Luisa Piccarreta en wat het betekent te leven in de goddelijke wil – deel 2

Boek van de Hemel : vol 20 – 25/1/1927

(Beeld en gelijkenis zoals in het begin)

“Mijn dochter Luisa, dit is het ware beeld van degenen die leven in Mijn eeuwige wil:

De ziel (Luisa) kopieert de goddelijke wil in haarzelf, en de Opperste wil kopieert de ziel, op een zodanige manier dat de Schepper de kopie van het beeld (Luisa) ingeprent in Zijn goddelijke Schoot. Hij houdt zoveel van haar, omdat Hij haar exact ziet zoals Hij haar oorspronkelijk heeft voortgebracht; ze heeft niets verloren van haar zuiverheid en schoonheid. Zijn Vaderlijke kenmerken zijn ingeprent in deze kopie; en deze kopie, in de Vaderlijke Schoot van God, zingt voor Hem de lofzangen van de hele Schepping met al Zijn Werken, en fluistert onophoudelijk in Zijn Oor: ‘Je hebt alles voor mij (Luisa) gemaakt. Je hebt me liefgehad en houdt zoveel van mij, en ik wil alles omvormen, alles in liefde voor U (Drie-eenheid).’

“Deze kopie (Luisa) is het wonder van God in Zijn schoot; zij is de Herinnering van al Zijn werken. Dit is de kopie van de ziel in God, en de kopie van God in de ziel, en de uitoefening van het goddelijke leven in het schepsel (Luisa). Hoe mooi is het Koninkrijk van Mijn goddelijke wil –de nietigheid die opgaat in het Al van God, het Al van God is samengesmolten in het niets; de nietigheid van het schepsel die zich verheft in de goddelijke Grootheid van God, de goddelijke Grootheid van God die neerdaalt in de diepte van het schepsel. Ze zijn twee Wezens (Luisa en God) die tezamen zijn, onafscheidelijk, samengesmolten, vereenzelvigd, zodat het nauwelijks merkbaar is dat ze twee trillende Levens zijn die tezamen zijn.”

“Al de Verhevenheid, de Heiligheid, de Sublimiteit, de Wonderen van het Koninkrijk van Mijn goddelijke wil, zullen precies het volgende zijn:

de getrouwe kopie van de ziel (Luisa) in God, en de kopie van God, volkomen en prachtig, in de ziel.

Daarom zullen de kinderen van het Koninkrijk van de goddelijke Fiat (wil) als vele Afbeeldingen zijn van kleine goden in Mijn Koninkrijk.”

Boek van de Hemel : vol 23 – 8/3/1928

“Mijn dochter, Onze vaderlijke Goedheid schiep de mens om hem op Onze vaderlijke knieën te zetten, zodat We voortdurend vreugde zouden hebben in hem, en dat hij zich eeuwig zou verheugen met zijn Schepper. En om zijn vreugden en de Onze stabiel te houden, hielden We hem op Onze vaderlijke knieën; en sinds Onze wil ook de zijne zou zijn, bracht het de echo van al Onze daden in de mens diepste wezen, die We liefhadden als Ons kind. En doordat Ons kind Onze echo hoorde, reageerde hij als de herhalende van de daden van zijn Schepper. Welke genoegens vormden zich niet tussen hem en Ons, als deze geschapen echo van Ons weerklonk in het hart van Ons kind, en in hem de orde van Onze daden vormde, de harmonie van Onze vreugden en geluk, het beeld van Onze Heiligheid. Wat een gelukkige tijden voor hem en voor Ons.”

“Maar weet je wie dit kind dat zo geliefd was door Ons van Onze vaderlijke knieën wegnam? De menselijke wil. Het nam hem zo ver weg van Ons, dat hij Onze geschapen echo verloor, en hij niet langer wist wat zijn Schepper aan het doen was; en Wij verloren het geluk om Ons kind gelukkig te zien en zich te amuseren op Onze vaderlijke knieën, omdat de echo van zijn wil alles overnam in hem, dat hem verbitterde, hem tiranniseerde met hartstochten, de meest vernederende, om hem zo ongelukkig te maken dat hij medelijden opwekte.”

“Dit is precies wat het betekent om te leven in Onze wil –te leven op Onze vaderlijke knieën, onder onze zorg, onder onze inspanning, in de overvloed van Onze rijkdommen, vreugden en geluk. Als je het genoegen zou weten dat We voelen als we zien dat het schepsel leeft op Onze knieën, met de volle aandacht gericht op de echo van Ons woord, de echo van Onze werken, de echo van Onze stappen, de echo van Onze liefde, handelend als de herhalende ervan, zou je aandachtiger zijn, zodat niets van Onze echo je zou ontsnappen, en dat je Ons het genoegen zou geven om in je kleinheid je Daden van je Schepper te zien herhalen.”

Toen ik dit hoorde, zei ik tot Hem: “Mijn lieveling, als men moet leven in Uw wil door te leven op Uw vaderlijke knieën, mag men niets doen –niet handelen, niet lopen; hoe kan men anders op Uw knieën blijven?”

En Jezus: “Nee, nee, men kan alles doen; Onze immensiteit is zodanig dat ze overal Onze vaderlijke knieën zal vinden, altijd klaar voor haar daden, gewillig om haar overal te laten pakken, zich vasthoudend aan Onze goddelijke knieën. Ze kan zelfs meer, omdat wat ze doet niets anders is dan de echo van wat Wij doen.”

Daarna was ik bezorgd over deze geschriften over de goddelijke wil, en mijn lieve Jezus liet zich zien in mijn innerlijk, en Hij hield al de volumes die geschreven waren bij zich, en nam ze in Zijn handen, één voor één, en Hij keek ernaar. Hij plaatste ze allen geordend in Zijn Allerheiligste Hart. Ik was verbaasd als ik zag met hoeveel liefde Hij deze geschriften behandelde, en met hoeveel gretigheid Hij ze opsloot in Zijn Hart om ze te houden.

En Jezus, die mijn verbazing zag, vertelde me: “Mijn dochter, als je eens wist hoeveel Ik van deze geschriften houd. Ze zijn me dierbaarder dan de Schepping en Verlossing. Hoeveel Liefde en werk heb Ik in deze geschriften gestoken –ze kosten Me zeer, zeer veel; in hen ligt al de waarde van Mijn Wil. Ze zijn de manifestatie van Mijn Koninkrijk en de bevestiging dat Ik het Koninkrijk van Mijn goddelijke Wil wil oprichten temidden van de schepselen. Het goede dat ze zullen doen zal groot zijn; ze zullen zoals zonnen zijn die zullen rijzen temidden van de dikke duisternis van de menselijke wil; het zullen net levens zijn die de dood zullen verdrijven voor de arme schepselen. Ze zullen de triomf zijn van al Mijn werken, de meest liefdevolle, het meest overtuigende verhaal van hoe Ik de mens liefhad en nog liefheb. Daarom houd Ik van hen met zo’n gretigheid, dat Ik ze zal bewaren in Mijn goddelijk Hart, en niet zal toestaan dat maar een woord verloren gaat.

Boek van de Hemel : vol 27 – 10/1/1930

(Degene die leeft in de goddelijke wil behoort tot de goddelijke familie. Verschillende manieren om tot God te behoren; voorbeeld van een koninkrijk. Sommigen leven in God, sommigen buiten God.)

Hoewel ik, Luisa, mij verlaten voelde in de goddelijke Fiat (wil), voelde ik mij ook helemaal vernietigd, maar zodanig, dat ik mijzelf kleiner zag dan een atoom; en ik dacht: “Hoe miserabel, klein en onbeduidend ben ik.”

En mijn aanbiddelijke Jezus, die mijn gedachte onderbrak, liet Zich voelen en zien, en Hij vertelde me: “Mijn dochter Luisa! Of je nu klein of groot bent, je behoort tot Onze goddelijke familie; jij bent een lid ervan, en dit is genoeg voor jou. Meer zelfs, het is alles voor jou, en het is de grootste glorie en eer voor jou die je zou kunnen bezitten.”

En ik: “Mijn lieveling, we zijn allen uit U (Jezus) gekomen, en we behoren allen tot U, daarom is het geen wonder dat ik behoor tot U.”

En Jezus: “Inderdaad, iedereen behoort tot Mij (God) door de Banden van de Schepping, maar er is een groot verschil tussen degene (Luisa) die niet alleen tot Mij behoort door de Banden van de Schepping, maar met de Band van de Versmelting van de wil – dat is, Mijn goddelijke wil is haar enige wil. Ik, Jezus, kan zeggen dat deze (zielen verbonden met Luisa) tot Mij behoren met Banden van Onze ware familie, omdat de wil het meest intieme is dat kan bestaan, zowel in God als in het schepsel. Het is het essentiële deel van het Leven, het is de Directeur, het is de Meester die de Band kan scheppen, de onafscheidelijke Band, tussen God en het schepsel (Luisa en de zielen die verbonden zijn met Luisa); en van deze onafscheidelijkheid kan men herkennen dat zij (Luisa) tot Onze goddelijke familie behoort.”

“Gebeurt dit niet in een koninkrijk? Allen behoren tot de koning, maar in hoeveel verschillende wegen behoren zij tot de koning: sommigen behoren als mensen, sommigen als leger, sommige als ministers, sommige als schildwachten, sommigen als hovelingen, een ander als de koningin van de koning, en anderen als zijn kinderen. Nu, wie behoort tot de Koninklijke familie? De koning, de koningin, hun kinderen; al de rest van het koninkrijk kan niet zeggen dat ze behoren tot de Koninklijke familie, hoewel ze behoren tot het koninkrijk, zijn ze verplicht de wetten te gehoorzamen, tot onderwerping, en rebellen worden in de gevangenis gegooid.”

“Zelfs al behoren allen tot Ons (Drie-eenheid) en in verschillende manieren, is het enkel (Luisa) die in Onze goddelijke wil leeft in Ons midden. Onze goddelijke Fiat (Wil) brengt haar tot Ons op de schoot van licht, in Onze goddelijke schoot. We kunnen haar niet buiten Onszelf plaatsen. Als we dit zouden doen, zouden We Onze goddelijke wil buiten Onszelf moeten plaatsen en dat kunnen en willen We niet doen. Integendeel, We zijn gelukkig om haar (Luisa) te hebben, om haar te knuffelen als Onze lieve Herinnering (Adam), wanneer Onze overvloedige Liefde de Schepping voortbracht, wilden We dat het schepsel (Adam) in Onze erfenis van de goddelijke wil leefde en dat het schepsel zich amuseerde met haar Schepper met haar onschuldige lach. En als jij, Luisa, jezelf als klein aanziet, is het de overdadige Liefde van Mijn Fiat, dat alle aandacht en gretigheid over jou is, dat niet je niet één daad van je menselijke wil toestaat; daarom kent de menselijke wil geen groei, en voel je jezelf altijd klein. Dit is omdat Mijn goddelijke wil zijn leven wil vormen in je kleinheid, en wanneer zijn goddelijk leven groeit, heeft de menselijke wil geen reden om te groeien; daarom moet je, Luisa, je jezelf tevreden stellen met altijd klein te blijven.”

Dan bleef ik, Luisa, mij overgeven in de Heilige goddelijke wil, en mijn zoete Jezus voegde eraan toe: “Mijn dochter, degene die leeft in Mijn goddelijke Fiat leeft in God, daarom bezit deze de goede en kan ze het goede dat ze bezit geven. Het goddelijk Wezen omringt haar (Luisa) overal, op een zodanige manier dat zij niets anders dan God ziet, voelt en aanraakt. In Hem (God) vindt ze haar genoegen, Hem alleen begrijpt ze en weet ze, alles verdwijnt voor haar, en wat overblijft is enkel de herinnering dat, wanneer ze zich in haar God vindt, ze nog altijd een pelgrim is, en als een pelgrim moet ze smeken voor haar broeders en zusters, omdat wanneer ze zich in de staat bevindt om het goede dat ze bezit te geven, moet ze geven aan hen (zielen die verbonden zijn met Luisa) volgens hun ordening.”

“Herinner je je niet, Luisa, jaren geleden, wanneer Ik (Jezus) je toonde hoe Ik je zou plaatsen in Mijn Heilig Hart en alles verdween voor jou, en je ervan genoot en niet langer er wilde buiten gaan; en Ik om je eraan te herinneren dat je een pelgrim was, je buiten plaatste, aan de deur van Mijn Heilig Hart of in Mijn armen, om je het kwade van de mensheid te laten zien, zodat je zou smeken voor hen; en dat je was ontsteld omdat je niet wilde uit Mijn Heilig Hart treden? Het was het begin van het leven in Mijn goddelijke wil dat je voelde in Mijn Heilig Hart –vrij van alle gevaar, vrij van alle kwaad, omdat God Zichzelf rond het gelukkige Schepsel plaatst om haar te verdedigen tegen alles en iedereen.”

“Aan de andere kant, degene (zielen niet verbonden met Luisa) die enkel Mijn goddelijke wil doet en niet erin leeft, bevindt zich in de mogelijkheid om te krijgen, maar niet om te geven; en sinds zij buiten God leeft en niet in God, ziet ze de aarde, voelt ze de hartstochten, die haar in voortdurend gevaar brengen en haar een periodieke koorts geven, zodanig dat ze zich nu eens gezond voelt, en dan ziek; ze nu eens goed wil doen, en dan moe wordt en geirriteerd en dan het goede achterlaat. Ze is net als degenen die geen thuis heeft waar ze veilig is, maar temidden van de straat leeft, blootgesteld aan koude, regen, zonnebrand, gevaren en ze leeft van aalmoezen. Net als een straf voor degene (zielen die niet verbonden zijn met Luisa) die in God zou kunnen leven, terwijl ze zich tevreden stelt met buiten God te leven.”

Boek van de Hemel : vol 28 – 22/2/1930

(Degene die leeft in de goddelijke wil blijft omringd door de goddelijke onveranderlijkheid. De dood van het goede; Offer van het leven om het opnieuw te verheffen.)

Ik, Luisa, ben altijd het slachtoffer van de goddelijke Fiat, die weet hoe op een zoete en sterke manier te overwinnen. Met zijn zoetheid trekt de goddelijke wil mij aan op een onweerstaanbare manier; met zijn kracht wint ze mij, op zo’n manier dat de goddelijke wil met mij kan doen wat ze wil. Oh! Heilige goddelijke wil, sinds U mij overwon, O alsjeblieft! Laat het zo zijn dat met Uw eigen sterkte en zoetheid, ik U moge winnen en mij overgeven aan mijn voortdurende smeekbeden –kom heersen op aarde, betover de menselijke wil, en laat alles op aarde de goddelijke wil worden.

Terwijl ik dacht over de goddelijke wil, bewoog mijn zoete Jezus in mijn innerlijk en maakte Hij zich zichtbaar. Hij vertelde mij: “Mijn dochter, Luisa, als je wist wat het betekent om je over te geven aan Mijn goddelijke wil! De ziel blijft omringd door Uw onveranderlijkheid, en alles wordt onveranderlijk voor haar: heiligheid, licht, genade, liefde. Ze voelt dan niet langer de veranderlijkheid van de menselijke wegen, maar de stabiliteit van de goddelijke wegen. Daarom kan degene die leeft in Mijn goddelijke wil leven de Hemelen genoemd worden die altijd vast en stabiel zijn op hun eervolle plaats met al hun sterren; en als ze draaien, sinds het de hele Schepping draait, veranderen ze niet van plaats, maar de Hemelen blijven altijd onveranderlijk met alle sterren. Zo is de ziel die leeft in Mijn goddelijke wil; ze mag haar gebed doen, verschillende handelingen stellen, maar sinds ze haar gebeden doet binnen de drijvende kracht van Mijn goddelijke Fiat en in het geheel van Mijn goddelijke wil, zal ze altijd de Hemelen zijn, en onveranderlijk in haar goede en in de voorrechten die de Opperste wil haar heeft geschonken.

“Aan de andere kant, kan degene (die niet verbonden is met Luisa) die buiten Mijn goddelijke Fiat leeft, zonder de drijvende kracht ervan, een zwervende ster genoemd worden die in de ruimte vallen, omdat er geen vaste plaats is voor hen; en ze worden gedwongen, zoals zwervende sterren, om zich haastig voort te bewegen, alsof ze verloren waren, weg van het gewelf van de hemelen. Zo verandert de ziel (die niet verbonden is met Luisa) die niet Mijn goddelijke wil doet en niet in Mijn goddelijke wil leeft op elke gelegenheid. Ze voelt in zichzelf een zodanige veranderlijkheid of mutatie dat ze verveelt is om een voortdurend goed te herhalen. En als ze enig stralend licht heeft dat uit haar voortkomt, is het als het stralen van de zwervende sterren, die spoedig verdwijnen. Dit is het teken om te weten of men in de goddelijke wil leeft: Onveranderlijkheid in het goede ofwel het veranderen bij elke klap, net als men leeft in de menselijke wil.”