DE WEG NAAR DE HEILIGHEID (Bron : www.maria-domina-animarum.net)

1. Beleving van de deugden (zie hieronder)
2. Leven in overeenstemming met Gods Wil
3. Bruiloft met het Kruis - benutting van alle lijden en beproevingen als offers aan God
4. Gebruik van de Heilige Sacramenten
5. Totale toewijding aan Maria
6. Gebed
7. Geestelijke lectuur

Beleving van de deugden in navolging van Maria

1. Liefde tot God

Geen menselijke pen zal er ooit in slagen, een allesomvattende en volkomen bevredigende omschrijving van de deugd van de Liefde te geven. Hoe komt dit? Omdat God Zelf Liefde is, en God één en al mysterie is, door geen mensenverstand te doorgronden. Evenmin als God zich laat doorgronden, kan de Liefde doorgrond worden, want zij is bij uitstek de emotie die van God uitgaat. Op het niet-stoffelijk niveau bestaat de hele Schepping uit Liefde. De Liefde is de ware bouwsteen van Uw ziel. Precies om die reden verwondt elke afwijking van de Liefde in de eerste plaats Uw eigen ziel. Wanneer U dit voor ogen houdt, krijgt het nastreven van de Liefde in al Uw doen en laten meteen een heel andere diepgang.

Liefde is de brandstof van alle handelen en werken van de drie Goddelijke Personen. De Vader heeft de Schepping volbracht door de macht van de Liefde. Dat kan ook niet anders: alleen in de Liefde bloeit het Leven. Hij weet beter dan wie ook hoezeer alles doordrongen is van deze emotie, en van de behoefte om deze emotie te ervaren in alles wat de mens doet, zegt, denkt en nastreeft. De Eeuwige Vader weet hoe kwetsbaar de mens wordt wanneer hij zwak is in het geven èn in het aanvaarden van Liefde. Hoe kan de mens leven wanneer hij de Liefde niet of onvoldoende in zijn leven toelaat? Ik zei het reeds: Liefde is de brandstof van alle handelen van God. Maar God heeft de kern van Zijn eigen wezen in de mens gelegd, dus moeten wij de Liefde ook als brandstof voor alle handelingen van de mens beschouwen. De mens kan gewoon niet meer functioneren indien hij geen Liefde kan geven of deze niet kan aanvaarden, evenzeer als een wagen benzine nodig heeft en niet kan rijden op water.

De Zoon, Jezus Christus, heeft de Verlossing der zielen volbracht door de macht van de Liefde. Wat is Liefde anders dan een intens verlangen dat de ander het goed zou hebben? Wat is de Verlossingsdaad in het Lijden en de Kruisdood van Jezus anders dan het intens verlangen dat alle mensen het opperste Goed zouden ontvangen: de Eeuwige Gelukzaligheid in de Hemel? Wie kan zeggen dat Gods Zoon Zichzelf zou kunnen vernederen om mens te worden, in een lichaam dat blootgesteld is aan alle pijnen en ontberingen, en zonder Drager te zijn van enige zondeschuld Zichzelf zou onderwerpen aan onvoorstelbare kwellingen, martelingen, spot en moord door de handen van sterfelijke en zondige mensen, indien Hij niet was bezield door een Liefde waar wij slechts kunnen van dromen?

De Heilige Geest is de Bezieler van alle harten die zich voor God willen openstellen. Hij is het die elke ziel ontsteekt aan het Vuur van de Liefde van God Zelf, opdat de ziel, brandend in deze hevigste van alle emoties (de brandstof van Gods handelen) met onverstoorbare geestdrift in alles zou streven naar het goede, de uiterste naleving van Gods Wet, en daardoor de ware heiligheid zou verwerven. Want wat is de ware heiligheid? Het is een vergevorderde ontwikkeling in alle deugden. Alle deugden hebben uiteindelijk te maken met Liefde. Daarom ook kan elke zonde, elke tekortkoming, elke nalatigheid, uiteindelijk worden beschouwd als een gebrek aan Liefde. Inderdaad, de mens zondigt slechts omdat zijn Liefde voor God onvolmaakt is.

God is de Bron van alle leven, de Motor van alles. Zonder Hem leeft en beweegt niets op deze aarde. Hoe kan een ziel dan leven zonder God? Hoe kan zij bewegen zonder God? Hoe kan zij het Ware Geluk vinden zonder God? Leven, bewegen, geluk... Wat is de gemeenschappelijke drijfveer voor al deze toestanden? De Liefde. Zonder Liefde geen leven, geen beweging (al Uw handelen) en geen geluk. Geen mens kan geluk ervaren zonder Liefde. Een mens die de Liefde niet in zijn hart draagt, kan nooit verder komen dan schijngeluk, dat vaak een uitvloeisel is van de bevrediging van louter wereldse behoeften, die geen voedsel geven aan de ziel. Hoevele mensen zoeken toch hun geluk in het ijdel vermaak der wereld, en geven daardoor de voorrang aan de bevrediging van hun eigen schijnbehoeften boven het beoefenen van de naastenliefde en boven het gebed als uiting van Liefde tot God.

De Liefde is het machtigste middel tot betaling voor het ontvangen van Goddelijke genaden. De ziel groeit door opeenvolgende genaden die haar worden verleend, in de mate waarin zij deze aanvaardt en eraan beantwoordt, met andere woorden in de mate waarin zij de genaden in haar leven inbouwt. Genaden worden aan alle zielen geschonken, doch ze kunnen verschillend van aard zijn, en ze worden ook niet door iedere ziel even snel ten volle benut. Zoals een moeder haar kind niet eerder een volgend lepeltje pap toedient dan zodra het voorgaande doorgeslikt is, op gelijkaardige wijze geeft God de ziel niet eerder een volgend lepeltje voedsel (genade) dan zodra het voorgaande goed en wel verteerd blijkt. God alleen kan beoordelen wanneer dit het geval is. Precies om die reden moeten wij ons schikken naar het verloop van de ontwikkelingen in ons, want God zet Zijn stappen op Zijn Tijd, die niet steeds de onze is. De ziel moet in haar gedrag laten merken dat zij de eerder geschonken genade 'verwerkt' heeft, haar tot element van zichzelf heeft gemaakt en haar op waardige wijze gebruikt.

Dit alles verklaart de verschillen tussen zielen in begaafdheden, vermogens, groei en groeitempo. Het machtigste middel waarmee de ziel de genaden betaalt, is de Liefde. Ook dit beeld kan U beter laten begrijpen waarom ik de Liefde heb gelijkgesteld met leven: Met Liefde verwerft de ziel haar voedsel. Het is een Goddelijk Mysterie dat God Zijn kracht, macht, heiligheid, Wijsheid, en al Zijn eigenschappen des te overvloediger naar de ziel toe laat stromen naarmate deze ziel Hem meer Liefde betuigt. Liefde is de taal van God. Hoe beter U deze taal verstaat en haar ook zelf leert spreken, des te meer leeft U op Gods golflengte. Het probleem in de communicatie met God ligt bij ons: Hij doorgrondt ons op volmaakte wijze, doch wij begrijpen vaak bedroevend weinig van Hem. Zo ligt het voor de hand dat wanneer het medium, het middel, voor deze communicatie, namelijk de Liefde, vaak zo gebrekkig stroomt, de mens vaak weinig nut haalt uit Gods Aanwezigheid, en dan wel eens de indruk krijgt dat God slaapt, of (wat erger is) niet bestaat. God laat Zich in de betuiging van Liefde door de mens niet misleiden door menselijke woorden: in Zijn Alwetendheid leest Hij elke beweging en elke emotie in Uw hart als een open boek, en "Uw Vader die in het verborgene ziet, zal het u vergelden"...

Liefde tot God behoort onze eerste emotie te zijn. De mens is gemaakt om God lief te hebben. Deze Liefde zit letterlijk in zijn wezen ingebouwd, zoals ijzer naar een magneet toegetrokken wordt. Gebrek aan Liefde tot God is weliswaar een verschijnsel van alle tijden, want er bestaat vanzelfsprekend in de geschiedenis geen tijdperk waarin geen zonden bedreven zijn, doch het mag worden beschouwd als een teken des tijds dat God steeds meer naar het achterplan verdrongen wordt. Overweeg daarom heel goed het verband tussen dit voortschrijdend gebrek aan Liefde tot God, het voortschrijdend verval van alle zeden, en de voortschrijdende mate van vereenzaming en ongelukkig-zijn van de mens. Is het niet ironisch dat, hoe 'beschaafder' de mens wordt, met andere woorden hoe groter de ontwikkeling van zijn materiële leefwereld (techniek, elektronica, computertechnologie, wetenschap enz.), des te bedroevender het gesteld is met de enige waarden die echt van tel zijn: deze van de ziel? Hoe komt dit? Omdat de ziel nood heeft aan Liefde, want zij kan slechts leven door en met en in de Liefde, en de Ware Liefde is uit onze wereld verdrongen. Wat mensen als Liefde beschouwen, heeft vaak niet veel meer te maken met de Liefde die God als emotie in de zielen heeft gelegd. Menselijke Liefde is vaak een gesteldheid van het gemoed die wordt ingegeven uit eigenbelang of tot bevrediging van de zinnen. Ware Liefde is echter een gesteldheid waarin de ziel zichzelf achteruit stelt voor het welzijn van de ander.

God wil dat de mens niets méér liefheeft dan Hem. Waarom? Omdat Hij Bron van alle Leven is. Wanneer de ziel haar Liefde van God laat afwijken, wordt zij niet ten volle gevoed door de Goddelijke kracht, en verliest zij geleidelijk haar levenskracht. Naarmate de levenskracht van de ziel verzwakt, verliest zij haar vermogen om zich door Gods Geest te laten heiligen, en dan kan zij ook niet meer de vruchten plukken van het Verlossingswerk van Gods Zoon, Jezus Christus. Het is begrijpelijk dat God niet kan toelaten dat de ziel het Verlossingswerk van Jezus verloren laat gaan, want het Verlossingsplan is precies voltrokken om de Orde van de Schepping in stand te houden, of beter gezegd: om deze te herstellen, want zij was reeds in verregaande mate verstoord door gebrek aan Liefde. Door het Verlossingswerk is het zwaar verstoorde evenwicht van de liefdesverhouding tussen God en de mensenzielen hersteld. Mocht Jezus dit niet hebben gedaan, dan was de wereld gewoon teniet gegaan, omdat een verregaande afwijking van Gods Wet van Liefde alle Leven onmogelijk maakt. Geen Leven zonder Liefde. Gebrek aan Liefde maakt de Schepping en de schepselen ziek, en voert de zielen naar de dood.

Om die reden gebeuren thans de dingen waarvan U elke dag opnieuw getuige bent, en die U met zoveel vragen vervullen: het verval van de wereld, alle ellende, harteloos materialisme, oorlogen, verregaand verval van de religieuze beleving... De mens houdt veel te weinig van God. In een wereld die steeds meer oplossingen lijkt te bieden vanuit de hoek van de techniek, worden de ogen steeds verder gesloten voor datgene wat slechts kan worden gezien met de ogen van de ziel: de Bron en het wezen van het Ware Leven (God) en het wezen van Zijn kracht zelf (de Liefde). De mens geeft God geen kans meer in zijn leven, want hij heeft zijn hart gesloten voor het ontastbare. Het is deze onverschilligheid (lauwheid, gebrek aan Vuur voor de dingen van God) die het ongeluk over de wereld heeft afgeroepen, want de mensheid is bezig, haar eigen levensdraad door te knippen door veronachtzaming van de Ware Liefde.

God heeft de mens geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis. Dat betekent dat Hij de ziel een kern van heiligheid heeft gegeven waarin de eigenschappen van God Zelf in hun kiem aanwezig zijn, klaar om tot rijping te worden gebracht. Het is uit deze kiem dat de 'lentebloesems' van alle deugden moeten ontspringen. De mens wordt geacht, deze kiem tot bloei te laten brengen, en dan vrucht te laten dragen. Dat proces is de opgave van elke ziel hier op aarde. Pas wanneer dit zich ten volle heeft voltrokken, heeft de mens naar Gods oordeel beantwoord aan zijn levensdoel en zijn bestemming. Dit betekent meteen dat een ziel die God, de Schepper, Bezieler en Voeder van deze levenskiem, miskent, daardoor tevens zichzelf verloochent (aangezien het zaad van God Zelf in haar is gezaaid). Wanneer het Leven zichzelf verloochent, kunnen slechts ziekte, verval en dood volgen. Gebrek aan Liefde tot God is spirituele zelfmoord, en derhalve zwaar strafbaar voor Gods Gerechtigheid, want het ondermijnt Gods Plan van Heil voor de zielen.

Weinig mensen geven zich daar rekenschap van, maar gebrek aan vertrouwen in Gods Voorzienigheid komt eveneens neer op een gebrek aan Liefde voor God. Wanneer U niet vertrouwt dat alles wat in Uw leven gebeurt, uiteindelijk voor Uw eigen goed gebeurt, op voorwaarde dat U de situatie benadert in overeenstemming met Gods Wil, betekent dit in feite dat U twijfelt aan Gods Liefde. Twijfelen aan iemands Liefde, kan alleen indien Uw eigen Liefde voor die ander (in dit geval dus God) lauw is, want dan is er sprake van wantrouwen, en wantrouwen schept afstand, niet de eenwording die tegelijk oorzaak en vrucht moet zijn van de Liefde.

Gebrek aan Liefde tot God komt veelvuldig tot uiting in alles wat Zijn Plan verstoort. Enkele voorbeelden: abortus, euthanasie, anticonceptie. Ik zal daar verder nog op terugkomen. Laat ik op deze plaats reeds verduidelijken dat deze praktijken zonden zijn omdat zij ingaan tegen het Leven dat door God is bezield. Het zijn vormen van menselijk ingrijpen op het Leven, terwijl dit in wezen uitsluitend berust op Gods intelligentie, die het Leven bezielt omdat en indien het een functie heeft binnen Zijn Plan met de mensheid. De beschikking over leven en dood komt uitsluitend God toe, en zo hoort het ook te zijn, want alleen Hij bezit de volmaakte Wijsheid die noodzakelijk is om de harmonie in de Schepping in stand te houden door nieuw leven te geven en leven dat zijn opdracht heeft vervuld, weg te nemen. De zin, aard en noodzakelijke duur van die opdracht zijn factoren die volkomen buiten het menselijk begrip vallen. Ingrijpen op deze handelingen, die door Gods intelligentie geregeld worden, is dan ook niet alleen een uiting van liefdeloosheid, maar ook  van dwaasheid, en zelfs van hoogmoed: de mens in zijn beperktheid regelt processen die slechts door Gods absolute Wijsheid in stand kunnen worden gehouden tot Heil van alle schepselen.

De mensheid betaalt de tol van de ontregeling van de Goddelijke Orde, die hijzelf heeft verstoord, doch in zijn hoogmoed en doordat hij de Liefde heeft vermoord, is hij niet meer in staat om Gods zachte waarschuwingen te begrijpen. Eigenlijk kan de Liefde tot God op verschillende manieren gedefinieerd worden, maar één uiting ervan is zeker de mate waarin U de gaven en genaden die U van Hem hebt gekregen en nog dagelijks krijgt, laat renderen. Wie het nalaat, zich met al zijn krachten en genadegaven in te zetten voor Gods Rijk op aarde, geeft daarmee te kennen dat hij deze genaden niet voldoende waardeert. Genaden zijn als betaalmiddelen voor Uw Eeuwige Gelukzaligheid en het Heil van andere zielen. Het zijn dus geschenken waarvan U de waarde onmogelijk kunt overschatten. Laat ze niet tot Uw eigen veroordeling worden door ze niet, of niet goed, te gebruiken.

De Liefde tot God kan ook afgemeten worden volgens de mate waarin U Uw leven rond religieuze werken, gebeden, offers enzovoort organiseert. Wanneer U bijvoorbeeld Uw werk of Uw hobby tot afgod maakt, dus veel meer tijd aan Uw beroepsuitoefening besteedt dan noodzakelijk is of van U verwacht wordt, of het grootste gedeelte van Uw vrije tijd besteedt aan een hobby, gaat dit onvermijdelijk ten koste van Uw religieuze oefeningen. Wanneer de Liefde tot God (Maria) waarlijk groot is, zult U erop gebrand zijn om in gebed bij Hen te verwijlen.

In punt 16 zullen wij de Liefde tot God vanuit een bijkomende hoek bekijken. In mij brandt echter het verlangen om op dit punt de volgende openbaring van Maria met U te delen, in de vorm van een oefening in het opwekken van de Liefde tot God:

Kijk vooral in de lente en de zomer in de wijde natuur eens om U heen. Aanschouw de plantengroei, en neem zo veel mogelijk details ervan in U op. Overweeg dan even hoevele duizenden soorten bloemen, planten en bomen God geschapen heeft. Laat diep tot U doordringen welke Liefde achter een dergelijke gedetailleerde pracht schuilgaat. Al die vormen, al die kleuren, al die geuren, de onnavolgbare intelligentie die in die ontelbare levende bouwwerken aanwezig zijn. Wees U er vervolgens van bewust wat zich binnen in al die verschillende planten, bloemen en bomen afspeelt: ieder van die duizenden soorten bezit haar eigen stofwisseling, waardoor zij ook haar eigen producten aanmaakt, waarvan zeer vele welbepaalde geneeskrachtige eigenschappen bezitten (en de meeste daarvan zijn nog niet eens ontdekt). Een overweldigende reeks getuigenissen van Gods Liefde voor hem die bedoeld was als kroon op de Schepping: de mens. Kunt U Hem voor dit alles ooit bij benadering met Uw eigen Liefde terugbetalen?

Laten wij in onze beschouwing nog een stap verder gaan, en bedenken dat die ontelbare planten, bloemen en bomen, samen met alle ontelbare dieren, door God in een wonderbare Orde geschapen zijn, en dat de mensheid deze Orde van Liefde op de meest brutale wijzen verstoord heeft (en dit nog elke dag doet) door roofbouw te plegen op de natuur en gruwelijke verwoestingen aan te richten. Bedenk tevens dat ook elke mensenziel deel uitmaakt van die Orde, en eveneens door zonden, ondeugden en onderlinge onvrede en haat de Goddelijke Orde van de Schepping nog meer ontwricht. Tracht U even in te leven in het Hart van God, brandend van Liefde, die dit alles heeft gemaakt voor de mens, dus ook voor U, en zich zozeer verheugde over de blijheid en verrukking die de mens over al deze liefdevolle pracht zou voelen... doch die Liefde brutaal in Zijn Gelaat teruggeworpen krijgt, elke dag opnieuw miljoenen malen, sedert de zondeval van Adam en Eva.

Indien Uw ziel door dit onrecht vanwege de mensheid jegens God geraakt wordt, neem U dan voor, Uw bijdrage te leveren tot goedmaking van deze liefdeloosheid en tot herstel van de Goddelijke Orde van de zwaar verstoorde Schepping, en wijd U volledig toe aan God (via het Onbevlekt Hart van Maria - zie hoofdstuk 2, punt 5) met Uw hele verleden, heden en toekomst. Stel Uw hele leven in dienst van God tot eerherstel voor de zonden van alle tijden en tot herstel van de Goddelijke Orde, en zeg Hem via Maria dat U wil leven in harmonie met de Wil van Zijn Eeuwige Wijsheid, uit Liefde.

2. Naastenliefde

Het moet in punt 1 wel duidelijk zijn geworden dat de Liefde tot God en de Liefde tot de naaste, de medemens, niet over de hele lijn van elkaar te scheiden zijn. Wie zijn naaste niet bemint, zondigt automatisch in de Liefde tegen God Zelf, want God woont in elke mens (de levenskern in de ziel, zoals in punt 1 aangetoond). Heeft Jezus niet gezegd "Wat gij voor één dezer geringsten van Mijn broeders hebt gedaan, hebt gij voor Mij gedaan"? Elke weldaad die U aan een medemens bewijst, bewijst U in de diepte aan Jezus. Elke zonde die U bedrijft tegen een medemens, bedrijft U in wezen tegen Jezus.

Liefde is het cement van alle relaties tussen mensen onderling. Dat is zo omdat God de Liefde heeft voorzien als drijfveer van al ons handelen, voelen en verlangen. Daarom is elke handeling, elke gedachte, elk gevoel, elk verlangen, elk woord dat niet van aard is om een liefdevolle omgang met mensen in overeenstemming met Gods Wil te bevorderen, in wezen een tekortkoming in de naastenliefde. Het zal U duidelijk worden dat alle deugden die verder nog aan bod komen, op één of andere wijze passen binnen het vak van de naastenliefde en/of van de Liefde tot God. Om Jezus’ woorden te citeren: "Dat is Wet en profeten", met andere woorden: God heeft Zijn Schepping gevestigd op de kracht van de Liefde, Hij houdt ze in stand op diezelfde kracht, en Hij openbaart deze Wet en al zijn implicaties ook tot in den treure. Niemand die van God uitgaat, kan andere woorden prediken dan woorden van Liefde. De ene Eeuwige Waarheid, het groot Mysterie van God, is Liefde.

Ik wil de bespreking van de deugd van de naastenliefde beperkt houden, precies omdat zij zo veelomvattend is en op vele wijzen tot uiting komt, in vrijwel alle andere deugden, die verder ter sprake komen. De betekenis van de naastenliefde kan onmogelijk overschat worden. Zij is de absolute maatstaf volgens dewelke Uw ziel na dit leven beoordeeld zal worden. Waarom komt aan de martelaren de grootste heerlijkheid toe? Omdat zij zich totaal hebben gegeven in de Liefde. "Geen groter Liefde kan iemand hebben dan deze, dat hij zijn leven geeft voor zijn vrienden". Heilig zijn in de eerste plaats zij die heldhaftig zijn in de Liefde, en zichzelf totaal opzij weten te schuiven voor de belangen van hun medemens. Dàt is het ware heldendom in Gods ogen: een zodanige overwinning op zichzelf behalen dat de eigen behoeften verloochend worden voor deze van de ander, en zelfs alle vrees overwinnen die menselijkerwijs op het voorplan treedt zodra men de zwakheden van het eigen wezen onder ogen ziet (bijvoorbeeld wanneer men zijn eigen behoeften achteruit stelt bij deze van zijn medemens). Hart en ziel laten ontvlammen voor het lot van de medemens, is pas mogelijk naarmate men zichzelf méér overwint. De mens heeft een soort ingeboren neiging tot zelfbehoud, die in feite neerkomt op een 'voor zichzelf zorgen', dus een al dan niet uitgesproken neiging tot zelfzucht (zie punt 25).

Wij mogen het als een aanwijzing voor de bereikte graad van volmaaktheid beschouwen wanneer de ziel de kracht kan opbrengen om zichzelf achteruit te stellen bij de belangen, de behoeften en het welbehagen van de ander, en wel des te méér naarmate het daarbij gaat om behoeften die werkelijk te maken hebben met levensbehoud. Wie kan geen bewondering opbrengen voor daden zoals deze van de Heilige pater Maximilian Kolbe, die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog in het concentratiekamp van Auschwitz kandidaat stelde om in de plaats te treden van een veroordeelde vader om in de hongerbunker een zekere dood door uithongering tegemoet te gaan?

Ieder mens ervaart in zijn dagelijks leven situaties waarin hij de naastenliefde kan beoefenen, dus zijn eigen belangen en behoeften achteruit kan stellen bij deze van zijn medemens. Op de diverse elementen van de naastenliefde kom ik verder nog veelvuldig terug. U zult merken dat het veel verder reikt dan vele mensen vermoeden, want op één of andere wijze houdt elke deugd verband met de Liefde tot de naaste en/of tot God, net zoals elke zonde uiteindelijk neerkomt op een overtreding tegen de Liefde. Om de deugden en hun overtredingen nader te bekijken, moeten wij daarom in de bijzonderheden van de veel voorkomende menselijke gedragingen en levenspatronen treden, en dat kunnen wij alleen vanuit de volgende punten.

Gebrek aan naastenliefde is elke handeling of uitspraak waardoor U Uw medemens schade toebrengt of kunt toebrengen (want het volstaat reeds dat de handeling of uitspraak van aard is om dit tot gevolg te hebben, zelfs al blijkt dit uiteindelijk niet het geval te zijn), benadeelt of kunt benadelen, hem Uw bijstand, steun, hulp of Liefde ontzegt, hem kwetst of kunt kwetsen, hem ontmoedigt of kunt ontmoedigen. Gebrek aan naastenliefde is ook elk verzuim, elke nalatigheid waardoor U Uw medemens in de steek laat. Voor zover U geen enkele negatieve bedoeling hebt, vormt een eventueel negatief gevolg geen aanleiding om U schuldig te maken aan gebrek aan naastenliefde. Zo kunt U ook iets doen of zeggen met de beste bedoelingen maar niettemin Uw medemens schaden of kwetsen. Uiteraard is daarbij geen sprake van gebrek aan naastenliefde. Zoals steeds geldt echter dat God, die in het verborgene van Uw hart kijkt, de enige Rechter is.

De naastenliefde strekt zich uit tot buiten de grenzen van het aardse leven. Geeft U er zich voldoende rekenschap van dat het als een gebrek aan naastenliefde aangemerkt kan worden indien U nalaat, te bidden voor de zielenrust van een overleden familielid? U wordt geacht, deze mens met gebed en offer te 'begeleiden' naar het Eeuwig Heil. Precies dit is de diepe betekenis van gebed en Misoffers voor de zielen in het vagevuur. De eeuwige lotsbestemming van een overledene wordt aan de mens op aarde niet geopenbaard, doch U moet steeds uitgaan van de veronderstelling dat hij eventueel nog een zuiveringsperiode moet doormaken ter verzoening van zijn ziel met de Eeuwige Gerechtigheid. Indien U voor een overledene bidt, en deze zou intussen (wat U niet kunt weten) in de Eeuwige Gelukzaligheid zijn, dan worden Uw gebeden voor een andere ziel in het vagevuur of op aarde gebruikt, want geen gebed gaat verloren.

Ik wil U de volgende ingeving meegeven. Overweeg haar zorgvuldig, zij kan onvermoede denkpaden voor U openen bij het bepalen van de doelstellingen in Uw leven: Streven naar heiligheid kan een grote daad van naastenliefde worden: een leven in heiligheid betekent een leven dat in zeer hoge mate in overeenstemming is met Gods Wet. Aan een ziel die in deze toestand verkeert, weigert God vrijwel niets (voor zover de verzoeken vanwege de ziel volkomen passen binnen Gods beschikkingen). Daarom kan een heilige ziel heel veel genaden bekomen voor haar medemens. Dat is wat men in de ware zin van het woord noemt: een 'verdienstelijk leven'. Dit is precies wat Maria van Haar toegewijden verwacht. Dit toont aan dat U ook voor Uw eigen ziel kunt zorgen en tegelijkertijd het belang van Uw medemens dienen tot het uiterste toe: de zelfverloochening, het aspect dat zovelen afschrikt in het beoefenen van de naastenliefde, en dat voor zovelen een fatale grens vormt die slechts met de grootste moeite overschreden wordt, brengt ook voor de eigen ziel de grootste vruchten voort. Waarom dan die grote terughoudendheid? Omdat de meeste mensen niet in staat zijn om de aangelegenheden en belangen van de ziel te beschouwen als wat zij werkelijk zijn, namelijk het enige ware doel van het leven.

3. Zuiverheid van hart

De deugden die tot en met punt 7 aan bod komen, lopen ten dele in elkaar over. Deze elementen van zuiverheid kunnen niet altijd scherp van elkaar gescheiden worden. Zo is bijvoorbeeld elke uiting van onzuiverheid van mond op zich reeds een uitvloeisel van onzuiverheden in het hart, want "waar het hart van vol is, loopt de mond van over".

De mens staat elke dag bloot aan tal van negatieve gevoelens, die hem (vaak onbewust) negatief beïnvloeden. Dit feit ligt mede aan de basis van bepaalde onverklaarbare gesteldheden in het hart. Het is nodig, U daartegen te wapenen, opdat U niet ontwricht zou worden zonder zelfs te weten waar die negatieve ingesteldheid vandaan komt, want zij belemmert een leven in deugdzaamheid.

Zuiverheid betekent: handelen, denken, spreken, voelen en willen zoals God dit van U verwacht, en aldus alles vermijden wat de ziel vervuilt en U van de toestand van heiligheid verwijdert.

In de deugd van de zuiverheid van hart vloeien zuiverheid en Liefde in elkaar over. Ik heb erop gewezen hoezeer de Liefde de ware essentie van het Wezen van God, en daarom ook van het wezen van de mens zelf is, en hoezeer zij ook alle leven doordringt. De absolute tegenpool van de Liefde is de haat. De haat is de uiting van de grootst denkbare ontsporing van de zuiverheid die God in het hart van de mens heeft voorzien. Haat is de meest verwoestende emotie, die een ernstige bedreiging vormt voor de ziel. Wij mogen gerust stellen dat haat de drijfveer vormt voor vele doodzonden, maar ook langs minder drastische wegen leidt tot de vernietiging van de eigen ziel. Wie zijn medemens haat, hoopt daarmee bewust of onbewust schade toe te brengen aan die medemens, doch verwoest in de eerste plaats zijn eigen ziel. Hoe werkt haat als een sluipend gif in de ziel?

• ten eerste doordat haat een constante toestand van spanning en onvrede in de ziel schept;
• ten tweede doordat zij alle kanalen van Gods genade naar de eigen ziel toe afsluit;
• ten derde doordat zij de ziel belast met een zware schuld, namelijk veroordeling wegens zwaar gebrek aan Liefde en wegens het verstoren van Gods Heilsplan (dat slechts door stromen van Liefde tot voltooiing gebracht kan worden);
• ten vierde doordat, indien de haat daadwerkelijk tot zondige handelingen aanleiding geeft, deze handelingen de ziel in een staat van ongenade kunnen brengen die haar alleen nog door intens berouw, oprechte biecht, liefdevolle boetedoening en Gods Barmhartigheid van de eeuwige dood kunnen redden.

Wanneer U Uw medemens haat, haat U in feite God in hem. Deze onzuiverheid in Uw hart is dus tevens een zonde tegen de Liefde tot God en tegen de naastenliefde.

Het wezen van de haat bestaat hierin dat U diep in Uw hart wenst dat het de medemens die U haat, slecht zou gaan, dat hij ongelukkig zou zijn, tegenslag zou hebben, enzovoort. De onzuiverheid ligt hierin dat deze emoties niet verenigbaar zijn met de eigenschappen die God in de ziel heeft gelegd. God heeft in elke ziel een kern van heiligheid gelegd die de mens op God doet gelijken. God is zuiverheid. Zuiverheid betekent: vrij zijn van smet, van vervuiling, van duisternis. Zuiverheid betekent: volkomen doorlaatbaarheid voor Gods Licht. Een raam waarvan het glas smetteloos zuiver is, laat het zonlicht door zonder de geringste hinder of schaduw. Zo moet het ook met Uw hart zijn. Een zuiver hart is een hart dat volkomen doorlaatbaar is voor het Licht van de Heilige Geest, en dat zoals een smetteloze spiegel dat Licht ook doorgeeft naar andere harten toe. Om die reden bezit een zuiver hart bij uitstek het vermogen om zielen te bekeren.

Andere uitingen van haat zijn het vervloeken en het verwensen van een medemens. Hierbij spreekt U woorden uit waardoor U die medemens kwaad toewenst en diep in Uw hart hoopt dat hem het grootst mogelijke ongeluk moge overkomen. In Gods ogen komt dit zo over, alsof U daarmee een moord zou plegen op de ziel van Uw medemens. In wezen voert U immers met woorden uit wat U met daden niet aandurft, vanwege het feit dat Uw schuld dan openbaar zou worden en U last zou krijgen met de wet, maar voor het overige wenst Uw hart in deze gesteldheid niets minder dan de dood van Uw medemens. Zoals Jezus zegt dat iemand die naar een vrouw kijkt om haar te begeren, in zijn hart (geest) reeds overspel met haar heeft bedreven, geldt in dit geval dat wie zijn medemens verwenst, hem in zijn hart reeds heeft gedood.

Veel voorkomende uitingen van onzuiverheid in het hart zijn nijd, afgunst en jaloersheid. Deze gesteldheden komen in wezen neer op opstandigheid tegen de toestand waarin God U heeft geplaatst. Wanneer U afgunstig bent op Uw medemens vanwege bepaalde dingen die hij bezit en die U moet ontberen, begeert U andermans goed (zonde tegen het tiende gebod) en hecht U bovendien een bovenmatig belang aan materiële dingen. U kunt ook afgunstig zijn op geestelijke kwaliteiten van Uw medemens, op de schoonheid van Uw medemens, op zijn talenten, enzovoort. In al deze gevallen wordt Uw ingesteldheid opgewekt en gevoed door een vorm van opstandigheid tegen God omdat Hij Uw medemens iets heeft gegeven dat U niet (of volgens U in mindere mate) hebt, en dat voor U belangrijk is. Nijd, afgunst en jaloersheid scheppen steeds onvrede in het gemoed, en sluiten U daardoor af voor Gods ingevingen.

God wordt aangetrokken tot zuivere harten, doch ontvlucht harten waarin geen vrede woont. Om die reden zijn vele mensen zelf verantwoordelijk voor het feit dat zij zich geen dag gelukkig voelen. Deze mensen zijn vaak niet tevreden met de gang van hun leven, de dingen die zij bezitten, verlangens die niet ingelost worden, en hebben het moeilijk wanneer zij zien dat andere mensen het op bepaalde vlakken beter lijken te hebben. Zij houden bovendien geen rekening met het feit dat God hen de dingen die zij begeren, vaak niet geeft omdat Hij weet dat deze hen in het verderf of in dwaling zouden brengen, of hen nog verder van God zouden verwijderen (materiële welstand roeit bij vele mensen de communicatie met God in verregaande mate uit), en zij beseffen evenmin dat zij het lijden dat met bepaalde genaden gepaard gaat, niet eens zouden kunnen (of willen) dragen.

Een bepaalde vorm van afgunst komt tot uitdrukking in het misprijzen van een medemens of het bezoedelen van diens naam, in een poging om hem in de ogen van anderen naar beneden te halen en zelf beter te lijken.

Onzuiverheid en onvrede in het hart is één van de hoofdschuldigen voor het veelvuldig gebruik van verslavende en in werkelijkheid ziekmakende medicijnen zoals antidepressiva, kalmeer- en slaapmiddelen, die de levensstroom totaal ondermijnen en het zenuwstelsel zodanig ontwrichten dat het gevoelsleven in een vicieuze cirkel terecht komt. Uw reacties ten opzichte van het leven worden erdoor verwrongen omdat U door de kunstmatige, chemische beïnvloeding van Uw gedrag Uw omgeving niet meer met dezelfde ogen waarneemt. Een ziel die regelmatig gevoed wordt met vergiftigende prikkels, leeft niet meer volgens de energiestromen die God voor haar heeft uitgetekend. Dit heeft een verregaande weerslag op al Uw waarnemingen, interpretaties, reacties, gedragingen, en kan zelfs Uw kijk op deugd en zonde benevelen. Houd hier rekening mee, en wees U ervan bewust dat problemen die mensen vaak naar dergelijke medicijnen drijven, veel beter opgelost kunnen worden door intens gebed, voedende spirituele lectuur of een goed gesprek met een begripvolle priester. Het komt er op aan, in Uw ziel de bron van de onvrede te ontdekken en te trachten, deze met een nieuwe inhoud op te vullen, dus een nieuwe basis te scheppen waaruit U hoop en Licht voor een vernieuwing van Uw leven kunt putten.

Onvrede in het hart schept een voortreffelijke basis voor onvrede tussen mensen onderling: een mens die onvrede in het hart koestert, zal gemakkelijk geneigd zijn om mensen tegen elkaar op te zetten en zodoende onvrede te stichten in de harten van anderen. Onvrede van hart maakt niet zelden agressief. Agressiviteit is een vorm van gewelddadigheid tegenover de medemens, die zich kan uiten in daden maar ook in woorden. Verbale agressie (dus in woorden) is het op een onstuimige wijze lucht geven aan ongenoegen, door scheldwoorden, stemverheffingen, klinkende ruzies, bijtende en opzettelijk kwetsende verwijten. Ik verwijs in dit verband ook naar punt 45.

Agressie heeft vele vormen. Het opzettelijk slaan, pijnigen, kwellen (lichamelijk en ook geestelijk) van een medemens is een uiting van onbeheerst gedrag waardoor U Uw medemens door het toebrengen van lichamelijk letsel of pijn 'tot andere gedachten' poogt te brengen, hem tracht te vernederen, hem vrees poogt aan te jagen of hem op één of andere manier poogt uit te schakelen (bijvoorbeeld als een mogelijke concurrent in welke zin dan ook). In geen enkel geval is een dergelijk gedrag aanvaardbaar in Gods ogen. Voor een tik, toegediend in een ogenblik van zware teleurstelling, in paniek of door een plotse 'kortsluiting' door machteloosheid, zoals vele ouders dat wel eens doen met een moeilijk handelbaar kind, kunnen soms verzachtende omstandigheden ingeroepen worden.

In elk ander geval is het toebrengen van lichamelijk leed aan een medemens niet te rechtvaardigen. Het berooft hem van zijn waardigheid, vernedert hem, en is hoe dan ook een uiting van het bestrijden van het kwaad met zijn eigen wapens, die niet deze van God zijn: God beïnvloedt de zielen, Hij bedient zich niet van de natuurlijke zwakheid van het menselijk lichaam als drukkingsmiddel. Extreme vormen van dit gedrag zijn de kwelling (onder andere foltering), aangewend met de bedoeling, de medemens te doen breken in lichaam en ziel om hem tot een willoos voorwerp te herleiden. Een aparte categorie is hierbij het sadisme, een geheel van gedragingen waarbij de medemens, doorgaans louter uit ziekelijke machtswellust, gekweld wordt in lichaam en geest.

Er zijn vormen van agressie die niet tot uitdrukking worden gebracht, bijvoorbeeld in gedachten ruzie maken of twistgesprekken voeren met een medemens. U kunt Uw medemens in Uw hart haten, doch uit vrees voor de buitenwereld vermijden om dit te laten blijken. Hier is ook sprake van agressie, die reeds in het hart bedreven is.

Ik heb reeds aangeduid dat kwelling niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk kan gebeuren. Vele mensen maken hun medemens het leven zuur, vergallen zijn leven, maken hem tot mikpunt van allerlei plagerijen. Deze handelingen nemen soms de vorm aan van regelrechte vernietiging van die medemens. Begrijp wel dat in Gods ogen weinig verschil bestaat tussen stelselmatige kwelling en moord. In een gelijkaardige lijn ligt het gedrag waarmee 'probleemkinderen' soms hun ouders zwaar en langdurig bedroeven.

Er zijn nog andere negatieve gemoedsgesteldheden die onder de noemer 'onzuiverheid van hart' ondergebracht kunnen worden. Ik verwijs hiervoor ook naar punt 40.

Onzuiverheid in het hart kan ook tot uiting komen in onoprechtheid (ik kom hier in punt 10 op terug).

Onzuiverheid van hart is een gevaarlijke toestand doordat zij de levenskracht ondermijnt. Zij snijdt de ziel af van de stroom van Goddelijke genaden, en maakt het hart onbewoonbaar voor God, die de opperste Zuiverheid is.

Onzuiverheid sluipt gemakkelijk in het hart wanneer de ziel onvoldoende in staat is om de blik gevestigd te houden op wat in het leven echt telt. Wanneer de mens de stoffelijke belangen van dit aardse leven te veel gewicht begint toe te kennen, loopt hij steeds het risico om zich door God achteruit gestoken te voelen ten opzichte van andere mensen. Dan volgen uitspraken zoals 'die heeft alle geluk...' en dergelijke. Houd U steeds voor ogen dat U hier op aarde voor de keuze wordt gesteld: ofwel werkt U voor materiële doeleinden, ofwel werkt U voor Uw ziel en de zielen van Uw medemensen. Indien Uw keuze op de tweede mogelijkheid valt, feliciteer dan Uzelf, want dan hebt U het beste deel gekozen, maar aanvaard dan in Liefde dat U, in wereldse termen gesproken, een zwaar kruis te dragen kunt krijgen. Maar vergeet nooit dat het leven hier op aarde geen doel op zich kan zijn, doch niets méér dan een middel, een weg naar het Eeuwig Leven. Werken moet men slechts voor een doel, nooit voor een middel. Benader daarom Uw omstandigheden met een zuiver hart, een hart dat waarlijk klopt op Gods ritme, en Uw schat in het Eeuwig Leven zal oneindig groter zijn dan datgene dat U hier op aarde moet missen, en dat niets anders is dan vergankelijk stof. U kunt geen twee heren tegelijk dienen: God, en de mammon (met andere woorden: de heer van de materiële genoegens). Wie kiest voor de mammon, kan onmogelijk de zuiverheid vrijwaren die noodzakelijk is om zijn ziel tot bloei te brengen.

4. Zuiverheid van geest

God had grootse plannen met de mens, en heeft hem daarom geschapen naar Zijn beeld en gelijkenis, en hem het koningschap over de aarde toevertrouwd. De aarde is Gods bezit en eigendom, maar de mens was bedoeld als een soort schatbewaarder. Door de zondeval heeft de eerste mens een eigen koers gekozen, die afwijkt van Gods Wet. Vanaf dat ogenblik werd tot hem gezegd dat hij niet langer in de overvloed van het Aards Paradijs zou leven, doch zijn brood zou verdienen "in het zweet van zijn aanschijn". De noodzaak om voor zijn eigen behoeften te zorgen, heeft de mens ertoe gedwongen, zijn verstand te gebruiken om oplossingen te vinden die hem het overleven in de stoffelijke wereld mogelijk moesten maken.

Zo is geleidelijk aan de ontwikkeling van techniek en wetenschap op gang gekomen. Het verderf heeft echter een gelijklopende ontwikkeling doorgemaakt, want naarmate techniek en wetenschap verder gevorderd zijn, heeft de mens zichzelf steeds méér tot een god gemaakt, met alle gevolgen vandien, onder andere een totaal wegredeneren van alle zondebesef. De erfzonde was een zonde van ongehoorzaamheid (zie punt 34) maar tevens een zonde van hoogmoed. De mens is nog evenzeer stof en as als in de eerste dagen na zijn schepping, doch in zijn gedachten is hij een verwaande afgod voor zichzelf geworden. Deze gesteldheid van geest is zodanig tot zijn vlees en bloed geworden dat zij in deze moderne tijden reeds in het gedrag van de jeugd merkbaar is. Hoogmoed is een zonde van zelfoverschatting. De mens heeft alle zin voor verhouding verloren, zijn zelfbeeld stemt steeds minder overeen met zijn werkelijke aard. Hij heeft zijn geest laten verontreinigen door een dwaling die alle gebieden van het leven heeft aangetast. Ik verwijs hier eveneens naar punt 28. Zeer nauw verwant met de hoogmoed is de trots, die de mens er vaak van weerhoudt om uit de dwaling terug te keren uit valse vrees voor gezichtsverlies. Ook hiervoor verwijs ik U verder naar punt 28.

Zuiverheid van geest heeft, in het algemeen beschouwd, te maken met onreine gedachten. Dit zijn alle processen en vruchten van een denken dat niet meer gericht is op de dingen van God: gedachten die geïnspireerd worden door invloeden die de ziel van God willen verwijderen en haar aldus willen verzwakken, en gedachten die gericht zijn op doelstellingen die hetzelfde willen bewerken, namelijk de ziel lossnijden van de Bron van het Ware Leven. Dergelijke gedachten verzwakken de levenskracht doordat zij de ziel omlaag halen naar het niveau van de wereldse behoeften en verhinderen dat zij nog op de verheven dingen der eeuwigheid geconcentreerd zou zijn. Het gevaar schuilt hierin, dat een geest die geregeld met wereldse dingen bezig is, geleidelijk aan het vermogen verliest om het verhevene nog te begrijpen, precies doordat hij de genade verliest. God schenkt geen nieuwe genaden voor verdere groei wanneer de mens geen belangstelling toont voor de verheven dingen van God. Hierdoor verkleint de ziel haar bagage voor groei en heiliging, en doordat het wereldse op zichzelf reeds het dagelijks leven neigt te overheersen, wordt deze gesteldheid spoedig tot een verslaving. Naarmate de wereldse behoeften meer voedsel krijgen, vragen zij ook steeds meer, en zo worden de behoeften van de ziel stap voor stap volledig in de verdrukking gebracht.

Een andere uiting van onzuiverheid van geest ligt in negatieve gedachten. Ik heb het reeds gehad over haat, afgunst, nijd en jaloersheid die tegen de medemens gericht zijn. In verdere punten zal ik U nog aantonen welke schade aan de ziel wordt toegebracht door droefgeestigheid, sombere stemmingen, depressiviteit. Dit alles berust op onzuiverheid in hart en geest, want zij vloeien vaak voort uit het feit dat mensen toegeven aan bepaalde bekoringen. God heeft de mens niet bedoeld als een wezen dat ongelukkig zou zijn. Negatieve gedachten zijn vervuld van duisternis, zij worden niet bezield door Gods Geest maar dragen ten volle de stempel van de wereld. Vele gesteldheden van neerslachtigheid zijn van voorbijgaande aard. Soms zijn zij zelfs een uitvloeisel, niet alleen van een plotse tegenslag die het geestelijk evenwicht kortstondig maar hevig heeft verstoord, maar zelfs van een lichamelijke vergiftigingstoestand (ziekte, oververmoeidheid, gebruik van bepaalde zware medicijnen, slapeloosheid...). Vanzelfsprekend is in deze laatste gevallen geen sprake van zonde, doch louter van een onvolkomenheid, die met een groter bewustzijn ten aanzien van het eigen gedrag en met een grotere ontwikkeling van de Liefde te verhelpen is. Wanneer droefgeestigheid werkelijk uitgroeit tot langer durende depressie, moet in ieder geval het eigen waardepatroon even bekeken worden: het is in dergelijk geval best mogelijk dat U zich te weinig rekenschap geeft van het vergankelijke van alle werelds lijden en van de grote waarde ervan op het bovennatuurlijke vlak. Bedenk dat Maria Haar hele leven lang heeft geleden in Hart en geest, voor het Zielenheil van alle mensen van alle eeuwen.

Verdriet is een normale emotie. Het geeft uitdrukking aan een toestand die de geest en het hart beklemt. De uiting ervan moet echter op een gezonde wijze gebeuren, en deze toestand moet verwerkt worden door de betrachting, het samen met Jezus en Maria te dragen, in het besef dat geestelijk lijden vruchtbaar is indien het daadwerkelijk met het Kruisoffer verenigd wordt. Het koesteren van verdriet, het zich wentelen in het verdriet, is echter een uiting van onzuiverheid. Het verdriet dragen op een gezonde wijze, is een offer van medeverlossend lijden. Zodra U echter ergernis of protest tegenover de oorzaak van het verdriet voelt, of U eraan vasthoudt, is de satan aan het werk: hij spant zijn strikken om U van God weg te houden en wat een mooi offer zou kunnen zijn, te doen verworden tot een afgrond voor Uw ziel, een afgrond die U zelf graaft door Gods Licht niet langer toe te laten. Ik kom op dit verschijnsel ook in hoofdstuk 3 nog terug.

Iemand kwaad toewensen, is het uitspreken van negatieve gedachten. Alleen een onzuivere geest kan een medemens ongeluk wensen. Deze toestand of neiging kan van voorbijgaande aard zijn, wanneer een verwensing of vervloeking uitgesproken wordt in een opwelling van diepe teleurstelling over een medemens die U grof onrecht heeft aangedaan of U het leven nodeloos moeilijk heeft gemaakt. Zij komt dan voort uit de bedenking dat Uw leven er wellicht 'beter' had uitgezien indien die medemens niet Uw levensweg had gekruist. In bepaalde gevallen wordt een dergelijke banvloek gevolgd door inkeer: het geweten begint te spreken, en U begrijpt plots dat Uw houding God beledigt. In andere gevallen wordt deze gesteldheid tot een aanhoudend patroon. Wanneer dat het geval is, verkeert U wellicht in een toestand van haat, en bewerkt U zelf méér Uw eigen ondergang dan die medemens dat doet.

Dergelijke toestanden komen wel eens voor doordat de mens te veel nadenkt en vergelijkt: wat heeft het leven mij gegeven, en hoeveel had het mij kunnen geven? Wanneer de berekening niet zo gunstig uitvalt als men hoopt, wordt wel eens een zondebok gezocht of wordt iemand, die men toch al niet erg mag, tot grote schuldige aangewezen. In sommige gevallen is dat dan wel zo, en is die medemens ook werkelijk de oorzaak van veel ellende, maar in die gevallen moet U zich voor ogen leren houden dat dit alleen zo is omdat die toestand een plaats vindt in Gods Plan met Uw leven. Weet daarbij dat God alleen maar beoogt wat voor Uw Eeuwig Leven het beste voor U is, en niet hier op aarde. Deze bedenking kan U leren, bepaalde teleurstellingen beter te verwerken en te aanvaarden, en U daardoor ten minste in de geest te verzoenen met de mensen die het U moeilijk hebben gemaakt.

Laat ik hier nog even wijzen op enkele factoren die verontreiniging van de geest in de hand werken. Eerst en vooral de opvoeding van de jeugd, die steeds minder verwijst naar de diepe spirituele waarden van het leven, doch de jeugd denkpatronen aanleert die louter de klemtoon leggen op verstandelijk redeneren, en het bovennatuurlijke niet zelden in het belachelijke trekt. Hierdoor wordt een wereldbeeld ingeprent waarin God geen plaats meer krijgt: de Bron van alle Licht wordt nu beschouwd als duisternis, want Hij kan niet wetenschappelijk verklaard worden, en derhalve wordt het religieuze beschouwd als een uiting van een primitief verstand. De wetenschappelijke vorming leidt weg van God, en bevordert bovendien de hoogmoed.

Het is een verleidelijke gedachte voor de studerende mens, dat het leven in al zijn elementen gevat kan worden in welbepaalde theorieën en wiskundige formules. De ware essentie van het Leven, namelijk de Liefde en alles waaruit Gods Mysteries is opgebouwd, valt echter volkomen buiten die vakjes en formules, en wordt daarom volkomen genegeerd, en dit schept een uiterst gevaarlijke situatie, want dàt is ware duisternis. God beoordeelt een ziel niet op haar wetenschappelijke vorming, kennis, titels of diploma’s, doch op haar verdiensten in de deugden, in de eerste plaats in de Liefde. Ik wil met de grootste nadruk pleiten om in de scholen zowel als binnen de gezinnen terug te keren naar onderwijsprogramma’s en opvoedingsmethodes die gebaseerd zijn op de oorspronkelijke christelijke waarden en leerstellingen. De mens moet leren denken vanuit Gods belangen, niet vanuit menselijke belangen.

Een tweede en zeer weid verspreide bron van geestelijke onzuiverheid wordt gevormd door de communicatiemedia: kranten (vooral de schandaalpers), televisie (vooral programma’s die de laag-wereldse behoeften voeden, dus niet alleen pornografische programma’s maar ook de vele series met een bedenkelijk zedelijk niveau en vaak schokkend taalgebruik). Wees bijzonder selectief in de programma’s die U bekijkt, evenals in de kranten en tijdschriften die U leest. U wordt wat U bekijkt en leest. Aan Uzelf dus de keuze waarmee U Uw ziel wil 'voeden', maar bedenk dat een slechte keuze U niet alleen verzwakt, maar U ook voor Gods Genade kan afsluiten, want God bezoekt geen hart of geest die zichzelf verontreinigen onder inwerking van onzuivere invloeden die zij zelf door hun eigen keuze kunnen vermijden. Bij het oordeel dat U na dit leven wacht, wordt U ter verantwoording geroepen voor elke keuze die U tijdens Uw leven op aarde maakt. Bedenk dat U geen verontschuldigingen kunt inroepen voor de keuzen die niet in overeenstemming zijn geweest met Gods Heilsplan of met de roeping die in Uw eigen ziel is gelegd, want als christen wordt U verondersteld, te weten wat Gods Wet van U verwacht. De beste middelen om Uw geest te zuiveren en die zuiverheid in stand te houden, zijn gebed, zo mogelijk dagelijkse Heilige Mis, zielenvoedende lectuur en het Sacrament van de Biecht. Ik kan niet voldoende beklemtonen dat een grondige Biecht daarenboven veel doeltreffender is als geneesmiddel tegen depressieve toestanden dan het nemen van medicijnen of het bezoek aan een psychiater.

5. Zuiverheid van mond

Het is ontstellend hoeveel mensen ervan overtuigd zijn dat zij nooit zondigen, omdat zij nooit een moord, diefstal of overspel hebben gepleegd. De deugd van de zuiverheid van mond biedt één van de beste voorbeelden om aan te tonen hoe voorzichtig de mens moet zijn in het oordeel over de onberispelijkheid van zijn eigen gedrag. Onzuiverheid van mond is één van de meest bedreven categorieën van zonden, en tevens één van deze waarvan velen zich het minst bewust zijn. Wie kan in alle ernst beweren dat hij nooit een negatief woord spreekt over een medemens?

Jezus zei reeds "wat uit de mond van de mens komt, verontreinigt hem". Dit moge reeds een aanwijzing geven hoe belangrijk het is, op de zuiverheid van Uw woorden te letten. Laten wij even bekijken wat in de ziel gebeurt bij roddel en achterklap. U spreekt daarbij negatieve woorden over een mens die op dat ogenblik niet aanwezig is.

• Ten eerste kan die mens zich niet verdedigen.
• Ten tweede zijn die woorden vrijwel steeds waardegeladen, met andere woorden: houden zij een oordeel in, wat niet geoorloofd is, want "oordeel niet opdat gij niet geoordeeld wordt".
• Ten derde bestaat een grote kans dat U aan het liegen bent, want U bent helemaal niet in staat om de volle waarheid te kennen. Alleen God kent alle omstandigheden waarin de betrokken mens heeft gehandeld, en de drijfveren voor zijn handelingen. U kunt deze onmogelijk allemaal kennen, dus zal Uw kijk op zijn gedrag op zich reeds afwijken van de waarheid.
• Ten vierde bent U bezig, een mens in zijn afwezigheid te kleineren, te vernederen, al dan niet werkelijk bestaande negatieve eigenschappen extra in het licht te stellen. Dat komt U niet toe, want de rechterstoel wordt alleen door God Zelf bezet. Bedenk ook in dit opzicht dat U Jezus kwetst in die medemens.

Dit alles samen betekent in wezen dat roddel of achterklap U schuldig maakt aan overtreding tegen verscheidene deugden tegelijk. De gouden regel is deze: indien U het gevoel hebt (al dan niet terecht) dat U over een medemens geen goede dingen kunt zeggen, zwijg dan liever dan Uzelf te veroordelen door in anderen over die mens negatieve gevoelens te wekken of bij hen reeds bestaande negatieve gevoelens te versterken door Uw eigen neerbuigende woorden. Een bepaalde vorm van achterklap is deze waarbij U een medemens in diskrediet brengt door over hem bepaalde gebreken of fouten (al dan niet op waarheid berustend) bekend te maken waardoor deze mens in de ogen van andere mensen aan prestige verliest en zij hem met argwaan of aarzelend kunnen beginnen te benaderen, of hem zelfs helemaal de rug kunnen toekeren. Hierdoor worden  mensen soms ronduit geruïneerd, zowel moreel als financieel.

Positieve dingen zeggen over Uw medemens in zijn afwezigheid, is geen roddel of achterklap, want deze wekken liefdevolle gevoelens of waardering voor die medemens bij de mensen tegen wie U ze uitspreekt. In feite zou men kunnen zeggen dat U daardoor Gods werk in de medemens prijst tegenover een andere mens, terwijl U bij roddel en achterklap in wezen Gods Schepping bekritiseert.

Nog een stap verder dan roddel gaan laster en kwaadsprekerij, waarbij bewust en heel gericht iemands naam en faam slecht worden gemaakt, met de intentie, deze medemens werkelijk te schaden. Terwijl roddel en achterklap vaak nog enigszins 'toevallig' worden geuit, worden bij laster gewoonlijk de gelegenheden om te schaden echt bewust geschapen. Laster is ook in het spel wanneer U achter de rug van Uw medemens over hem dingen zegt waarvan U niet weet of ze wel waar zijn. In dezelfde lijn ligt de verdachtmaking, waarbij dingen worden uitgesproken die ervoor zorgen dat een medemens in de ogen van andere mensen een ongunstige naam of reputatie krijgt, vaak zonder dat enig bewijs wordt geleverd. Vaak wordt de verdachtmaking trouwens ook voor waarheid aanvaard zonder dat naar bewijzen wordt gevraagd, en in dit geval kan het best zijn dat U zich schuldig maakt aan totale ruïnering van een medemens.

Nog een vorm van onzuiverheid van mond is het uitspreken van kwetsende woorden. Dat kan bewust en opzettelijk gebeuren, maar ook onbewust en onopzettelijk. In het eerste geval is sprake van een ware zonde tegen de naastenliefde, in het tweede geval eerder van een onvoorzichtigheid of een gebrek aan tact of eerbied. Kwetsende woorden zijn uitspraken die de medemens beledigen, hem om één of andere reden pijn doen in het hart, hem verdriet berokkenen. In bepaalde gevallen gaat het daarbij om woorden die weliswaar berusten op waarheid. In dat geval kan men misschien spreken over een terecht verwijt, doch dit rechtvaardigt in geen enkel geval de uitspraak, omdat een verwijt altijd een oordeel in zich sluit, en geen mens heeft het recht om een oordeel te vellen over een medemens.

In dezelfde lijn ligt ook het uiten van scheldnamen die bedoeld zijn om een medemens te kwetsen of hem in de ogen van anderen belachelijk te maken. Ook dat is een zonde tegen de naastenliefde. In andere gevallen worden kwetsende woorden ook wel uitgesproken zonder de bedoeling om echt te kwetsen, doch eerder als een ongecontroleerde uiting van teleurstelling of verbittering. Doorgaans beseft U zelf terwijl U ze uitspreekt, dat U liefdeloos bent geweest, en hebt U daar meteen een slecht gevoel over. Deze situatie komt vaak voor tijdens kleine ruzies, woordenwisselingen, onenigheden. Vaak vinden zij hun aanleiding in het gevoel dat men in een hoek gedrongen wordt, en men zijn verdediging dan kracht wil bijzetten door de medemens met een scherpe uitspraak een slag toe te brengen die hem even doet wankelen. Men beseft echter spoedig het onterechte van de situatie, en in vele gevallen weet men zelfs dat de uitspraak niet eens op waarheid berust, en geeft men dat ook weldra toe. Het merkwaardige is, dat de mens die onopzettelijk kwetst, vaak méér schuldbewust is dan hij die opzettelijk kwetst. Een situatie tussen beide in, is deze waarin scheldnamen worden uitgesproken wanneer over een medemens wordt gesproken, zonder echt stil te staan bij de inhoud ervan. Scheldnamen maken wel eens deel uit van de 'lokale folklore'. Het is echter wenselijk dat U er even bij stilstaat dat de mens die deze scheldnaam draagt, daarover diep in zijn hart niet steeds even gelukkig is als eventueel op het eerste gezicht zou blijken. Vaak aanvaardt iemand zijn scheldnaam schijnbaar met een glimlach omdat diezelfde 'buurtfolklore' hem weinig andere keuzen laat. Leer dergelijke woorden te beschouwen als een gebrek aan Liefde en eerbied.

In verband met de zuiverheid van mond wil ik U nog de woorden van Jezus in herinnering brengen over het toekeren van de andere wang wanneer iemand U iets onaangenaams laat ondergaan. Het is in meer dan één opzicht spiritueel 'gezonder' om een ruzie te ontlopen dan erop in te gaan. Wanneer een medemens onaangename dingen tot U zegt en U voelt aan dat hij nauwelijks voor rede vatbaar is, laat hem dan in zijn wijsheid, antwoord niet of zo neutraal mogelijk, laat U niet tot een discussie verleiden, en bid voor hem. Dat is geen lafheid, dat is louter navolging van Jezus die voor de hogepriester beschuldigd werd en zweeg, die met doornen gekroond en bespot werd en zweeg, en die door Pilatus de kans kreeg om zich te verdedigen en eveneens zweeg. Door te zwijgen, ontneemt U Uzelf de kans om in de valstrikken van de satan te lopen, en ontneemt U de ander de kans om nog meer in de verleiding te komen om met U een woordenstrijd aan te gaan.

Mensen die twistziek zijn, geven hierdoor uiting aan hun innerlijke onvrede, en verontreinigen hun mond door het spreken van woorden die ook bij de medemens onvrede stichten.

Onzuiverheid van mond komt bovendien wel eens tot uiting door sarcastische uitspraken. Sarcasme is een vorm van bitterheid in de wijze van spreken en in de inhoud van de gesproken woorden. Sarcastische uitspraken zijn uitlatingen waarmee U het tegenovergestelde zegt van datgene wat U in feite bedoelt, met de bedoeling om te kwetsen. Bijvoorbeeld: iemand zegt tot U: "Je hebt dat verkeerd aangepakt", en U antwoordt (omdat U gekwetst bent en de bal terug wil slaan) "En jij maakt nooit fouten!". Hiermee bedoelt U net het tegenovergestelde, namelijk "beschuldig mij niet, want jij bent ook niet onfeilbaar". Dit kan als een grapje bedoeld zijn, maar kan ook (afhankelijk van de toon) bedoeld zijn om te kwetsen. Wanneer sarcasme met nog meer bitterheid vermengd is, kan sprake zijn van cynisme. Dit kan reeds het karakter van bijtende, vlijmscherpe spot aannemen, die doorgaans een bijmenging van haat in zich draagt. Net zoals met elke vorm van onzuiverheid van mond, geldt ook voor sarcasme en cynisme dat zij vaak uitdrukking geven aan ontevredenheid met de situatie waarin U zich bevindt, want woorden verraden niet zelden onvrede die in het hart leeft.