SERIE: OFFERZIELEN – deel 3

Enkelen aanwijzingen kunnen u als een hulp zijn in dit leven van vereniging met Mij. Houd in het bereik van uw ogen een afbeelding van uw Jezus. Doen dit ook de wereldse geliefden niet? En ben Ik niet uw Hemelse Liefde? Elke keer dat uw blik op deze afbeelding zal vallen, verhef dan gedurende en stonde uw gedachten tot Mij. Offer Mij uw werk op! Vraag Mij Mijn zegen! In het diepste van uw hart zult ge Mijn vrede voelen. De kus die ge drukt op Mijn afbeelding (vb kruisje) zal dan geen steriele daad zijn, maar een werkelijke liefdedaad. Waar uw uitverkorene is, daar is ook uw hart! Uw harteslag, speciaal de meest vurige, weze voor Mij! De liefde is een aaneenschakeling van tederheden. De tederheid is de meest uitmuntende uitdrukking van het hart en moet het aangebrachte zegel zijn van de hostieziel. Richt uw tederheid op Mij en Ik zal ze op u richten! Geef mij uw hart, en Ik schenk u het Mijne. Dit is de werkelijke liefdesontmoeting.

Bemin uw evennaaste

Om te vliegen heeft een vogel twee vleugels nodig. Eén volstaat niet. Opdat de ziel naar de hemel zou kunnen zweven, heeft zij twee liefdes nodig: deze tot God en deze tot de evennaaste. Wie zegt Mij te beminnen, en ondertussen zijn naaste niet bemint, bedriegt zichzelf en dan is z’n godsdienst een ijdel woord. Ik beschouw hetgeen dat ge aan anderen doet als aan Mijzelf gedaan. Hostieziel, het is werkelijk de deugd van de naastenliefde die ge moet opbouwen. Tot Mijn apostelen zei Ik: “Bemint elkaar, zoals Ik u bemind heb. Daardoor zult ge herkend worden als Mijn volgelingen.” Nu zeg Ik het ook tot u: de naastenliefde moet het teken zijn waaraan men u herkent tussen de anderen. Vergeet niet dat uw liefde als hostieziel dezelfde maat moet hebben in uw naastenliefde. Ze moet dezelfde voorkomendheid hebben als de liefde tot Mij. 

De zielen die je zult hebben helpen redden, zullen het allemaal de moeite waard hebben gemaakt! Denk aan de dag waarop je oog in oog met die zielen zult staan, die anders misschien verloren zouden zijn gegaan, als jij je niet aan Jezus had aangeboden als offerziel!

MISERENTISSIMUS REDEMPTOR: Over het eerherstel aan het Heilig Hart van Jezus – Pius XI 8/5/1928

Inleiding: Hulp en bijstand door Jezus Christus beloofd aan Zijn Kerk

Nadat onze allerbarmhartigste Verlosser aan het kruishout voor het mensdom het heil had bewerkt, wilde Hij voor tot Zijn Vader op te stijgen, Zijn apostelen troosten en sprak: Ziet Ik blijf altijd bij u, tot aan het einde der wereld" (Mt. 28, 10). Dit zo verblijdend woord is de bron van al onze hoop en gerustheid; en het komt Ons als vanzelf in de gedachte, zo dikwijls Wij van deze om zo te zeggen, hoge wachttoren, onze blik laten gaan zowel over de gehele menselijke maatschappij, die aan zoveel kwalen en ellende lijdt, evenals over de Kerk zelf, onophoudelijk ten prooi aan aanvallen en hinderlagen. Want, zoals die goddelijke belofte in het begin de terneergeslagen gemoederen van de Apostelen opbeurde, en hen daarna ontvlamde om het zaad van de Evangelische leer over de hele wereld uit te strooien, zo heeft diezelfde goddelijke belofte ook later de Kerk tegen de poorten der hel ter overwinning gevoerd.

 Onze Heer Jezus Christus liet Zijn Kerk nooit alleen; maar méér nabij toch, was Zijn hulp en bijstand, naarmate zij met ernstiger gevaren en moeilijkheden te kampen had; doordat dan nl. de goddelijke Wijsheid, wier „kracht zich uitstrekt van het ene einde tot het andere, en alles ten beste schikt" (Wijsh. 8, 1), de middelen verschafte die aan de eis van tijden en toestanden bij uitstek beantwoorden. En ook in de jongste tijden „is de Hand des Heren niet verkort" (Jes. 59, 1), vooral toen een dwaling binnendrong en zich sterk verspreidde, waardoor het te vrezen viel, dat zij in zekere zin de bronnen van het christelijk leven zou doen opdrogen, daar zij de mensen van de liefde tot God en de vertrouwelijke omgang met Hem aftrok.

Hierover heeft onze liefdevolle Zaligmaker, toen Hij aan de H. Margareta Maria Alacoque verscheen, zich beklaagd, en vervolgens duidelijk aangegeven, wat Hij van de mensen tot hun eigen welzijn verwachtte en wilde.

Toewijding aan Jezus Christus : (www.maria-domina-animarum.net)

(vooral bestemd voor de eerste vrijdag van elke maand)

O Jezus, enige Messias van God,
Door U is Gods Licht in de wereld neergedaald, maar de wereld heeft het niet aangenomen.
Zalig de zielen die hun hart voor U hebben geopend om de duisternis uit zich te laten verbannen, want hen behoort het Rijk der Hemelen. Zij zullen het Land van Liefde, Vrede en Gelukzaligheid erven.
Daarom belijd ik vandaag dat ik voor altijd Uw volgeling wil zijn.
Wil mij tekenen met Uw Kruis, opdat de duisternis moge zien dat ik een kind van het Licht ben.
Ik wijd mij toe aan Uw Goddelijk Hart, opdat de oneindige verdiensten van Uw Heilige Wonden en Uw Kostbaar Bloed mij mogen bevrijden uit de verwoestende greep van het kwaad en de zonde.
O Lam Gods, wil U over mij ontfermen, alle dagen van mijn leven, opdat ik niet zou dwalen en nooit de weg naar de Schaapsstal moge verliezen.
Goddelijke Verlosser van de mensheid, ik vertrouw mijn levensweg aan U toe, opdat hij zoals Uw Kruisweg moge leiden naar mijn verheerlijking bij de Eeuwige Vader, en ook ik een kleine verlosser van zielen moge worden. Dan zal ook mijn graankorrel worden tot zaad voor het Rijk van Jezus Christus op aarde. Amen.

Daar dit echter sommige gelovigen wellicht nog niet bekend is, anderen dit verwaarlozen, willen Wij U enkele woorden zeggen over de plicht van een passend eerherstel, waartoe wij tegenover het Allerheiligste Hart van Jezus gehouden zijn; en wel met de bedoeling, dat ieder van U, hetgeen Wij U mededelen, met zorg aan zijn kudde zal leren, en haar moge aansporen het ook in beoefening te brengen.

DEEL 1 : VOORTREFFELIJKHEID EN ALGEMENE VORMEN VAN DE VERERING VAN HET HEILIG HART

ARTIKEL 1 - Voortreffelijkheid der verering van het H. Hart.

Onder al de blijken der oneindige goedheid van onze Verlosser blinkt vooral het feit uit, dat de liefde van God, toen die der gelovigen begon te verflauwen, ons zichzelf als voorwerp van een bijzondere verering aanbood, en de schatten van Christus' liefde zich wijd ontsloten in de verering van het Allerheiligst Hart van Jezus „waarin alle schatten verborgen zijn van wijsheid en kennis" (Kol. 2, 3).

Want, gelijk God eenmaal wilde, dat bij het verlaten van de ark van Noah, „een regenboog, verschijnend in de wolken" (Gen. 9, 13) ten teken van vriendschap voor het menselijk geslacht heerlijk straalde, — zo heeft in de veelbewogen dagen der latere tijden, toen het Jansenisme, de meest bedrieglijke van alle ketterijen, binnensloop, vijandig aan de liefde tot God en de kinderlijke gezindheid jegens Hem, daar het een God predikte, die méér te vrezen was als onverzoenlijk Rechter, dan te beminnen als Vader, — onze beminnelijke Verlosser Zijn allerheiligst Hart als een banier van vrede en liefde geheven, en deze de volkeren getoond, als voorteken van de zekere overwinning in de strijd.

Vandaar heeft dan ook onze voorganger Leo XIII, vol bewondering voor de grote geschiktheid van de devotie tot het H. Hart, niet geaarzeld in zijn Encycliek „Annum Sacrum" te verklaren: „Toen de Kerk in de eerste tijden van haar bestaan gedrukt ging onder het juk van Caesar, verscheen hoog aan de hemel aan een jeugdig keizer het kruis als voorbeduiding en aankondiging van de komende schitterende overwinning. Ziet, een ander teken, goddelijk en veelbelovend, vertoont zich heden aan ons oog: het Allerheiligste Hart van Jezus, waarboven het kruis in felle schittering van vlammen. Daarop moet alle hoop gevestigd, daarvan moet de redding van de mensen worden afgebeden en verwacht." 

ARTIKEL 2 - De H. Hartdevotie, kort begrip van de gehele godsdienst en richtsnoer van het volmaakte leven

En dit terecht; want is niet in dit teken vol belofte, en in de godsvrucht, die daaruit voortvloeit, het kort begrip van de gehele godsdienst, ja zelfs het richtsnoer van een volmaakter leven vervat? Deze godsvrucht voert de geesten sneller tot een innige kennis van Christus onze Heer en beweegt ook de harten met groter kracht, Hem vuriger te beminnen en van meer nabij te volgen. Niemand verwondert zich dan ook, dat onze voorgangers deze uitstekende godsvrucht voortdurend zowel tegen de aantijgingen van lasteraars hebben beschermd, als haar ook met de hoogste lofprijzingen verhieven en met vuriger ijver bevorderden, volgens de eis van tijd en omstandigheden.

Volgens Gods plan en welbehagen nam de vrome gezindheid van de gelovigen jegens het H. Hart dagelijks toe. Vandaar dat overal godsdienstige genootschappen werden opgericht om de verering van het H. Hart te bevorderen en ook de gewoonte ontstond om volgens Jezus' verlangen de H. Communie op elke eerste Vrijdag van de maand te ontvangen, een gebruik dat nu algemeen verspreid is.

ARTIKEL 3 - De Toewijding

Maar, onder al wat eigen is aan de verering van het H. Hart, treedt vooral naar voren en dient genoemd de Toewijding, waardoor wij onszelf en al het onze als geschenk van Gods eeuwige liefde erkennen en aan het goddelijk Hart opdragen. Deze Toewijding werd het eerst gedaan door de maagdelijke leerlinge van het H. Hart, Margareta Maria met haar geestelijk leidsman Claudius de la Colombière, nadat onze Verlosser haar had te kennen gegeven, hoezeer Hij naar deze daad van de kant van de mensen verlangde, niet zo zeer krachtens Zijn recht, dan wegens de oneindige liefde waarmede Hij ons bemint. Hen volgden in de loop der tijden afzonderlijke personen, huisgezinnen en verenigingen, ten slotte ook de overheden zelf, Staten en Rijken.

Zowel in het verleden als ook nu is het weer zo ver gekomen, dat men door het drijven der goddelozen de heerschappij van Christus verwerpt en openlijk tegen de Kerk ten strijde trekt door het ontwerpen van wetten en het aanvaarden van volksbesluiten in strijd met het goddelijk en natuurlijk recht en zelfs bijeenkomsten houdt onder de strijdkreet: „Wij willen Hem niet als koning over ons" (Lc. 19, 14). Maar nu stijgt in de kracht van die Toewijding, waarover wij spraken, als 't ware één stem van verweer op van alle H. Hartvereerders om de aan God verschuldigde eerbied op te eisen en Zijn rechten te handhaven: „Hij moet Koning zijn" (1 Kor. 15, 25). „Laat toekomen Uw Rijk" (Mt. 6, 10). Dit heeft ten slotte tot een gelukkige daad geleid van onze roemrijke voorganger Leo XIII. De gehele mensheid, die Christus, als het middelpunt (Ef. 1, 10) der wereld krachtens geboorterecht toebehoort, heeft hij bij het begin van deze eeuw onder luide bijval der christenheid aan het H. Hart toegewijd.

Litanie aan het Heilig Hart van Jezus

Heer, ontferm U over ons
Christus, ontferm U over ons
Heer, ontferm U over ons
Christus aanhoor ons

God hemelse Vader ontferm U over ons
God, Zoon, Verlosser van de wereld, ontferm U…
God, heilige Geest,
Heilige Drievuldigheid, één God,
Hart van Jezus, de Zoon van de eeuwige Vader,
Hart van Jezus, door de H. Geest in de schoot van de Moedermaagd gevormd,
Hart van Jezus, wezenlijk verenigd met het Woord van God,
Hart van Jezus, oneindige Majesteit,
Hart van Jezus, heilige Tempel van God,
Hart van Jezus, woontent van de Allerhoogste,
Hart van Jezus, huis van God en Poort van de hemel,
Hart van Jezus, gloeiende oven van Liefde,
Hart van Jezus, schatkamer van gerechtigheid en van Liefde,
Hart van Jezus, vol goedheid en Liefde,
Hart van Jezus, peilloze diepte van alle deugden,
Hart van Jezus, alle lofprijzingen overwaardig,
Hart van Jezus, Koning en middelpunt van alle harten,
Hart van Jezus, waarin alle schatten zijn van wijsheid en van wetenschap,
Hart van Jezus, waarin de Godheid in alle volheid woont,
Hart van Jezus, waarin de Vader zijn welbehagen heeft gesteld,
Hart van Jezus, dat ons alle deelgenoot hebt gemaakt van uw oneindige rijkdom,
Hart van Jezus, verlangen van de eeuwige heuvelen,
Hart van Jezus, geduldig en groot in barmhartigheid,
Hart van Jezus, mild voor allen, die U aanroepen,
Hart van Jezus, bron van leven en van heiligheid,
Hart van Jezus, verzoening  voor ons zonden,
Hart van Jezus, van versmadingen verzadigd,
Hart van Jezus, om onze misdaden gebroken,
Hart van Jezus, gehoorzaam geworden tot de dood,
Hart van Jezus, met een lans doorstoken,
Hart van Jezus, bron van alle troost,
Hart van Jezus, ons leven en onze  verrijzenis
Hart van Jezus, onze vrede en onze verzoening,
Hart van Jezus, slachtoffer voor de zondaars,
Hart van Jezus, heil van hen, die op U hopen,
Hart van Jezus, hoop van hen, die in U sterven,
Hart van Jezus, hoogste vreugde van alle  heiligen,
Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, spaar ons Heer.
Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, verhoor ons Heer.
Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, ontferm U over ons.
Jezus zachtmoedig en nederig van Hart, maak ons hart gelijkvormig aan uw Hart.

Almachtige eeuwige God, sla uw blikken op het Hart van uw zeer beminde Zoon en op de lofprijzingen en voldoeningen, die Hij U heeft gebracht in naam van de zondaars. Laat U verzoenen en schenk vergiffenis aan hen, die uw barmhartigheid afsmeken, in Naam van dezelfde Jezus Christus, uw Zoon, die met U leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen. Amen.  

ARTIKEL 4 - Bekroning door het feest van Christus Koning

Zoals Wij in onze encycliek „Quas Primas" uiteenzetten, hebben Wij op herhaald verzoek en aandringen van zeer vele bisschoppen en gelovigen, deze gelukkige en liefdevolle daad met Gods hulp kunnen voleinden en voltooien, toen Wij aan het einde van het H. Jaar het feest van Christus Koning instelden, als plechtig door alle gelovigen te vieren. Met dit te doen, hebben Wij niet enkel het hoogste gezag in het licht gesteld, dat Christus over alle dingen en over alle mensen afzonderlijk bezit, doch zijn toen reeds op de vreugde vooruitgelopen van die heerlijke dag, waarop de hele wereld zich blij zal onderwerpen aan de zoete heerschappij van Koning Christus. Daarom hebben Wij toen tevens bepaald, dat bij gelegenheid van deze vastgestelde feestdag jaarlijks diezelfde Toewijding moet hernieuwd worden om haar vruchten zekerder en overvloediger te verkrijgen en om alle volken in het Hart van de Koning der koningen en de Heer der heersers in christelijke liefde en vredevolle verzoening te verenigen.

ARTIKEL 5 - Eerherstel in het algemeen

Maar al deze eerbewijzen, vooral die zo heilzame toewijding, door het plechtig feest van Christus Koning als het ware bekrachtigd, dienen nog aangevuld, waarover Wij u nu, iets uitvoeriger wensen te spreken: de akte nl. van eervolle genoegdoening of zogenaamd eerherstel, aan het H. Hart van Jezus verschuldigd. Want als het er bij een toewijding op de eerste en voornaamste plaats op aankomt, aan de liefde van de Schepper die van het schepsel te doen beantwoorden, dan volgt hieruit consequent, dat aan diezelfde ongeschapen liefde, wanneer deze door onachtzaamheid verwaarloosd of haar door een belediging geweld werd aangedaan, hiervoor genoegdoening wordt aangeboden. Een plicht, gewoonlijk die van eerherstel genoemd.

ARTIKEL 6 - Beweegredenen: rechtvaardigheid en liefde

Wij zijn tot eerherstel en boete gehouden door een dwingende eis van rechtvaardigheid en liefde. Van rechtvaardigheid, opdat het God aangedane onrecht uitgeboet en de verstoorde orde door boetvaardigheid hersteld wordt; van liefde, om mede te lijden met Christus en Hem, die „met verguizingen verzadigd is" met onze zwakke krachten enigszins te vertroosten. Als zondaars met vele schulden beladen, dienen wij God niet enkel daardoor te eren, dat wij of Zijn opperste Majesteit met verschuldigde onderdanigheid aanbidden of ook Zijn oneindige vrijgevigheid door dankzegging prijzen, maar ook door Hem, de rechtvaardige Rechter, voldoening te schenken „voor onze ontelbare zonden, beledigingen en nalatigheden.

Aan de Toewijding dus, — waardoor wij ons aan God opdragen en Godgewijden (sancti Deo) genoemd worden en wel in die heiligheid en standvastigheid, die, zoals Jezus zegt, eigen is aan die toewijding —, moet eerherstel worden toegevoegd, om daardoor de zonde geheel uit te wissen, opdat de heiligheid der opperste rechtvaardigheid ons niet, wanneer wij in onze onwaardigheid zonder schaamte nader treden, terugstoot, en onze gaven eerder met afkeer verwerpt dan met welgevallen aanvaardt.

ARTIKEL 7 - Door geheel het menselijk geslacht verschuldigd

Deze plicht van eerherstel rust op heel het menselijk geslacht, daar dit volgens ons christelijk geloof, na Adams val, met erfzonde bevlekt, onderhevig aan hartstochten en jammerlijk verlaagd, verdiend had in het eeuwig verderf te worden gestort. Paulus zegt hierover: "van nature waren wij kinderen van toorn". De mensen hebben inderdaad reeds van den beginne die plicht van algemene uitboeting als het ware erkend en er zich, gedreven door een natuurlijk gevoel, op toegelegd, God óók door openbare offers te verzoenen.

ARTIKEL 8 - Door Christus gebracht voor ons allen

Geen geschapen macht was echter toereikend, de misdaden der mensen uit te boeten, als Gods Zoon de te herstellen menselijke natuur niet had aangenomen. De Verlosser zelf heeft dit bij monde van de Profeet verkondigd: "Offers noch gaven hebt Gij gewild; maar een lichaam hebt Gij Mij bereid. Brand- en zoenoffers behaagden U niet; toen zei Ik: zie Ik kom" (Hebr. 10, 5-7). En inderdaad: "in waarheid heeft Hij onze krankheden zelf in Zijn lichaam gedragen, en onze smarten zelf doorstaan; om onze misdaden is Hij gedood" (Jes. 53, 4-5) en "Hijzelf heeft aan het Kruishout in Zijn lichaam onze zonden gedragen" (1 Pt. 2, 24) "Het handschrift, dat door zijn bepalingen onze aanklager was, heeft Hij uitgewist en vernietigd, door het te slaan aan het Kruis" (Kol. 2, 14) "opdat wij, van de zonden ontlast, voor de gerechtigheid zouden leven" (1 Pt. 2, 24).

Maar hoewel de overvloedige verlossing door Christus ons ruimschoots "alle zonden vergeven heeft" (Kol. 2, 13), zo moet, vanwege die wondere beschikking van de goddelijke Voorzienigheid, in ons vlees worden aangevuld "wat aan Christus' lijden voor Zijn Lichaam, dat de Kerk is, ontbreekt" (Kol. 1, 24), ook met de lofprijzingen en voldoeningen, "die Christus in de naam van de zondaren heeft aangeboden", ook onze lofprijzingen en voldoeningen verenigen.

Steeds moeten wij er aan denken, dat heel de uitboetende kracht gelegen is in het éne bloedige Offer van Christus, dat zonder tussenruimte van tijd op onze altaren wordt hernieuwd, omdat het "een en hetzelfde Offerlam is, dat zich nu offert door de bediening der priesters, en zich toen offerde op het Kruis, terwijl alleen de wijze van offeren verschilt". Daarom moet met dit hoogverheven Eucharistisch Offer de opoffering van de bedienaren en van de andere gelovigen gepaard gaan, opdat ook zij "levende, heilige, aan God welgevallige offeranden" (Rom. 12, 1) zouden zijn. De H. Cyrillus verklaart, "dat het Offer des Heren niet met de vereiste heiligheid wordt opgedragen, als onze opdracht en ons offer niet aan Zijn heilig lijden beantwoorden". Paulus vermaant ons dan ook, dat wij "Jezus" lijden tot stervens toe in ons lichaam ronddragen" (2 Kor. 4, 10) en "met Christus begraven en met Hem samengegroeid door het beeld van Zijn dood" (Rom. 6, 4-5), niet alleen "ons vlees moeten kruisigen met zijn driften en begeerten" (Gal. 5, 24) "vluchtende het zinnelijk bederf van de wereld" (2 Pt. 1, 4), maar dat "ook Jezus' leven door ons lichaam moet worden geopenbaard" (2 Kor. 4, 10), en dat wij, deelgenoot geworden aan Zijn eeuwig priesterschap, "gaven en offers voor de zonden" (Hebr. 5, 1) moeten opdragen.

ARTIKEL 9 - Hoe worden wij deelgenoten van Christus' priesterschap?

Deelgenoten te zijn van dit verheven priesterschap en van het ambt om te offeren en voldoening te geven, is niet alleen het voorrecht van Zijn bedienaren bij “het reine Offer, dat van de opgang der zon tot haar ondergang op alle plaatsen aan God wordt opgedragen" (Mal. 1, 11), maar ook heel het christenvolk, — door de Petrus “een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterdom" (1 Pt. 2, 9) genoemd, — moet offers voor de zonde brengen zowel voor het volk als voor zichzelf (Hebr. 5, 3) zoals “iedere hogepriester, uit de kring der mensen genomen, ten bate der mensen aangesteld wordt voor hun betrekkingen tot God" (Hebr. 5, 1). Hoe volmaakter dus onze uitboeting is, en ons offer beantwoordt aan het Offer des Heren, — d.w.z. hoe volmaakter wij onze eigenliefde en onze begeerlijkheden zullen hebben ten offer gebracht en ons vlees zullen hebben gekruisigd met die mystieke kruisiging, waarover de Paulus spreekt, — des te overvloediger vruchten van verzoening en uitboeting zullen wij voor ons en voor anderen verwerven.

Er bestaat een nauwe betrekking tussen Christus en alle gelovigen, zoals tussen het hoofd en de overige ledematen van het lichaam; eveneens zijn door de Gemeenschap der Heiligen, zoals wij in het katholieke geloof belijden, zowel enkelingen als volken niet slechts onderling verbonden “met Hem, Christus, die het Hoofd is", maar ook “door Hem wordt het gehele lichaam samengevoegd en samengehouden, omdat elk gewricht zijn taak vervult met de kracht, die ieder lid in 't bijzonder is toegemeten; en zó voltrekt zich dan de groei van het lichaam tot opbouw in liefde" (Ef. 4, 15-16), hetgeen de Bemiddelaar zelf tussen God en de mensen, Jezus Christus, de dood nabij, aan Zijn Vader vroeg: “Ik in hen en Gij in Mij. Mogen zij volmaakte eenheid bezitten" (Joh. 17, 23).

ARTIKEL 10 - Overgang van de beweegredenen der rechtvaardigheid tot die der liefde

Evenals de toewijding de vereniging met Christus uitspreekt en bevestigt, zo maakt het eerherstel door de zuivering van zondeschuld met die vereniging een aanvang, vervolmaakt haar door deelneming aan het lijden van Christus en voltooit haar door offers voor onze broeders op te dragen. Ongetwijfeld was dit ook de bedoeling van onze barmhartige Verlosser, toen Hij ons Zijn Hart wilde openleggen met zichtbare lijdenstekenen en vlammen van liefde; wij moeten het ontzaglijk kwaad van de zonde gaan beseffen en dan opzien naar de oneindige liefde van de verzoenende Verlosser, de zonden dieper gaan haten, de liefde vuriger gaan beminnen.

DEEL 2 : HET EERHERSTEL IN DE DEVOTIE TOT HET HEILIG HART

ARTIKEL 1 - Door Jezus gevraagd

De geest van boete of genoegdoening heeft inderdaad steeds een eerste plaats gehad in de H. Hartdevotie; niets komt meer met haar oorsprong, natuur, uitwerking en beoefening overeen. De geschiedenis en de praktijk, de liturgie en de aansporingen van de Pausen bewijzen dit. Toen Christus aan de H. Margareta Maria verscheen, openbaarde Hij haar de grootheid van Zijn liefde en klaagde droef over het kwetsend en schrijnend onrecht van zo vele ondankbare mensen. Mochten Zijn woorden de vromen zielen in het hart gegrift staan en nimmer vergeten worden. Hij zei: “Ziehier het Hart, dat de mensen zo zeer heeft liefgehad en hen met alle soort van weldaden heeft overladen. Als loon voor Zijn oneindige liefde ontving het slechts onverschilligheid en versmading en dit soms nog wel van zielen, die tot bijzondere liefde verplicht en gehouden waren".

Om deze schuld goed te maken gaf Hij als Zijn Hartenwens het verlangen te kennen, dat men met de bedoeling van eerherstel tot 's Heren Tafel zou naderen, dus een eerherstellende H. Communie zou doen, alsook een vol uur akten en gebeden van ereboete zou verrichten, zo terecht het H. Uur genoemd. Deze oefeningen van godsvrucht heeft de H. Kerk niet enkel goedgekeurd, doch ook overvloedig met geestelijke gunsten verrijkt.

ARTIKEL 2 - Waarom en hoe eerherstel brengen aan Christus?

Maar hoe zouden deze oefeningen van ereboete Christus kunnen troosten, die reeds verheerlijkt heerst in de hemelen? Wij antwoorden hierop met de toepasselijke woorden van St. Augustinus: “Geef mij iemand, die bemint, en hij begrijpt wat ik bedoel".

Want ieder, die God oprecht liefheeft, ziet bij het overwegen van het verleden de Christus lijdend voor ons mensen, gekweld, bedroefd, het ontzettendste verdurend, “om ons mensen en voor ons heil" bijna bezwijkend onder droefheid, benauwdheden en versmadingen, ja, “vermorzeld om onze misdaden" (Jes. 53, 5) en ons genezend door Zijn wonden. En dit alles overwegen de vrome zielen des te meer naar waarheid, omdat de zonden en wandaden der mensen, op welke tijd ook bedreven, de oorzaak waren, waarom de Zoon Gods ter dood werd overgeleverd; ook nu zouden 'deze uiteraard Christus de dood aandoen met dezelfde smart en droefenis. Elke zonde immers wordt geacht op haar wijze het lijden des Heren te hernieuwen, “daar zij, zover het hen betreft, de Zoon van God kruisigen en bespotten" (Hebr. 6, 6).

Als dus de ziel van Christus ook om onze zonden, die nog in de 'toekomst lagen en die Hij voorzag, bedroefd is geworden tot de dood, dan lijdt het geen twijfel, of Hij heeft ook toen reeds geen geringe troost ondervonden uit ons eerherstel, eveneens door Hem voorzien, toen “een engel uit de hemel, Hem verscheen" (Lc. 22, 43) om Zijn door verdriet en benauwdheden terneergeslagen Hart te versterken.

En zo doende kunnen en moeten wij het H. Hart, dat door de zonden der ondankbare mensen zonder ophouden wordt gewond, ook nu nog op een wel wondere maar toch waarachtige wijze troosten, vooral omdat Christus zelf (zoals de liturgie ons doet lezen) bij monde van de Psalmist zich beklaagt van Zijn vrienden verlaten te zijn: “Gij weet hoe de smart Mij het Hart heeft gebroken. Ik hoopte op medegevoel; dit bleef achterwege; op troosters, maar ook hen vond Ik niet" (Ps. 68, 21).

Litanie om aan Jezus eerherstel te geven voor de beledigingen die Hem in het H. Sacrament van het Altaar worden

Heer, ontferm U over ons. Jezus Christus, ontferm U over ons. Jezus Christus, hoor ons. Jezus Christus, verhoor ons. God, Hemelse Vader, ontferm U over ons. God, Zoon, Verlosser der wereld, ontferm U over ons. God, Heilige Geest, ontferm U over ons. Heilige Drie-eenheid, 1 God, ontferm U over ons.

Heilige Hostie, voor de zaligheid van de zondaars opgeofferd, ontferm U over ons.

Heilige Hostie, op het altaar voor en door ons vernederd, ontferm U over ons.

Heilige Hostie, door de slechte Christenen veracht, ontferm U over ons.

Heilige Hostie, blootgesteld aan tegenspraak, ontferm U over ons.

Heilige Hostie, aan de ketters overgeleverd, ontferm U over ons.

Heilige Hostie, door de godslasteraars bespot, ontferm U over ons.

Heilige Hostie, Brood der Engelen, voor de dieren geworpen, ontferm U over ons.

Heilige Hostie, in het slijk geworpen en met de voeten getreden, ontferm U over ons.

Heilige Hostie, door ontrouwe dienaren onteerd, ontferm U over ons.

Heilige Hostie, vergeten en verlaten in de tempels, ontferm U over ons.

O God zij ons genadig, spaar ons Heer.

Zij ons genadig, verhoor ons, Heer.

Voor de diepe verachting van zo’n bewonderenswaardig Sacrament, bieden wij U eerherstel aan, o Heer.

Voor de onwaardige Communies, bieden wij U eerherstel aan, o Heer.

Voor de oneerbiedigheid van de Christenen, bieden wij U eerherstel aan, o Heer.

Voor de ontheiliging van uw heiligdommen, bieden wij U eerherstel aan, o Heer.

Voor de gewelddadig weggenomen ciboriën, bieden wij U eerherstel aan, o Heer.

Voor de voortdurende godslasteringen van de goddelozen, bieden wij U eerherstel aan, o Heer.

Voor de hardnekkigheid en slechtheid van de ketters, bieden wij U eerherstel aan, o Heer.

Voor de schandelijke gesprekken die in uw heilige tempels gevoerd worden, bieden wij U eerherstel aan, o Heer.

Voor de ontheiligers van uw kerken, van welke zij de plaats van hun heiligschennis gemaakt hebben, bieden wij U eerherstel aan, o Heer.

Wij bidden U, dat het U behaagt de eerbied voor dit aanbiddelijk geheim in alle Christenen te vermeerderen, verhoor ons Heer.

Wij bidden U, dat U het Sacrament van uw liefde aan de ketters wilt openbaren, verhoor ons Heer.

Wij bidden U, dat Gij ons de genade wilt verlenen, dat wij U meer beminnen, dan zij U haten, verhoor ons Heer.

Wij bidden U, dat de smaadwoorden van hen, die U beledigen, ons mogen treffen, verhoor ons Heer.

Wij bidden U, dat U ons eerherstel, in de geest van nederigheid gedaan, wilt aanvaarden, verhoor ons Heer.

Wij bidden U, dat onze aanbidding U moge behagen, verhoor ons Heer.

Zuiver Hostie, verhoor ons.

Heilige Hostie, verhoor ons.

Onbevlekte Hostie, verhoor ons.

Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, spaar ons Heer.

Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, verhoor ons, Heer.

Lam Gods, dat de zonden van de wereld wegneemt, ontferm U over ons, Heer.

Heer, ontferm U over ons. Jezus Christus, ontferm U over ons. Zie, Heer onze droefheid. En geef eer aan Uw heilige Naam.

Gebed :

Heer Jezus Christus, die met ons tot aan de voleinding van de eeuwen in het Sacrament van Uw liefde hebt willen verblijven, teneinde Uw Vader door de gedachtenis aan Uw lijden een eeuwige eer en ons het voedsel der onsterfelijkheid te geven, verleen ons de genade van die talloze beledigingen, die U in dit aanbiddelijk Geheim ontvangt, en de heiligschennissen, die door de goddelozen, de ketters en de slechte christenen begaan worden, met een van droefheid vervuld hart te bewenen; ontsteek in ons een vurige ijver om U voor deze smaad en spot, waaraan U zich liever wilt blootstellen dan U van uw getrouwen te scheiden, eerherstel te bieden; U die met de Vader en de Heilige Geest leeft en heerst in alle eeuwen. Amen.

ARTIKEL 3 - Voor hetgeen Hij verduurt in Zijn mystiek Lichaam.

Hier komt nog bij, dat Christus' uitboetend lijden wordt vernieuwd en op zekere wijze wordt voortgezet en voltooid in Zijn mystiek Lichaam, de Kerk. Want om nogmaals met St. Augustinus te spreken: “Christus heeft geleden hetgeen Hij moest lijden; aan de maat van het lijden ontbreekt dus niets. Het lijden is derhalve voltooid, maar alleen in het Hoofd; in Zijn Lichaam wordt Christus' lijden derhalve nog aangevuld". Dit verklaarde Jezus zelf, toen Hij tot Saulus sprak: “nog altijd ziedende van haat en moordlust tegen de leerlingen des Heren": “Ik ben Jezus, Die gij vervolgt" (Hand. 9, 1-5), — aldus duidelijk te kennen gevend, dat door de vervolgingen de Kerk aangedaan, ook het goddelijk Hoofd der Kerk zelf wordt gekweld en bestreden.

Zeer terecht wenst Christus in Zijn mystiek Lichaam ons tot deelgenoten in Zijn boete; hetgeen ook reeds door onze verhouding tot Hem gevorderd wordt, daar wij immers “het Lichaam van Christus (zijn), en ieder in het bijzonder Zijn ledematen" (1 Kor. 12, 27), behoren alle leden mede te lijden met al wat het Hoofd lijdt. 

De Rozenkrans van het Heilig Aanschijn (www.geestvangebed.nl)

Er zijn vijf groepen van elk 5 kleine kralen met een grote kraal tussen elke groep. Bid deze rozenkrans - eventueel op een normale rozenkrans - in onderstaande volgorde.

Geloofsbelijdenis en Onze Vader

U komt alle lof, eer en dank toe, o Vader, Zoon en Heilige Geest, tot in eeuwigheid Amen.

Ik groet U, Maria, Dochter van God de Vader. Wees gegroet ...
Ik groet U, Maria, Moeder van God de Zoon. Wees gegroet ...
Ik groet U, Maria, Bruid van God de Heilige Geest. Wees gegroet ...

V. Eer aan de Vader en de Zoon en de Heilige Geest;
A. zoals het was in het begin en nu, en altijd en in de eeuwen der eeuwen.  Amen.

O mijn Jezus, vergeef ons onze zonden, behoed ons voor het vuur van de hel, breng alle zielen naar de Hemel, vooral diegenen die Uw barmhartigheid het meeste nodig hebben.

Bid op de grote kralen:

Hemelse Vader, wij offeren U op, nederig en met aandrang, de oneindige Verdiensten en Smarten van het Heilig Aanschijn, Zijn kostbaar Bloed, al Zijn Wonden en Tranen, tot Uw grotere Eer en Glorie en voor de bekering van de zondaars. 

Bid op de vijf kleine kralen:

Heilig Aanschijn, met Wonden bedekt, ontferm U over ons, wij roepen tot U. 

Heilig Aanschijn met Bloed overstroomd, ontferm U over ons, wij roepen tot U.

Heilig Aanschijn, in oneindige Liefde bittere Tranen vergietend, ontferm U over ons, wij roepen tot U. 

Heilig Aanschijn, met hoon en smaad bedekt, ontferm U over ons, wij roepen tot U.

Heilig Aanschijn, zwijgend de vreselijkste smarten verdragend, ontferm U over ons, wij roepen tot U.

Bid hierna:  O Heer Jezus, toon ons Uw Heilig Aanschijn en wij zullen gered worden.   

Slotgebed: Eeuwige Vader, ik offer U op, door de allerreinste handen van Maria, het aanbiddelijk Aanschijn van Uw geliefde Zoon, tot eerherstel voor de lasteringen van Uw Heilige Naam en tot bekering van de zondaars.  Amen.

ARTIKEL 4 - Dringende noodzakelijkheid van dit eerherstel vooral in onze tijd.

Hoe dringend nu de noodzakelijkheid van boete en eerherstel, vooral in onze tijd is, zal een ieder duidelijk zijn, die, zoals Wij boven zeiden, deze wereld, “die in kwaad verkeert" (1 Joh. 5, 19), beziet. Van alle kanten klinkt het geroep der volkeren tot ons door, die tot ons verzuchten, wier vorsten of bestuurders zijn opgestaan en samenspannen tegen de Heer en tegen Zijn Kerk. 

PARAGRAAF 1 - Kerkvervolgingen, algemene verwildering van zeden

In die streken zien wij alle goddelijke en menselijke rechten met voeten getreden; kerkgebouwen verwoest en gesloopt; kloosterlingen en Godgewijde maagden uit hun huizen verdreven en aan allerlei laster, wreedheden, honger en gevangenisstraf blootgesteld; scharen jongens en meisjes van de schoot hunner Moeder de H. Kerk losgerukt en, om hen Christus te leren afzweren en lasteren, vertrouwd gemaakt met de verfoeilijke zonden van het vlees; heel het christenvolk hevig beangstigd en teneergedrukt, voortdurend voor de keuze geplaatst ófwel het geloof te verzaken, ófwel de wreedste marteldood te sterven. Dit alles is voorzeker zó bedroevend, dat men geneigd zou zijn te zeggen, dat door dergelijke gebeurtenissen nu reeds wordt aangekondigd en voorspeld: “het begin der weeën", die “de zoon van het verderf, de tegenstander, die zich verheft tegen al wat God of heilig heet" (2 Tess. 2, 4), brengen zal.

PARAGRAAF 2 - Het kwaad bij de gelovigen

Méér nog is het echter te betreuren dat ook bij de gelovigen, die toch in het H. Doopsel door het Bloed van het Lam zijn gereinigd en met genade verrijkt, er in alle standen zovelen worden aangetroffen, die betreffende godsdienstige zaken ontstellend onwetend zijn en, met valse leerstellingen besmet, een leven leiden, in zonde verstrikt en ver van het Vaderhuis, een leven, dat het licht van het ware Geloof niet beschijnt, de hoop op de toekomstige zaligheid niet verzacht, het vuur der liefde niet sterkt en verwarmt, zodat zij waarlijk in de schaduwen des doods gezeten zijn. Bovendien bekommeren zich zeer vele gelovigen niet meer om de kerkelijke tucht en de aloude instellingen, waarop juist geheel het christelijk leven moet steunen, waardoor het familieleven geregeld en de heiligheid van het huwelijk beveiligd wordt.

De opvoeding van de jeugd wordt verder geheel verwaarloosd of bedorven door toegevendheid, aan de Kerk het recht ontnomen de jeugd christelijk op te voeden.

Dan heerst er een betreurenswaardige laksheid inzake de christelijke eerbaarheid in het leven en in de kleding, vooral van die van de vrouw, en een teugelloze zucht naar vergankelijke goederen.

De Staatsbelangen worden mateloos opgedreven, de volksgunst op buitensporige wijze gezocht, aan het wettig gezag, wordt tekort gedaan en het woord Gods ten slotte veracht, waardoor het Geloof zelf verzwakt of in direct gevaar wordt gebracht.

Tot overmaat van ramp komt hier nog bij zowel de lafheid en de achteloosheid van hen, die, als de slapende en vluchtende apostelen, in hun geloof wankelen en de door angst gekwelden of door de trawanten van Satan omringden Christus jammerlijk alleen laten, alsook de trouweloosheid van hen, die naar het voorbeeld van de verrader Judas, ofwel vermetel en heiligschennend in het Altaaroffer delen, ofwel naar het kamp van de vijand overlopen.

Zo komt onwillekeurig de gedachte op, dat de tijd reeds nadert, waarvan onze Heer heeft voorspeld: “En omdat de ongerechtigheid de overhand neemt, zal de liefde van velen verkoelen" (Mt. 24, 12).

PARAGRAAF 3 - Het daaruit te trekken besluit. De geest van eerherstel

Wanneer de gelovigen dit alles godvruchtig overwegen, kan het niet anders, of zij zullen, ontvlamd van liefde tot de lijdende Zaligmaker, met grote ijver hun eigen zonden, alsook die van anderen uitboeten, Christus' eer herstellen en het eeuwig heil der zielen bevorderen. Wat de Apostel zegt (Rom. 5, 20): “Waar de zonde tot overvloed kwam, daar kwam de genade in rijker overvloed", kan men tot op zekere hoogte ook aanwenden om onze tijd te kenschetsen; want terwijl de slechtheid van de mensen steeds meer toeneemt, groeit ook op wonderbare wijze door de bijstand van de H. Geest, het getal van de gelovigen van beide sekse, die met grote ijver het goddelijk Hart genoegdoening trachten te schenken voor zovele beledigingen, en zelfs niet aarzelen zich aan Christus als slachtoffer aan te bieden.

Indien men alles, wat Wij in het voorafgaande gezegd hebben, liefdevol bij zichzelf overweegt en in zijn hart prent, kan het toch niet uitblijven, dat men er zich niet toe blijft bepalen enkel een afschuw van de zonde te hebben en zich er van te onthouden als van het grootste kwaad, doch men zal zich daarenboven geheel aan Gods Wil overgeven en zich beijveren de geschonden eer van de goddelijke Majesteit te herstellen, zowel door onafgebroken gebed als door vrijwillig op zich genomen versterving, alsook door het geduldig verdragen van de wederwaardigheden, die ons mochten treffen en ten slotte door geheel ons leven in het teken van uitboeting te stellen.

ARTIKEL 5 - Lof van de verenigingen met eerherstellend doel

Uit deze gedachte zijn dan ook verschillende religieuze genootschappen van mannen en vrouwen ontstaan, die door ijverig dienstbetoon bij dag en bij nacht zich als het ware ten doel gesteld hebben de taak van de Engel op zich te nemen, die Jezus in de Hof kwam vertroosten. Vandaar ook de verenigingen van vroomgezinden, eveneens door de Apostolische Stoel goedgekeurd en met aflaten verrijkt, die deze plicht van eerherstel door passende daden van godsvrucht en deugd beoefenen; vandaar heeft zich ten slotte, om andere dingen voorbij te gaan, alom de gewoonte gevormd, tot herstel van de geschonden goddelijke eer, godsdienstige betogingen te houden en plechtige akten van eerherstel te verrichten, niet enkel door afzonderlijke christenen, doch ook door gehele parochies, bisdommen en steden.

DEEL 3 : BESLUIT

ARTIKEL 1 - Het feest van het H. Hart, feest van eerherstel

Met dit alles voor ogen wensen Wij vurig dat, evenals de plechtige Toewijding verborgen en klein is ontstaan, daarop wijd verspreid, en ten slotte door Onze goedkeuring de gewenste luister verkregen heeft, ook deze oefening van uitboeting en godvruchtig eerherstel, reeds lang zegenrijk ingevoerd en verbreid, eveneens door Ons apostolisch gezag krachtig wordt bevestigd en in heel de katholieke wereld aan plechtigheid mag winnen.

Daarom bepalen en bevelen Wij, dat jaarlijks op het feest van het H. Hart, dat Wij bij deze gelegenheid hebben doen verheffen tot de rang van dubbel-eerste klas met octaaf, in alle kerken over de gehele wereld, hetzelfde en in dezelfde woorden, plechtig wordt verricht, om aldus al onze zonden te bewenen en de geschonden rechten van Christus, onze opperste Koning en Heer te herstellen.

Eerherstel aan Jezus (www.maria-domina.animarum.net)

Mijn lieve Jezus, mensgeworden Liefde,
Al te lang zijn mijn zonden als zout in Uw Wonden geweest.
Vandaag kijk ik U aan door de ogen van Maria, Uw en mijn Moeder, en kom ik met mijn door Haar gezegende Tranen het leed genezen dat ik U heb aangedaan.
Lieve Jezus, ik zie U in de Hof van Gethsemani, diep bedroefd omdat mijn ziel, zo zeer door U bemind, zich niet wil laten verlossen. Lieve Jezus, waar zijn Uw vrienden van weleer? Waar ben ik?
Lieve Jezus, ik zie U verraden worden door mijn ziel, die geen avond kan zeggen dat zij de voorbije dag vrij van zonde is geweest.
Lieve Jezus, ik zie U gevangen genomen worden door mijn ziel, doordat zij U niet toelaat, vrij in haar te werken, en zij U vastketent door te kiezen voor het kwaad.
Lieve Jezus, ik zie U drie maal verloochend worden door mijn ziel, want toen mijn levenspad zwaar werd, kende ik U niet meer.
Lieve Jezus, ik zie U veroordeeld worden door mijn ziel die de haar door U getoonde Weg der Wijsheid te moeilijk vindt.
Lieve Jezus, ik zie U aan de geselkolom, verscheurd onder de zweepslagen van mijn zonden, want waarom zou ik lijden wanneer de Eeuwige Liefde dat zonder morren voor mij doet?
Lieve Jezus, ik zie U met doornen gekroond, boetend voor mijn ziel die zichzelf koning waant, verstikt in zelfzucht. De warme Mantel van Maria is vervangen door de kille mantel van de spot.
Lieve Jezus, ik zie U beladen met Uw Kruis, zuchtend onder de last van mijn zonden. Wat mijn ziel door de jaren heen niet heeft gevoeld, is voor mijn God zo zwaar dat Hij er tot drie maal toe onder bezwijkt. Uw Bloed tekent de weg naar mijn Verlossing. Ik zie mijn zo vereerde Moeder Maria op U toesnellen en laat Haar Tranen mijn hart breken.
Ja, Moeder, ik zal het kruis van mijn zonden helpen dragen.
Ja, Moeder, ik zal het Gelaat van de Eeuwige Liefde schoonwissen, opdat ik moge zien hoe een zuivere ziel er behoort uit te zien.
Ja, Moeder, ik zal met de vrouwen langs de weg mijn zonden bewenen.
Lieve Jezus, ik zie U van Uw kleren beroofd worden, doordat mijn zondige ziel U door haar onverschilligheid Uw waardigheid ontneemt.
Ja, Moeder, ik zal mijn Goddelijke Broer in de mantel van mijn Liefde hullen.
Lieve Jezus, ik zie U aan het Kruis. Mijn ziel is getuige van de ultieme geschenken van Uw Eeuwige Liefde: De Vader zal mijn onwetendheid vergeven; vanaf heden ligt het Paradijs voor mij open; U hebt mij alles gegeven, zelfs Uw Moeder.
Hoe onterecht voel ik mij verlaten terwijl U en Zij mij het meest nabij zijn. Maar ik verlaat U niet meer. Samen met Moeder Maria blijf ik onder Uw Kruis staan. Mijn rouwmoedig hart wordt de beker die Uw Bloed opvangt om het te bewaren voor de eeuwigheid.
U hebt dorst naar mijn ziel, ik beveel ze U aan door Maria's Handen. Mijn Liefde tot U zal echter nooit volbracht zijn. Amen.