|
Getrouwd met een homo
Het is
pas een paar maanden geleden dat ik het weet: ik ben getrouwd met een homo. Ik
schrijf dit met een brok in mijn keel.
Wij zijn
tien jaar getrouwd en hebben drie kinderen. Vanaf de eerste huwelijksnacht vond
ik sommige dingen vreemd in onze relatie. Ik schoof dit opzij. Ik dacht dat ik
teveel verwachtingen had van mijn man. Soms walgde ik van mijzelf, omdat ik
vaker wilde vrijen dan hij. Dit klopte toch niet? Hier hebben we in die jaren
ook vaak over gesproken. Het ging dan weer een poosje goed, maar deze dingen
kwamen altijd weer boven water.
Het was ook eigenlijk geen groot probleem. We hadden een goed huwelijk. We
deden leuke dingen samen en konden overal over praten.
Op een gegeven moment raakte de maat toch vol. Ik merkte dat het zo niet langer
ging. We moesten steeds vaker praten. We groeiden uit elkaar. Toch hield ik
veel van hem, maar kon dat moeilijk uiten. Samen hebben we veel gebeden of we
weer naar elkaar toe mochten groeien.
Op 8 mei
jl. was ik aan het werk. Ik had steeds het gevoel dat het zo niet langer kon.
Ik ging met relaties van mijn werk naar een kerkdienst en daar werd mij weer
duidelijk gemaakt dat ik moest praten met mijn man. Toen verlangde ik ernaar om
naar huis te gaan en het weer goed te hebben met mijn man. Ik snapte niet hoe
het kwam dat het niet goed ging. Zou het aan mij liggen?
Toen ik
thuis kwam, zat mijn man achter de computer. Gelukkig kwam hij al gauw bij mij
zitten. Ik zei hem dat ik het zo niet langer wilde. Het ging niet goed tussen
ons en er moest nu echt iets veranderen. Toen zei hij: Ik moet je iets
vertellen en dat vind je niet leuk.
Het was moeilijk voor hem om het te zeggen. Hij walgde er zelf van. Ik heb
direct gezegd: Wat het ook is, ik hou van je en ik wil bij je blijven. Want
het flitste door me heen dat hij waarschijnlijk was vreemdgegaan. Toen hij
vertelde dat hij gevoelens had voor mannen, werd ik heel verdrietig. Er ging
van alles door me heen. Ik was niet alleen verdrietig om mijzelf, maar ook om
hem. Hij zat er mee. Hij had er niet voor gekozen om homo te zijn.
Op dat moment wist ik dat God heel dicht bij ons was en dat Hij ons naar dit
gesprek had geleid. Hij had ons er op voorbereid, zonder dat wij het wisten en
onze relatie met elkaar zo sterk gemaakt, dat we dit samen met Hem kunnen
dragen. Hij heeft ons echte liefde voor elkaar gegeven.
Wij
ervaren het allebei zo, dat God ons in deze wegen heeft geleid. Wij wisten niet
wat er ging gebeuren, maar Hij wel. Zonder Zijn nabijheid was het niet goed
gegaan. We hebben heel duidelijk mogen ervaren dat God echt bij ons is.
Mijn man was heel blij dat ik bij hem wilde blijven. Dat had hij niet verwacht.
Die week was een moeilijke week met gemengde gevoelens. Toch zijn we blij dat
we dit hebben meegemaakt. Het was het begin van een nieuwe start. Zo voelt het
voor ons allebei.
Ik heb mijn man een ring gegeven met een ichthusteken erop, als herinnering dat
we zeker weten dat God bij ons is. Ook als herinnering aan deze week die voor
ons heel moeilijk, maar ook heel bijzonder was. En als teken van een nieuw
begin in ons huwelijk.
Ondanks
alle verdriet, ben ik heel blij dat we elkaar hebben teruggevonden. God heeft
ons gebed verhoord. We zijn dichter bij elkaar gekomen. Het is nog steeds
moeilijk. Ik merk aan mijzelf dat ik alles weer goed wil hebben en dat ik er
niet steeds aan wil denken. Het moet wel verwerkt worden en daar zie ik
tegenop. Er komen zoveel vragen bij mij boven... Dit heeft tijd nodig.
Ik wilde vanaf het begin niet dat anderen het zouden weten. Het moest tussen
ons blijven. Ik zou het heel erg vinden als mijn man er onderdoor zou gaan,
omdat mensen hem niet begrijpen of veroordelen. Maar ik zie ook de andere kant.
Zo verder leven, is best moeilijk. Mensen die ons dierbaar zijn, kunnen ons
misschien wel tot steun zijn. We kunnen het gebruiken als getuigenis voor God.
Ik kan het nu in Zijn hand leggen. God alleen weet wat goed is en welke wegen
we moeten gaan. Ik bid om wijsheid en duidelijkheid. Dat wij mogen zien wat
Zijn plan met ons is.
Het is zo mooi om te zien hoe Hij in ons werkt. Ik voel dat Hij mij beschermt.
Tijdens een kerkdienst of een bepaald lied waardoor ik mij geraakt voel, hoef
ik niet te huilen. Ik voel me dan sterk en ervaar dit echt als bescherming van
God, omdat het beter is om nu nog niet te zeggen wat me bezighoudt en het niet
openbaar te maken. Hij wijst mij de weg, Hij is altijd bij me en dat is een
geweldige ervaring.
Christa
Uit : www.eo.nl
Commentaar van Claudia : Het is werkelijk bovenmenselijk
goed als je na deze openbaring nog tezamen kunt zijn als gehuwd echtpaar. Maar
voor de keren dat het niet zo is, is het belangrijk dat je als homoseksueel toch gaat nadenken voordat je voor God gaat
trouwen en belooft tezamen te leven met de vrouwelijke partner tot de dood je
scheidt. Dit is geen tijdelijke verbintenis die je zomaar kunt verbreken
wanneer je wilt om toe te geven aan homoseksuele gevoelens.
|
