HEILIGHEID

Een heilige is volgens mgr Flavio Capucci "niet iemand die nooit fouten heeft gemaakt, maar iemand die na te zijn gevallen weer opstaat". Heiligen zijn gewone mensen, die een heel groot geloof in God hebben en die hard werken in dienst van de naaste. Hij of zij is een voorbeeld van een christelijk leven. Heiligheid begint in wezen bij nederigheid en zwakheid van de mens.

Capucci wijst op de grote verscheidenheid van heiligen en zaligen: moeder Teresa, die op 19 oktober zalig wordt verklaard, was bekend om haar dienstbaarheid aan de allerarmsten, de Italiaanse kapucijn padre Pio was een eminent getuige van Gods grootheid en mgr. Escrivá stond bekend om zijn innerlijk leven. Hieruit blijkt dat iedereen de weg naar God kan vinden, aldus Capucci.

Maar, zegt hij, het is God die de heiligen maakt. Uit een zalig- of heiligverklaring blijkt de kracht van God. Zonder het fundamentele principe dat God in de wereld aanwezig is en in de wereld werkt, begrijp je daar niets van. (Opus Dei)

HEILIGHEID

heiligheid (qadhosh, "heilig," qodhesh, "heiligheid"; hagios, "heilig"):

In het Oude Testament

Er is veel discussie over de oorspronkelijke betekenis van de Joodse Q-D-SH, waardoor heiligheid wordt uitgedrukt in het Oude Testament. Sommigen verbinden het met een Assyrisch woord dat zuiverheid, helderheid betekent; de meeste moderne geleerden menen dat het afscheiding betekent. De etymologie geeft geen verdict over het punt, maar het idee van afscheiding leent zich het best voor de verschillende uitdrukkingen waar het woord heiligheid wordt gebruikt. In het primitieve joodse gebruik lijkt heiligheid niets meer te hebben betekent dan een ceremoniële afscheiding van een voorwerp van gewoon gebruik. Maar binnen de Bijbelse sfeer, wordt heiligheid aangeduid voor de onzichtbare Yahweh, en voor plaatsen, seizoenen, dingen en mensen voor zover ze worden geassocieerd met Hem. Terwijl het idee van ceremoniële heiligheid in het hele Oude Testament aanwezig is, is de ethische betekenis in het Christendom nooit helemaal afwezig.  

Katholiek woordenboek: Heiligheid in het Oude Testament komt van het Hebreeuwse qadhosh (heilig) en betekent afgescheiden worden van het wereldse, of toewijding aan Gods dienst, zoals van Israël gezegd werd dat ze heilig was, omdat het het volk van God was. De heiligheid van God wordt geϊdentificeerd als zijn afscheiding van alle kwaad. En schepselen zijn heilig door hun relatie tot Hem, Heiligheid in schepselen is subjectief, objectief of beide. Het is subjectief in essentie door het bezit van goddelijke genade en moreel door de praktijk van deugd. Objectieve heiligheid in schepselen hangt af van hun exclusieve toewijding aan de dienst van God: priesters door hun wijding, religieuzen door hun geloften, gewijde plaatsen, gewijde voorwerpen, en gewijde gewijden door de zegening die ze ontvangen en het gewijde doel voor wat ze dienen.

De mensen die in aanraking kwamen met de heiligheid van God

De keren dat mensen in het Oude Testament in aanraking kwamen met de heiligheid van God waren vaak angstaanjagend. Na Gods vernietiging van het leger van de farao in de Rode Zee, sloegen de Israëlieten hun kamp op bij de berg Sinaï - waar God aan Mozes verscheen in een brandende struik. Voordat God een verbond sloot met Zijn volk, droeg Hij hen op om zich apart te zetten van onreinheid om zichzelf te zuiveren (heiligen) voor God. Op de derde voorbereidingsdag daalde God af naar de berg Sinaï, waarbij Hij Zijn macht en heiligheid toonde (Exodus 19:16-20). God waarschuwde dat een ieder die de berg zou aanraken, gedood zou worden. Alleen Mozes en Aaron mochten de berg betreden. De berg Sinaï werd “als heilige plek afgezonderd” -- een herinnering aan de onmetelijke kloof tussen het Goddelijke en het menselijke.

Gedurende 100 lange jaren was de Ark des Verbonds afwezig geweest uit de Tabernakel en andere vereringsplaatsen. God schreef voor dat alleen Levieten de ark mochten vervoeren op hun schouders middels draagstokken die door aan de ark bevestigde gouden ringen werden gestoken. Zelfs de Levieten mochten de ark niet aanraken of er in kijken, want Gods heiligheid (aanwezigheid) verbleef in de ark. Toch besloot David om de ark terug te brengen naar Jeruzalem op een ossenwagen. Toen de ossen zich verstapten, waardoor de ark van de ossenwagen dreigde te vallen, probeerde Uzza de ark in evenwicht te brengen met zijn hand. Deze oneerbiedige handeling vertoornde God, die Uzza onmiddellijk dood liet neervallen (2 Samuel 6:1-11). Eerbied en absolute gehoorzaamheid aan Gods geboden zijn vereist om de heiligheid van God te naderen.

De Heiligheid van God:

Als het toegepast wordt op God zijn er in het Oude Testament twee verschillende betekenissen:

·        Het absolute en de majesteit van God

Eerst is er de algemene betekenis van afscheiding van alles wat menselijk en aards is. Het duidt het absolute, de majesteit en het ontzagwekkende van de Schepper aan in zijn onderscheid van de schepselen. Daarin is heiligheid gelijk aan de algemene term van Godheid, en heilig bijna synoniem met Goddelijk. Yahweh’s “heilige arm” is Zijn Goddelijke arm, en Zijn “heilige naam” is Zijn Goddelijke naam. Wanneer Hannah zingt “Er is niemand heiliger dan Yahweh” (1 Samuel 2:2) suggereert de rest van het vers Zijn opperste Goddelijkheid.

·        Ethische reinheid/heiligheid

Maar heiligheid van karakter in de ethische betekenis wordt toegeschreven aan God. “Wees heilig; want Ik ben heilig” (Leviticus 11:44, 19:2), veronderstelt een voorstelling van goed en kwaad. De mens kan zich niet vergelijken met God in Zijn onmededeelbare eigenschappen. Ze kunnen Zijn gelijkenis enkel weerspiegelen volgens de lijnen van rechtvaardigheid en liefde waaruit ware heiligheid bestaat. De Goddelijke heiligheid wordt een realiteit van goed en kwaad waar zondaars veroordeeld worden (Jesaja 6:3,1) en degenen die in Zijn aanwezigheid staan reine handen en een zuiver hart geven (Psalmen 24:3).

Wanneer we de heiligheid van God overdenken, lijkt het wellicht onmogelijk voor gebrekkige wezens zoals wij om Zijn gebod “Wees heilig, want Ik ben heilig” (1 Petrus 1:15-16) te gehoorzamen. Hoe kunnen wij onszelf volledig afscheiden van zonde? Hoe kunnen wij rein blijven zoals God? Toen God de mens schiep, was het Zijn bedoeling dat wij Zijn heerlijkheid zouden ervaren. De mens is de bekroning van Gods scheppingswerk. Ons bestaan is niet willekeurig en was ook geen ongeluk. God wist wie Hij schiep, en Hij wilde dat wij allemaal heiligheid zouden ontvangen.

Tweede omschrijving van de heiligheid van God

Van alle eigenschappen die God heeft, is Zijn heiligheid de moeilijkste om te verklaren.
Dit is deels omdat het een van Zijn essentiële kenmerken is die wij als mens niet met Hem delen. Wij zijn geschapen naar Gods evenbeeld, en wij delen veel van Zijn kenmerken, zij het in veel mindere mate natuurlijk – liefde, barmhartigheid, trouw, enzovoorts. Maar sommige van Gods kenmerken zullen nooit door schepselen gedeeld worden – alomtegenwoordigheid, alwetendheid, almacht en heiligheid. Gods heiligheid onderscheidt Hem van alle andere wezens en zondert Hem af, en maakt Hem anders dan al het andere. Gods heiligheid is meer dan alleen Zijn volmaaktheid of zondevrije zuiverheid: het is de essentie van Zijn “anders-zijn”, een eigenschap van Hem die ver boven alles uitstijgt. Gods heiligheid belichaamt het mysterie van Zijn majesteit en zorgt ervoor dat wij in bewondering naar Hem kijken, terwijl wij maar slechts een klein stukje van Zijn grootsheid beginnen te bevatten.  (www.gotquestions.org)

Derde omschrijving van de heiligheid van God

Kan een mens de heiligheid van God bevatten? In bijna elke religie bestaat onderscheid tussen datgene wat heilig is, en datgene wat werelds is. Meestal zullen godsdienstige mensen iets als heilig of gewijd beschouwen. Heiligheid vereist het maken van een onderscheid tussen de heiligheid die Gods gehele wezen betreft, en de heiligheid die het karakter van Zijn volk weerspiegelt.
Ons begrip van de heiligheid van God zoals wij die bevatten met onze natuurlijke zintuigen, schiet tekort. In Exodus 15:11 vraagt Mozes: “Wie onder de goden is Uw gelijke, HEER? Wie is Uw gelijke, zo ontzagwekkend en heilig, wie dwingt zo veel eerbied af met roemrijke daden, wie anders verricht zulke wonderen?” Heiligheid omvat elk afzonderlijk kenmerk van elke Persoon van de Drie-eenheid, Vader (Johannes 17:11), Zoon (Handelingen 4:30) en in het bijzonder de Heilige Geest, als Degene die ons een innige kennis van een Heilige God schenkt (1 Korintiërs 2:10). Welke heerlijke woorden hebben we tot onze beschikking om de heerlijkheid, eer en dank tot uiting te brengen tegenover de Heer, onze Almachtige God? Voor de Hemelse Troon vereerden de vier wezens God door dag en nacht te herhalen: “Heilig, heilig, heilig” (Openbaring 4:8).

De eigenschappen van zijn Wezen  (www.allaboutgod.com)

Wijsheid: "Wijsheid is het vermogen om perfecte doelen te stellen en om deze doelen op de meest perfecte manier te bereiken". Met andere woorden: God maakt geen fouten. Hij is de Vader die het echt het beste weet, zoals Paulus in Romeinen 11:33 uitlegt: "O onpeilbare rijkdom van Gods wijsheid en kennis! Hoe ondoorgrondelijk zijn Zijn beslissingen, hoe onnaspeurlijk zijn wegen!"

Oneindigheid: God kent geen grenzen. Hij is onmetelijk. Deze eigenschap heeft per definitie gevolgen voor alle andere eigenschappen van God. Omdat God oneindig is, moeten ook al Zijn andere eigenschappen oneindig zijn.

Oppermacht: Dit is "de eigenschap waarmee Hij over Zijn hele schepping heerst". Het is de toepassing van Zijn andere eigenschappen van alwetendheid en almachtigheid. Deze eigenschap geeft Hem de absolute vrijheid om datgene te doen, waarvan Hij weet dat dit het beste is. God heeft de controle over alles wat er gebeurt. Maar de mens heeft nog steeds een vrije wil en is nog steeds verantwoordelijk voor de keuzes in zijn leven.

Heiligheid: Dit is de eigenschap die God onderscheidt van alle andere, geschapen wezens. Deze heeft betrekking op Zijn verhevenheid en Zijn perfecte morele reinheid. Er bestaat absoluut geen enkele zonde of boosaardige gedachte in God. Zijn heiligheid is de definitie van wat rein en rechtvaardig is, in het hele universum. Steeds als God zich ergens vertoont, zoals aan Mozes in de brandende doornstruik, dan wordt die plaats heilig omdat God er is geweest.

Drie-eenheid: Ook al wordt dit woord niet in de Bijbel gebruikt, toch is de waarheid in de Bijbel opgenomen dat God Zichzelf in drie Personen openbaart. De Vader, de Zoon en de Heilige Geest worden alle drie God genoemd, worden als God aanbeden, bestaan eeuwig en zijn betrokken bij zaken die alleen God kan doen. Maar, ook al openbaart God Zichzelf in drie Personen, toch is God Eén en kan Hij niet worden gesplitst. De drie Personen zijn er allen volledig bij betrokken wanneer Eén van de Drie actief is.

Alwetendheid: "God weet alles en heeft daarom geen behoefte aan nieuwe kennis. God heeft nooit iets geleerd en kan niet leren." Alwetendheid betekent "alles wetend". God weet alles en Zijn kennis is daarom oneindig. Het is onmogelijk om iets voor God verborgen te houden.

Trouw: Alles wat God heeft beloofd zal plaatsvinden. Zijn trouw garandeert dit. Hij liegt niet. Wat Hij in de Bijbel over Zichzelf heeft gezegd is waar. Jezus zei zelfs dat Hij de Waarheid is. Dit is extreem belangrijk voor volgelingen van Jezus, omdat onze hoop op eeuwig leven juist op Zijn trouw berust.

Liefde: Liefde is een zo belangrijk onderdeel van Gods karakter dat de apostel Johannes schreef: "God is liefde". Dit betekent dat het welzijn van anderen Zijn grootste zorg is. Als je een volledige definitie van "liefde" wil ontdekken, lees dan 1 Korintiërs 13. Als wij liefde in actie willen zien, dan kunnen we het leven van Jezus bestuderen. Zijn offergave aan het kruis voor de zonden van anderen is de hoogst mogelijke liefdesdaad. Gods liefde is geen liefde die uit emoties bestaat, maar een liefde die uit daden bestaat. Zijn liefde wordt vrijelijk aan Zijn geliefden gegeven; de mensen die er voor kiezen om Zijn zoon Jezus te volgen.

Almachtig: Dit woord betekent letterlijk al-machtig. Omdat God oneindig is en omdat Hij macht heeft, heeft Hij oneindige macht. Hij staat weliswaar toe dat Zijn schepselen een zekere macht bezitten, maar dit doet op geen enkele manier af aan Zijn eigen macht. "Hij verbruikt geen hoeveelheid energie die weer aangevuld zou moeten worden". Wanneer de Bijbel ons vertelt dat God op de zevende dag rustte, dan is dit om ons een voorbeeld te geven van de rust die wij nodig hebben, niet omdat Hij Zelf moe was.

Onveroorzaakt: Toen Mozes vroeg wie in de brandende doornstruik met hem in gesprek was, zei God: "IK BEN DEGENE DIE ER ALTIJD IS." God heeft geen begin en geen einde. Hij bestaat gewoon. Niets anders in het hele universum is onveroorzaakt. Als er iets zou bestaan dat God had geschapen, dan zou dat andere iets God zijn. Voor onze menselijke geesten is dit moeilijk te bevatten, omdat alle andere dingen in onze ervaringswereld uit iets anders dan zichzelf afkomstig zijn. De Bijbel zegt: "In het begin schiep God". Hij was er al.

Zelfvoorzienend: De Bijbel zegt dat God in Zichzelf leven heeft (zie Johannes 5:26). Al het andere leven in het universum is een geschenk van God. Hij heeft nergens behoefte aan en er is geen enkele manier waarop Hij zou kunnen verbeteren. Voor God is niets anders noodzakelijk. Hij heeft onze hulp nergens voor nodig, maar vanwege Zijn barmhartigheid en Zijn liefde laat Hij ons deel uitmaken van de ontvouwing van Zijn plan op aarde en staat Hij ons toe om een zegen voor anderen te zijn. Wij zijn degenen die veranderen: God verandert nooit. Hij is zelfvoorzienend.

Rechtvaardig: De Bijbel zegt dat God rechtvaardig is, maar Zijn karakter is juist wat ons vertelt wat rechtvaardigheid werkelijk inhoudt. Hij schikt zich niet naar externe criteria. Rechtvaardigheid verschaft iedereen een morele gelijkheid. Wanneer slechte dingen worden gedaan, dan eist de gerechtigheid dat er een straf wordt uitgedeeld. Omdat God perfect is en nooit enig kwaad heeft begaan, zou er voor Hem nooit een straf nodig zijn; maar vanwege Zijn grote liefde heeft God de straf voor onze kwaadaardige daden op Zich genomen door Zelf naar het kruis te gaan. Er moet aan Zijn rechtvaardigheid voldaan worden: voor alle mensen die in Jezus willen geloven heeft Hij hier Zelf voor gezorgd.

Onveranderlijk: Dit betekent eenvoudigweg dat God nooit verandert. Daarom zegt de Bijbel: "Jezus Christus is dezelfde, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid."

Barmhartig: "Barmhartigheid is de eigenschap van God die Hem actief genadig maakt". Omdat door Jezus aan Gods gerechtigheid werd tegemoetgekomen, staat het Hem vrij om genadig te zijn voor alle mensen die ervoor kiezen Hem te volgen. Deze genade zal nooit ophouden omdat het een onderdeel van Gods aard is. Barmhartigheid is de manier waarop Hij verlangt met de mensheid om te gaan. Hij zal dit daarom ook doen, tenzij een mens er zelf voor kiest om God te verachten of te negeren. Als dat het geval is, dan wordt Zijn gerechtigheid Zijn meest prominente eigenschap.

Eeuwig: Dit feit over God is in enkele opzichten eender aan Zijn zelfvoorzienigheid. God is er altijd al geweest en zal er ook altijd zijn, omdat Hij Zich in de eeuwigheid bevindt. De tijd is Zijn schepping. Daarom kan God het einde al vanaf het begin zien en daarom wordt Hij nooit door iets verrast. Als God niet eeuwig zou zijn, dan zou Zijn belofte van eeuwig leven voor de volgelingen van Jezus van weinig waarde zijn.

Goed: "De goedheid van God is wat Hem vriendelijk, schappelijk, welwillend en vol goedheid ten opzichte van de mens maakt". Deze eigenschap van God verklaart waarom Hij Zijn volgelingen zegent zoals Hij doet. Gods daden definiëren wat goedheid is en we kunnen dit zonder moeite waarnemen in de manier waarop Jezus met de mensen om Hem heen omging.

Genadig: God geeft graag grote geschenken aan de mensen die van Hem houden, zelfs als zij dat niet verdienen. Genadigheid is het woord waarmee we deze houding beschrijving. Jezus Christus is het kanaal waardoor Zijn genadigheid zich beweegt. De Bijbel zegt: "Want is de wet gegeven door Mozes, de genade en de waarheid zijn gebracht door Jezus Christus."

Alomtegenwoordig: Deze theologische term betekent: "altijd aanwezig". Omdat God oneindig is kent Zijn wezen geen grenzen. Het is dus duidelijk dat Hij overal aanwezig is. Deze waarheid wordt ons door de Bijbel met de woorden "Ik ben met jullie" onderwezen, die in zowel het Oude als het Nieuwe Testament 22 keer worden herhaald. Dit waren zelfs Jezus' geruststellende woorden juist nadat Hij Zijn discipelen de opdracht had gegeven om Zijn boodschap over de hele wereld te verspreiden. Dit is ongetwijfeld een geruststellende waarheid voor alle mensen die Jezus volgen.

Eigenschappen van God - De conclusie
Dit is de beschrijving van de God van de Bijbel. Alle andere ideeën over God zijn, volgens de Bijbel, afgoden. Zij komen voort uit het voorstellingsvermogen van de mens. Door over de eigenschappen van God te leren, kun je God prijzen voor wie Hij werkelijk is en voor de manier waarop al Zijn eigenschappen jouw leven op een positieve manier beïnvloeden.

Heiligheid van plaats, tijd en voorwerp

Uit de heiligheid van God wordt afgeleid dat ceremoniële heiligheid van voorwerpen een karakteristiek is van het Oude Testament. Wat verbonden is met de aanbidding van de heilige Yahweh is heilig. Niets is heilig op zichzelf, maar wordt heilig omdat het toegewijd is aan Hem. Een plaats waar Hij zich manifesteert door Zijn aanwezigheid is heilige grond (Exodus 3:5). Het tabernakel of tempel waar Zijn glorie wordt geopenbaard is een heilig gebouw (Exodus 28:29; 2 Kronieken 35:5); en al zijn offers (Exodus 29:33), ceremoniële voorwerpen (1 Koningen 8:4) zijn ook heilige. De Sabbat is heilig omdat het de Sabbat is van de Heer (Exodus 20:8-11).

Heiligheid van mensen

Men heeft in het Oude Testament twee soorten:

·        Ceremoniële

Priesters en Levieten zijn heilig omdat ze “geheiligd” zijn door de handelingen van consacratie (Exodus 29:1; Leviticus 8:12,30). En Israel is ondanks zijn zonden en tekortkomingen heilig, als een natie die afgescheiden is van andere naties voor Goddelijke doeleinden en gebruik (Exodus 19:6).

·        Ethisch en spiritueel

Maar uit deze ceremoniële heiligheid volgt een hogere heiligheid die spiritueel en ethisch is. Want de mens werd geschapen naar het beeld van God en is in staat om de Goddelijke gelijkenis te weerspiegelen. En God openbaart Zich als heilig, en Hij roept de mens op tot een heiligheid zoals de Zijne (Leviticus 19:2). In de zogenaamde "Wet van Heiligheid” is Gods oproep voor morele heiligheid duidelijk; en toch is de morele inhoud van de Wet nog verweven met ceremoniële elementen (Leviticus 17:10; 19:19; 21:1). In de psalmen en de profetie is de menselijke heiligheid gebaseerd op rechtvaardigheid en waarheid (Psalmen 15:1) en het bezit van een berouwvolle en nederige geest (Jesaja 57:15).

In het Nieuwe Testament

Het idee van heiligheid wordt hier uitgedrukt door het woord hagios en zijn afgeleiden, en het leunt zeer dicht aan bij de woorden van de Q-D-SH groep in het Hebreeuws, en worden in de Septuagint weergegeven. Het uiterlijke aspect van heiligheid is bijna volledig verdwenen en de ethische betekenis staat voorop. Het ceremoniële idee bestaat nog in het jodendom, en wordt typisch vertegenwoordigd door de Farizeeën (Markus 7:1-13; Lukas 18:11). Maar Jezus verkondigde een nieuwe standpunt van religie en moraliteit volgens dewelke mensen zijn gereinigd of bezoedeld, niet door iets van buitenaf, maar door de gedachten van hun hart (Mattheus 15:17-20), en God moet aanbeden worden overal waar men Hem zoekt in geest en waarheid (Johannes 4:21-24).

1. Op God toegepast:

In het Nieuwe Testament wordt de term “heilig” zelden op God toegepast, en enkel in vermeldingen uit het Oude Testament (Lukas 1:49; 1 Petrus 1:15), en in de geschriften van Johannes (Johannes 17:11; Openbaring 4:8; 6:10). Maar het wordt voortdurend gebruikt voor de Geest van God (Mattheus 1:18; Handelingen 1:2; Romeinen 5:5 enz.) die nu in tegenstelling tot het Oude Testament specifiek voor de Heilige Geest wordt gebruikt.

2. Op Christus toegepast:

In verschillende teksten wordt de term toegepast op Christus (Markus 1:24; Handelingen 3:14; 4:30 enz.), als het type van ethische perfectie.

3. Op zaken toegepast:

Zaken zijn heilig door hun relatie tot God, het woord wordt gebruikt voor Jeruzalem (Mattheus 4:5), het Oude Verbond (Lukas 1:72), de Schriften (Romeinen 1:2), de Wet (Romeinen 7:12), de Berg van de gedaanteverandering (2 Petrus 1:18), enz.

4. Op Christenen toegepast:

Christus’ volk wordt gewoonlijk “heilig” genoemd, of heilige personen, en heiligheid in ethische en spirituele betekenis van het woord wordt gebruikt om hun houding en hun levenswijze te omschrijven.

(1) als afgescheiden/onthecht van de wereld

Als de term wordt gebruikt voor gelovigen, is “heilig” in de eerste plaats de onthechting van de wereld en een toewijding aan God. Net als Israël onder het oude verbond een uitverkoren ras was, zo is de Christelijke Kerk in opvolging van Israëls privileges een heilig volk geworden (1 Petrus 2:9), en de individuele Christen, als één van het uitverkoren volk, wordt een heilige man of vrouw (Kolossenzen 3:12). In Paulus’ gebruik zijn alle gedoopte personen “heiligen”, hoewel ze nog ver van een heilig karakter hebben.

(2) als gebonden aan het streven naar het ideaal van morele goedheid

De Heilige Geest komt in het hart van elke herboren persoon als die streeft naar het ideaal van morele goedheid. Hij doet er het heiligend werk. Er bestaat in het Nieuwe Testament geen heiligheid dat gescheiden is van morele kwaliteiten die de heilige God van ons verwacht.

"Leidt een leven dat in alle opzichten heilig is, zoals hij die u geroepen heeft heilig is. Er staat immers geschreven: 'Wees heilig, want ik ben heilig." (1 Petrus 1:16; Leviticus 11:44)

"Laten wij onszelf reinigen van alle besmetting van vlees en geest, en de heiliging volbrengen in het vrezen van God." (2 Korintiërs 7:1)

"Doe de nieuwe mens aan die naar het beeld van God geschapen is in ware gerechtigheid en heiligheid." (Efeziërs 4:24)

Kies nu om rein en zuiver te leven. Heilig jezelf van de onreinheid van deze perverse wereld. Leef heilig zoals Ik heilig ben vraagt God!

God roept ons om ons te heiligen zoals Hij heilig is. Hou grote schoonmaak in je hart en in je leven. Kies radicaal voor heiligheid, want God is heilig!

God wil komen met zijn heerlijkheid in je leven, maar dat kan niet als je leven vol rommel zit! Breek met het verleden. Breek met de zonde. Breek met de dood. Stap in het leven! Kies vandaag nog! Het is de enige weg naar echt geluk. De enige weg naar redding. 

Waartoe de mens geschapen is (Mechelse katechismus)

De mens is geschapen om God te kennen, te beminnen en te dienen in dit leven, en Hem eeuwig te aanschouwen en te genieten in de hemel. De eerste mens kreeg van God een heilige bovennatuurlijke gave, nl. de heiligmakende genade, waardoor hij kind was van God, bestemd om Hem eeuwig te aanschouwen en te genieten in de Hemel. Maar door de ongehoorzaamheid speelde Adam deze gave kwijt. Maar door het offer van Jezus werden we weer met God verzoend en schonk God ons de genade terug.

De heiligmakende genade en de genade van bijstand (prentencatechismus.org)

De genade is een bovennatuurlijk geschenk van God. God schenkt ons de genade niet omdat we die zelf hebben verdiend, maar door de verdienste van Jezus Christus. We kunnen de genade gebruiken om tot rechtvaardiging te komen.

De genade is een geschenk van God omdat Hij ze ons geeft uit loutere goedheid en zonder dat Hij daartoe verplicht is. De genade is bovennatuurlijk omdat ze de krachten van onze natuur overtreft en omdat we haar op eigen kracht niet kunnen bekomen. Wij hebben de genade niet verdiend, maar God schenkt ze ons door de verdienste van Jezus Christus, die voor ons op het kruis is gestorven. God geeft ons de genade niet om ons geluk op aarde te verzekeren, maar opdat we ze zouden gebruiken om het geluk in de hemel te verdienen.

Naast het bovennatuurlijke geschenk van de genade schenkt God ons ook natuurlijke gaven, zoals lichamelijke, geestelijke en emotionele gezondheid of rijkdom.

Die natuurlijke gaven kunnen bijdragen tot onze rechtvaardiging, maar zijn niet voldoende om ons naar de hemel te leiden. Alleen door de genade worden we het eeuwig leven waardig.

De genade is het kostbaarste wat we kunnen krijgen, omdat ze door het bloed van Christus is betaald en omdat ze voor ons de hemel verdient.

De heiligmakende genade

De heiligmakende genade maakt ons van zondaars rechtvaardigen, kinderen van God, erfgenamen van de hemel.

De heiligmakende genade zuivert ons van de zonde, geeft aan de ziel het bovennatuurlijk leven en doet de H. Drieëeenheid in ons wonen.

Wij ontvangen de heiligmakende genade voor het eerst door het H. Doopsel. Maar wij verliezen de heiligmakende genade door de doodzonde. Door het H. Sacrament van de Biecht en door een volmaakt berouw als wij onze zonden belijden kunnen wij de heiligmakende genade terugkrijgen.

De heiligmakende genade wordt vermeerderd, als wij in staat van genade het H. Misoffer bijwonen, de Sacramenten ontvangen, of een goed werk ter ere Gods doen.

Wij zijn in staat van genade, als wij zuiver zijn van doodzonde. Het is het minste dat we doen om God te behagen en het is verdienstelijk voor de hemel.

We kunnen de heiligmakende genade laten groeien door de sacramenten, maar we verminderen haar door onze lauwheid en door dagelijkse zonden. We verliezen de heiligmakende genade door de doodzonde.

De genade van bijstand

Met de genade van bijstand helpt God ons het goede te doen en het kwade te vermijden.

God helpt ons door ons verstand te verlichten en door onze wil tot het goede aan te sporen.

God helpt ons ook met zichtbare middelen, zoals preken, goede voorbeelden, mirakels, enz.

We hebben de hulp van de genade echt nodig, want zonder die hulp kunnen we de rechtvaardiging niet bereiken. Christus gaf immers te kennen dat we los van Hem niets kunnen.

God wil dat iedereen de rechtvaardiging bereikt en schenkt dus aan iedereen, zelfs aan zondaars en ongelovigen, genoeg genade om gerechtvaardigd te worden en dat ze in de hemel kunnen komen.

God schenkt ons minstens de genade van het gebed en daarmee kunnen alle andere genaden verkregen worden.

Als God ons de genade van bijstand schenkt, mogen we er niet tegen ingaan, maar moeten we er trouw aan meewerken.

De mens is geschapen om God te aanbidden (www.maria-domina-animarum.net)

1.   het spontaan en diep geloof in het feit dat God de Bron en Heer van de hele Schepping is, en dat slechts Hij de ware macht in de Schepping heeft

2.   het onwankelbaar geloof dat het Heil voor de Schepping en voor de eigen ziel slechts ligt in volkomen en onvoorwaardelijke overgave aan Gods Wil

3.   vurige Liefde tot God en diens Werken, Plannen en verlangens

4.   het vurig verlangen om steeds méér op God te lijken

5.   de spontane neiging om zich totaal, onvoorwaardelijk en zonder enige beperking aan God te onderwerpen en zich voor Hem te vernederen, in het besef dat men jegens Hem klein en nietig is, en dat men een welbepaalde plaats inneemt binnen Zijn Plan omdat men precies op die plaats de grootste bijdrage kan leveren tot de voltooiing van Zijn Heilsplan op Zijn Tijd, voor het welzijn van de hele Schepping, en dat men slechts op die door Hem voorziene plaats de hoogst mogelijke graad van Eeuwig Heil voor de eigen ziel kan bereiken

6.   de spontane neiging om God te verheerlijken in alle doen en laten, alle gedachten, gevoelens, verlangens en bestrevingen, d.w.z. Zijn grootheid en verhevenheid te belijden, ernaar te handelen, en zich er van harte over te verheugen

7. het spontaan en vurig verlangen naar Gods nabijheid, naar Diens Tegenwoordigheid in het eigen leven en in het eigen hart, ja het intens verlangen naar overvloeiing van het eigen wezen in God

Twee vormen van aanbidding

Van elke ziel wordt verwacht dat zij God (en alleen de ene ware God) aanbidt. Aanbidding is in wezen: het op liefdevolle wijze contact zoeken met het Goddelijk Licht, met het diepe Wezen van God Zelf.

1 Aanbidding als levenshouding

2 Aanbidding door het bijwonen van de aanbidding van het Allerheiligste Sacrament

Waarom moet de ziel God aanbidden?

1.   Omdat aanbidding, het zoeken naar diep contact met God, een levensnoodzakelijke behoefte is voor de ziel. God heeft deze behoefte in elke ziel gelegd met de bedoeling dat de ziel zelf het verlangen zou ervaren om de levensstroom tussen God en haarzelf in stand te houden. Een ziel die dit verlangen negeert, takelt geleidelijk af en verliest het Ware Leven doordat zij in staat van ongenade vervalt: Zij krijgt niet meer het voedsel dat haar sterkt tegen alle kwaad, bekoring en zonde. God eerbiedigt Uw vrije wil, en indien U geen contact met Hem zoekt om Hem Uw Liefde te betuigen, gaat Hij ervan uit dat U op Uw beurt door Hem 'met rust gelaten' wil worden. Het is dan Uw vrije keuze om Uw leven op eigen kracht te leiden, zonder de leiding en hulp van Zijn volmaakte Liefde en oneindige Wijsheid.

2.   Omdat aanbidding eerbetoon geeft aan God als Schepper, Verlosser en Heiligmaker. Elke ziel is dit aan God verschuldigd, want zonder de Schepping zou zij niet eens bestaan, zonder de Verlossing zou zij geen uitzicht hebben op Eeuwig Leven na de aardse dood, en zonder heiliging zou de eeuwige verheerlijking onbereikbaar blijven en zou zelfs de ware zin van haar bestaan nooit verwezenlijkt worden: De ziel is immers louter en alleen in de wereld gestuurd om Gods Rijk op aarde te helpen vestigen. De bijdrage daartoe is des te groter en krachtiger naarmate de ziel heiliger wordt.

3.   Omdat aanbidding Licht over de zielen afroept, en aldus bijdraagt tot:

• de ontwikkeling van de ziel naar de heiligheid.
• de verlamming van alle duisternis in en tussen de zielen.
• de voorbereiding van Gods Rijk op aarde
  

4.   Omdat aanbidding één van de meest rechtstreekse wegen vormt om Gods Tegenwoordigheid te leren ervaren.

Welke zijn de voornaamste en meest werkzame wegen naar deze ervaring van Gods Tegenwoordigheid?

• de Heilige Sacramenten: In alle Sacramenten komt God naar de ziel toe. Het zijn 'raakpunten tussen Hemel en aarde'. De enige voorwaarde om deze aanraking daadwerkelijk in Uw hart te voelen en er in Uw ziel waarlijk vrucht uit te halen, is een ingesteldheid van Liefde, zuiverheid en verlangen naar God.
• het diep gebed: Wanneer U bidt vanuit Uw hart (dus met veel gevoel), kunt U in Uw hart voelen dat dit geen eenrichtingsverkeer is van U naar God, maar dat Hij als het ware de plaats van waaruit deze woorden van Liefde vertrekken, zalft. Een kenmerk van diep gebed met het hart is het feit dat dit gevoelens van Liefde in het hart wekt. De Bron van deze gevoelens is God Zelf.
• de mystieke eenwording. De ware en authentieke mystieke aanraking kunt U niet opwekken: Op deze weg is het louter God Zelf die het initiatief neemt door de mystieke ziel te roepen, haar speciale genaden te verlenen om haar toe te rusten voor haar speciale opdracht, en een kanaal te scheppen voor bovennatuurlijk contact tussen Hemzelf en de betreffende ziel. Aan deze ziel worden bepaalde eisen gesteld om dit contact in stand te kunnen houden en het 'kanaal' zuiver te houden. In de mystieke eenwording wordt de ziel uit de wereldse beleving weggerukt en als het ware in een min of meer aanhoudende toestand van aanbidding gehouden, doordat zij brandt in een Liefdesvuur dat nooit meer volledig dooft (zolang zij de genade waardig blijft).
• de aanbidding.
  

Deze vier wegen zijn wegen naar eenwording. De eenwording met God (en via Hem met de medezielen) is het uiteindelijk doel van elke ziel.