H. Louis de Montfort over demonische bezetenheid, zonde en de kracht van de Rozenkrans :

Wat de Rozenkrans ons brengt:

1 De Rozenkrans brengt ons een perfecte kennis van Jezus Christus

2 Het zuivert onze zielen van zonde

3 Het brengt ons de overwinning over al onze vijanden

4 Het maakt de praktijk van deugden gemakkelijk

5 Het zet ons in vuur en vlam met de liefde van Onze Heer

6 Het verrijkt ons met genaden en verdiensten

7 Het voorziet ons van hetgeen dat nodig is om alle schulden aan God en aan de naasten te delgen

8 Het verkrijgt alle soorten genade van God

De kennis van Jezus Christus is een wetenschap van Christenen en de wetenschap van redding. De H. Paulus zegt dat het alle wetenschappen van de mens overtreft in waarde en perfectie:

1 Omwille van de goddelijkheid van zijn onderwerp, die de God-mens is, in vergelijking met het hele universum die maar een druppel dauw is of een zandkorrel

2 Omwille van zijn nut voor ons; menselijke wetenschappen vullen ons met de wind en de leegheid van hoogmoed

3 Omwille van zijn noodzaak; want niemand kan gered worden zonder de kennis van Jezus Christus. Een persoon die niets kent van een wetenschap kan toch gered worden zolang hij verlicht is door de kennis van Jezus Christus.

Bovendien is het een rozenkrans die ons deze wetenschap geeft en de kennis van Onze Lieve Heer door meditaties over zijn leven, dood, lijdensweg en verheerlijking. De Koningin van Sheba was verrukt bij de wijsheid van Salomon en riep uit: Gezegend is je gevolg en je dienaren die altijd in je aanwezigheid vertoeven en je wijsheid aanhoren. Maar nog gelukkiger zijn de getrouwen die mediteren over het leven, deugden, lijden en verheerlijking van onze Redder. Want door deze kunnen ze perfecte kennis vergaren van hem waarin eeuwig leven is.

De H. Dominicus begon te prediken en het over de rozenkrans had, werden de verharde zondaren geraakt en weenden bitter over hun zware zonden. Jonge kinderen deden ongelofelijke boete. Overal waar hij de rozenkrans predikte werd zo’n vurigheid opgewekt dat zondaren hun leven bekeerden en ze iedereen stichtten door hun boetedoening en de verandering van hun leven. Als je geweten belast is door zonde, neem dan je rozenkrans en bid ten minste 5 mysteries van het leven, lijdensweg en verheerlijking van Jezus Christus. En je kunt er zeker van zijn dat terwijl je deze overweegt en vereert dat Hij zijn heilige wonden aan zijn Vader in de Hemel zal tonen. Hij zal voor je bemiddelen en berouw en de vergeving voor je zonden verkrijgen.

Op een dag zei Onze Heer tot de H. Alain de la Roche: Al was er maar 1 van deze getroffen zondaars die dikwijls mijn rozenkrans bad, dan zou hij delen in de verdiensten van mijn lijden, en zou Ik zijn advocaat zijn en zou Ik de gerechtigheid van God verzachten. Dit leven is een voortdurende oorlog in een serie van bekoringen. We moeten niet strijden tegen strijders van vlees en bloed maar met de krachten van de hel. Wat beter wapen zouden we mogelijks kunnen gebruiken om tegen hen te strijden dan het gebed dat onze grote leider ons heeft geleerd en de begroeting van de engelen die de duivels op de vlucht doet slaan, zonde vernietigt en de wereld vernieuwt. Welk beter wapen zouden we kunnen gebruiken dan de meditatie over het leven en lijden van Jezus Christus. Want de H. Petrus zegt ons dat het met deze gedachte is, dat we ons moeten wapenen om ons te verdedigen tegen dezelfde vijanden die hij heeft verslagen en die ons elke dag lastig vallen. Sedert de duivel werd verpletterd door de nederigheid en het lijden van Jezus Christus, zegt Kardinaal Hughes, is hij praktisch niet in staat om een ziel aan te vallen die gewapend is met de meditatie over de geheimen van het leven van Onze Heer. En als hij toch zo’n ziel lastig valt dan is hij er zeker van dat hij schaamtevol zal verslagen worden.

Alain de la Roche (ook Alanus of Alan) (ook van der Clip, a Rupe of van Rostock of van Zwolle) op, Zwolle, Nederland; kloosterling & theoloog; † 1475.

Feest 8 september.

Hij was afkomstig uit Bretagne, waar hij volgens zeggen rond 1428 geboren is. Daar duidt de typisch Bretonse naam Alan (of Alain) ook op. Van zijn afkomst weet men verder zo goed als niets. Gezien zijn achternaam vermoedt men, dat hij uit het gehucht La Roche kwam in de buurt van het Bretonse plaatsje Plouer.
Al op jeugdige leeftijd trad hij in bij de Dominicanen te Dinan (Bretagne). Na zijn priesterwijding werd hij in 1459 naar Spiers in Duitsland gezonden, het jaar daarop naar Lille, terwijl hij in het volgende jaar naar Parijs werd gehaald om er les te geven. Zo snel als de omstandigheden het toelieten, keerde hij terug naar zijn geliefde plekje in Lille; het dominicaner klooster daar was aangesloten bij de zogeheten Hollandse congregatie. Van daaruit doceerde hij theologie in Douai.

Intussen vatte hij een intense devotie op voor het bidden van de rozenkrans ter ere van Maria. Daarmee greep hij terug op zijn stichter Dominicus; die had een begin gemaakt met deze devotie, maar in de loop van de voorafgaande eeuwen was ze steeds meer in onbruik geraakt. Alain bevorderde hierbij het overwegen van de heilige geheimen van het leven van Onze Heer Jezus Christus en van Maria; juist zoals dat tot op de dag van vandaag bij het bidden van het rozenhoedje nog steeds geschiedt. Rond 1470 zou hij in Douai de Broederschap van de Heilige Rozenkrans oprichten.
Deze vroomheid verspreidde hij met groot enthousiasme, overal waar hij kwam: in Zwolle, Rostock (Saksen), een aantal Duitse vorstendommen, in Parijs, Picardië (= Noord-West-Frankrijk) en in zijn vaderland Bretagne.
Hij was een vurig predikant. Zelfs al had hij in vreemde streken steeds een tolk naast zich nodig, toch bleek hij in staat om de harten van de gelovigen te verwarmen.

Na verloop van tijd werd hij het slachtoffer van roddel en tegenwerking. Men beschuldigde hem van drijverij en onverzoenlijkheid: zijn ijver voor zijn idealen zou de mensen nauwelijks nog vrijheid gunnen. Dit bracht hem in grote crisis. Hij begon zelfs zijn geestelijk leven en zijn geliefde rozenkransgebed te verwaarlozen. Volgens sommigen zou hij in die tijd een verschijning hebben ontvangen van de Heilige Maagd, waarin zij hem zou hebben bemoedigd. Er stond hem nog veel meer te wachten, want de vijandigheid was zelfs doorgedrongen tot in zijn eigen orde: zo bleek op een kapittel te Doornik, waar hij bij was uitgenodigd. Maar in een brief aan de plaatselijke bisschop verweerde hij zich met verve, en gaf te kennen dat hij in het vervolg meer dan ooit zou doorgaan met het verspreiden van de devotie tot de rozenkrans ter ere van de H. Maagd en van haar Zoon, onze Heer Jezus Christus.

Hij stierf op 47-jarige leeftijd te Zwolle in grote eenzaamheid en in geur van heiligheid. Hij werd bijgezet in de kloosterkerk aldaar. Op de dag van zijn dood werd in Keulen de eerste rozenkransbroederschap in het Duitse grondgebied opgericht.

Alain de la Roche heeft enkele vrome werkjes op zijn naam staan, die vooral handelen over de zegeningen van het rozenkransgebed. Curieus zijn de 'Preken van de heilige Dominicus, aan Alain geopenbaard': waarin hij zijn preken Dominicus in de mond legt.++

Doe de wapenrusting van God aan om zo in staat te zijn de aanvallen van de duivel af te weren. Bewapen jezelf met de wapens van God nl. de rozenkrans en je zult het hoofd van de duivel verpletteren. Je zult stevig staan met het oog op al zijn bekoringen. Daarom zijn zelfs een paar rozenkralen zo verschrikkelijk voor de duivel en waarom de Heiligen de rozenkrans hebben gebruikt om hem te ketenen en hem uit te drijven uit de bezetenen. Dergelijke gebeurtenissen zijn meer dan eens genoteerd. De Heilige Alain zegt dat hij een man kende die wanhopig had geprobeerd om zich te bevrijden van een kwade geest die in hem huisde, maar zonder succes. Uiteindelijk dacht hij eraan zijn rozenkrans rond zijn nek te dragen die hem gevoelig verlichtte van het kwaad. Hij ontdekte dat telkens hij de rozenkrans af deed, de duivel hem kwelde. Hij besloot de rozenkrans dag en nacht te dragen. Dit zorgde ervoor dat de duivel vluchtte, omdat hij het niet kon uithouden met zo’n verschrikkelijke ketting. De Heilige Alain getuigt ook dat hij een groot aantal van degenen bevrijdde van de duivel door een rozenkrans om hun nek te leggen.

Priester Jean Amat van de Orde van de H. Dominicus was een reeks van paassermoenen aan het geven in het koninkrijk van Aragon (spanje) toen er een jong meisje naar hem gebracht werd dat bezeten was door de duivel. Nadat hij haar verschillende keren had geëxorciseerd zonder succes, legde hij een rozenkrans rond haar nek. Toen hij dit gedaan had begon het meisje te schreeuwen en uit te roepen: ’Neem het van mij weg, want deze rozenkranskralen steken en kwellen mij.’ Uiteindelijk voelde de priester medelijden met het meisje en nam de rozenkrans weg. De volgende nacht kwamen dezelfde duivels die het meisje hadden bezeten naar Priester Amat. Ze waren woest en probeerden hem neer te slaan. Maar hij had zijn rozenkrans in zijn handen en ze konden niets doen. Hij sloeg hen terug. Ze vluchtten en Jean Amat schreeuwde: ‘Heilige OLVrouw van de Rozenkrans, kom mij te hulp!’

De volgende dag, wanneer hij naar de kerk ging, kwam hij het arme bezeten meisje terug tegen en een van de duivels in haar begon te lachen en zei: ‘Wel, broeder, als je je Rozenkrans niet bij had, zouden we je gevat hebben!’ Toen deed de goede Priester onmiddellijk zijn Rozenkrans om de nek van het meisje en zei: ‘Door de gezegende naam van Jezus en deze van Maria, Zijn Heilige Moeder, en door de kracht van de Allerheiligste Rozenkrans, beveel ik je, duivelse geesten, om het lichaam van dit meisje te verlaten!’ En ze waren onmiddellijk gedwongen om te gehoorzamen, en ze werd van hen bevrijd.

Deze verhalen tonen de kracht van de heilige Rozenkrans. De Rozenkrans overwint alle mogelijke bekoringen dat de duivelse geesten kunnen brengen – en ook alle soorten zonden – omdat de gezegende kralen de duivels verdrijven.

Bisschop Athanasius Schneider van Kazachstan vertelde aan LifeSiteNews dat de Katholieke ouders hun kinderen moeten opvoeden in het geloof :

1.   Vervolging als een genade van God moeten zien, om gezuiverd en gesterkt te worden, en niet alleen als iets negatief.

2.   Geworteld moeten zijn in het Katholiek geloof door de studie van de Catechismus.

3.   De integriteit van de familie boven alles moeten beschermen.

4.   Hun kinderen onderrichten in de Catechese als hun eerste plicht moeten zien.

5.   Dagelijks met hun kinderen moeten bidden, zoals litanieën en de Rozenkrans.

6.   Hun huis in een ‘huiskerk’ moeten veranderen (heiligenbeelden, prentjes, relikwieën, kruisbeelden,… in het huis rondhangen en zorgen voor goede katholieke lectuur). De kinderen zelf moeten beschermen door ze gewijde medailles en de rozenkrans rond hun nek te hangen.

7.   In de afwezigheid van een priester en de zondagsmis, een spirituele Communie moeten doen.

8.   Hun gezin van een parochie die ketterij verspreidt, moeten terugtrekken, en een getrouwe parochie opzoeken, zelfs als je daarvoor ver moet reizen.

9.   Hun kinderen van school moeten weghalen als ze immorele gevaarlijke sekseducatie krijgen.

10.   Als ze hun kinderen niet van school kunnen weghalen, een coalitie van ouders moeten vormen om te vechten voor dat recht.

11.   Moeten vechten voor de rechten van de ouders met de bruikbare democratische werktuigen.

12.   Voorbereid moeten zijn voor vervolging in het beschermen van hun kinderen.

Op het einde zal mijn Onbevlekt Hart triomferen! – OLVrouw van Fatima