JEZUS, DE KONING VAN ALLE NATIES : deel 3

Als tegenstanders kent dit koninkrijk Gods alleen het rijk van Satan en de macht van de duisternis. Het vraagt van zijn aanhangers, dat zij hun hart vrijmaken van rijkdom en stoffelijke dingen, dat zij zich, zachtmoedig tonen, dat zij hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en bovendien, dat zij zichzelf verloochenen en hun kruis opnemen. Omdat echter Christus de Kerk verworven heeft door Zijn Bloed als Verlosser, en Zich tot een zoenoffer voor de zonden heeft gemaakt, wat Hij ook gedurig blijft doen als Priester, zal iedereen begrijpen, dat ook Zijn koninklijke waardigheid de aard van die beide andere bedieningen moet aannemen.

PARAGRAAF 3 - Wel bezit Christus een absoluut recht op alle aardse goederen; maar Hij laat de uitoefening daarvan aan anderen over

De macht over al het geschapene, die Hij van de Vader heeft, is zo volstrekt onbeperkt, dat alles van Zijn wilsbeschikking afhankelijk is gemaakt. Toch heeft Hij, zolang Hij Zijn leven op aarde leidde, ervan afgezien dit eigendomsrecht uit te oefenen. En zoals Hij eens het bezitten en beheren van goederen voor menselijk gebruik niet heeft geteld, zo liet Hij ze toen en laat ze ook nu nog aan hun eigenaars over, zoals zeer mooi die zinsnede uitdrukt: „Hij rooft vergankelijke rijken niet, die ons het rijk der hemelen biedt!”

ARTIKEL 6 - Christus' koninkrijk omvat alle mensen als particulieren maar ook de staten

De vorstenmacht van onze Verlosser omvat alle mensen. „Zijn machtssfeer reikt niet alleen tot alle katholieken, en niet alleen tot hen die door het heilig Doopsel gereinigd zijn en zeker tot de Kerk behoren, al zijn zij dan door dwaalleringen van de ware weg afgeweken of door scheuring van haar liefde gescheiden; nee, Zijn rijk omvat ook allen die buiten het christelijk geloof leven, zodat in volle waarheid het mensdom in zijn geheel onder het gezag van Jezus Christus staat.”

En dit geldt evengoed voor enkelingen, als voor de gemeenschap van het gezin en van de staat, want verbonden door een sociale band staan de mensen evenzeer onder Christus' gezag als afzonderlijk. Hij is de enige bron, waaruit zowel het algemene als het bijzondere welzijn voortkomt. „En bij niemand anders is er redding, en er is onder de hemel geen andere naam aan de mensen gegeven, waardoor wij zalig moeten worden.” (Hand. 4, 12) Hij is zowel voor de staat als voor individuen de gever van voorspoed en van echt geluk. „Want het geluk van de maatschappij ontspringt aan dezelfde bron als dat van het individu; een maatschappij is niets anders dan een eendrachtig strevende menigte van mensen.”

PARAGRAAF 1 - Het gewicht van deze leer voor het behoud van de staat

Willen dus de staatshoofden hun eigen gezag onaangetast handhaven en de welvaart van hun land bevorderen en vergroten, dan moeten zij niet weigeren zowel voor hun eigen persoon als in hun volk openlijk eerbiedige gehoorzaamheid te betonen aan Christus' gezag. Wij hebben al bij de aanvang van ons pausschap een klacht neergeschreven over de ernstige verzwakking van de achting voor het recht en van de eerbied voor het gezag; en die woorden hebben tegenwoordig niets van hun actualiteit en toepasselijkheid verloren:

„Men had God en Jezus Christus uit wetgeving en staatsbestuur verbannen, en daardoor leidde men het gezag niet meer af van God maar van de mensen. Maar het gevolg dáárvan was.... de omverwerping van de grondslagen zelf van het gezag. Men had de principiële reden laten vallen, waarom de enen het recht hebben om te bevelen en de anderen de plicht om te gehoorzamen. Dit moest als onvermijdelijk gevolg hebben dat de hele maatschappij wankelde, die nu zonder enige hechte stut en zonder enige verdediging was.”

PARAGRAAF 2 - Die erkenning zal zegeningen storten over de dragers van het gezag en over de onderdanen

Als de mensen eindelijk in hun particulier en in hun openbaar leven de koninklijke macht van Christus zullen erkennen, dan kan het niet uitblijven, dat voor heel de maatschappij onnoemelijke zegeningen en voordelen daaruit voortvloeien, namelijk rechtmatige vrijheid, orde en tucht, rust, eendracht en vrede. Want terwijl de koninklijke waardigheid van onze goddelijke Heer aan het menselijk gezag van vorsten en bewindvoerders een zekere godsdienstige wijding geeft, veredelt zij van de andere kant ook de plichtsvervulling en gehoorzaamheid van de staatsburgers. Daarom gaf de apostel Paulus, terwijl hij aan de vrouwen beval om in hun man, en aan de slaven om in hun meesters Christus te eerbiedigen, hun toch de raad, om hen niet als mensen te gehoorzamen, maar enkel omdat zij Christus' plaats bekleedden; want aan mensen door Christus verlost paste het niet slaafs mensen te dienen: „Gij zijt voor een hoge prijs gekocht: weest toch geen slaven van mensen.” (1 Kor. 7, 23)

PARAGRAAF 3 - Het bestuur zal rechtvaardig en mild zijn: er ontstaat vrede, orde en eendracht

En als de vorsten en wettig gekozen overheden eenmaal de overtuiging hebben, dat zij niet zozeer krachtens eigen recht, als wel in opdracht en in plaats van de goddelijke Koning het bestuur voeren, dan zullen zij van hun gezag een heilig en verstandig gebruik maken. Zij zullen dan in de wetgeving en in de toepassing van de wetten rekening houden met het algemene welzijn en met de menselijke waardigheid van hun ondergeschikten. Vandaar zal ongetwijfeld de rust in de orde opbloeien en standhouden. Want al zal ook een burger in zijn vorst of in andere bestuurders van de staat zijns gelijken zien, of mensen die om enige reden onwaardig en berispelijk zijn, toch zal hij daarom hun macht nog niet afwijzen, daar hij in hun persoon het beeld en het gezag van de Godmens Christus zal uitgedrukt zien.

En wat de weldaden van eendracht en vrede aangaat, is één ding volkomen duidelijk: hoe verder dit koninkrijk zich uitstrekt en hoe meer het de mensheid in haar volle omvang gaat omvatten, dan worden de mensen zich óók meer bewust van hun gemeenschapsverhouding onderling. En dit bewustzijn voorkomt niet alleen veel conflicten en maakt ze overbodig, maar vermindert en verzacht ook steeds hun scherpte.

ARTIKEL 7 - Conclusie van het eerste deel : Troostvolle hoop en vooruitzichten

Als Christus' rijk eens werkelijk allen zal omvatten, zoals het hen rechtens omvat, waarom zouden we dan nog wanhopen aan die vrede, die de Vredevorst op aarde is komen brengen? Hij, die „alles kwam verzoenen” en die „niet kwam om gediend te worden, maar om te dienen”, (Mt. 20, 28) en die, terwijl Hij de Heer van allen was, toch zichzelf tot een voorbeeld van nederigheid heeft gesteld en bovendien een heel voornaam gebod van nederigheid heeft gegeven, dat met het gebod van de liefde in zeer nauw verband staat, en die bovendien gezegd heeft: „Mijn juk is zoet en mijn last is licht"? (Mt. 11, 30) O wat zouden de mensen een geluk kunnen genieten, als alle mensen, individuen, gezinnen en staten zich door Christus lieten besturen!

„Dan eindelijk zullen zoveel wonden kunnen genezen; dan zal het recht weer overal mogen hopen op de erkenning die het vroeger vond; dan zal de luister van de vrede hersteld worden, zal het zwaard vanzelf neerzinken en zullen de wapens aan de hand ontvallen, als allen Christus' oppermacht gewillig zullen aanvaarden en Hem gehoorzamen, en iedere tong zal belijden, dat Jezus Christus de Heer is tot glorie van God de Vader.”

Traditionele akte van toewijding van het Menselijk Ras

Allerzoetste Jezus, Verlosser van het menselijk ras, kijk neer op ons die zich nederig voor Uw altaar bevinden. We zijn de Uwe, en de Uwe willen we zijn; maar om meer verenigd te zijn met U, zie elk van ons zich vandaag vrijelijk toewijden aan Uw Allerheiligste Hart. Velen hebben U nooit gekend; velen hebben Uw geboden geminacht en hebben U verworpen. Heb medelijden met hen allen, Allerbarmhartigste Jezus en breng hen tot Uw Heilig Hart. Wees Koning, O Heer, niet enkel van de gelovigen die U nooit hebben verlaten, maar ook voor de verloren kinderen die U hebben in de steek gelaten; verleen dat ze vlug terugkeren naar hun Vaders huis en niet sterven van ellende en honger. Wees Koning van degenen die bedrogen zijn door valse meningen, of die door onenigheid worden weerhouden, en roep hen terug naar de haven van waarheid en eenheid van geloof, zodat er spoedig één kudde en éém Herder moge zijn. Wees Koning van al degenen die nog in duisternis dwalen van afgoderij of van de Islam, en weiger niet hen allen naar het licht te brengen en naar Gods koninkrijk. Richt Uw ogen van barmhartigheid naar de kinderen van dat ras, dat eens Uw uitverkoren volk was: ze hebben het Bloed van de Redder over zich geroepen; moge het nu neerkomen over hen, een vont van verlossing en leven. Verleen O, Heer, aan Uw Kerk de verzekering van vrijheid en immuniteit van kwaad; geef vrede en orde aan alle naties, en zorg dat over de aarde, van pool tot pool één roep weerklinkt: “Geprezen zijn het Goddelijk Hart dat onze redding bewerkte. Het Hart worde voor eeuwig verheerlijkt en aanbeden.” Amen.

DEEL 2 : HET FEEST VAN CHRISTUS’ KONINGSCHAP

ARTIKEL 1 – Algemene reden tot het instellen van feesten

PARAGRAAF 1 - Leringen vinden beter ingang door een feestelijke viering dan door het schriftelijk voorhouden en uitleggen

De kennis van de koninklijke waardigheid van onze Zaligmaker zal zoveel mogelijk verspreid moeten worden, en niets zal zozeer bijdragen dan het instellen van een eigen en bijzondere feestdag, van Christus Koning. Want om het volk van geloofswaarheden te doordringen en het daardoor tot de innerlijke levensvreugde op te wekken, heeft het jaarlijks vieren van de heilige mysteriën een grotere uitwerking dan ieder stuk uitgaande van het kerkelijk leergezag. Zulke lerende stukken bereiken slechts een minderheid van meer onderlegden, maar bovengenoemde plechtigheden ontroeren en beleren alle gelovigen; de eerste spreken slechts eenmaal, de andere spreken om zo te zeggen jaarlijks en aldoor; de eerste richten zich vooral tot het verstand, de andere maken een heilzame indruk op geest en gemoed, dus op de hele mens. Want omdat de mens uit ziel en lichaam bestaat, heeft hij er ongetwijfeld behoefte aan door uitwendige plechtigheden op feestdagen ontroerd en diep getroffen te worden. En dan zal, dank zij de schoonheid en de verscheidenheid van de heilige handelingen, de hemelse leer dieper in hem doordringen, en als ze hem in vlees en bloed is overgegaan, zal hij ze zich ten nutte maken tot zijn voortgang in het geestelijk leven.

PARAGRAAF 2 - Er zijn in den loop van de tijden dikwijls feesten ingesteld tot onderrichting van brede lagen van het volk

Het wordt overigens door schriftelijke oorkonden gestaafd, dat dergelijke plechtigheden in de loop van de eeuwen de een na de andere zijn ingevoerd op het tijdstip, waarop de behoefte of het welzijn van de christenen dit bleek te eisen.

PARAGRAAF 3 - Bijv. feesten ter ere van de martelaren en belijders, en bijzonder die ter ere van Onze Lieve Vrouw

En zo is al in de eerste eeuwen na de verlossing, toen de Christenen met grote bitterheid werden vervolgd, het gebruik ontstaan om de martelaren met een kerkelijke viering te gedenken, „opdat" - naar het getuigenis van St. Augustinus - "de plechtige verering van de martelaren een aanmoediging zou zijn tot het martelaarschap.”

En de liturgische verering, die naderhand ook gebracht werd aan belijders, maagden en weduwen, heeft een buitengewoon gelukkige invloed gehad op een vurig streven naar deugd onder de christenen, dat ook in rustige tijden onmisbaar is.

Maar bovenal het vieren van feesten ter ere van de allerheiligste Maagd heeft tot vrucht gehad, niet alleen dat het gelovige volk haar als Gods Moeder en als zijn krachtdadigste beschermster met meer godsvrucht vereert, maar ook dat het een vuriger liefde heeft opgevat voor haar als zijn Moeder, die de goddelijke Verlosser het heeft nagelaten.

PARAGRAAF 4 - Heiligen- en Mariaverering heeft de Kerk tegen ketterijen beschermd

Onder de weldaden, die aan de wettige openbare verering van de Moeder Gods en van de heiligen des hemels te danken zijn, behoort ook en heel bijzonder, dat de Kerk door alle eeuwen heen van de besmetting van ketterijen en dwalingen volkomen is vrij gebleven. En wij moeten Gods wijze Voorzienigheid bewonderen, die zelfs uit het kwaad nog het goede pleegt te trekken. En zo heeft Hij soms toegelaten, dat het geloof of de godsvrucht van de massa verslapte, of dat valse leringen de katholieke waarheid bedreigden; maar steeds was de einduitslag, dat zij als in een nieuwe luister straalde en dat het geloofsleven, eenmaal uit zijn loomheid ontwaakt, zijn vlucht nam tot grotere heiligheid.

PARAGRAAF 5 - Sacramentsdag en de feestdag van het H. Hart

Een dergelijke oorsprong hadden ook andere feesten, die in latere eeuwen in het kader van het kerkelijk jaar zijn opgenomen, en die eveneens zulke vruchten hebben afgeworpen. Zo bijvoorbeeld is, toen de eerbied en de godsvrucht voor het hoogwaardig Sacrament des Altaars verkoeld was, het feest van Sacramentsdag ingesteld, waarvan de viering beoogde, door de pracht en praal van processies en gezamenlijke bidstonden acht dagen achtereen, de mensen er weer toe te brengen Onze Heer openlijk te aanbidden. Zo ook is het feest van het Allerheiligste Hart van Jezus ingesteld, in een tijd, toen de harten, ontmoedigd en terneergeslagen door de stroefheid en sombere strengheid van de Jansenisten, geheel verkoeld waren en zich van de liefde Gods en de vertrouwvolle hoop op hun zaligheid lieten vervreemden.

ARTIKEL 2 – Bijzondere redenen voor dit feest

PARAGRAAF 1 - Een geneesmiddel tegen de ergste kwaal van onze tijd: het laïcisme, met zijn warnet van dwalingen; voornamelijk de ontkenning van de rechten van de Kerk

Welnu, wanneer ook wij aan alle katholieken gaan voorschrijven om Christus als Koning te vereren, dan hebben wij daarbij ook de bedoeling te voorzien in de noden van onze tijd en een zeer voornaam geneesmiddel toe te passen tegen de plaag die de maatschappij teistert. Wij bedoelen met die plaag het zogenaamde laïcisme, met al zijn dwalingen en heel zijn verderfelijk streven. Zoals gij wel weet is deze gruwel niet op één dag tot volle uitwerking gekomen, maar lag hij reeds lang in het binnenste van de maatschappij te gisten. Want men was begonnen met de ontkenning van Christus' heerschappij over alle volkeren; daarop ontzegde men aan de Kerk het onmiddellijk van Christus' recht afgeleide recht om het mensdom te onderwijzen, om wetten uit te vaardigen, om aan de volkeren de leiding te geven, waardoor zij toch tot de eeuwige zaligheid moeten komen. Toen het zover was, durfde men de christelijke godsdienst met valse godsdiensten te vergelijken en allesbehalve eervol op één lijn te stellen. Verder wilde men de godsdienst aan de staatsmacht onderwerpen en ongeveer geheel afhankelijk maken van de willekeur van vorsten en overheden. Nog verder gingen sommigen die meenden, dat de geopenbaarde godsdienst plaats moest maken voor een soort natuurgodsdienst, een zeker natuurlijk religieus gevoel. Zelfs waren er staten die meenden het wel zonder God te kunnen stellen, en die heel hun religie lieten bestaan in verwaarlozing van God en godsdienst.

PARAGRAAF 2 - Wrange vruchten van geloofsafval en laïcisme

Wat wrange vruchten heeft deze afval van Christus bij enkelingen zowel als in de maatschappij sinds lange tijd overvloedig afgeworpen! Hebben wij die reeds in onze encycliek Ubi Arcano Dei Concilio betreurd, wij moeten heden andermaal daarover klagen. Daaraan is het te wijten, dat de kiemen van tweedracht overal zijn uitgestrooid, dat er zulk een afgunst is opgelaaid en zo hevige conflicten tussen de volkeren zijn uitgebroken, die nog steeds onoverkomelijke hinderpalen vormen voor vrede en verzoening. Verder, dat er een ongebreidelde begeerlijkheid heerst, niet zelden met het belang van de staat of de vaderlandsliefde als dekmantel en dat daaruit weer, behalve verdeeldheid onder de burgers, ook dat blinde en mateloze egoïsme voortkomt, dat geen oog heeft voor iets anders en geen andere maatstaf aanlegt dan eigen nut en voordeel. Ook is de afval van Christus schuld er aan, dat door het vergeten en verwaarlozen van de plicht de vrede in de huisgezinnen grondig is verstoord, dat de familiebanden en tradities verbroken zijn, en ten slotte dat heel het maatschappelijke leven ontwricht is en zich op weg naar de ondergang bevindt.

PARAGRAAF 3 - Plicht van de katholieken om de wereld voor Christus te heroveren ondanks hun ongunstige positie

Maar wij hebben goede hoop, dat de maatschappij in zijn tijd de weg tot onze allerbeminnelijkste Zaligmaker terug zal vinden. Wij steunen hierbij op de viering van Christus' koningschap, dat voortaan ieder jaar zal plaats hebben. Op de katholieken zou ongetwijfeld een plicht rusten om door krachtdadige ijver deze terugkeer voor te bereiden en te verhaasten.

Maar het schijnt, dat heel velen onder hen in het maatschappelijk verkeer niet de rang bekleden en het gezag hebben, die voor hen, als fakkeldragers van de waarheid, onmisbaar zijn. Deze ongunstige positie is misschien te wijten aan -een zekere traagheid of vreesachtigheid van de weldenkenden, die het kwaad geen of te weinig energieke tegenstand bieden; iets waardoor de tegenstanders van de Kerk vanzelfsprekend in durf en vermetelheid zullen toenemen. Maar als de gelovigen eens algemeen gaan begrijpen, dat zij onder Christus' banieren een dappere en volhardende strijd hebben te voeren, dan zullen zij weldra, vol apostolische ijver, er voor werken om onwetende en van de echte aard vervreemde geesten weer met God, hun Heer, te verzoenen en hun best doen om Zijn rechten onverkort te handhaven.

PARAGRAAF 4 - Wat in dit verband de jaarlijkse viering van Christus' koningschap beoogt

De jaarlijkse viering van Christus' Koningschap zal overal ter wereld een machtig middel zijn om die openlijke afval, die het laïcisme tot grote schade van de maatschappij heeft veroorzaakt, aan de kaak te stellen en enigermate weer goed te maken. Wordt immers niet bij internationale bijeenkomsten en in de volksvertegenwoordiging de allerzoetste naam van onze Verlosser in een onwaardig stilzwijgen gesmoord? Welnu, des te luider moeten wij die verheven naam uitroepen en de rechten van Christus' koninklijke waardigheid en macht in des te wijdere kring bevestigen.

ARTIKEL 3 – Voorgeschiedenis van dit feest

PARAGRAAF 1 - De toewijding van de gezinnen en van het mensdom aan Jezus' heilig Hart; de eucharistische congressen

Trouwens, wij zien sinds het einde van de vorige eeuw op een gelukkige wijze de weg gebaand tot het instellen van deze feestdag. Het is algemeen bekend, hoe deze vorm van verering op even degelijke als heldere wijze is verdedigd in zeer vele werken, overal in de wijde wereld in verschillende talen uitgegeven. Ook de invoering van de vrome praktijk in ontelbaar veel families, om zich met heel het gezin aan het allerheiligst Hart van Jezus toe te wijden, heeft Christus’ koninklijke macht en opperheerschappij veel erkenning bezorgd. En ze bleef niet tot huisgezinnen beperkt, maar ook staten en koninkrijken namen haar over; in de loop van het heilig jaar 1900 is heel de mensheid aan dat Goddelijk Hart toegewijd.

Wij mogen ook aan de zeer druk bezochte eucharistische congressen niet stilzwijgend voorbijgaan. Ook zij hebben er buitengewoon veel toe bijgedragen om deze koningsmacht van Christus over de menselijke maatschappij plechtig te belijden. Hun taak is de gelovigen van een afzonderlijk diocees, of die van een geheel volk of land, of zelfs van de gehele wereld, uit te nodigen om Christus, hun Koning, verborgen onder de eucharistische gedaanten, te vereren en te aanbidden. Zij willen dan ook door het houden van toespraken en preken op vergaderingen en in kerken, door openbare uitstelling en aanbidding van het verheven Sacrament en door prachtige processies Christus als de door God gegeven Koning huldigen. Diezelfde Jezus, die een goddeloos geslacht, toen Hij in Zijn eigendom was gekomen, niet heeft willen erkennen, heeft het gelovige katholieke volk, als door een goddelijke ingeving, uit de stilte en verborgenheid van het gewijde kerkgebouw als een triomfator langs de straten van de steden willen geleiden, om Hem in al Zijn koninklijke rechten te herstellen.

PARAGRAAF 2 - De geesten zijn er op voorbereid, de tijd er voor is aangebroken

Het heilig Jaar biedt waarlijk een geschikte gelegenheid. Want nadat dit jubeljaar geest en hart van de gelovigen hemelwaarts gericht had tot de goederen die alle voorstelling te boven gaan, heeft God in Zijn grote goedertierenheid hen opnieuw met de gave van Zijn genade verrijkt, of hen bevestigd op de goede weg, onder hernieuwde aansporing om naar betere genadegaven te streven. Wij mogen Christus met een eigen en bijzonder feest vereren als koning van de hele mensheid. Want, zoals wij al gezegd hebben, is die goddelijke Koning, die inderdaad „wonderbaar is in Zijn heiligen” (Ps. 67) dit jaar „glorierijk verheerlijkt” (Ex. 15, 1), doordat aan een nieuwe schaar van Zijn strijders de eer van de heiligen werd toegekend. Ten slotte hebben wij dit jaar door het eeuwgetij van het concilie van Nicea te vieren herdacht, hoe de medezelfstandigheid van de mensgeworden Zoon van God met de Vader op die kerkvergadering is verdedigd en gehandhaafd; een waarheid, waarop de rijksmacht van diezelfde Christus over alle volkeren steunt als op haar onmiddellijke grondslag.

ARTIKEL 4 - Plechtige afkondiging van het nieuwe feest

Daarom stellen wij krachtens ons apostolisch gezag het feest in van onze Heer Jezus Christus Koning, jaarlijks overal ter wereld te vieren op de laatste zondag van oktober, die het feest van Allerheiligen onmiddellijk voorafgaat. Ook schrijven wij voor, dat op diezelfde dag jaarlijks de toewijding van de gehele mensheid aan het allerheiligst Hart van Jezus zal herhaald worden.

Akte van Toewijding van de mensheid aan het Allerheiligste Hart van Jezus
Allerliefste Jezus, Verlosser van het menselijk geslacht, wij zijn in alle nederigheid voor uw altaar neergeknield. Wij behoren U toe, en willen steeds met U verbonden zijn. Elk van ons wijdt zich nu vrijwillig toe aan uw allerheiligste Hart.
Velen hebben U nooit gekend, velen hebben uw geboden geminacht, en U verworpen. Barmhartige Jezus, schenk aan ieder van hen uw barmhartigheid, en trek hen allen tot uw Heilig Hart. Wees de Koning, o Heer, niet enkel van de gelovigen die zich nooit van U verwijderden, maar ook van de verloren zonen die U hebben verlaten. Maak, dat deze spoedig tot het vaderlijk huis terugkeren, zodat zij niet zouden vergaan van honger en ellende.
Wees de Koning van hen, die door dwaalleer bedrogen of door scheuring van U zijn gescheiden; roep hen terug tot de haven van waarheid en tot de eenheid van geloof, zodat er spoedig maar één kudde en één herder zouden zijn.
Wees de Koning van al degenen, die nog in de duisternis van het heidendom of van de Islam verdwalen, weiger niet hen daaraan te ontrukken en hen naar het licht en het rijk van God te voeren.
Zie met barmhartigheid neer op de kinderen van het volk, dat zolang uw uitverkoren volk was. Moge het Bloed, dat zij vroeger over zich hebben afgeroepen, nu als een bad van verlossing en van leven zijn, en over hen neerkomen.
Geef, o Heer, aan uw Kerk een zorgeloze vrijheid; geef aan alle volkeren de vrede door de handhaving van de orde; en zorg dat van het ene einde der aarde tot het andere deze ene kreet zou weerklinken: Lof aan het Goddelijk Hart, dat ons de zaligheid heeft gegeven. Aan het Hart zij eer en roem tot in eeuwigheid. Amen.

Voor dit jaar evenwel verlangen wij, dat die toewijding op de 31e van deze maand zal plaats vinden, en op die dag zullen wij zelf met pontificale plechtigheid het heilig Offer opdragen en diezelfde toewijding in onze tegenwoordigheid laten doen. Het komt ons voor, dat wij het heilig Jaar niet beter en passender kunnen besluiten, en dat wij aan Christus „de onsterfelijke Koning der eeuwen” geen schitterender blijk van onze dankbaarheid kunnen geven voor al de weldaden in deze tijd van zegen aan ons zelf, aan de Kerk, kortom aan alle katholieken bewezen; wij zullen daarbij dan ook de dankbaarheid van de gehele katholieke wereld vertolken.

ARTIKEL 5 - Weerlegging van bezwaren die tegen een afzonderlijk feest van Christus Koning kunnen worden ingebracht

Ook behoeven wij u niet lang en breed uiteen te zetten, waarom wij een afzonderlijk feest van Christus Koning te vieren hebben voorgeschreven, naast andere feesten, waarin een zekere aanduiding en herdenking van die waardigheid zou liggen opgesloten. Wij kunnen volstaan met er op te wijzen, dat, hoewel bij alle feesten van Onze Heer het zg. materiële object hetzelfde is, toch het formele object volstrekt onderscheiden is van de macht en de titel van ‘koning’. En wij hebben dit feest op zondag gezet hierom, opdat niet alleen de clerus door het heilig Misoffer en het psalmgebed aan de goddelijke Koning zijn hulde zal betuigen, maar ook het volk, vrij van zijn dagelijkse bezigheden en in de geest van heilige blijdschap, een schitterend getuigenis van zijn gehoorzaamheid en verknochtheid aan Christus zal afleggen. Maar voor deze viering leek ons veel meer dan andere zondagen geschikt: de laatste zondag van oktober, wanneer de kringloop van het kerkelijk jaar weldra gaat gesloten worden. Want de herdenking van de geheimen van Christus' leven, die in de loop van het voorafgaand jaar heeft plaats gehad, vindt zo door het plechtig feest van Christus Koning haar afsluiting en bekroning. Ook wordt dan, alvorens wij de glorie van alle heiligen vieren, de roem en heerlijkheid verkondigd van Hem die in al Zijn heiligen en uitverkorenen triomfeert.

Het zal derhalve uw taak zijn, en tot uw opdracht horen, om te zorgen dat aan die jaarlijkse viering voorafgaand op vastgestelde dagen voor de gelovigen van iedere parochie preken over dit onderwerp worden gehouden. Zij moeten daarin zorgvuldig worden onderricht over de natuur, de betekenis en het gewicht van het feestgeheim, en worden opgewekt om ook hun leven zo in te richten, als het past aan getrouwe en toegewijde onderdanen van hun goddelijke Koning.

DEEL 3 : BESLUIT

ARTIKEL 1 – Verwachtingen die de paus van de viering koestert

PARAGRAAF 1 - Voor de Kerk en de geestelijke orden

Intussen willen wij u op het einde van dit rondschrijven in het kort de voordelen uiteenzetten, welke wij van de openbare eredienst aan Christus als koning verwachten en verhopen, zo voor het welzijn van de Kerk en de burgerlijke maatschappij, als voor het heil van de gelovigen ieder afzonderlijk. Ongetwijfeld zullen door deze eerbewijzen aan het koningschap des Heren vanzelf diverse waarheden in herinnering gebracht worden; vooreerst deze: daar de Kerk door Christus is ingericht als een volkomen maatschappij, kan zij beslist krachtens oorspronkelijk en onvervreemdbaar recht aanspraak maken op onbeperkte vrijheid van en onaantastbaarheid door de burgerlijke macht. En daar de taak om te leren, te besturen en allen die tot Christus' rijk behoren tot de eeuwige zaligheid te brengen, haar van Godswege is opgedragen, moet zij in het uitoefenen daarvan onafhankelijk zijn van vreemde willekeur.

En zelfs moet de staat bovendien een soortgelijke vrijheid verlenen aan orden en genootschappen voor kloosterlingen van beiderlei geslacht, die voor de herders van de Kerk een krachtige hulp zijn en buitengewoon verdienstelijk werken voor de uitbreiding en bevestiging van het rijk Gods. Want zij bestrijden de drievoudige begeerte van de wereld door hun gebondenheid aan de heilige geloften en hebben de verplichting tot een volmaakter leven op zich genomen; door een en ander doen zij die heiligheid, welke de goddelijke Stichter tot onderscheidend kenmerk van Zijn Kerk heeft gemaakt, in onafgebroken en dagelijks toenemende luister voor aller ogen uitstralen en schitteren.

PARAGRAAF 2 - Voor de staatslieden en het gelovige volk

Ook zal de jaarlijks herhaalde viering van dit feest op zichzelf reeds de staten er aan herinneren, dat de overheden en regeringen evenzeer als de particulieren gehouden en verplicht zijn om Christus in het openbaar te erkennen en Hem te gehoorzamen. En het zal hen doen denken aan dat laatste oordeel, waarin Christus niet alleen zijn uitbanning uit het openbare leven, maar ook die verachtelijke miskenning en veronachtzaming als een groot onrecht zeer streng zal wreken. Het is immers een eis van Zijn koninklijke waardigheid, dat het gehele openbare leven naar de geboden Gods en de christelijke beginselen worden geregeld, zowel in de wetgeving en in de rechtspraak, als ook in de opvoeding van de jeugd tot een gezonde leer en reine zeden.

Bovendien zullen de gelovigen uit de verklaring van deze gewichtige waarheden zeer veel kracht en moed kunnen putten om hun innerlijk leven naar de zuiver christelijke levensbeginselen te vormen. Want als aan Christus onze Heer alle macht is gegeven in de hemel en op de aarde, en als alle mensen, door Zijn allerkostbaarste Bloed verlost, hierom op een nieuwe titel aan Zijn macht zijn onderworpen; als kortom Zijn heerschappij geheel de menselijke natuur omvat, dan spreekt het vanzelf, dat geen enkel onzer vermogens van onderwerping aan die macht is vrijgesteld.

ARTIKEL 2 - Gevolgtrekking en vermaning

En daarom moet Hij heersen in 's mensen verstand, dat in volmaakte onderwerping vast en onwankelbaar behoort in te stemmen met de geopenbaarde waarheden en met de leer van Christus. Hij moet heersen in 's mensen wil, en deze behoort aan Gods wetten en geboden te gehoorzamen; Hij moet heersen in 's mensen hart, en dit behoort God boven alles te beminnen en Hem alleen aan te hangen, met achterstelling van zijn natuurlijke verlangens. Ja, Hij moet heersen in ons lichaam en zijn ledematen, die als werktuigen, of liever om met de H. Paulus te spreken, als „wapenen van gerechtigheid voor God” (Rom. 6, 13) de innerlijke heiliging van de ziel dienstbaar moeten zijn. Als men dit alles aan de gelovigen voorhoudt, opdat zij het grondig overwegen, dan zal het hun de weg tot grote volmaaktheid veel vergemakkelijken.

ARTIKEL 3 - Slotwens van de paus

O, mogen velen buiten de Kerk, tot hun heil naar het zoete juk van Christus verlangen en het ook aannemen; en mogen wij allen, die door de barmhartige wil van God reeds Zijn huisgenoten zijn, dat zoete juk niet bedrukt, maar graag met liefde en op heilige wijze dragen. En als wij ons leven naar de wetten van Gods koninkrijk inrichten, dan zullen wij een overvloed van goede vruchten oogsten; wij zullen dan, door Christus als goede en trouwe dienaren erkend, in Zijn hemels koninkrijk de eeuwige zaligheid en glorie bij Hem deelachtig worden. Moge deze vrome heilwens voor u, bij het naderen van het heilig Kerstfeest, een bewijs zijn van onze vaderlijke liefde voor u; en ontvangt als onderpand van de goddelijke weldaden de apostolische zegen, die wij aan u, en aan uw clerus en uw volk met grote liefde verlenen.

Gegeven te Rome, bij Sint Pieter, 11 december 1925.

PAUS PIUS XI