De Heilige Thérèse Van Lisieux Mijn Roeping Is De Liefde uit:website jongerlo

Thérèse werd geboren te Alençon op 2 januari 1873 als jongste dochter van Louis Martin en Marie-Azélie Guérin. Vóór Thérèse werden nog acht andere kinderen geboren, maar uiteindelijk zouden er slechts meisjes in leven blijven: Marie, Pauline, Léonie, Céline en Thérèse. Alle vijf zouden ook , in de loop der jaren, kloosterzusters worden.

Thérèse’s vader was uurwerkmaker en haar moeder was kantwerkster en leidde een handel in kant. De handel was zo succesvol dat Louis besloot de uurwerkmakerij te verkopen om mee in de handel te kunnen werken.

Wanneer Thérèse vier jaar oud is sterft haar moeder aan borstkanker. Het is een zware slag voor de familie. Thérèse kiest haar oudere zus Pauline als haar nieuwe moeder. De handel in kant wordt verkocht en op suggestie van de broer van Marie-Azélie verhuist het gezin Martin naar Lisieux. Desondanks heeft Thérèse gelukkige kinderjaren gekend vol warme genegenheid.

Aan het familieleven werd de grootste waarde gehecht: het gezin Martin is maar gelukkig als allen bij elkaar zijn. Later zou Thérèse schrijven: Heel mijn leven lang vond de goede God het prettig om mij te omringen met liefde, mijn eerste herinneringen zijn vol met glimlachjes en tedere liefkozingen.

Nochtans was Thérèse niet meteen het gemakkelijkste kind. Ze had haar eigen willetje en slaagde er nogal goed in haar eigen zin door te drijven. Van zichzelf schreef ze later in haar autobiografie, gericht aan haar overste: U ziet, Moeder, hoe ik lang geen meisje was zonder gebreken! Ze konden van mij zelfs niet zeggen dat ik braaf was als ik sliep.

Van kindsbeen af krijgt Thérèse ook een zeer godsdienstige opvoeding mee. God wordt met voortdurend in ere gehouden in de familiekring door de gezamenlijke gebeden, het bijwonen van de ochtendmis, de zondagsvespers en de retraites. Heel het leven wordt er beheerst door de jaarkring van de liturgie, de bedevaarten, de stipte naleving van de vastenregels en de gulle naastenliefde. Maar dit godsdienstige leven had niets aanstellerigs of kwezelachtigs: alles werd met vanzelfsprekende opgewektheid gedaan. Ja, de dienst aan God bracht vreugde in de familie Martin.

Als Thérèse bijna 10 jaar oud is treedt haar zus Pauline in bij de Karmel te Lisieux. Opnieuw verliest ze een ‘moeder’ en dat maakt haar verdrietig. Ze wordt zelfs enkele maanden ernstig ziek zonder tekenen van beterschap.

Op pinksterzondag van het jaar 1883 lag Thérèse nog steeds zwaar ziek te bed terwijl de zussen Marie, Léonie en Céline bij haar waren. Marie keert zich naar het Mariabeeld in de kamer en begint vurig te bidden en Thérèse bidt met haar mee.

Later beschrijft ze het gebeuren als volgt: Ineens leek het of de heilige Maagd zo mooi was, zo mooi als ik nog nooit gezien had, maar wat mij tot in het diepst van mijn ziel drong was de verrukkelijke glimlach van de heilige Maagd. Ach, dacht ik, de heilige Maagd heeft tegen mij geglimlacht, wat ben ik blij. Toen Marie mijn ogen gericht zag op de heilige Maagd zei ze: ‘Thérèse is genezen!’. Ja het bloempje zou weer ontluiken voor het leven, de lichtende zonnestraal die het had verwarmd kon niet anders dan weldadig werken.

Op 8 mei 1884, wanneer Thérèse elf is, doet ze haar eerste communie en op 14 juni ontvangt ze het H. Vormsel. Het zijn ingrijpende ervaringen in haar jonge leven. Van haar eerste communie zegt ze: Ach, wat was de eerste zoen heerlijk die Jezus gaf aan mijn ziel! Het was een liefdeskus, ik voelde dat ik bemind werd en ik zei ook: ‘Ik hou van U, ik geef mij aan U voor altijd’.
In die jaren gaat ze ook op kostschool, maar dat bevalt haar niet helemaal. Ze wordt opnieuw ziek. Ze wordt daarom in februari 1886 van kostschool gehaald en de lessen worden thuis voortgezet. In dat jaar gaat ook Marie naar het klooster van de Karmel in Lisieux.

Thérèse heeft nu al drie zussen in het klooster: Marie en Pauline in de Karmel en Léonie bij de visitandinnen te Caen. Nu groeit ook in haar het verlangen om in de Karmel in te treden. Ze neemt haar zus Céline in vertrouwen, maar heeft angst om het aan haar vader te vertellen. Met Pinksteren 1887 raapt ze al haar moed bijeen en legt haar hart open voor haar vader. Toen voegden zijn tranen zich bij de mijne, maar hij zei geen woord om mij van mijn roeping te houden.

Er is echter een probleem: ze is nog te jong en de Karmel geeft geen toestemming voor haar intrede. ze zou zelfs moeten wachten tot haar 21ste verjaardag! Maar nu licht er iets op van het bijzondere karakter van Thérèse. Ze weigert op te geven en doet een beroep op de bisschop. Maar die weigert ook. Hij doet wel de suggestie om haar verzoek voor te leggen aan paus Leo XIII zelf. Dat valt bij Thérèse niet in dovemansoren. Drie dagen later is ze al met haar vader en zus Céline op weg naar Rome!

Op 20 november 1887 is het zover en is ze met vele andere pelgrims present bij de audiëntie. Hoewel het haar verboden was spreekt ze de paus aan en richt ze tot hem haar smeekbede om te mogen intreden op vijftienjarige leeftijd. U zult intreden als de goede God het wil, luidde het antwoord van de paus.

Het is hopen tegen alle hoop in. Terug thuis schrijft ze kort voor Kerstmis opnieuw een brief aan de bisschop. De tijd van wachten wordt een oefening in overgave. Dan komt op 1 januari het verlossende antwoord met de toestemming van de bisschop. Thérèse mag naar de Karmel! Maar ze moet nog drie maanden wachten omdat ze niet in de winter mag intreden.

Op 9 april 1888 treedt Thérèse binnen in de Karmel. Ze is 15 jaar en drie maanden oud. Op 10 januari 1889 ontvangt ze habijt.

Een maand later krijgt haar vader een beroerte en wordt gehospitaliseerd te Caen waar hij drie jaar zal verblijven. Stilaan vertroebelt zijn geest en uiteindelijk sterft hij op 29 juli 1894 te Lisieux. In september van dat jaar treedt ook zus Céline binnen in de Karmel.

Intussen heeft Thérèse haar geloften afgelegd (8 september 1890) en een jaar later wordt ze mee verantwoordelijk voor de vorming van de novicen.

Wat zocht Thérèse in de Karmel? In haar geschriften zegt ze het zo: Wat ik in de Karmel kwam doen heb ik verklaard aan de voeten van Jezus in het heilig Sacrament, tijdens het onderzoek dat vooraf ging aan mijn professie: ‘Ik ben gekomen om zielen te redden en vooral om te bidden voor de priesters.

Voor haar medezusters en haar overste (haar eigen zus Pauline) wordt het duidelijk dat Thérèse een diep spiritueel leven leidt in een mystieke verbondenheid met Jezus. Mits de nodig aandrang schrijft ze haar levensverhaal neer, te beginnen met haar vroegste jeugdherinneringen. Het boek krijgt als titel ‘De geschiedenis van een ziel’ en wordt een echte bestseller.

De kloosterjaren van Thérèse waren intens en gelukkig. Maar het kruis en het lijden werden haar niet bespaard. Ze maakt een geloofsverduistering mee en ook haar gebed verdort. Maar het geestelijk lijden dat ze ondergaat zou uiteindelijk haar hart alleen maar groter maken en vervullen van dankbaarheid en vreugde.

Maar het lijden wordt alleen nog maar scherper en harder wanneer ze dodelijk ziek wordt. Begin april 1896 dienen de eerste symptomen van haar ziekt zich aan: bloedopstuwingen maken duidelijk dat ze aan tuberculose lijdt. Een ongeneeslijke ziekte in die tijd.

Ze omhelst het lijden en verenigt zich langs die weg nog meer met Jezus. In juli 1897 moet Thérèse ondergebracht worden in de ziekenkamer. Ze weet dat ze gaat sterven, maar zegt: Ik sterf niet, ik ga het ware leven binnen. Op 30 september wordt haar toestand erger. Ze staart naar het kruisbeeld en roept uit: Oh, ik hou van U, mijn God, wat hou ik van U. Dat worden haar laatste woorden.
Toen ze stierf werd haar kamer vervuld met een geur van rozen.

In oktober 1898 verschijnt de eerste editie van haar autobiografisch geschrift ‘De geschiedenis van een ziel’. Het is in alle opzichten een succesverhaal.

In de jaren die volgen komen steeds meer pelgrims naar Lisieux om de tombe van Thérèse te bezoeken en manifesteren zich ook de eerste wonderen die op haar voorspraak werden verkregen. Het proces tot heiligverklaring wordt ingezet in 1910.

Op 29 april 1923 wordt ze door paus Pius XI zalig verklaard en worden haar relieken van het kerkhof overgebracht naar het klooster.

Twee jaar later volgt de heiligverklaring en in 1927 wordt ze uitgeroepen tot patrones van de missies, samen met de H. Franciscus Xaverius. Toch wel merkwaardig voor een kloosterzuster die nooit haar klooster heeft verlaten. Maar ze heeft altijd een groot hart gehad voor priesters en missionarissen en heeft in gebed innig met hen verbonden gevoeld.

In 1929 wordt gestart met de bouw van een immense basiliek.

En op 17 oktober 1997 wordt ze door paus Johannes Paulus II uitgeroepen tot kerklerares omwille van de uitzonderlijke diepgang van haar geschriften en de spirituele leer die erin vervat ligt.

In 2008, tenslotte, worden de ouders van Thérèse zalig verklaard door paus Benedictus XVI.

De hele spirituele en mystieke rijkdom van de H. Thérèse in enkele lijnen samenvatten is onbegonnen werk. Maar centraal in haar spirituele boodschap staat wat ze zelf is gaan noemen ‘de kleine weg’.
Wanneer Thérèse het klooster binnen gaat heeft ze maar één verlangen: heilig worden. Maar al snel wordt ze geconfronteerd met haar eigen zwakheden en haar onvermogen om dit hoge ideaal te verwezenlijken.

Heiligheid lijkt ver buiten ons bereik te liggen. Heiligen lijken reuzen en wij dwergen. Kleine mensen moeten daarom de weg naar de hemel afleggen met kleine stappen langs een kleine weg.
Thérèse gebruikt het beeld van een lift. Daarmee geraak je op de snelste en eenvoudigste manier op een hogere plaats.

Bestaat er een lift naar de hemel? Ja, zegt Thérèse: De lift, die mij tot in de hemel moet tillen zijn uw armen, o Jezus! Daarvoor hoef ik niet groter te worden, integendeel, ik moet klein blijven, ik moet steeds kleiner worden.
Inderdaad, hoe kleiner ik ben, hoe lichter ik weeg in de armen van Jezus en hoe eenvoudiger het voor Hem is om mij op te tillen naar de hemel.
Als ik het niet kan, zo luidt Thérèse’s boodschap, dan moet ik me in de armen van Jezus leggen en dan moet hij het doen voor mij.

Zo komt ze er toe te bidden in haar gebed van overgave: Ik verlang er naar heilig te worden, maar ik voel mijn onvermogen aan. Ik vraag daarom, o mijn God, dat Gij zelf mijn heiligheid zou zijn! Thérèse leerde ons zo dat ‘heilig worden’ binnen ieders bereik legt.

Ik heb steeds verlangd om een heilige te worden.
Maar helaas, ik heb steeds geconstateerd, als ik mij vergeleek met de heiligen, dat er tussen hen en mij hetzelfde verschil bestaat als tussen een berg, waarvan de top zich verliest in de hemel, en het verborgen zandkorreltje dat vertrapt wordt onder de voeten van de voorbijgangers.
In plaats van daarover ontmoedigd te worden, zei ik bij mezelf: de goede God kan geen onvervulbare verlangens ingeven!
Ondanks mijn kleinheid mag ik dus toch verlangen naar heiligheid. Ik kan mezelf niet groter maken, dat is onmogelijk, ik moet mezelf verdragen met al mijn onvolmaaktheden.
Maar ik wil een manier vinden om naar de hemel te gaan langs EEN KLEINE WEG die heel kort en recht is, een heel nieuw weggetje.

Ook voor de zwakken, de kleinen, de gewonden, de armen. Dat is haar kleine weg: de eigen zwakheid aanvaarden en datgene wat men maar is aanbieden aan God opdat Hij werkzaam zou kunnen zijn in ons. Deze weg is de overgave van het kleine kind dat zonder angst inslaapt in de armen van zijn Vader: Als iemand heel klein is, laat Hij dan naar Mij toekomen.

DE KLEINE WEG VAN DE H. THERESIA in de boodschappen van Bayside

"VOLG MIJ": "Ik ben Theresia van het Kind Jezus. Ik zocht niet naar de rijkdommen van deze wereld, maar heb mijzelf verborgen met armoede van lichaam maar rijkdom van geest. Ik vond in mijn duisternis een grotere glorie in het licht van de Hemel. Volg mijn kleine weg. Volg mij hier in dit glorierijke Koninkrijk. Hoe waardeloos zijn de dingen van de wereld wanneer ze geplaatst worden naast de glories van de Hemel." - St. Theresia, 2 oktober 1970

GEHEIM TOT VROOMHEID: "Gebruik de kleine weg. Wees eenvoudig van hart en gedachten en gesprek. Want jullie moeten anders zijn als jullie over de drempel komen, mijn zuster. Aanvaard alle beproevingen. Gebruik ze voor de repatriëring van jullie broeders en zusters in het vagevuur. Je zult begrijpen, Veronica, mijn zuster, dat spoedig je zult uitkijken naar deze kleine ergernissen, want je wordt de kans geboden om meer zielen te redden, mijn zuster. Je zult het wel begrijpen. Genaden worden gegeven op de meest vreemde manieren, mijn zuster. Je zult leren om tegenkanting lief te hebben, want het is het geheim tot vroomheid."

Veronica – De H. Theresia heeft gezegd dat we alle tegenkantingen zouden moeten accepteren. We zouden moeten uitkijken naar ergernissen, omdat ze kunnen gebruikt worden als genade, om genade te ontvangen die kan helpen om het lijden van de lijdende zielen in het vagevuur te verzachten. Ik begrijp dat Theresia heeft gezegd dat je dit leert door de praktijk. Het is een eenvoudige weg naar de Hemel. En Theresia heeft gezegd dat je moet eenvoudig zijn, zoals een kind, in je benadering tot de wereld en op je weg naar de Hemel. Met het vertrouwen van een kind en vertrouwen in de Vader. Je moet alles aanvaarden in de Wil van God. Je moet je hele ziel en leven geven voor de wil van God. Je moet de Eeuwige Vader aanvaarden als je gids zoals je een liefdevolle vader vertrouwt. Theresia zegt dat er geen reden is om de Vader in de Hemel te vrezen, want Hij is vol liefde. Alle straffen die gegeven worden aan de mensheid zijn door de mensheid veroorzaakt. De mensheid heeft gezorgd dat er straffen komen omdat ze zich afgekeerd heeft van Gods leiding. Het is een vorm van kastijding en reiniging, want over de drempel moet je zuiver en heilig zijn zoals een engel om het eeuwig koninkrijk van God binnen te gaan.” – St. Theresia, 10 februari 1978

NEDERIGE LES: "Ik ben gekomen om je een nederige les te geven, een les over de kleine weg om je heiliging te bereiken op aarde, zodat je zeker bent om het Koninkrijk binnen te gaan. Als je je menselijk leven op aarde leeft, zal je zeggen tot jezelf: ‘is Jezus tevreden over mij?’ Velen moeten hun dagelijks brood verdienen op aarde. Ze moeten dit doen met eer. Van de uren die je wakker bent moet je zeggen: ‘vandaag offer ik op om mijn God tevreden te stellen.’ Op deze manier zal je geleid worden in het licht. Jullie hebben allen door jullie doopsel de kans gekregen om het Koninkrijk te bereiken. De weg is zeer gemakkelijk te volgen. Je mag niet zoeken om erkenning onder de mensen. Je moet zorgen om God tevreden te stellen. Want als je probeert erkenning te vinden van mensen op aarde, ben je gedoemd tot groot verdriet. Want al de uren van je leven moeten 1 doel hebben: dat je werkt aan je weg naar het Koninkrijk.” - St. Theresia, 31 december 1972

LEEF MET VERTROUWEN: "Ik weet, Mijn kind, dat je kruis zwaar wordt, maar We plaatsen een groot vertrouwen op jou. De Vader kent je grote liefde voor Hem. Daarom, moet je verder leven met vertrouwen. We kunnen je geen leven beloven zonder lijden, want genaden worden niet gemakkelijk verdiend, Mijn kind, hoewel ze vrijelijk worden gegeven. Maar als je de leiding volgt van je zuster, Theresia, die je haar kleine weg om in de Hemel te komen geleerd heeft door lijden, zal je er komen. Mijn kind, maak het kenbaar dat er geen lijden verloren gaat, want er zijn genaden verbonden met deze kruisen." – OLVrouw, 8 juni 1973

WARE LIEFDE: "Ik gaf mijn leven op aarde als een kind. Mijn kleine weg was een weg van liefde. Ware liefde zoekt geen zelfbevrediging, maar het welzijn van de geliefden. Het is enkel door te geven dat je zult ontvangen. Allen moeten zich nu terugtrekken uit de wereld die gegeven werd aan satan. Jullie kunnen niet beiden hebben. Jullie moeten nu het kruis opnemen en het dragen. Enkel op die manier zal je op de weg blijven. Het is een smalle weg, en wanneer je ervan afwijkt, is het moeilijk om de weg terug te vinden. De weg naar het Koninkrijk werd aan de mens gegeven. Het is een eenvoudig plan van liefde. Beledig en doe niemand pijn.”- St. Theresia, 25 maart 1973

KLEINE WEG NAAR HEILIGHEID: "Gebed is de manier om je af te keren van werelds plezier. De geest heeft geen deel aan het vlees. Jullie moeten leven in de geest en vechten tegen de pleziertjes van het vlees. Deze pleziertjes moeten gebruikt worden op de manier die door God de Vader werd gegeven.”- St. Theresia, 28 september 1974

VERTROUWEN EN LIEFDE: "Veronica, wees niet bedroefd. We hebben geweend, en onze tranen zijn op jou en de wereld gevallen. Ik heb mijn klein plan voor redding gegeven op aarde, dat aan mij werd gegeven door OLVrouw: vertrouwen en liefde. Heb Jezus lief, heb onze Vader lief, en aanroep de Heilige Geest. Iedereen werd een antwoord gegeven. Satan zoekt om het bestaan van deze waarheden weg te nemen." - St. Theresia, 1 februari 1973

TOEWIJDING: "Als een instrument van de Hemel, heb je een toewijding aan de Vader aanvaard voor je hele aardse leven. Je zal veel tegenkanting ondervinden. Alles wat je doet, moet je voor de Vader doen en weinig geven om de mening van de mensen. Theresia, je zuster, zal je begeleiden op de weg, en je zult de noodzaak leren van een ware dorst voor zielen.” - OLVrouw, 18 maart 1974

EEN GEHEIM: "Veronica, ik koos er niet voor om te rusten op aarde, noch te rusten in de Hemel. Ik bid dat je ook deze beslissing zult nemen, want we hebben allen nodig in de komende strijd. Ik zal niet rusten, want ik wil mijn tijd doorbrengen in de Hemel door op aarde te komen om te helpen zielen verzamelen. Houd mijn hand vast, en de weg zal gemakkelijker zijn. Tezamen kunnen we over de rozenblaadjes lopen en vele doornen ontwijken. Weet je hoe dit te doen? Je moet meer bidden en vragen om meer te lijden. En ik heb een geheim voor je: de Vader zal je minder beproevingen geven! De Vader is heel teder, Veronica. Je zult leren Hem lief te hebben, zoals ik Hem lief heb.”- St. Theresia, 6 september 1975 

ZOEKTOCHT NAAR ZIELEN: "Ik ben blij dat je mij herkend hebt deze avond, hoewel mijn hart ook zwaar is, omdat de Koningin van de Hemel veel lijdt voor de zonden van de mensheid. De Eeuwige Vader plant een zware boete voor de mensheid. O mijn zuster, kun je mij vergezellen op de zoektocht naar zielen? Onthoud, ik heb je vele jaren geleden gevraagd te gaan vissen met mij, en ik zei je dat we samen vissers zijn naar zielen. In je wereld van verwarring, betekent dit niet dat we ons voegen bij de vrouwen die opstandig zijn voor het plan van God. Je moet aan alle vrouwen op aarde zeggen dat de Eeuwige Vader hen hun rol als kinderen van God gegeven heeft. Ze moeten niet opstandig zijn tegen Hem en zich bevrijden van hun rol, want ze worden bedrogen door Lucifer. Jullie Bijbel moet goed bestudeerd worden, en jullie zullen begrijpen dat de Eeuwige Vader je werkelijk een eenvoudige weg gegeven heeft om te volgen. Het gaat het menselijk verstand te boven, omdat zonder gebed, lijden en boetedoening, je niet de gave zult krijgen van de Eeuwige Vader om zelfs de Heilige Schrift te begrijpen.”- St. Theresia, 2 oktober 1979

WAARDE VAN HET LIJDEN: "Je zult ten volle begrijpen wanneer ik je vertel over de waarde van het lijden. Je kunt dit altijd offeren voor de zielen dat de repatriëring nodig hebben. Geen lijden gaat ooit verloren. Maar je moet het aanvaarden, wetend dat zelfs onze lieve Jezus heeft geleden op aarde in de handen van degenen die Hij liefhad. Maar dit weet je al: Hij heeft nooit opgegeven om hen lief te hebben, zelfs al hebben ze Hem opnieuw gekruisigd.” - St. Theresia, 2 oktober 1989

ZOALS KLEINE KINDEREN: "Onthoud, Mijn kinderen, dat Jezus heeft gezegd: ‘Tenzij jullie worden als kleine kinderen, kunnen jullie het Koninkrijk van de Hemel niet binnengaan.’ De weg  naar de Hemel is eenvoudig, net als de smalle weg dat zo weinigen volgen. Maar als je luistert naar de weg dat de kleine Theresia uitlegt, is het echt eenvoudig. Je moet enkel je hart openen voor Jezus als een kind, klein zijn en naar Hem gaan en Hij zal je troosten. Wanneer je tot Hem spreekt, spreek tot Hem zoals Theresia deed. Mijn kind, dat is hoe Theresia haar weg vond naar het Koninkrijk van de Hemel. Ze was een teder kind en een tedere volwassene. Daarom zal je haar weg volgen, wat ook de weg is van Jezus.”- OLVrouw, 18 juni 1982

UITSPRAKEN VAN ST. THERESIA

Theresia over liefde

"Ik begrijp heel goed dat het enkel door liefde is dat we ons kunnen overgeven om de goede Heer te behagen, dat liefde het enige is waar ik naar verlang. De wetenschap van liefde is de enige wetenschap die ik verlang."

"Ik ken geen ander middel om perfectie te bereiken dan door liefde. Liefhebben: hoe perfect zijn onze harten daarvoor gemaakt! Soms kijk ik om een ander woord te gebruiken, maar in dit land van ballingschap, drukt geen ander woord zo goed de vibraties van onze ziel uit. Vandaar dat we dat ene woord moeten gebruiken: liefde."

"Verdienste bestaat er niet in veel te geven of veel te doen. Het bestaat erin veel lief te hebben."

"Hoe gemakkelijk is het om Jezus te behagen, om Zijn Hart te betoveren. We moeten Hem liefhebben, terwijl we tegelijkertijd, onszelf vergeten."

"Directeurs doen mensen in perfectie vooruitgang boeken door een groot aantal van deugden te stellen, en ze hebben gelijk. Maar mijn Directeur, die Jezus zelf is, leert me om alles door liefde te doen."

"Het enige goed is God lief hebben met heel je hart en hier beneden arm van geest te zijn."

"Er is maar één ding dat we moeten doen in de nacht van dit leven en dat is liefhebben, Jezus liefhebben met al de energie van ons hart en zielen te redden zodat Hij geliefd moge worden door hen. O laat ons ervoor zorgen dat Jezus geliefd moge worden door de mensen!"

"Liefde alleen telt."

Theresia over hoe lief te hebben

"Je weet het, O mijn God, om je op aarde lief te hebben, heb ik niets maar vandaag."

"Om uit liefde te leven betekent het alle vrees te verbannen/ Alle herinneringen aan voorbije fouten./ Ik zie geen sporen van mijn zonden,/ In een moment van liefde die alles verbrandt heeft."

"We moeten Hem liefhebben, zonder naar onszelf te kijken, zonder teveel onze fouten te onderzoeken."

"Gerechtigheid zelf, en gerechtigheid meer dan enige andere goddelijke perfectie, lijkt mij gehuld te zijn in liefde."

"Een blik van liefde naar Jezus en de wetenschap van onze diepe miserie brengt eerherstel voor alles."

"Ik verzeker je dat de goede Heer veel liefdevoller is dan je je kunt inbeelden. Hij is tevreden met een blik, een zucht van liefde. Zelf vind ik het gemakkelijk om perfectie in praktijk te brengen, omdat ik geleerd heb dat de weg naar Jezus door Zijn Hart gaat. Beschouw een klein kind die zijn moeder geërgerd heeft door een driftbui of ongehoorzaamheid. Als het kind zich verbergt in een hoek omwille van vrees voor een straf, voelt het kind dat zijn moeder hem niet zal vergeven. Maar als hij in de plaats zijn kleine armpjes naar haar uitstrekt en met een lach uitroept: ‘Liefde, kus me, mama, ik zal het niet meer doen,’ zal zijn moeder dan de kleine niet aan haar hart drukken met tederheid, en vergeten wat het kind heeft gedaan? En toch weet ze zeer goed dat haar liefste kleine zich opnieuw zal misdragen bij de eerste kans, maar dat betekent niets als het kind een beroep doet op haar hart. Hij zal nooit gestraft worden"

"Zelfs als het vuur van liefde lijkt te zijn uitgedoofd, zou ik brandstof erop blijven gooien en Jezus zou ervoor zorgen dat het terug fel brandt."

"We moeten alles doen wat in onze macht ligt; we moeten geven zonder tellen; we moeten voortdurend aan onszelf verzaken. In één woord, we moeten onze liefde bewijzen door alle goede werken die we kunnen doen; maar, omdat we maar zeer weinig kunnen doen, is het van het grootste belang dat we ons vertrouwen in Hem stellen die onze werken heiligt end at we erkennen dat we inderdaad onnutte dienaren zijn die hopen dat de goede Heer ons door genade alles zal geven wat we verlangen."

"Mijn moeder, hoe zoet is de weg van liefde! Er is geen twijfel mogelijk, we lopen de kans te vallen, standvastig te falen, maar liefde weet hoe profijt te trekken uit alles. Het verteert vlug alles wat onaangenaam kan zijn voor Jezus, en het laat enkel een nederige en diepe vrede achter op de bodem van ons hart."

"Ik heb geen ander middel om mijn liefde voor jou te bewijzen, maar door bloemen te gooien, dat betekent om geen klein offer, geen blik, geen woord te laten voorbijgaan om voordeel te halen uit alle kleine dingen en hen uit liefde te doen. Vandaar dat ik elke bloem pluk voor Jezus dat ik op mijn weg vind. En als ik dan mijn bloemen strooi voor Hem verlang ik te zingen, hoewel ik ze geplukt heb tussen de doornen. En hoe scherper de doornen, hoe zoeter mijn lied is."

"Kleine dingen uit liefde gedaan zijn degenen die het Hart van Christus charmeren. Meer zelfs, de meest briljante daden, die zonder liefde werden gedaan, betekenen niets."

"Je doet me denken aan een klein kind dat leert om te staan maar nog niet weet hoe te lopen. In zijn verlangen om de boven de trap zijn moeder te vinden, heft hij zijn kleine voet omhoog om de eerste trap te beklimmen. Het is allemaal tevergeefs, en bij elke nieuwe inspanning valt hij. Wel, wees zoals dit kleine kind: in de praktijk van al de deugden, hef altijd je kleine voet om de trap van heiligheid te nemen, maar beeld je niet in dat je in staat zult zijn op zelfs de eerste trede te nemen! Nee, maar de goede God vraagt niet meer dan dat je je goede wil toont. Van boven de trap kijkt Hij naar jou met liefde. Spoedig, doordat hij je nutteloze inspanningen heeft bemerkt, zal Hij naar beneden komen en je in Zijn armen nemen, en Hij zal je dragen. Maar als je stopt met je kleine voet omhoog te heffen, zal Hij je een lange tijd op de grond laten staan."

Theresia over de naastenliefde

"Je bent verkeerd als je dit of dat bekritiseerd, en verlangt dat iedereen jou standpunt zou overnemen. We willen zijn als kleine kinderen, en kleine kinderen weten niet wat het best is. Alles lijkt goed voor hen."

"We mogen nooit iemand weigeren, zelfs niet als het ons veel pijn kost. Bedenk dat het Jezus is die deze dienst vraagt van jou; hoe vurig en enthousiast zal je zijn het verzoek te vervullen."

"Ik moet de verlangens van anderen voor zijn; tonen dat ik vereerd ben om een dienst te kunnen bewijzen. De goede Heer wil dat ik mezelf vergeet om anderen een plezier te kunnen doen."

"Ik weet nu dat ware naastenliefde erin bestaat de gebreken van al onze naasten te verdragen—niet verbaasd te zijn door hun zwakheid, maar gesticht door hun kleinste deugden."

"Als we een leven willen leven uit liefde voor God, mogen we niet falen in onze liefde tegenover onze naaste."

"Er is niets zoeter dan goeds te denken over zijn naaste."

Theresia zegt dat liefhebben zichzelf geven is

"Ik ben blij om te zien dat wanneer we God liefhebben ons hart groter wordt, en we geven veel meer tedere liefde aan degenen die ons genegen zijn dan wanneer onze liefde zelfzuchtig is en dor. Liefde wordt gevoed en ontwikkeld door offer. Hoe meer we ons ontzeggen van natuurlijke voldoening, hoe sterker onze liefde wordt."

"Hij wil niet dat we Hem liefhebben voor Zijn gaven, maar voor Hem alleen. Hij is zo prachtig, zelfs al blijft Hij stil, zelfs wanneer Hij zich verbergt."

"O mijn Jezus, U weet goed dat het niet voor de beloning is dat ik U dien, maar alleen omdat ik U liefheb en om zielen te redden."

"Ik verlang geen voelbare affectie, een liefde dat ik kan voelen, maar enkel een liefde dat gevoeld wordt door Jezus. O! Om Hem lief te hebben en te zorgen dat Hij wordt geliefd!"

"Onze liefde voor Jezus is werkelijk groot wanneer we zijn zoetheid niet voelen. Dan wordt het een martelaarschap. Terwijl als we onszelf zoeken, ware liefde sterft. Spijtig genoeg, dienen velen Jezus wanneer Hij hen troost, maar weinigen willen Hem gezelschap houden wanneer Hij slaapt."

"Ware liefde wordt enkel gevonden als we onszelf vergeten, en het is enkel nadat we ons onthecht hebben van elk schepsel dat we Jezus vinden."

"Liefhebben is alles geven en zichzelf geven."

Theresia over liefde en lijden

"Wat een vreugde om te kunnen lijden voor Hem die we liefhebben!"

"Laat ons verteerd worden door liefde! De H. Franciscus de Sales zegt: "Wanneer het vuur van liefde in het hart is, vliegen alle meubels uit de ramen". O! Laat ons niets achterlaten, niets in ons hart dan Jezus!
Geloof niet dat je kunt liefhebben zonder te lijden, zonder een groot deel te lijden. Het is onze arme natuur! En ze is er niet voor niets! Dit is onze rijkdom! Het is zo kostbaar dat Jezus naar onze aarde kwam om ook zo te worden. Laat ons bitter lijden, zonder moed! "Jezus leed met droefheid! En zonder droefheid, lijdt de ziel dan?" En we zouden willen genereus lijden! Celine! Wat een illusie zou dat zijn!"

"Lieve Celine, zoete echo van mijn ziel! Als je maar mijn miserie kende! O! Als je eens wist. Heiligheid bestaat er niet in mooie dingen te zeggen, het bestaat er zelfs niet in ze te denken, in ze te voelen! Het bestaat in lijden en in alles te lijden. «Heiligheid! Het moet overwonnen worden op het punt van het zwaard, men moet lijden. Men moet een doodsstrijd ondergaan!»"

"Als je wenst een aantrekking voor lijden te voelen en te hebben, ben je op zoek naar je eigen troost, want wanneer we alles liefhebben, verdwijnt de pijn."

"Mijn vreugde bestaat erin met liefde te lijden, / Ik lach als ik tranen huil/ Ik aanvaard dankbaar/ De doornen die gemengd zijn met de bloemen."

"Bedenk dat als de goede Heer ons het hele universum gegeven heeft, met al zijn schatten, het nog niet zou kunnen vergeleken worden met het lichtste lijden."

"Om te lijden en veracht te worden – welk een bitterheid, maar welk een glorie!"

"Wat een ontuitsprekelijke vreugde om ons kruis met ZWAKTE te dragen."

"De zandkorrel wil werken zonder vreugde, zonder moed, zonder kracht, en met al deze titels zal het zijn onderneming vergemakkelijken: het wil door Liefde werken."

"Hou moed, Jezus hoort zelfd de laatste echo van onze pijn."

Laat ons het leven zien in het ware licht. Het is een moment tussen twee eeuwigheden. Laat ons lijden in vrede. Om te lijden in vrede is het genoeg om echt alles te willen wat Jezus wil"

Theresia’s uitspraken

“Het lijkt mij als een kleine bloem zou kunnen spreken het eenvoudigweg zou zeggen wat God heeft gedaan voor haar zonder te proberen zijn zegeningen te verbergen. Het zou niet zeggen onder een valse nederigheid, dat het niet mooi is en zonder parfum, dat de zon haar luister heeft weggenomen en dat de storm haar stengel heeft gebroken wanneer ze weet dat het niet waar is. De bloem zou haar verhaal vertellen en zich verheugen om de gratis gaven dat ze gekregen heeft van Jezus tentoon te spreiden. Ze weet dat niet in haarzelf in staat was om de goddelijke glans aan te trekken en dat Zijn genade alleen al het goede in haar heeft gebracht.”

“Mijn gelukkig karakter veranderde compleet na Mama’s dood. I die eens zo vol leven was, werd verlegen, trok mij terug en werd extreem gevoelig. Een blik was genoeg om mij te doen wenen, en de enige manier dat ik tevreden was, was als ze mij volledig alleen lieten. Ik kon het gezelschap van vreemden niet verdragen en ik vond mijn vreugde enkel binnen de intimiteit van het gezin.”

“Ik heb niet de moed om mij te dwingen om mooie gebeden uit te zoeken in boeken. Er zijn er zovelen dat het mij hoofdpijn bezorgd! En elk gebed is nog mooier dan het andere. Ik kan ze niet allemaal bidden en omdat ik niet kan kiezen, doe ik zoals kinderen die niet weten hoe te lezen, ik zeg eenvoudigweg aan God wat ik wil zeggen, zonder mooie zinnen ineen te steken, en Hij begrijpt mij altijd. Voor mij, is gebed een aspiratie van het hart, het is een eenvoudig blik naar de hemel, het is een roep van dankbaarheid en liefde temidden van beproeving en vreugde; uiteindelijk is het iets groots, bovennatuurlijk, wat mijn ziel vergroot en mij verenigd met Jezus.”

“Zelfs al had ik alle mogelijke misdaden gepleegd op mijn geweten, zou ik zeker niets van mijn vertrouwen verliezen. Met een gebroken hart met berouw, zou ik mijzelf gewoonweg in de armen van mijn Redder gooien, want ik weet hoeveel Hij van de verloren zoon houdt. Ik heb gehoord wat Hij zei tot Maria Magdalena, tot de overspelige vrouw en de Samaritaanse vrouw. Niemand kan me nog bang maken, omdat ik weet wat te geloven over Zijn barmhartigheid en Zijn liefde; Ik weet dat in een ogenblik al die duizenden zonden zouden verteerd worden als een druppel water dat in het vuur wordt geworpen.”

“Ik dank Onze Heer dat Hij me niets dan bitterheid in menselijke affecties heeft laten ervaren. Ik zou gemakkelijk gevangen geweest zijn, en dan waren mijn vleugels afgeknipt. Onze Heer wist dat ik veel te zwak was om met verleiding geconfronteerd te worden. Hij wist dat ik mij zeker zou verbrand hebben in het verbijsterende licht van aardse dingen, en daarom heeft Hij het niet laten schijnen in mijn ogen. Waar sterkere zielen vreugde vinden maar onthecht blijven omdat ze trouw zijn, vond ik enkel miserie.”

“Ondanks alles, voel ik dat ik vervuld ben met moed; ik ben zeker dat God mij niet zal in de steek laten. O, ik wil Hem niets weigeren, en zelfs hoewel ik mij bedroefd en alleen voel op deze aarde, blijft Hij nog altijd bij mij. En heeft de H. Teresa niet gezegd: God alleen volstaat.”

“M. Révérony zei onmiddellijk: "Heilige Vader, dit is een kind die in de Karmel wil binnengaan op 15 jaar, maar de oversten zijn deze zaak op dit moment aan het overwegen." (De goede paus is zo oud dat men zou zeggen dat hij dood is; ik had hem nooit zo voorgesteld.) De Heilige Vader zei eenvoudigweg: "Als God dit wil, zul je binnengaan." Ik weende veel toen ik deze brief schreef; mijn hart is zwaar. Maar God kan mij geen beproevingen geven die mijn kracht te boven gaan. Hij heeft me de moed gegeven om deze beproeving te dragen. Ik ben het Kind Jezus’ kleine bal; als Hij wenst zijn speelgoed te breken, is Hij vrij dit te doen. Ja, ik wil alles wat Hij wil.”

“Ik vind dat beproevingen veel helpen in de onthechting van deze wereld. Ze doen ons hoger lijken dan deze wereld. Hier beneden, kan niets ons bevredigen. We kunnen van geen rust genieten behalve als we klaar zijn om Gods wil te doen. Werkelijk, het leven is niet vrolijk. Het is zeer moeilijk om eraan gehecht te zijn. Tot ziens, lieve Pauline, mijn vertrouwelinge.”