SERIE: OFFERZIELEN – deel 7

H. Faustina: “Omwille van je liefde, houd ik de rechtvaardige kastijdingen tegen, die de mensheid heeft verdiend. Eén daad van pure liefde behaagt Mij meer dan een duizend onvolmaakte gebeden. Eén van je verzuchtingen van liefde biedt verzoening voor de vele beledigingen waarmee de goddelozen Mij overweldigen. De kleinste daad van deugd heeft een oneindige waarde in Mijn ogen omwille van je grote liefde voor Mij. In een ziel dat leeft op Mijn liefde alleen, regeer Ik als in de Hemel. Ik waar erover dag en nacht. In deze ziel vind Ik Mijn geluk; Mijn oor is aandachtig voor elk verzoek van zijn hart; dikwijls anticipeer Ik op zijn verzoeken. O kind, bijzonder geliefd door Mij, oogappel, rust een moment dicht bij Mijn Hart en smaak de liefde waarin je zult genieten voor de hele eeuwigheid. Maar kind, je bent nog niet in je thuisland; ga dus, versterkt door Mijn genade, en vecht voor Mijn koninkrijk in menselijke zielen; vecht als een koningskind zou doen; en onthoud dat de dagen van je ballingschap vlug zullen voorbijgaan, en daarmee gepaard de mogelijkheid om verdiensten te vergaren voor de Hemel.

Ik verwacht van jou, Mijn kind, een groot aantal zielen die Mijn barmhartigheid zullen verheerlijken voor de hele eeuwigheid. Mijn kind, dat je Mijn oproep waardig moge beantwoorden, en Mij dagelijks ontvangt in de Heilige Communie. Het zal je kracht geven” “Jezus, laat me niet alleen in het lijden. Weet U, Heer, hoe zwak ik ben? Ik ben een afgrond van ellende, ik ben niets in mezelf; het zal niet vreemd zijn dat ik val als U mij alleen laat. Ik ben een kind, Heer, ik kan niets uit mijzelf. Maar buiten alle verlatenheid, vertrouw ik echter, en ondanks mijn eigen gevoel vertrouw ik, en ik ben volledig omgevormd in vertrouwen—ondanks wat ik dikwijls voel. Verzacht geen enkel van mijn lijden, geef me enkel de kracht om ze te dragen. Doe met mij zoals U behaagt, Heer, geef me enkel de genade om in staat te zijn U lief te hebben in elke gebeurtenis en elke omstandigheid.

Heer, verminder mijn kelk van bitterheid niet, geef mij enkel kracht zodat ik in staat ben het helemaal te drinken. O Heer, soms tilt U me op naar heldere visioenen, en dan opnieuw dompelt U me in de duisternis van de nacht en de afgrond van mijn nietigheid, en mijn ziel voelt alsof het alleen was in de woestijn. Toch vertrouw ik in U, Jezus, boven alle dingen, want U bent onveranderlijk. Mijn gemoedstoestand verandert, maar U bent altijd hetzelfde, vol barmhartigheid.”

Faustina

H. Catharina van Sienna: "Het is de weg van goddeloze zondaars, en Ik smeek je om tot Mij te bidden voor hen. Ik vraag je om je zweet en tranen om hunnentwil zodat ze barmhartigheid mogen ontvangen van Mij.”

Maria van Agreda: “Woorden van de Koningin: Als mijn Heer en Meester zich tot het Leven en de Weg gemaakt heeft voor de mensen door zijn Lijden en Dood, is het dan niet evident dat men die Weg gaat en leeft naar deze waarheid? Ze moeten Christus volgen die gekweld, gegeseld, bespot en gekruisigd is? Bedenk de onwetendheid van de mensen die wensen tot de Vader te komen zonder Christus te volgen, omdat ze verwachten te heersen met God zonder te lijden of zijn Lijden na te volgen, ja, zelfs zonder de gedachte enig deel te aanvaarden van zijn lijden en Dood, of Hem te bedanken ervoor. Ze willen de pleziertjes van dit leven verkrijgen en ook het eeuwig leven, terwijl Christus, hun Schepper, de meest bittere pijn en kwelling heeft geleden om de Hemel binnen te komen en hen door Zijn voorbeeld te tonen hoe ze moeten de weg van licht volgen. De mensheid maakt zijn herstel onmogelijk, sedert allen zwak en getroffen zijn door vele zonden, waarvoor de enige remedie het lijden is.

Beproeving verdient de vergeving van de rechtvaardige Rechter. Door de bitterheid van leed en ellende worden de dampen van de zonde verminderd; de buitensporigheden van de begeerten verpletterd; de hoogmoed vernederd; het vlees onderworpen; de neiging naar het kwade, naar het waarneembare en de aardse schepselen weerstaan; de straffen worden ontheven; de wil is terug tot binnen zijn grenzen gebracht; de roep van de hartstochten tot zwijgen gebracht; en bovenal worden de goddelijke liefde en medelijden over de gekwelde gebracht, die het lijden met geduld omhelsd, of die mijn allerheiligste Zoon navolgt. In deze wetenschap van lijden worden alle gezegende rijkdommen van de schepselen vernieuwd; degenen die ervan wegvluchten zijn onzinnig, degenen die niets van deze kennis weten dwaas.”

Wat als ik bang ben om te lijden?

Wanneer we denken aan lijden, denken we enkel aan de meer extreme vormen; ziekenhuisbedden, terminale ziekten, of misschien zelfs marteling en martelaarschap. Anderen denken misschien aan offerzielen zoals Moeder Teresa of de H. Faustina, die jaren in totale duisternis en kwelling hebben doorgebracht. Als dit ons idee over heiligheid is, dan is het geen wonder waarom sommigen bang zijn om verder te gaan, als dit hetgeen is waar we naar moeten uitkijken!

Zoals we hierboven hebben gezegd, moet lijden niet deze meer extreme vormen aannemen. Iedereen kan kleine offers brengen elke dag, en heilig worden door zo te handelen. Onthoud, God is een liefhebbende en tedere God, en Hij wil dat we gelukkig zijn. Hij wil enkel iemand toelaten om een offerziel te worden als deze ziel in het bijzonder geroepen is voor dergelijk leven en standvastig voorgenomen heeft deze weg te volgen. (De ziel is vrij om zijn pad te kiezen, sinds God ons de gave van een vrije wil gegeven heeft, en deze gave in ere houdt) Onze kroon in de Hemel zal stralen naar de mate dat we hebben liefgehad op aarde, en lijden voegt meer edelstenen toe aan onze kroon, of het nu korte perioden van intens lijden zijn of dunnetjes verspreid over een lange tijd.

Elke dag biedt duizend kansen om zichzelf te offeren als een gave aan God en aan anderen; zelfs iets als een gebroken teennagel, onrechtmatig veroordeeld worden, of gevraagd worden om te helpen als het je niet goed uitkomt. Hoe we reageren in dergelijke gevallen, kan diepe verborgen effecten hebben op de wereld en de straling van onze ziel. In feite kunnen deze kleine dagelijkse kansen efficiënter zijn dan als we onze nek zouden bieden voor de guillotine als martelaren. Want dag in, dag uit volharden in duizenden kleine overwinningen kunnen een grotere daad van de wil vereisen dan één moment van heroϊsche deugd dat versterkt wordt door genade.

We worden zoals traag brandende kolen, die voortdurend wierook offeren voor de troon van God. Zoals OLVrouw vertelde aan de zalige Maria van Agreda: “Want ik verzeker je, mijn lieve, dat degenen die perfect en punctueel zijn in religieuze verplichtingen de martelaren kunnen evenaren en zelfs overtreffen in verdienste." Hetzelfde gevoel heeft de H. Theresia: "Er zijn kleinigheden die Onze Heer meer behangen dan de verovering van de wereld: een glimlach of een vriendelijk woord, wanneer ik bijvoorbeeld geneigd ben om niets te zeggen of verveeld lijk.” Als iemand nog bang is om te lijden, is het een troost te weten dat je niet alleen bent, omdat zelfs de heiligen moesten groeien in hun liefde.

Maria van Agreda

H. Faustina: “In het begin van mijn religieus leven, was ik bang en ontmoedigd omwille van lijden en tegenslagen. Daarom bad ik voortdurend en vroeg Jezus om mij kracht geven en mij de kracht te verlenen van Zijn Heilige Geest, zodat ik Zijn heilige wil zou kunnen uitvoeren in alle dingen, omdat van het begin ik bewust was van mijn zwakheid." Ze schreef later: “Van het moment dat ik graag begon te lijden, hield het op een lijden voor mij te zijn. Lijden is het dagelijks voedsel voor mijn ziel." “Wees niet gekweld als je hart dikwijls afkeer en tegenzin ervaart voor offer. Al zijn kracht berust in de wil, en kunnen deze tegenstrijdige gevoelens de waarde van het offer niet doen dalen in Mijn ogen, en zullen ze het in waarde doen toenemen. Weet dat je lichaam en ziel zich dikwijls temidden van het vuur zullen bevinden. Hoewel je Mijn aanwezigheid op sommige keren niet zult voelen, zal Ik altijd bij je zijn. Vrees niet: Mijn genade zal bij jou zijn.”

"O mijn Jezus, vaarwel: ik moet mijn taken opnemen. Maar ik zal mijn liefde voor U bewijzen met offer, en zal ze niet verwaarlozen of de kans laten voorbijgaan om ze in praktijk te brengen. Eens, wanneer ik in de keuken was met Zuster N., was ze kwaad op mij en als straf beveelde ze mij op de tafel te gaan zitten, terwijl ze zelf bleef verder schrobben en kuisen. En terwijl ik daar zat, kwamen de zusters voorbij en waren verbaast om mij op de tafel te zien zitten en elk had hun zeg. De ene zei dat ik een leegloper was en een ander zei : “Wat een zonderlinge!” en de andere zeiden "Wat een zuster zal ze worden?” (ik was een postulante in die tijd) Maar ik kon er niet af komen omdat de zuster mij had bevolen te blijven zitten en door de deugd van gehoorzaamheid bleef ik zitten. Werkelijk, God alleen weet hoeveel daden van zelfverloochening het nodig had. Ik dacht dat ik zou sterven van schaamte. God liet dikwijls zulke dingen toe omwille van mijn innerlijke vorming, maar Hij compenseerde deze vernedering door een grote troost. Tijdens de benedictie met het Allerheiligste sacrament zag ik Hem in grote schoonheid. Jezus keek vriendelijk naar mij en zie: ‘Mijn dochter, wees niet bang van lijden, Ik ben bij jou.’”

Het gebrek aan vertrouwen doet Onze Heer meer pijn dan iets anders!

In lijden, moet de ziel vertrouwen dat het in Gods zorg verkeert, end at niets het zal schaden—want Gods goedheid zal een ziel niets meer geven dan ze kan dragen, of meer dan ze toegestaan is te lijden. Ons vertrouwen in Zijn goedheid moet zonder fout zijn en absoluut.

H. Faustina: “Je grote vertrouwen in Mij dwingt mij voortdurend je genaden te geven. Je hebt grote en onbegrijpelijke rechten over Mijn Hart, want je bent een dochter van volledig vertrouwen. Wantrouwen van de kant van de zielen verscheurt Mijn binnenste. Het wantrouwen van een uitverkorene veroorzaakt Mij zelfs grotere pijn; ondanks Mijn onuitputtelijke liefde voor hen vertrouwen ze Mij niet. Zelfs Mijn dood is niet genoeg voor hen. Wee de ziel die deze gaven misbruikt.”

Padre Pio: "O welke kostbare momenten zijn deze. Het is een geluk dat de Heer me geeft om bijna altijd te verlangen naar de momenten van kwelling. Op deze momenten, meer dan ooit, wanneer de hele wereld mij zorgen baart en op mijn weegt, verlang ik niets meer dan lief te hebben en te lijden. Ja mijn vader, zelfs temidden van zoveel lijden ben ik gelukkig omdat het lijkt alsof mijn hart aan het kloppen is met Jezus’ hart."

Het Kruis proberen te winnen

Als lijden de grootste vorm van liefde is, dan is mediteren over het lijden van Onze Heer de grootste vorm van meditatie. Zoals Jezus eens tot de H. Faustina zei: “Er is meer verdienste in 1 uur meditatie over Mijn droevige Lijden dan er is in een heel jaar zelfkastijding; de overweging van Mijn pijnlijke wonden strekt tot groot voordeel voor jou, en het brengt Mij grote vreugde.” Een ziel dat altijd het Lijden van Onze Heer en de foltering van OLVrouw voor de geest haalt zal vlug vooruitgang boeken in het geestelijk leven, want het is door het lijden van Onze Heer dat Gods liefde voor de mens wordt geopenbaard in zijn hoogste vorm. We lezen gelijkaardige meningen in een visioen dat gegeven werd aan de H. Faustina, gedurende een tijd dat ze een dorheid in het gebed ervoer:

"Jezus stond plotseling voor mij, van Zijn kleren beroofd, Zijn lichaam bedekt met wonden, Zijn ogen vol tranen en bloed, Zijn gezicht onherkenbaar en bedekt met spuug. De Heer zei toen tot mij: ‘De bruid moet lijken op haar Verloofde.” Ik begreep de kern van deze woorden. Er is geen ruimte voor twijfel hier. Mijn gelijkenis op Jezus moet door lijden en nederigheid gebeuren. "Zie wat de liefde voor mensenzielen heeft gedaan met Mij. Mijn dochter, in je hart vind Ik alles dat een zo’n groot aantal zielen weigeren Mij te geven. Je hart is Mijn rustplaats. Ik wacht dikwijls met grote genaden tot het einde van gebed."

Padre Pio: "Wanneer Jezus me wil doen begrijpen dat Hij van mij houdt, staat Hij me toe de wonden, de doornen, de verschrikkingen van Zijn lijden te smaken. Wanneer Hij me wil verrukking brengen, vult Hij mijn hart die geest die helemaal vuur is; Hij spreekt tot mij van Zijn verrukkingen, Maar wanneer Hij wil verrukking beleven, spreekt Hij mij over Zijn smarten, Hij nodigt mij uit—met een stem die zowel vol is van smeking als van autoriteit—om mijn lichaam aan het kruis te hangen om Zijn lijden te verlichten. Wie kan Hem weerstaan? Ik besef hoezeer mijn miserie Hem lijden heeft veroorzaakt en hoezeer ik Hem heb beledigd. Ik wens niets anders dan Jezus alleen, ik wil niets meer dat Zijn pijn (omdat dit is wat Jezus wil). Laat me zeggen—sinds niemand mij kan horen—dat het beschikt is dat ik voor altijd ontzegd ben van de zoetheid dat Jezus mij toestaat.

Ik ben klaar om te lijden dat Jezus Zijn mooie ogen voor mij verbergt, zolang Hij maar Zijn liefde niet verbergt voor mij, omdat ik dan zou sterven. Maar ik voel niet dat ik kan lijden ontzegd worden. […] Misschien heb ik mij niet duidelijk uitgedrukt wat betreft het geheim van dit lijden. Jezus, de Mens van Smarten, wil dat alle Christenen Hem navolgen; Hij heeft deze kelk opnieuw aan mij aangeboden en ik heb dit geaccepteerd. Daarom spaart Hij me niet. Mijn nederig lijden is niets waard, maar Jezus geniet erin omdat Hij hield te lijden op aarde. Zou dit alleen niet genoeg zijn om mij te vernederen, om te zoeken om verborgen te zijn van de mensenogen, sinds ik waardig ben om te lijden met Jezus en als Jezus? Ah, mijn vader! Ik voel te zeer mijn ondankbaarheid voor Gods majesteit."