Hetzelfde met de Zuiver Land school van het Mahayana Boeddhisme, die bloeide in Japan. Volgens zijn leer, is de bodhisattva Amida (de Boeddha van Oneindig Licht) in staat om zelfs de meest verachte zondaar te redden door zijn genade (tariki). De Hemel (Amida's Zuiver Land) kan enkel bereikt worden door zijn genade, niet door menselijke inspanningen zoals meditatie en goede daden doen. (maar goede daden zijn wel nodig om te laten zien dat je geloof OK is)

Dergelijke geestelijke trends in andere religies bewijzen dat de Heilige Geest aan het werk is in de wereld, hen overtuigd van hun zonde en beperkingen en dat ze hun hart moeten naar Gods genade keren. Volgens het karakter dat de God van de Bijbel toont, kunnen we verwachten dat hij dergelijke mensen zal redden, door de genade die beschikbaar is voor alle mensen in Jezus Christus. Ze zullen gered worden, niet door de religie van hun geboorte, maar ondanks deze. Niet omdat ze niet over Christus gehoord hebben, maar ondanks dat ze niets over hem gehoord hebben, als een beloning voor hun nederigheid en erkenning van de noodzaak om genade te verkrijgen. Met andere woorden, het is niet Vishnoe of Amida die hen zal redden, maar Christus door zijn genade, als een resultaat van hun nood aan genade die uitgedrukt werd naar Vishnoe of Amida. (en het feit dat ze de wet van het geweten gevolgd hebben) Of er velen van hen in deze categorie vallen kunnen we niet weten.

Een klassiek voorbeeld van hoe mensen die tot vreemde culturen behoren (niet de Judeo-Christelijke wereld) nog altijd kunnen een openbaring hebben van God en hem ontmoeten is het verhaal van de Wijzen van het Oosten die vermeld zijn in Mattheus 2,1-12. Ondanks het feit dat ze astrologen waren en waarschijnlijk geloofden dat de menselijke lotsbestemming wordt uitgedrukt in de sterren, wat tegengesteld is aan de Bijbelse leer, kregen ze toch een bijzondere openbaring van God betreffende zijn interventie om de mensheid te bevrijden van zonde. Ze aanbaden Jezus als koning van de Joden en brachten hem gaven die een koning waardig waren. Hun komst naar Bethlehem was duidelijk niet gewoon. Het was geen wet voor de Wijzen om een nieuwe koning die geboren was in Judea te aanbidden. Hun bezoek was een verrassing voor allen, en een serieuze reden voor Herodes om te reageren, want hij voelde dat zijn troon in gevaar was. Dit voorbeeld toont dat God onorthodoxe methoden kan gebruiken om zich te openbaren aan degenen die volledig vreemd zijn voor zijn openbaring in de Bijbel. Hij heeft voldoende middelen om dit op de hele aarde te doen. Opnieuw bemerken we dat de belangrijkste factor in het definiëren van geloof de menselijke reactie op zijn openbaring is. De Wijzen konden de ster van Bethlehem genegeerd hebben. Maar hun tocht bewijst hun geloof en hun geloof brengt hen ertoe om de ware God te aanbidden.

Het probleem van de mensheid is nooit het gebrek aan openbaring geweest, maar eerder hoogmoed en de weigering van genade. Mensen reageren niet op de hoeveelheid openbaring die ze reeds hebben gekregen; ze weten wat de doen, maar weigeren het te doen. De meesten van de tijdgenoten verwierpen Jezus omdat ze weigerden te geloven ondanks al de vervulde profetieën, mirakels, genezingen en zelfs ondanks zijn verrijzenis. De parabel van de Rijke man en Lazarus (Lucas 16,19-31) is hier extreem relevant.

Lucas 16:19-31: Er was eens een rijk man die in purper en fijn linnen gekleed ging en iedere dag uitbundig feestvierde, terwijl een arme, die Lazarus heette, met zweren overdekt voor de poort lag. Hij verlangde er naar zijn honger te stillen met wat bij de rijkaard van de tafel viel. Ja, zelfs kwamen honden zijn zweren likken. Nu gebeurde het dat de arme stierf en door de engelen in de schoot van Abraham werd gedragen. De rijke stierf ook en kreeg een eervolle begrafenis. In de onderwereld, ten prooi aan vele pijnen, sloeg hij zijn ogen op en zag van verre Abraham, en Lazarus in diens schoot. Toen riep hij uit: Vader Abraham, ontferm u over mij en geef Lazarus opdracht de top van zijn vinger in water te dopen en mijn tong daarmee te komen verfrissen, want ik word door de vlammen hier gefolterd. 

Maar Abraham antwoordde: Mijn zoon, herinner u hoe gij tijdens uw leven uw deel van het goede hebt gekregen en op gelijke manier Lazarus het kwade; daarom ondervindt hij nu hier de vertroosting, maar wordt gij gefolterd. Daarenboven gaapt er tussen ons en u voorgoed een wijde kloof, zodat er geen mogelijkheid bestaat, zelfs als men het zou willen, van hier naar u te gaan noch van daar naar ons te komen. De rijke zei: Dan vraag ik u, vader, dat gij hem naar het huis van mijn vader wilt sturen, want ik heb nog vijf broers; laat hij hen waarschuwen, opdat zij niet eveneens in deze plaats van pijniging terecht komen. Maar Abraham sprak: Zij hebben Mozes en de profeten; laat ze naar hen luisteren. Maar hij zei: Och neen, vader Abraham! Maar als er een uit de doden naar hen toegaat, zullen ze zich bekeren. Hij echter sprak tot hem: Als ze naar Mozes en de profeten niet luisteren, zullen ze zich ook niet laten overreden, als er iemand uit de doden opstaat.'

Mensen krijgen alles wat ze nodig hebben om gered te worden, maar als ze de beschikbare openbaring weigeren, zijn ze volledig verantwoordelijk ervoor en kunnen ze niet gerechtvaardigd worden bij Gods oordeel. De kruisiging van Jezus Christus vertelt ons dat mensen God niet kunnen behagen door hun eigen inspanningen en dat Gods genade een absolute noodzaak is voor ons.

Er is nog een aspect dat hier moet behandeld worden: Als mensen kunnen gered worden zonder over Christus te horen, betekent dit dat Christelijke missies nutteloos zijn? In geen geval. Er zijn twee belangijke redenen dat Christelijke missies in de wereld noodzakelijk zijn. Eerst en vooral omdat Jezus het zelf heeft bevolen (Mattheus 28,18-20). Hij is de laatste openbaring van God en zijn boodschap van verlossing moet gepredikt worden “naar alle uiteinden van de wereld" (Handelingen 1,8). Dat mensen kunnen gered worden zonder te horen over Christus is enkel een tijdelijke oplossing, tot zijn boodschap alle mensen zal bereiken. Ten tweede, alle mensen moeten de volheid en zegening van het Christelijk leven kennen, en niet alleen in de eeuwigheid, maar ook gedurende dit huidige aardse leven. Jezus kwam ook om ons aardse leven te verlossen, zodat we konden starten om zijn liefde nu te ervaren, in een persoonlijke relatie met hem en ook in de Christelijke gemeenschap.

Als de redding van stammen die leven in afgelegen streken volledig afhing van de prediking van missionarissen, zouden vele mensen eeuwige vervloeking in de Hel lijden omdat de Christelijke missionarissen er niet in slaagden hun deel van de wereld op tijd te bereiken. In vele gevallen zou de ongehoorzaamheid van Christenen om naar de afgelegen streken in de wereld te gaan ervoor verantwoordelijk zijn. Het zou zelfs erger zijn als missionarissen deze plaatsen bereiken maar niet de “juiste” Jezus zouden verkondigen. Onthoud hoe de Nieuwe Wereld werd gekoloniseerd. Christelijke missies werden niet altijd geϊnspireerd door liefde. Ze hebben niet altijd de boodschap van liefde gepredikt maar een van hebzucht en hypocrisie. Daarom, zou God nooit mensen tot de he, kunnen veroordelen enkel omdat zijn zogenaamde volgelingen zijn boodschap hebben aangetast. Dit zou niet stroken met Gods perfecte rechtvaardigheid en liefde voor de verlorenen.

God heeft de wereld niet achtergelaten zonder een juiste getuigenis van zichzelf (Handelingen 14,17) en veroordeelt niemand zonder eerst zijn genade te openbaren. Het offer van Christus op het kruis is en blijft de enige grond voor de redding van de mensheid. Het verwerpen (door degenen die van hem gehoord hebben) kan niet gerechtvaardigd worden door het gebrek aan intellectuele bevrediging die men krijgt van polemische debatten.