2/7/2011:  Heer Ra-El : Overstromingen en Planeet-X

Lord Ra-El onthult de Tempelier / Planeet-X connectie. In de inleiding wordt de camera ingezoomd op het Maltezerkruis van de Antichrist en dat wordt vereenzelvigd met de Tempeliers. Nadien kwam de foto van paus Benedictus 16 erop met op zijn kledij hetzelfde kruis.

Lord Rael met maltezerkruis

Tempeliers :

De Tempeliers, niet elke strijder met een Maltezer Kruis op het schild, maar de ingewijde Tempeliers, wisten dat het tijd was om de Gotische Kathedralen te bouwen. Het waren in feite energie katalysatoren, die speciaal ontworpen waren als liaison tussen kosmische energieën en de energielijnen op Aarde. 

Dat project vergde ontelbare mensen en nog meer manuren. En het was voor het eerst in Europa dat er zoveel arbeiders en zoveel financiële middelen beschikbaar waren om het concept van de grond te krijgen. Er moest een nederzetting van verbindende krachten aan de oppervlakte van de planeet komen, en het werd gecentreerd in wat nu Frankrijk heet, maar destijds andere namen had. 

Aanvankelijk was het een conglomeratie van Franken; Germaanse ridders die tot een uiterst geheim genootschap behoorden. Ze gebruikten de Rooms Katholieke Kerk als dekmantel. Je moet begrijpen dat het een zeer gevaarlijke periode was om te reizen, en er was behoefte aan een georganiseerd lichaam om controle over het grondgebied te behouden en instemming te krijgen van een hoge autoriteit. 

De kerk was het middel, de hefboom, voor de organisatie, omdat toestemming van de kerk hun project zou beschermen, waarbij goedkeuring van de paus het project zou wettigen. De groep die zich later Tempel Ridders zou noemen, planden deze omstandigheid om hun project er door te drukken onder de mantel van de kerkelijke autoriteit, en het was ook hun idee om er een religieuze orde van te maken, wat hun plannen de meeste bescherming bood. 

Het was op vele fronten een zinvol concept, en de groep ontdekte dat hun leden grote rijkdommen bezaten en politiek gezien was een scherm van legitimiteit de beste bescherming en geheimhouding voor hun plannen, die een hoger doel dienden dan enige koning of paus kon bevroeden.  

De ware autoriteit van de Negen ging de grenzen van staat en kerk te boven. Deze groep had er dit keer voor gekozen op Aarde terug te komen om de Aarde voor te bereiden op de volgende fase in haar evolutie aangezien ze behoorde tot de wereld van vormen in het reveil van volmaaktheid.  

De kerken die ze bouwden, en bekend werden als gotische kathedralen, gebruikten de dekmantel van religieuze toewijding, maar in werkelijkheid ging het om de vervolmaking van de menselijke vorm!

Het Maltezerkruis

Het achtpuntig Maltezer kruis symboliseert de acht zaligsprekingen uit Matthëus 5, 1-12. 

Maltezerkruis

De Orde voert het Maltezerkruis onder andere op de vlag van de Werkmeester en op de vlag van de Vorst Grootmeester.

Om de betekenis van de acht punten te illustreren wordt traditiegetrouw de tekst uit Matthëus 5 verzen 1-12 als Evangelielezing gebruikt op de jaarlijkse Ridderdag van de Orde van Malta Associatie Nederland:

1         Voorzichtigheid - Goed Oordeel

2         Rechtvaardigheid - Billijkheid

3         Matiging - Matiging in alle dingen

4         Moed - Moed om voor wat op te komen

De vier armen wijzen naar een centrum. In het centrum staan wij, Maltezerridders.

Voorzichtigheid, moed, rechtvaardigheid en matigheid zijn de kardinale deugden. Het woord 'kardinaal' is afgeleid van het Latijnse woord 'cardo', wat 'spil' of 'scharnier' betekent. Kardinale deugden zijn dus deugden waar het in het leven om draait. Je hebt ze alle vier nodig, je kunt er niet één uitkiezen. Het (apocriefe) boek Wijsheid (8:7) zegt: "En als iemand de gerechtigheid liefheeft, de vruchten van de wijsheid zijn de deugden: matigheid leert zij en voorzichtigheid, rechtvaardigheid en sterkte."

Tegelijkertijd is het Maltezerkruis een kruis. Het kruis is het symbool van de Christelijke wereld en dit teken is op grote afstand altijd goed te zien. Het Maltezerkruis symboliseert dus het kruis van Christus maar dient ook als herkenningsteken. 

In de elfde eeuw werd het Maltezer Kruis voor het eerst gebruikt door de ridders die behoorden tot wat we nu de Maltezer Orde noemen. Omdat het Maltezerkruis een onderscheidingsteken werd met een zekere status zijn later honderden andere (staats)ridderorden en onderscheidingen dit Maltezerkruis gaan gebruiken. Deze vorm , met kleine afwijkingen of in andere kleuren zie je vandaag de dag in veel medailles terug. Deze organisaties of groep mensen die zichzelf als zodanig omschrijft zijn al dan niet bij wet ingesteld en dan zijn ze instellingen van een bepaalde staat.

In het begin van het christendom was het symbool van Christus niet het kruis maar de herder met het lam en ook de vis. (Gnostici en Katharen wezen de verering voor het kruis af, wie vereert er nu een marteltuig, men vereert toch ook de koord niet waarmee een gehangene verhangen werd). Op plaatsen waar christenen samenkwamen toen het christendom nog verboden was en ze door het Romeinse Rijk vervolgd werden vinden we als merkteken voor hun aanwezigheid een soort medicijnwiel. Dit medicijnwiel staat voor het Griekse woord  "IXTVS" hetgeen ICHTUS, vis betekent. Als men het woord ICHTUS zou omdraaien ontstaat het woord Christus. Later ontstond uit dit medicijnwiel het Ephesekruis. Uit het Ephesekruis is het Maltezerkruis ontstaan. Pas later (na de val van Constantinopel) wordt het gewone kruis het symbool van het Christendom. Men moet sterven om een nieuw leven te creëren. (cfr. Osiriscultus en Egyptische mythologie). 

Mattheus 24:30  Op dat tijdstip zal het teken van de Mensenzoon verschijnen in de lucht, en alle naties van de aarde zullen rouwen.

Dan zal het teken van de Mensenzoon aan de hemel verschijnen, en alle stammen op aarde zullen jammeren en ze zullen de Mensenzoon zien komen op de wolken van de hemel, met veel macht en heerlijkheid.

SOHO-satelliet foto met erop een plus –teken vormige ster.

Planeet X (= Nibiru) (wikipedia)

Planeet X is de denkbeeldige planeet of dwergplaneet die na de ontdekking van Neptunus de nog niet verklaarde afwijkingen in de banen van Uranus en Neptunus moest verklaren.

Net zoals Neptunus ontdekt was nadat uit de baanafwijkingen van Uranus was berekend waar deze ongeveer moest staan, berekende Percival Lowell waar deze nieuwe, onbekende (dwerg)planeet te vinden zou moeten zijn. De (dwerg)planeet kreeg de werknaam: Planeet X, waarbij X op onbekend slaat.

In zijn observatorium maakten Clyde Tombaugh en zijn collega's elke nacht foto's van delen van de hemel. Op twee foto's die op achtereenvolgende nachten van hetzelfde stuk hemel genomen werden zou de onbekende dwergplaneet een stukje verschoven moeten zijn ten opzichte van de achtergrond van sterren. Na het vergelijken van veel foto's werd de (dwerg)planeet eindelijk ontdekt en Pluto genoemd, beginnend met de initialen van Percival Lowell, maar ook omdat Pluto een Romeinse god was (net als o.a. Neptunus en Saturnus). In eerste instantie werd Pluto onder de planeten gerangschikt; in 2006 is besloten hem een dwergplaneet te noemen.

Tiende planeet

Nu de meettechnieken sterk verbeterd zijn ten opzichte van die ten tijde van Lowell (begin 20e eeuw), is gebleken dat zijn berekeningen op onjuiste data zijn gebaseerd en dus niet kloppen; er is volgens de huidige inzichten geen tiende planeet nodig om de banen van de andere planeten te verklaren.

Desondanks leeft bij sommigen nog steeds de mening dat er een tiende (X = 10) planeet - negende, na Pluto's degradatie - moet zijn. Deze planeet zou een zeer langgerekte elliptische baan hebben en daardoor eens in de 3600 jaar in de buurt van de aarde komen. Maar, redeneren zij verder, als hij komt dan is de ernst van de daardoor ontstane rampen (aardbevingen, vloedgolven enz.) niet te overzien.

Volgens sommigen waren de Babyloniers al op de hoogte van het bestaan van een tiende planeet, die  Nibiru of Niburu genoemd werd. Deze theorie wordt echter door serieuze archeologen noch astronomen serieus genomen. Volgens hen werd met Nibiru een ander hemellichaam, mogelijk Jupiter bedoeld.

Ja…daarom hebben Christus, de Tempeliers, de Paus, en de anderen die de waarheid weten, dit symbool gekozen.

Als het Koninkrijk van God naderbij komt, is dit het teken dat kan gezien worden aan de hemel. En de Christus, Lord Ra-El werd voorop gezonden om de weg voor te bereiden.

Geschiedkundigen zeggen dat dit symbool teruggaat tot de tijd van het oude Sumer, als het teken voor de “planeet van de goden”.

een foto van een Sumerische steen waarin het Maltezerkruis instaat

Annunaki met het Maltezerkruis

En het is sindsdien gebruikt door “esoterisch bewuste” organisaties. Nu weten jullie het.

een foto van een bankbiljet met de astrologische tekens van de planeten. De planeet van de Goden zou erop moeten staan.

Elke keer het voorbij komt, veroorzaakt het grote vernietiging. Eén van zo’n passages was verantwoordelijk voor de vloed van Noah.

Zondvloed - wikipedia

Zondvloedverhalen komen in meerdere culturen voor. Het woord 'zondvloed', afkomstig van het Middelnederlandse sintvloed, betekent oorspronkelijk aanhoudende vloed, maar doordat het volksetymologisch in verband werd gebracht met het begrip zonde, is het eerste lid vervormd geraakt.

Zondvloed in de Bijbel

In het eerste boek van de Bijbel, Genesis, staat het verhaal van de zondvloed. Er wordt verteld hoe God aan Noah de opdracht geeft een ark te bouwen. Er zal een grote vloed komen die alle leven, mens en dier zal vernietigen omdat er groot onrecht en ongeloof onder de mensen is ontstaan. Van alle dieren neemt Noah een paar aan boord. Nadat Noah met zijn vrouw en kinderen aan boord gegaan is, komt er inderdaad een grote vloed die alles vernietigt. Na honderdvijftig dagen ronddobberen zendt Noah een raaf uit (deze komt niet terug). Dan zendt hij een duif uit om te zien of er al ergens land is. De duif keert terug met niks, de volgende met een olijftak en de derde komt niet terug. Zo weet Noah dat de wereld weer bewoonbaar is. Uiteindelijk strandt Noah in het Ararat gebergte. De identificatie met de berg Ağri Daği in Turkije is middeleeuws. Volgens de traditie is Noah op de gelijknamige berg op de grens van het huidige Turkije en Armenië gestrand, hoewel meer en meer geleerden geloven dat het één van de andere bergen in het Ararat-gebergte is, zoals de berg Cudi Dagh. Van Noah’s drie zoons stammen alle latere mensen af. Van Sem zouden de Semieten, van Cham de negroïde mensen en van Jafet de mensen van Europa, Noord- en Oost-Azië en Amerika afstammen.

Na afloop van de zondvloed werd de regenboog door God ingesteld als teken dat er geen zondvloed meer zou plaatsvinden. Orthodoxe joden zullen, als ze een regenboog zien, altijd een kort gebed, een broche, als dank uitspreken.

Zondvloed, wetenschap en pseudowetenschap

Binnen het creationisme wordt een zondvloed vaak als belangrijke verklaring aangevoerd voor het ontstaan van aardlagen. Volgens de Bijbel werden van alle diersoorten die op het land of in de lucht leven, enkele exemplaren met de ark meegenomen; en werden tijdens de zondvloed alle bergen met water bedekt. Belangrijke bezwaren hiertegen zijn de kwesties hoe de ark groot genoeg kon zijn om alle deze diersoorten mee te nemen; en waar al dat water vandaan is gekomen en waar het is gebleven. Later hebben jongeaardecreationisten overigens verklaringen hiervoor bedacht, onder andere door aan te nemen dat er enkele duizenden jaren geleden van sterke hoogteverschillen van de aardkorst geen sprake was, en dat de diersoorten zich uit een beperkt aantal basistypen hebben ontwikkeld na de zondvloed, in een tijdsbestek van slechts enkele duizenden jaren. Technisch gezien is de ark van Noah groot genoeg voor het bevatten van de bestaande landdiersoorten.

De lengte/breedte/hoogte verhouding van de, in de bijbel beschreven ark (ca. 150m x 25m x 15m), zijn ideaal voor een niet-aangedreven vaartuig. Een schip van die afmeting kan vrijwel niet kapseizen, waardoor tegenwoordig die verhoudingen veel worden toegepast in de scheepvaart.

Begin 19e eeuw kwam de Schotse geoloog Charles Lyell met een nieuwe theorie. Hij verklaarde dat de geleidelijke en langzame processen die tegenwoordig plaatsvinden ook in vroeger tijden werkten. Omdat deze processen over zeer lange perioden werken, brengen deze toch de grote veranderingen in de aardkorst die in de bodemlagen zijn af te lezen. Dit noemt men het uniformitarianisme. Het was onder andere deze theorie die Charles Darwin inspireerde tot zijn evolutietheorie.

Zo is de gedachte van de zondvloed als een wereldomvattende catastrofe binnen de geologie op de achtergrond geraakt. Maar als lokale ramp wordt ze toch nog wel gebruikt. Een nieuwe theorie is dat de zondvloed een reeks mega-tsunamie’s was die door de Burckle inslag veroorzaakt waren. Een andere hypothese is dat het onderlopen van de Zwarte Zee na de ijstijd een bron is geweest van zondvloedverhalen.

Andere, meer traditionele theorieën gaan ervan uit dat het verhaal van de zondvloed gebaseerd is op een uitzonderlijk grote overstroming van de Eufraat en de Tigris in Mesopotamië.

Tegenwoordig is er nog steeds een minderheid van orthodoxe christenen die uitgaat van een letterlijke wereldwijde zondvloed als verklaring voor de bodemlagen (zie ook het jongeaardecreationisme). Met hun hypotheses trachten zij het natuurlijke bewijsmateriaal in overeenstemming te brengen met orthodoxe bijbelinterpretatie. Een bekende theorie waarin de zondvloed een grote rol speelt is de hydroplaattheorie (zie hieronder). In de zondvloedgeologie zijn ook andere hypothesen geformuleerd, zoals de "catastrophic plate tectonics"-theorie van John Baumgardner.

Hydroplaattheorie

Het scenario van de hydroplatentheorie is, in het kort, als volgt:

• De helft van de huidige hoeveelheid water in de oceanen bevond zich vroeger op 15 km onder het aardoppervlak: de continenten waren onderling dus nog verbonden over land.
• Door een toenemende druk van het onderaardse water scheurde de aardkorst open: de Mid-oceanische rug ontstond. Deze is in 1950 ontdekt, is 74.000 km lang, en omspant de hele aarde.
• Door deze enorme kracht van opspuitend water werden delen aarde, rots en water buiten de atmosfeer geschoten, waaronder ook tegen de maan, alsof er een kanon op afgeschoten werd. We zien nu nog duidelijk de kraters op de kant van de maan die op dat moment naar de aarde gericht was.
• Door de kracht waarmee het water omhoog schoot, ontstond de huidige ashelling.
• De weggeschoten hoeveelheden water, aarde en brokken steen kwamen door de zwaartekracht van de andere planeten in een (vaste) baan in ons zonnestelsel terecht.
• De enorme kracht van het water erodeerde de wanden, waardoor het ontsnappende water een modderige substantie werd (vloed-fase). Deze substantie zette zich af in gelijkmatige lagen, waarbij dieren en planten begraven werden.
• Tijdens de hierop volgende 'continentale verschuivingsfase' werd de scheur van de mid-oceanische rug steeds breder en werd de bodem naar boven geduwd, waardoor de 'rug' van de mid-oceanische rug ontstond.
• Tijdens de volgende 'herstelfase' werden door de druk op bepaalde plaatsen de continenten dikker en rezen op tot boven het water: het ontstaan van de bergketens.
• Bekkens op de nieuw ontstane bergketens stonden vol modderig water. Bij uitbraak van dit water erodeerden de canyons in zeer korte tijd – de Grand Canyon is hier een voorbeeld van.
• Op dit moment is er nog water onder de aardkorst te vinden.

Er is een aantal problemen met het scenario van de hydroplaten:

• Het gesteente waar de aardkorst uit bestaat drijft niet. Het water zou allang naar de oppervlakte zijn geduwd. Lang voor Noah’s tijd, of zelfs Adams tijd.
• Zelfs een paar kilometer diep is de aarde kokend heet en dus zou het reservoir water oververhit zijn. Verdere hitte zou worden toegevoegd door water dat van buiten de atmosfeer zou vallen.
• Door het ontsnappende water zouden de zijkanten van de breuken eroderen, wat slecht gesorteerde basaltische afzettingen zou opleveren, vooral rond de breuken. Dit soort afzettingen zijn nooit gevonden.
• De samenstelling van op aarde gevonden meteorieten en van de kometen wijkt sterk af van de samenstelling van de aarde. Opvallend is vooral het hoge iridium-gehalte.