lieflijkheid van uw liefde, zich allemaal aan U overgeven.

O Jezus, terwijl ik op uw Hart lig, geef mij ook voedsel, zoals U het aan de apostelen gaf: het voedsel van liefde, het voedsel van het goddelijk woord, het voedsel van uw goddelijke wil. O mijn Jezus, weiger mij dit voedsel niet, dat U mij zo graag wil geven zodat uw leven in mij gevormd kan worden.

Mijn liefste Goedheid, terwijl ik dicht bij U blijf, zie ik dat het voedsel dat U samen met uw lieve leerlingen niets anders dan een lam is. Dit is een symbolisch lam: net zoals dit lam geen vitale levenssappen meer heeft door het vuur, zo moet U, mystiek Lam, U volledig verteren voor de schepselen door de kracht van de liefde. U houdt zelfs geen druppel bloed over voor Uzelf, maar zal alles uitstorten uit liefde voor ons.

O Jezus, alles wat U doet verbeeldt levendig uw smartelijk Lijden, dat U altijd bijblijft in uw geest, in uw Hart – in alles. En dit leert me dat als ook ik de gedachte aan uw Lijden voor mijn geest haalde en in mijn hart zou hebben, U mij nooit het voedsel van uw liefde zou weigeren. Hoezeer dank ik U!

O mijn Jezus, geen enkele handeling die mij goed doet, ontsnapt U. Ik bid U dat uw Lijden altijd in mijn gedachten is, in mijn hart, in mijn blikken, in mijn stappen en in mijn pijn, zodat waar ik mij ook richt, binnen en buiten mij, ik U altijd in mijn aanwezig kan vinden. En Jezus, geef me de genade om nooit te vergeten wat U hebt gedragen en geleden voor mij. Moge dit de magneet zijn dat, mijn hele wezen in U opneemt, en die me nooit meer zal toelaten om ver van U af te dwalen.  

Overweging 

Laten we onze intenties verenigen met die van onze lieve en goede Jezus vooraleer we beginnen eten. We moeten inbeelden dat Jezus in onze mond is en dat onze tong en wangen samen met de Zijne bewegen. Door dit te doen, trekken we niet alleen Zijn leven in ons, maar ze verenigen ons met Hem om de Vader volledige eer, lof, liefde, dankzegging en eerbetoon te geven, die verschuldigd is door de schepsel, die Jezus Zelf aanbood in de handeling van voedsel nemen. Laten we ons ook inbeelden dat we aan tafel zitten bij Jezus, nu kijkend naar Hem, nu bidden tot Hem om een hapje met ons te delen, nu de boord van Zijn mantel kussend, nu nadenkend over de beweging van Zijn lippen en Zijn hemelse ogen, nu de plotselinge vertroebeling van Zijn Allerbeminnelijkste Gezicht opmerkend in het vooruitzicht van zoveel menselijke ondankbaarheid!

Net zoals de liefdevolle Jezus over Zijn Lijden sprak tijdens het avondmaal, zullen we enige overwegingen maken over hoe we de uren van het Lijden hebben gemediteerd, terwijl we ons voedsel nemen. De Engelen houden vast aan onze woorden, om onze gebeden te verzamelen, ons eerherstel, en nemen ze mee voor de Vader om op één of andere manier de rechtmatige verontwaardiging voor de zovele overtredingen van de schepselen te verzachten – net zoals ze ze droegen toen Jezus op aarde was. En als we bidden, kunnen we zeggen dat de Engelen tevreden waren; dat we eerbiedig en ingetogen waren, op zo’n manier dat ze in staat waren om met vreugde onze gebeden naar de Hemel te dragen, net zoals zij die van onze Jezus droegen. Of bleven ze liever bedroefd?

Terwijl de diepbedroefde Jezus voedsel nam, bleef Hij als verlamd bij het zien van het verlies van Judas; en in Judas zag Hij alle zielen die verloren zouden gaan. Omdat het verlies van zielen de grootste is van Zijn pijnen, en Hij niet in staat is om het te beheersen, trok Hij Johannes naar zich om verlichting te vinden. Op dezelfde manier zullen we altijd dicht bij Hem blijven zoals Johannes, Hem troosten in Zijn pijnen, Hem verlichten, en Hem rust geven in ons hart. We zullen Zijn pijn tot de onze maken, we zullen ons met Hem identificeren, de hartslagen voelen van dat goddelijk Hart, doorboord door het verlies van zielen. We zullen Hem onze eigen hartslagen geven om die wonden te verwijderen; en in de plaats van die wonden zullen we de zielen plaatsen die willen verloren gaan, zodat ze zich kunnen bekeren en gered worden.

Elke hartslag van Jezus is een “Ik hou van jou” die weerklinkt in al de hartslagen van de schepselen. Hij wil ze allemaal insluiten in Zijn Hart om hun hartslagen te ontvangen in ruil. Maar de liefdevolle Jezus ontvangt niet veel hartslagen van zijn schepselen, en daarom blijft Zijn hartslag als verstikt en verbitterd. Laten we Jezus bidden om onze hartslag te bezegelen met Zijn “Ik hou van jou”, zodat ook ons hart het leven van Zijn Hart mag beleven en weerklinken in de hartslagen van Zijn schepselen. Dat onze hartslagen hen kunnen dwingen te zeggen: “Ik hou van U, Jezus!” Sterker nog, we zullen ons met Hem versmelten en de liefdevolle Jezus zal ons Zijn “Ik hou van jou” laten horen dat de Hemel en de aarde zal vervullen, door de Heiligen zal weerklinken en zal neerdalen in het Vagevuur. Alle harten van de schepselen zullen geraakt zijn door dit “Ik hou van jou”; zelfs de elementen voelen nieuw leven, en voelen allemaal de effecten ervan. Ook in Zijn ademhaling voelt Jezus zich verstikt door het verlies van zielen. En we zullen Hem onze adem van liefde geven voor Zijn verlichting en terwijl we Zijn adem nemen, zullen we de zielen raken die zich van Zijn armen losmaken om ze het leven van de goddelijke adem te geven, zodat ze in plaats van zich te verwijderen, terugkeren en zich nog meer aan Hem vastklampen.

Als we pijn hebben en bijna voelen dat we niet vrijelijk kunnen ademen, laten we dan aan Jezus denken, die de adem van de schepselen in Zijn eigen adem heeft. Ook Hij, voelt alsof Zijn adem wordt weggenomen als er zielen verloren gaan. Laten we daarom onze smartelijke en vermoeide adem in de adem van Jezus plaatsen om Hem te verlichten; en laten we de zondaar achterna lopen met onze pijn, om hem te dwingen zich in het Hart van Jezus te sluiten.

Mijn geliefde Goedheid, moge mijn adem een voortdurende kreet zijn bij de adem van elk schepsel en haar dwingen om zich in Uw adem te sluiten.

Het eerste woord die de liefdevolle Jezus uitsprak op het Kruis was een woord van vergeving, om alle zielen te rechtvaardigen voor de Vader, en om rechtvaardigheid tot genade te maken. We zullen Hem onze daden geven om de zondaar te verontschuldigen, zodat hij ontroerd door onze verontschuldigingen niet toestaat dat een ziel naar de Hel gaat. We zullen ons verenigen met Hem als schildwachten van de harten va de schepselen, zodat niemand Hem kan beledigen. We zullen Hem Zijn liefde laten uitstorten, en vrijmoedig alles aanvaarden wat Hij voor ons plant – kou, hardheid, duisternis, onderdrukking, bekoring, afleiding, laster, ziekte en andere zaken, om Hem te verlichten van al wat Hij ontvangt van de schepselen. Het is niet alleen door liefde dat Jezus zich uitstort voor de zielen. Vaak, wanneer Hij de koelheid van andere schepselen voet, gaat Hij naar de ziel, laat Hij de ziel Zijn koelheid ervaren, om Zich door haar uit te storten. Als de ziel het accepteert, zal Hij zich verlicht voelen van al de koelheid van de schepselen, en deze koelheid zal de schildwacht zijn naar het hart van iemand ander, om de liefdevolle Jezus geliefd te maken. 

Op andere momenten voelt Jezus de hardheid van de harten in het Zijne, en is Hij niet in staat het te beheersen, Hij wil Zich uitstorten en komt naar ons. Hij raakt ons hart aan met Zijn Hart, waardoor we delen in Zijn pijn. Als we Zijn pijn tot de onze maken, zullen we deze plaatsen in het hart van de zondaar om zijn hardheid te smelten en Hem terug te brengen naar Hem.

Mijn geliefde Goedheid, U lijdt enorm door het verlies van zielen; en uit medelijden plaats ik mijn wezen tot uw beschikking. Ik zal uw pijnen en de pijnen van de zondaars op mij nemen, zodat U verlicht bent en de zondaar zich aan U vastklampt.

O mijn Jezus, alstublieft, laat mijn hele wezen versmelten in liefde, zodat ik een voortdurende verlichting ben, om al uw bitterheid te kalmeren.

Dankzegging

Mijn lieve Jezus, U hebt me in dit uur van Uw Lijden geroepen om U gezelschap te houden. Ik heb U horen bidden, eerherstel bieden en lijden, in angst en verdriet, smekend om het heil van de zielen in de meest ontroerende stem. Ik heb geprobeerd U in alles te volgen. Ik bied U Mijn dankzegging en zegening aan. Ik zeg U dank duizenden en duizenden keren, en ik zegen U voor alles wat U gedaan en geleden hebt voor mij en voor allen. Ik dank U en zegen U voor elke druppel Bloed die U vergoten hebt, voor elke adem, voor elke hartslag, voor elke stap, woord, blik, bitterheid en belediging die U hebt doorstaan. In alles, O mijn Jezus, wil ik U bezegelen met een “dank U” en “Ik zegen U”. Laat mij alstublieft, O Jezus, mijn hele wezen U een voortdurende stroom van dankzeggingen en zegeningen aanbieden om op mij en op allen Uw zegeningen en dankzeggingen te doen neerkomen. Alstublieft, O Jezus, druk mij aan Uw Hart, en bezegel met Uw allerheiligste handen elk deeltje van mijn wezen met Uw “Ik zegen je” zodat ik niets anders dan een doorlopende hymne voor U uit. Amen.