Zuster Lucia beschrijft dit grote Visioen van de Heilige Drie-eenheid:

Toen ik alleen was op een avond, knielde ik bij de communiebanken in het midden van de kapel en ik lag neer en bad de gebeden van de Engel. Ik stond dan recht en bleef de gebeden verder bidden met mijn armen in de vorm van een kruis. Het enig licht was dat van de godslamp. Plotseling was de hele kapel verlicht door een bovennatuurlijk licht en boven het altaar verscheen er een kruis van licht die tot het plafond reikte. In een feller licht aan de bovenkant van het kruis, kon men een gezicht van een Man zien en zijn lichaam vanaf de middel; op zijn borst was een duif van licht; op het kruis was het lichaam van een andere man genageld. Een beetje onder de middel kon ik een kelk zien en een grote hostie die in de lucht hing.

Er vielen druppels bloed van het gezicht van de Gekruisigde Jezus en van de wonde in Zijn zijde. Deze druppels vielen op de hostie en in de kelk. Onder de rechterarm van het kruis was OLVrouw te zien en in haar hand was haar Onbevlekt Hart. (Het was OLVrouw van Fatima, met haar Onbevlekt Hart in haar linkerhand, zonder zwaard of rozen, maar met een doornenkroon en vlammen) Onder de linkerarm van het kruis stonden er grote letters als kristalhelder water dat van het altaar liep en het vormde deze woorden: “Genade en Barmhartigheid.” Ik begreep dat het het Mysterie van de Allerheiligste Drie-eenheid was dat aan mij werd getoond, en ik ontving licht over dit mysterie dat ik niet mag onthullen.

OLVrouw zei dan tot mij: «Het moment is aangebroken dat God aan de Heilige Vader vraagt, in vereniging met alle Bisschoppen van de wereld, om Rusland toe te wijden aan mijn Onbevlekt Hart, en het zo te redden op deze manier. Er zijn zovele zielen die veroordeeld worden door de Gerechtigheid van God voor zonden die tegen mij gepleegd worden, dat ik gekomen ben om eerherstel te vragen: offer jezelf voor deze intentie en bid.»

Ik heb dit aan de biechtvader gezegd, die me de opdracht gaf om op te schrijven wat OLVrouw had gevraagd. Later, in een intieme vereniging klaagde OLHeer tot mij en zei: «Ze willen op mijn vraag niet ingaan. Zoals de Koning van Frankrijk, zullen ze berouw tonen en het doen, maar het zal te laat zijn. Rusland zal reeds haar dwalingen verspreid hebben over de hele wereld, oorlogen veroorzaken en de Kerk vervolgen. De Heilige Vader zal veel te lijden hebben.»

KRUIS VAN LICHT

Eerst ziet Zuster Lucia een “Kruis van licht die reikt tot aan het plafond.” Dit zou kunnen betekenen dat Gods liefde uitgestort wordt aan de wereld door het offer van de Zoon op het Kruis. Het verkondigt ook dat elke Mis een herbeleven is van het offer op Kalvarie. Bovendien, wanneer we onze ziel zien zoals OLHeer ze ziet (vergezeld, zeggen Katholieke mystici, door een verlicht Kruis in de lucht) zal dit in de Waarschuwing zijn. Dit zal een gave zijn van de Hemelse Vader—een laatste daad van barmhartigheid vooraleer de wereld haar pijnlijke zuivering ingaat. Vandaar dat Zuster Lucia de Vader ziet die Liefde is boven het Kruis.

MINI-PINKSTEREN

Met de Verlichting van het geweten, zal er ook een uitstorting zijn van de Heilige Geest om de Kerk uit te rusten voor de “laatste confrontatie” met de machten van de duisternis van dit tijdperk en hun volgelingen die de genade van de Verlichting zullen weigeren. Deze uitstorting zal leiden tot het hoogtepunt van deze zuivering, als de Geest zal komen zoals vuur om de aarde te vernieuwen. En dit is uitgebeeld boven het Kruis..

HET LIJDEN VAN DE KERK

Maar wat met het Kruis? Zuster Lucia zag een profetisch beeld van de Kerk die haar eigen Lijden zal kennen. Het wordt gesymboliseerd door het Offer van de Mis in de kerk en de Hostie. Het Bloed dat viel kwam van “het Gezicht van Christus.” En wij, de Kerk, zijn inderdaad het gezicht van Christus voor de wereld.

De Kerk zal de glorie van het koninkrijk binnengaan enkel door deze laatste Pasen, wanneer ze haar Heer zal volgen in zijn dood en Verrijzenis. —Katechismus van de Katholiek Kerk, 677

OL VROUW

De Heilige Maagd staat onder de rechterarm van het Kruis. Traditioneel houdt de Koning de staf vast dat zijn macht vertegenwoordigt in zijn rechterhand. Het is deze staf dat gebruikt wordt om het oordeel of de barmhartigheid uit te voeren. Zij, die ook een symbool is van de Kerk, houdt haar hart vast die de doornenkroon draagt om aan te duiden dat de kerk nu de kroon van haar Heer moet dragen. Het wordt ontstoken door de vlam van de Heilige Geest, die Liefde is, om aan te tonen dat eens de Triomf van OLVrouw en de Triomf van de Kerk gebeuren, dit een daad zal zijn door de Derde Persoon van de Drie-eenheid.

DE TWEE TIJDEN

De woorden “Genade en Barmhartigheid” zijn twee afzonderlijke perioden waar we in zijn, die begonnen op verschillende tijden, tegelijkertijd gebeuren, maar op een ander tijdstip eindigen.

De “tijd van genade” begon zoals water te vloeien met de verschijningen van OLVrouw in de Rue du Bac aan de H. Catherine Labouré. OLVrouw verscheen en ze stond op een wereldbol om het belang van haar verschijningen aan te duiden. Ze verscheen met haar handen bedekt met ringen en juwelen waar licht scheen op de wereldbol. Ze vertelt aan de H. Catherine dat “Deze stralen de genaden symboliseren die Ik gestort heb op degenen die erom gevraagd hebben. De juwelen die geen stralen geven symboliseren de genaden die niet gegeven worden omdat er niet naar gevraagd werd.” Ze vraagt aan de H. Catherine om een medaille te laten maken die haar afbeeldt als de “middelares” van alle genaden. God in Zijn barmhartigheid heeft de Kerk twee eeuwen gegeven om deze genaden te ontvangen, vooral voor de tijd van barmhartigheid.

De “tijd van barmhartigheid” begon wanneer een engel met een zwaard, die verscheen in een visioen aan de kinderen van Fatima, de aarde ging treffen met een kastijding. OLVrouw verscheen plotseling opnieuw met een licht dat van Haar uitging. De straf van de engel werd uitgesteld toen hij uitriep aan de aarde, “Boete, boete, boete!” We weten dat deze tijd begon, Jezus noemde het de tijd van barmhartigheid toen hij tot de H. Faustina sprak enige tijd later.

Ik verleng de tijd van barmhartigheid voor de zondaars…Terwijl er nog tijd is, laat ze zich wenden tot de bron van Mijn barmhartigheid…Hij die weigert om door de deur te gaan van Mijn genade moet door de deur van Mijn gerechtigheid. —Dagboek van de H. Faustina, 1160, 848, 1146

Wat is het verschil? Deze tijd van genade is een periode waarin door de tussenkomst van OLVrouw grote genaden op de Kerk worden uitgestort om haar voor te bereiden voor de laatste confrontatie met de machten van het kwaad in dit tijdperk. De tijd van barmhartigheid zal blijven voortduren door de kastijdingen die zullen volgen (zelfs al zijn er weinig dei Zijn barmhartigheid zullen accepteren) tot God de aarde zuivert van alle boosaardigheid, en dat er dus een tijd van vrede zal aanbreken. Degenen die Zijn barmhartigheid weigeren moeten door de deur van Zijn gerechtigheid.

In deze moeilijke tijden vragen we aan OLVrouw van Fatima om te bemiddelen voor onze Wereld, onze geliefde Heilige Vader en onze Kerk.