Pieter Paul Rubens schilderde in 1611 De Kruisafneming :

Het zijn Jezus' vrienden die het dode bleke lichaam van het kruis hebben losgemaakt, met onder meer Nicodemus die het dode lichaam van Christus helpt dragen. Ze laten hem voorzichtig zakken en in een lijkwade hullen. Het is nacht en alles is stil. Vier mannen staan op vier ladders: twee over de dwarsbalk gebogen en dan halverwege, twee ter weerszijden. Onderaan, met een voet al op de grond, staat de jonge evangelist Johannes het zware lijk bijna achterover vallend, op te vangen, de spieren van zijn linkerbeen staan strak gespannen. Johannes is gekleed in een stralend rood gewaad. Een meesterlijke vondst, want via de straling van dat warme rood worden we beter gewaar hoe vaal het licht in dit schilderij verder is en hoe omfloerst de sfeer. Door de koele belichting ontstaat een haast sculpturaal effect.

Links tegenover Johannes probeert Maria haar zoon aan te raken; linksonder zien wij, geknield, de andere Maria en Maria Magdalena, die een been vasthoudt. Opvallend is dat eigenlijk geen van die figuren de dode stevig vastpakt. Wel zijn ze allen in de mooiste houding neergezet, elke houding een briljant soort ornament. Misschien konden zij daarom het lijk maar licht beroeren: om hun schoonheid niet te veel te compromitteren. In de keuze tussen het vertonen van fysieke inspanning of demonstratieve schoonheid, had Rubens voor het laatste gekozen. Alle figuren op dit middenpaneel zijn gekleed. Daar wordt de schoonheid, de bellezza die hij in Italië had geleerd, uitgedrukt door opulent geplooide gewaden in rijke kleuren - en in de bevallige houdingen waarmee ze gedragen werden. De naakte Christus ziet eruit als een bleek vedergewicht zoals hij daar hangt, wonderlijk mooi, omgeven door een kleurrijke krans van figuren.