Leer van de Antichrist

Hoofdstuk 8 : Islam, de Koran en Hadiths : deel 7

We lezen dat soera 53:19-23 probeert het heidense Arabische geloof te weerleggen dat Allah dochters had genaamd al-‘Oezza, al-Laat en Manaat. (Zie ook soera 16:57 en 6:100).

De bijbelverhalen zijn rijk aan historische details, vele door de archeologie bevestigd. Zij beslaan meer dan duizend jaren, en openbaren een lang proces van technologische en culturele ontwikkeling. In tegenstelling tot de heilige geschiedenis van de koran die zonder archeologische steun is. Haar gefragmenteerde en losgekoppelde verhalen bieden geen authentieke weerspiegeling van historische culturen. Geen plaatsnamen van het oude Israël worden genoemd, zelfs Jeruzalem niet. Veel van de veronderstelde historische gebeurtenissen die in de koran weergegeven zijn hebben geen onafhankelijke bron ter bevestiging. Bijvoorbeeld, er wordt verteld dat Abraham en Ismaël de Kaäba in Mekka bouwden (Soera 1:127), maar dit is geheel zonder bewijs. Het bijbelse verslag, ouder dan 1000 jaar, plaatst Abraham niet ergens in Arabië.

De koran is geen betrouwbare bron voor de bijbelse geschiedenis

De koran, geschreven in de zevende eeuw, kan niet worden beschouwd als het hebben van enige autoriteit om ons wat dan ook over Jezus van Nazaret te informeren. Het biedt geen enkel bewijs voor haar beweringen over de bijbelse geschiedenis. Haar talrijke historische fouten weerspiegelen een onvolledige kennis van de bijbel.

De islam eigent de geschiedenis van joden- en christendom toe

Toen Mohammed de naam van Allah verbond aan de religieuze geschiedenissen van joden- en christendom, was dat een weg om deze voor de islam op te eisen. In het licht van latere gebeurtenissen, kan de bewering dat de islam de oorspronkelijke religie was, en dat alle voorgaande profeten moslims waren, worden bezien als een poging om de geschiedenissen van de andere religies tot de islam toe te eigenen. Met als gevolg om het christen- en het jodendom van hun eigen geschiedenissen te beroven.

Bedenk eens dat veel bijbelse plaatsen, zoals de graftombes van de Hebreeuwse Aartsvaders en de Tempelberg, door de islam als moslimplaatsen worden opgeëist, en niet als joodse of christelijke. Bovendien dat de koran ons vertelt dat Abraham ‘een moslim was’. Onder islamitisch heerschappij dienen alle joden en christenen van die plaatsen verbannen te worden.

De plaats van joodse geschriften in het christelijke geloof is totaal verschillend van de plaats van de bijbel in de islam

Er is een fundamenteel verschil tussen christelijke opvattingen over de joodse geschriften en islamitische opvattingen over de bijbel. Christenen aanvaarden de Hebreeuwse geschriften. Zij waren de geschriften van Jezus en de apostelen. Zij waren de geschriften van de eerste kerk. Het gehele christelijke geloof en de christelijke praktijk steunen op hen. Christelijke kernbegrippen als ‘Messias’ (Grieks ‘Christos’), ‘Geest van God’, ‘Koninkrijk van God’ en ‘redding’ zijn diep geworteld in de Hebreeuwse bijbeltradities.

Wij willen ook opmerken dat christelijke seminaries aanzienlijke tijd besteden aan het bestuderen van de Hebreeuwse geschriften. Dit vormt een integraal onderdeel van de training in de christelijke bediening. De Hebreeuwse geschriften worden in vele kerken wereldwijd iedere zondag (vertaald) gelezen.

Daarentegen is de islamitische behandeling van de bijbel één van totale ontkenning. Hoewel die beweert alle voorgaande profetische openbaringen te bevestigen, is de koran vergeetachtig ten opzichte van de ware inhoud van de bijbel. De bewering dat christenen en joden weloverwogen hun geschriften vervalsten wordt gedaan zonder bewijs, en dit dient alleen om de historische onvolkomenheden van de koran toe te dekken. Moslimgeleerden hebben nauwelijks weet van de bijbel of bijbelse theologie en blijven daarom onwetend over deze feiten.

Enkele hedendaagse moslimgeluiden over Jezus

Yasser Arafat, die een persconferentie gaf aan de Verenigde Naties in 1983 noemde Jezus “de eerste Palestijnse fedayeen die zijn zwaard voerde” (dat wil zeggen: hij was een vrijheidsvechter voor de islam).

Sjeik Ibrahiem Madhi, medewerker van de Palestijnse Autoriteit, live uitgezonden in April 2002 op de Palestijnse televisie: “De joden wachten op de valse joodse Messias, terwijl wij, met Allah’s hulp wachten op Jezus, vrede zij met hem. Jezus’ pure handen zullen de valse joodse Messias vermoorden. Waar? In de stad van Lod, in Palestina.”

Auteur Shamin A. Siddiqi of Flushing, New York maakte de klassieke positie van islam tegenover christendom duidelijk in een recente brief aan Daniël Pipes, columnist van de New York Post:

“Abraham, Mozes, Jezus, en Mohammed waren allen profeten van de islam. Islam is de gemeenschappelijke erfenis van de joodse-christen-moslim gemeenschap van Amerika, en de vestiging van het Koninkrijk van God is de gezamenlijke verantwoordelijkheid van al de drie Abrahamitische geloven. Islam was de dien (geloof, manier van leven) voor zowel joden als christenen, die het later verloren vanwege menselijke vernieuwingen. Nu willen de moslims de joden en christenen herinneren aan hun oorspronkelijke din [religie]. Dit zijn de feiten van de geschiedenis.”

Deze historische ontkenning - door het joden- en christendom te lijken te bevestigen, maar in feite deze te verwerpen en te verdringen - is een lynchpin van moslimapologeten. Wat wordt bevestigd is in feite noch christendom noch jodendom, maar Jezus als een profeet van de islam, Mozes als een moslim etc. Dit is bedoeld voor de ‘terugkeer’ van christenen en joden naar de islam, waarnaar Siddiqi verwijst als hij spreekt over de gezamenlijke verantwoordelijkheid” van joden en christenen om het ‘Koninkrijk van God’ te vestigen. Hiermee bedoelt hij dat Amerikaanse christenen en joden moeten werken aan het introduceren van de sharia en de heerschappij van de islam in de Verenigde Staten.

Conclusie

‘Isa (Jezus) van de koran is een product van fabel, fantasie en onwetendheid. Wanneer moslims deze ‘Isa vereren, hebben zij iemand anders in gedachten dan de Yeshua of Jezus van de bijbel en de geschiedenis. De ‘Isa van de koran is gebaseerd op geen enkel erkende vorm van historisch bewijs, maar op fabels die circuleerden in het Arabië van de zevende eeuw.

Voor veel getrouwe moslims is ‘Isa de enige Jezus die zij kennen. Maar als men deze moslim-‘Jezus’ aanvaart, dan aanvaart men ook de koran: men aanvaart de islam. Geloof in deze ‘Isa gaat ten kosten van de bewering dat joden en christenen hun schriften hebben vervalst, een beschuldiging zonder enig historisch bewijs. Geloof in deze ‘Isa betekent dat veel christelijke en joodse geschiedenis in feite islamitische geschiedenis is.

De Jezus van de evangeliën is de basis waarop het christelijke geloof is ontstaan. Door hem te islamiseren, en hem een moslim-profeet te maken die de koran verkondigt, vernietigt de islam het christelijke geloof en neemt hij al zijn geschiedenis over. Hetzelfde doet de islam met het jodendom.

In de eindtijd zoals beschreven door Mohammed wordt ‘Isa een strijder die zal terugkeren met zwaard en lans. Hij zal de christelijke religie vernietigen en de islam als de enige religie in de wereld maken. Uiteindelijk zal hij in het laatste oordeel de christenen veroordelen tot de hel vanwege het geloof in de kruisiging en de menswording.

De laatste handeling van de moslim-‘Isa weerspiegelt de islamitische apologetische strategie in relatie tot het christendom. Dat is: de Yeshua van de geschiedenis ontkennen, en hem te vervangen met een kopie van Mohammed, zodat niets overblijft dan de islam.

“De moslimse plaatsvervangingsgedachte beweert dat de hele bijbelse geschiedenis van Israël en het christendom islamitische geschiedenis is. Dat alle profeten, koningen van Israël en Judea, en Jezus, moslims waren. Dat de mensen van het Boek deze stelling durven uit te dagen is voor een islamitische theoloog intolerante arrogantie. Joden en christenen zijn dus onteigend van hun Heilige Geschriften en hun verzoeningsleer.”
(Bat Ye’or in Islam and Dhimmitude: where civilizations collide, p.370.)

Niet-christelijke bronnen

Tacitus (55-120), een beroemd historicus van het oude Rome, schreef in de tweede helft van de eerste eeuw ‘Christus... kreeg de doodstraf van Pontius Pilatus, de procurator van Judea in het regentschap van Tiberius; maar het kwaadaardige bijgeloof, onderdrukt voor een tijdje, brak opnieuw uit, niet alleen in Judea waar het onheil vandaan kwam, maar ook in Rome.’ (De Annalen 15: 44)
Suetonius schrijvend rond het jaar 120 vertelt over de onregelmatigheden van de joden op ‘instigatie van Chrestus’ tijdens de tijd van keizer Claudius. Dit kan verwijzen naar Jezus, en lijkt te relateren aan de gebeurtenissen in Handelingen 18:2, die plaatsvonden in het jaar 49.
Thallus, een seculiere historicus waarschijnlijk schrijvend rond het jaar 52 verwijzend naar de dood van Jezus in een discussie over de duisternis van het land na zijn dood. Het origineel is verloren gegaan, maar Thallus’ argumenten – uitleggende wat als een zonsverduisternis leek - worden door Julius Africanus aangehaald in het begin van de derde eeuw.
Mara Bar-Serapion, een Syriër schrijvend na de vernietiging van de Tempel in het jaar 70, noemt de eerdere executie van Jezus, die hij een ‘Koning’ noemt.
De Babylonische Talmud verwijst naar de kruisiging (door het een ophanging te noemen) van Jezus de Nazirener op de vooravond van het Pascha. In de Talmud wordt Jezus ook de niet gelegitimeerde zoon van Maria genoemd.
De joodse historicus Josephus beschrijft Jezus’ kruisiging onder Pilatus in zijn Antiquiteiten, geschreven rond het jaar 93/ 94. Josephus verwijst ook naar Jacobus de broer van Jezus en zijn executie tijdens de periode van Ananus (of Annas) de hogepriester.

Paulus’ brieven

Paulus’ brieven werden geschreven in het tijdsbestek van 20 tot 30 jaar na Jezus’ dood. Zij zijn waardevolle historische documenten, niet in de laatste plaats omdat ze geloofsuitingen bevatten die ongetwijfeld dateren uit de eerste decades jaren van de christengemeenschap.

Paulus werd een gelovige in Jezus binnen enkele jaren na Jezus’ kruisiging. Hij schrijft in zijn eerste brief aan de Corinthiërs: “Want vóór alle dingen heb ik u overgegeven, wat ik zelf ontvangen heb: Christus is gestorven voor onze zonden, naar de Schriften, en Hij is begraven en op de derde dag opgewekt, naar de Schriften, en Hij is verschenen aan Céfas, daarna aan de twaalf.” Dit maakt duidelijk dat het geloof in de dood van Jezus er was vanaf het begin van het christendom.

De vier evangeliën

De vier evangeliën werden geschreven in de periode 20-60 na Jezus’ dood, binnen levende herinneringen aan de gebeurtenissen die zij beschrijven.

De gebeurtenissen die de evangeliën beschrijven vonden voor het grootste deel in het volle licht van publiek toezicht plaats. Jezus’ onderwijs werd gevolgd door grote scharen mensen. Er waren erg veel getuigen van de gebeurtenissen van zijn leven. Zijn dood was een publieke executie.

Handgeschreven bewijs voor de bijbel en zijn overlevering

Het handgeschreven bewijs voor de Griekse geschriften is overweldigend, veel groter dan voor alle andere oudheidkundige teksten. Meer dan 20.000 manuscripten getuigen van hen. Hoewel er kopieerfouten zijn, die verwacht kunnen worden van de handen van de overschrijvers, zijn deze allemaal relatief klein en de basis integriteit van het overschrijfproces wordt rijkelijk ondersteund.

Verder, toen de Westerse christenen de Hebreeuwse geschriften bestudeerden tijdens de Renaissance, vonden zij dat zij opvallend dicht aansloten bij hun Griekse en Latijnse vertalingen die over een periode van duizend jaar keer op keer vertaald waren. Er waren overschrijffouten, en enkele kleine veranderingen, maar geen significante domme verzinselen die het verhaal van Jezus’s dood doen verzinnen.

Evenzo, toen de Dode Zee Rollen werden ontdekt, bevatten zij Hebreeuwse bijbelse boekrollen daterend van voor de tijd van Jezus. Deze komen ook erg overeen met de oudste Hebreeuwse Masoretische manuscripten van meer dan duizend jaar later. Opnieuw, geen verzinselen, maar bewijs van het opvallend getrouw kopiëren.

Conclusie: Jezus van Nazaret is een historisch figuur

Natuurlijk zijn er gebeurtenissen opgeschreven in verband met Jezus’ leven die niet-christenen niet willen aanvaarden, zoals de wonderen, de maagdelijke geboorte, en de opstanding. Echter, wat zonder twijfel is, is dat de Yeshua (‘Jezus’) van Nazaret een historisch figuur was. Die leefde, een menigte volgelingen aan zich bond, en door de Romeinse autoriteiten door kruisiging geëxecuteerd werd, waarna zijn volgelingen zich zeer snel verspreiden. Zowel seculiere als christelijke bronnen van die tijd zijn het hierover eens.

De primaire bronnen voor de geschiedenis van Jezus’ publieke leven zijn de evangeliën. Deze werden relatief kort na zijn dood geschreven. Binnen levende herinnering . En we hebben de indicatie dat deze bronnen als betrouwbaar in de eerste christelijke gemeenschap aanvaard werden, tijdens een periode waarin getuigenissen van Jezus’ leven uit eerste en tweede hand nog beschikbaar waren.

We concluderen dat elke verklaring over ‘Isa (Jezus) in de koran, zes eeuwen na Jezus’ dood gemaakt, tegenover het historische bewijs van deze bronnen uit de eerste eeuw beoordeeld moet worden, en niet andersom.

De auteur van dit artikel is een Anglicaanse dominee van ST. Hilary’s Anglicaanse kerk Kew. Hij is ook een senior medewerker van de Faculteit Taalkunde en Toegepaste taalkunde aan de Universiteit van Melbourne, met de titel professor, en was vroeger het hoofd van die faculteit. Hij heeft enkele boeken over de taal en de cultuur van de Atjehnesen, een islamitische stam in Indonesië, geschreven, en werd gekozen in de Australische Academie van Menswetenschappen in 1992 voor zijn onderzoekswerk. Hij diende als een lid van het bestuur van deze Academie voor één periode in de jaren negentig.

Nog informatie over de Ramadan en de feesten in de islam :

Ramadan (wikipedia) : is de negende maand van de islamitische maankalender. Het is de maand van inkeer, waarop tussen fajr, de dageraad ruim vóór zonsopkomst, en maghrib, bij zonsondergang, gevast wordt. Een van de bijzonderste nachten in deze maand is Laylat al-Qadr.

Betekenis

Naar het voorbeeld van de profeet Mohammed vasten moslims in deze maand gedurende de dag. Dit vasten is een van de vijf zuilen van de islam. Zieken, zwangere vrouwen, militairen in oorlogstijd, jonge kinderen, reizigers en alle anderen voor wie het vasten een bedreiging vormt voor de gezondheid (denk bijvoorbeeld aan mensen met suikerziekte) of vertragend werkt op herstel van een ziekte zijn echter niet overal verplicht om te vasten. Naast het vasten kunnen vrijwillig extra gebeden gedurende de nacht worden verricht. Moslims bidden gedurende deze maand meer om de geloofsovertuiging te doen toenemen. Naast een maand van bezinning, is ramadan een maand waarin extra aandacht geschonken wordt aan verdraagzaamheid, vrijgevigheid, liefdadigheid en saamhorigheid.

Volgens de islam leert vasten de mens aan zichzelf te bedwingen en kan het eigenschappen aanleren als discipline, uithoudingsvermogen en vooral zelfbeheersing, en leert het de mens aan de baas te zijn over begeerten en lusten. Verder zou vasten het inlevingsvermogen in de armen versterken en het respect in de medemens en God vergroten. Elke dag dat men vast, wordt als een overwinning gezien.

Na de maand ramadan volgt het suikerfeest (`id-oel-fitr), dat gevierd wordt met familie en vrienden.

Het vasten

Het vasten wordt sawm (saum) of siyam genoemd. Dit houdt in dat veel moslims op deze tijden niet eten, drinken, roken en dat ze zich onthouden van geslachtsgemeenschap. Daarnaast zijn ook liegen, schelden, kwaadspreken en vloeken tijdens de ramadan extra kwalijk. Een mogelijke uitleg van het vasten kan als volgt worden gegeven:

Oog: men kijkt niet naar wat ongeoorloofd is.

Oor: men luistert niet naar verkeerde praatjes en luistert niet af.

Mond: men roddelt niet en bezigt geen verkeerd taalgebruik.

Hand: men pleegt geen verkeerde dingen.

Voet: men bezoekt geen verboden plaatsen.

Voor zieken, zwangere vrouwen, vrouwen tijdens de menstruatie, soldaten in oorlogstijd, jonge kinderen, reizigers en alle anderen voor wie het vasten een bedreiging vormt voor de gezondheid of vertragend werkt op herstel van een ziekte, wordt een uitzondering gemaakt. Zij hoeven niet te vasten, hoewel het inhalen ervan (indien dat mogelijk is) wel wordt aangemoedigd.

Zowel 's ochtends vroeg als 's avonds laat na zonsondergang wordt er door sommigen zeer uitgebreid gegeten. Er zijn mensen die hier kritiek op hebben, omdat zij vinden dat de ramadan een periode van vasten, onthouding en bezinning dient te zijn. De ochtendmaaltijd wordt shor of sohor genoemd, de maaltijd na het vasten iftar.

Veel moslims begroeten elkaar voor en tijdens de ramadan met ramadan moebarak, ramadan karim of ramadan mabroek, wat gezegende ramadan betekent. De ramadan keert ieder jaar terug, en het vasten wordt door volwassenen aangehouden. Het vasten maakt de periode soms vrij ingrijpend voor het leven van alledag.

Tijdens ramadan wordt doorgaans geprobeerd de gehele Koran te lezen. Daartoe is de Koran in 30 delen (elk voor een dag) verdeeld, Djuz’ genaamd.

Redenen voor het vasten tijdens ramadan

Het vasten ziet men als een vorm van zuivering van de ziel en gehoorzaamheid aan God.

Het vasten is een van de vijf zuilen van de islam en is dus verplicht.

Het is mogelijk door het vasten zelfdiscipline te ontwikkelen en aan zwakheden in het karakter te werken.

Het vasten laat voelen hoe het is om honger te hebben en helpt daarmee empathie voor minderbedeelden te ontwikkelen.

Instelling van het vasten tijdens de maand ramadan

Volgens de islam is het vasten niet een innovatie die is ontstaan met de Koran, maar behoort in het beginsel tot de praktijk van de monotheïsten. De Koran bevestigt slechts dat het zo is. Zoals met vele andere zaken portretteert de Koran zichzelf als een voortzetting van het terugkeren naar de oorspronkelijke zuiverheid en het oorspronkelijke doel.

Na de Slag bij Badr werd aan moslims de plicht gegeven te vasten in de maand ramadan. Het vasten is in de Koran terug te vinden in soera De Koe 183-185:

O, gij gelovigen, het vasten is u voorgeschreven, zoals het degenen die vóór u waren was voorgeschreven, opdat gij vroom zult zijn. Voor een zeker aantal dagen zult gij vasten, maar zij die onder u ziek zijn, of op reis, vast een aantal andere dagen, er is een losprijs voor degenen, die niet kunnen vasten, het voeden van een arme. Maar hij, die vrijwillig goed doet, het zal beter voor hem zijn. Het vasten is goed voor u, indien gij het beseft. De maand ramadan is die, waarin de Koran als een richtsnoer voor de mensen werd nedergezonden en als duidelijke bewijzen van leiding en onderscheid. Wie onder u daarom deze maand beleeft, laat hem daarin vasten. Maar wie onder u ziek of op reis is, een aantal andere dagen. God wenst gemak voor u en geen ongemak, en opdat gij het aantal zult voltooien en opdat gij Gods grootheid zult prijzen, omdat Hij u terecht heeft geleid en opdat gij dankbaar zult zijn.

Behalve de Slag bij Badr (17 ramadan 2 AH) zijn ook de inname van Mekka (10 ramadan 8 AH) en de verovering van Andalusië (28 ramadan 92 AH) belangrijke gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens de maand ramadan.

Openbaringen

In de jahiliyya, de pre-islamitische tijd, trok Mohammed zich, zoals ook anderen van de stam Qoeraisj dat deden, een keer per jaar terug om in contemplatie te vasten. Deze periode van devotie werd tahannuth genoemd. Volgens de islam ontving Mohammed tijdens zo'n periode van bezinning in een grot op de berg Hira zijn eerste openbaring: soera De Bloedklomp.

Vaststelling van de tijden van ramadan

Het begin van de maand ramadan wordt waargenomen door het zien van de maan op de vooravond van de eerste dag van de maand. Hierdoor begint ramadan in verschillende landen vaak op verschillende dagen, omdat de belangrijkste regel voor het begin van de maand ramadan nog altijd gebaseerd is op het visueel waarnemen van de maan. Tegenwoordig wordt meestal universeel uitgegaan van Saoedi-Arabië, vanwege de ligging van Mekka in dit land. Met name de inwoners van de Maghreb houden vast aan de eigen waarneming, die meestal een dag later is. Daardoor beginnen en eindigen de bewoners uit dit gebied een dag later. Mensen van oorsprong afkomstig uit deze gebieden, maar woonachtig in bijvoorbeeld Europese landen volgen doorgaans de vaststelling vanuit Mekka.

Bij bewolking of mist kan ook een ander criterium worden gebruikt, namelijk wanneer de maan niet zichtbaar is op dag 29, dan telt men er nog 1 dag bij en komt zo op een ramadan van 30 dagen. Dit is het maximum, want er zijn geen 31 dagen in de islamitische (maan)maanden.

Met moderne middelen kan ook berekend worden wat de maanstand op ieder moment in de toekomst is. Als dit als basis wordt genomen, kan men ruim van tevoren bepalen wanneer ramadan begint. Onder meer Turkije gebruikt deze methode om begin en einde van de vastenmaand vast te stellen. Turkse moslims weten daardoor ruim van tevoren wanneer de maand ramadan begint en eindigt. Andere moslims, waaronder de Marokkaanse, gebruiken deze methode echter niet.

De dagindeling bij sommige moslims is dan weer gebaseerd op de zonnestand. De vastendag begint ruim voor zonsopgang met het uitspreken van de intentie (niyya). Daarna wordt het eerste gebed van de dag (al-fajr) verricht. De vastendag eindigt bij zonsondergang. Het vasten wordt verbroken, totdat de volgende dageraad aanbreekt.

Volgens de voorschriften begint het vasten wanneer men 's ochtends een witte draad van een zwarte kan onderscheiden (in het licht van de zon). Deze witte draad slaat volgens sommigen op de schemering (of het eerste licht) dat aan de horizon begint te verschijnen en dus niet letterlijk het onderscheid tussen een witte en zwarte draad. In Nederland en België wordt meestal uitgegaan van 12 graden onder de horizon met betrekking tot de opkomst van de zon, omdat gedurende de zomermaanden de nacht niet donker genoeg wordt.

Vasten in de poolgebieden

Hoe dichter men bij de polen komt, hoe lastiger het opvolgen van de letterlijke interpretatie van de Koranverzen over het onderscheid 's ochtends tussen een witte draad en een zwarte draad wordt. In de praktijk is dit echter geen probleem, omdat een moslim kan uitgaan van de situatie van de dichtstbijzijnde plaats, waar dit onderscheid wel duidelijk te maken is. Het is ook mogelijk zich te richten op de situatie in het moederland, bijvoorbeeld in de Maghreb, of de situatie in Mekka. Een moslim die zich aan het begin van de ramadan in bijvoorbeeld Lapland bevindt, zal dan altijd precies de begintijd van de ramadan kunnen opzoeken. Ook kan de moslim die in zo'n gebied woonachtig of op vakantie is ervoor kiezen om het etmaal (24 uur) in vijven te delen (5 gebeden per dag) en te vasten tussen fajr en maghrib.

Ramadan ten opzichte van de westerse kalender

De islamitische kalender is een maankalender en de eerste dag van een nieuwe maand is de dag dat de nieuwe maan zichtbaar wordt. Daar een maanjaar 11 tot 12 dagen korter is dan een zonnejaar, verplaatst ramadan zich net als de andere maanden in de islamitische kalender door de seizoenen. Hieronder staan de geschatte data voor ramadan, gebaseerd op de Saoedische Umm al-Qura kalender. Doordat veel moslims vasthouden aan waarneming van de maan in met name Mekka kunnen de data in praktijk iets afwijken.

De belangrijkste islamitische feestdagen : uit: www.beleven.org

Officieel beginnen feest- en gedenkdagen de voorgaande avond bij zonsondergang, wanneer volgens de Islamitische maankalender een nieuwe dag begint. De hier gegeven datum is van de 'volle dag'.

Muharram (Islamitisch Nieuwjaar)

1 Muharram. (september) Op de eerste dag van de islamitische maand Muharram begint het Islamitisch Nieuwjaar en herdenken moslims dat de profeet Mohammed en zijn volgelingen in het jaar 622 n. Chr. de stad Mekka verlieten en naar Medina verhuisden. Het is voornamelijk een feestdag die gevierd wordt in de moskee. Met Asjoera wordt pas echt nieuwjaar gevierd. Asjoera (De tiende dag) begint officieel de voorgaande avond bij zonsondergang.

Asjoera
10 Muharram. (september) Asjoera is de tiende dag van de eerste maand van het islamitisch jaar: 10 Muharram. Nadat op 1 Muharram in de moskee het kerkelijke jaar is begonnen, wordt op deze dag pas echt nieuwjaar gevierd.

Asjoera is een dag van tegenstellingen, er heerst blijdschap om de dingen die moeten komen en verdriet om de dingen die voorbij zijn gegaan. Het wordt volgens de islam aanbevolen om een dag te vasten. Het is toch ook een gezellige dag, want veel mensen zoeken elkaars gezelschap op. Niet alleen in huis, maar ook op straat.

Op de ochtend van Asjoera kun je beter niet op straat vertonen. Je riskeert namelijk een nat pak doordat iemand een emmer koud water over je heen kiept, of je met een waterspuit probeert te raken. Want op Asjoera moet iedereen een bad nemen. Uit alle kranen van de hele wereld stroomt dan water uit de heilige bron de Zamzam bij Mekka. Overdag vast je, pas na zonsondergang mag je eten. Het vasten is een herdenking van de bevrijding van de profeet Moesa - oftewel Mozes - en zijn volk van de farao. De maaltijd wordt bij sommige stromingen van de islam gezien als herdenking van de laatste keer dat Noach at aan boord van de Ark.

Op Asjoera maken islamitische ondernemers de balans op van het afgelopen jaar. Daarna staan ze 2,5% van hun totale bezit af aan minderbedeelden. Hun gift kan bestaan uit een som geld, maar kan ook de vorm hebben van geschenken of levensmiddelen zoals bloem, suiker of olie. Er zijn mensen die op Asjoera een complete feestmaaltijd aanrichten voor de kinderen uit de buurt. Het afstaan van bezit, dat Zakaat (religieuze belasting) wordt genoemd, is een van de vijf pijlers van de islam.

Mawlid an-Nabi (Geboortedag Mohammed)

12 Rabie I (al-awwal) (november). Geboorte van de profeet. Op deze dag vieren moslims de geboortedag van de profeet Mohammed: Mevlid Kandili (Turks), Moeloed an-nabi (Marokkaans) of Milaad en-nabi (Surinaamse en Molukse moslims).

Mohammed werd geboren in ± 570 van onze jaarrekening. Die gebeurtenis wordt door alle moslims uitbundig gevierd. Er wordt speciaal (zoet) eten bereid en gezongen en de gelovigen gaan 's avonds naar de moskee. Daar wordt dan gesproken over de profeet, over het islamitische geloof en er wordt uit de Koran gelezen.

Regaib Kandili (Nacht van de Wonderen)

Regaib Kandili (Turks) (maart). De eerste nacht van donderdag op vrijdag van de 7e maand Radjab. Turken herdenken de ontvangenis van de profeet Mohammed. Ze vasten en staan er in de moskee uitvoerig bij stil dat de moeder van Mohammed in deze nacht zwanger werd van de profeet.

Lailat-ul-Meraj (Hemelvaart Mohammed)

27 Radjab. (april) Hemelreis van de profeet Mohammed. De 27ste van de islamitische maand Radjab is de nacht van de reis van de profeet Mohammed van Mekka naar Jeruzalem, en zijn daaropvolgende reis naar de hemel. Deze miraculeuze gebeurtenis wordt 's avonds in de moskee, in de 'gezegende nacht' herdacht. Al Isra' wal Miraj.

De aartsengel Djibriel (Gabriël) nam Mohammed in Mekka bij de arm, toen deze lag te slapen voor de moskee. Voor de poort van de moskee stond een wit rijdier. Het dier, Buraak, had vleugels aan zijn hoeven, waarmee het zich voortbewoog. Buraak vloog samen met Mohammed en Jibrail naar Jeruzalem. Op de berg van de tempel stopte Jibrail.

Op het plein boven op de heuvel zaten Mozes, Jesaja, Jezus en nog vele andere profeten. Na met hen gebeden te hebben klom Mohammed met behulp van een ladder, een mi'raadj, naar de zeven hemelen. In de zevende, hoogste hemel zag hij Allah, de allerhoogste. Daarna keerde hij terug naar Mekka, waar niemand zijn verhaal geloofde.

Deze overlevering heeft ervoor gezorgd dat voor moslims Jeruzalem, na Mekka, de heiligste stad is.

Moslims vieren deze gebeurtenis door te bidden. In sommige moslimlanden worden de huizen, de straten en zeker de moskeeën versierd met kleurrijke wimpels en vlaggen, 's Nachts worden ze feestelijk verlicht met kandelaren en zelfs olielampen. 's Avonds vinden er in de moskeeën erediensten plaats en komen sprekers de diepgang van deze heilige avond toelichten. Na de plechtigheid worden er zoetigheden uitgedeeld. Het grootste deel van de nacht wordt in gebed doorgebracht en van de gegoede moslims wordt verwacht dat zij wat van hun rijkdom afstaan ten gunste van hulpbehoevenden.

Het doel van de spirituele hemelvaart van Mohammed was om de status van de profeet te bevestigen. Moslims geloven dat geen enkel ander menselijk wezen ooit tot zoiets in staat is. Er wordt verhaald dat zelfs Gabriël, die de profeet op zijn reis vergezelde, op een bepaald moment moest afhaken en het volgende opmerkte: "Ik ben genoodzaakt hier te stoppen. Ik kan niet verder gaan, maar gij, heerser van de wereld en brenger van vrede, voltooi uw glorieuze opmars."

Soera Al-Israa 17:1 : "Geprezen zij Hij die Zijn dienaar een reis liet maken van de heilige moskee naar de verste moskee waarvan Wij de omgeving gezegend hebben om hem iets van Onze tekenen te tonen. Hij is de Horende, de Doorziende."

Lailat-ul-Baraat (Nacht van de Lotsbezegeling)

De 14e nacht van de islamitische maand Sja'baan (mei) wordt Lailat-ul-Baraat genoemd. Allah stelt in deze nacht vast wie er in het komend jaar zullen sterven en wie er geboren zullen worden.

Het is een nacht van gebed en meditatie, vergeving van zonden en bepaling van het lot. Deze gebeurtenis wordt ook wel 'nacht van de vergeving' genoemd, er wordt aan Allah gevraagd de gestorven hun zonden te vergeven. In de moskee wordt ook druk gebeden ter voorbereiding van de Ramadan die twee weken later begint.

Ramadan

1-29/30 Ramadan (mei-juni). Vastenmaand. De Ramadan is de negende maand in de islamitische kalender. Het is een speciale maand waarin tussen schemer voor zonsopkomst en zonsondergang gevast wordt. Ramadan wordt daarom ook wel de vastenmaand van de moslims genoemd. Het exacte begin van de Ramadan is afhankelijk van het verschijnen van de sikkel van de nieuwe maan.

Het vasten wordt gezien als vorm van zuivering van de ziel en bedanking van Allah voor alles wat hij gegeven heeft. De Ramadan leert mensen zelfdiscipline. De moslims voelen en tonen verbondenheid met arme en hongerige mensen elders op de wereld.

Moslims gedenken dat in deze maand de profeet Mohammed de eerste van de openbaringen ontving die samen de koran vormden.

Lailat-ul-Qadr (Nacht van de Beslissing)

27 Ramadan (juni). Laylat al-Qadr / Shab-e-Qadr. Dit is de 27ste en allerheiligste nacht van de islamitische vastenmaand Ramadan. Openbaring van de koran aan de profeet Mohammed. Ook wel genoemd 'de waardevolle nacht' of 'nacht van de goddelijke beschikking', soms ook vertaald als 'nacht van goddelijke maat der dingen'.

Suikerfeest (Eid al-Fitr)

1 Sjawwaal (juni). Op de 1ste dag van de tiende maand, viert men het Suikerfeest, Eid al-Fitr, het 'feest van het breken van de vasten'. Het einde van de Ramadan. Het exacte begin is afhankelijk van het verschijnen van de sikkel van de nieuwe maan. De hier gegeven datum is de datum van de volle dag. Het Suikerfeest begint op de dag ervoor bij zonsondergang.

Het Suikerfeest, ook wel het kleine feest, (Turks: Şeker Bayramı) is de uitbundigste gebeurtenis in het islamitisch jaar. Na dertig dagen overdag niet gegeten, gedronken, gerookt of gevreeën te hebben wordt de traditionele Ramadan (Vastenmaand) afgesloten.

Op de laatste dag van de vastenmaand Ramadan gaat vrijwel iedere moslim op de wereld naar een moskee voor het uitspreken van het feestgebed. Na het gebed omhelst men elkaar en kan het feest beginnen. Kinderen kussen de hand van hun ouders en brengen die naar hun voorhoofd. Het feest duurt vaak meerdere dagen, want er wordt aan veel mensen gedacht c.q. een bezoek gebracht; buren, familie, vrienden, arme mensen en ook de dode mensen worden niet vergeten. Er wordt wel gezegd dat het motto van dit feest 'zoet eten, zoet praten' is. Deze dag is dan ook de gelegenheid om ruzie of conflicten van de afgelopen tijd uit of goed te praten. Er mag weer overdag gegeten worden en dat wordt dan ook overvloedig gedaan: het lekkerste. en zoetste eten (Baklava!) wordt op tafel gezet.

Op de ochtend van de eerste dag van de tiende maand, Sjawwal, staan moslims vroeg op: zij baden zich, trekken schone, eventueel nieuwe kleren aan, en zorgen ervoor dat ze lekker ruiken. Zo getuigen ze er feestelijk van dat ze een maand gevast hebben. Na zonsopgang wordt iets gegeten, bijvoorbeeld dadels of andere zoetigheid, ten teken dat de vasten echt voorbij is. Ook de arme mensen doen mee met deze gebruiken. Veelal krijgen ze voedsel en soms kleding van de rijkeren, voor wie het een plicht is voor de armen te zorgen.

Daarna gaan de mensen naar de ontmoetingsplaats, een moskee of een zaal, en in warme landen een stuk open terrein, om daar naar de preek van de imam te luisteren; waarmee de Ramadan echt afgesloten wordt. Ook de vrouwen en kinderen zijn daarbij meestal aanwezig, zoals de profeet heeft aanbevolen. Dan omhelzen de mensen elkaar, en vergeven zij elkaar eventuele fouten uit het afgelopen jaar. Ze wensen elkaar een gezegend feest.

De rest van de dag wordt besteed aan familiebezoek en - als dat mogelijk is - het bezoeken van de graven van ouders en/of kinderen. De profeet heeft gezegd dat degenen die zo’n graf bezoeken, gezegend worden bij iedere stap die zij zetten. Bij de familiebezoeken wordt veel zoetigheid gegeten (niet voor niets wordt het feest ook Suikerfeest genoemd), en worden er cadeautjes uitgewisseld. De kinderen delen volop in de feestvreugde, al hebben ze meestal maar enkele dagen gevast om met de volwassenen mee te doen.

In sommige islamitische landen is er op deze dag vaak kermis, en staan er snoepkramen op straat. Iedereen probeert aardig te zijn voor andere mensen, en met een schoon geweten en goede voornemens verder te gaan. Vaak is ook de tweede dag van de maand Sjawwal nog een feestdag.

Bedevaart naar Mekka (Hadj)

8-12 Dhu 'l-Hijja (augustus). De Hadj is de jaarlijkse bedevaart naar Mekka die iedere volwassen moslim die daartoe de middelen heeft ten minste eens in zijn leven moet verrichten. De Hadj vindt altijd plaats in het begin van de twaalfde maand van de moslimkalender.

De Hadj brengt hem naar de plaats waar Mohammed de islam heeft gepredikt. Mohammeds 'afscheidsbedevaart' in zijn sterfjaar werd het voorbeeld voor het huidige hadj-ritueel. De relatie met de persoon van Mohammed is voor de moslim een belangrijk aspect van de Hadj. Dit blijkt onder meer uit het bezoek dat veel pelgrims na afloop brengen aan Mohammeds graf in Medina.

Het hadj-ritueel begint met het aannemen van de ihraam, de gewijde staat van de pelgrim. Dit is verplicht zodra men het heilige gebied rond Mekka betreedt. De pelgrims, die tegenwoordig meestal per vliegtuig arriveren, plegen de ihraam bij aankomst vanaf de vliegtuigtrap aan te nemen. Voor de mannen houdt dat in dat zij gekleed gaan in twee witte ongenaaide doeken, waarvan de ene om de linkerschouder wordt geslagen en de andere om de lendenen. Voor de vrouw geldt slechts dat haar handen en haar gezicht onbedekt moeten blijven.

Tijdens de ihraam moet de moehrim (of moehrima: hij of zij die in gewijde staat verkeert) zich van seksueel verkeer onthouden. Verder is het scheren en knippen van haar en nagels en ook het kammen niet toegestaan.

Onmiddellijk na aankomst in Mekka wordt een bezoek aan de Ka'bah gebracht, waaromheen het plein van de grote moskee ligt. Beginnend bij de zwarte steen die in de oosthoek van de Ka'bah is ingemetseld en die de pelgrim zo mogelijk kust of aanraakt gaat hij rechtsom en maakt vervolgens tegen de wijzers van de klok in een zevenvoudige omgang rond de Ka'bah.

Daarna verricht hij de loop tussen de met de grote moskee verbonden heilige plaatsen Safa en Marwa eveneens zevenmaal. Dit gebeurt ter herinnering aan Hagar, die hier radeloos rondliep met haar zoontje Ismaël op zoek naar water en dit uiteindelijk vond in de bron Zam zam.

Dag van Arafa

9 Dhu 'l-Hijja (augustus). Op de negende dag van de maand Dhu 'l-Hijja (de bedevaartsmaand van de islamitische kalender) is de 'Dag van Arafa', een grote en belangrijke dag voor de moslims op Hadj (Bedevaart naar Mekka).

Op de tweede dag, nadat de pelgrims een preek van de Qadi of rechter van Mekka hebben bijgewoond, begeven zij zich naar de 20 kilometer ten zuidoosten van Mekka gelegen ‘Vlakte van Arafat’, de berg waar aan Mohammed de Koran werd geopenbaard. De gelovigen die gekleed zijn in witte Ihraam-kleding verblijven van 's middags tot na zonsondergang op de Vlakte van Arafat. Daar brengen zij in tenten de nacht door. Dit is een moment van bezinning en wordt beschouwd als het hoogtepunt van de Hadj. Het verblijven op de berg Arafat behoort tot de pilaren van de Hadj en dient dus verricht te worden (het is zelfs de belangrijkste pilaar van de Hadj).

Na deze bezinning wordt een bezoek gebracht aan een steengroeve, waar iedere bedevaartganger 49 steentjes verzamelt. Deze steentjes worden gebruikt in de jamrah; de rituele steniging van de duivel, die naar verluidt Abraham zou hebben verleid geen gehoor te geven aan Gods bevel om zijn zoon te offeren. De plekken waar de duivel ooit aan Abraham verscheen worden gesymboliseerd door drie zuilen, waar het dan ook miljoenen steentjes regent.

Offerfeest (Eid al-Adha)

10-12 Dhu 'l-Hijja (augustus). Het Offerfeest (Eid al-Adha, 'Slachtfeest', 'Feest van Ibrahiem' of 'Schapenfeest') is het belangrijkste feest van de islam. Het duurt drie dagen en wordt gevierd vanaf de 10e dag van de twaalfde maand van de islamitische kalender. Het wordt niet alleen in de Hadj gevierd maar tegelijkertijd ook in de rest van de islamitische wereld.