Studies over identieke tweelingen bewijzen dat homoseksualiteit niet genetisch bepaald is

13 mei door Mark Ellis

Dr. Neil Whitehead

Acht grote studies over identieke tweelingen in Australie, de VS en Scandinavie in de laatste twee decennia komen allen tot dezelfde conclusie: homoseksualiteit is niet aangeboren.

“Genetica is een kleine factor,” zegt Dr. Neil Whitehead. PhD. Whitehead werkte voor de Nieuw Zeelandse regering als wetenschapper voor 24 jaar, dan werkte hij 4 jaar voor de VN en het Internationaal Bureau voor Atoomenergie. Nu werkt hij als consultant aan Japanese universiteiten over de effecten van blootstelling aan radioactieve straling. Hij is PhD. in biochemie en statistiek. 

Identieke tweelingen hebben dezelfde genen of DNA. Ze werden in dezelfde prenatale omstandigheden opgevoed. Als homoseksualiteit veroorzaakt wordt door genetica of prenatale omstandigheden en de eerste van de tweeling is homoseksueel, dan zou de andere ook homoseksueel moeten zijn.

“Omdat ze een identiek DNA hebben, zou dit percentage 100% bedragen.” zegt Dr. Whitehead. Maar de studies onthullen iets anders. “Als een identieke tweeling door dezelfde sekse wordt aangetrokken zijn de kansen dat de andere man of vrouw het heeft 11% voor mannen en 14% voor vrouwen.”

Omdat identieke tweelingen genetisch altijd identiek zijn, kan homoseksualiteit niet genetisch voorbestemd zijn. “Niemand is homoseksueel geboren,” zegt hij. “De belangrijkste dingen die homoseksualiteit creëren in een identieke tweeling en niet in de andere moeten factoren zijn die na de geboorte meespelen.”

Dr. Whitehead gelooft dat homoseksualiteit veroorzaakt wordt door factoren die ze niet gedeeld hebben, dingen die gebeuren met de ene en niet met de andere, of een persoonlijk reageren op een gebeurtenis van de ene en niet de andere.

De ene kan bijvoorbeeld blootgesteld zijn aan pornografie of seksueel misbruik, maar niet de andere. De ene kan verschillend reageren op de omstandigheden in hun gezin of school dan de andere. “Deze persoonsgebonden reacties op willekeurige gebeurtenissen en factoren uit het milieu overheersen,” zegt hij.

De eerste grote, betrouwbare studie van identieke tweelingen werd in Australië gehouden in 1991, gevolgd door een grote studie in de VS in 1997. In 2000 werden nog studies uitgevoerd door Australie en de VS, gevolgd door verschillende studies in Scandinavie, volgens Dr. Whitehead.

“Registers van tweelingen zijn de basis van modern studies van tweelingen. Ze zijn zeer uitgebreid en bestaan in verschillende landen. Er is een gigantisch Europees tweelingen register met 600.000 leden, maar degene die veel gebruikt wordt is het Australische register die meer dan 25.000 tweelingen bevat.”

Een betekenisvolle studie van tweelingen onder adolescenten toont zelfs nog een mindere samenhang. In 2002 bestudeerden Bearman en Brueckner tienduizenden adolescente studenten in de VS. De identieke tweelingen die door dezelfde sekse worden aangetrokken was maar 7.7% voor mannen en 5.3% voor vrouwen—nog lager dus dan de 11% en 14% in de Australische studie door Bailey gehouden in 2000.

In de studie van identieke tweelingen, werd duidelijk hoe veranderlijk seksuele identiteit kan zijn. Dr. Whitehead zegt dat neutraal academisch onderzoek aantoont dat er een substantiële verandering is. “Ongeveer de helft van de homoseksuele/biseksuele bevolking (die geen therapie volgt) verandert naar heteroseksualiteit over een aantal jaar. Ongeveer 3% van de huidige heteroseksuele bevolking was eens overtuigd dat ze homoseksueel of biseksueel waren.

“Seksuele oriëntatie is niet vaststaand,” zegt hij.

Het is zelfs opvallend dat de meeste veranderingen gebeuren zonder counseling of therapie. “Deze veranderingen zijn niet therapeutisch teweeg gebracht, maar gebeuren zomaar in het leven, soms zeer vlug. De meeste veranderingen die gebeuren in seksuele oriëntatie zijn naar heteroseksualiteit.”

Het aantal mensen die zijn veranderd naar heteroseksualiteit zijn groter dan het huidig aantal biseksuelen en homoseksuelen tezamen. Met andere woorden, het aantal ex-homo’s was groter dan het aantal homo’s.

De veranderlijkheid is zelfs meer uitgesproken onder adolescenten, toonde de Bearman en Brueckner’s studie aan. “Ze kwamen tot de vaststelling dat van de 16 tor 17 jarigen, nadat ze een romantische aantrekkingskracht hadden voor dezelfde sekse, een jaar later bijna allen waren veranderd.”

“De onderzoekers waren pro-homo’s en ze moesten toegeven dat de enige stabiliteit onder de heteroseksuelen was die jaar na jaar hetzelfde bleven. Adolescenten zijn een bijzonder geval—ze veranderen van jaar tot jaar.”

Toch zijn er vele misverstanden in de populaire cultuur. Namelijk dat homoseksualiteit genetisch bepaald is. Het is zo’n hardnekkige leugen dat de identiteit niet kan veranderd worden. “De academici die het veldwerk doen zijn niet gelukkig met hoe de media omgaat met het onderwerp.” merkt Dr. Whitehead op. “Maar ze blijven bij hun academisch onderzoek en houden zich niet bezig met de activisten.”

Voor degenen die zoeken naar de bevindingen van Dr. Whitehead, ze zijn hier te vinden. Op de site kan het boek : My genes made me do it! gratis gedownload worden met alle bevindingen van Dr. Whitehead.

http://www.mygenes.co.nz