Jeruzalem, Onze Eeuwige Thuis

Als ik u, Jeruzalem, vergeet, dat begeve mij mijn rechterhand, dan verstomme mijn tong in mijn mond, als ik uwer niet blijf gedenken, als Jeruzalem ik niet uithef hoog boven de kroon mijner vreugde. Psalm 137:5-6

Theodore Herzl

Eind 1895 schreef Theodore Herzl Der Judenstaat. Het kleine boek werd gepubliceerd op 14 februari 1896 in Leipzig (Duitsland) en Wenen (Oostenrijk) door Max Breitensteins Verlagsbuchhandlung. Het heeft als ondertitel: "Versuch einer modernen Lösung der Judenfrage" (= "Poging tot een moderne oplossing voor het Jodenprobleem").

Herzls oplossing is de creatie van een Joodse staat. In zijn boek schetst hij zijn redenering voor de noodzaak om de historische Joodse staat te herstellen. Herzls ideologie klinkt als volgt: "We zijn één land - één volk". In zijn boek is duidelijk te merken dat Herzl gefrustreerd is over het feit dat het Joodse volk nergens thuis hoort en verstoten wordt. Hij pleit er dan ook zeer gedreven voor dat het Joodse volk aan een eigen staat moet gaan werken, waarbij hij vooral aan Palestina of (een deel van) Argentinië denkt. De hiernavolgende passages zijn hier een duidelijk voorbeeld van:

"We hebben oprecht geprobeerd op te gaan in de ons omringende gemeenschappen en slechts het geloof van onze vaderen te behouden. Het is ons niet toegestaan. Vergeefs zijn wij loyale patriotten, vergeefs brengen wij dezelfde offers van goed en bloed als onze medeburgers, vergeefs doen wij moeite om de roem van onze vaderlanden in kunsten en wetenschappen en hun rijkdom door handel en verkeer te verbeteren. In onze vaderlanden waar wij eeuwen geleefd hebben worden wij nog steeds voor vreemdelingen uitgekreten, dikwijls door mensen wier families nog niet in het land waren toen onze vaders daar al zuchtten..."

"Palestina is ons onvergetelijk historisch thuisland..."

"Argentinië is een van de natuurlijk rijkste landen op aarde, met een reusachtige oppervlakte, met weinig bevolking en een gematigd klimaat. De Argentijnse Republiek zou er het grootste belang bij hebben ons een stuk grondgebied af te staan."

"De Joden die het echt willen zullen hun eigen staat krijgen. Zo zullen wij tenminste leven als vrije mensen op onze eigen grond, en vredig sterven in onze eigen woningen. De wereld zal bevrijd worden door onze vrijheid, verrijkt worden door onze rijkdom en versterkt worden door grootheid..."

In 1903, deed Joseph Chamberlain, de Brits Minister van Koloniën, een aanbod aan Theodore Herzl en zijn Zionistische groep.

Chamberlain

De Britten waren bereid in 1903 de Joden 13000 km2 land te geven in Oeganda, Afrika om als Joods thuisland te dienen. Het voorstel veroorzaakte een hevig debat. Aan de ene kant zou het land de Joden een thuis geven waar ze zouden vrij zijn om in vrede te leven en hen te beschermen van gevaar. Maar aan de andere kant was het nog lang geen Zionistische droom om terug te keren naar het oude thuisland van de Joden – Israël. Gelukkig werd het aanbod van de hand gewezen omdat het land niet geschikt was. Maar de vraag bleef echter: Zelfs al is het historisch thuisland van de Joden Israël is, maakt het dan echt uit waar het Joods thuisland vandaag ligt?
Psalm 137 beantwoordt die vraag met een volmondig “JA!” Voor 2000 jaar is Psalm 137:5 de hoeksteen geweest van Joods gebed: “Als ik u, Jeruzalem, vergeet, dat begeve mij mijn rechterhand.” Voor eeuwen, verlangden we naar, baden we voor en werkten we aan de Joodse terugkeer naar Jeruzalem. In tijden van vreugde, werd dit vers gelezen als we terugdachten aan Jeruzalem. Een klein deel van elk Joods huis was onafgewerkt gelaten om de vernietiging van Jeruzalem te gedenken. Elk jaar op de negende dag van de Hebreeuwse maand Av brachten we de dag vastend en wenend over Jeruzalem door.

Jeruzalem. Niet Polen, niet Amerika, en niet Oeganda. Jeruzalem is de enige hoofdstad dat de Joden ooit hebben gehad en Israël is het enige Joodse thuisland dat er ooit zal zijn!
Dit komt omdat Israël het land is waar de Joden thuis horen. In Deuteronomium 1:8 zegt God : ‘Aan u geef Ik dat land in handen. Ga dus bezit nemen van het land, dat Jahwe aan uw vaderen, aan Abraham, Isaak en Jakob onder ede beloofd heeft, aan hen en aan hun nageslacht.' En raad eens over welk land God het had? Niet Oeganda! Het land van Israël werd aan de kinderen van Israël beloofd en aan hun nakomelingen voor alle eeuwigheid.