Demonen en hun nederlaag – deel 2

"Wanneer de kracht van de demon is uitgeput door razernij, wordt hij een lafaard. Moed is een deugd en de demon heeft geen zo’n deugd. Vandaar is hij niet moedig maar wild, juist zolang hij energie heeft. Van zodra zijn kracht hem verlaat, wordt hij een zwakkeling. "Genade, genade! Oh, wat moet ik lijden! Genoeg! Genoeg! Ik kan het niet langer uitstaan! Ik ben verloren! Ik ben miserabel! Heb medelijden met mij en laat me niet langer zo verschrikkelijk lijden!" Zo is het geschreeuw van de demon, zelfs de sterkste, van zodra hij overweldigd is.”

"De demonen ervaren andere vernederingen die hen furieus doen worden met razernij. Wanneer ze hun slachtoffers martelen maken ze hen heilig. Ik heb altijd bemerkt dat deze nobele zielen vlugge schreden maken op de weg van perfectie. Om de demon te vernederen vermelde ik de vooruitgang dat deze zielen maakten die hij had gekweld: “Kijk naar die ziel, hoe mooi ze is! Je hebt haar zo mooi gemaakt. Wanneer je naar haar kijkt op het laatste oordeel in haar luister, kun je glorie halen in het feit en zeggen: “Dat is mijn werk!” Dit sarcasme zorgde dat hij tierde. Maar hij bleef verder strijden zolang hij de kracht had. Zijn trots liet hem niet toe te geloven dat hij zou overwonnen worden, noch dat hij zou falen in het beschadigen van haar ziel. "Ik laat mijzelf nooit toe om ontmoedigd te raken," zei hij me. "Zolang als ik kracht heb, zal ik mijn aanvallen verder zetten. Ik zal mij niet terugtrekken."

"De demon is bijzonder beschaamd wanneer een van zijn kostbare slachtoffers [die eerst ver van God was verwijderd] zich bekeert, heilig wordt, en uiteindelijk vecht om hem van meer zielen te beroven… Het is een ondraaglijke marteling voor de demon om gevangen te zitten in een offerziel en aan haar gebonden te zijn. Het zicht van dat alles is deugdzaam en veroorzaakt een intense pijn bij hem, want ik heb dikwijls gehoord dat hij het uitschreeuwde: "Ik zou liever in de hel zijn dat in deze vuile persoon!" Opnieuw zei hij: "Denk je dat het plezant is om in dat moeras te zijn en getuige te zijn van al deze daden van liefde?"

"De demonen smeekten dikwijls: "Laat me vrij! Laat me vertrekken! Je hebt de macht om het te doen! Dit is werkelijk een gloeiende oven. Laat me vertrekken!" Ik vroeg hen: "Wie heeft je bij deze persoon opgesloten” "De Maagd," antwoordde hij. "OK," zei ik, "als zij degene is die je heeft opgesloten, dan is het haar zaak om je te bevrijden als ze de toelating geeft."

"De gedwongen vereniging van de demon met een offerziel deed hem uitschreeuwen: "Als ze me maar zou laten gaan!". Wat betekent al dit geweeklaag? "Dit is een gloeiende oven! Ik zou liever in de hel zijn dan in dat huis van smerigheid," en andere gelijkaardige uitdrukkingen. Dit smeken van de demon met de exorcist: "Laat me vertrekken! Laat haar (het slachtoffer) mij vrijlaten!" is een bewijs van het feit dat de demon een gevangene is van degene die hij eerst controleerde. Hij drong oorspronkelijk het slachtoffer binnen als een heerser, in de hoop haar te doen ineen storten. Het heroïsche geduld en oprechte liefde van de offerziel voor haar missie deed de kracht van de demon breken.”

Nadat de strijd verloren is wilde hij ontsnappen uit deze vernederende strijd. Maar God beval hem: "Blijf daar!" En hij werd gedwongen om te blijven verder doen. Hij moet het gevecht verder voeren en mag niet vertrekken uit de ziel tot hij helemaal is overwonnen. Opgesloten in zijn slachtoffer, kan hij niet langer rondzwerven of mensen kwaad doen zoals hij zou willen.”

"De gevangen demon laat zijn furie los op de levende persoon zoals een wild dier dat in een kooi zit en probeert er wanhopig uit te geraken. Toch kan hij niet ontsnappen. Natuurlijk, lijdt de offerziel als de demon niet bevrijd is. Maar door geduldig de razende demon te verdragen, maakt de offerziel hem geleidelijk aan machteloos. Hoe meer de demon voelt dat zijn invloed wegglipt hoe kwader hij wordt. Demonen geven het toe: "Hoe zwakker ze zijn, hoe wilder ze worden."

"Naast de mensen die ze hebben gewonnen voor hun kant, gebruiken de demonen ook geheime organisaties als troepenmacht. Met hun hulp verbreiden de demonen het kwaad steeds verder zoals een bosbrand. Ondanks deze hulp, weten de demonen de nutteloosheid van de strijd op voorhand. Ze geven ook hun eigen nederlaag toe en de ultieme nederlaag van de geheime organisaties in hun huidige strijd. Ze geven het toe: "We zullen terug in de hel geworpen worden maar we weten niet juist wanneer. Het uur wordt bepaald door jullie Meester, die ook onze Meester is. Lucifer is niet onze meester; hij is onze leider." Met “Meester” bedoelen ze God.”

"God heeft bekrachtigd dat er altijd demonen op de aarde zullen zijn om de mensheid op de proef te stellen en te testen. Maar de hoofdleiders zullen naar de hel moeten terugkeren en degenen die overblijven zullen verzwakt worden. Ze zullen niet langer in staat zijn om de mensen te verleiden. De demonen zeiden het zelf. Ze zeiden me ook dat eens ze zijn verslagen, de tijd ook zal komen wanneer de leden van de geheime organisaties zullen vernederd worden.”

"De Maagd zal de geheime organisaties vernietigen. Ze heeft zich reeds tegen hen gekeerd. Jullie zullen gered worden door de “Toren van Babel”. Ik neem aan dat met de “Toren van Babel” de demon bedoelt dat al de goddelozen een arrogante poging zullen doen dat zal eindigen in een algemene verwarring tot hun schaamte, net als de goddeloze mensen van het Oude Testament die probeerden de Toren van Babel op te richten om hun intrede te doen in de hemel. "De gekruisigde zielen zijn degenen," zei de demon, "die zullen een oorlog voeren tegen ons… Een gelovige ziel is machtiger dan de hel, maar een gekruisigde ziel is machtiger dan een duizend hellen." Dan zullen de offerzielen de vrede terugbrengen in de Kerk wanneer ze hun lijden hebben voltooid.”

"Wanneer de demon zijn toekomstige nederlaag opbiechtte dwong ik hem om meer informatie te lossen “In die tijd, zullen we deel hebben in de barmhartigheid van God, in de plaats van zijn straf?” Hij antwoordde “Het is echt waar!...en als het niet was door Haar (H. Maagd) machtige arm…!” ‘Is het Haar arm die de arm van God tegenhoudt?’ “Ja, en dat is de reden waarom Ze offerzielen wenst.”

"Van deze ontboezemingen van de demon mogen we besluiten dat de H. Maagd Maria nobele offerzielen selecteert die willen lijden uit liefde tot God. De H. Maagd laat hen toe te strijden met de demonen die rondzwerven op aarde en de Kerk onderdrukken en zielen doen ineen storten.”

"De H. Maagd voorziet een oplossing voor al ons groot kwaad op deze manier: Ze bevrijdt de Kerk en de zielen van de macht van deze duivels; ze troost en kalmeert het Hart van haar Geliefde Zoon; ze maakt eerherstel voor Gods Gerechtigheid in plaats van de zondaars en smeekt om Gods genade in hun naam. Uiteindelijk, verwijdert ze de straffende gerechtigheid van God van ons of verzacht ze de straffen. Ze vergeet niet de nobele zielen die haar vergezellen om haar plan uit te voeren. Ze worden geheiligd door het kruis die ze vrijwillig hebben aanvaard, en door de H. Maagd, wordt voor hen een beloning voorbereid voor God in evenredigheid met de onderwerping en grootte van hun liefde.”  

"Het doel dat gepland is door de H. Maagd Maria zijn van het grootste belang. Dat maakt het begrijpelijk dat God toelaat dat deze uitverkoren zielen zich onderwerpen aan de invloed en [soms] de echte bezetenheid van Satan. De praktische resultaten gewogen in de schaal van een almachtige God zullen het godsoordeel rechtvaardigen van deze verschrikkelijke beproevingen om Zijn ultieme doel te bereiken. Het is waar dat er onschuldige zielen worden overgegeven aan de wreedheid van de demonen. Maar liet God ook Zijn eniggeboren Zoon, die onschuldig was en heilig, niet toe te lijden en sterven op het kruis om de wereld te bevrijden van de macht van Satan en de redding van zielen te brengen? Het was niet door Zijn leer en gebed, maar door Zijn bitter lijden en dood dat Hij ons verloste. En heeft de H. Maagd Maria niet toegestemd in het offer van Haar Goddelijke Zoon, toen ze onder het Kruis stond? Heeft Ze haar smarten niet opgeofferd om de machten van de hel te verpletteren en de redding van zielen te brengen? Ze heeft haar Geliefde Zoon zo heroïsch voor ons geofferd, en dat doet Ze nu nog altijd voor ons. Ondanks de sympathie van haar moederlijk hart offert Ze haar liefdevolle kinderen, de offerzielen, door hen toe te laten te lijden ten gunste van de Kerk en voor de redding van zielen, met het oog op de glorierijke overwinning dat Ze bereikt over de machten van de hel.”

"Dat is het programma van de H. Maagd. Wat ik erover heb gezegd is de echte waarheid; het is geen theorie dat ik heb verzonnen, maar het is een realiteit dat ik wens kenbaar te maken en de echtheid ervan kan ik definitief bewijzen. De ontboezemingen van de demonen bewijzen het; de bovennatuurlijke openbaringen zijn er getuige van.”

"Wanneer ik begon met mijn carrière van exorcist schreef ik de details van de openbaringen op na elk exorcisme. Ik maakte een dagelijkse notitie van de bovennatuurlijke manifestaties die plaatsvonden gedurende de exorcismen of tussen een serie van exorcismen. Ik beschouw mezelf als gekwalificeerd om een exacte weergave van de feiten te geven zoals ze zich ontwikkelden in de tijd zonder mijn notities te moeten raadplegen. Ik kan exact zeggen wat ze zeiden. Ik heb alles wat ik heb gezegd gezien en gehoord en ik heb het trouw opgeschreven gedurende de 25 jaar van mijn dienst als exorcist.”

"…Het is door het vrijmoedig lijden van de offerzielen dat de H. Maagd zoekt genoegdoening te bieden voor de beledigingen die gepleegd worden tegen het H. Hart van Haar Goddelijke Zoon. Ze wenst daarbij Zijn toorn te verminderen; genoegdoening te brengen voor de Goddelijke Gerechtigheid, en op die manier genade en barmhartigheid voor de zondaars te verkrijgen. Het is haar plan om voortdurend strijd te voeren tegen de demonen; om een groot aantal zielen van hen te beroven, en de hulpeloze demonen terug in de hel te werpen. Het werk van de offerzielen is een werk van barmhartigheid tegenover de zondaars evenals een werk van verzoening en genoegdoening voor hun schuld.”

~Heilig Hart van Jezus, ontferm U over ons; Onbevlekt Hart van Maria, bid voor ons!

Maria verplettert de slang uit: icxcmary.wordpress.com

In Genesis 3:15 vinden we wat soms het “proto-evangelie” wordt genoemd. Het is de eerste indicatie van de verlossing van de mensheid van zonde. Het volgt onmiddellijk op de erfzonde die Adam en Eva veroorzaakt hebben. Iets belangrijk over God wordt hier geopenbaard: van zodra zijn kostbaarste schepselen (degenen die hij schiep naar zijn eigen beeld en gelijkenis) ernstig hun relatie verbraken met Hem door ongehoorzaam te zijn aan zijn gebod, en zodoende een ernstige straf over zich riepen. De Heer God bedacht een verlossing uit deze straf voor hun toekomstige nakomelingen. Het deed Hem pijn hen te moeten straffen (omdat de gerechtigheid dit meebracht), daarom was zijn hart barmhartig…

De tekst van Genesis 3:15 waarin God zich tegen de slang richt, wordt sinds eeuwenlang vermeld: “Vijandschap sticht ik tussen u en de vrouw, tussen uw kroost en het hare. Het zal uw kop bedreigen, en gij zijn hiel!” De Hemel heeft het bevestigd wanneer de Moeder van God verscheen aan de H. Catharina Labouré in 1830. Er waren verschillende elementen in dit visioen, en onder hen was een beeld van een slang onder Maria’s voeten. De heilige werd verteld om een medaille te laten maken volgens het visioen. Deze verschijning van OLVrouw is een van de weinige die formeel goedgekeurd is door de Kerk na diepgaand onderzoek over zijn authenticiteit. De realiteit van haar macht over de duivel is ook belangrijk voor ons begrip van Maria’s rol in het helpen van onze eigen “geestelijke strijd”. 

OLV van de Wonderdadige Medaille in Rue du Bac

Wanneer [de H. Paus Pius IX] het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis instelde in 1854 in zijn apostolische constitutie Ineffabilis Deus had hij het over de H. Maagd Maria die de slang heeft verpletterd.

INEFFABILIS DEUS – 8 december 1854 – Z. Paus Pius IX

ARTIKEL 1 - Maria, de uitverkoren Maagd

God is onuitsprekelijk, zijn wegen zijn barmhartig en waarheid, zijn wil is almacht en zijn wijsheid bereikt van grens tot grens alles en ordent alles in liefde. God heeft van alle eeuwigheid het treurig bederf voorzien die door Adams overtreding over heel de mensheid zou komen en in de verborgenheid van eeuwen heeft Hij besloten het eerste werk van Zijn goedheid in de vleeswording van het Woord te vervolmaken, opdat de mens die door het bedrog van de duivel tot schuld gevoerd werd, niet tegen Gods barmhartige bedoeling mocht vergaan. Hetgeen in de eerste Adam verloren ging, werd in de tweede Adam (Jezus) tot hoger geluk opgericht. God heeft van in het begin en vóór de aanvang der eeuwen, voor Zijn Eniggeboren Zoon een moeder gekozen en toebereid. Uit Haar zou Hij het vlees aannemen en in de volheid van de tijden geboren worden. Hij heeft haar boven alle schepselen aan Zijn liefde deelachtig gemaakt in zo’n mate, dat Hij in haar een enig welbehagen gevonden heeft.

Hij heeft Haar boven alle engelen en heiligen uit de schat van Zijn goddelijke voorraad met alle hemelse genadegunsten wonderbaar begiftigd. Zodanig dat zij vrij van alle zondesmet is, in heel haar wezen schoon en volmaakt, een volledige onschuld en heiligheid droeg zoals er buiten God geen is. Zij schitterde voor altijd met de glans van de volkomenste heiligheid. Ze was vrij van alle zondesmet, waaronder de erfzonde en zij behaalde de hoogste zege over het oude serpent. God heeft besloten Zijn enige Zoon uit haar, de hoogwaardige Moeder, te laten geboren worden. God die Zijn Zoon uit zijn eigen schoot aan Hemzelf gelijk heeft geboren doen worden en die Hij daarom als Zichzelf bemint, gaf door Haar Zijn Zoon dat Hij zowel de natuur van de Zoon van de Maagd zou hebben, als de Zoon van de goddelijke Vader zou zijn. De Zoon heeft zelf haar uitgekozen om waarachtig Zijn Moeder te zijn. De Heilige Geest heeft dan zo gemaakt dat de Zoon door haar ontvangen en geboren werd. 

ARTIKEL 2 - De heiligheid en verheven waardigheid van Gods Moeder in de leer van de Kerk

Deze oorspronkelijke schuldeloosheid van de Maagd, waarmee haar heiligheid en hoog verheven waardigheid van Moeder Gods samenhangen, heeft de Kerk als een leer die zij van God in bezit heeft verkregen, onophoudelijk kenbaar gemaakt en voorgedragen. De Kerk is omdat zij altijd door de Heilige Geest onderwezen wordt, een zuil en grondslag van de waarheid. Deze openbaring komt van de hemel en is door de Kerk met veel liefde aanvaard. Deze leer bestond reeds in de oudste tijden en was in het bewustzijn van de gelovige diep gevestigd door het toedoen van de kerkoversten over de hele katholieke wereld. Daarom heeft de Kerk dit op het oog gehad, toen zij besloten heeft de Onbevlekte Ontvangenis van de H. Maagd aan de openbare dienst en verering van de gelovigen voor te stellen. De Onbevlekte Ontvangenis is van alle andere mensen helemaal onderscheiden, en moet als heilige feestdag gevierd worden. De Onbevlekte Ontvangenis van de Heilige Maagd, die met de menswording van de goddelijke Wijsheid bij eenzelfde Godsbesluit werd vastgesteld, moet zo in het kerkelijk officie als in de gewijde liturgie van die feestdag gebruikt worden.

ARTIKEL 3 - De Onbevlekte Ontvangenis

De Romeinse Kerk is het middelpunt van de katholieke waarheid en eenheid, en alleen in deze is de godsdienst ongeschonden bewaard en moeten alle andere kerken de geloofsoverlevering ontlenen. Daarom moet dit nog eens benadrukt worden bij de leer van de Onbevlekte Ontvangenis van de H. Maagd. Daarom bevestigt de Romeinse Kerk de Onbevlekte Ontvangenis van de H. Maagd, haar verering en leer. De Kerk verdedigt haar, bevordert haar en handhaaft haar. Hiervan geven een menigte akten van Roomse pausen onze voorgangers getuigenis, die in de persoon van de prins van de apostelen door de Heer Christus zelf bij goddelijke beschikking de opperste zorg en macht is toevertrouwd tot het weiden van de schapen, en het bevestigen van broeders en het regeren en besturen van de Kerk.

ARTIKEL 4 - De feestviering van de Onbevlekte Ontvangenis

Onze voorgangers hebben het feest van de Ontvangenis krachtens hun apostolische macht in de Romeinse Kerk ingesteld, en het met een eigen officie en een eigen Mis, waarin het ontbreken van de erfzonde duidelijk is uitgedrukt, te eren en op te luisteren; en toen die dienst eenmaal was ingesteld, haar met alle kracht te bevorderen en uit te breiden, door het verlenen van aflaten, door steden of provinciën te machtigen om de Moeder Gods bepaald als Onbevlekt Ontvangen tot patrones te nemen of door kerkelijke goedkeuring te geven aan broederschappen, congregaties en religieuze orden ter ere van de Onbevlekte Ontvangenis, of door lof te brengen aan de vrome zin, welke kloosters, gasthuizen, altaren of kerken onder de titel van de Onbevlekte Ontvangenis stichtten, of met een eed zich verbonden om de leer van de Onbevlekte Ontvangenis te verdedigen.

Met grote vreugde hebben zij vastgesteld, dat het feest van de Onbevlekte Ontvangenis (8 december) voor de hele Kerk van gelijke hoogte als de feestdag van Maria’s Geboorte (8 september) zou zijn, en dat het de hele Kerk door als feest van verplichting en met octaaf zou gevierd worden, en dat jaarlijks op de feestdag van Maria Onbevlekt Ontvangen de pauselijke kapel in onze patriarchale basiliek Maria de Meerdere zou gehouden worden. En door dezelfde wens gedreven, om de leer van de Onbevlekte Ontvangenis in de gelovigen meer en meer zich te doen hechten, en aan de zin van de verering van de Onbevlekt Ontvangen Moedermaagd een nieuwe opwekking te geven, verleenden zij steeds graag en met vreugde, dat men bij de litanie van Loreto en in de prefatie van de Mis, de vlekkeloosheid van Maria's Ontvangenis zou verkondigden. Wij hebben niet enkel goedgekeurd hetgeen door hen was verordend, maar wij hebben ook, met het oog op de verordening van Sixtus IV, aan een eigen officie van de Onbevlekte Ontvangenis onze bekrachtiging gegeven, en het gebruik aan de hele Kerk toegestaan. 

ARTIKEL 5 - Het voorwerp van de viering en de leer werden steeds voor ogen gehouden

Met duidelijke woorden hebben de pausen geleerd, dat het feest van de Onbevlekte Ontvangenis van de H. Maagd, de Onbevlekte Ontvangenis moet gevierd worden en niet de heiliging. Ook een verzwakking van de leer van de Onbevlektheid van de Ontvangenis is verworpen voor zij die een onderscheid maakten tussen het eerste moment van de Ontvangenis en een later ogenblik. Ook werd verworpen degenen die beweerden dat wel de Ontvangenis moest gevierd worden maar niet die van het allereerste ogenblik. Het is het feest voor de Onbevlekte Ontvangenis van de H. Maagd, maar ook van die Ontvangenis vanaf haar eerste moment. Vandaar deze afdoende woorden, waarmee onze voorganger Alexander VII de ware bedoeling van de Kerk heeft verklaard, "Het is een oude piëteit van de gelovigen tegenover de Allerzaligste Moedermaagd Maria, dat haar ziel vanaf het eerste ogenblik van haar schepping en haar instorting in het lichaam, door een bijzondere genade en voorrecht Gods, om de verdiensten van Jezus Christus, haar Zoon de Verlosser van de mensheid, van de smet van de erfzonde vrij bewaard is, en dat zij het feest van haar Onbevlekte Ontvangenis plechtig houden en vieren". (…)

ARTIKEL 8 - De leer van de Onbevlekte Ontvangenis is altijd door de godgeleerden onderwezen en door de kerkvergadering van Trente bevestigd

Vervolgens is het aan allen bekend met welke geestdrift de leer van de Onbevlekte Ontvangenis van de H. Maagd door de aanzienlijkste religieuze orden, door de meest beroemde godgeleerde academies en de in de goddelijke wetenschap uitmuntendste leraren is onderwezen, verdedigd en voorgestaan. Ook weet een ieder hoezeer de kerkoversten er een voorwerp van zorg van gemaakt hebben om zelfs in kerkelijke vergaderingen openlijk belijdenis af te leggen, dat de allerheiligste Moeder Gods en Maagd Maria omwille van de voorziene verdiensten van Christus, de Heer en Verlosser, nooit aan de erfzonde onderworpen is geweest, maar van de oorspronkelijke smet helemaal bewaard is gebleven en zo op verhevener wijze verlost is geworden. Hierbij komt nog dat de kerkvergadering van Trente, toen zij haar dogmatisch decreet over de erfzonde uitvaardigde, op het gezag van de getuigenissen van de H. Schrift, van de heilige Vaders en van de meest gezaghebbende Concilies, bepaalde dat alle mensen geboren worden met de erfschuld, behalve de H. Maagd. De Trentse vaders hebben toen ook genoegzaam betekend, dat de allerzaligste Maagd van de erfsmet vrij is, en zo te kennen gegeven dat er niets uit de H. Schrift, noch uit de Overlevering en de lering van de kerkvaders, iets geldigs kan worden ingebracht tegen het grote voorrecht van de H. Maagd.

ARTIKEL 9 - Zowel het Oosten als het Westen heeft dit leerstuk onveranderd bewaard (…)

ARTIKEL 10 - De heiligheid, waardigheid en reinheid van Maria werden in de loop van de eeuwen in hogere eer gesteld

Aan de Vaders nu en aan de kerkelijke schrijvers die door de orakelen van de hemel onderricht waren, was niets liever dan in de werken die zij schreven, hetzij ter verklaring van de H. Schriftuur, hetzij ter handhaving van de leerstukken van de Kerk of tot onderrichting van de gelovigen, Maria's hoge heiligheid, haar verheven waardigheid, alsmede haar reinheid van alle zondesmet en haar roemrijke zege over de afschuwelijke vijand van de mensheid hoger in ere te stellen. Zij legden de woorden uit toen God bij de aanvang van de wereld de middelen aankondigde die Zijn liefde ter vernieuwing van de mensen bereid had. Hij zei: Ik zal vijandschap stellen tussen u en de vrouw, tussen uw zaak en haar zaad. Op dat moment dwarsboomde God de stoutheid van de verleidende slang en verlevendigde Hij de hoop in het hart van de mensheid. In deze Godspraak werd duidelijk aangekondigd dat de barmhartige Verlosser, Jezus Christus de eniggeboren Zoon Gods zou komen, en bovendien ook zijn Moeder, de H. Maagd Maria, en dat ook hun beider vijandschap tegen de duivel met kracht was uitgedrukt. Christus, de Middelaar tussen God en mensen, heeft dan de menselijke natuur aangenomen en het handschrift van het besluit dat tegen ons was teniet gedaan op het Kruis. En ook de H. Maagd heeft met Jezus door de nauwste en onlosmakelijke band verenigd, tegelijk met Hem en door Hem, het giftige serpent met onbezoedelde voet zijn kop verplet en zo de zegepraal behaald.

ARTIKEL 11 - De deugden van Maria zag men vele keren in de Schrift

Dezelfde grote zegepraal van de H. Maagd, haar onschuld, zuiverheid, heiligheid en reinheid van elke zondevlek, evenals de onuitsprekelijke veelheid en grootheid van alle genaden van de hemel en van deugden en voorrechten haar geschonken zagen de Vaders ook

in de ark van Noah die op Gods bevel vervaardigd werd en van de ondergang van de hele wereld werd behouden;

in de ladder die Jacob van de aarde tot de hemel zag reiken, en waar Gods engelen op en afklommen en waar de Heer op rustte;

in het braambos dat Mozes aan alle kanten branden zag zonder dat het door de knetterende vuurvlammen verbrand of beschadigd werd, maar voor zijn oog groeide en bloeide;

in die onoverwinnelijke toren die voor de vijand staat en waarvan duizend schilden afhangen en de hele wapenrusting van de sterken;

in die gesloten tuin die niet geschonden mag worden, noch door enig listig overleg bedorven worden;

in de glanzende stad Gods wier grondvesten in de heilige bergen zijn;

in de eerwaardige tempel Gods die schitterend van goddelijke glans is van de heerlijkheid van de Heer;

in vele andere beelden, waarin de Vaders geleerd hebben, dat de verheven waardigheid van de Moeder Gods, haar ongeschonden onschuld en haar onbevlekte heiligheid is voorzegd.

ARTIKEL 12 - Hierbij werd ook geput uit de profeten, uit de groet van de Engel en van Elisabeth

Zo ook hebben zij zich van de woorden van de profeten bediend om het geheel van goddelijke gaven en de oorspronkelijke zondeloosheid van de Maagd, uit welke Jezus geboren is, te kennen te geven, en haar, als een reine duif, als het heilig Jeruzalem, de verheven troon van God, de ark van de heiligmaking, de woonstede welke de eeuwige Wijsheid Zichzelf gebouwd heeft, de koningin die overvloeiende van geneugten en steunende op haar Geliefde gekomen is uit de mond van de Allerhoogste geheel volmaakt, schoon en door God geliefd en door geen vlek van enige besmetting ooit bezoedeld. De Vaders en kerkelijke schrijvers vestigden hun aandacht er ook op, dat de allerzaligste Maagd door de engel Gabriël, wanneer deze haar de verheven waardigheid van Moeder Gods boodschapte, uit naam en op bevel Gods vol van genade genoemd werd, dat de Moeder Gods geweest is als de zetel van alle goddelijke genaden; een rijk versierde met al de genadegaven van de goddelijke Geest. Ze was als een onuitputtelijke schatkamer en een bodemloze afgrond van diezelfde genadegaven; zodat Zij nooit aan de vloek van de zonde onderworpen was maar zoals haar Zoon deelgenote was van een eeuwige zegen. Elisabeth zei woorden tot de H. Maagd die door de Heilige Geest waren ingegeven: Gezegend zijt gij onder de vrouwen, en gezegend is de vrucht van uw schoot.

ARTIKEL 13 - Maria is boven de lof van Engelen en mensen verheven

De roemrijke Maagd aan welke de Allermachtigste grote dingen gedaan heeft, door een rijkdom van alle hemelgaven en een volheid van genade te geven, is zij uitgeblonken door een ongekrenkte onschuld. Zij is als een onuitsprekelijk Godswonder, het hoogste wonder, en zij was het waardig om Gods Moeder te zijn. En zij is voor zover dit van enig schepsel gelden kan, van de Godheid het dichtst bijzijnde, boven het lof van mensen en engelen verheven. Bij de verdediging van haar oorspronkelijke onschuld en gerechtigheid vergelijken zij haar niet alleen vaak met Eva die nog maagd, nog schuldeloos, nog onbedorven is en nog niet door de dodelijke list van de sluwe slang verleid werd, maar verheffen haar boven Eva. Eva is, door toegevendheid aan de slang, uit de oorspronkelijke onschuld vervallen én slavin van de verleider geworden, terwijl de gelukzalige Maagd de oorspronkelijke gaven altijd heeft vermeerderd. Bovendien heeft Zij de sterkte en macht van het serpent met de door God geschonken kracht neergeslagen.

ARTIKEL 14 - Zij bleef naar lichaam en ziel vrij van alle zondesmet

Onophoudelijk wordt de Moeder Gods door hen genoemd

• een lelie onder de doornen;
• een ongerepte, maagdelijke, onbesmette, onbevlekte aarde altijd gezegend en van alle aanraking van de zonde vrij, waaruit de nieuwe Adam gevormd is;
• een niets missend, hel verlicht en schoon paradijs van onschuld en onsterfelijkheid en genieting dat door God zelf is geplant en tegen alle listen van het giftige serpent beveiligd;
• een nooit verwelkende boom die van de worm van de zonde niet is beschadigd;
• een bron zonder slijk en door de kracht van de Heilige Geest bezegeld;
• een goddelijke tempel;
• een schatkamer van onsterfelijkheid;
• de ene en enige dochter, niet van de dood, maar van het leven;
• de spruit, niet van de toorn maar van de genade, die altijd groeit uit de bedorven en aangestoken wortel, door de voorzienigheid Gods, buiten de vaste en algemene wetten om, geschoten is.